Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΕΡΩΤΙΣΜΟΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΕΡΩΤΙΣΜΟΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

8 Μαρ 2020

Εγώ η σκύλα, μ' αρεσει το πολύ σεξ στη ζωή μου. Είμαι όμως και φεμινίστρια. Συχνά δεν είναι εύκολο να συμβιβαστούν αυτά τα δύο. Διάβασμα σε 3'

Εγώ, η σκύλα.
Έχω πολύ σεξ στη ζωή μου. Είμαι όμως και φεμινίστρια. Συχνά δεν είναι εύκολο να συμβιβαστούν αυτά τα δύο. 

 Kathrin Weßling
Fotos: Jacob Aue Sobol/Magnum Photos/Agentur Focus (αριστερά); Liliya Rodnikova/Stocksy (δεξιά)
Μια ανοικτή ομολογία μιας γυναίκας φεμινίστριας για τους ενδοιασμούς του εθελοντικού και απελευθερωμένου σεξ και γιατί δεν μιλούν οι γυναίκες γι' αυτό και τις επιθυμίες τους. Για την ημέρα της γυναίκας! Πραγματικά ένα άρθρο μέσα από το οποίο θα μπορούσαν και άνδρες να κατανοήσουν κάτι τόσο για τις γυναίκες όσο και για τους ίδιους τους εαυτούς.

Μιλώντας και γράφοντας για το σεξ ως γυναίκα σημαίνει συνήθως να μιλάς σεξιστικά. Προφανώς, αφού το πρώτο που με ρώτησαν ήταν, αν θέλω να γράψω αυτό το κείμενο. Ένα κείμενο σχετικά με την άποψή μου για τη γυναικεία σεξουαλικότητα; Ακριβώς τώρα έχουν ανάψει όλα τα alarm, στο κεφάλι και στο στομάχι: Τι θα έλεγε η οικογένεια, οι φίλοι, οι φεμινίστριες, τα ανδρείκελα, τι θα γίνει αν το διάβαζαν μελλοντικοί εργοδότες μου; Τι γίνεται αν αυτό θα έβλαπτε τη φήμη μου και ούτω καθεξής; Ο κατάλογος των φόβων είναι ατελείωτος.

Αλλά ακριβώς γι 'αυτό το λόγο είναι το κείμενο τώρα διαθέσιμο: γιατί ακριβώς αυτό που συνέβη στο κεφάλι μου για λίγα δευτερόλεπτα είναι αρκετά σημαντικός λόγος για να γράψω το κείμενο. Παρά τον φόβο που νιώθω τώρα. Επέλεξα τον τίτλο ακριβώς εξαιτίας αυτού: ιδιοποιούμαι αυτό που λέγεται ότι είμαι και σίγουρα θα είμαι. Είμαι μια "τσούλα", το λιγότερο μια "σκύλα", όταν πρόκειται να κινηθώ σε κανονιστικά πρότυπα. Γιατί είχα και έχω πολύ σεξ. Και είμαι φεμινίστρια. Και δεν είναι πάντα εύκολο να συμβιβάσεις αυτά τα δύο. Μερικές φορές καθόλου.Επειδή η γυναικεία σεξουαλικότητα είναι τόσο στενά συνδεδεμένη με τη σεξουαλικοποιημένη βία, τον φόβο, τη ντροπή και την καταπίεση, ότι στα πλαίσια αυτής της συνείδησης είναι σχεδόν αδύνατο να μιλήσω για τη σεξουαλικότητα και το σεξ που έχω χωρίς να σκέφτομαι όλα αυτά. Παρ 'όλα αυτά, θα ήθελα να προσπαθήσω να γράψω και να μιλήσω γι' αυτό εδώ. Το βλέπω σχεδόν αδύνατον να γίνει.

Επειδή υπάρχουν εκείνοι που θέλουν να ντροπιάζουν γυναίκες σαν κι εμένα, για τον ανοιχτό τρόπο που έχω σεξ, για τη συχνότητα, την επαναλειπτικότητα. Και εκείνοι που πιστεύουν ότι είμαι αντιφεμινίστρια επειδή μου αρέσει να ντύνομαι πολύ σέξι, να φλερτάρω και να το κάνω στα κρεβάτια του Βερολίνου. Εκεί κάπου στη μέση βρίσκομαι και προσπαθώ να ενεργήσω με τρόπο που να αισθάνομαι ελεύθερη και ελαφριά. Δεν το πετυχαίνω.

Διότι εκτός από την αξιολόγηση από τους άλλους, υπάρχει και η δική μου συμπεριφορά και η συνεχής αμφισβήτηση της. Και εγώ είχα επίσης αποτροπιαστική συμπεριφορά τα τελευταία είκοσι χρόνια και έκανα λάθη στην αντιμετώπιση άλλων. Δεν μπορώ να ελευθερωθώ από αυτό και να μη το σκέφτομαι τώρα που γράφω. Πρέπει να τα σκέφτομαι όλα αυτά όλα, όταν μιλάω για σεξ, τα κίνητρά μου, τις επιθυμίες μου, τα λάθη μου.

Γρήγορα να  πάει το πορνό πιο μπροστά, μη το βλέπω
Όλα αυτά το καθιστούν απεριόριστα δύσκολο, διότι μιλάμε για κάτι που προκαλεί συγκρούσεις:
Πώς μπορώ να γράψω ένα κείμενο σχετικά με τη σεξουαλική απελευθέρωση αν μπορούσε να έχει τόσες συνέπειες; Ίσως ακριβώς έτσι: αποκαλύπτοντας πόσο δύσκολο είναι όλα αυτά για μένα. Και το κάνω παρ όλα αυτά. Γιατί το σεξ είναι πολύ σημαντικό για μένα. Είναι κάτι στοιχειώδες. Είναι σημαντικό μέρος της προσωπικότητάς μου. Αλλά αυτό είναι πάντα ένα πρόβλημα.
Για πολύ καιρό, για παράδειγμα, ήμουν ντροπαλή για πίπες. Το έβρισκα πατριαρχικό, στη χειρότερη περίπτωση ταπεινωτικό . Στην περίπτωση του πορνό, πήγαινα γρήγορα μπροστά τις σκηνές δεν ήθελα να τις δω όταν το πέος έπαινε πιέζοντας τόσο βαθιά στο στόμα που οι γυναίκες πνιγόντουσαν. Προσπάθησα να αυνανίζομαι και να έρχομαι σε οργασμό με φεμινιστικά πορνό, δεν τα κατάφερα. Τα έβρισκα πάντα βαρετά. Το αιώνιο παιγνίδι, το γλύψιμο, οι διάλογοι. Δεν θέλω να δω δυο hipsters να κάνουν σεξ. Θέλω μόνο να παρακολουθήσω σεξ. Παθιασμένο σεξ.

Αλλά ακόμα και αυτή η προτίμηση για έντονο σεξ δεν μπορεί να συνδεθεί με τις φεμινιστικές στάσεις μου. Αλήθεια δεν είναι? Πως συμβιβάζεται αυτό?

Τώρα πια με αναγνωρίζω: ναι. Λειτουργεί. Επειδή η διαφορά ανάμεσα στο φεμινιστικό και το πατριαρχικό σεξ δεν είναι στα ειδικά πράγματα που κάνω. Είναι πολύ περισσότερο κάτι άλλο: το κάνω, επειδή αισθάνομαι ότι θέλω να το κάνω ή το κάνω επειδή πιστεύω ότι το χρειάζονται οι άλλοι.

Όταν το συνειδητοποίησα αυτό, βρήκα ξανά την επιθυμία μου για πίπες. Όταν δεν ήμουν αναγκασμένη να το δώσω, αλλα ούτε να το αρνηθώ απο φεμινιστικής πλευράς, επέστρεψα στην ελευθερία να γλύφω το ανδρικό πέος όταν ήθελα. Αν πραγματικά, πραγματικά το θέλω. Διότι αυτή είναι η μεγάλη παρεξήγηση: δεν είναι αυτό που κάνουμε, αλλά γιατί το κάνουμε.

Για να το κάνω πιο συγκεκριμένο: Διαφέρει αν θα αφήσω τον εαυτό μου να με πάρει από πίσω κατά τη διάρκεια του σεξ επειδή το απολαμβάνω - ή αν το κάνω επειδή ο άνδρας το απαιτεί ή το θέλει με αυτόν τον τρόπο. Η ταπείνωση και ο πόνος μπορούν επίσης να είναι ευχάριστα συναισθήματα, αρκετά θα έλεγα. Είναι θέμα επικοινωνίας. Και έπρεπε να δουλέψω και σε αυτό το θέμα επάνω.

Για πολλά χρόνια της ζωής μου, ποτέ δεν σκέφτηκα να δείξω σε άνδρα αυτό που μου αρέσει πραγματικά. Και για να είμαι ειλικρινής δεν ήταν αλήθεια στην περίπτωσή μου, ότι μέσω του αυνανισμού ήξερα τι μου άρεσε. Μερικά πράγματα μπορώ να τα κάνω μόνη μου άλλα με ένα άνδρα ή με ένα δονητή. Και εδώ ανήκουν οι Squirting(κλειτοριδικός οργασμός) και ο κολπικοί οργασμοί. Χωρίς εξαίρεση, όλοι οι άνδρες με τους οποίους κοιμόμουν έβρισκαν γυναίκες που ικανοποιούνται με Squirting super. Αυτή είναι και η εμπειρία πολλών φιλενάδων μου που δίνουν μεταξύ τους συμβουλές για το πώς μπορεί να δουλέψει καλύτερα(αν το επιθυμεί κάποιος).
Όταν καπνίζαμε ξεπαγιάζοντας σε ένα μπαλκόνι κάποιες ημέρες του χειμώνα μιλώντας για το πώς ακριβώς λειτουργεί, σκέφτηκα για λίγο: πω πω, τελικά ζούμε σε μια κοινωνία όπου αυτό δεν είναι πλέον πρόβλημα! Στην οποία οι γυναίκες μπορούν να μιλήσουν ανοιχτά για το Squirting και την καλύτερη τεχνική.

Λίγους μήνες αργότερα, έγραψα χαρούμενη στο προφίλ μου Twitter και Instagram "θετική στο σέξ", δίπλα στο "φεμινίστρια". Το αισθανόμαι συγχρόνως σαν ένα μεγάλο βήμα αλλά και επικίνδυνο. Και ήταν. Μέχρι σήμερα, αρκετοί άνθρωποι πιστεύουν ότι αυτή η λέξη είναι μια πρόσκληση (και είμαι βέβαιη ότι και αυτό το κείμενο παροτρύνει μερικούς ανθρώπους να λένε "απλά ένα γεια" και να πηγαίνουν παρακάτω). Μια παρανόηση στην οποία πολλές γυναίκες εκτίθενται επειδή είναι ανοιχτές και ειλικρινείς με τη σεξουαλικότητά τους: Το να είμαστε θετικές δεν σημαίνει ότι θέλουμε να πηδηχτούμε με τους πάντες ανά πάσα στιγμή. Απλώς σημαίνει ότι δεν απορρίπτουμε το σεξ όσο είναι ισότιμο. Όλα τα υπόλοιπα είναι μια ατομική υπόθεση, θέμα προτιμήσεων και επιθυμιών.

Πόσο μεγάλη είναι αυτή η παρεξήγηση το ανακαλύπτουμε σε περιβάλλοντα όπως #metoo: εκεί λοιπόν ρωτούν άνδρες και γυναίκες τι είναι ακόμη επιτρεπτό και τι όχι. Πώς μπορούν να φλερτάρουν και να γαμήσουν. Και τελικά είναι πολύ απλό - η σεξουαλική βία, όπως ο βιασμός και η κακοποίηση είναι ακριβώς αυτό: μια βία που προσπαθεί να κρυφτεί πίσω από την κάλυψη της σεξουαλικότητας. Σε περιπτώσεις όπως του Harvey Weinstein και απεριόριστών πολλών άλλων περιπτώσεων, το σεξ χρησιμοποιείται μόνο για άσκηση βίας και εξουσίας. Είναι μόνο ένας τρόπος για έναν τελείως διαφορετικό σκοπό. Μιλώντας για αυτό, η αβεβαιότητα από όλες τις πλευρές, αποκαλύπτει μόνο πόσο λίγο μιλάμε για αυτή τη διαφορά. Και για πόσους ανθρώπους φαίνεται απολύτως αποδεκτό, ότι η κακοποίηση και η βία αποτελούν μέρος μιας υγιούς σεξουαλικότητας.

Δεν είναι έτσι. Όποιος σκοπίμως ενεργεί υπερβολικά - ή ακόμη και ακούσια - πρέπει να φέρει την ευθύνη γι' αυτό. Δικαιολογίες και επιθετικότητα δεν λύνουν το πρόβλημα ούτε από τη μία πλευρά ούτε από την άλλη.Κάνουμε λάθη. Πρέπει να μάθουμε από τα λάθη μας. Πρέπει να μιλήσουμε γι' αυτά.

Γιατί όλο και πιο συχνά με τριγυρίζει το συναίσθημα, ότι μετά την καταστολή της γυναικείας σεξουαλικότητας, ένα νέο κλειδί θα κλειδώσει τώρα τα χείλη του αιδοίου: Η συνεχής αμφισβήτηση αλλά και ανάκριση της επιθυμίας των γυναικών στο πλαίσιο μιας πατριαρχικής κοινωνίας. Θέλω να ελευθερώσω τον εαυτό μου, θέλω να φορέσω ότι θέλω, όταν θέλω και όσο πιο κοντά το θέλω, θέλω να έχω σεξ τόσο συχνά και όσο συχνά το βρίσκω καλό. Αλλά ναι μεν κατάφερα να βγάλω από πάνω μου μέχρι τώρα τις σκέψεις που θα μπορούσε κάποιος να με θεωρήσει «τσούλα» και ότι μου έδειξα, ότι δεν πρέπει να ενδιαφέρομαι πως θα με χαρακτηρίσουν, έρχονται τώρα οι επόμενες αμφιβολίες. Αμφιβολίες ως προς το αν θα ήθελα τους άντρες ως μια καλή φεμινίστρια.

Οι διαδηλώσεις "Slutwalk" δεν με βοηθούν σε αυτό το πλαίσιο, επειδή ο στόχος τους είναι να μεταφέρουν το στοιχειώδες και σημαντικό μήνυμα ότι μια σέξι ενδυμασία δεν σημαίνει ότι θέλετε να σας πειράξουν και να σας την πέσουν. Και στο δρόμο για μια γνωριμία, αισθάνομαι πραγματικά κατά τον ίδιο τρόπο: Δε θέλω να με κοιτάζουν. Αλλά θέλω να είμαι επιθυμητή στην αρσενική μου γνωριμία. Θέλω σεξ. Πολύ και συχνά, με πολλούς κατά προτίμηση όλη την ώρα. Και παρόλο που θέλω να βλέπω τον εαυτό μου ως ανοικτό και αντανακλαστικό, εξακολουθώ να μην βρίσκω έναν τρόπο αντιμετώπισης αυτής της σύγκρουσης, δηλαδή να μπορώ να απολαύσω τη σεξουαλικότητά μου χωρίς φόβο και αμφιβολία.

Χωρίς φόβο και αμφιβολία
Είναι ιδιαίτερα σημαντικό για τις γυναίκες να είναι τελικά σε θέση να είναι τόσο ανοιχτές όσο οι άντρες που είναι εδώ και τόσο καιρό χωρίς να υποβαθμίζονται. Είναι λυπηρή η αλήθεια ότι η προκατάληψη συνεχίζεται. Έτσι η γυναικεία σεξουαλικότητα δεν είναι ακόμα ελεύθερη. Είναι πάντοτε εκτεθειμένη σε εκτιμήσεις, κρίσεις και εχθρότητα. Και από όλες τις κατευθύνσεις. Ναι, από όλους, συμπεριλαμβανομένων και των φεμινιστριών. Αυτό που μου έχει απομείνει είναι απλώς μια απόπειρα, η οποία είναι αυτό το κείμενο και πρέπει να είναι η αρχή ενός διαλόγου. Γιατί μόνο με το να μιλάμε μπορεί να ξεκινήσει μια αλλαγή. Παρά το φόβο, παρά τις αμφιβολίες.

Όλο το σεξ στο Διαδίκτυο, στα κοινωνικά μέσα ενημέρωσης, στη φεμινιστική πορνογραφία, στους στίχους, στους δονητές ηχητικών κυμάτων, στα βιβλία - υποδηλώνουν ότι τώρα και καιρό βρισκόμαστε σε ένα σημείο όπου η γυναικεία ηδονή είναι τελικά εδώ, είναι στο επίκεντρο. Και είναι αλήθεια: έτσι είναι και το πραγματώνει αυτό. Αλλά ακριβώς γι 'αυτό εκτίθεται περισσότερο σε εχθρότητα και κριτικές από ποτέ άλλοτε.

Ξέρω μόνο πόσο φοβισμένη είμαι να στείλω αυτό το κείμενο. Και αυτό ακριβώς σημαίνει ότι είμαστε ακόμα πολύ, πολύ, πολύ στην αρχή.




Ετικέτες