Το πραγματικά κακό είναι ότι…
Φοροδιαφυγή Τα "Paradise papers" είναι άλλο ένα κεφάλαιο της ιστορίας της δυτικής αποσύνθεσης, πίσω από το οποίο βρίσκεται ο νεοφιλελεύθερος μύθος του κράτους, ως άπληστος ληστρικός αυτοκράτορας
Sebastian Puschner | Ausgabe 45/2017
Με επίσημη άδεια από το μέσο ενημέρωσης για τη μετάφραση
Dr. rer. pol. Nicolas Theodosakis
Τη πύλη στον παράδεισο θα την φανταζόταν κάποιος κάπως διαφορετικά
Φωτογραφία: Isaac Lawrence / AFP / Getty Images
Οι παρακάτω λέξεις «φοροαμαρτωλός» και «φοροαποφυγή» έχουν μεταφραστεί ακριβώς όπως τις εννοεί ο αρθρογράφος, για να μην υπάρξει παρεξήγηση.
Αν θέλετε να αναζητήσετε τα ονόματα των υπόπτων φοροαμαρτωλών στη βάση δεδομένων Paradise Papers της Διεθνούς Κοινοπραξίας Ερευνητικών Δημοσιογράφων, πρέπει πρώτα να κάνετε ένα tick, και να δηλώσετε ότι έχετε «διαβάσει και κατανοήσει» τις λεπτομέρειες, όπως αυτό: «Η χρήση των υπεράκτιων εταιρειών μπορεί να είναι νόμιμη,» Όποιος εμφανίζεται στις λίστες των paradise papers δεν έχει κατ' ανάγκη παραβεί το νόμο. Αυτή η δήλωση είναι πολύ πιο ενδεικτική από όλα όσα έχουν επεξεργαστεί οι δημοσιογράφοι από τα 13,4 εκατομμύρια διαρρεύσαντα αρχεία για "περισσότερους από 120 πολιτικούς από σχεδόν 50 χώρες".
Γιατί η φοροαποφυγή δεν είναι συνήθως παραβίαση των νόμων, αλλά ένας νομιμοποιημένος κανόνας. Νομιμοποιημένη από την νεοφιλελεύθερη συνταγή των άπληστων, σπάταλων κρατών και που τώρα και δεκαετίες έχει βαθιά διεισδύσει - στις ιδιωτικές ‘αγοραίες’ δημοκρατίες του δυτικού κόσμου. Αυτοί οι ίδιοι συνιστούν στον υπόλοιπο κόσμο το μοντέλο τους σαν μοντέλο απομίμησης. Όμως χρόνο με το χρόνο, terabytes με terabytes μαθαίνουν οι πολίτες της Δύσης, πόσο συνυφασμένη και μπλεγμένη είναι η ελίτ τους με την εξουσία του παγκόσμιου καπιταλισμού: με τους ολιγάρχες σε αυταρχικά καθεστώτα με Κονγκολέζους πρίγκιπες ορυκτού πλούτου και πρώτων υλών, με διαχειριστές κεφαλαίων, που ενεργούν από τα μικρά νησιά του κόσμου μας. Η ιστορία της φοροαποφυγής είναι ένα κεφάλαιο στην ιστορία του εκφυλισμού της Δύσης.
Τώρα, εάν ο επικεφαλής του οικονομικού τμήματος του καναλιού “der Welt 24” λέει ότι οι φορολογικοί παράδεισοι είναι ένα ευπρόσδεκτο "διορθωτικό" εργαλείο, τότε πολλοί στα κοινωνικά δίκτυα θα αγανακτήσουν αντιδρώντας. Αλλά ο άνθρωπος εκφράζει μόνο αυτό που εκφράζεται σε όλες τις κρυψίβουλες ρητορικές και φυσικά και πριν από κάθε προεκλογικό αγώνα: «Όλοι οι υπουργοί Οικονομικών του κόσμου θέλουν να ελαχιστοποιήσουν το τραπεζικό απόρρητο να έχουν όσο το δυνατόν λιγότερα φορολογικά μυστικά (παραθυράκια) και προτιμούν μια παγκόσμια σύμπραξη(cartell) με ομοιόμορφους φορολογικούς συντελεστές ή ελάχιστων φορολογικών συντελεστών σε όσο δυνατόν περισσότερα φορολογητέα εισοδήματα από τους οποίους να μη μπορεί να ξεφύγει κανείς ». Η ιστορία του ακόρεστου ιδιωτικού παγκόσμιου κορβανά μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για φόρους εισοδήματος και εισφορές κοινωνικής ασφάλισης μεσαίου και χαμηλού εισοδήματος. Δεν είναι παράξενο, ότι μεταξύ των εγγράφων του Παναμά και των εγγράφων Paradise, η FDP(Γερμανικό κόμμα των φιλελευθέρων) επέστρεψε στο Ομοσπονδιακό Κοινοβούλιο, με τις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2017.
Ακόμη και οι ίδιοι που θέλουν να διασαφηνίσουν το πρόβλημα σκέπτονται ότι ίσως είναι κατανοητή η επιθυμία να θέλουν να ξεφύγουν από την κυβερνητική απληστία που τους βάζει τη θηλεία στο λαιμό: «Τουλάχιστον είναι παρήγορο η ιδέα, ότι μετά τον θάνατο, δηλαδή στο Παράδεισο, δεν υπάρχει παρακράτηση φόρου εισοδήματος », όπως σχολιάζει η SZ(Süddeutsche Zeitung) τον τίτλο των νέων διαρροών δεδομένων. Ακόμη και αλλού, διάφορα σχόλια αυτές τις μέρες μας κάνουν εντύπωση: Στην πραγματικότητα το κακό με τη φοροδιαφυγή είναι ότι δεν είναι ανοικτή σε όλους, αλλά μόνο στους πλούσιους.
Και ποιος υποτίθεται ότι θα εμποδίσει το δρόμο? Θα ακυρώσει ο Jean-Claude Juncker όλες τις συμβάσεις της ΕΕ με τα Isle of Man? ή η FDP θα αγωνιστεί για το φόρο ακίνητης περιουσίας στην κερδοσκοπία ακινήτων? Ήταν κατά λάθος η κατάργηση του φόρου των πλουσίων και η ακύρωση του φόρου επί των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών από τον σωτήρα της Ευρώπης Εμμανουήλ Μακρόν, ίσως ένα στραβοπάτημα, ή ήταν μια αβλεψία? Τι θα κάνει ο διευθύνων σύμβουλος της Apple, Tim Cook, όταν διαβάσει την "ανοικτή επιστολή" του αρχισυντάκτη της SZ, θα καταστρέψει ένα πυλώνα του επιχειρησιακού μοντέλου της εταιρείας του για να τερματίσει τη φοροδιαφυγή?
Φυσικά και όχι. Όσο η Apple στη Γερμανία πωλεί iPhones και τα καταχωρεί λογιστικά μέσω της Ολλανδίας, τόσο δεν θα αλλάξει κάτι. Και όσο οι αριστεροί χρησιμοποιούν συνέχεια μόνο τις λέξεις τους για το κλείσιμο των συνόρων για πρόσφυγες πολέμου και κλιματικής αλλαγής, αντί να συγκεντρωθούν πλήρως σε αυτούς του κεφαλαίου, γίνονται ακόμα χειρότερα τα πράγματα.