Πώς κρύβονται τα παράνομα αλιευτικά πλοία
Και πώς τα βρίσκουν οι οικολόγοι.
Όπως και άλλα μεγάλα πλοία σε αυτά τα ύδατα που αλιεύονται σε μεγάλο βαθμό, αυτή η μηχανότρατα εξέπεμπε ραδιοσήματα του συστήματος αυτόματης αναγνώρισης (AIS). Οι πληροφορίες AIS περιέχουν το όνομα, την τοποθεσία, την ταχύτητα και την πορεία ενός πλοίου - ανεκτίμητα δεδομένα για να βοηθήσουν τα κοντινά σκάφη να αποφύγουν με ασφάλεια το ένα το άλλο. Όλα τα μεγαλύτερα πλοία υποχρεούνται από το διεθνές δίκαιο να χρησιμοποιούν AIS για πλοήγηση και τα δεδομένα είναι επίσης χρήσιμα για οργανισμούς που παρακολουθούν την αλιεία.
Αλλά η τροφοδοσία AIS αυτής της μηχανότρατας ήταν περίεργη. Αντί να δείχνει μια σταθερή τροχιά καθώς άπλωνε αργά τα δίχτυα του, το πλοίο φαινόταν να πηδάει αδύνατες αποστάσεις εν ριπή οφθαλμού. Εδώ το ένα δευτερόλεπτο, μίλια μακριά το επόμενο. «Από την εξέταση των δεδομένων, αναμιγνύουν ψευδή και πραγματικά ίχνη με έναν αρκετά συγκεχυμένο τρόπο», λέει ο Bergman, αναλυτής ωκεανών στο SkyTruth, έναν μη κερδοσκοπικό οργανισμό που χρησιμοποιεί δορυφορική τεχνολογία για να επιδιώξει την περιβαλλοντική δικαιοσύνη.
Ο Μπέργκμαν εξακολουθεί να ερευνά το μυστήριο της μηχανότρατας τηλεμεταφοράς, αλλά υποψιάζεται ότι θα μπορούσε να είναι η πρώτη αδιάσειστη απόδειξη για κάτι που φοβόταν εδώ και καιρό: την άφιξη εξελιγμένης τεχνολογίας που επιτρέπει σε αδίστακτα σκάφη να διεξάγουν καταστροφική για το περιβάλλον αλιεία υπό την κάλυψη ψηφιακών άλλοθι που τα τοποθετούν εκατοντάδες μίλια μακριά.
Το αν θα ξεφύγουν ή όχι θα μπορούσε να εξαρτηθεί από τα συστήματα που ο Μπέργκμαν και άλλοι κατασκευάζουν τώρα για να παραμείνουν ένα βήμα μπροστά από τα πλοία φαντάσματα που παραβιάζουν τους κανόνες. «Πάντα θα υπάρχουν προκλήσεις με ορισμένους ηθοποιούς που προσπαθούν να κρύψουν τι κάνουν», λέει η Jennifer Raynor, οικονομολόγος φυσικών πόρων στο Πανεπιστήμιο του Wisconsin-Madison. «Αλλά όσο περισσότερα γνωρίζουμε, τόσο καλύτερα μπορούμε να κάνουμε».
Το πλοίο φαινόταν να πηδάει τεράστιες αποστάσεις εν ριπή οφθαλμού.
Ιστορικά, υπήρχε ελάχιστος τρόπος παρακολούθησης αυτών των πλοίων. (Μπορεί επίσης να είναι επικίνδυνο για τους παρατηρητές.) Αυτό άλλαξε στις αρχές της δεκαετίας του 2000 με το AIS, το οποίο μεταδίδει μη κρυπτογραφημένα ραδιοσήματα που καταγράφονται εύκολα σε απόσταση περίπου 20 μιλίων. Τα περισσότερα κινούμενα πλοία στέλνουν σήματα AIS κάθε λίγα δευτερόλεπτα.
Ξαφνικά τα πλοία θα μπορούσαν να εντοπιστούν - μέσα σε λίγα μίλια από μεγάλα λιμάνια και ακτές, δηλαδή. Οι οικολόγοι που προσπαθούσαν να παρακολουθήσουν τη μη εξουσιοδοτημένη και παράνομη αλιεία σε θαλάσσια καταφύγια και προστατευόμενες περιοχές, συχνά μακριά από τις ανθρώπινες υποδομές, είχαν ακόμα λίγους τρόπους να το κάνουν. Ξαφνικά, φτηνοί μικροσκοπικοί δορυφόροι που υψώθηκαν σε μεγάλους αριθμούς σε χαμηλή τροχιά γύρω από τη Γη ξεκλείδωσαν νέους τρόπους θεώρησης του πλανήτη. Οι ίδιες εταιρείες που χρησιμοποιούν επίγειους καταγραφείς AIS συνειδητοποίησαν ότι μπορούσαν τώρα να παρακολουθούν πλοία σχεδόν οπουδήποτε στη Γη. Και οι ακτιβιστές της αλιείας ήταν ακριβώς από πίσω.
Το πιο φιλόδοξο από αυτά είναι το Global Fishing Watch, το οποίο ιδρύθηκε το 2015 ως συνεργασία μεταξύ της SkyTruth, του μη κερδοσκοπικού οργανισμού προστασίας των ωκεανών Oceana και της Google. Χρησιμοποιώντας δορυφορικά δεδομένα, άρχισε να συνθέτει έναν πραγματικά παγκόσμιο χάρτη των κομματιών AIS. "Όταν βγήκε για πρώτη φορά το σύνολο δεδομένων AIS, δεν υπήρχε κανένας λόγος για τους καπετάνιους να πιστεύουν ότι κάποιος τους παρακολουθούσε και έτσι απλά έκαναν ό, τι έκαναν", λέει ο Raynor. «Ήταν προσχηματιστικό».
Τώρα τα πλοία ήξεραν ότι είχαν μάτια πάνω τους – αλλά προσαρμόστηκαν. Χρησιμοποιώντας τα δεδομένα του Global Fishing Watch, η Oceana περιέγραψε σύντομα πολλές περιπτώσεις αλιευτικών σκαφών που απενεργοποίησαν το AIS τους, συμπεριλαμβανομένων δύο ισπανικών πλοίων που σκοτείνιασαν στα ανοικτά της Δυτικής Αφρικής. Αν και τα πλοία επιτρέπεται να σιωπούν για λίγο τα συστήματα AIS τους εάν φοβούνται επίθεση, αυτά το έκαναν για ημέρες σε μια περίοδο μηνών, κατά τη διάρκεια της οποίας δεν υπήρχε καμία καταγραφή για το πού θα μπορούσαν να έχουν πάει. Η Oceana εντόπισε επίσης άλλα σκάφη που απενεργοποιούν ομοίως το AIS κοντά σε θαλάσσια καταφύγια στα νησιά Γκαλαπάγκος και τον Ινδικό Ωκεανό. Αν και δεν ήταν πειστικές αποδείξεις αδικοπραγίας, ήταν εξαιρετικά ενδεικτική - και οδήγησε σε πρόστιμα για τα ισπανικά πλοία.
Τι θα γινόταν όμως αν αντί να εξαφανιστούν εντελώς, τα παράνομα αλιευτικά σκάφη μπορούσαν να πλαστογραφήσουν τη θέση τους για να φανεί ότι δεν εισήλθαν ποτέ σε προστατευόμενες περιοχές; Στα τέλη του 2022, ο Μπέργκμαν αποκάλυψε ένα ρωσικό πετρελαιοφόρο που φαινόταν να στέλνει ψευδείς συντεταγμένες μέσω AIS, πιθανώς για να πραγματοποιήσει μια μεταφορά αργού πετρελαίου κοντά στη Μάλτα. Ενώ τα ίχνη του AIS έδειχναν δύο δεξαμενόπλοια σχεδόν 10 μίλια μακριά, στην πραγματικότητα σχεδόν ήταν κολλημένα.
Τα πλασματικά δεδομένα σηματοδότησαν μια αλλαγή στον τρόπο με τον οποίο οι ερευνητές θα μπορούσαν να βασίζονται στο AIS. «Το να μην έχεις δεδομένα μπορεί σε ορισμένες περιπτώσεις να είναι ευκολότερο από το να έχεις κακά δεδομένα», λέει ο Raynor. Εάν τα πλοία απλώς σκοτεινιάσουν, είναι ένα σαφές μήνυμα προς τους ακτιβιστές ότι κάτι συμβαίνει. Εάν πλαστογραφήσουν διακριτικά την τοποθεσία τους, οι δραστηριότητές τους θα μπορούσαν να παραμείνουν κρυμμένες σε έναν ωκεανό δεδομένων.
Τι θα γινόταν αν αντί να εξαφανιστούν εντελώς, τα παράνομα αλιευτικά σκάφη μπορούσαν να πλαστογραφήσουν τη θέση τους;
Αλλά ο Μπέργκμαν
είναι ήδη ένα βήμα μπροστά. Στο έργο του για τα πετρελαιοφόρα, ο Μπέργκμαν
παρατήρησε ότι τα ψεύτικα ίχνη
AIS συχνά δεν έχουν τις κανονικές διακυμάνσεις στην πορεία και την ταχύτητα των γνήσιων πλεύσεων. Επίσης, μερικές φορές ανιχνεύονται από δορυφόρους που δεν θα μπορούσαν ενδεχομένως να λάβουν τα σήματα εάν ήταν γνήσια. Και το τελευταίο του όπλο ενάντια στους πλαστογράφους είναι το πιο ισχυρό: οι δορυφόροι Sentinel-1 του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος. Αυτοί περιστρέφονται γύρω από τον κόσμο δύο φορές την εβδομάδα, χρησιμοποιώντας εξελιγμένα συστήματα ραντάρ για να χαρτογραφήσουν τη βλάστηση, να παρακολουθήσουν τον θαλάσσιο πάγο και, παρεμπιπτόντως, να ανιχνεύσουν πλοία μεγαλύτερα από περίπου 65 πόδια. Συγκρίνοντας τις εικόνες του Sentinel-1 με τα δεδομένα AIS, ο Μπέργκμαν θα μπορούσε να υπολογίσει τις πραγματικές θέσεις των πετρελαιοφόρων.
«Αυτό το είδος λεπτής παραμόρφωσης δεδομένων είναι ενδιαφέρον επειδή είναι δύσκολο να ανιχνευθεί και νομίζω ότι ως επί το πλείστον περνά απαρατήρητο», λέει ο Bergman. Εντόπισε παρόμοια πλαστά δεξαμενόπλοια AIS στη Μεσόγειο, τον Περσικό Κόλπο και κοντά στη Βενεζουέλα. Στη συνέχεια αυτοματοποίησε τη διαδικασία, δημιουργώντας ένα σύστημα που συσχετίζει τις θέσεις των σκαφών από τους δορυφόρους Sentinel-1 με δεδομένα AIS. Ήταν αυτό το σύστημα που σημάδεψε την μηχανότρατα στα ανοικτά της Μαυριτανίας - και πολλά άλλα.
«Υπάρχει σαφώς λογισμικό που πολλαπλασιάζεται για να επιτρέψει αυτή την εξαπάτηση», λέει. «Και βλέπουμε συγκεκριμένα πλοία να έρχονται ξανά και ξανά».
Τον Ιανουάριο, το Global Fishing Watch και το SkyTruth δημοσίευσαν ένα έγγραφο στο Nature, με τον Raynor ως συν-συγγραφέα, συνοψίζοντας το έργο τους. Οι οργανώσεις εκτιμούν ότι περίπου το 75% των βιομηχανικών αλιευτικών σκαφών στον κόσμο δεν παρακολουθούνται επί του παρόντος σε βάσεις δεδομένων AIS, με το πρόβλημα να είναι πιο έντονο κοντά στην Αφρική και τη Νότια Ασία. Περίπου το 25% των πλοίων που χρησιμοποιούνται για τη μεταφορά αγαθών και καυσίμων επίσης δεν παρακολουθούνται δημόσια. Αυτό οφειλόταν σχεδόν εξ ολοκλήρου στο γεγονός ότι τα συστήματα AIS απενεργοποιήθηκαν αντί να πλαστογραφηθούν, αλλά δείχνει την κλίμακα του προβλήματος.
Υπάρχουν τεχνικές λύσεις στον ορίζοντα που θα μπορούσαν να επικυρώσουν το AIS χρησιμοποιώντας κρυπτογραφία "αλλά μιλάτε επίσης για 200.000 πλοία παγκοσμίως. Θα χρειαστεί πολύς χρόνος για να αλλάξει».
Εν τω μεταξύ, ο Μπέργκμαν και οι δορυφόροι του θα συνεχίσουν να αστυνομεύουν τις θάλασσες του κόσμου από ψηλά. Το επόμενο βήμα του είναι η ενσωμάτωση οπτικών εικόνων υψηλής ανάλυσης από τους ευρωπαϊκούς δορυφόρους Sentinel-2. Ένας από τους πρώτους στόχους του θα είναι η τηλεμεταφερόμενη μηχανότρατα στη Μαυριτανία.
Αυτή η ικανότητα να χρησιμοποιεί περισσότερα και εξυπνότερα συστήματα κρατά τη Raynor αισιόδοξη για το μέλλον της παρακολούθησης της παράνομης αλιείας. «Μπορείτε να φανταστείτε αυτές τις τεχνολογίες σαν κομμάτια ελβετικού τυριού το ένα πάνω στο άλλο», λέει. "Κάθε ένα έχει τρύπες - αλλά όσο περισσότερα κομμάτια βάζετε το ένα πάνω στο άλλο, τόσο περισσότερες τρύπες καλύπτονται."
Παρ΄όλα αυτά υπάρχουν άτομα που ανησυχούν όπως ένας ψαράς στην Ιταλία που συνεργάζεται με καλλιτέχνες για να αποτρέψει παράνομες μηχανότρατες βυθού, οι οποίες σέρνουν μεγάλα δίχτυα στον πυθμένα της θάλασσας, χρησιμοποιώντας υποβρύχια γλυπτά που παγιδεύουν τον εξοπλισμό των εγκληματιών, γράφει ο Tristan Kennedy για το Wired.
https://nautil.us/how-illegal-fishing-ships-hide-526064/
https://www.nature.com/articles/s41586-023-06825-8/figures/2
https://insideclimatenews.org/news/22032024/todays-climate-dark-vessels-fishing-illegal/Mark Harris
