Ο ‘Αγνος’ στην Κρήτη και οι καθημερινοί βιασμοί εξ’ αιτίας της ‘ανάπτυξης’ …
Αεροδρόμιο Καστελίου Νίκος Καζαντζάκης: Τι συμβαίνει δίπλα από κάθε κάτοικο του νησιού και ο κάτοικος δεν σκούζεται. Αλλα και η πολιτική πλέον με προδιαγραμμένες μελέτες με συγκεκριμένα αποτελέσματα, επιτάσσει έργα προς όφελος των επενδυτών και μόνο, άνευ αειφορικού χαρακτήρα για το νησί και τους κατοίκους αφού οι ίδιοι δεν είναι ικανοί να υπερασπίσουν τα βιώσιμα συμφέροντα τους, σαν πολίτες και σαν κάτοικοι.
Ο κοντόφθαλμος και βαριεστημένος ανθρωπόκαινος δεν υπάρχει περίπτωση να επιβιώσει υπό τέτοιες συνθήκες: ακριβώς έτσι εξαφανίστηκε και ο HOMO ERECTUS, βαρέθηκε να σκεφτεί παραπέρα.
Κατασκευή αερολιμένα-διαδρόμων Ν Καζανζτάκη
Η απόγνωση ενός αγνού ανθρώπου-κάτοικου: « Να μάθουμε ποιοι είναι οι Βουλευτές που ψήφισαν για την κατασκευή του αεροδρομίου και να μη τους ξαναψηφίσουμε»
Υπάρχει βιασμός κ.κ.; Χθες περνώντας με φίλο από τα χωριά του κεντρικού νομού Ηρακλείου στην Κρήτη και κατεβαίνοντας από τους δυτικούς πρόποδες των Λασιθιώτικων βουνών, «καμαρώναμε» τις γρατζουνιές και την αποψίλωση πάνω στη φύση από τα εσκαφτικά και άλλα μηχανήματα μαμούθ. Το έργο -«πνοής», ή «εκπνοής και exitus», το διεθνές αεροδρόμιο Καστελίου Πεδιάδος.
Το τι θα συμβεί στα επόμενα χρόνια, για και στο νησί Κρήτη, θα δείξει λαμβάνοντας υπόψη τις αναγκαίες συμπληρωματικές υποδομές λειτουργίας και πρόσβασης του αεροδρομίου, την περιβαλλοντική αλλαγή και οικολογική καταστροφή ή μετασχηματισμό της περιοχής την κλιματική αλλαγή και την ύπαρξη του φράγματος Αποσελέμη στην εγγύτερη περιοχή.
Το πρώτο που αναρωτηθήκαμε ήταν πως είναι δυνατόν να κατασκευάζεται ένα τέτοιο αεροδρόμιο χωρίς σχεδιασμό μέσου σταθερής τροχιάς για τους επιβάτες? Όποιος δεν έχει αυτοκίνητο δεν έχει πρόσβαση και στο αεροδρόμιο. Ούτε καν έχουν λάβει υπόψιν τους στον κοντόφθαλμο προγραμματισμό ενός έργου μεταφοράς ένα στοιχείο των συνδυασμένων μεταφορών, άγνωστη λέξη, αν λάβεις υπόψη ότι και οι μεταφορές των Κρητικών προϊόντων προς βόρεια Ευρώπη σχεδόν μόνο οδικώς εκτελούνται.
Ότι είναι λίγο πιο σύνθετο από μια συναρμολόγηση ενός LEGO-εργαζόμενου με προστατευτικό κράνος εργοταξίου το αφήνουν στην άκρη. Τώρα αρχίζουν και το σκέφτονται το τραίνο μετά από την κατακραυγή του κόσμου. Το πότε θα υλοποιηθεί είναι άλλο θέμα.
Resilience του νησιού. Μια όπως πάντα υπερβολική παρέμβαση στη φύση του νησιού γενικώτερα για ένα και μοναδικό σκοπό, την πληρότητα των ξενοδοχειακών κλινών, alias, αύξηση των εισοδημάτων κατά πρώτο και κύριο λόγο των ξενοδόχων και λοιπών συγγενών επαγγελμάτων. Κανείς δεν ομιλεί για τη μονοδόμηση της οικονομίας πολλών περιοχών και την ολοκληρωτική εξάρτηση του κοινωνικού και οικονομικού ιστού από τον τουρισμό. Δεν ομιλούμε για τους εργαζόμενους καθώς γνωρίζουμε τις συνθήκες κάτω από τις οποίες εργάζονται για την φιλοξενία του πολυπόθητου αλλοδαπού επισκέπτη. Ας μην αναφερθούμε στην ανθεκτικότητα, στην resilient, του νησιού αναφορικά με τον όγκο των τουριστών που μπορεί να δεχτεί η περιοχή και ότι αυτό συνεπάγεται για το περιβάλλον του νησιού την βιοποικιλότητα, την ποιότητα των υδάτων και την υγεία των κατοίκων. Ένας νομός που στο βόρειο τμήμα του 50 χλμ x 20 χλμ έκταση με ένα σχεδόν καθαρό αστικό περιβάλλον κατά μήκος του βορείου άξονα με σχεδόν 230.000 κατοίκους με τις με αυτό συνδεδεμένες υποδομές με δυο αεροδρόμια και τις οδικές διασυνδέσεις, με ένα φράγμα Αποσελέμη. Τι άλλο μπορεί να ανεχτεί ο συγκεκριμένος τόπος?
Άλλες περιοχές στην Ευρώπη διαμαρτύρονται για την υπερβολική κατάληψη τους από τουρίστες και εμείς εδώ προκαλούμε ανεύθυνα την τύχη του νησιού και μαζί με αυτή και των επόμενων γενεών.
Ποιος αποφασίζει ποια θα είναι η φύση που θα είναι προσβάσιμη από τον κάτοικο-πολίτη του νησιού για αναψυχή και διασκέδαση και ποιος θα απαγορεύσει- επιτρέψει την πρόσβαση σε αυτούς τους υπό άλλες συνθήκες δημόσιους χώρους?
Οδηγώντας από Καστέλι προς Χερσόνησο μου πρότεινε ο φίλος και οδηγός του αυτοκινήτου να σταματήσουμε σε ένα χωριό με το όνομα Άγνος να συναντήσουμε ένα άτομο, μια γυναίκα, την Πόπη, που ζει χωρίς αφορισμούς και παραινέσεις για την φύση αλλά απλά με τη φύση στα περιθώρια ενός συνοικισμού. Μα γυναίκα με κοντά γκριζόλευκα μαλλιά και αγνά μαλακά χαρακτηριστικά προσώπου – ένας καθρέπτης του περιβάλλοντος στο οποίο ζει. Ζει χωρίς ρεύμα δίπλα από τους τάφους των γονέων της που είχε πάρει άδεια από τη εκκλησία να θάψει εκεί με την προϋπόθεση ότι κάποια στιγμή θα χτιστεί ένα μικρό εκκλησάκι στο χώρο. Μερικά οικόσιτα ζώα, τον μπαχτσέ της και τη φύση δίπλα της. Ένας συνοικισμός που θα πρέπει να είναι από τους μοναδικούς στην Κρήτη και δη τόσο κεντρικά που δεν έχει ηλεκτροδοτηθεί ακόμα.
Η γεωγραφική περιοχή του τόπου αυτού βρίσκεται ανάμεσα στο Δήμο Μίνωα Πεδιάδας και Δήμο Χερσονήσου. Ανέκαθεν μη ηλεκτροδοτούμενη περιοχή ? Είχε γίνει αίτηση για ηλεκτροδότηση από τον πατέρα της Πόπης όταν ζούσε, αλλά τελικά δεν συνέβει τίποτα. Και όταν τους είπε ότι θα τους κάνει καταγγελία αφού είχαν λάβει συγχρηματοδότηση από την ΕΕ, «έσβησαν από τα πρόσκαιρα σχέδια που αναφέρεται ο συνοικισμός Αγνός» για να μην υπάρχει δυνατότητα καταγγελίας.
Η πολιτική επιτάσσοντας ανόητα έργα, μη αειφορικού χαρακτήρα σε αγνή φύση, καταστρέφοντας ανηλεώς τοπιογραφία, φύση, και εξαφανίζοντας βιοποικιλότητα οδηγεί την λεγόμενη ανάπτυξη και ενίοτε την ονομάζει και πράσινη. Ο δρόμος από Καστέλι προς Χερσόνησο είναι ο δεύτερος άξονας δίπλα στον άξονα Καστέλι Ηράκλειο που κατασκευάζεται για την εξυπηρέτηση του επιβατικού κοινού την τουριστική περίοδο. Στη σημείο που δείχνει λοιπόν η φωτογραφία με τις κίτρινες πινέζες θα γίνει διαπλάτυνση του ήδη υπάρχοντος κυκλοφοριακού άξονα δίπλα στον πρινοπόταμο με επιχωμάτωση του προς την κοίτη του ποταμού για ανύψωση επιπέδου και διαπλάτυνση του δρόμου. Κάτω από αυτό το σημείο της κοίτης υπάρχουν αιωνόβια πλατάνια. Ήδη οι μπουλντόζες του ανθρωπόκαινου πολιτισμού έχουν εισχωρήσει βαθιά στα σωθικά του ποταμού και έχουν κόψει
 |
|
 |
|
Για λογισμικά παρακολούθησης, αυτοκίνητα αστυνομίας και Ραφαλ έχουν χρήματα για ένα τούνελ προς αποφυγή πολιτισμικής και περιβαλλοντικής καταστροφής δεν έχουν χρήματα προς διάθεση.
 |
|
Και τίθεται ένα γενικότερο ερώτημα. Πως μπορεί ένας πολίτης ακόμα στον 21ο αιώνα να μη μπορεί να αποφασίσει ποιοι θα είναι ίσως οι επόμενοι κυβερνώντες πολιτικοί με γνώμονα το βιώσιμό συλλογικό συμφέρον σε μια περιοχή που διαβιώνει - επιβιώνει?
Γιατί η δικαστική εξουσία δεν ενήργησε αυτεπάγγελτα κρίνοντας μη αειφορικές τις ενέργειες μιας κυβέρνησης σύμφωνα με ο σύνταγμα?
Σε μια σεισμογενή περιοχή όπως αυτή της Κρήτης με το ρήγμα πλησίον του αεροδρομίου πως αποφασίζεται για την κατασκευή ενός νέου τεράστιου αεροδρομίου, ας πούμε χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η ξαφνική διακοπή ενός τέτοιου κόμβου λόγω γεωλογικών δραστηριοτήτων από τον οποίο εξαρτάται ένα μεγάλο μέρος της οικονομικής δραστηριότητας στο νησί? Θα παραμείνει το αεροδρόμιο στη Νέα Αλικαρνασσό στο Ηράκλειο σε λειτουργία?
Η αναφορά μας στο εκκλησάκι, με την πηγή, την κυρία που αγωνίζεται για μια ελάχιστη συντήρηση του τοπίου, ήταν παραδειγματική και αφορμή για το πως συντάσσονται όλοι πίσω από τετελεσμένες μελέτες μόνο για την είσπραξη χρημάτων. Η αειφορική σκοπιμότητα του έργου απουσιάζει παντελώς στο βωμό μια παράλογης αστικοποίησης μιας καθαρά αγροτικής περιοχής.
Φανταστείτε την περιοχή που αναφέραμε προηγουμένως με έναν άνθρωπο όπως η κυρία Πόπη να αγωνιά για την συνέχεια της ύπαρξης της φύσης που της άφησαν οι γονείς της, για τον μπαχτσέ από τον οποίο διατρέφεται μερικώς. Ποιος λαμβάνει υπόψη τις ανησυχίες της? Ακόμα και ένας κάτοικος παραμελλημένος να υπάρχει είναι ένας παραμελλημένος παραπάνω από ότι επιτρέπεται. Πόσοι είναι αυτοί οι κάτοικοι – οι λίγοι, οι άγνωστοι- που ανησυχούν και για τους επόμενους αλλά δυστυχώς μη έξυπνους πολίτες? Και όμως οι κυρίαρχοι της πολιτικής – οι λεγόμενοι κυβερνώντες - προχωρούν στις μελέτες και στα έργα τους θεωρώντας ότι ενεργούν μέσα σε ιδιόκτητο οικόπεδό τους. Και επαναλαμβάνουμε εδω αυτό που ειπε και τεκμηρείωσε ο Γ. Σταρίδας "Εχουν βαθιά μεσάνυχτα όσοι υποστηρίζουν το αεροδρόμιο στο Καστέλι”. "Πρόκειται για ένα έγκλημα κατά του περιβάλλοντος στην Πεδιάδα”. Από μια αριστερή -τότε- κυβέρνηση “θα περίμενε (κανείς) μεγαλύτερη περιβαλλοντική ευαισθησία.”
«Ναι υπάρχει βιασμός του δημόσιου χώρου και της δημόσιας σφαίρας κυρίες και κύριοι!»
