Στη κυριολεξία να κάνουμε τη
δουλειά μας στο δημόσιο χώρο…
Και πέρυσι τα ίδια. Δηλαδή
πρέπει να περιφράχθεί, με δημόσια δαπάνη που λένε, ο χώρος για να μη πηγαίνουν οι πολίτες μετά το ποτάκι να αφοδεύουν εκεί?
Και πηγαίνοντας βολτίτσα τη μικρή τετράποδη φίλη δεν γλυτώνω από τη θέα, πραγματικά θέα, κάποιων ούτε καν σου ρεάλ
σκηνικών. Απερίγραπτες σκηνές. Κατά τα άλλα εναλλακτικά!
Και να κατασκευάζονται αυτά τα σκηνικά σε
ιδιωτικούς χώρους, ναι δεκτό, εισαι στο χώρο σου κάνεις ότι θέλεις. Στο δημόσιο χώρο όμως, τι λόγο ύπαρξης έχουν όταν συνδέονται επι πλέον και με διάθεση αλκοόλ? Διατίθεται η θέα του Θερμαϊκού με ρόφημα gratis? Όχι βέβαια, προφανώς με οικονομικό όφελος.
Φυσικά και ο κάθε ένας πρέπει να είναι ελεύθερος
για τις παραστάσεις του και τη έκφρασή του στο δημόσιο χώρο. Όμως να κάνεις τις
δικές σου παραστάσεις με δήθεν σκηνικά εναλλακτικά- είναι και in πλέον το εναλλακτικό- και από τις οποίες να βγάζεις οικονομικό
κέρδος, αυτό σε δημόσιο χώρο είναι λίγο έως πολύ αντιφατικό και δεν συνάδει με
το κλασσικό τρόπο προσδιορισμού και χαρακτηρισμού του δημόσιου χώρου. Ναι ο χρόνος κυλάει και εξελίσσεται η κοινωνία θα που κάποιοιοι και πρέπει να προσαρμοστούμε και εμείς. Ας περιμένουμε να δούμε και εμείς οι Τ-REX τι προσαρμογή θα πρέπει να κάνουμε όταν σε αυτό το δημόσιο χώρο λειτουργήσουν 3 περίπτερα γυάλινα σαν αναψυκτήρια, το Maison Crystal απο τον ΠΑΟΚ και τμήματα του χώρου έχουν υιοθετηθεί απο ιδιώτες για συντήρηση καθώς ο Δήμος αδυνατεί να συντηρήσει την επένδυση διαμόρφωσης της Νεας Παραλίας που σχεδίασε και υλοιποίησε.
Αλλά ας το αφήσουμε αυτό. Το πράσινο που
βρίσκεται δίπλα σε όλα αυτά τα σκηνικά, πόσους ανθρώπους αντέχει ποια είναι η
φέρουσα ικανότητα του. Και ας αφήσουμε το πράσινο, ακόμα και για τον γενικώτερα
περιβάλλοντα χώρο έχει γίνει κάποια έρευνα για τη φέρουσα ικανότητα και τι είδους και πόσες δραστηριότητες επιτρέπονται να υπάρχουν στο χώρο αυτό λίγο πρίν καταστραφεί 1 τμ.
πρασίνου? Και δεν είμαστε σκληροπυρηνικοί οικολόγοι. Όχι, αλλά δίνουμε το
παράδειγμα για να κάνουμε κάτι κατανοητό, το οποίο τόσο οι πολίτες όσο και οι
υπηρεσίες του Δήμου το αγνοούν σκόπιμα, και λόγω πολιτικού κόστους, αλλά και
μάλλον λόγω επιστημονικής άγνοιας μάλλον για να μη το αγγίζουν.
Και το τελευταίο. Όλες οι δραστηριότητες αυτές που
αποσκοπούν στο κέρδος και όχι στην επιβίωση, γιατί τελευταίο είναι διαφορετικό,
λειτουργούν με μηδενικό περιβαλλοντικό κόστος. Δηλαδή χρησιμοποιούν το
περιβάλλον, το δομημένο και το φυσικό,
σαν παράγοντες δημιουργίας πρόσθετους
εισοδήματος, αλλά προς μία τιμή κόστους του περιβάλλοντος ίσο με το μηδέν. Δεν πληρώνουν δηλαδή σε ένα
ταμείο ένα ισοδύναμο χρήσης του περιβάλλοντος. Και αν έχουν άδεια λειτουργίας ο
Δήμος σίγουρα δεν έχει βάλει κάτι αντίστοιχο
ή το κόστος επαναφοράς της αρχικής κατάστασης μέσα στην τιμή της άδειας
που εκδίδεται άπαξ για δυο ή τρία χρόνια στη καλύτερη περίπτωση.
Εμείς τη δουλεία μας
κάνουμε!
Στη Νεα Παραλία Θεσσαλονίκης – δυστυχώς
πάλι σαν παράδειγμα το φέρνουμε γιατί γίνεται καθημερινά βιασμός της ελευθερίας
του δημόσιου χώρου. Σε τμήμα μ 250 μτρ. x π 70 μτρ. Τι συμβαίνει?
Business as usual τώρα και πολλές
Ολυμπιάδες από ανίκανους Δημάρχους και Δημοτικές υπηρεσίες για το αυτονόητο. Ο
πολίτης δε, προσπερνά δίπλα από αυτά σαν zombi.
Και αισθανθήκαμε ότι κάτι πρέπει να συμβεί,
ιδιαίτερα όταν είδαμε τη λιμνούλα βεζινολαδιών στο δένδρο για τη λειτουργία της
γεννήτριας. Καλέσαμε την αστυνομία και έγινε επώνυμη καταγγελία, τόσο για
ηχορύπανση όσο και για ρύπανση περιβάλλοντος εδάφους με κίνδυνο ξήρανσης
δένδρου. Ήρθαν οι αστυνομικοί με τα ποδήλατα και … δεν γνωρίζουμε τι έγινε.
Πάντως ήρθαν.
Ίσως το δούν διαφορετικά οι επιχειρηματίες και να μην είναι μόνο δήθεν με κάδους
ανακύκλωσης για να λένε προστατεύουμε το περιβάλλον. Τι ποτηράκια χρησιμοποιούν,
τι χυμούς «φυσικούς» λεμονιού χρησιμοποιούν, καλαμάκια από μακαρόνια ίσως?
Και βέβαια γυρίζοντας σου επιφυλάσσει η
θέα αυτών ότι όλα λειτουργούν κανονικά… μέσα στην α-κανονικότητα
