Green
New Deal – Η
λεγόμενη
Νέα
Πράσινη Συμφωνία
Μας
θυμίζει κάτι αντίστοιχο του
1972: The Club of Rome-The limits of
Growth.
Ποιό
ειναι όμως το αποτέλεσμα της κρούσης
του κώδωνα του κινδύνου τότε, για το
σήμερα ή καλύτερα για το απότερο μέλλον,
σχεδόν 50 χρόνια μετά?
Επαναοικοδομούμε
μια ιδεοληψία από ένα σύνολο στρατηγικών,
πολιτικών και προγραμμάτων και την
ονομάζουμε Green New Deal.
Το σημείο απόδρασης
θα πρέπει να είναι: Η ανάπτυξη μιας
quasi αλληλέγγυας σχέσης
-οσο παράδοξο και να ακούγεται αυτό-
μετάξυ των βιομηχανιών, της πολιτικής
και των πολιτών σαν τελικοι καταναλωτές,
στις χώρες που κατοικούν οι βιομηχανίες
αυτές. Και σε αυτό θα πρεπει να παίξει
η πολιτική το κύριο ρόλο. Δε θα υπάρξει
συνηδειτοποίηση, αλλαγή ή μεταστροφή
ή μετάβαση σε μια λιγότερη υπερβολική
καθημερινή ζωή με στόχο την επάρκεια,
χωρις την αλλυλεγγυότητα στη κατανόηση
και των δύο πλευρών.
Δεν αρκεί να στηρίξουμε
τις λεγόμενες οικο-βιομηχανίες,
γιατί ακόμα και η λεγόμενη πράσινη
ανάπτυξη μπορεί και φέρει αρνητικά
αποτελέσματα για το ισοζύγιο του
περιβάλλοντος και του κλιματος.
Τι θα πρέπει λοιπόν
η πολιτική να κάνει. Στοχευμένες κρατικές
επενδύσεις – γυρίζουμε πάλι στον Keynes
πίσω- σε δραστηριότητες παραγωγής
αγαθών και υπηρεσιών -και εδω μπαίνει
η κλιματοκεντρική και όχι μόνο η
ανθρωποκεντρική διάσταση- που
μετρούν, προλαμβάνουν, περιορίζουν,
ελαχιστοποιούν ή διορθώνουν περιβαλλοντικές
καταστροφές σε νερό, αέρα και έδαφος,
καθώς και προβλήματα που σχετίζονται
με τα απόβλητα, το θόρυβο και τα
οικοσυστήματα. Αυτό περιλαμβάνει φυσικά
και καινοτομίες σε καθαρές τεχνολογίες,
προϊόντα και υπηρεσίες που μειώνουν
τον περιβαλλοντικό κίνδυνο και
ελαχιστοποιούν τη ρύπανση και τη χρήση
των πόρων.
Σε στρατηγικό επίπεδο,
λείπει ένα μακροπρόθεσμο, όραμα
προασαντολισμού για βιώσιμες δομές
παραγωγής και κατανάλωσης που υπερβαίνουν
τις απαιτούμενες χαμηλές εκπομπές
διοξειδίου του άνθρακα. Τα πράσινα
τμήματα της στρατηγικής της Λισαβόνας,
σε συνδυασμό με τη στρατηγική για την
αειφόρο ανάπτυξη, περιέχουν στοιχεία
που θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν ως
κεντρικά δομικά στοιχεία ενός τέτοιου
οράματος.
Μια νέα πράσινη
συμφωνία θα πρέπει να εφαρμοστεί σε
όλους τους τομείς της πολιτκής, από
οικονομία, αθλητισμό, κοινωνική φροντίδα,
πολιτισμό μέχρι βιομηχανία μεταφοράς
και κινητικότητας και επιστιστικής
πολιτικής.
Πρέπει να είναι κατί
πολύ περισσότερο απο μια πλατφόρμα
τεχνολογίας ή μια οικολογική βιομηχανία
ή δημοκρατική ψηφιοποίηση προς όφελος
του περιβάλλοντος, πρέπει να ερθει σε
σύγκρουση και να προωθήσει,
- τη κατάργηση μη βιώσιμων δομών,
- τη πραγματωση νέων αειφόρων δομών και
- ένα μεσοπρόθεσμο έως και ένα μακροπρόθεσμο προσανατολισμό των πολιτικών αξόνων
Τα παραπάνω θα πρέπει
να εφαρμοστούν σε επίπεδο στρατηγικών,
πολιτικών των κρατών και της ΕΕ όσο και
των σχεδιασμών αυτών.
Οι
Δέκα πυλώνες του Green New
Deal
Να
συνειδητοποιήσουμε το μέγεθος της
σημαντικότητας της κλιματικής
αλλαγής(σχεδόν
ασαφής η πρόταση).
Η
επιστήμη είναι σαφής: Πρέπει να
περιορίσουμε την άνοδο της παγκόσμιας
θερμοκρασίας σε 1,5 βαθμούς και να
αναστρέψουμε την κατάρρευση των
οικοσυστημάτων μας ή να τα θέσουμε σε
κίνδυνο.
Μη
εκμεταλλευόμενοι οικονομικοί
πόροι
της ΕΕ να προωθηθούν στις παροχής
δημποίσων υπηρεσιών (με
περιοριστικές
πολιτικές
της κεντρικής εξουσίας απέναντι στους
Δήμους και Κοινότητες?).
Το νέο πράσινο συμβόλαιο καλεί
τους δημόσιους φορείς να παίξουν
καθριστικό ρόλο στον οικονομικό και
οικολογικό μετασχηματισμό της κοινωνίας.
Το βάρος της μετάβασης δεν πρέπει να
πέφτει στους ώμους των εργαζόμενων
οικογενειών.
Ενδυνάμωση
της συμμετοχής των πολιτών στις κοινότητές
τους(ειναι ταξικά καθορισμένη
η συμμετοχή ergo
κοινωνική
ανισότητα)
Η
πράσινη μετάβαση της Ευρώπης δεν θα
είναι από την κορυφή προς τα κάτω. Πρέπει
να δώσει τη δυνατότητα στους πολίτες
και τις κοινότητές τους να λάβουν οιι
ίδιοι τις αποφάσεις που διαμορφώνουν
το μέλλον τους.
Εγγύηση
αξιοπρεπών θέσεων εργασίας(απλά
μια ευχή
γιατί
οι θέσεις εργασίας διπλα απο το κράτος
δημιουργούνται απο το ιδιωτικό κεφάλαιο)
Η
νέα πράσινη συμφωνία για την Ευρώπη θα
πρέπει να παρέχει μια αξιοπρεπή δουλειά
σε όλους εκείνους που αναζητούν μια
εργασία.
Άνοδος
της ποιότητας ζωής(γιατι
“μεγαλύτερη” και όχι “επαρκώς” στη
διαβίωση μας)
Το
πράσινο νέο συμβόλαιο για την Ευρώπη
στοχεύει σε όλες τις κοινότητες σε μια
μεγαλύτερη ευημερία, ασφάλεια και
ελευθερία.
Εδραίωση
της ισότητας στη κοινωνία (πάντα
ηταν η καταπολέμηση της κοινωνικής και
οικονομικής ανισότητας στοςυ στόχους
της συμβατικής ολιτικής αλλά...)
Η
νέα πράσινη συμφωνία καταπολεμά την
οικονομικοποίηση και εδραιώνει την
ισότητα στην καρδιά της Ευρώπης.
Επενδύσεις
στο μέλλον και του μέλλοντος (ποιό θα είναι το μέλλον, πως θα ορίζεται το μέλλον σε 30 χρόνια, κάποιες επενδύσεις δεν αποδίσουν μόνο σε 30 χρόνια)
Η νέα πράσινη συμφωνία
είναι κάτι περισσότερο από ένα πρόγραμμα
περιβαλλοντικής προσαρμογής. Πρόκειται
για μια επένδυση στο μέλλον των κοινωνιών
μας και μια ευκαιρία να το επανασχεδιάσουμε
υπό άλλες προϋποθέσεις.
Τέλος
με το δόγμα της απεριόριστης ανάπτυξης
Πρέπει να εγκαταλείψουμε
την συνεχόμενη αύξηση του ΑΕΠ ως το
κύριο μέτρο μέτρησης της οικονομικής
ευημερίας και προόδου. Αντ 'αυτού, πρέπει
να επικεντρωθούμε σε αυτό που έχει
σημασία: την υγεία, το
περιβάλλον και την ευτυχία.
Για
κλιματική δικαιοσύνη σε όλο το πλανήτη (όσο υπάρχουν κράτη, εθνότητες έθνη που καταπιέζονται και εκδιώκονται λόγω πολέμων η λόγω θρησκευτικών εντάσεων και βρίσκονται οι άνθρωποι στη προσφυγιά δεν μπορούμε να μιλάμε για πλανητική δικαιοσύνη)
Η
περιβαλλοντική κρίση είναι παγκόσμιας
εμβέλειας και έτσι πρέπει να είναι και
η Πράσινη Νέα Συμφωνία. Η Ευρώπη πρέπει
να υποστηρίξει τα άλλα κράτη στη
καταπολέμηση της καταστροφής του
περιβάλλοντος και να μη εξάγει τη ρύπανση
τπου περιβάλλντος σε άλλα κρατη. Οι
αλυσίδες εφοδιασμού για τη πράσινη
μετάβαση της Ενέργειας πρέπει να
βασίζονται στις αρχές της δικαιοσύνης.
Δεσμευόμαστε
για δράση σήμερα
Η
νέα πράσινη συμφωνία δεν είναι ένα
πλαίσιο, μια συνθήκη ή μια συμφωνία.
Πρόκειται για ένα σύνολο συγκεκριμένων
δράσεων που θα μας οδηγούν γρήγορα προς
τους κλιματικούς μας στόχους.
