Ζιζάνια στο πεζοδρόμιο δροσίζουν στη ζέστη του καλοκαιριού

Τα ζιζάνια στο πεζοδρόμιο δροσίζουν στη ζέστη του καλοκαιριού

Τα ζιζάνια μεταξύ των ρωγμών του πεζοδρομίου μπορούν να μειώσουν τη θερμοκρασία του εδάφους έως και κατά 28 βαθμούς Κελσίου και έτσι να συμβάλουν σημαντικά στην καταπολέμηση της θερμικής καταπόνησης στις πόλεις. Ο Ισπανός πολεοδόμος και αρχιτέκτονας Ángel Panero το ανακάλυψε αυτό - λίγο πολύ τυχαία.

Όταν ο Panero θέλησε να επισκεφθεί ένα εργοτάξιο κατά τη διάρκεια του λουκέτου, διέσχισε τη μεγάλη πλατεία μπροστά από τον καθεδρικό ναό προσκυνήματος του Σαντιάγο ντε Κομποστέλα. Η τεράστια έκταση της Praça do Obradoiro μπροστά από τον καθεδρικό ναό ήταν έρημη - και πράσινη: η διάσημη πλατεία, πάνω στην οποία περπατούν εκατοντάδες χιλιάδες πόδια προσκυνητών σε κανονικά χρόνια, είχε μετατραπεί σε βιότοπο για τα ζιζάνια. Αμέτρητα μικρά φυτά είχαν εγκατασταθεί στους αρμούς των γρανιτένιων πλακών.

Οι βοτανολόγοι του Πανεπιστημίου του Σαντιάγο ντε Κομποστέλα, με επικεφαλής τον Miguel Serrano, έπιασαν δουλειά με μεγάλο ενθουσιασμό. Η ομάδα αναγνώρισε συνολικά 44 είδη. Και τότε οι ερευνητές έκαναν μια απροσδόκητη ανακάλυψη.

Όταν ο ήλιος πέφτει στις πλατείες της παλιάς πόλης της βόρειας Ισπανίας το καλοκαίρι, οι πλάκες γρανίτη μετατρέπονται σε αληθινά καλοριφέρ. Με θερμοκρασία ημέρας 30 βαθμούς Κελσίου, οι θερμές πλάκες των 55 βαθμών δεν είναι ασυνήθιστες.

Όταν η ομάδα του Serrano βιντεοσκόπησε το καλυμμένο με ζιζάνια έδαφος με μια κάμερα θερμικής απεικόνισης, ανακάλυψε ότι ήταν σημαντικά πιο δροσερό: το όργανο μέτρησης έδειξε έως και 28 βαθμούς λιγότερους. Σε ύψος 1,8 μέτρων - δηλαδή στο ύψος του κεφαλιού - η διαφορά είναι λιγότερο έντονη, αλλά εξακολουθεί να ανέρχεται σε δύο έως τρεις βαθμούς. Οι αστικές θερμοκρασίες τη νύχτα θα μπορούσαν επίσης να είναι αισθητά χαμηλότερες λόγω του ψυχρότερου γρανίτη.

Σημαντική πτώση της θερμοκρασίας

Η εξαιρετική πτώση της θερμοκρασίας συμβαίνει επειδή τα φυτά πρέπει να ανοίξουν τους πόρους τους για να πραγματοποιήσουν τη φωτοσύνθεση. Αυτό προκαλεί την εξάτμιση νερού από τα φύλλα, γεγονός που αφαιρεί ενέργεια από το περιβάλλον: Το φυτό ψύχει το περιβάλλον.

 

 

"Τα αποτελέσματα είναι πολύ ενθαρρυντικά, ιδίως όσον αφορά τη ρύθμιση της θερμότητας. Επειδή το Σαντιάγο είναι φτιαγμένο από γρανίτη", λέει ο Panero.

"Έτσι, κάτι φαινομενικά ασήμαντο, όπως ο αποικισμός των εδαφικών αρμών σε μια πόλη, μπορεί να προσφέρει πολύ σημαντικές οικοσυστημικές υπηρεσίες". Τα μικρά φυτά όχι μόνο δροσίζουν τη συσσωρευμένη θερμότητα, αλλά επίσης συγκρατούν νερό, αποθηκεύουν CO₂ και παράγουν οξυγόνο. Ευνοούν τη βιοποικιλότητα και έτσι υποστηρίζουν την υγεία των ανθρώπων στην πόλη. Επιπλέον, "οι ρίζες τους στους αρμούς συμπιέζουν τις πέτρες, γεγονός που αυξάνει τη σταθερότητα των πλακών", προσθέτει ο αρχιτέκτονας.

 

 

Θεσσαλονίκη.Τα σημερινά σχήματα νερού και κάποια συντριβάνια είναι ανεπαρκή για την κλιματική αλλαγή, Ανάγνωση σε 1'

Τα σημερινά σχήματα νερού και κάποια συντριβάνια δεν πληρούν τις απαιτήσεις απέναντι στην κλιματική αλλαγή σε τοπικό-αστικό επίπεδο.

Λόγω "καιρικών νευρώσεων" - όπως τις ονομάζω - alias κλιματική μεταβολή, απαιτείται επανεξέταση και μετατροπή του τρόπου λειτουργίας κάποιων συντριβανιών και σχημάτων νερού στο αστικό περιβάλλον της Θεσσαλονίκης με σκοπό,

α) την αποοδοτικότερη λειτουργία τους για το περιβάλλον σαν μίκρο-οικοσύστημα,

β) την καλλυτερη συμβολή στο μικροκλίμα της περιοχής λόγω αύξησης των θερμοκρασιών,

γ) το καλύτερο δυναμικό ψύξης και

γ) την οικονομικότερη συντήρησή τους.

Δεν είναι άγνωστο το θέμα, δεν ανακαλύπτουμε την Αμερική. 

Το πρόβλημα είναι γιατί δε το προβλέπουν, αφου θα και εχει έρθει ο χρόνος να μετατρέψουν και να επανασχεδιάσουν πολλα πράγματα στο αστικό περιβάλλον λόγω αλλαγής κλίματος alias καιρικών συνθηκών.

Ας δούμε απο το παρακάτω σχεδιάγραμμα τα υπάρχοντα σχήματα νερού και συντριβάνια τι ρόλο για τον πολίτη και τις αίσθησεις του οσο αφορά τη θερμοκρασία παίζουν, και αν εχει νόημα να συνεχίζουν να υπάρχουν με την τωρινή μορφή τους.

 Σαν παράδειγμα δίνουμε μέρος του ρυακίου στο πάρκο της ΧΑΝΘ.