Η κατάργηση της ανθρωποκεντρικής προσέγγισης και η επάρκεια ειναι επιτέλους η μόνη λύση, Διάβασμα σε 1,5'

Η υπερβολή της διαβίωσης, η κλιματική αλλαγή και η πολιτική: Οι μεγάλες αλλαγές στον τρόπο ζωής. Η επάρκεια περιμένει στην άκρη...

Πότε ένας πολιτικός, ένας υπεύθυνα και συλλογικά σκεπτόμενος και ηθικά δίκαιος πολιτικός σε αυτή τη καταραμένη χώρα από την  επανάσταση του 1821 και μετά, θα αποφασίσει να βγάλει εξάγγελμα σχετικά με τη κλιματική αλλαγή και για το πως ο υπερβολικός τρόπος ζωής μας πέραν της επάρκειας δηλαδή, δημιουργεί περισσότερα προβλήματα και συλλογικά κοινωνικά κόστη από ότι o ίδιος ο πολίτης απολαμβάνει θετικά μέσω των ενεργειών του.

Αλλά μήπως να υποθέσουμε ότι δεν υπάρχουν, διότι εάν, θα έβγαιναν στην δημοσιότητα και θα παρακαλούσαν να γίνει αυτό, συνειδητοποιώντας τη κατάσταση.

Ένα εξάγγελμα που να αναφέρεται σε μικρά πραγματάκια σε μια εύκολη αλλαγή των καθημερινών μας συνηθειών: να τρώμε λιγότερος κρέας και γαλακτοκομικά προϊόντα, να αντικαθιστούμε όπου μπορούμε το αυτοκίνητο με ποδήλατο η ΜΜΜ -εάν έχει η πόλη μας, κάτι που η Θεσσαλονίκη δεν διαθέτει  και ας μη μιλήσουμε για ποδηλατόδρομους-, να κάνει λιγότερες πτήσεις και να βάζει καυστήρες αερίου στο σπίτι.

Μια αναστάτωση και κάποιες απαγορεύσεις – ναι πλέον μετρούν κάθε δευτερόλεπτο ενάντια στο περιβάλλον που ζούμε και οι μη απαγορεύσεις-  στον τρόπο ζωή μας είναι ο μόνος τρόπος για να εκπληρώσουμε κάποιους κοινούς στόχους. 
Γιατί το να περιμένουμε τη διαδικασία εκμάθησης και αναπροσανατολισμού και αναδιαπαιδαγώγησης από μια ανθρωποκεντρική σε μία κλιματοκεντρική διαβίωση και αγωγή του πολίτη δεν είναι καλός σύμβουλος από ότι έχουμε δει μέχρι σήμερα. 

Η εκάστοτε  πλέον κυβερνητική εξουσία είτε κεντρική είτε τοπική/περιφερειακή έχει ευθύνη για να  πραγματώσει τη θετική συμβολή της στη κλιματική αλλαγή και που αρχίζει από την ίδια. Είναι ένα σημείο ελάχιστης φιλοδοξίας που μπορεί να έχει ένας πολιτικός, ιδιαίτερα νέος πολιτικός σήμερα για να νοιώθει τη πολιτική του σύγχρονη με τις σημερινές απαιτήσεις.

Και ας μη μιλήσουμε για τους καταλύτες των αυτοκινήτων που σίγουρα κανείς μα κανείς δεν ανανεώνει. Ακόμα και το νερό το πρωϊ που τρέχει κατά τη διάρκεια που κάποιος πλύνει τα δόντια του είναι πλέον υπερβολή. Οι   καταναλωτές πρέπει να έχουν πολλές και περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τις περιβαλλοντικές συνέπειες των ενεργειών τους. Και σαφώς πρέπει να βρεθεί τρόπος να περιλάβουμε στο κύκλο των καταναλωτών και αυτούς που αυτή τη στιγμή είναι οι μη προνομιούχοι και έχουν κάθε δικαίωμα να προβληματίζονται για την επιβίωση τους παρά για την περιβαλλοντική προστασία. Και αυτοί πρέπει να ενσωματωθούν στις πολιτικές. Όχι μόνο οι αστοί.

Ακόμα και φόρους επι εκπομπών CO2 και πολυαρωματικών πολυκυκλικών υδρογονανθράκων θα έπρεπε να εισηγηθεί ένας υγιής σκεπτόμενος πολιτικός. Κατάργηση ή διαφοροποίησης των συστημάτων αμοιβής για πολλές πτήσεις και τακτικά δρομολόγια ή τα μίλια.  Μια κλιμάκωση σε αύξηση των τελών πτήσης ανάλογα με τα μίλια που κάνει κάποιος θα περιόριζε τις πτήσεις. Τουναντίον επιβράβευση αυτών που πάνε διακοπές και χρησιμοποιούν low carbon μέσα μεταφοράς, όπως τραίνο, λεωφορείο, ηλεκτρικό αυτοκίνητο ή ακόμα και sharing προσπάθειες στα μέσα μεταφοράς πολιτών.

Έχει δει κανείς το τί προσφέρει η καντίνα του Δημαρχείου Θεσσαλονίκης και σύμφωνα με αυτά που προσφέρει ποιο είναι το οικολογικό αποτύπωμα αυτής της οικονομικής δραστηριότητας μέσα στο Δήμο Θεσσαλονίκης? Έχει δει κάποιος από τους πελάτες της καντίνας κάδο ανακύκλωσης εντός της καντίνας, με τόσα αλουμίνια και πλαστικά και χάρτινα υλικά συσκευασίας που χρησιμοποιούν οι πελάτες ? Τουλάχιστον μέχρι προσφάτως δεν υπήρχε. Τα πλαστικά ποτηράκια που χρησιμοποιούνται μέσα στα γραφείου πως ανακυκλώνονται?

Ποιο είναι το μενού της δημόσιας εστίασης, τι περιλαμβάνει έχει χορτοφαγική ή vegan επιλογή  κάθε μέρα και ότι θα πρέπει οι μάγειροι να μάθουν να μαγειρεύουν νόστιμα χορτοφαγικά φαγητά, για να προτιμώνται.

Γιατί όχι υψηλότεροι φόροι σε προϊόντα με αρνητικό οικολογικό αποτύπωμα. 

Προφανώς και θα υπάρχει κίνδυνος αντίστροφής αναδιανομής από ότι υποπτευόμαστε. Γι’ αυτό και εδώ σημαντικός σκοπός πολιτικής κάθε εξουσίας. Πρέπει να λειανθεί πολύ μα πάρα πολύ η ψαλίδα ανάμεσα στους προνομιούχους, αστούς και φτωχούς μη προνομιούχους.

Παράδειγμα: 11-13/10/2019 γιορτή των συνεργατικών πρωτοβουλιών και κινημάτων στο χώρο της ΒΙΟΜΕ. Σε ποιο χώρο θα έβρισκες υπερσυγκέντρωση εναλλακτικών, μοντέρνων και κλιματοκεντρικά σκεπτόμενων υποκειμένων…? Και όμως το σταντ με τα σουβλάκια και λουκάνικα ήταν μια τεράστια ουρά. Στο σταντ με Falafel και vegan περίμεναν δυο άτομα όταν το βράδυ της παρασκευής περνούσα για να γυρίσω σπίτι.

Οι νέοι εργαζόμενοι που δεν μένουν πιο μακρυά από 3 χιλιόμετρα από τον χώρο εργασίας τους π.χ. στο Δήμο, ΄η ακόμα και αυτοί που είναι υπεύθυνοι για τη βιώσιμη κινητικότητα και προτείνουν λύσεις για βελτίωση της διάρθρωσης της αστικής κινητικότητας, χρησιμοποιούν ποδήλατο μιας και έχουμε 280 μέρες ηλιοφάνεια το χρόνο? Μάλλον  με το ΙΧ με καύση ορυκτών καυσίμων, με πλαστικό ποτηράκι καφέ  στο χέρι οδηγώντας διότι δεν προλαβαίνουμε και είναι και φτηνός και ίσως και με ένα τσιγάρο κάποιοι μέσα στο αυτοκίνητο και κάποιοι ανεγκέφαλοι και με το παιδί τους μέσα που το πηγαίνουν στο σχολείο.

Αυτές οι λίγες αλλα επαρκείς σκέψεις προς προβληματισμό του ισχύοντος καθεστώτος της ανθρωποκεντρικότητας στη καθημερινή υπερβολή μας και άλλες πολλές θα μπορούσε ο κάθε ένας μας να διαπιστώσει στη καθημερινότητα του και να μεταμορφωθεί από υπερβολικό τέρας διαβίωσης σε επαρκώς διαβιούμενο έμβιο όν.