Το αυξανόμενο χρέος άνθρακα. Γιατί η κλιματική αλλαγή διαφέρει από άλλες περιβαλλοντικές προκλήσεις.

 Το αυξανόμενο χρέος άνθρακα

Γιατί η κλιματική αλλαγή διαφέρει από άλλες περιβαλλοντικές προκλήσεις.

 

Εδώ και καιρό συζητάμε για τους προϋπολογισμούς άνθρακα - πόσες εκπομπές είναι επιτρεπτές πριν ο κόσμος υπερβεί τους διάφορους στόχους θερμοκρασίας. Δεδομένου όμως ότι ο κόσμος βρίσκεται σε καλό δρόμο για να ξεπεράσει τον στόχο του 1,5C την επόμενη δεκαετία και θα ξεπεράσει τους 2C αργότερα αυτόν τον αιώνα, εκτός αν αρχίσουμε να μειώνουμε τις παγκόσμιες εκπομπές σύντομα, η ιδέα ενός "προϋπολογισμού άνθρακα" καθίσταται όλο και πιο ξεπερασμένη.

Αντίθετα, ήρθε η ώρα να αρχίσουμε να μιλάμε για το χρέος άνθρακα, την ποσότητα άνθρακα που θα πρέπει να απομακρυνθεί από τα παιδιά μας και τις μελλοντικές γενιές, αν θέλουμε ποτέ να επιστρέψουμε στο κλίμα του παρελθόντος.

 

Η ολέθρια επιμονή του άνθρακα

Συχνά βλέπουμε την κλιματική αλλαγή μέσα από το πρίσμα των προκλήσεων του παρελθόντος από την τοπική περιβαλλοντική ρύπανση. Αλλά το κλίμα ως πρόβλημα είναι θεμελιωδώς διαφορετικό. Η συμβατική ατμοσφαιρική ρύπανση μπορεί να επιλυθεί σε μεγάλο βαθμό με τη διακοπή των εκπομπών. Για παράδειγμα, η όξινη βροχή που προέκυψε από τις εκπομπές θείου των σταθμών ηλεκτροπαραγωγής με καύση άνθρακα και υποβάθμισε τα δάση και τα ποτάμια τη δεκαετία του 1980 εξαλείφθηκε κυρίως με τη χρήση καθαριστήρων θείου στους σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής τη δεκαετία του 1990 και του 2000. Οι δραματικές βελτιώσεις στην ποιότητα του αέρα και των υδάτων μετά την ψήφιση νόμων  για καθαρό αέρα και των νομω για τα καθαρά ύδατα τη δεκαετία του 1970 επιτεύχθηκαν σε μεγάλο βαθμό μέσω της μείωσης του ρυθμού εκπομπών συμβατικών ρύπων.

Αυτοί οι συμβατικοί ρύποι αντιπροσωπεύουν προβλήματα "ροής": η σοβαρότητα του προβλήματος είναι συνάρτηση του ρυθμού των εκπομπών, και η λύση είναι η μείωση των εκπομπών στο μηδέν - ή τουλάχιστον σε αρκετά χαμηλό επίπεδο ώστε να ελαχιστοποιηθεί το κόστος για την κοινωνία.

 

Αντίθετα, η κλιματική αλλαγή είναι πρωτίστως ένα πρόβλημα "αποθέματος". Το διοξείδιο του άνθρακα - ο κύριος παράγοντας της κλιματικής αλλαγής - συσσωρεύεται στην ατμόσφαιρα όπου διαρκεί για εξαιρετικά μεγάλο χρονικό διάστημα. Ενώ περίπου το ήμισυ των εκπομπών μας απομακρύνεται από τις καταβόθρες άνθρακα της γης και των ωκεανών κατά τον πρώτο αιώνα μετά την απελευθέρωση, το υπόλοιπο θα παραμείνει για πολλές χιλιετίες. Η φύση χρειάζεται περίπου 400.000 χρόνια για να απομακρύνει πλήρως έναν τόνο CO2 που απελευθερώνεται σήμερα.

Όπως το έθεσε εύστοχα το Nature σε ένα άρθρο του 2008, "Ο άνθρακας είναι για να υπάρχει πάντα". Αλλά αποδεικνύεται ότι η αύξηση της θερμοκρασίας από τις εκπομπές CO2 είναι επίσης εξαιρετικά μακροχρόνια.

  

 Το 2009, η Susan Soloman και οι συνεργάτες της δημοσίευσαν ένα άρθρο με τίτλο "Μη αναστρέψιμη κλιματική αλλαγή λόγω των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα". Διαπίστωσαν ότι ακόμη και αν σταματήσουν οι παγκόσμιες εκπομπές CO2 και οι συγκεντρώσεις CO2 στην ατμόσφαιρα αρχίσουν να μειώνονται, η αύξηση της θερμοκρασίας από τις εκπομπές αυτές θα παραμείνει για χιλιετίες. 

 

Αυτό το φαινόμενο - αποτέλεσμα της συνεχιζόμενης θέρμανσης καθώς οι ωκεανοί συνεχίζουν να απορροφούν θερμότητα μέχρι να φτάσουν σε θερμική ισορροπία με την ατμόσφαιρα, αντισταθμίζοντας την πτώση των ατμοσφαιρικών συγκεντρώσεων CO2 - εμφανίζεται και στα πιο σύγχρονα σήμερα κλιματικά μοντέλα μας.

Οι συνέπειες αυτού του γεγονότος είναι σοβαρές και σε γενικές γραμμές υποτιμημένες εκτός της κοινότητας των επιστημόνων του κλίματος. Όπως επεσήμαναν ο Myles Allen και οι συνεργάτες του το 2009, η αύξηση της θερμοκρασίας που βιώνει ο κόσμος είναι στην ουσία μια σε μεγάλο βαθμό χρονικά αμετάβλητη συνάρτηση των σωρευτικών εκπομπών CO2. Με άλλα λόγια, ακόμη και αν σταματήσουμε όλες τις εκπομπές σήμερα, ο κόσμος δεν θα κρυώσει ουσιαστικά για πολλές χιλιετίες. Και αν θέλουμε ποτέ να μειώσουμε τις παγκόσμιες θερμοκρασίες από όποια επίπεδα και αν φτάσουν όταν τελικά φτάσουμε σε (καθαρές) μηδενικές εκπομπές CO2, πρέπει να μειώσουμε ενεργά την ποσότητα CO2 στην ατμόσφαιρα, αφαιρώντας το CO2 που εκπέμψαμε προηγουμένως.

Αυτό είναι το χρέος μας για τον άνθρακα.

 

Είναι κρίσιμο για την κοινωνία να φτάσει σε καθαρές μηδενικές εκπομπές CO2 για να σταματήσει ο κόσμος από το να συνεχίσει να θερμαίνεται (και να μειώσει σημαντικά τα αέρια του θερμοκηπίου εκτός CO2 για να αντισταθμίσει την αύξηση της θερμοκρασίας από την πτώση των εκπομπών αερολυμάτων καθώς καταργούμε σταδιακά τα ορυκτά καύσιμα).1 Αλλά μέχρι να φτάσουμε σε αυτό το σημείο θα έχουμε ξεπεράσει κατά πολύ τον 1,5 βαθμό Κελσίου και θα αφήσουμε έναν κόσμο με υψηλότερες θερμοκρασίες, θανατηφόρους καύσωνες, καταστροφικές πυρκαγιές, άνοδο της στάθμης της θάλασσας, ισχυρότερες καταιγίδες και μια σειρά από άλλες επίμονες επιπτώσεις στα παιδιά μας, στα παιδιά τους και σε αμέτρητους άλλους τις επόμενες χιλιετίες.

Μεταβιβάζουμε το χρέος μας για τον άνθρακα στις μελλοντικές γενιές, οι οποίες θα πρέπει να το ξεπληρώσουν (ισοσκελίσουν) για να βιώσουν κάποτε το κλίμα του παρελθόντος, το οποίο διαμόρφωσε τόσο τον φυσικό κόσμο όσο και την ανάπτυξη του ανθρώπινου πολιτισμού.   Και όλο και περισσότερο, εξομαλύνουμε αυτό το χρέος άνθρακα στα μοντέλα και τις στρατηγικές μετριασμού μας.

Για παράδειγμα, σχεδόν όλα τα ολοκληρωμένα μοντέλα αξιολόγησης (IAMs) που περιορίζουν την αύξηση της θερμοκρασίας σε 1,5C ή 2C μέχρι το τέλος του αιώνα υπερβαίνουν τον υπόλοιπο «προϋπολογισμό άνθρακα» κατά ένα μεγάλο ποσό – περίπου 600 GtCO2 – βασιζόμενοι σε τεχνολογίες αφαίρεσης διοξειδίου του άνθρακα (CDR) για την απομάκρυνση τεράστιων ποσοτήτων CO2 από την ατμόσφαιρα αργότερα μέσα στον αιώνα. Αυτός ο CDR χρησιμοποιείται τόσο για την αντιμετώπιση ορισμένων υπολειπόμενων εκπομπών CO2 που θεωρούνται δύσκολο ή δαπανηρό να μετριαστούν, όσο και για την αντιμετώπιση της υπέρβασης (ιδίως σε σενάρια 1,5C).

Ειδικότερα, ο φιλόδοξος στόχος 1,5C της Συμφωνίας του Παρισιού έχει λίγο-πολύ οριστεί ως σενάριο υπέρβασης. Από τα 230 περίπου σενάρια της έκθεσης AR6 WG3 της IPCC που περιορίζουν την αύξηση της θερμοκρασίας σε 1,5C ή κάτω από 1,5C έως το 2100, περίπου 220 (ή 96%) από αυτά ξεπερνούν αυτό το επίπεδο αύξησης της θερμοκρασίας πριν μειώσουν ξανά τις παγκόσμιες θερμοκρασίες με καθαρές αρνητικές παγκόσμιες εκπομπές CO2.

Αλλά τα χρέη άνθρακα αποδεικνύονται αρκετά ακριβά για να εξοφληθούν. Για κάθε 0,1 C που θέλουμε να ψύξουμε το κλίμα αφού φτάσουμε σε μηδενικές εκπομπές, θα πρέπει να πληρώσουμε περίπου 22 τρισεκατομμύρια δολάρια - υποθέτοντας ότι θα έχουμε μεγάλη επιτυχία και θα κατεβάσουμε το κόστος της μόνιμης απομάκρυνσης του άνθρακα στα 100 δολάρια ανά τόνο.2

Αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν πραγματικά ερωτήματα σχετικά με το πόσο μακριά μπορούμε (ή πρέπει) να πάμε για να αντιστρέψουμε τα χρέη άνθρακα που έχουμε υποστεί. Μπορεί να καταλήξουμε σε έναν κόσμο όπου οι μελλοντικές γενιές θα είναι πολύ πιο ευημερούσες και τεχνικά προηγμένες από ό, τι σήμερα, ανάλογες με τη διαφορά μεταξύ των δεκαετιών του 1920 και του 2020, και αυτές οι μελλοντικές γενιές μπορεί να είναι σε θέση να καθαρίσουν το χάος μας και να αποκαταστήσουν το παγκόσμιο κλίμα σε πιο βέλτιστες συνθήκες.

Αλλά μπορεί επίσης να μην είναι. Η υπόθεση ότι οι μελλοντικές γενιές θα είναι αναπόφευκτα πλουσιότερες βρίσκεται στο επίκεντρο της επιλογής μας να προεξοφλήσουμε το μέλλον σε πολλές πολιτικές αποφάσεις που λαμβάνουμε σήμερα, αλλά είναι θεμελιωδώς μια υπόθεση. Υπάρχουν εδώ και καιρό ανησυχίες σχετικά με την ισότητα μεταξύ των γενεών στην προεξόφληση και τη θεμελιώδη αδικία της μεγιστοποίησης των οφελών για τους ανθρώπους που ζουν σήμερα εις βάρος της βλάβης των προοπτικών των μελλοντικών γενεών. Και πολλές επιπτώσεις της κλιματικής τύχης – όπως η καταστροφή του φυσικού κόσμου – πιθανότατα δεν μπορούν να αναιρεθούν.

Οι μελλοντικές γενιές δεν έχουν λόγο στις αποφάσεις μας σήμερα, παρά το γεγονός ότι ζουν με τις συνέπειές τους. Ενώ κάποιο χρέος άνθρακα είναι πιθανώς αναπόφευκτο, θα πρέπει να προσπαθήσουμε να ελαχιστοποιήσουμε το βάρος που μεταβιβάζουμε στα παιδιά μας και στις μελλοντικές γενιές. Ως κοινωνία γενικά αποφεύγουμε να μεταβιβάσουμε τα χρέη των γονέων στα παιδιά τους, έναν κανόνα που πρέπει να προσπαθήσουμε να τηρήσουμε καθώς εξετάζουμε το αυξανόμενο χρέος άνθρακα σήμερα.

Δυστυχώς, δεν υπάρχει ρεαλιστική χρεοκοπία άνθρακα· Μπορούμε να ελαχιστοποιήσουμε το χρέος άνθρακα μειώνοντας γρήγορα τις εκπομπές. Αλλά μπορούμε να αποπληρώσουμε το χρέος μας για τον άνθρακα μόνο όταν οι εκπομπές έχουν συμβεί, αφαιρώντας μόνιμα τον άνθρακα από την ατμόσφαιρα. Ενώ υπάρχει πραγματική αξία στην προσωρινή απομάκρυνση άνθρακα στη βιόσφαιρα - όπως η φύτευση δέντρων ή η τοποθέτηση περισσότερου άνθρακα στο έδαφος - δεν μειώνει πραγματικά το χρέος άνθρακα εκτός εάν μπορούμε να διασφαλίσουμε ότι ο άνθρακας παραμένει σε αυτές τις δεξαμενές επ 'αόριστον.3 Οποιαδήποτε μη μόνιμη προσέγγιση θα μειώσει το χρέος μας για τον άνθρακα για κάποιο χρονικό διάστημα, αλλά δεν θα αλλάξει την ανάγκη για τις μελλοντικές γενιές να το αποπληρώσουν τελικά.

Ομοίως, δεδομένου ότι η αύξηση της θερμοκρασίας από τις εκπομπές CO2 συνεχίζεται για χιλιετίες,  οι προσεγγίσεις γεωμηχανικής,  όπως η διαχείριση της ηλιακής ακτινοβολίας, δεν αποπληρώνουν πραγματικά το χρέος άνθρακα. Αντίθετα, αναβάλλουν όταν το χρέος είναι ληξιπρόθεσμο. Ενώ υπάρχει μια υπόθεση ότι θα μπορούσαν να μας αγοράσουν χρόνο για να αναπτύξουμε τεχνολογίες για να εξοφλήσουμε το χρέος, υπάρχουν επίσης πραγματικοί κίνδυνοι ότι η ικανότητα να βάλουμε τη σκόνη κάτω από το χαλί μειώνει την ώθηση είτε για μείωση των εκπομπών είτε για ανάπτυξη μόνιμης αφαίρεσης άνθρακα.

Το χρέος μας για τον άνθρακα μας αφήνει τελικά δύο επιλογές: είτε να πληρώσουμε το τίμημα της προσαρμογής στις καταστροφές ενός θερμότερου κόσμου - και να αναγνωρίσουμε ότι μεγάλα τμήματα του φυσικού κόσμου θα χαθούν στη διαδικασία - είτε να αφαιρέσουμε μόνιμα αρκετό άνθρακα από την ατμόσφαιρα για να αποπληρώσουμε το χρέος. Και όσο περισσότερο εκπέμπουμε πριν μηδενίσουμε τις εκπομπές, τόσο πιο δαπανηρό γίνεται το χρέος του άνθρακα.

 1  Η καλύτερη εκτίμησή μας είναι ότι η ψύξη από τα αερολύματα αντισταθμίζεται περισσότερο ή λιγότερο από την αύξηση της θερμοκρασίας από βραχύβια αέρια του θερμοκηπίου εκτός CO2, όπως το μεθάνιο και το υποξείδιο του αζώτου. Σε αντίθεση με το CO2, αυτά τα αέρια έχουν μια χημική δεξαμενή στην ατμόσφαιρα - θα διασπαστούν φυσικά δεδομένου επαρκούς χρόνου (~ 12 χρόνια για το μεθάνιο, ~ 121 χρόνια για το υποξείδιο του αζώτου) και δεν βασίζονται σε φυσικές δεξαμενές για την απομάκρυνσή τους. Ωστόσο, η επίδραση του αερολύματος είναι πολύ αβέβαιη και η υψηλότερη επίδραση του αερολύματος θα οδηγούσε σε μεγαλύτερο χρέος άνθρακα.

2)    2 Λαμβάνοντας υπόψη την καλύτερη εκτίμησή μας για 220 GtCO2 ανά αύξηση της θερμοκρασίας κατά 0,1C στην πρόσφατη 6η έκθεση αξιολόγησης της IPCC, χρησιμοποιώντας την παροδική κλιματική απόκριση στις σωρευτικές εκπομπές CO2 (TCRE) 1,65C (1,0C–2,3C) ανά 1000 GtC.

3)    3 Και αν χρησιμοποιήσουμε τις απορροφήσεις άνθρακα της βιόσφαιρας για να αποφύγουμε την αύξηση του χρέους άνθρακα, π.χ. εξουδετερώνοντας τις συνεχιζόμενες εκπομπές CO2 από ορυκτά καύσιμα, τότε πρέπει επίσης να αποδείξουμε ότι οι απορροφήσεις άνθρακα της βιόσφαιρας δεν θα είχαν συμβεί διαφορετικά χωρίς την παρέμβασή μας. Όπως συζητήσαμε πριν από λίγους μήνες, αυτή είναι πράγματι μια μεγάλη παραγγελία.

 

ΜΕΘΑΝΙΟ, Διαρροές μεθανίου και επιπτώσεις στο κλίμα απο χώρες με υπερεκπομπές μεθανίου

Διαρροές μεθανίου, διαφεύγουσες εκπομπές και γιατί το Τουρκμενιστάν είναι πολύ σημαντικό

Κάποιο υπόβαθρο σχετικά με τις εκπομπές μεθανίου, δίνοντας το πλαίσιο για το γιατί τα πρόσφατα νέα από την COP28 και το Τουρκμενιστάν είναι μεγάλη υπόθεση

Πηγή

Ακολουθεί μια παρουσίαση του τι έχει ανακοινωθεί για το μεθάνιο στην COP28 μέχρι στιγμής:

1.               Πέντε ακόμη έθνη (Αγκόλα, Καζακστάν, Κένυα, Ρουμανία και Τουρκμενιστάν) εντάχθηκαν σε συνασπισμό υπό την ηγεσία των ΗΠΑ και της ΕΕ που δεσμεύτηκε να μειώσει τις παγκόσμιες εκπομπές μεθανίου κατά 30% έως το 2030. Το Τουρκμενιστάν είναι ένας δυσανάλογα μεγάλος εκπομπός μεθανίου, οπότε η σύνδεσή τους είναι μια σημαντική νίκη.

2.              50 πετρελαϊκές εταιρείες υπέγραψαν δέσμευση για μείωση των εκπομπών μεθανίου που συνδέονται άμεσα με τις δραστηριότητές τους κατά 90% (... θα δούμε πώς θα πάει αυτό).

3.              Μια συμμαχία μη κερδοσκοπικών οργανισμών, συμπεριλαμβανομένου του Ταμείου Περιβαλλοντικής Άμυνας, του Διεθνούς Οργανισμού Ενέργειας, του Περιβαλλοντικού Προγράμματος των Ηνωμένων Εθνών και του Bloomberg Philanthropies, ξεκίνησε μια κοινή προσπάθεια για την παρακολούθηση των εκπομπών μεθανίου από τον τομέα του πετρελαίου και του φυσικού αερίου, καθιστώντας τα δεδομένα διαθέσιμα στο κοινό για να λογοδοτήσουν οι εταιρείες και οι κυβερνήσεις. Το  έργο MethaneSAT του EDF  θα πρέπει να εκτοξεύσει έναν νέο δορυφόρο παρακολούθησης μεθανίου  το 2024.

4.              Και, ίσως το πιο αξιοσημείωτο, η κυβέρνηση Μπάιντεν ανακοίνωσε στην COP28 στις 2 Δεκεμβρίου 2023 ότι η αμερικανική EPA είχε οριστικοποιήσει έναν νέο ρυθμιστικό κανόνα που απαιτεί από τις εταιρείες πετρελαίου και φυσικού αερίου να ενώσουν τις ενέργειές τους για την κάλυψη διαρροών μεθανίου από πηγάδια ορυκτών καυσίμων, σωλήνες και ορυχεία. Ο νέος κανόνας θα πρέπει να αποτρέψει 58 εκατομμύρια τόνους εκπομπών μεθανίου μεταξύ 2024 και 2038, που ισοδυναμεί με την απόσυρση 28 εκατομμυρίων αυτοκινήτων φυσικού αερίου από το δρόμο κάθε χρόνο. Αυτή η δράση θα πρέπει να εξαλείψει το 2% των συνολικών εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου της Αμερικής από μόνη της. Η EPA εκτιμά  επίσης ότι ο νέος κανόνας θα έχει σημαντικά οφέλη για τη δημόσια υγεία, εμποδίζοντας την εκπομπή 16 εκατομμυρίων τόνων πτητικών οργανικών ενώσεων που συχνά διαρρέουν μαζί με μεθάνιο. Υπέροχα νέα κατ ‘αρχήν σαν ανακοινώσεις!

Όλα τα αέρια του θερμοκηπίου δεν δημιουργούνται ίσα και υπάρχουν πολλές διαφορές μεταξύ  του διοξειδίου του άνθρακα (CO2, το συχνότερα εκπεμπόμενο αέριο θερμοκηπίου) και  του μεθανίου ( CH4, το δεύτερο πιο κοινό) ειδικότερα. Ο ανθρώπινος πολιτισμός εκπέμπει πολύ περισσότερο διοξείδιο του άνθρακα από το μεθάνιο, αλλά το μεθάνιο παγιδεύει πάνω από είκοσι φορές περισσότερη θερμότητα ανά μόριο σε μια περίοδο 100 ετών. (Σημειώστε ότι η ανάλυση των εκπομπών αερίων θερμοκηπίου ανωτέρω από το Our World in Data μετατρέπει ήδη τα διάφορα αέρια σε «ισοδύναμα CO2», οπότε δείχνει συμβολή στην υπερθέρμανση του πλανήτη, όχι όγκο αερίου που εκπέμπεται). Ωστόσο, το μεθάνιο παραμένει στην ατμόσφαιρα μόνο για περίπου δέκα χρόνια, ενώ το CO2 παραμένει στην ατμόσφαιρα για περίπου 300 έως 1000 χρόνια1, γι 'αυτό το CO2 εξακολουθεί να είναι συνολικά ένα πολύ μεγαλύτερο ζήτημα, κλιματολογικά μιλώντας. (Έτσι, αν παρακολουθείτε: υπάρχει λιγότερο μεθάνιο που εκπέμπεται από το CO2, αλλά το  μεθάνιο παγιδεύει περισσότερη θερμότητα, αλλά το CO2 παραμένει στην ατμόσφαιρα περισσότερο.)

 

Models of relevant molecules.

Και οι εκπομπές μεθανίου αυξάνονται ακόμη ταχύτερα από τις εκπομπές CO2, ξεπερνώντας τα 1.900 μέρη ανά δισεκατομμύριο (ppb) το 2021, σχεδόν τριπλάσια προβιομηχανικά επίπεδα. Για παράδειγμα, τα επίπεδα CO2 είναι τώρα περίπου 420 μέρη ανά εκατομμύριο (ppm) από 280 ppm το 1800. Σημειώστε ότι το μεθάνιο μετράται σε μέρη ανά δισεκατομμύριο εδώ, ενώ το CO2 μετράται σε μέρη ανά εκατομμύριο. Ένα μέρος ανά εκατομμύριο είναι 1000 φορές περισσότερο από ένα μέρος ανά δισεκατομμύριο.

Πρόσφατα, νέα έρευνα έδειξε ότι το μεθάνιο είναι ακόμη πιο σημαντικό από ό, τι νομίζαμε. Για παράδειγμα, παρατηρήσατε κάτι περίεργο σε αυτήν την τελευταία παράγραφο; Το μεθάνιο παγιδεύει πάνω από 20 φορές περισσότερη θερμότητα από το CO2 σε μια περίοδο 100 ετών, αλλά παραμένει στην ατμόσφαιρα μόνο για περίπου δέκα χρόνια. Αυτή η διαφορά στην ορολογία της χρονικής περιόδου οφείλεται στο γεγονός ότι η Υπηρεσία Προστασίας του Περιβάλλοντος των ΗΠΑ (EPA) συγκρίνει όλα τα αέρια του θερμοκηπίου, συμπεριλαμβανομένου του CO2, του μεθανίου και πιο ήσσονος σημασίας όπως το υποξείδιο του αζώτου, με βάση τις επιπτώσεις τους σε μια περίοδο 100 ετών. Ωστόσο, χρησιμοποιώντας αυτό ως μέτρο σύγκρισης σημαίνει ότι «υπολογίζουμε κατά μέσο όρο» την επίδραση του μεθανίου ανά μονάδα μάζας για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, κατά τη διάρκεια του οποίου μεγάλο μέρος του δεν είναι καν στην ατμόσφαιρα, οπότε δίνουμε λιγότερη προσοχή στις δραματικές βραχυπρόθεσμες επιπτώσεις του μεθανίου. Οι ερευνητές ζητούν όλο και περισσότερο από την EPA να μετρήσει τις επιπτώσεις του μεθανίου με βάση μια περίοδο 20 ετών, κατά την οποία το μεθάνιο παγιδεύει 81 φορές περισσότερη θερμότητα  από το διοξείδιο του άνθρακα, ή μια περίοδο 24 ετών, κατά την οποία παγιδεύει 75 φορές περισσότερη θερμότητα. Το χρονικό πλαίσιο των 100 ετών δεν είναι λάθος, από μόνο του. Επειδή το μεθάνιο εξαφανίζεται γρηγορότερα, έχει μικρότερο αντίκτυπο όταν το κοιτάξετε σε χρονικό πλαίσιο εκατό ετών. Αλλά όταν εστιάζουμε στις επόμενες δεκαετίες, μια κρίσιμη περίοδο για την αλλαγή της τροχιάς των εκπομπών μας και τον καθορισμό του μελλοντικού κλίματος της Γης, το μεθάνιο φαίνεται πιο σημαντικό. Η θετική πλευρά αυτού είναι ότι το μεθάνιο είναι ένα δωρεάν γεύμα για την ανθρωπότητα στον αγώνα για το κλίμα: αν μειώσουμε τις εκπομπές μεθανίου τώρα, θα δούμε καλά αποτελέσματα (ή μάλλον, επιβράδυνση κακών αποτελεσμάτων) μέσα σε μια δεκαετία ή δύο.

Μία από τις σημαντικότερες πηγές  εκπομπών μεθανίου, που προκαλεί μεγάλο μέρος της πρόσφατης αύξησης, είναι οι «διαφεύγουσες εκπομπές», ουσιαστικά διαρροές μεθανίου από υποδομές πετρελαίου και φυσικού αερίου. Τα καλά νέα είναι ότι αυτό είναι αρκετά «χαμηλό φρούτο» για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής: όλοι έχουν κίνητρο να λύσουν αυτό το πρόβλημα και είναι σχετικά φθηνό και εύκολο να διορθωθεί. Αυτό δεν είναι σαν τις εκπομπές CO2 από την καύση ορυκτών καυσίμων. Mια παρενέργεια μιας διαδικασίας παραγωγής ενέργειας που κερδίζει χρήματα για πολλούς ανθρώπους. Κανείς δεν επωφελείται από τις διαρροές μεθανίου· Ακριβώς το αντίθετο, καθώς είναι σπάταλοι και χάνουν χρήματα. Το μεθάνιο που διαρρέει είναι το ίδιο υλικό με το φυσικό αέριο που θέλουν να πουλήσουν. (Για να διευκρινιστεί: φυσικό αέριο  είναι  κυρίως μεθάνιο, CH4, το οποίο όταν καίγεται για ενέργεια παράγει CO2, αλλά μόνο η απελευθέρωση μεθανίου είναι πολύ χειρότερη για το κλίμα από την καύση του αερίου. Όπως συζητήσαμε παραπάνω, το μεθάνιο είναι ένα πολύ πιο ισχυρό αέριο θερμοκηπίου από το CO2).

Πηγή

Μια μελέτη του 2022 στο Science ( εδώ είναι το έγγραφο διαθέσιμο δωρεάν) χρησιμοποίησε δορυφορικά δεδομένα για να βρει 1.800 γεγονότα «υπερεκπομπής» το 2019 και το 2020, όπου εκπέμπονταν 25 τόνοι ή περισσότερο μεθανίου ανά ώρα. (Εικόνα παραπάνω: ένας χάρτης αυτών των γεγονότων). Αυτά ήταν κυρίως από πηγάδια πετρελαίου και φυσικού αερίου ή αγωγούς, πολλά από ατυχήματα ή διαρροές, και πρόσθεσαν έως και 8 εκατομμύρια τόνους μεθανίου ετησίως, με κλιματικές επιπτώσεις περίπου ίσες με το αποτύπωμα άνθρακα 18 εκατομμυρίων Αμερικανών. Μια συγκλονιστικά μεγάλη ποσότητα αυτών των πηγών υπερεκπομπής, που εκπέμπουν 1,3 εκατομμύρια τόνους μεθανίου ετησίως, ήταν στο Τουρκμενιστάν, λόγω των πραγματικά κακώς συντηρημένων αγωγών και πηγαδιών της σοβιετικής εποχής. Αυτή η μελέτη ήταν ένα σημαντικό βήμα που τόνισε στον κόσμο ότι η επιδιόρθωση μερικών γερασμένων ή / και κατεστραμμένων σχεδόν πηγαδιών και αγωγών πετρελαίου και φυσικού αερίου στο Τουρκμενιστάν μπορεί να είναι ένας φθηνός τρόπος για γρήγορη μείωση των εκπομπών.

Ο συνεχώς φλεγόμενος κρατήρας αερίου Darzana του Τουρκμενιστάν, κληρονομιά ενός μυστηριώδους σοβιετικού βιομηχανικού ατυχήματος και φημισμένος ως η «Πύλη της Κόλασης». Αν και αυτό φαίνεται δραματικό και τρομακτικό, στην πραγματικότητα δεν είναι τόσο μεγάλο πρόβλημα σε σύγκριση με άλλες διαρροές μεθανίου του Τουρκμενιστάν, δεδομένου ότι αυτό το μεθάνιο καίγεται, μετατρέπεται σε CO2, δεν διαρρέει κατευθείαν στην ατμόσφαιρα. Και θυμηθείτε, το μεθάνιο παγιδεύει περισσότερη θερμότητα ανά μόριο από το CO2_. Ανώνυμοι διαρρέοντες σωλήνες που εξαερώνουν άχρωμο αέριο μεθανίου είναι ένα πολύ μεγαλύτερο κλιματικό πρόβλημα από τεράστιους φλογερούς κρατήρες όπως αυτός.

Το 2023, η ανάλυση δορυφορικών εικόνων αποκάλυψε ότι η κατάσταση διαρροής μεθανίου στο Τουρκμενιστάν είναι ακόμη χειρότερη από ό, τι πιστεύαμε, με την κακοσυντηρημένη υποδομή φυσικού αερίου της σοβιετικής εποχής σε αυτήν την απομονωμένη δικτατορία της Κεντρικής Ασίας να προκαλεί ένα εκπληκτικά τεράστιο ποσό εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου2. Δεδομένα από την εταιρεία δορυφορικών πληροφοριών Kayrros διαπίστωσαν ότι τα δυτικά και ανατολικά κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου του Τουρκμενιστάν διέρρευσαν μαζί 4,4 εκατομμύρια τόνους μεθανίου το 2022. Αυτή η ποσότητα μεθανίου συμβάλλει περίπου τόσο στην υπερθέρμανση του πλανήτη όσο 366 εκατομμύρια τόνοι διοξειδίου του άνθρακα - περισσότερο από τις ετήσιες εκπομπές του Ηνωμένου Βασιλείου. Και αυτό δεν είναι καν όλες οι διαρροές μεθανίου στο Τουρκμενιστάν, καθώς έχουν επίσης υπεράκτιες πλατφόρμες πετρελαίου και φυσικού αερίου που είναι πιθανώς επίσης σε τρομερή κατάσταση, αλλά είναι πολύ πιο δύσκολο να παρακολουθούνται μέσω δορυφόρου. Το Τουρκμενιστάν μπορεί να είναι μικροσκοπικό, αλλά οι διαρροές του το έχουν καταστήσει «υπερδύναμη» στη συμβολή του στην κλιματική αλλαγή.

Source

Επιτέλους αρχίζουμε να σημειώνουμε πρόοδο εδώ!

Έτσι, το γεγονός ότι το Τουρκμενιστάν μόλις υπέγραψε  μια παγκόσμια δέσμευση για μείωση των εκπομπών μεθανίου κατά 30% έως το 2030 στις συνομιλίες για το κλίμα COP28 ακούγεται αρκετά ασήμαντο, αλλά στην πραγματικότητα είναι μια σημαντική νίκη! Και ακόμα καλύτερα (έκτακτες ειδήσεις εδώ!), Το Bloomberg αναφέρει  ότι πηγές τους είπαν ότι οι ξένοι μηχανικοί πετρελαίου μόλις μπόρεσαν να εισέλθουν στο Τουρκμενιστάν για να ξεκινήσουν εργασίες για τον περιορισμό των εκπομπών μεθανίου, πιθανώς με διπλωματική και οικονομική υποστήριξη από την κυβέρνηση των ΗΠΑ. (Η κυβέρνηση Μπάιντεν προσπαθώντας να διαπραγματευτεί τις προσπάθειες μείωσης των εκπομπών μεθανίου με το Τουρκμενιστάν από τις αρχές του 2023). Μέσα σε λίγα χρόνια, αν όλα πάνε καλά, θα μπορούσαμε να αρχίσουμε να βλέπουμε σοβαρές μειώσεις των εκπομπών μεθανίου, καθώς η υποδομή πετρελαίου και φυσικού αερίου του Τουρκμενιστάν λαμβάνει κάποια απαραίτητη συντήρηση. Αυτό είναι δυστυχώς απίθανο να τραβήξει μεγάλη παγκόσμια προσοχή, αλλά είναι πραγματικά καλά νέα!

Τραγελαφικό γεγονός:

1  Ο μέσος χρόνος παραμονής ενός μορίου νερού στην ατμόσφαιρα της Γης είναι εννέα ημέρες. Για το μεθάνιο, είναι 12,4 χρόνια. Για το διοξείδιο του άνθρακα, δεν μπορεί να συνοψιστεί σε μια τιμή τόσο εύκολα, επειδή ορισμένα μόρια CO2 απορροφώνται από τον ωκεανό πολύ γρήγορα, ενώ μερικά παραμένουν στην ατμόσφαιρα για χιλιάδες χρόνια, αλλά κατά μέσο όρο, σε γενικές γραμμές, σε επιπτώσεις που διαρκούν εκατοντάδες χρόνια.

2.    Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι το Τουρκμενιστάν δεν μπορεί να συγκεντρώσει τη θεσμική ικανότητα για να φτιάξει τους δικούς του αγωγούς: το κράτος είναι ουσιαστικά μια «ανίκανη Βόρεια Κορέα», απομονωμένη από τη διεθνή κοινότητα, που κυβερνάται από μια ολοκληρωτική δυναστική κυβέρνηση που ξοδεύει τεράστια ποσά σε φανταστικά μνημεία και φέρεται να έχει δει μια συγκλονιστική μείωση του πληθυσμού από  περίπου 6,2 εκατομμύρια σε περίπου 2,8 εκατομμύρια ανθρώπους καθώς οι πολίτες της φεύγουν μαζικά στο Ουζμπεκιστάν και την Τουρκία. Δεν είναι ακριβώς το είδος του περιβάλλοντος που εκπαιδεύει και διατηρεί μηχανικούς υψηλής ειδίκευσης, γι 'αυτό και οι ξένοι μηχανικοί που εισέρχονται για να αρχίσουν να επιδιορθώνουν τις διαρροές είναι τόσο μεγάλη υπόθεση.

Πηγή:

https://www.heise.de/news/Erdbeobachtung-ESA-kann-Methanleaks-tagesaktuell-entdecken-und-rasch-eingrenzen-9313299.html?wt_mc=sm.red.ho.mastodon.mastodon.md_beitraege.md_beitraege

https://sammatey.substack.com/p/methane-leaks-fugitive-emissions

https://www.nationalgeographic.com/premium/article/gate-hell-darvaza-gas-crater-turkmenistan-extinguish

 ΔΙΑΡΡΟΗ ΜΕΘΑΝΙΟΥ ΚΑΖΑΚΣΤΑΝ