Αλαζονεία, αυταρέσκεια , ή ζω αρκετά έντονα τη ζωή μου? Ένα 3ήμερο στο Παρίσι ή Βαρκελώνη είναι ανθρώπινο δικαίωμα ! Διάβασμα σε 3'

Οι τυφλοί και ο ελέφαντας
Το να "πεταχτείς" για 3 μέρες στο Παρίσι ή στη Βαρκελώνη ειναι πλέον ανθρώπινο και συνταγματικό δικαίωμα.

Κορίτσι περιμένοντας στην αίθουσα του αεροδρομίου

Ένας υπότιτλος θα μπορούσε να ήταν: Καταφέραμε,  πολίτες και κράτη, να πείσουμε το σύστημα να διενεργεί επιλεκτικά για το ποιος θα νοσηλευτεί και ποιος όχι! Από ότι ενθυμούμαι, υπήρξε κάτι ανάλογο στη πρόσφατη παγκόσμια ιστορία μας.

 

Scientific του πλανήτη 

 

Το 'σενάριο' αυτό το οποίο είναι σήμερα πραγματικότητα με μεταφέρει σε ένα scientific σενάριο-δίλλημα: ποιος θα μπορέσει να εξυπηρετηθεί με τα αναγκαία προϊόντα διατροφής, όχι τα μη φαγώσιμα(όπως χαρτί τουαλέτας που έχει γίνει Show  σε κάποιες χώρες της Ευρώπης), τα φρέσκα γεωργικά προϊόντα. 

Όπως οι ιοί στον άνθρωπο σίγουρα κάποια στιγμή θα υπάρξει και ο αντίστοιχος εχθρός για τα καλλιεργούμενα εδάφη, των οποίων το ανοσοποιητικό σύστημα έχει φτάσει στο μηδέν, από την εντατικότητα και τη μονοδιάρθρωση της καλλιέργειας και του πλέον τεχνητού εμπλουτισμού τους με ‘αντισώματα’.

Δεν αναφέρομαι καν στη κτηνοτροφία και στον ολιγαρχικό τρόπο εκμετάλλευσης του εδάφους και ζωϊκού παραγωγικού κεφαλαίου  σε αυτό το σημείο.

science fiction  κατάσταση που θέλουμε και κατασκευάζουμε όμως κατά το δοκούν

Και πραγματικά το science fiction ήταν έκφραση του ‘50 και η σκέψη για το τι θα μπορούσε να συμβεί σε 30 χρόνια, τότε! Και συνέβει, γιατί η δυναμικότητα φαντασίας και της προσλαμβάνουσας της ανθρώπινης νόησης είναι δεδομένη και εκφράζεται μέσα από τα ανθρωπογενή ενεργειακά πλαίσια ζωής  αλλα και του θαυμασμού για τη μοναδικότητά μας! Και αυτά που γράφτηκαν το ‘60, το ‘70 και το ‘80 τα βλέπουμε τώρα μπροστά μας. Λοιπόν τίποτα πιο πραγματικά αληθινό από μια science fiction  κατάσταση που θέλουμε και κατασκευάζουμε όμως κατά το δοκούν.

Ανταγωνισμός για τη καθημερινή τροφή μας. Το βασικότερο όλων δεν θα είναι πλέον δεδομένο και αυτονόητο.

 

Πρόλογος 

 

Παρατηρώ τελευταία ρούχα νέων με δυο συγκεκριμένες σημαίες πάνω, αυτή της Νορβηγίαςκαι αυτη της Ισλανδίας

 

Θα κινηθούμε μεταξύ μιας λεπτής μεμβράνης μιας φούσκας, την οπτική ενός περισκοπίου, ενός κινέζικου τείχους  και ότι άλλο μπορεί να σηματοδοτεί μια συσσώρευση και μια προστασία-ασφάλεια.

Αυτό που γινόταν πριν 12-15 χρόνια από αρκετούς από τους συμπολίτες μας, παραπάνω από  ότι μπορούσε να αντέξει παραγωγικά η κοινωνία μας, και ξαφνικά σταμάτησε, ήταν να μπαίνουν στο αεροπλάνο και να πηγαίνουν σε διάφορες Ευρωπαϊκές πόλεις για Σαββατοκύριακο, για ψώνια και καφέ- όπως λέει ο Έλληνας της υπερβολής, όπως και τότε στο χρηματιστήριο: “Σήμερα έβγαλα 300.000 δρχ. μεροκάματο”.

Και τότε δεν υπήρχε ακόμα η Ryanair. OK υπήρχαν άλλες εταιρείες αλλα ήταν ακριβότερες, οι μισθοί τότε υψηλότεροι? Μάλλον. Η κρίση του 2008 τους σταμάτησε όμως για περίπου 8-9 χρόνια. Τα παιδιά αυτών ενηλικιώθηκαν -ηλικιακά μεν- δίπλα σε ανήλικους γονείς δε,  πολλοί δε από αυτούς μιμήθηκαν τους γονείς. Άλλοι δεν θέλησαν να μιμηθούν, απλά ήθελαν να μην είναι τόσο μίζεροι όσο οι γονείς, που δεν πήγαν πουθενά για να μπορέσουν αυτά να σπουδάσουν ή να τα έχουν όλα έτοιμα στο πιάτο και φυσικά μπήκαν στο τρυπάκι της κάθαρσης της ίδιας της κοινωνικής και ταξικής ταυτότητας τους. “Δεν την θέλω βρε αδερφέ/αδερφή πια δεν την δέχομαι αυτή τη ταυτότητα που μου βάλατε”. Φυσικά και τους βοήθησε και η ύπαρξη μεγάλου ανταγωνισμού στις αεροπορικές εταιρείες. Νέοι από μεσαία μέχρι και κατώτερα οικονομικά στρώματα είχαν πλέον ανάγκη το ταξείδι, – όχι μια η δυο φορές το χρόνο, όχι, κάθε 2-3 μήνες ένα ταξείδάκι- είτε Παρίσι είτε Βαρκελώνη είτε Ισλανδία, και φυσικά NY, ποιος δεν θα έβλεπε τη  ΝΥ.  Ντροπή! Οι προνομιούχοι πετούν πλέον και μέχρι Λατινική Αμερική, Ιαπωνία και Νοτιοανατολική Ασία. Η αλλαγή κοινωνικής ταυτότητας αρκείται και με μια Βαρκελώνη. Κοιμούνται και ονειρευόταν το επόμενο ταξείδι, όλοι. Just to feel gοod! Και με τι, με μια εταιρεία που ειναι απο τις πιο ρυπογόνες των αεροπορικών εταιρείων όσο αφορά την έκλυση των αερίων του θερμοκηπίου.

 

Τα καθημερινά ψέματα   

 

Χρειαζόμαστε τα καθημερινά ψέματα για να δημιουργήσουμε τη φούσκα μέσα στην οποία ζούμε. Κάποια περίοδο της ζωής μου συνάντησα ένα άνθρωπο μέσα 40 ήταν, όταν άρχισα να αναρωτιέμαι για διάφορα κακώς κείμενα – δυστυχώς πάντα ήμουν γκρινιάρης με τις κοινωνικές ανισότητες και τις αδικίες- και έβλεπα ότι τον ενοχλούσε αυτό και μου έλεγε: “είσαι ο πρώτος που προσπαθεί να με βγάλει από το ροζ συννεφάκι  στο οποίο ζούσα μέχρι σήμερα. Άφησέ με δε θα το αντέξω.”

Η φαινομενική ασφάλεια, άνεση και άρνηση της πραγματικότητας.

Ποια πραγματικότητα? Αυτή που οι ίδιοι οι  νέοι και γονείς, εμείς δηλαδή, δε θέλησαν να την παρατηρήσουν, όταν την έβλεπαν,-γυρνούσαμε το βλέμμα αλλού-  και που οι ίδιοι οι γονείς, τους προστάτευαν για να μη δημιουργήσουν τραύματα στα παιδιά.  Ιδιαίτερα στην δική μας ελληνική  κοινωνία προπάντων οι πατεράδες απέναντι στα κορίτσια. Ο αιώνιος διαστρεβλωμένος έρωτας των πατεράδων με τα κορίτσια τους! Πολλές φορές αυτό οδηγεί και σε πολλές άλλες τραυματικές εμπειρίες και που στο τέλος φτάνει ο χρόνος του θανάτου των γυναικών - των κορών- και οι ίδιες ακόμα παλεύουν να το διαχειριστούν χωρίς να το έχουν συνειδητοποιήσει.

Προπάντων οι πατεράδες, με τη δεδομένη θέση τους σε μια πατριαρχική κοινωνία δεν είναι έτοιμοι σχεδόν ποτέ όλοι να κατανοήσουν τι εστί ένα παιδί για τις δικές τους ανάγκες σαν γονείς και τι για το μέλλον και το ρίσκο του ίδου του παιδιού. Ιδιαίτερα δε για τα κορίτσια σε μια πατριαρχική κοινωνία και με όλα τα ψυχολογικά προβλήματα που κουβαλούν οι ίδιοι προπάντων από τις σχέσεις τους με τις μανάδες τους. Το κυριότερο να τα έχουμε κοντά μας με 'καραμελιτσες'.

Στις χώρες του Δυτικού κόσμου και ιδιαίτερα της Ευρώπης, οι κάτοικοί είναι ένα συνονθύλευμα από άκρα δεξιούς εργάτες(!), λιγότερους πλέον αριστερούς, πλούσιους, ολιγάρχες,  με μια μικρή πλέον ευνουχισμένη μεσαία τάξη(στην Ελλάδα δεν υπάρχει η λεγόμενη Ευρωπαϊκή μεσαία τάξη), μέχρι και ψευτοαριστερούς νεοφιλελεύθερους που απλά μας θυμίζουν κάτι. 

 

Ολοι σχεδόν, και οι μεν και οι δε με τα ίδια ενδιαφέροντα,  όσο αφορά την ασφάλεια τους και τη βολή τους, προς θεού όχι πανικό στη ζωή μας, μη μας βγάλετε απο το ροζ συννεφάκι. Και οι μεν και οι δε είναι υπερήφανοι όμως για την αυθεντικότητά τους . Μια αυθεντικότητα που έχει μετασχηματιστεί πλέον σε ΝΑΡΚΙΣΣΙΣΜΟ! Ισως όμως να υπήρχε ήδη και να εκδηλώθηκε μέσω της αυθεντικότητας που επέβαλε ο νεοφιλελευθερισμός για τη διάλυση κάθε συνεκτικής και συνεργατικής πρωτοβουλίας στη κοινωνία.

Το περισκοπίο  

 

Πιστέψαμε δε, οι λεγόμενοι ωριμότεροι σε ηλικία- ότι είμαστε πλέον υπεράνω ενός υλικού κόσμου και μιας χειραγώγησης και το διατυμπανίζαμε, φυσικά που? Στα Social Media με διάφορους τρόπους. 

ΒΓΑΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΑ ΣΟΨΥΧΑ ΜΑΣ ή μας βγάζουν άλλοι τα άπλυτα μας  στον αέρα. 

Αλλά να καταργήσουμε το FB αφού γνωρίζουμε τι πολιτικές χειραγώγησης  που ακολουθεί ο Zuckerberg, δε το κάνουμε καθώς έχουμε εθιστεί με διάφορους τρόπους, αλλά και καλύπτουμε και διάφορες  ανάγκες μας μέσα από αυτό...μέχρι και Dates ελπίζουμε πολλοί από εμάς στην εποχή της μοναξιάς μας,  αλλα "ενεργούς ακόμα ώριμους/ες, γυναίκες και άνδρες".

Οποιος δεν ακολουθεί ή ακολουθείται στο FB - ακριβώς το ίδιο να δούμε και να μας δούν στη βόλτα μας- μένει στο περιθώριο.

Στις διαμαρτυρίες δε ενάντια σε αυτόν τον υλικό(όχι υλιστικό) κόσμο που μας γυρίζει bumernag από καιρό σε καιρό  όμως, δεν κατέβηκαν ποτέ στους δρόμους! Όχι. 

Το πρόβλημα θα το λύσει η κυβέρνηση που ψηφίσαμε,  γι’ αυτό άλλωστε τους ψηφίσαμε, για να μας λύνουν τα προβλήματα.

Συσσωρεύαμε συσσωρεύαμε γύρω μας , ούτε και ξέρουμε πλέον τι - φυσικά εις βάρος άλλων είτε δίπλα μας είτε στη Γκάνα είτε το Δυτικό Κονγκό είτε στο Νίγηρα είτε στον Ειρηνικό  Ωκεανό στη Manitomba- σαν ένα κινέζικο τείχος, για να μας προστατέψει από τη πραγματικότητα που την βλέπουμε με ένα περισκόπιο. Το βγάζαμε πάνω από την επιφάνεια προσεχτικά, βλέπαμε τι γίνεται που δεν μας ταιριάζει γιατί θα ξεβολευτούμε - "δε μας παίρνει" ψιθυρίζουμε μέσα μας- και μετα βυθιζόμασταν μαζί με  το περισκόπιο και βρισκόμασταν  στα βαθειά σκοτεινά  και ήρεμα, νερά της άγνοιας μας.

Η ενσυναίσθηση δε, δε θεωρείται εγκόσμιο πλέον αναγκαίο για την εξέλιξη μας, ή αν θεωρείται τότε μόνο κλαδικά, ο κάθε ένας για το δικό του το metier αναπτύσσει την ενσυναίσθησή του, όχι την ενσυναίσθηση περί του γενικού υλιστικού συνόλου ύπαρξης του ανθρώπου, και πάλι στο ΝΑΡΚΙΣΙΣΜΟ οδηγούμεθα.

Διδακτική ιστορία από ένα Ινδικό παραμύθι. Και ο Ν Καζαντζακης είχε αναφερθεί στην ίδια ιστορία στο "Ο Χριστός ξανασταυρώνεται"

H ολική θωράκιση. 

Δεν χρειάζεται να αναφερθούμε, στα όμορφα αυτοκίνητα μας στις οθόνες μας, τα όμορφα και άνετα σπίτια μας, τις ευτυχισμένες θαυμάσιες συζύγους μας  κλπ κλπ. Once in a Life time. Αυτά είναι όμως  η θωράκιση απέναντι σε οτιδήποτε δεν μπορούμε να φανταστούμε όπως οι φυσικές καταστροφές, είτε  είναι πυρκαγιά είτε λειώσιμο πάγων  στο permafrost είτε οι επιδημιολογικές ιώσεις. Είναι όντως αυτός ο στόχος του ανθρωπόκαινου πολιτισμού, καταστρέφω αγνοώντας και θωρακίζομαι μετά ?

 

Ο βιασμός. 

Και τώρα που χωρίς να την καλέσουμε, γιατί την είχαμε απλά δεδομένη και αυτονόητη, θεωρούσαμε ότι είναι απλά εκεί έξω, η φύση εισήλθε άνευ προειδοποίησης στη ζωή μας, έσπασε η μεμβράνη(τώρα είμαστε ξαφνικά σε ρυθμό μετα το 1’:15’’ του video ). 

Φοβούμαι ό,τι από τώρα θα ψάχνουμε να βρούμε στην μετα την πανδημία εποχή μία  νέα φούσκα.  Αλλά δεν επιτρέπεται να υποκύψουμε σε νέες φούσκες. 

 Από τώρα και στο εξής, πρέπει να εκτιθέμεθα στις οδυνηρές πραγματικότητες που αγνοήσαμε για πολύ καιρό.

Βιβλικές εκπλήξεις. 

 

Ο πλανήτης μας επιφυλάσσει πολλές εκπλήξεις, που η σημερινή πανδημία θα μας φαίνεται ή θα φαίνεται στην επόμενη γενιά παιγνιδάκι. Δεν είναι εσωτερίστικες σκέψεις η συνωμοσιολογίες. Οι νόμοι της φυσικής alias φύσης και της βιολογίας συμπεριλαμβανομένου και του κλίματος σύμφωνα με αυτά που γνωρίζουμε εκεί οδηγούν.

Κλίμα-τροφή 

 

Η γεωργία σε ορισμένες περιοχές του κόσμου έχει να, και αντιμετωπίζει ήδη ξηρασίες, πλημμύρες, πυρκαγιές και ακρίδες (η  επανεμφάνιση των οποίων φαίνεται να ήταν αποτέλεσμα ανώμαλων τροπικών κυκλώνων).

Όποιος θέλει να έχει αναλυτικότερη εικόνα για το τι θα συμβεί στη γεωργία με 2-3 βαθμούς υψηλότερες θερμοκρασία σε παγκόσμιο επίπεδο από τη θερμοκρασία της προβιομηχανικής εποχής μπορεί να διαβάσει το βιβλίο του Mark Lynas(αριστερά).  Από αυτό, το οποίο δεν είναι science fiction θα καταλάβουμε, γιατί ο φόβος για πόλεμο στους δρόμους για ένα κιλό αρακά, και ο οποίος θα κοστίζει  όσο το τάλαντό του επί 1000.

Ανοσία στα αντιβιοτικά. Ο τρόπος διατήρησης των παραγωγικών ζώων στις φάρμες εκτροφής είναι τόσο θανατηφόρος όσο κάθε ασθένεια που μας επιβάλλεται. Ακόμα και σαν παράγοντες ανάπτυξης χρησιμοποιούνται τα αντιβιοτικά, λίγη δόση μέσα στη τροφή τους και έτσι φτάνουμε στη βακτηριδιακή ανοσία απέναντι στα αντιβιοτικά.

Το σύστημα υγείας είναι τόσο καταστροφικό όσο ένα ιός. Η κοινωνική ανισότητα στο ζενιθ μπορεί να σκοτώσει μια μικρή χώρα σε ένα έτος. Κανείς δε μιλάει για τους θανάτους από έλλειψη υγειονομικής περίθαλψης. Μόνο το 5% του πληθυσμού της Κινέζικής περιφέρειας, δηλαδή του πληθυσμού στις αγροτικές περιοχές έχουν πρόσβαση  στη πρωτοβάθμια περίθαλψη.  Στην Αμερική ανασφάλιστοι, περίπου 27 εκατομμύρια άτομα , χρησιμοποιούν αντιβιοτικά ψαριών που είναι πιο φτηνά, ας μη μιλήσουμε για χημειοθεραπείες που δεν μπορούν αν γίνουν. Το 2015 στην Ιταλία πέθαναν 11.000 άτομα από ενδονοσοκομειακή λοίμωξη. Στην Ελλάδα ούτε κάν μας ενδιαφέρει να μάθουμε.  Τους μετανάστες - πρόσφυγες εξ' αιτίας της κλιματικής αλλαγής ποιος τους ακούει ποιος τους δέχεται?

Το … είναι σημαντικότερο  από ότι η ζωή των έμβιων όντων.

Εάν πράγμα να αναρωτηθούμε. Γιατί έγινε το ποδοσφαιρικό Ματς στις 10.3 ανάμεσα στην ομάδα Leibzig και την αγγλική ομάδα Tottenham? Μόνο για τα χρήματα. Η ομάδα είχε έσοδα 1,2 εκατομμύρια ευρώ!

Ας δούμε την επιτροπή των Ολυμπιακών αγώνων πόσο χρόνο χρειάστηκε για να μεταφέρει τους Ολυμπιακούς αγώνες στην Ιαπωνία στο επόμενο έτος 2021?

Δεν υπάρχουν πολλές δυνατότητες να αντιδράσουμε κατά πλάτος όλων των ηλικιακών ομάδων.

α)'Η χειροτερεύει η κατάσταση ενδυναμώνοντας τις προσπάθειές μας να συνεχίζουμε να απαρνιόμαστε το προφανές - όπως κάνουν ήδη αρκετοί που απορρίπτουν άλλους κινδύνους, όπως τη κατάρρευση του κλίματος και  προσπαθούν επίσης να μειώσουν τον κίνδυνο που φέρνει ο  Covid-19, βλέπε τον πρόεδρο της Βραζιλίας Jair Bolsonaro,

β)ή δεύτερη εναλλακτική είναι ότι ήρθε η στιγμή να  αναγνωρίσουμε ότι είμαστε μέρος του παζλ της φύσης, που καθορίζεται από τους νόμους της βιολογίας και της φυσικής και εξαρτιόμαστε από έναν κατοικήσιμο πλανήτη.  Όμως όχι ένα κατοικήσιμο πλανήτη σύμφωνα με μια 'εξελικτική θεωρία' του ανθρωπόκαινου καταναλωτισμού και alias ενός κοινωνικού Δαρβινισμού. Δηλαδή όποιος καταφέρει να φτάσει στη ανώτερη σκάλα του καθημερινού καταναλωτισμού αυτός θα έχει τη δύναμη να επιβιώσει.

Δεν μπορούμε να αφήνουμε πλέον να αποφασίζουν αυτοί που έχουν εξουσία και προνόμια  ή έχουν ανέβει σε άλλη κοινωνική τάξη και  που ενδιαφέρονται περισσότερο για το χρήμα  από ότι για τη ζωή. Ο ιός Corona και ο κάθε ιός που θα έρχεται στο ανθρωπογενές περιβάλλον, θα μας θυμίζει ότι είμαστε μέρος ενός υλιστικού συστήματος.