Corporate Europe Observator: Τα δικαιώματά μας ξεπουλιούνται JEFTA, EU-Japan trade deal

Welcome to JEFTA!

Corporate Europe Observatory-Exposing the power of corporate lobbying in the EU, 11.09.2017

Φανταστείτε ότι η ΕΕ βρίσκει μια νέα χημική ουσία που είναι επικίνδυνη. Η ΕΕ θα ήθελε να την απαγορεύσει, αλλά δεν είναι σε θέση να το κάνει ή μπορεί να το κάνει μόνο με μεγάλες καθυστερήσεις και χαλαρότερες προδιαγραφές ....

Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο η ρυθμιστική συνεργασία, μέρος μιας νέας εμπορικής συμφωνίας με την Ιαπωνία, θα μπορούσε να «εμπορευτεί» τα δικαιώματά μας.

[Αυτή η συμφωνία μας ήρθε ξαφνικά από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και μάλιστα μόλις κατάλαβε ότι ο Trump δεν θέλησε να προχωρήσει την άλλη μεγάλη διατλαντική εμπορική συμφωνία TTIP.Η Ιαπωνία θα εμπλεκόταν έτσι κι αλλιώς στην άλλη παγκόσμια σχεδόν εμπορική συμφωνία τη TisSA].

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή διαπραγματεύεται εμπορικές συμφωνίες εξ ονόματος όλων των ευρωπαίων πολιτών και επί του παρόντος ολοκληρώνει μια συμφωνία με την Ιαπωνία, τη συμφωνία ελευθέρων συναλλαγών Ιαπωνίας-Ευρωπαϊκής Ένωσης ή τη JEFTA. Η συμφωνία αυτή θα θέσει τη βάση για τη ρυθμιστική συνεργασία μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ιαπωνίας.

Συμφωνία ελευθέρων συναλλαγών, όπου οι εμπειρογνώμονες επί του διεθνούς εμπορίου και μόνο διαπραγματεύονται τα δικαιώματά μας ...

Οι εμπορικές συμφωνίες του 21ου αιώνα δεν αφορούν πλέον τη μείωση των τιμολογίων. Στόχος τους είναι να μειώσουν τις διαφορές μεταξύ των κανονισμών συναλλαγών και εκτελωνισμού των εμπορικών εταίρων (τα λεγόμενα εμπορευματικούς φραγμούς). Όμως, το τι αποκαλούν οι εμπορικοί διαπραγματευτές και οι μεγάλες επιχειρήσεις «εμπορευματικούς φραγμούς» είναι συχνά τα πρότυπα για την προστασία του αέρα που αναπνέουμε, των τροφίμων που τρώμε, του νερού που πίνουμε και οι προσπάθειες που κάνουμε για να αποφύγουμε τις καταστροφικές συνέπειες της αλλαγής του κλίματος.

Και μια τέτοια η κανονιστική συνεργασία τα θέτει όλα τα παραπάνω σε κίνδυνο. Γιατί λοιπόν θα πρέπει οι εμπειρογνώμονες του εμπορίου να αποφασίσουν ποιοι κανόνες πρέπει να είναι «εναρμονισμένοι» μεταξύ της ΕΕ και της Ιαπωνίας, όπου το δημόσιο συμφέρον στην καλύτερη περίπτωση έρχεται σε δεύτερη θέση;

Ενώ η εναρμόνιση δεν είναι από μόνη της εγγενές κακό - θα μπορούσε να αποφέρει οφέλη, όπως π.χ. στη συνεργασία στον τομέα της πολιτικής για το κλίμα - το πρόβλημα απλά έγκειται στο πώς υλοποιείται αυτό. Η ρυθμιστική συνεργασία σε μια εμπορική συμφωνία σημαίνει ότι οι αποφάσεις σχετικά με τις οποίες οι κανόνες αλλάζουν και προσαρμόζονται ή εναρμονίζονται όπως το αποκαλούν οι εμπειρογνώμονες, γίνονται στις αρχές μιας νομοθετικής διαδικασίας μεταξύ των γραφειοκρατών του εμπορίου και σε στενή συνεργασία με τις μεγάλες επιχειρήσεις. Αυτό δίνει μια τεράστια δύναμη στις επιχειρήσεις να αποφασίσουν για τα νομοθετικά δημόσιου συμφέροντος - κανόνες για τους οποίους μπορούν και μιλούν και επηρεάζουν οι μεγάλες επιχειρήσεις - και θέτουν το εμπόριο πάνω από κοινωνικούς και περιβαλλοντικούς παράγοντες

Πάρτε για παράδειγμα εναρμόνιση μεταξύ της Ιαπωνίας και της Ευρώπης για την προστασία των προσωπικών δεδομένων στο διαδίκτυο. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση, υπάρχουν όρια σε ποιο βαθμό οι εταιρείες μπορούν να αντλήσουν και να χρησιμοποιήσουν πληροφορίες που συλλέγουν από εσάς στο Διαδίκτυο. Ένας περιορισμός θα κάνει τις ιαπωνικές εταιρείες να θυμώσουν: Η υποχρέωση τα δεδομένα των Ευρωπαίων να παραμείνουν στους ευρωπαϊκούς διακομιστές. Εάν είχε εφαρμοστεί η JEFTA προτού η Ευρωπαϊκή Ένωση θεσπίσει αυτούς τους κανόνες, θα ήταν δύσκολο για την ΕΕ να περάσει έναν τόσο διαφορετικό νόμο για την προστασία των

δεδομένων από αυτόν που ισχύει στην Ιαπωνία, αν και θα ήταν προς το συμφέρον των ευρωπαίων πολιτών.

Δεν αποτελεί έκπληξη, λοιπόν, αυτή η ρυθμιστική συνεργασία έχει την υποστήριξη μεγάλων επιχειρήσεων. Έχει τη δυνατότητα να αποφεύγει ή να τροποποιεί νόμους που θα μπορούσαν να ενεργήσουν ενάντια στα συμφέροντα των εταιρειών, ειδικά σε νόμους που έχουν σχεδιαστεί για τη δημόσια υγεία ή την προστασία του περιβάλλοντος. Η εφαρμογή αυτών των νόμων μπορεί να επηρεάσει τα περιθώρια κέρδους των εταιρειών και κατά συνέπεια αυτή η η ρυθμιστική συνεργασία τους δίνει ένα άλλο εργαλείο για να τους αποφύγουν. Χάρη στη ρυθμιστική συνεργασία, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η Ιαπωνική κυβέρνηση θα προσφέρει μια ευκαιρία για τους μεγάλους επιχειρηματικούς εκπροσώπους και loby να σχολιάζουν σχετικά με την επικείμενη νομοθεσία, ακόμη πριν το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Ιαπωνικό Diet (σπίτι αντιπροσώπων και συμβούλων) έχουν την ευκαιρία να το κάνουν.

Και, όπως και οι πολίτες, και  οι πολλές μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις στην Ιαπωνία και στην Ευρώπη δεν θα λάβουν το λόγο, διότι δεν διαθέτουν τις οικονομικές δυνατότητες για να ασκήσουν πιέσεις σε αδιαφανείς διεθνείς επιτροπές. Θα είναι πρωτίστως οι μεγάλες επιχειρήσεις που θα κερδίσουν αυτό το σημαντικό πλεονέκτημα του lobbying για τους επικείμενους νόμους, όπως επίσης και μια αυξημένη επιρροή σε Ευρωπαϊκή και Ιαπωνική νομοθεσία. Όπως ακρ4ιβώς η Keidanren, η μεγάλη Ιαπωνική επιχειρηματική ομοσπονδία το έθεσε το 2015, "οι ιαπωνικές εταιρείες που δραστηριοποιούνται στην αγορά της ΕΕ πρέπει να ... έχουν ενεργό ρόλο και να συμμετέχουν στην ανάπτυξη κανονισμών από το αρχικό στάδιο".

Αυτό θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο την υγεία των Ευρωπαίων. Για παράδειγμα, το 2015 η EU-Japan η επιχειρηματική στρογγυλή τράπεζα - η οποία αντιπροσωπεύει μεγάλες επιχειρήσεις τόσο στην ΕΕ όσο και στην Ιαπωνία - ζήτησε από την ΕΕ να μη ρυθμίσει τις χημικές ουσίες που προκαλούν ορμονικές διαταραχές ως καρκινογόνες, παρά τις σοβαρές αμφιβολίες της επιστημονικής κοινότητας για όσο αφορά την ασφάλεια αυτών των χημικών ουσιών. Επιπλέον, οι μεγάλοι επιχειρηματικοί εκπρόσωποι θα έχουν επίσης το δικαίωμα να προτείνουν αλλαγές στους υπάρχοντες Ιαπωνικούς και Ευρωπαίκούς νόμους. Οι προτάσεις τους θα ληφθούν υπόψη για την ενημέρωση των ισχυόντων κανόνων και προτύπων. Στην πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής αναφέρεται σαφώς ότι οι προτάσεις υποτίθεται ότι αφαιρούν "άσκοπες επιβαρύνσεις" [για τις εμπορικές συναλλαγές]. Η BusinessEurope, η σημαντικότερη ομάδα επιχειρηματικού λόμπι στις Βρυξέλλες, στο παρελθόν έχει στοχοποιήσει τις πολιτικές της ΕΕ όσο αφορά  τον καθαρό αέρα και το φόρο επί των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών ως "περιττές επιβαρύνσεις". Με παρόμοιο τρόπο, στο πλαίσιο της JEFTA οι μεγάλες επιχειρήσεις θα έχουν την ευκαιρία να αποδυναμώσουν τις περιβαλλοντικές, κοινωνικές, και οικονομικές προστασίες, υποστηρίζοντας ότι οι τελευταίες είναι περιττές επιβαρύνσεις στις εμπορικές συναλλαγές'. Η ρυθμιστική συνεργασία στη JEFTA έχει τη δυνατότητα να αποβεί επιζήμια για τη δημοκρατία μας, προσφέροντας στις μεγάλες επιχειρήσεις περισσότερα δικαιώματα για να συμμετέχουν στη νομοθετική διαδικασία σε πρώιμο στάδιο πριν από τους βουλευτές, καθώς και εκτός θεσμικής προστασίας των καταναλωτών στην ΕΕ και την Ιαπωνία.

Προκειμένου να διασφαλιστεί ότι η συνεργασία δεν θα επηρεαστεί από τις μεγάλες επιχειρήσεις και τα ειδικά τους συμφέροντα, οι μηχανισμοί αυτοί θα πρέπει να παραμείνουν εκτός εμπορικών συμφωνιών και θα πρέπει να ενσωματώνονται σε άλλα ειδικότερα πλαίσια, όπως οι συμφωνίες περιβαλλοντικών ή εργασιακών προτύπων.