Ο Arno Schmidt είναι ζωντανός!
Νέα Υόρκη αντί για Bargfeld: Από σπουδαίος συγγραφέας σε σπουδαίο σεφ. Ένας ιδιοσυγκρασιακός συγγραφέας απομακρύνεται από τη βάση των θαυμαστών του.
Michael Ringel Wahrheit-Redakteur
Το Σαββατοκύριακο 9.12.2023, η Süddeutsche Zeitung αναστάτωσε τον κόσμο της λογοτεχνίας με μια εκρηκτική συνέντευξη. Το ερευνητικό τμήμα της εφημερίδας με έδρα το Μόναχο είχε εντοπίσει έναν από τους σημαντικότερους συγγραφείς της Γερμανίας σε ένα μέρος όπου κανείς δεν περίμενε να τον βρει: ο Άρνο Σμιτ είναι ζωντανός! Ως συνταξιούχος στη γειτονιά Jackson Heights της Νέας Υόρκης.
Οι μαθητές του εκκεντρικού μεγάλου συγγραφέα ηλεκτρίστηκαν αμέσως. Τα σύρματα μεταξύ των αποκρυπτογράφων των κουτιών σημειώσεων του συνδικάτου Dechriffier καίγονταν. Ήταν ήδη γνωστό ότι ο Άρνο Σμιτ είχε πεθάνει το 1979. Και τώρα η αίσθηση: ο 92χρονος πλέον ζει στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού και λέει χαρούμενα στους δημοσιογράφους ότι διηύθυνε την κουζίνα του ξενοδοχείου Waldorf Astoria στη Νέα Υόρκη και μαγείρευε "για τους πλούσιους και ισχυρούς από όλο τον κόσμο". Για την SZ, μια συνηθισμένη "συζήτηση για το κρέας λιονταριού για δείπνο, καφέ για τον Conrad Hilton και τη διαφορά μεταξύ της βασίλισσας Ελισάβετ και της Imelda Marcos", για τον Schmidtians ένας σεισμός, μια ηφαιστειακή έκρηξη και ένας τυφώνας σε ένα.
Ο καλλιτέχνης των λέξεων, ο οποίος ζούσε ως ερημίτης με τη σύζυγό του Alice στο μικρό ερημοχώρι Bargfeld στην Κάτω Σαξονία, θεωρούνταν επί μακρόν αουτσάιντερ στη γερμανική λογοτεχνία με τα γλωσσικά ιδιοσυγκρασιακά έργα του, όπως το "Zettels Traum". Μόνο τη δεκαετία του 1970 ήρθε η επιτυχία και μια σχεδόν φανατική κοινότητα αναγνωστών συσπειρώθηκε γύρω από τον δάσκαλο, το έργο του οποίου εξασφάλιζε ένα ίδρυμα που είχε συστήσει ο προστάτης Jan Philipp Reemtsma. Ο Schmidt πέθανε λίγο αργότερα. Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς.
Προφανώς, σκηνοθέτησε τον θάνατό του για να γλιτώσει από τις διώξεις των οπαδών του και κατέφυγε στο Waldorf Astoria, όπου "στα χρυσά χρόνια της ξενοδοχειακής κουζίνας, δεν υπήρχε σχεδόν καμία διασημότητα που να μην είχε φάει στο εστιατόριό του", όπως γράφει η SZ. Ο Σμιντ "μαγείρεψε για τον Φρανκ Σινάτρα και τη Λάιζα Μινέλι, για τη βασίλισσα Ελισάβετ και τον αυτοκράτορα της Ιαπωνίας", για τους οποίους λέει μόνο καλά λόγια: "Οι περισσότεροι καλεσμένοι ήταν φιλικοί και έτρωγαν".
Απόδραση με πραγματικό όνομα
Το ιδιαίτερο στην απόδρασή του ήταν ότι ο Σμιντ συνέχισε να χρησιμοποιεί το πραγματικό του όνομα και αυτοαποκαλούνταν "Άρνο Σμιντ" προκειμένου να αποτινάξει τους διώκτες του. Με αυτόν τον τρόπο, ξεγέλασε τους επίμονους διαψευστές της κοινότητας των θαυμαστών του, οι οποίοι περίμεναν να εφεύρει ένα ψευδώνυμο. Ένας κωδικοποιημένος αναγραμματισμός όπως το "Martin D. Ochs" θα ήταν το λιγότερο που θα μπορούσε να κάνει.
Προφανώς, οι κοινοτοπίες των ανώτερων δέκα χιλιάδων ήταν πιο σημαντικές για τον Άρνο Σμιτ από τις πιέσεις του λογοτεχνικού κόσμου. Πιθανόν όμως να είχε επίσης απλώς εξαντληθεί από το γράψιμο. Έτσι επέλεξε έναν πρόωρο "θάνατο" σε ηλικία 65 ετών, ώστε να μπορεί να παρακολουθήσει προσωπικά από μακριά τη μετα-φήμη του. Μια απόφαση που πρέπει οπωσδήποτε να γίνει σεβαστή. Ευχόμαστε στον συνταξιούχο Άρνο Σμιτ στη Νέα Υόρκη μια μακρά και ειρηνική ζωή.
