Τι σχέση έχει και ποιές είναι οι παράλληλες ενός κυκλώνα στον Ειρηνικό Ωκεανό με το
διαχρονικό παθογόνο στην αειφόρο αστική ανάπτυξη, με παράδειγμα τη Θεσσαλονίκη.
Πώς κάποιοι -που δεν ευθύνονται- μαθαίνουν από τις
επιπτώσεις των δικών μας λαθών και πώς εμείς δεν μαθαίνουμε από τα δικά μας λάθη.
Μήπως τώρα μπορούμε να φαντασθούμε αυτό που δεν συμβαίνει
σε εμάς αλλά σε κάποιους άλλους εκεί έξω
μακρυά από εμάς, που πεθαίνουν της πείνας και καταστρέφεται η ζωή τους, για να
προλάβουμε ίσως να ζήσουμε ο κάθε ένας πλουσιοπάροχα? Μετά από την εμπειρία μας
με το παθογόνο και τον τρόπο που αντέδρασε η πολιτική για να σώσει τις ζωές
μας, ποιο είναι το διακύβευμα.
Τώρα ξέρουμε πώς είναι ξαφνικά σε
μια δυτική χώρα, να μένεις χωρίς δουλειά, χωρίς χρήματα -αν δεν παρέμβει το
κράτος- χωρίς ιδιωτική ζωή, ξαφνικά, χωρίς
κοινωνικές διασυνδέσεις, μακρυά από τους συγγενείς σου ακόμα και στο διπλανό
τετράγωνο κλπ.
Είναι παρόμοιο με κάποιον ιθαγενή κάπου σε ένα νησί του Ειρηνικού Ωκεανού, που
δεν ευθύνεται για τον τρόπο ζωή μας εδώ στο Δύση και όμως πληρώνει και αυτός
για μας, „ένα παθογόνο“ ήρθε και χτύπησε τη πόρτα του ξαφνικά, αλλα χωρίς να
φταίει αυτός.
Εξωτερίκευση των μειονεκτημάτων και αρνητικών επιδράσεων της ζωής μας στην
υπερβολή εδώ στη Δύση ονομάζεται αυτό, με το να μην έχει αρκετό φαγητό, να έχει
μειωθεί ή καταστραφεί κάθε πηγή
παραγωγής εισοδήματος ή προϊόντων, να μην έχει στέγη στο σπίτι του, να έχουν
καταρρεύσει όλα τα σπίτια δίπλα, να μην έχεις πλέον δυνατότητα να επισκεφτείς
τους αποθανόντες συγγενείς, γιατί απλά πέρασε ένα κυκλώνας με 300 χιλιόμετρα
ταχύτητα την ώρα από τον τόπο σου και η
θάλασσα πήρε και μερικές ταφόπλακες και κόκαλα. Είναι μέρη σε αυτό τον κόσμο
που δεν έχουν καμία σχέση με εκπομπή αερίων του θερμοκηπίου στα οποία οφείλεται
η κλιματική αλλαγή σε όλο το πλανήτη. Και όμως βρίσκονται υπό το ζυγό της
κλιματικής αλλαγής. Το κρατάμε αυτό.
Από την άλλη, η πόλη στην οποία ζω, θα μπορούσε να είναι μια πολύ "ανθεκτική"
πόλη: 800.000 κάτοικοι μιας μητροπολιτικής περιφέρειας η οποία περιβάλλεται από θάλασσα νότια και βουνά
με δάσος βόρεια, ποταμούς δυτικά και γαλαζοπράσινα νερά ανατολικά με εύφορα
εδάφη. Δε λέω οι μετεωρολογικές συνθήκες δεν την ευνοούν.
Δυστυχώς όμως μια πόλη του εμπορίου και μόνο του εμπορίου. Οι παραγωγικές
βιομηχανίες έχουν μεταναστεύσει στο εξωτερικό(φτηνά εργατικά και θεσμικά έξοδα
και δαπάνες) ή έχουν βάλει λουκέτο. Και ανοίγουν τις αγκάλες όλοι στους βόρειους-
ανατολικούς επισκέπτες για μια χούφτα ευρώ.
Οι κάτοικοι και οι αστικοδιαχειριστές (οι μέχρι σήμερα λεγόμενοι Δήμαρχοι)
- μάλλον σε αντίθεση με τα λεγόμενα τους στα ΜΜΕ (βλέπε Ζέρβας στη
προεκλογική του εκστρατεία για τη Δημαρχία της πόλης, πόσο ήθελε να
υπηρετήσει επειδή «αγαπά τη πόλη του» και η πόλη θα πρέπει να τον ανταμείψει)
δεν πρέπει να αγαπούν τη πόλη τους με το τρόπο που θα ήθελαν όλα τα παιδιά της,
οι κάτοικοι.Όπως συνήθως οι γονείς αγαπούν περισσότερο τους εαυτούς τους και προβάλλουν απλά τις επιθυμίες τους στα παιδιά.
Τα σπίτια τους λόφοι τερμιτών χωρίς ιδιωτικότητα, χωρίς ενδιάμεσο χώρο και
χρόνο, χωρίς ανανέωση του αέρα που αναπνέουμε, χωρίς ορίζοντα και όσο πιο ψηλά σηκώνεις το βλέμμα μόνο
κεραίες και πιάτα αποβλάκωσης βλέπεις.
Ας μη μιλήσουμε για κοινωνική επικοινωνία στις άχρωμες και βουβές γειτονιές. Και όλα αυτά γιατί, κανείς δεν σκέφτηκε ένα
βιώσιμο αστικό σχεδιασμό, που συνεπάγεται μακροχρόνιο σχεδιασμό. Χωρίς τις υπερβολές
της αστικής, για μια με πανάρχαια
ιστορία συνδεδεμένη πόλη.
Μια πόλη με τα αρχαία της, σχεδόν με postcard
σκηνικό, είναι τόσο για τα προς το ζειν όσο και για τους ανθρώπους μια απειλή
λόγω του κυκλοφοριακού, της ρύπανσης και του θορύβου αλλα και των επερχόμενων
καυσώνων, … και ολο αυτό μεταφέρεται σαν ελάχιστο υποσύνολο ενός κυκλώνα εκεί κάτω μακρυά απο εμάς, στον Ειρηνικό.
Σύμφωνα με διάφορες έρευνες, παρόλο που εμείς δεν κινδυνεύουμε άμεσα από πολύ ακραία καιρικά φαινόμενα όπως στο νότιο ημισφαίριο είμαστε μια περιοχή που εξαρτάται άμεσα, ergo κινδυνεύει από τη συμπεριφορά και την αλληλεγγύη των ιδίων κατοίκων και των ατόμων που διοικούν και διαχειρίζονται τα ελάχιστα χρήματα που έχει στη διάθεση της ο Δήμος. Όμως γι’ αυτό το λόγο δέχονται οποιαδήποτε χορηγία από επιχειρηματίες με άγνωστα αντίστοιχα αντίτιμα.
 |
Ακόμα και κάδους απορριμμάτων
διαθέτουν μέσω χορηγιών |
Από την άλλη οι ιθαγενείς σε ένα
νησί στον ειρηνικό Ωκεανό, οποιοδήποτε, μακριά από τα αστικά περιβάλλοντα, όπου
δεν υπάρχουν δρόμοι, αυτοκίνητα, τίποτα που θα μπορούσε να εκπέμψει αέρια του
θερμοκηπίου. Είναι μια παράδοξη λογική: Χώρες και περιφέρειες στον ίδιο πλανήτη
που ζούμε και εμείς, που εκπέμπουν το λιγότερο CO2 ή καθόλου, στην ατμόσφαιρα του πλανήτη να
είναι οι χώρες και οι περιοχές που πλήττονται περισσότερο από τις συνέπειες της
ανθρωπογενούς κλιματικής αλλαγής
Ότι βιώνουν αυτοί εκεί έξω μακρυά από εμάς βιώνουμε και εμείς εδώ στα νότια Βαλκάνια, υπό άλλες συνθήκες σε μικρότερη κλίμακα.
Δύο έως τρεις τροπικές καταιγίδες μαίνονται πάνω από τέτοια μικρά νησιά στον
Ειρηνικό Ωκεανό κάθε χρόνο. Όλο και πιο δυνατές γίνονται οι καταιγίδες. Και για
δες τύχη, στα μέσα Απριλίου ο κυκλώνας Χάρολντ έπληξε ένα νησιωτικό έθνος,
σκοτώνοντας τρεις ανθρώπους και αφήνοντας πολλούς άλλους άστεγους. Ο κυκλώνας
εκεί τραβάει ολόκληρες εδαφικές μάζες στη θάλασσα μέσα. Εξαφανίζονται
ταφόπλακες από τα νεκροταφεία από τη θάλασσα.
Εδώ, το αντίθετο, το Μάρτιο το
παθογόνο τράβηξε όλους τους ανθρώπους στη πόλη που «ζω» μακρυά από το παραλιακό
μέτωπο της θάλασσας και τη πόλη που την θεωρούν στολίδι, μέσα στους τάφους
τους. Τους το διέταξαν και υπάκουσαν, γιατί φοβήθηκαν για τη ζωή τους, παρόλο
που είναι ήδη νεκροί πολλοί από αυτούς.
Πλήρωσε το κράτος μερικά χρήματα στους ανέργους και αυτούς που έχασαν τη
δουλειά τους. Η ΕΕ έχει ακόμα να δώσει πολλά, οπότε κάτι ψίχουλα θα λάβει και ο
ανθρωπάκος.
Και εκεί , στο νησί φοβούνται, αλλα φοβούνται ότι θα πεθάνουν της πείνας και θα τους πάρει το έδαφος η άνοδος της στάθμης της θάλασσας, από τις επιδράσεις τις κλιματικής αλλαγής με τους κυκλώνες που επιφέρει ο υπερβολικός τρόπος διαβίωσής μας η υπερβολική απαίτηση για ποικιλία όλων των ειδών φυσικών προϊόντων (φυτικών και ζωικών χερσαίων και θαλάσσιων περιβαλλόντων) και μεταποιημένων τροφών καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους. Δεν έχουν όμως κάποια ΕΕ να τους βγάλει κονδύλι!
Και εκεί και εδώ: αν πρέπει να βρέξει, έχει ξηρασία. Όταν είναι να είναι ξηρή
περίοδος, βρέχει με καταιγίδες εδώ με μπόρες.
"Βλέπουμε ότι ο καιρός αλλάζει." Και εκεί το λένε και εδώ το λέμε. Εκεί τρώνε
φυσικοβούτηρο, εδώ φυσικά νουτέλα με
φοινικέλεαιο.
Προϊόντα εισαγωγής και τα δυο συνήθως, και στις δύο περιοχές με πρώτες ύλες
από καλλιέργειες σε αποψιλωμένα δάση στη νοτιοανατολική Ασία προς εκπλήρωση των
σκοπών καλλιέργειας φοίνικα, για παραγωγή φοινικέλαιου.
Θα μπορεί- αν την αφήσουν- να κληρονομήσει τον αρχηγό η
μια, τη Δημαρχία ο άλλος.
Η γυναίκα με την κόρη της από το χέρι της, περπατάει στο χωράφι(βλέπε
παρακάτω).
Ο άλλος κουστουμαρισμένος - δε λέμε οχι- στις μοδίτικες αγορές της πόλης και στα καφέ, και όταν αυτό συμβεί.
Στις απομακρυσμένες και υποβαθμισμένες περιοχές που θέλουν τη προσοχή μας δεν τον παίρνει ο χρόνος να πάει, να περάσει την ώρα του για να αφουγκραστεί.΄Δεν βγαίνουμε έξω μονο όταν έχουμε να δείξουμε μια συντήρηση ενός μικρού πάρκου ή κάτι παρόμοιο, όπου έρχονται και τα τηλεοπτικά μεσα των ΜΜΕ!
Στο παρελθόν, τα χωράφια ήταν στους λόφους και πολύ μεγαλύτερα, αλλά από
τότε που οι καταιγίδες μαίνονταν στο λόφο, τίποτα δεν έχει καλλιεργηθεί εκεί,
λέει η 41-ετών γυναίκα.
Και εδώ στο παρελθόν οι άνθρωποι ήταν έξω και επικοινωνούσαν, σήμερα δεν
τους έχουν αφήσει ούτε χρόνο αλλά προπάντων ούτε χώρο για επικοινωνία στο δημόσιο χώρο στη γειτονιά τους καθώς δεν τους ελκύει.
Σε κάποια χρόνια που θα έχει εισέλθει και η τηλεματική σε κάποια φροντισιακά
επαγγέλματα 100%, θα υπάρχει μόνο ο χώρος του διαμερίσματος σαν χώρος εργασίας-διαβίωσης
και θα είναι οι άνθρωποι απολύτως και κοινωνικά και εργασιακά απομονωμένοι,
οπότε δεν θα χρειάζονται ούτε δημόσιο χώρο.
Η γυναίκα στο νησί – η γυναίκα του
αρχηγού του χωριού- είναι η υπεύθυνη για την ασφάλεια των τροφίμων στο χωριό
της. Ταξιδεύει από νησί σε νησί και διδάσκει στις γυναίκες και τους νέους πώς
να δημιουργήσουν έναν μπαχξέ permaculture (βιώσιμης καλλιέργειας), να κάνουν καλύτερη
εκμετάλλευση των νέων καιρικών συνθηκών και εποχών, πώς να προσαρμοστούν σε
αυτό το κλίμα που έχει αλλάξει, που το έχουμε αλλάξει εμείς οι ανεύθυνοι
υπερβολικοί της διαβίωσης δυτικοί τύποι.
Γιατί είναι μόνο οι γυναίκες και οι έφηβοι όταν τους μιλάει? Η διατροφή
είναι γυναικείο ζήτημα. Καλλιέργεια, συγκομιδή, μαγείρεμα και προετοιμασία,
αλλά πάνω απ' όλα ένα πράγμα: η ανησυχία ότι πρέπει να υπάρχει αρκετό για όλους
να φάνε. Και γιατί οι νέοι; Γιατί αυτό θα είναι γι’ αυτούς η μεγάλη πρόκληση
για το μέλλον!
Και μένεις με το στόμα ανοιχτό. Δεν έχεις να κάνεις καμία συμπλήρωση.
Είναι αυτό που λέμε χρόνια τώρα: Γιατί λείπει η κυβερνησιμότητα και η
πολιτική αγωγή στους Δήμους. Για ποιο πράγμα είναι τελικά υπεύθυνος ο Δήμαρχος
και το επιτελείο του? Να βγαίνει και να λέει «παραλάβαμε μηδέν και το κάναμε το
1 δηλαδή 100% αύξηση στο έργο του ή τους τριπλάσιους ποδηλατόδρομους που θέλει
να κάνει ο σημερινός εδώ χωρίς να διαχωρίζει τις ποδηλατολωρίδες από τους
ποδηλατόδρομους και με το τριπλάσιο ποιο μέγεθος τελικά εννοεί, το τριπλάσιο
όλων των άχρηστων ποδηλατόδρομων στη πόλη
ή αυτού του κατασκευάσματος στη νέα παραλία που δεν έχει τις βέλτιστες προδιαγραφές?
Εδώ ο αστικός πολιτισμός, οι οδικοί άξονες, τα αμέτρητα αυτοκίνητα, οι εκπομπές
των αερίων θερμοκηπίου και ο θόρυβος, η εξαφάνιση του δημόσιου χώρου για
πεζούς, η βρωμιά στους δρόμους και στους κάδους απορριμμάτων, η εγκατλάλειψη του κέντρου τη νύχτα, είναι αυτά που μας
συνοδεύουν καθημερινά. Αυτά είναι σαν οι επιπτώσεις ενός άλλου παθογόνου που
έρχεται και ξανάρχεται κάθε 5 έτη. Δεν θα έπρεπε να αντιταχθεί με στρατηγικές ο
Δήμος προς βελτίωση και διαφύλαξη ενός ελάχιστου status διαβίωσης στη πόλη?Ισως και προφανώς θα είχε και ένα ελάχιστο θετικό αντίκτυπο εκεί κάτω στον Ειρηνικό! Ειμαστε ένα κλειστό περιβαλλοντικό κύκλωμα, ότι κάνουμε μένει εδώ δεν διαφεύγει στο υπερπέραν.
Εδώ ο αντίστοιχος δεν θα έπρεπε να φροντίζει για την υγεία του αστικού
περιβάλλοντος και των πολιτών-κατοίκων, που τόσο αγαπά -δεν εννοώ για τη
διατροφή και τις περιαστικές καλλιέργειες-, λόγω της αλλαγής των καιρικών
συνθηκών?
Που είναι οι κινήσεις για περισσότερο πράσινο στη πόλη, όχι μόνο εκεί που μένουν και κυκλοφορούν οι αστοί, ή εκεί που
εκμεταλλεύονται ευρωπαϊκά προγράμματα και καταθέτουν προτάσεις όπως το λεγόμενο μητροπολιτικό πάρκο Παύλου
Μελά. Αυτό δε θα προσελκύει όλους τους
κατοίκους της πόλης αλλα μόνο τους γειτνιάζοντες και κάποιους με αυτοκίνητο και
χρόνο το ΣΚ. Ο αστικός τους σχεδιασμός γίνεται όλο
περισσότερο για τη μεσαία αστική εμπορική τάξη, δεν σχεδιάζουν για να
πρασινίζει ολόκληρη η πόλη , να φτιάξει αποκεντρωμένες
οάσεις για τους κατοίκους των γειτονιών εκεί που είναι χρήσιμες όχι εκεί που θα
φαίνονται για μερικά χρόνια και μετα θα εγκαταλειφθούν(να μην απαριθμήσουμε πόσα σιντριβάνια είναι
εγκαταλελειμμένα) . Να πάρει τα ανεκμετάλλευτα οικόπεδα που χρόνια τώρα
είναι χέρσα εγκαταλελειμμένα και να τα κάνει pocket parks για τους κατοίκους
των υποβαθμισμένων και ευάλωτων περιοχών στις άσχημες και έως και ακραίες
καιρικές συνθήκες ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες. ΠΩΣ
ΣΥΜΒΑΛΛΟΥΝ ΟΙ ΣΩΣΤΑ ΔΙΑΜΟΡΦΩΜΕΝΟΙ ΧΩΡΟΙ ΑΣΤΙΚΟΥ ΠΡΑΣΙΝΟΥ ΣΤΗΝ ΕΥΕΞΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ
Που είναι οι κινήσεις απεγκλωβισμού των κέντρου από τη ρυπογόνο (ατμόσφαιρα
και θόρυβο), τη λεγόμενη για τη νομενκλατούρα και κατεστημένο, κινητικότητα των
αυτοκινήτων, γιατι κινητικότητα στη πόλη μου εστι κυκλοφο0ριά αυτοκινήτων όχι κινητικότητα πεζών , ποδηλατών, ΜΜΜ και ΙΧ, οχι μόνο η κυκλοφορία αυτοκινήτων.
Επι πλέον το ζήτημα της γυναίκας
Η αλλαγή του κλίματος έχει χωρίσει τον κόσμο: μεταξύ προνομιούχων και μη
προνομιούχων, του παγκόσμιου Βορρά και του παγκόσμιου Νότου. Ναι, ακόμα και μεταξύ
ανδρών και γυναικών.
Οι γυναίκες πλήττονται πολύ περισσότερο από τις συνέπειες
της κλιματικής αλλαγής, επειδή έχουν λιγότερη πολιτική εξουσία, λιγότερα νόμιμα
εξασφαλισμένα δικαιώματα ιδιοκτησίας και πρόσβαση σε πόρους, επειδή έχουν διπλή
ευθύνη μεταξύ της εργασιακής αμοιβής και της φροντίδας στο σπίτι. Στο νησί αυτό οι
γυναίκες υπεύθυνες για τη διατροφική γεωργία είναι 10% παραπάνω από ότι οι
άνδρες, δηλαδή για τις καλλιέργειες και τους τομείς που εξασφαλίζουν τη δική
τους κατανάλωση τροφίμων. Αν και επωμίζονται τις επιπτώσεις της κλιματικής
αλλαγής, οι γυναίκες έχουν λιγότερο λόγο. Παρόλο που προειδοποίησαν για τη
θύελλα Pam, αγνοήθηκαν από
το ανδρικό εξουσιαστικό καθεστώς.
 |
| Πρώτη και μοναδική γυναίκα Δήμαρχος (Αρίστη Παγιατάκη) στη Θεσσαλονίκη για μια ημέρα 1951. Η πατριαρχία δεν το επέτρεψε! |
O σημερινός είναι
ανδρικού φύλλου όπως όλοι στην ιστορία της Θεσσαλονίκης. Η πόλη έχει να δει μια
γυναίκα Δήμαρχο από το 1951(Παγιατάκη 49 ετών) για μερικές ώρες όμως, διότι μετά
την έπαυσαν, λόγω προσφυγής ενός ανδρός
ονόματι Πετρακάκης από την Κρήτη, ότι οι
γυναίκες ναι μεν έχουν το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι αλλά μόνο ως Δημοτικοί
Σύμβουλοι.
Άρα εδώ ο δικός μας δεν έχει να παλέψει
με μια ανδροκρατούμενη κοινωνία όπως η γυναίκα στο νησί, που κάθε χωριό
έχει ένα αρχηγό και όχι μια αρχηγό και σε εθνικό επίπεδο δεν έχουν
καμία γυναίκα εκπρόσωπο κοινοβουλίου.
Εδώ υπάρχουν 15 γυναίκες στους 50 εκπροσώπους στο Δημοτικό Συμβούλιο εκ των
οποίων οι μισές προέρχονται από μία παράταξη.
Δεν θα εισχωρήσουμε και στην εδώ οικογενειοκρατία
γιατί και εδώ τα ίδια είναι τουλάχιστον
όσο αφορά τη κεντρική πολιτική σκήνη και θα χάσουμε το ζητούμενο. Όμως και στο Δήμο
στη πόλη παίζει κάτι ανάλογο, γιατί ο σημερινός σαν θεσσαλονικιός θεωρείται
παιδί της πόλης (εξ αίματος που λένε) και μόνο παιδιά της πόλης οφείλουν να
βάζουν υποψηφιότητας για τη Δημαρχία και όποτε πρέπει η πόλη να τον ανταμείψει
και η αυτός τη πόλη να τιμήσει όπως ακριβώς είχε πει, προεκλογικά[1].
Αλλα και εδώ έχει να παλέψει ο Δήμαρχος όπως η γυναίκα εκεί στο νησί του
ειρηνικού απέναντι στην ανδροκρατούμενη κοινωνία, μια ιδιαίτερη κάστα, μια
ιδιαίτερη ανθρωποειδή ράτσα στην οποία όμως υποκύπτει όταν είναι να
διεκδικήσουν τα δικαιώματα π.χ. μίας και
μοναδικής ομάδας κατοίκων μίας μοναδικής οδού κατοίκων στη πόλη, αντί να
σκεφτεί σφαιρικά ποιο είναι μακροχρόνια το βέλτιστο για τη πόλη.
Η παρακάτω αφίσα- σίγουρα πατριαρχικά σχεδιαζόμενη από πολλους 'άνδρες' - , ναι, πολλούς θα αφήσει άφωνους όσο αφορά το επίπεδο αυτών
που την έδωσαν να τους την φτιάξουν τους
και την εργαλειοποίηση των δικών τους αναγκών προς εξοικονόμηση-ιδιοποίηση
δημόσιου χώρου για χώρο στάθμευσης των ΙΧ τους κάτω από το σπίτι τους. Και απέναντι
σε αυτούς και σε πολλούς άλλους τέτοιους στη πόλη οπισθοχωρεί ο Δήμαρχος μια πόλης.
Τελικά έχει και ο Δήμαρχος της πόλης να αντιμετωπίσει ένα άλλο κατεστημένο,
αυτό της κοινωνικής ανέχειας. Πάντα όμως υποχωρεί.
 |
| Μόνο και μονο να σκεφτεί κανείς πως ένας νούς συνέλαβε αυτό το σκηνικό είναι απορίας άξιον |
Η γυναίκα έχει να παλέψει με την ανδροκρατούμενη κοινωνία, δεν το βάζει
όμως κάτω και προσπαθεί ενάντια σε κάθε κατεστημένο που βλάπτει τη πορεία μιας
υγειούς κοινωνίας στο χωριό της.
Παλαιότερα έπαιρναν τις αποφάσεις στο
Δημοτικό Συμβούλιο αργότερα ενεπλάκησαν και τα συνοικιακά συμβούλια, αυτά τώρα
έχουν σχεδόν αδρανοποιηθεί και φυσικά κάποιες σκληροπυρηνικές αντιδράσεις
κατοίκων τρομοκρατούν πολιτικά όλους τους πολιτικάντηδες της ΤΑ και όσο δε ελιτουργούν τα συνοκιακά συμβούλια τόσο χειρότερο θα γίνεται. Όπως αυτή στη οδό Παπάφη. Εφτασαν στο σημείο να θέωρούν ότι κινδυνέυει η ζωή τους από μια ποδηλατολωρίδα.
Τις επιδράσεις της κλιματικής
αλλαγής προσπαθούν συλλογικά να τις αντιμετωπίσουν. Οι γυναίκες συμφώνησαν σε ένα σύστημα
αλληλεγγύης για τα σχολικά
δίδακτρα: μαζί θέλουν να
πληρώσουν δίδακτρα. Εμμέσως οι κάτοικοι από κοινού προσπαθούν να αποφύγουν μια άλλη συνέπεια της
κλιματικής αλλαγής: ότι τα παιδιά δεν μπορούν πλέον να πηγαίνουν στο σχολείο
επειδή η γεωργία δεν αποδίδει πλέον αρκετά εισοδήματα ως αποτέλεσμα της
κλιματικής αλλαγής και συνεχίζουν για να αποφύγουν ενα δεύτερο κίνδυνο σαν συνέπεια
της αλλαγής του κλίματος: ειδικά οι νεότεροι θα μεταναστεύσουν, στο εξωτερικό ή
στην πρωτεύουσα Port Vila, αν δεν πάνε σχολείο.
Πειράματα με βιώσιμες καλλιέργειες
Στον κήπο της λεγόμενη permaculture, πειραματίζεται με νέες ποικιλίες. Θα πρέπει να είναι πιο
ανθεκτικές και ανάμεικτες για να
περιορισθεί το ρίσκο λέει. «Αναγνωρίζουμε τις αλλαγές και προσαρμοζόμαστε σε
αυτές», λέει η γυναίκα. Στο μέτρο του δυνατού. "Ανησυχώ. Αν δεν μπορούμε
να προσαρμοστούμε, θα μπορούσε να είναι πολύ επικίνδυνο για εμάς."
Έχει κατανοήσει κάποιος Δήμαρχος την επικινδυνότητα
των επομένων ετών και γενεών ή είναι της λογικής μετα από μένα για πυρί μιχθήτω?
Ποιες είναι οι βιώσιμες «καλλιέργειες», δράσεις, κινήσεις, ενέργειες, προσπάθειες,
παρατηρήσεις του Δημάρχου όσο αφορά την ανθεκτικότητα της πόλης και των κατοίκων? Πως σκέφτεται να προσαρμοστεί στην αλλαγή του κλίματος προς όφελος όλων των κατοίκων ιδιαίτερα των οικονομικά και κοινωνικά ευάλωτων ομάδων.
Από τη άλλη η γυναίκα εκεί στον Ειρηνικό ελπίζει ότι η διπλωματία του
κλίματος θα επιφέρει μια σχετικά ισότητα στις γυναίκες και δεν θα είναι τόσο
μειονεκτούμενες στη καθημερινότητά τους απέναντι στη πατριαρχία. Θα υπάρχει αρκετή
τροφή για τους κατοίκους , θα μεταναστεύσουν οι κάτοικοι της πόλης Piliuras, η κόρης της?
 |
| Η γυναίκα και η κόρη για τις οποίες αναφερθήκαμε και συντάχθηκε το κείμενο . |
[1] Τα κρατήσαμε και τ' αρχειοθετήσαμε
όλα όσα έπεσαν στην αντίληψή μας, γιατί ξέραμε apriori τι θα συμβεί και με τον επόμενο που κατηγορούσε τον προηγούμενο…
