Zaungastnic: Glyphosate-Σόγια ή ο Γενετικά Τροποποιημένος Οργανισμός(ΓΤΟ) Σόγια στη Παγκόσμια αγορά

Σόγια ανθεκτική στο Glyphosate: Ένα παράδειγμα παγκοσμιοποιημένου αγροτικού προϊόντος που διαπραγματεύεται στα χρηματιστήρια

και zaungastnic

THS05122017

Πέντε χρόνια χάριτος για το glyphosate

Η χρονική επέκταση της εφαρμογής του ζιζανιοκτόνου  glyphosate στις καλλιέργειες που βρίσκονται στην Ευρώπη για τα επόμενα 5 χρόνια, εξακολουθεί να μην είναι πάρα πολύ βλαβερή για την υγεία μας, τη βιοποικιλότητα μας και τη φύση μας εδώ στην Ευρώπη. Τουλάχιστον όσο η εφαρμογή γίνεται σωστά και σχετικά με τις καλλιέργειες! Επί πλέον μια  χρήση του  ζιζανιοκτόνου λόγω μη έγκρισης καλλιεργειών με γενετικά τροποποιημένο γονιδιακό υλικό  που είναι ανθεκτικό στο glyphosate  εντός της ΕΕ δεν έχει και πολύ νόημα.

Τα πραγματικά επικίνδυνα  κύρια μεγέθη  της γεωργικής παραγωγής όπου χρησιμοποιείται το glyphosate έχουν προς το παρών σε άλλα μέρη του κόσμου, κάτι που δεν μέλει τους Ευρωπαίους. Όμως έρχεται από μια άλλη οδό στο πιάτο μας και στο οικοσύστημά μας, μέσω των ζωοτροφών και της κατανάλωσης του κρέατος που εκτρέφεται κατά 93% με ΓΤ-ζωοτροφές που περιέχουν μέσα σόγια. Οπότε ο κύκλος έκλεισε: Οι μακρινές σε ‘μας χώρες τη παραγωγή ΓΤΟ η Ευρώπη και ο Δυτικός κόσμος την κατανάλωση.

Σόγια: Μεγιστοποίηση του κέρδους ή μια  οικολογική-κοινωνική οικονομία για τα παγκόσμια τρόφιμα;

Είναι  πραγματική τελικά  αυτή η αιώνια διαμάχη για μεγάλη συγκομιδή των προϊόντων, και φυσικά πάντα υπό το πρίσμα της εξασφάλισης της διατροφής του κόσμου στο πλανήτη;  Είναι η μεγιστοποίηση των κερδών σε μια πλήρως βιομηχανοποιημένη και κεφαλαιοποιημένη γεωργία η πιο  επιτυχημένη αρχή του κανόνα;  Είναι η ιστορία του θαύματος της γενετικής μηχανικής παραγωγής σωστή;  Η παραγωγή σόγιας μπορεί στη συνέχεια να χρησιμοποιηθεί ως παράδειγμα  για την διερεύνηση άλλων καλλιεργειών από τα λεγόμενα «cash crops”  στο διεθνές εμπόριο γεωργικών προϊόντων.

Το καλό ποιοτικό εμπόρευμα επικρατεί στην ελεύθερη παγκόσμια αγορά. Αυτό  πρεσβεύει ο σωστός οικονομικός τρόπος σκέψης. Στη Βραζιλία και την Παραγουάη, οι γείτονες του Αμαζονίου με την υψηλότερη οικονομική ανάπτυξη στη Νότια Αμερική, αλλά και την υψηλότερη φτώχεια και τον αναλφαβητισμό, οι μικροϊδιοκτήτες και αγρότες  συστηματικά διώκονται και δολοφονούνται στο βωμό αυτής της βασικής αρχή της αγοράς Καλλιέργειά σόγιας: ευλογία ή κατάρα Oxfam).

Ένα μικρό ποσοστό των μεγαλύτερων και πιο κερδοφόρων εκμεταλλεύσεων στις ΗΠΑ, στη Βραζιλία και στην Αργεντινή παράγουν το μεγαλύτερο μέρος του  προϊόντος που εμπορεύεται στα παγκόσμια χρηματιστήρια. Οι ΗΠΑ περίπου 32%, Βραζιλία 31% και Αργεντινή 18%. Περισσότερο από το 90% του τζίρου το κάνει το  γενετικώς τροποποιημένο προϊόν, που είναι ανθεκτικό  στο ολικό  ζιζανιοκτόνο όπως το Glyphosate (Roundup®)

Καλλιέργεια ΓΤ-σόγιας

Ζωοτροφές, τρόφιμα, καύσιμα

Ειδικά με τη σόγια, κερδίζουν επίσης αρκετά καλά οι βιοκαλλιεργητές και οι αγρότες που δεν καλλιεργούν ΓΤ σόγια. Υπάρχει σημαντική διαφορά τιμής στη σημερινή καλλιέργεια με ΓΤΟ , η οποία και καταβάλλεται τόσο από τους έμπορους όσο και από τους καταναλωτές.

Με την έλευση της Gensojas  μειώθηκαν φυσικά όμως και τα εδάφη για μια  επαρκώς ασφαλή και αποδοτική βιολογική καλλιέργεια που δεν θα μπορεί  να επιμολυνθεί. Οι αγρότες χωρίς ΓΤΟ και βιοκαλλιεργητές παράγουν κυρίως για την άμεση παραγωγή τροφίμων, ενώ οι συμβατικές και οι πιο μακρινοί γείτονές τους εργάζονται για τις νέες, παγκόσμιες αγορές  πάχυνσης των ζώων και παραγωγής γάλακτος και επίσης  για βίο-ντίζελ και Bio-Ethanol -βιοκαύσιμα.

Μονοκαλλιέργειες στη Λατινική Αμερική

Η σόγια είναι μία από τις παγκόσμιες καλλιέργειες με προϊόν  που διαπραγματεύεται σε χρηματιστήρια, όπως επίσης  το σιτάρι (χειμερινό σιτάρι) και το  καλαμπόκι. Αυτό οφείλεται,

a)     αφενός στη καλή δυνατότητα αποθήκευσης τους, γιατί έτσι έχουν και περισσότερες ευκαιρίες κερδοσκοπίας οι  αγρότες και οι μεγαλέμποροι, από την ενδιάμεση αποθήκευση της σόγιας και του αλευριού σόγιας, και

b)     από την άλλη πλευρά στην πλήρως τυποποιημένη παραγωγή της, με τη χρήση γενετικά τροποποιημένων σπόρων και φυσικά σε τεράστιες μονοκαλλιέργειες.

Ευρώπη: Περιθωριακή από  άποψη της τεχνολογίας παραγωγής, από την άλλη οδηγός ανάπτυξης  για την  κατανάλωση

Η οικονομία που βασίζεται στη σόγια στο εξωτερικό έχει ασκήσει σημαντική πίεση στη βιομηχανία ζωοτροφών μικρής κλίμακας στην Ευρώπη. Μπιζέλια, λούπινα, κουκιά και η  ντόπια παραγωγή σόγιας δεν είναι πραγματικά ανταγωνιστικά, παρά το γεγονός ότι η καλλιέργεια τους λαμβάνει χώρα στην Ευρώπη χωρίς ΓΤΟ , και μπορεί να επιτευχθεί με  παρόμοιες αποδόσεις ανά εκτάριο, αλλά με χαμηλότερη περιεκτικότητα σε πρωτεΐνη (το σημαντικό διατροφικό στοιχείο για την εντατική  εκτροφή των ζώων!).

Όπως και οι ΗΠΑ, ορισμένες χώρες της ΕΕ επιδοτούν την καλλιέργεια της σόγιας. Στη Βραζιλία, την Αργεντινή και την Παραγουάη τα ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα είναι οι ασυναγώνιστες  χαμηλές τιμές της γης για τους μεγαλογαιοκτήμονες,  το φθηνό εργατικό δυναμικό και οι πρακτικά ανύπαρκτες φορολογικές υποχρεώσεις (βλέπε «Paraquay στο θόρυβο σόγιας» Tagesspiegel). Η παραγωγή στη Νότια Αμερική είναι τώρα και αρκετά χρόνια πλήρως μηχανοποιημένη και προσαρμοσμένη στα ΓΤΟ είδη.

Στην  Ευρώπη υπάρχει όμως κάτι παράξενο: Στην Ουκρανία, η ΓΤ- σόγια μπορεί να καλλιεργηθεί παράνομα σε μεγάλη κλίμακα, παρά την γενική απαγόρευση. Με άλλα λόγια, η ανίχνευσή της δεν μπορεί να εξηγηθεί διαφορετικά,  όταν στο 60% των δειγμάτων της εξαγόμενης σόγιας από Ουκρανία είναι από ΓΤ. Πολλά από αυτά μπορεί να προέρχονται από τις λεγόμενες "μαύρες ζώνες" της χώρας όπου, μέσω λόγω  διαφθοράς, η γεωργία εκτελείται χωρίς κρατικούς ελέγχους.

Για να έχουμε  μια ιδέα για τις διεθνείς διαστάσεις που έχει πάρει το όλο θέμα: Η συνολική παραγωγή σόγιας χωρίς ΓΤ της ΕΕ καλύπτει περίπου το 4% των κοινοτικών αναγκών σε   ζωοτροφές. Το υπόλοιπο, 96%, εισάγεται  … ως σόγια ΓΤ από τις ΗΠΑ, τη Βραζιλία, την Αργεντινή ...

Το μέγεθος της έκτασης μετράει

Μία από τις μεγαλύτερες φάρμες στο εξωτερικό, η Bom Futuro ( «Good Future»), στην επαρχία του Mato Grosso (Βραζιλία),  παράγει σε περίπου σε 222.800 εκτάρια[1] ΓΤ - σόγια, σε 68.800 εκτάρια Βαμβάκι και σε 105.220 εκτάρια καλαμποκι. Αυτές οι απίστευτα μεγάλες περιοχές καλλιεργούνται εκπληκτικά από πολύ λίγους  εργαζόμενους.

Η αναγκαστική αποψίλωση και δέσμευση του Αμαζονίου για καλλιέργειες γτ σόγιας στη Βραζιλία

Ο ιδιοκτήτης του Bom Futuro Farm, ERAI Maggi, ένας Βραζιλιάνος γεωργικός μεγιστάνας μπορεί να υπερηφανεύεται δικαίως ότι δεν έχει κόψει ούτε ένα δέντρο τροπικού δάσους. Η καλλιέργεια της παγκοσμίως εμπορευόμενης σόγιας του υλοποιείται σε πρώην βοσκότοπους σε εδάφη στεπών του «cerrado» τα οποία  αγοράστηκαν από κτηνοτρόφους ή σε από ιδιοκτήτες μικρών γεωργικών εκτάσεων. Τι συνέβη όμως: Οι κτηνοτρόφοι  και οι μικροί αγρότες μετανάστευσαν προς την κατεύθυνση του τροπικού δάσους κόβοντας τα υπόλοιπα τροπικά δένδρα και εκκαθαρίζοντας εδάφη για τη νέα γη που χρειαζόταν, αφού η βιομηχανία ξυλείας, είχε προηγουμένως  εκμεταλλευτεί την καλύτερη ξυλεία από τα καλύτερα δένδρα   στην διεθνή αγορά πωλώντας τα .( «Cerrado» της Βραζιλίας οι πιο  «δυσπρόσιτες» στέπες, που κάποτε θεωρούνταν οι  πλουσιότερες σαν βιο-οικοσύστημα σαβάνες στον κόσμο και σήμερα  είναι οι μεγαλύτερες συνεκτικότερες, οργανωμένες σε παγκόσμιο επίπεδο περιοχές με βιομηχανίες μεταποίησης αγροτικών προϊόντων. ΒλέπεΕκμετάλλευση της σαβάνας της Βραζιλίας»).

Ο αδελφός του ERAI Maggis Blairo Maggi, επίσης, μεγαλογαιοκτήμονας και πρώην κυβερνήτης της πολιτείας του Mato Grosso, ο σημερινός υπουργό Γεωργίας της Βραζιλίας στη κυβέρνηση Temer που μαστίζεται από τη διαφθορά,  ανταγωνίζεται με τον αδελφό του ποιός είναι ο βασιλιά της σόγιας. Οι δύο αγροτικές εταιρείες των αδελφών διαχειρίζονται τεράστιες  εκμεταλλεύσεις.

Όπως η κυβέρνηση Trump, η οποία είναι υπέρ της  οικονομική ανάπτυξης σε προστατευόμενες φυσικές περιοχές, η σημερινή κυβέρνηση της Βραζιλίας υποστηρίζει την άρση του καθεστώτος προστασίας των μεγάλων δασών και περιοχών σαβάνας, όπως το μέγεθος της περιοχής του Βελγίου. Συγχρόνως  θέλει η κυβέρνηση  να αντικαταστήσει τον αποτελεσματικό και μηντιακά δημόσια πολύ  άβολο κρατικό έλεγχο μέσω αεροφωτογραφιών και δορυφορικών εικόνων του τροπικού δάσους και των οικοσυστημάτων με την ιδιωτική πρωτοβουλία και προσανατολίζεται σε συμβάσεις  με ιδιώτες. Υπάλληλοι οι οποίοι προσπαθήσουν να αντισταθούν τους κακομεταχειρίζονται και τους μεταθέτουν σε άλλες περιοχές μακριά από τις οικογένειές τους.  Εκτός αυτού ο προϋπολογισμός της συγκεκριμένης περιβαλλοντικής αρχής μειώθηκε σημαντικά.

Τυχαίες επιτυχίες του glyphosate και της εφαρμογής του

Είναι τελικά αλήθεια ότι η καλλιέργειας ΓΤ σόγιας  με  το κατάλληλο ολικό ζιζανιοκτόνο  αυξάνουν το αποτέλεσμα της παραγωγής; Για να διευκρινιστεί αυτή η ερώτηση, αξίζει να ρίξουμε  μια ματιά στη Βόρεια Αμερική.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν εδώ και πολύ καιρό καταγράψει μοναδικά και συστηματικά τη γεωργική παραγωγή τους  μέσω κυβερνητικών, ιδιωτικών και ακαδημαϊκών ιδρυμάτων. Μπορούν να τεκμηριώσουν εξειδικευμένα την καλλιέργεια των ΗΠΑ όλων των παγκοσμίως εμπορευόμενων προϊόντων και κατ’ επέκταση των ειδών καλλιεργειών και την αναγκαία χρήση σπόρων, καθώς και τη χρήση των διάφορων φυτοφαρμάκων και λιπασμάτων. Φυσικά, αυτό ισχύει και για την καλλιέργεια σόγιας. Τα περισσότερα δεδομένα προέρχονται από την NASS (Εθνική Υπηρεσία Γεωργικών Στατιστικών), την EPA (Υπηρεσία Προστασίας του Περιβάλλοντος) και την USGS (Υπουργείο Γεωργίας των ΗΠΑ). Οι εξελίξεις στις Ηνωμένες Πολιτείες ευθυγραμμίζονται σε γενικές γραμμές με την παγκόσμια τάση.

Το  Glyphosate προέρχεται από τα εργαστήρια των «χρυσών» ετών του ‘50 της φαρμακευτικής βιομηχανίας του περασμένου αιώνα. Άχρηστο ως φάρμακο, έγινε γνωστό μετά  το 1970 μόνο με τη συνολική ζιζανιοκτόνο δράση του. Μια τυχαία σύμπτωση! Ωστόσο, μόνο η ανάπτυξη  των γενετικά τροποποιημένων σε Glyphosate ανθεκτικών  καλλιεργειών στις αρχές της δεκαετίας του 1990 επέτρεψε τον παγκόσμιο θρίαμβό του.

Μέχρι το 1993/1994 χρησιμοποιήθηκε σχετικά λίγο Glyphosate στις ΗΠΑ και παγκοσμίως. Μέχρι αυτή τη  περίοδο, το  χαμηλής τοξικότητας συνολικό ζιζανιοκτόνο εκτόπισε μερικές  δραστικές ουσίες με υψηλότερη τοξικότητα. Τώρα με την γενετική συνέβη το εξής. Οι καλλιέργειες έπρεπε να γίνουν ανθεκτικές στο ολικό ζιζανιοκτόνο και όλα τα άλλα φυτά να εξαφανίζονται  από τον αγρό. Η εφαρμογή του ζιζανιοκτόνου επεκτάθηκε  σε όλο τον ετήσιο κύκλο της αγροτικής παραγωγής. Οι αγρότες χρησιμοποίησαν π.χ. «Roundup Ready (R) (glyphosate)» πριν από τη σπορά, κατά τη διάρκεια  της ανάπτυξη του φυτού, στην άνθιση, και μετά, για ταχύτερη «αφυδάτωση» των οργανικών υπολειμμάτων της συγκομιδής (Desiccant- ένθετο). Θα μπορούσαν ανά πάσα στιγμή, χωρίς χρονικό περιθώριο ανάπαυσης,  να εναλλάξουν την καλλιέργεια με άλλες  όπως αυτό του  ΓΤ χειμερινού σιταριού. Εδώ ισχύουν οι γενικότεροι οικονομικοί νόμοι της ελεύθερης αγοράς, όπως στην ενέργεια, το χρηματοπιστωτικό σύστημα, την ιατρική ή η τιμολόγηση  της  ψηφιακής επικοινωνίας: Όποιος καταναλώνει πολύ και αγοράζει περισσότερο, λαμβάνει γενναιόδωρες εκπτώσεις επί της τιμής του δέματος σιτηρών και των συσκευών θερισμού. Όποιος εφαρμόζει τυποποιημένες καλλιέργειες ΓΤΟ σε μεγάλη κλίμακα, γίνεται ευκολότερο γι’ αυτόν να πάρει πιστώσεις από τις γεωργικές και εμπορικές τράπεζες με ευνοϊκότερους όρους, και βρίσκει εύκολα διεθνείς επενδυτικές εταιρείες.  

Στασιμότητα στην παραγωγή/μονάδα επιφάνειας γτ- σόγιας - με ταυτόχρονη υπερβολική εφαρμογή του Glyphosate

Από το έτος 1993 έως 2006/2007 περίπου, η καλλιέργεια γενετικά τροποποιημένης σόγιας αυξανόταν, και με αυτήν η εφαρμογή του Glyphosate. Μετά από μια πτώση της παραγωγής το 2007 τη ΓΤ-σόγια  παρέμεινε μέχρι σήμερα στο υψηλού επίπεδο που είχε φτάσει αλλά η χρήση του Glyphosate σημείωνε περαιτέρω σημαντική άνοδο. Το Glyphosate  είχε εκτοπίσει μέχρι τα  έτη 2007/2008 εφαρμογές  άλλων ζιζανιοκτόνων. Μετά ξεκίνησε  πλέον ένα κύμα φυτοπροστασίας με φυτοφάρμακα, μερικές φορές ακόμη ποιο δυνατά και με τις  παλαιότερες δραστικές δηλητηριώδεις ουσίες. Την ίδια στιγμή οι αγρότες σόγιας αύξαναν τον  αριθμό των εφαρμογών με Glyphosate και τον ογκομετρικό ψεκασμό ανά εφαρμογή, και ενέτειναν  τις προσπάθειές καταπολέμησης της προσβολής των φυτών σόγιας από κάμπιες και μύκητες. Τι είχε συμβεί;

Εάν υπήρχαν στη δεκαετία του 2000 στις ΗΠΑ μόνο 1-2 γνωστά ζιζάνια  με αντοχή στο Glyphosate,  το 2010 υπήρχαν ήδη 4-6 και 2014/2015 12, σε όλο το κόσμο πάνω από 30! Το G lyphosate έπρεπε να γίνει  συνεπώς φθηνότερο και εφαρμόζονταν με αυξανόμενες ποσότητες. Επιπλέον, το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για την δραστική ουσία τέλειωσε  και υπήρχαν παγκόσμια, ιδιαίτερα στην Κίνα, πολλοί μιμητές στην αγορά. Το ολικό ζιζανιοκτόνο τελικά δεν συνέβαλε σημαντικά στην αύξηση της παραγωγής.  Όσο παράδοξο και να ακούγεται: Η παραγωγή ΓΤ σόγιας/μονάδα επιφάνειας - όχι το σύνολο που αυξήθηκαν σημαντικά λόγω της σόγιας προοριζόμενη  για την  πάχυνση των ζώων και των καυσίμων - είναι 2016/2017 μόνο ελαφρώς υψηλότερη

Πηγή: Kampf um die chemische Keule ,13. Januar 2016, von Christine Chemnitz

σαν ποσότητα από ότι στις αρχές της δεκαετίας του 1990 με τους συμβατικούς σπόρους.  Αντί 35 έως 40 bushel/Acre, υπάρχουν επί του παρόντος 40 έως 43 bushel/acre[2]. Η μικρή διαφορά  μπορεί να δικαιολογηθεί εύκολα με το πυκνό τρόπο σποράς (καλύτερη κάλυψη του εδάφους, μικρότερη απώλεια υγρασίας) και  με τους εδαφικούς τρόπους γεωργικών πρακτικών (No-till farming- χωρίς όργωμα). Την ίδια στιγμή, ο αριθμός και η ποσότητά των ψεκασμών, ο αριθμός των φυτοφαρμάκων που χρησιμοποιούνται έφθασε σχεδόν στο ίδιο επίπεδο, το οποίο υπήρχε κατά μέσο όρο πριν από την εισαγωγή του των ΓΤ σπόρων- glyphosate. Ενω  οι συνθήκες παραγωγής στις Ηνωμένες Πολιτείες εξακολουθούν να είναι διαχειρίσιμες και ελεγχόμενες, αυτό δε ισχύει για τη Νότια Αμερική και την Αφρική ή την Ασία. Στην Αργεντινή, την Παραγουάη και τη Βραζιλία χρησιμοποιούνται σημαντικά περισσότερα ζιζανιοκτόνα /μονάδα επιφάνειας από ότι  εφαρμόζονται στις ΗΠΑ. Αυτό γίνεται, π.χ. στη σόγια, 5- 7 ψεκασμοί σε ένα ενιαίο κύκλο ανάπτυξης, ενώ  στις ΗΠΑ μέσο όρο δύο  ψεκασμούς ( Charles M. Benbrook, «Τάσεις στην χρήση glyphosate ζιζανιοκτόνου στις Ηνωμένες Πολιτείες και σε παγκόσμιο επίπεδο», 2016). Φυσικά θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι ότι υπάρχει glyphosate και ο κύριος μεταβολήτης του ΑΜΡΑ (Aminomethyphosphonsäure) που συνδέεται με τον ίδιο γλουταμικό- υποδοχέα και έτσι γίνεται βιοενεργό, π.χ.  επιδρά στο νευρικό σύστημα,  και μολύνει τις καλλιέργειες  και τα μεταποιημένα γεωργικά προϊόντα διατροφής, και συσσωρεύεται σε  εδάφη και επιφανειακά ύδατα. Ακόμη και στη βροχή και τον αέρα των αμπελουργικών εκτάσεων εντοπίστηκαν οι δύο αυτές δραστικές ουσίες. Ότι ισχύει για την καλλιέργεια σόγιας, το ίδιο ισχύει  και για τις άλλες βιομηχανικές μονοκαλλιέργειες ΓΤΟ.

Τι θα φέρει το μέλλον;

Η πορεία των γενετικά τροποποιημένων καλλιεργειών είναι υπό έντονη αμφισβήτηση. Οι επενδύσεις που πραγματοποιήθηκαν ήταν τεράστιες. Η κυριαρχία της παγκόσμιας αγοράς στις ζωοτροφές και στις ενεργειακές καλλιέργειες αναπτύχθηκε μονοπωλιακά. Οι μεγάλοι στην αγορά δεν είναι αγρότες, αλλά πολυεθνικές εταιρείες, διεθνείς επενδυτές και οι επενδυτές οι οποίοι στηρίζονται σε ασφαλή, τυποποιημένα και εμπορικά αξιοποιήσιμα  μέσω χρηματιστηρίου προϊόντα που εγγυώνται τα μεγαλύτερα κέρδη.  Τα συνολικά ζιζανιοκτόνα όπως το glyphosate και το glufosinate είναι λιγότερο και λιγότερο ασφαλή, επειδή τώρα αναπτύσσονται αντιστάσεις γρηγορότερα.  Το ίδιο συνέβη και την πράσινη επανάσταση το 1960 για να ταϊστεί όλος ο κόσμος του πλανήτη. Οι ουσίες δεν μπορούν πλέον να χρησιμοποιηθούν μόνες τους. Πρέπει να χρησιμοποιηθούν και πάλι με τη μορφή "κοκτέιλ" με άλλα προϊόντα φυτοπροστασίας και σε υψηλότερες δόσεις. Οι κυριότερες χώρες παραγωγής υπερπόντιων χωρών αύξησαν τα επιτρεπόμενα όρια υπολειμμάτων σε φυτικά προϊόντα και αρωτραίες εκτάσεις. Συνθήκες που θεωρήθηκαν μόνιμα ξεπερασμένες όταν ζούσαν οι μεγαλοαγρότες την ευφορία της καλλιέργειας ΓΤ-σόγιας τις αρχές της δεκαετίας του 2000.

Ωστόσο, η απάντηση των μεγάλων προμηθευτών των αγροτοχημικών δεν είναι ότι θα αλλάξουν θεμελιωδώς τη γεωργία. Θέλουν να εγκαταστήσουν νέες μεθόδους γενετικής μηχανικής (για παράδειγμα, CRISPR / Cas9)[3]  με ολική αντοχή συγχρόνως σε ζιζανιοκτόνα, μυκητοκτόνα και νηματώδεις στις καλλιέργειες βασικών προϊόντων, έτσι ώστε κάθε ψεκασμό να μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε οποιαδήποτε δόση και τρόπο. Μέχρι στιγμής ερευνούν έως και 12 δραστικές ουσίες  σε ένα είδος καλλιέργειας. Θα δούμε αν αυτό η τέχνη της φύσης το επιτρέψει in vivo.

Σε κάθε περίπτωση, η επιβάρυνση για τα γεωργικά εδάφη και το φυσικό περιβάλλον και ο κίνδυνος για την υγεία των ανθρώπων στις κύριες περιοχές καλλιέργειας της παγκόσμιoποιημένης γεωργίας συνεχίζει να αυξάνεται, επειδή τα κράτη και οι  κοινωνίες τους  δεν έχουν αρκετές δυνάμεις να αντιταχθούν στις οικονομικές πιέσεις. Επί του παρόντος, δεν είναι καν σε θέση να εγγυηθούν την παρακολούθηση και τον έλεγχο των υφιστάμενων νόμων και κανονισμών. Περαιτέρω, στη Νότια Αμερική ορισμένες νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις δουλεύουν προς την κατεύθυνση του  παραδείγματος του Trump,[4]ο οποίος έχει ξεκινήσει να μειώνει τι προστατευόμενες φυσικές περιοχές στο βωμό των ορυκτών, των ορυκτών καυσίμων και των σπάνιων γαιών.

[1] 10 στρ. = 1 ha

[2] To bushel είναι αρχικά ένα μέτρο του όγκου. Σε σόγια, ισοδυναμεί ένα bushel  στις  ΗΠΑ περίπου 27.2 kg σόγιας. Το  ένα Acre ισοδύναμο με περίπου 0,4 ha = 4 στρ

[3] CRISPR (/ˈkrɪspər/) is a family of DNA sequences in bacteria. The sequences contain snippets of DNA from viruses that have attacked the bacterium. These snippets are used by the bacterium to detect and destroy DNA from further attacks by similar viruses. These sequences play a key role in a bacterial defence system,[2] and form the basis of a technology known as CRISPR/Cas9 that effectively and specifically changes genes within organisms.[3]

[4] Το διάταγμα του Αμερικανού Προέδρου μειώνει τις φυσικές προστατευόμενες περιοχές  στη Γιούτα κατά 85%. :  "Ο πρόεδρος το δικαιολόγησε αυτό με τη δημιουργία νέων μονοπατιών. Οι επικριτές υποπτεύονται οικονομικά συμφέροντα πίσω από το έργο. "Spiegel on Line  5.12.2017

Zaungastnic: Costa Rica-Τι συμβαίνει με τον συμβατικό Ανανά, γιατί είναι τόσο φτηνός στην EE και υπό ποιες συνθήκες καλλιεργείται?

Ανανάς – Το φρούτο με τις κακές “παρενέργειες”
,2017

Με πιστοποίηση από το μέσο ενημέρωσης/αρθρογράφο  για την απόδοση/μετάφραση 23/11/2017

Dr rer. pol. Νίκος Θεοδοσάκης

Σήμερα οι ανανάδες πωλούνται για λιγότερο από ένα ευρώ. Το μεγαλύτερο μέρος προέρχεται από την Κόστα Ρίκα. Πώς μπορεί μια χώρα να παράγει τόσο φθηνά; Επιπλέον, ο φορέας Food and Drug Administration (FDA) της Αμερικής θεωρεί ότι ο γενετικά τροποποιημένος ανανάς δεν θα κάνει κακό στον άνθρωπο, και χορήγησε την έγκριση του Ροζ Ανανά στην  US Del Monte.

Ένα δηλητηριασμένο περιβάλλον δεν είναι πλέον κάποια σπάνια συνέπεια στη σημερινή πλέον γεωργική βιομηχανία. Αλλά σπάνια είναι τόσο καλά τεκμηριωμένο όπως στην περίπτωση του ανανά. Χιλιάδες άνθρωποι στην Κόστα Ρίκα της Κεντρικής Αμερικής δεν μπορούν να πιούν νερό της βρύσης τώρα και χρόνια, επειδή βρέθηκαν φυτοφάρμακα λόγω της καλλιέργειας του ανανά. Από το 2007, οι αρχές έχουν προειδοποιήσει για την ακατάλληλη ποιότητα νερού  και προμηθεύουν καθαρό νερό στο Ελ Κάιρο και τα άλλα τρία θιγόμενα χωριά με βυτία νερού.

Το καρτέλ του ανανά: Chiquita, Dole und Del Monte.
Όπως και με άλλα τροπικά φρούτα, όπως τα πορτοκάλια και με τις μπανάνες, αλλά και με  άλλα γεωργικά προϊόντα, πρέπει να γίνουν φτηνά σε μεγάλες ποσότητες για την Ευρώπη, δεν έχει σημασία για τις επιχειρήσεις, πώς και υπό ποιες συνθήκες καλλιεργούνται αυτά.
 

Η εταιρεία Del Monte "ντοματοποιεί" τον Ανανά
Σε μεγάλο βαθμό απαρατήρητο από το κοινό, η γενετική μηχανική έχει βρει επίσης το δρόμο της στην έρευνα και την εκτροφή νέων τύπων φρούτων τα τελευταία χρόνια.


Ο γίγαντας εμπορίας φρούτων η εταιρεία Del Monte πήρε δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για διαγονιδιακό ανανά με τροποποιημένο περιεχόμενο καροτενοειδών τον Νοέμβριο του 2011 (ΕΡ1589807).Η  καροτενοειδής λυκοπείνη προέρχεται από τομάτες, είναι ένα από τα αντιοξειδωτικά. Το τελικό προϊόν ο ανανάς έχει μια κοκκινωπή απόχρωση. Στις ΗΠΑ, έχει εγκριθεί για εισαγωγή ως “health food”. Για το σκοπό αυτό δεν απαιτείται έγκριση γενετικής μηχανικής.    

 

Ο Ροζ ανανάς σαν φυτό είναι δημοφιλές διακοσμητικό φυτό, ειδικά στη Βόρεια Αμερική. Η αμερικανική εταιρεία παραγωγής φρούτων Del Monte έχει αναπτύξει γενετικά τροποποιημένο ανανά με ροζ χρώμα. Για το σκοπό αυτό, εισήχθησαν γονίδια από διακοσμητικό ανανά και μανταρίνι, τα οποία οδήγησαν στο σχηματισμό της φυσικής χρωστικής ουσίας (λυκοπείνη). Αυτοί οι ροζέ ανανάδες λέγεται ότι θα καλλιεργούνται στην Κόστα Ρίκα. Οι εγκρίσεις ως τροφή στις ΗΠΑ και για την καλλιέργεια στη Κόστα Ρίκα εκκρεμούν ακόμη.
 
Στο στόχαστρο: ο Ανανάς
Η λέξη «ανανά» προέρχεται από τον όρο naná ένας όρος για το ‘εξαιρετικό φρούτο’ στη γλώσσα Guarani. Αρχικά πατρίδα τους ήταν η Αμερική, τώρα καλλιεργείται παγκοσμίως σε τροπικές περιοχές ως φυτό παραγωγής φρούτων.

 

Ο ανανάς καλλιεργήθηκε ήδη από την προ-Κολομβιανή εποχή και εξαπλώθηκε σε μεγάλο μέρος της Νότιας Αμερικής και στο βόρειο τμήμα του Μεξικού. Χρησιμοποιήθηκε ως τροφή, για θεραπεία και για οινοποίηση. Για την Ευρώπη ανακαλύφθηκε από τον Χριστόφορο Κολόμβο στις 4 Νοεμβρίου 1493 στο δεύτερο ταξίδι του στη Γουαδελούπη. Τα φρούτα ανανά ήταν ένα δώρο καλωσορίσματος από τους ιθαγενείς σε αυτόν. Προηγουμένως, ο ανανάς καλλιεργήθηκε σχεδόν αποκλειστικά ως ενδιάμεση καλλιέργεια μαζί με καλλιέργειες μικρού κύκλου όπως το φυστίκι, το ρύζι, τα φασόλια και τα λαχανικά. Ως υποκουλτούρα, ο ανανάς φυτεύεται κάτω από ελαιοφοίνικες, φοίνικες χουρμάδων, είδη εσπεριδοειδών, αβοκάντο και μάνγκο.

Σήμερα, ωστόσο, η καλλιέργεια είναι σε μεγάλο βαθμό σχεδιασμένη ως μονοκαλλιέργεια. Die Natur schlägt zurück – Eine Welt ohne Bananen – Bye, bye, Bananas
Η δημοτικότητα του ανανά αντανακλάται στα στοιχεία των εισαγωγών: Από την Κόστα Ρίκα έρχονται σχεδόν τρία τέταρτα Ανανά που πωλούνται στη Γερμανία και την Ευρώπη. Η χώρα δεν είναι τόσο μεγάλη, όσο το 1/3 της έκτασης της Ελλάδας. Μετά από αυξημένη ζήτηση τα τελευταία χρόνια, δημιουργήθηκε περισσότερος καλλιεργήσιμος χώρος για φυτείες - εις βάρος του τροπικού δάσους φυσικά. Σήμερα, περίπου 55.000 εκτάρια(Wikipedia) Ανανά καλλιεργούνται στην Κόστα Ρίκα, έναντι 9.900 το 1999. Εν τω μεταξύ, η Κόστα Ρίκα εξάγει περισσότερο ανανά από μπανάνες. Το 90 τοις εκατό του τζίρου το μοιράζονται οι τρείς αμερικανικές εταιρείες φρούτων Chiquita, Dole και Del Monte.

Μαζική χρήση φυτοφαρμάκων
Η Κόστα Ρίκα είναι η χώρα με την υψηλότερη χρήση φυτοφαρμάκων στον κόσμο, υπολογιζόμενη σε 52 χιλιόγραμμα ανά εκτάριο!! Αυτό αποδεικνύεται από μελέτες του Ινστιτούτου Περιφερειακής Ανάπτυξης του Πανεπιστημίου της Κόστα Ρίκα (IRET).
Οι μονοκαλλιέργειες αποτελούν πρόβλημα για τους αγρότες: Τα φυτά είναι ευαίσθητα σε παράσιτα και έντομα. Οι φυσικοί εχθροί λείπουν. Αντ' αυτού, ψεκάζονται έντονες χημικές ουσίες όπως τα φυτοφάρμακα, που διεισδύοντας στο έδαφος ρυπαίνουν τα υπόγεια ύδατα. Επίσης ξεπλένονται και από την υποτροπική βροχή σε περιβάλλοντα ρέματα και ποτάμια.
Οι πόλεις Μιλάνο, Κάιρο, Φράνσι και Λουσιανά περιβάλλονται από φυτείες ανανά. Μόλις πρόσφατα, το υπουργείο Υγείας προειδοποίησε τους κατοίκους σε φυλλάδια «να μην πίνουν νερό από το υδραγωγείο επειδή είναι μολυσμένο. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο για πλύσιμο ρούχων και για εγκαταστάσεις υγιεινής ".
Πόσιμο νερό παρέχεται από βυτία από το 2007, τα οποία προμηθεύουν στους ανθρώπους με πόσιμο νερό δύο φορές την εβδομάδα. Το πρόβλημα του μολυσμένου πόσιμου νερού είναι γνωστό από το 2003.

Υψηλές συγκεντρώσεις
Clemens Ruepert από το Τοξικολογικό Ινστιτούτο του Εθνικού Πανεπιστημίου της Κόστα Ρίκα στη πόλη Heredia έχει πάρει ήδη 2.003 δείγματα νερού από την περιοχή γύρω από το Μιλάνο, και ανίχνευσε το, από την Υπηρεσία Περιβαλλοντικής Προστασίας (EPA)  «πιθανώς ως καρκινογόνο» φυτοφάρμακο bromacil, σε συγκέντρωση έως και 5,25 μικρογραμμάρια.  To bromacil που επιτρέπεται σαν ζιζανιοκτόνο στην Ελλάδα παραμένει στο χώμα με υπολείμματα πάνω από 12 μήνες![1] Συγκριτικά, στην Ευρωπαϊκή Ένωση επιτρέπεται μέχρι και ανώτατο όριο 0,1 μικρογραμμάρια. Σε κάποιες χώρες το φυτοφάρμακο έχει απαγορευτεί η διάθεση του από το 1990 και απαγορεύεται ρητώς από το 1993, “επειδή το φάρμακο τείνει να μολύνει τα υπόγεια νερά”.

Η  Xinia Briceno ζει στο Μιλάνο τώρα και έξι χρόνια. Από τότε, αγωνίζεται για το δικαίωμά της να πίνει καθαρό πόσιμο νερό και προσπαθούσε πάντα να έρθει σε επικοινωνία με την Del Monte, έναν από τους διαχειριστές των γειτονικών φυτειών. Αλλά η Del Monte όλα αυτά τα χρόνια δεν της απαντούσε. Επίσης απέναντι σε ένα τηλεοπτικό και ραδιοφωνικό σταθμό της Γερμανίας τον  WDR, η Del Monte δεν ήταν διατεθειμένη να σχολιάσει.  Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, η WDR έλαβε επίσης μια εικόνα από  μια μελέτη που έγινε από ένα αναγνωρισμένο ευρωπαϊκό ινστιτούτο στο τέλος του 2011. Θέλησαν να επικοινωνήσουν με τους ερευνητές για το θέμα, αλλά  απορρίφθηκαν. Επίσης, αυτός που έδωσε το οκ για την έρευνα- ο πελάτης-  μπόρεσε να κατονομαστεί. Αλλά το γεγονός είναι ένα: το Bromacil έχει επίσης ανιχνευθεί στο νερό μέσα και γύρω από τις πηγές από το Μιλάνο το 2011 - με συγκεντρώσεις μέχρι 6,5 μικρογραμμαρίων ανά Ltr.!

Ανανάς - Πικρό Φρούτο - Del Monte και η καταστροφή του περιβάλλοντος στην Κόστα Ρίκα
Οι συνθήκες στις φυτείες είναι δύσκολες, λένε πολλοί εργάτες. Ένας από αυτούς, ο οποίος ήταν επί μακράν εργοδηγός στη Del Monte, ισχυρίζεται,ότι  ακόμη  εργάζονται χωρίς προστατευτικό ρουχισμό και βρίσκονται όλοι σε συνεχή επαφή με τα φυτοφάρμακα. Και πάλι, δεν υπήρχε σχολιασμός από την Del Monte.
Επίσης σχετικά με το ντοκιμαντέρ για τον ανανά: τροπικά φρούτα με παρενέργειες? Στην ραδιοτηλεοπτική εκπομπή «αγορά» WDR επισημάνθηκαν τα παράπονα γύρω από τον ανανά φρούτων και αναφέρθηκαν απέναντι στην διεύθυνση του ομίλου Rewe. Τελικά βρέθηκε στα καταστήματά του ανανάς από την Del Monte. Ο όμιλος απάντησε: "Η Rewe προμηθεύεται το 90 τοις εκατό του ανανά από προμηθευτές που πιστοποιούνται σύμφωνα με τα κατάλληλα κοινωνικά πρότυπα." Η Rewe απέρριψε τον ισχυρισμό της WDR σχετικά με τις συνθήκες παραγωγής.
Ακόμη και όταν αναφέρθηκε το 2014 στο άρθρο μας: "Το Bitter Orange Business" σχετικά με τις συνθήκες που επικρατούν στην παραγωγή πορτοκάλι  υπήρξε άρνηση. Αλλά και πάλι το 2016,απεδείχθει και πάλι ότι από τότε τίποτα δεν έχει αλλάξει . Επιπλέον, επικρατούν συνθήκες απάνθρωπης εργασίας. Η παιδική εργασία, όπως σε πολλά μέρη της Βραζιλίας, είναι συνηθισμένη παρόλο που οι συνθήκες εργασίας δεν είναι μόνο απάνθρωπες, είναι επίσης και επικίνδυνες. Δεν είναι ασυνήθιστό, που υπάρχουν συνέχεια ατυχήματα και που οφείλονται στο πολύ μεγάλο ή πολύ μικρό ύψος των σκαλών που έχουν, την έλλειψη προστατευτικής ενδυμασίας και την εξαιρετικά υψηλή πίεση εργασίας που επικρατούν στις φυτείες και εργοστάσια επεξεργασίας.Η οργάνωση «κάνε τα φρούτα δίκαια» (makefruitfair) θεωρεί και καταδικάζει ότι ένας ανανάς με την τιμή του ενός ευρώ για την πλευρά των εργαζομένων δεν μπορεί να φέρει κανένα κέρδος και παραπέμπει σε αυτό το σημείο ιδιαίτερα στην ηγεμονική θέση των γερμανικών σούπερ μάρκετ. Στη Γερμανία με το παραδοσιακά φθηνό φαγητό, έχει αναλάβει σχεδόν το ρόλο ενός θυρωρού που καθορίζει τι και σε ποια τιμή θα εισαχθεί στην αγορά και τι όχι.  Από το 2007, οι αρχές έχουν προειδοποιήσει και προμηθεύουν καθαρό νερό το Ελ Κάιρο και τα άλλα τρία θιγόμενα χωριά με βυτία νερού. Επί του παρόντος οι εξετάσεις πραγματοποιούνται από το eawag.ch  Πόσο ακριβό είναι τελικά το φθηνό; Πορτοκάλια σε τιμή ντάμπινγκ

Pinapples: Luxury fruit at what price? Guardian Invesigation

 

Ο χημικός Clemens Ruepert του Εθνικού Πανεπιστημίου της Κόστα Ρίκα βρείκε το 2003 στις πηγές νερού των πόλεων το ζιζανιοκτόνο  Bromacil (Βρωμακίλιο), το οποίο εμφανίζεται ιδιαίτερα εύκολα. Μέχρι το τέλος της προκαταρκτικής έρευνάς του τον Μάιο του 2011, μέτρησε 2,5 έως 6,7 μικρογραμμάρια ανά λίτρο στα νερά πηγής του δήμου του Μιλάνου - 25 έως 67 φορές πάνω από το ευρωπαϊκό όριο (0,1). Οι έρευνες που ανατέθηκαν στο Κρατικό Εργοστάσιο επεξεργασίας νερού, AYA ,επιβεβαίωσαν τις υπερβάσεις της οριακής τιμής. Η ίδια η Κόστα Ρίκα δεν έχει όρια στο νομικό της πλαίσιο.

 

Η περιοχή στα ανατολικά της χώρας δεν είναι η μόνη όπου οι εκμεταλλεύσεις ανανά βλάπτουν το περιβάλλον. Επίσης υπεύθυνοι είναι και οι Fincas που παράγουν για τις εταιρείες όπως η ‘Fresh Del Monte Produce’. Αυτοί φέρνουν επίσης τα φρούτα στα Ευρωπαϊκά σούπερ μάρκετ.

Οι ανανάδες - όπως και πολλά τροπικά φρούτα - συνήθως καλλιεργούνται σε μονοκαλλιέργειες, επειδή οι Fincas μπορούν να ειδικευτούν σε ένα φρούτο. Εάν καλλιεργούσαν διαφορετικά φυτά, θα κέρδιζαν λιγότερα χρήματα. Ωστόσο, στις μονοκαλλιέργειες, οι πληθυσμοί των παρασίτων και των ζιζανίων αναπτύσσονται εδώ και χρόνια στις καλλιέργειες του ανανά,  για τον ανανά. Γι' αυτό οι αγρότες τα αντιμετωπίζουν με μεγάλες ποσότητες ιδιαίτερα τοξικών παρασιτοκτόνων και ζιζανιοκτόνων ", λέει ένας μηχανικός από το Εθνικό Πανεπιστήμιο της Κόστα Ρίκα.

Ένα δηλητηριασμένο περιβάλλον - όχι μια σπάνια συνέπεια στη γεωργική βιομηχανία. Αλλά σπάνια είναι τόσο καλά τεκμηριωμένο όπως στην περίπτωση του ανανά.
 

Στις φυτείες ανανά στην Κόστα Ρίκα κάτι είναι πάει καλά: Τοξικά φυτοφάρμακα και μισθοί πείνας - αυτή είναι η αλήθεια πίσω από την καλλιέργεια του ανανά, που τα σούπερ μάρκετ τον διαφημίζουν και τον πωλούν σαν «βιώσιμο» στα Lidl. Η επιστήμονας και η πολιτική ακτιβίστρια Eva Carazo Vargas και η περιβαλλοντική ακτιβίστρια Xinia María Briceño από την Κόστα Ρίκα αναφέρουν την κατάσταση εδώ.
Η Del Monte αγοράζει ανανά από την μεγαλύτερη φυτεία του Ελ Καΐρου από τις αρχές της δεκαετίας του 1990. Σε ένα e-mail στην γερμανική εφημερίδα «sonntag», η εταιρεία επισημαίνει ότι είναι "ψευδείς οι ισχυρισμοί εντυπωσιασμού" ότι αυτή είναι υπεύθυνη για τα περιβαλλοντικά προβλήματα της παραγωγής ανανά στην Κόστα Ρίκα. Το αγρόκτημα «σταμάτησε να χρησιμοποιεί το Bromacil απο το 2008». Έμμεσα, η Del Monte λοιπόν παραδέχεται ότι ο προμηθευτής του είχε χρησιμοποιήσει προηγουμένως το τοξικό φυτοφάρμακο.  

 
Αν και η Del Monte Finca σταμάτησε να χρησιμοποιεί το Bromacil από το 2008, θα μπορούσε να είναι υπεύθυνο για το γεγονός ότι τα φυτοφάρμακα βρέθηκαν σε υπόγεια ύδατα εδώ και πολύ καιρό. "Το Bromacil είναι πολύ σταθερό", λέει ο χημικός Ruepert. Για το λόγο αυτό, είναι πιθανό η ουσία μετά από χρόνια να καταλήξει στο νερό. Ποια ζιζανιοκτόνα χρησιμοποιεί η Del Monte σήμερα, η εταιρεία δεν θέλει να πει. Άλλες εκμεταλλεύσεις ανανά συνεχίζουν να χρησιμοποιούν το Bromacil ούτως ή άλλως, σύμφωνα με το Εθνικό Πανεπιστήμιο.

Γλυκά φρούτα, πικρή αλήθεια

Η παρούσα έρευνα παρουσιάζει το δραματικό κοινωνικό και περιβαλλοντικό κόστος της καλλιέργειας τροπικών καρπών, χρησιμοποιώντας το παράδειγμα της βιομηχανίας ανανά στην Κόστα Ρίκα και της βιομηχανίας μπανάνας στον Ισημερινό,.
Γερμανικές αλυσίδες σούπερ μάρκετ, όπως η Aldi, Lidl, Edeka και Rewe είναι υπεύθυνες για τις απαράδεκτες συνθήκες παραγωγής της μπανάνας και του ανανά: Μπορούν – εάν θέλουν- να επωφεληθούν της ισχύος στην αγορά τους και να ασκήσουν ισχυρή πίεση στους παραγωγούς και προμηθευτές. Για παράδειγμα, οι τιμές εισαγωγής ανανά μειώθηκαν κατά περίπου 45% μεταξύ 2002 και 2014, παρά το αυξανόμενο κόστος παραγωγής. Σε αυτό έχει συμβάλλει στο γεγονός ότι οι παραδοσιακές δομές της εκμετάλλευσης των δύο χωρών επιδεινώθηκαν, καθώς οι μισθοί των εργαζομένων στις φυτείες στην Κόστα Ρίκα, αλλά και  στον Ισημερινό δεν αρκούν για την επιβίωση των οικογενειών τους και εξακολουθούν να επικρατούν επισφαλείς συνθήκες εργασίας.

Ενώ οι αλυσίδες σουπερμάρκετ ελέγχουν σχολαστικά την εμφάνιση των εισαγόμενων φρούτων και με το παραμικρό ελάττωμα δεν δέχονται ολόκληρες παρτίδες και τις επιστρέφουν, τα κοινωνικά και οικολογικά κριτήρια διαδραματίζουν πολύ μικρότερο ρόλο γι 'αυτούς. Η έρευνα αποκαλύπτει (πολλές) παραβιάσεις των ανθρωπίνων και εργασιακών δικαιωμάτων στην παραγωγή ανανά και μπανάνας. Μπορείτε να κατεβάσετε τη μελέτη εδώ Studie können Sie hier downloaden.
Ήδη από το 2013 παρατηρείται από ειδικούς όπως από τον  γεωπόνο Esteban Ricardo Acosta Pereira του Πανεπιστημίου της Γης, όχι μόνο στην Κόστα Ρίκα, ότι ο αριθμός των κοινωνικών συγκρούσεων γύρω από την καλλιέργεια και εμπορία ανανά έχει αυξηθεί «Με τις υφιστάμενες μεθόδους καλλιέργειας και την υπερβολική χρήση φυτοφαρμάκων, είναι αναπόφευκτο να υπάρξει ρύπανση των υπογείων υδάτων και των ποταμών. Χρειαζόμαστε ανεξάρτητη παρακολούθηση της χρήσης φυτοφαρμάκων και έλεγχο της επέκτασης των καλλιεργούμενων περιοχών ", εξηγεί ο επιστήμονας. O Peireira θεωρεί ότι η εκτίμηση του κύκλου ζωής της συμβατικής παραγωγής ανανά είναι καταστροφική, παρόλο που οι καρποί που τελικά φθάνουν στα καταστήματα της ΕΕ έχουν υπολείμματα μέχρι και κάτω του ορίου της EE. Οι γυναίκες από το Μιλάνο συμμερίζονται την εκτίμησή του. Αρκετές φορές έχουν απευθύνει έκκληση στους παραγωγούς να καλλιεργήσουν περισσότερο βιολογικό ανανά. Μέχρι στιγμής χωρίς επιτυχία.

Επίσης σε άλλα μέρη του κόσμου: Αρπαγή της γης και η εξάρτηση
Στην Ταϊλάνδη, η καλλιέργεια του ανανά είναι κυρίως στα χέρια των μικρών αγροτών. Πολύ διαφορετική είναι η κατάσταση στην καλλιέργεια ανανά στις Φιλιππίνες που εδώ είναι καθαρά επιχειρήσεις των πολυεθνικών, και ειδικά η εταιρία Del Monte και Dole - που διαχειρίζονται το 85% της καλλιεργήσιμης έκτασης. Η εταιρία συσκευασίας της Καλιφόρνια California Packing Corporation- τώρα η Del Monte Corporation (ΗΠΑ) - άρχισε την καλλιέργεια φυτών στο Mindanao το 1926. Δύο χρόνια αργότερα, η εταιρεία είχε ήδη έκταση μεγαλύτερη από χίλια εκτάρια. Αργότερα, προστέθηκαν μεταποιητικές επιχειρήσεις κονσερβοποιίας. Οι μέθοδοι απόκτησης γης και συνθηκών εργασίας συνλάντησαν κριτική και χαρακτηρίστηκαν ως "πρώιμες αποικιακές συνθήκες». Οι υπεύθυνοι προσλήψεων στέλνονταν από τις αγροτικές επιχειρήσεις στους Barrios (περιοχές σαν τους Δήμους αλλά μεεν μέρει  κοινωνικά περιθωριοποιημένο πληθυσμό) για να πείσουν τους αγρότες και ιδιοκτήτες αγροτεμαχίων   να "μισθώσουν" τη γη τους στις εταιρείες. Οι πειστικές τακτικές περιλάμβαναν μεγάλα δώρα, αλκοόλ και οδήγηση με ξένα πολυτελή αυτοκίνητα. Όποιος παρ 'όλα αυτά δεν θα μισθώσει μετά από μήνες «φιλία» με αυτούς τους αχυράνθρωπους και μετά από τόσο πολύ «Utang na loob[3]» , απειλείται με εκφοβισμούς. Ένας γαιοκτήμονας ετησίως ελάμβανε 300 έως 500 πέσος ανά  εκτάριο. Για τη μεγάλη εταιρεία ήταν αστείο  το ποσό. Ωστόσο, οι αγρότες δεν είχαν εμπειρία  να διαχειριστούν τόσα χρήματα. Επιπλέον, σχεδόν ποτέ δεν υπογράφηκαν συμβάσεις και μέρος της πληρωμής έπρεπε να επιστραφεί ξανά ως φόρος. Ένας, αν όχι πλούσιος αλλά σχετικά ευχαριστημένος αγροτικός πληθυσμός, μετατράπηκε έτσι σε υποβαθμισμένους εργαζομένους στον τομέα της βιομηχανίας και των φυτειών.

Η παγκόσμια οικονομική κρίση οδήγησε σε περιορισμούς στην παραγωγή. Το 1941 κάποιες εκτάσεις καλλιέργειας ανανά μετατράπηκαν σε ένα αεροδρόμιο, το οποίο χρησιμοποιήθηκε από τον στρατηγό McArthur το 1941 για την πτήση του στην Αυστραλία. Μετά τον πόλεμο, η καλλιέργεια, η μεταποίηση και η εμπορία των προϊόντων ανανά συνέχισαν να επεκτείνονται. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τη δεκαετία του 1960, όταν το κόστος εργασίας αυξήθηκε και η έκταση έγινε σπάνια στη Χαβάη, την κύρια πηγή του ανανά. Στη δεκαετία του 1980, ο γίγαντας τροφίμων και τσιγάρων JT Reynolds απέκτησε την Del Monte Corporation, αλλά το 1996 αποχώρησε από την ιδιοκτησία της. Σήμερα υπάρχουν δύο κύριοι μέτοχοι:
(α) Philippine Macondray and Co. Inc., θυγατρική του ομίλου εταιρειών Philippine Lorenzo που δραστηριοποιούνται στον τομέα των γεωργικών προϊόντων (συμπεριλαμβανομένων των μπανανών), και
β) Ιταλία Cirio Del Monte NV.

Και οι δύο εταιρείες με τη σειρά είναι κύριοι μέτοχοι της εταιρείας χαρτοφυλακίου Del Monte Pacific Limited, στη Σιγκαπούρη, ειδικότερα, έχει τα δικαιώματα του εμπορικού σήματος για της Del Monte κονσερβοποιημένα προϊόντα και χυμούς στις Φιλιππίνες.
Ο Del Monte δαπανά αρκετά χρήματα  για  public relatjon Ωστόσο δύσκολα μπορεί να καθορίσει κάποιος, την ιδιοκτησία της γης στις Φιλιππίνες . Σε παλαιότερη βιβλιογραφία, υπάρχουν πληροφορίες από 20.000 έως 25.000 εκτάρια, όπου δεν διευκρινίζεται σε ποιο βαθμό είναι επίσης μισθωμένη γη ή γη των συμβατικών αγροτών. Ίσως το θέμα της ιδιοκτησίας δεν είναι πλέον τόσο σημαντική, επειδή οι πολυεθνικές εταιρείες , όπως Del Monte και  η Dolefil εφαρμόζουν -και στο πλαίσιο μιας ίσως ακόμη πιο ολοκληρωμένης μεταρρύθμιση  γης που έρχεται -  το «Συμβολαιακή καλλιέργεια» που τους την δίνει ακόμη και χωρίς δικαιώματα ιδιοκτησίας σημαντική δύναμη στην παραγωγή και μάρκετινγκ του ανανά.

Τώρα πλέον και η Βραζιλία θα αυξήσει την καλλιέργεια του ανανά
Ο ανανάς είναι το τρίτο μεγαλύτερο  σε καλλιέργεια τροπικό φρούτο στη Βραζιλία. Σαν χυμό, φρέσκο φρούτο, επιδόρπιο, πίτες, ζελέ και ξηρό φρούτο, ο ανανάς αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της βραζιλιάνικης κουζίνας. Με την αύξηση της οικονομικής ανάπτυξης και την αύξηση της αγοραστικής δύναμης των κατώτερων και μεσαίων στρωμάτων αυξάνεται η εσωτερική κατανάλωση ανανά στη Βραζιλία. Μόνο στη μεγάλη χονδρική αγορά φρούτων στη (CEASA) σε Natal / RN εμπορεύονται περίπου 90.000 ανανάδες καθημερινά. Το κράτος του Rio Grande do Norte έχει σημαντική καλλιέργεια και μέγεθος παραγωγής  ανανά  όπως έχουν τα φρούτα από την περιοχή τη συγκεκριμένη αλλά και άριστη ποιότητας και υψηλό brix (γλυκύτητα), λόγω των πολλών ηλιόλουστων ημερών. Κάθε μέρα από εδώ, από τα βορειοανατολικά της χώρας, δεκάδες φορτωμένα φορτηγά ανανά κατευθύνονται στις μεγάλες μητροπολιτικές περιοχές  όλης της  Βραζιλίας με το γνωστό φρούτο  Abacaxi .

Ο ανανάς ανήκει στα είδη των Bromeliaceae. Αναπτύσσεται σε οποιοδήποτε έδαφος που στραγγίζει. Σε μεγάλη υγρασία εδάφους, είναι πολύ ευαίσθητο και επιρρεπές στη σήψη της ρίζας. Το φυτό μπορεί να επιβιώσει μήνες ξηρασίας, αλλά η πρόσθετη άρδευση μπορεί να βελτιώσει σημαντικά την απόδοση του. Υπό την άρδευση, ο κύκλος φύτευσης διαρκεί από 16 έως 18 μήνες από τη φύτευση μέχρι τη συγκομιδή. Χωρίς άρδευση αντίστοιχα περισσότερο. Ανανάς προτιμάται να καλλιεργείται κοντά στη θάλασσα, γιατί εκεί οι θερμοκρασίες ημέρας και νύχτας είναι πιο ισορροπημένες. Οι ψυχρότερες θερμοκρασίες τη νύχτα κάτω των 20 ° C προκαλούν πρόωρη ανθοφορία, η οποία βλάπτει την παραγωγή στο φυτό. Το Rio Grande do Norte προσφέρει την ιδανική τοποθεσία για την ανάπτυξη ανανά.

---

[1] ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ ΓΕΩΠΟΝΙΑΣ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ ΤΜΗΜΑ ΒΙΟ.ΘΕ.Κ.Α. ΤΟΜΕΑΣ ΖΙΖΑΝΙΟΛΟΓΙΑΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΦΥΤΟΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ. ΥΠΟΛΕΙΜΜΑΤΑ ΤΩΝ ΖΙΖΑΝΙΟΚΤΟΝΩΝ ΣΤΑ ΕΔΑΦΗ ΠΤΥΧΙΑΚΗ ΔΙΑΤΡΙΒΗ του ΑΝΔΡΙΚΟΠΟΥΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ, ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ, ΚΑΛΑΜΑΤΑ ,2011ΣΤΕΓ(ΘΕΚΑ)
[2] «Utang na loob» is a Filipino cultural trait which, when translated literally, means "a debt of one's inner self (loob)."[1] It is also often translated as a "debt of gratitude http://globalnation.inquirer.net/144845/a-filipino-american-recovers-his-kapwa.

Περιβαλλοντικές ορμόνες- Μειώνεται το IQ και αυξάνεται ο αυτισμός στις Δυτικές χώρες

Οι περιβαλλοντικές ορμόνες-Το ΙQ μειώνεται από την γέννησή μας και αυξάνεται ο αυτισμός στις δυτικές χώρες

ARD-Beate Krol 05.10.2017                                                          Μετάφραση από τη Γερμανική Dr. rer. pol. Nicolas Theodosakis

1 στα 68 παιδιά των Αμερικανών έχουν συμπτώματα αυτισμού πλέον-σε 10 χρόνια 600% αύξηση! O Κρετινισμός στο προσκήνιο αλλά σήμερα στην Δυτική Ευρώπη. Οι γονείς να προσέχουν από τι υλικά είναι τα ενδύματα των μωρών και παιδιών, δεν επιτρέπεται να έχουν μέσα πλαστικοποιητές.

Οι επιστήμονες διακρίνουν μεταξύ των ορμονών οργανισμού  μας και των περιβαλλοντικών ορμονών. Οι τελευταίες δεν είναι ορμόνες με την αληθινή έννοια, αλλά μόρια που συμπεριφέρονται σαν ορμόνες. Αυτές οι αποκαλούμενες ξενό-ορμόνες ή ακόμη και ενδοκρινικοί διαταρακτές εμφανίζονται σχεδόν παντού στο περιβάλλον.

Τι είναι οι περιβαλλοντικές ορμόνες;

Βρίσκονται σε φυτοφάρμακα, φάρμακα, καλλυντικά και διάφορα πλαστικά προϊόντα και συσσωρεύονται στον αέρα, στο έδαφος και στο νερό. Επειδή είναι τόσο μικροσκοπικά, φτάνουν στο σώμα των ζώων και των ανθρώπων μέσω της αναπνοής, αλλά και μέσω του δέρματος, και από εκεί εισέρχονται στο ορμονικό σύστημα.

Συνήθως, η ορμονική επίδραση των μορίων μπορεί να αναγνωριστεί μόνο όταν οι διαταραχές είναι πλέον ορατές. Συνέχεια ακούμε για απαγορεύσεις. Επί του παρόντος, η κριτική ορισμένων πλαστικοποιητών σε πλαστικά αυξάνεται. Αυτές περιλαμβάνουν ειδικότερα τη δισφαινόλη Α και φθαλικές ενώσεις. Η δισφαινόλη Α βρίσκεται συχνά στα πλαστικά μπιμπερό

Η χρήση τους έχει περιοριστεί επανειλημμένα από την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ). Από το 2007, ορισμένες φθαλικές ενώσεις δεν επιτρέπεται πλέον να χρησιμοποιούνται στην παραγωγή προϊόντων για μωρά και παιδικά παιχνίδια. Ακόμη και σε λούστρα, χρώματα και καλλυντικά, η χρήση τους περιορίστηκε εν μέρει.

Για τη συσκευασία τροφίμων, τα όρια έχουν μειωθεί. Οι φθαλικές ενώσεις εξακολουθούν να βρίσκονται σε υψηλές συγκεντρώσεις σε ιατρικές συσκευές και φάρμακα, για παράδειγμα σε σάκους αίματος και έγχυσης και κάψουλες φαρμάκων.

Οι στρατηγικές των ορμονών του περιβάλλοντος

Οι περιβαλλοντικές ορμόνες ξεπερνούν το ορμονικό σύστημα με διάφορους τρόπους. Μερικές μιμούνται τις ενδογενείς ορμόνες, οπότε οι ενδοκρινικοί αδένες περιορίζουν την παραγωγή τους. Άλλες ΠΟ απενεργοποιούν τις ορμόνες του σώματος με το μπλοκάρισμα στις θέσεις σύνδεσης στα κύτταρα ή καταλαμβάνουν τα μόρια μεταφοράς, με των οποίων βοήθεια εισέρχεται για παράδειγμα η τεστοστερόνη στον εγκέφαλο.

Επιπλέον, οι περιβαλλοντικές ορμόνες μπορούν να επιτεθούν στα ένζυμα που απαιτούνται για την παραγωγή των ορμονών. Με τον τρόπο αυτό, μερικοί επιβραδύνουν τη διάσπαση των ορμονών, οι οποίες είναι επίσης υπεύθυνες για τα ένζυμα.

Το αποτέλεσμα: Η συγκέντρωση των ορμονών αυξάνεται. Εάν αυτή η ορμόνη είναι οιστρογόνο, μπορεί να οδηγήσει σε Θηλυκότητα. Για να προκληθεί μια διαταραχή του ορμονικού συστήματος, φτάνουν ακόμη και μικροσκοπικές ποσότητες περιβαλλοντικής ορμόνης.

Πώς οι περιβαλλοντικές ορμόνες κάνουν τα ζώα να αρρωσταίνουν

Οι γυρίνοι έμοιαζαν σαν σε μια ταινία φρίκης: Μεγάλοι σαν ποντίκια στο ενυδρείο του Ινστιτούτου του Βερολίνου Leibniz για την οικολογία γλυκών υδάτων και την ηπειρωτική αλιεία. Αντί να εξελίσσονται σε βατράχια, όπως οι γυρίνοι στην διπλανή πισίνα, απλά μεγάλωναν.

Οι ερευνητές προκάλεσαν την αφύσικη ανάπτυξη με τη βοήθεια φυτοφαρμάκων)(15 διαφορετικές χημικές ουσίες), τα οποία είχαν προσθέσει στο νερό σε χαμηλές συγκεντρώσεις. Στους γυρίνους , η μεταμόρφωση καθορίζεται από τις ορμόνες. Προφανώς, οι δραστικές ουσίες των φυτοφαρμάκων είχαν μπλοκάρει αυτό το μηχανισμό.

Το πείραμα στο Charité του Βερολίνου έδειξε για άλλη μια φορά πόσο εύκολα μπορεί να επηρεαστεί από το εξωτερικό το ορμονικό σύστημα των ζώων. Δεν είναι μόνο υπολείμματα φυτοφαρμάκων από την εντατική γεωργία που έχουν επιδράσει εδώ και καιρό στα ζώα.

Οικιακά χημικά και βιομηχανικά απόβλητα διαταράσσουν επίσης την ισορροπία των ορμονών.

Στη πέρκα που ζει στο Ρήνο οι επιστήμονες βρήκαν διευρυμένους όρχεις. Το βούκινο που ζούσε στη θάλασσα έγινε υβρίδιο πιθανώς λόγω μιας πλέον απαγορευμένης ένωσης κασσίτερου ποπυ βρισκόταν σε λακ χρώματος για τις βάρκες και τα πλοία.

Αυτές είναι συνθετικά παραγόμενες ορμόνες, όπως εκείνες που χρησιμοποιούνται στο αντισυλληπτικό χάπι ή σε αντικαταστάσεις ορμονών και θεραπείες καρκίνου. Στην Αγγλία, οι ερευνητές ανακάλυψαν ασυνήθιστα μεγάλα σεξουαλικά κέντρα στους εγκεφάλους αρσενικών πουλιών που ζούσαν κοντά σε μονάδες επεξεργασίας λυμάτων.Οι ερευνητές βρίσκουν ότι τα σαλιγκάρια με υπερβολικά οιστρογόνα κοντά στον βιολογικό καθαρισμό από τα οποία είχαν φάει τα πουλιά είναι η αιτία. Το μεγαλύτερο σεξουαλικό τους κέντρο έκανε τα πουλιά και τιτίβιζαν ποιο ρυθμικά, αλλά πέθαιναν πολύ νωρίτερα.

Ξένο-ορμόνες υπάρχουν σε καλλυντικά

Πώς οι περιβαλλοντικές ορμόνες διαταράσσουν το ανθρώπινο ορμονικό σύστημα

Επειδή οι άνθρωποι εκτίθενται σε πολλές περιβαλλοντικές επιδράσεις, το ζήτημα του τρόπου με τον οποίο λειτουργούν οι περιβαλλοντικές ορμόνες δεν μπορεί πάντα να απαντηθεί με σαφήνεια. Στις φθαλικές ενώσεις, οι ερευνητές βλέπουν ότι παρεμβαίνουν στον σχηματισμό της ανδρικής σεξουαλικής ορμόνης τεστοστερόνης. Με αποτέλεσμα η ποιότητα του σπέρματος να υποβαθμίζεται. Γι’ αυτό ήδη η Δανία απαγόρευσε τις φθαλικές ενώσεις.

Είναι βέβαιο ότι το αντίδοτο διβρωμοχλωροφαινόλη οδηγεί σε υπογονιμότητα στους άνδρες. Αυτό ήταν το αποτέλεσμα μελετών από εργαζόμενους σε φυτείες στην Κόστα Ρίκα, οι οποίοι είχαν εκτεθεί στο δηλητήριο από το 1970 έως το 1990.  Το σήμερα απαγορευμένο εντομοκτόνο Chlordecon, είναι γνωστό ότι δρα σαν οιστρογόνο και υποβαθμίζει έτσι την ποιότητα του σπέρματος.

Ένα άλλο παράδειγμα είναι το δραστικό συστατικό διαιθυλοστιλβεστρόλη. Μεταξύ 1940 και 1970 δόθηκε σε έγκυες γυναίκες για να αποτρέψει αποβολή ή πρόωρη γέννηση. Σήμερα είναι γνωστό, ότι αυτό το δραστικό συστατικό κολλά τους υποδοχείς των οιστρογόνων.

Σε μέλλουσες μητέρες που έλαβαν το σκεύασμα πολύ νωρίς, τα σεξουαλικά όργανα των παιδιών δεν αναπτύχθηκαν σωστά. Επίσης, η στειρότητα στην ενηλικίωση και ο καρκίνος του κόλπου αποδίδεται στη διαιθυλοστιλβεστρόλη.

 Η μεταμόρφωση καθορίζεται από τις ορμόνες

Πώς μπορεί κάποιος να προστατευθεί από τις περιβαλλοντικές ορμόνες ?

Δυστυχώς, οι στρατηγικές για την προστασία από τις περιβαλλοντικές ορμόνες είναι πολύ περιορισμένες επειδή τα μόρια ούτε παρατηρούνται, ούτε μυρίζουν. Είναι σημαντικό να προσέχετε την προσθήκη στα προϊόντα "χωρίς PVC" κατά την αγορά πλαστικών προϊόντων. Σε αντίθεση με το PVC, πολλά άλλα πλαστικά πλαστικοποιούνται χωρίς πλαστικοποιητή.

Επιπλέον, ο Ευρωπαϊκός Κανονισμός για τις Χημικές Ουσίες  REACH μας παρέχει τη δυνατότητα και  το δικαίωμα να έχουμε μία πλήρη ενημέρωση σχετικά με τις επιβλαβείς ουσίες. Αυτές περιλαμβάνουν και τις περιβαλλοντικές ορμόνες. Στην αγορά αυτό προϋποθέτει ωστόσο, ότι οι αντιπρόσωποι έχουν τις κατάλληλες πληροφορίες και είναι ενημερωμένοι.

Κάτι θετικό είναι, ότι υπάρχουν τώρα πλέον πλαστικοποιητές που μπορούν να αντικαταστήσουν μερικούς από τους άλλους επιβλαβείς πλαστικοποιητές.

ΝΕΑ ΕΓΓΡΑΦΑ ΤΗΣ ΜΟΝΣΑΝΤΟ–ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ Η ΨΗΦΙΣΗ ΣΤΗΝ Ε ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΓΙΑ ΑΛΛΑ 5 ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΔΙΚΙΝΗΣΗΣ ROUNDUP ΚΑΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΜΠΟΡΙΚΏΝ ΣΥΝΘΕΣΩΝ ΜΕ GLYPHOSATE

Εξέταση των νέων εγγράφων της Monsanto
Οι παρτίδες των εγγράφων απελευθερώθηκαν 27/28 Οκτ 2017 -

November 8th 2017 Food and agriculture

Απόδοση μετάφραση από την Αγγλική Dr. rer. pol Nicolas Theodosakis

Αυτά τα έγγραφα δείχνουν ... [για περισσότερες λεπτομέρειες, παρακαλούμε δείτε παρακάτω]

... η πιθανότητα, ότι η  EFSA (European Food Safety Authority) να απέρριψε την μονογραφία του IARC (INTERNATIONAL AGENCY FOR RESEARCH ON CANCER) σχετικά με την καρκινογένεση του glyphosate πριν ακόμη δημοσιευθεί.

... το σχέδιο δράσης ECHA( Ευρωπαϊκός Οργανισμός Χημικών Προϊόντων) της  Monsanto, συμπεριλαμβανομένης της συμμετοχής "ανεξάρτητων εμπειρογνωμόνων". Τα παλαιότερα έγγραφα παρέχουν στοιχεία για περισσότερους επιστήμονες τρίτων που η Monsanto θεωρεί ότι είναι "στο πλευρό της", μερικοί από τους οποίους εξακολουθούν να διαδραματίζουν κάποιο ρόλο στη συζήτηση (π.χ., Keith Solomon).

... πώς η Monsanto προσπαθεί πάση θυσία, να ζητήσει από τους ρυθμιστές στην ΕΕ  να τηρήσουν το προτιμώμενο επίπεδο όπου δεν παρατηρούνται δυσμενείς επιδράσεις (NOAEL) για το Glyphosate, το οποίο αποτελεί τη βάση για τον καθορισμό των αποδεκτών ημερήσιων επιπέδων πρόσληψης, αν και τα συμπεράσματα μια από τις μελέτες  της ίδιας της Monsanto  για το glyphosate υπέδειχναν σε ένα ακόμα χαμηλότερο επίπεδο

… μελέτες σχετικά με την απορρόφηση από το δέρμα των σκευασμάτων  που περιέχουν glyphosate και είναι σύνθεσης glyphosate  και που ανησυχούν την Monsanto και τις οποίες η εταιρεία σκοπεύει να τις σταματήσει ή να τις αντιμετωπίσει για το λόγο αυτό διαφορετικά. Η δερματική απορρόφηση είναι μια βασική οδός για επαγγελματική έκθεση του γεωργού στο φάρμακο.

… Η Monsanto παραδέχεται ότι η εταιρεία έχει "αδύναμα σημεία" όσον αφορά την αξιολόγηση της απο τον φορέα IARC στην επιδημιολογία, τη γονιδιοτοξικότητα και σε άλλους τομείς όσο αφορά το συγκεκριμένο προϊόν. Η παρατήρηση της Monsanto, ότι η βιομηχανία που παράγει το προϊόν glyphosate πρέπει να "συνεργαστεί για να στηρίξει το προβληματικό αυτό θέμα", ακόμη και αν δεν είναι επιστημονικά αιτιολογημένο.

... μια 'clearance form' της Monsanto που θα συμπληρωθεί από τους συντάκτες των επιστημονικών μελετών προτού υποβληθούν σε επιστημονικά περιοδικά. Αυτό το συγκεκριμένο έγγραφο από το 2012 αναφέρεται και στους  David Saltmiras και Larry Kier ως συντάκτες της αντίστοιχης μελέτης, η οποία αργότερα δημοσιεύθηκε ως «Kier & Kirkland 2013» - επιβεβαιώνοντας έτσι το  "ghost writing".