Ο διαστρεβλωμένος τρόπος με τον οποίο ζει το υποκείμενο και το στυλ διαβίωσης που επεδίωκε, ήταν a priori αυτοκαταστροφικά.
Τώρα σε αυτή τη συγκεκριμένη περίοδο κρίσης οφείλω να αναγνωρίζω τον ελέφαντα. Εάν δεν τον αναγνωρίσω παραμένω ένας τυφλός. Οφείλω επι τέλους να δω με ποια δικαιώματα ζω καθημερινά και ποιες ευθύνες αναλογούν σε μένα για μια υγιή, ίση και δίκαιη δημόσια σφαίρα πέραν της περιφέρειας μου και του κράτους στο οποίο ζω, αλλα και για μια βιώσιμη ατομική σφαίρα διαβίωσης. Υπάρχει μακροχρόνιο βιώσιμο στυλ διαβίωσης σε έναν κόσμο συνεχούς ανάπτυξης όπως τον θέλουν οι πολιτικοί για τα οικονομικά τους συμφέροντα και αυτά των ποιμνίων τους?
Περιεχόμενα
· Το υποκείμενο υπερβολής
· Το υποκείμενο αλαζονείας
· Το υποκείμενο αποκομμένο από διάδραση και έκθεση
· Το υποκείμενο με χαμένη κοινωνική ταυτότητα
· Το υποκείμενο έρμαιο και φυλακισμένο της ψηφιοποίησης
· Το υποκείμενο ως καταναλισκόμενο και καταναλωτής
· Το υποκείμενο αρνητής του περιβάλλοντος και με άγνοια
· Η πολιτική του κράτος δικαίου alias υπερβολές ψέματος των υπηρετών του
· Οι πολιτικοί και ΜΜΕ και οι υπερβολικές αναλήθειες
· Το περιβάλλον μας και η διαχείρισή του μέσω πολιτικών και εταιρειών (Lobby) με μέγα και υπερβολικό ψέμα
· Η ιδεοληψία της ανάπτυξης
· Παγκόσμιος χάρτης ανθρωπίνων δικαιωμάτων υπάρχει?
Ας κάνω μερικές υποθέσεις μιας συστημικής/συμβατικής ζωής, όπως την παρατηρώ εγω, ένα υποκείμενο όπως όλα τα άλλα.
Το υποκείμενο[1] υπερβολής
Τι είναι αυτό το ατέρμονο κυνηγητό για όλο και περισσότερο εξηλεκτρισμό είτε με εναλλασσόμενο ρεύμα είτε με ρεύμα μπαταριών, όλο και περισσότερη κινητικότητα, όλο και περισσότερη επιθυμία για παθολογική διασκέδαση άνευ αναψυχής με ότι αυτό συνεπάγεται για κοινωνικές αναταραχές, κατάληψη της φύσης και αστικού δημόσιου χώρου, σε όλους τους τομείς της καθημερινότητάς μου? Τώρα πια βγαίνω έξω από το σπίτι και κλείνω όλες τις stand by συσκευές, που καταναλώνουν ρεύμα ακόμα και κλειστές, μόνο και μόνο από αντίδραση.
Το υποκείμενο αλαζονείας.
Εάν κάποια στιγμή, αποφασιστεί σε ένα lock down να λειτουργήσουν τα SM μόνο συνεχόμενο ωράριο και λιγότερες ώρες, π.χ. 09:00 17:00, πως θα αντιδράσει η μάζα? Θα συνειδητοποιήσω πως λειτουργεί η παραγωγική και κατ’ επέκταση η εφοδιαστική αλυσίδα των διατροφικών προϊόντων που καταναλώνω είτε λιτά, είτε μετριοπαθώς αλλα πολλές φορές και υπερβολικά καθημερινά και θα συνειδητοποιήσω ότι εκεί στους χώρους αυτούς βρίσκονται άνθρωποι που εργάζονται και ότι οφείλω ο ίδιος να προγραμματίσω πιο ορθολογικά την ημέρα μου και να σεβαστώ τον εργαζόμενο και το ωράριό του?
Κατά την διάρκεια τους εγκλεισμού το 2020 που ακόμα και τα ψιλικατζίδικα και τα μικρά μάρκετ της γειτονιάς έκλειναν στις 21:00, έβλεπες τους «έξυπνους» κατοίκους να έρχονται στις 20:55 και στέκονται στην ουρά για να μπουν να ψωνίσουν 5 λεπτά πριν κλείσει το κατάστημα. Είναι πολύ απλό: ήθελαν να νιώσουν ότι έχουν αυτή την ελευθερία μέσα στον εγκλεισμό να είναι έστω και 5 λεπτά εκτός χρονικού περιθωρίου (ασφαλείς παράνομοι ) που επιτρέπεται να βρίσκονται εκτός σπιτιού χωρίς να υποστούν συνέπειες. Αισθανόταν «μεγάλοι» που λένε στην αργώ ή όπως λέει κάποιος φίλος «προχωρημένοι».
Το υποκείμενο αποκομμένο από διάδραση και έκθεση του
Εάν κάποια στιγμή, αποφασιστεί να κλείσουν όλες οι ηλεκτρονικές πλατφόρμες „νυφοπάζαρου“ αλλα και „ανδροπάζαρου“ -και εννοούνται εδώ τα Κοινωνικά Μέσα όπως FB και όχι οι Dates πλατφόρμες-, για όλες τις ηλικίες, γιατί ο υποψήφιος επιθυμεί και διάδραση και όχι απλά παρακολούθηση του άλλου χωρίς να εκτίθεται, πως θα αντιδράσει η κοινωνία των πολιτών?
Το υποκείμενο με χαμένη κοινωνική ταυτότητα
Εάν διεθνώς, λόγω κλιματικής κρίσης ήταν αναγκαίο να μπουν κλιματικοί όροι εκλύσεις αερίου θερμοκηπίου για τα αεροπλάνα και οι τιμές πήγαιναν στα ύψη, πως θα αντιδρούσα και πως θα πήγαινα εγω και οι νέοι από τη μια χώρα στην άλλη με 20 ευρώ 4 φορές το χρόνο και το οποίο είναι μια έκφραση του status μου και δικό τους και το προβάλλουν στα κοινωνικά μέσα? Θα κατανοήσω ενσυναίσθητα πόσο μόνος είμαι και μόνοι έχουν μείνει παρόλο τον μοναδικό καθημερινό επικοινωνιακό οίστρο στα κοινωνικά μέσα ενημέρωσης.[2]
Το υποκείμενο έρμαιο και φυλακισμένο της ψηφιοποίησης
Και τίθεται και ένα άλλο ερώτημα. Μπορώ εγω και ο κάθε ένας να διατηρήσει/διαφυλάξει την ελευθερία του στο διαδίκτυο? (βλέπε παρακάτω)
Το υποκείμενο ως καταναλισκόμενο και ως καταναλωτής
Τι κατανάλωση γίνεται σε πληθώρα υπερβολικής αλλα και εν μέρει κακής ποιοτικά προσφερόμενης διατροφής στην αγορά σε κάθε στιγμή σε κάθε δρόμο σε κάθε πεζοδρόμιο, στεκόμενος η καθήμενος δίπλα εκεί που κυκλοφορούν τα αυτοκίνητα και αναπνέω τα καυσαέρια και επι πλέον καπνίζοντας όπου και να καθίσω εκτός κλειστού χώρου? Το καταναλώνει το κεφάλαιο και καταναλώνεται το ίδιο. Χωρίς αυτό δεν λειτουργεί η ασφυξία.
335 είδη και συσκευασιών τυριών προσφέρει ένα ΣΜ στην πόλη !!! 75 είδη λευκών τυριών και φέτας, εκ των οποίων 20 είδη είναι φέτα, 20 είδη είναι λευκά τυριά, 15 είδη γίδινα τυριά και 10 είδη διάφορα, 50 είδη μαλακών τυριών, 113 είδη ημίσκληρων τυριών, 97 είδη σκληρών τυριών. Για ποιο λόγο η υπερβολή? Για όλα αυτά πρέπει να εκτραφούν ζώα να καλλιεργηθούν ζωοτροφές, να χρησιμοποιηθούν φάρμακα για ζωονόσους, να γίνουν υποδομές να εξηλεκτριστούν οι υποδομές από παραγωγή, ψύξη συντήρηση έως και συσκευασία και Logistic…
Το υποκείμενο αρνητής του περιβάλλοντος με άγνοια και ημιμάθεια
Και τέλος εάν κάποια στιγμή εμφανιζόταν μια ασθένεια στις φυτείες του καφέ στις χώρες της Αφρικής και της Νότια Αμερικής, πόσα Take away θα σφράγιζαν τις πόρτες τους. Τι θα έκαναν οι καθημερινοί πελάτες χωρίς ποτηράκι καφέ στο χέρι, που μπορούν να πίνουν 3 και 4 καφέδες την ημέρα επειδή υπάρχουν τα take away και που θα ηταν μετά το life style? Παρατήρησε κάποιος πριν μια εβδομάδα περίπου στα μέσα του Νοεμβρίου 2021, όταν τα καταστήματα και δη οι ιδιοκτήτες των καφετεριών διαμαρτυρήθηκαν για τα μέτρα κατά του κορωναϊού, ότι η κυκλοφοριακή κίνηση στην πόλη ήταν σχετικά χαλαρή χωρίς βρώμα και θόρυβο? Τι σημαίνει αυτό?
Νέος σπουδαγμένος ασκών το επάγγελμα του νομικού δεν γνώριζε γιατί αρρωσταίνουν και πεθαίνουν οι άνθρωποι σε συγκεκριμένη περιοχή της βορειοδυτικής Μακεδονίας και τι είναι τα διοξείδιο του θείου και αζώτου αλλα και τα PM που εκλύονται από τις καμινάδες των μονάδων παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας.
Η πολιτική του κράτος δικαίου alias υπερβολές ψέματος των υπηρετών του.
Η υπερβολή του ψέματος της τρίτης εξουσίας σε ένα κράτος δικαίου φαίνεται και από τον τρόπο που λειτουργεί το νομικό σύστημα στη χώρα μας με τους περισσότερους δικηγόρους να είναι τα ανδρείκελα της τρίτης εξουσίας. Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ποια εικονική ψεύτικη υπερβολή προσπαθούν να μας δημιουργήσουν.
Συναντώντας ένα άκρως αποκαλυπτικό κείμενο για το συνάφι των δικηγόρων έπεσα σε κατάθλιψη για κάποιες ώρες γιατί κατάλαβα πώς και υπό ποιες συνθήκες ξεπεσμού ζω τώρα και χρόνια, σαν άτομο που χρειάστηκε τις υπηρεσίες ενός νομικού σε δικαστήριο. Αγκάλιασα τη σκυλίτσα μου για 10 λεπτά για να συνέλθω.
Εκεί δίπλα σε ένα δικηγορικό γραφείο; «Λες και δεν φτάναν όλα τ’ άλλα! Το πρόστυχο σκυλολόι: επι χρήμασι σου ξεδίπλωναν στη στιγμή ένα λεξιλόγιο θεατρινίστικου πλούτου (και ντυμένοι στα πιο φαντασμαγορικά ενδύματα για να διαφέρουν από τους κατηγορούμενους και μη τους μπλέξουν στο τέλος)· επι πληρωμή φορούσαν πάντα μορφασμούς δικαίου· χάριν του επαγγελματικού συμφέροντός τους υποδαύλιζαν κάθε λογής έριδες: οι φονιάδες, βλέπεις όπως η … οι στρατηγοί, οι κλέφτες, οι σπαγγοραμένες μπαμπόγριες, όλοι αυτοί έβρισκαν τους υπερασπιστές του <δικαίου> τους! Συνεχώς πρέπει να φέρνεις στον νου σου τέτοια πράγματα. Για να καταλάβεις πόσο περιττός είναι ο συγκεκριμένος κλάδος: ο συκοφάντης ήταν κατά την Αρχαιότητα το πιο αξιοκαταφρόνητο πλάσμα: το γεγονός λοιπόν, ότι χάθηκε για πάντα το σκυλολόι(μετα από μια ατομική καταστροφή) αυτό με συμφιλιώνει γι’ άλλη μια φορά με τη μεγάλη καταστροφή. Πιο χαμηλά τους κατατάσσω κι από τους χρηματιζόμενους πυγμάχους ακόμη, που για τα λεφτά σπάζαν τα μούτρα τους μπροστά σε κάτι χάνους: πάλι καλά, λοιπόν, που ο τόπος καθάρισε από όλα αυτά!(Κι όταν χαθώ κι εγω, τότε θα αφανιστεί πια και το τελευταίο στίγμα: το πείραμα άνθρωπος, το βρομερό, πάει τέλειωσε![3])…»
Οι πολιτικοί και ΜΜΕ και οι υπερβολικές αναλήθειες.
Οι περισσότεροι από αυτούς αποφεύγουν τις δυσάρεστες αλήθειες, γιατί το ένα μέρος υπηρετεί το άλλο. Το γεγονός ότι οι αναλήθειες λέγονται πλέον ανοιχτά και συχνά χωρίς να αντικρούονται γίνεται σήμερα όλο και πιο κραυγαλέο, χωρίς να αντιδράει η λεγόμενη κοινωνία των πολιτών. «Θα παίρνουμε τοπικά μέτρα αλλα δεν θα εφαρμόσουμε γενικό εγκλεισμό». Μετά από 20 ημέρες θα δηλώσουν ex-post, για να πετάξουν το μπαλάκι αλλού - στους ακαταδίωκτους- , ότι η επιστημονική κοινότητα μας συμβούλευσε να το κάνουμε για να σώσουμε ζωές ενώ η επιστημονική κοινότητα είχε προειδοποιήσει πριν δυο μήνες ότι έρχεται … αλλά οι πολιτικοί έλεγαν ψέματα για ψηφοθηρικούς λόγους φυσικά: «Έχουμε την πανδημία υπό έλεγχο». Οι ανήλικοι πολιτικοί ακόμα και ένας ανήλικος πρωθυπουργός έβγαινε δημόσια και επαινούσε τον εαυτό του ότι τα έχει όλα υπό έλεγχο. Και βεβαίως προστατεύουμε τους πραιτοριανούς με «νόμο για τους ακαταδίωκτους» Ακόμα και εδώ υπερβολή, που δεν χρειαζόταν, παρά μόνο μια αλήθεια.
Τα συστημικά και συστηματικά ψέματα είναι καθημερινή πρακτική τόσο από τους πολιτικούς , από τους πολίτες όσο και από τους ζωντανούς οργανισμούς τις πόλεις στις οποίες κατοικούν και διαβιώνουν-επιβιώνουν τα άτομα.
Το περιβάλλον μας και η διαχείρισή του μέσω πολιτικών και εταιρειών(Lobby) με μέγα και υπερβολικό ψέμα.
Μιλάμε για κλιματική αλλαγή αλλά περιορίζουμε τις ενέργειες μας σε μια τιμή CO2. Δεν συνδέουμε τη κλιματική αλλαγή με την καταστροφή της βιοποικιλότητας και την κοινωνική και πολιτισμική υποβάθμιση. Ότι γίνεται προσπάθεια να ρυθμιστεί η διαχείριση της κλιματικής κρίσης, κυρίως μέσω των τιμών συνεπάγεται, όσοι έχουν πολλά χρήματα μπορούν να συνεχίσουν να χρηματοδοτούν τον τρόπο ζωής τους και να αγοράζουν συγχωροχάρτια. Οι μη προνομιούχοι σε τι επωφελούνται από αυτό? Κόψτε τα πλαστικά καλαμάκια σαν και είναι αυτό το πρόβλημα. Φύτεψε ένα δένδρο και σώζεις το πλανήτη από την άνοδο της επιφάνειας της θάλασσας , αγόρασε ένα ποδήλατο αλλα χωρίς ποδηλατολωρίδες στις καταραμένες πόλεις κλπ. κλπ.
«Αλλά το ζήτημα του τρόπου ζωής θα προκύψει σύντομα πολύ έντονα. Πρόκειται για τη δικαιοσύνη στο παγκόσμιο κλίμα και στην δίκαιη κατανομή των πόρων είτε είναι ενέργεια, προϊόντα διατροφής είτε είναι δημόσιος χώρος.»
Αυτό είναι εδώ και καιρό ένα καυτό θέμα σε διεθνές επίπεδο. Στη χώρα μας, αυτό το ερώτημα είναι υποεκτιμημένο και δεν τίθεται καν σοβαρά στη δημόσια συζήτηση.
Οι
τεράστιες μάζες μετάλλου του "Symphony of the Seas" μετακινούνται με
περίπου 66.000 γαλόνια (περίπου 250.000 λίτρα) ντίζελ - την ημέρα. Αυτό
αντιστοιχεί στην κατανάλωση ενέργειας μιας μικρής πόλης!
Ψήλωσε το ανθρώπινο είδος τόσο πολύ που έπρεπε να κατασκευαστούν μεγαλύτερα σε όγκο και μέγεθος αυτοκίνητα, για να μην αναφερθούμε στα SUV?
 |
Mini cooper στα χρόνια του 2020 και τα χρόνια του 1970 |
Η ιδεοληψία της ανάπτυξης
Ας πάρουμε τις πλημμύρες και τις πυρκαγιές στη χώρα μας. Εάν κοστολογήσει κάποιος τι επενδύσεις χρειάζεται για επαναφορά της πρότινος καταστάσεως τότε θα πει οκ, χρειαζόμαστε επενδύσεις, αυξάνεται έτσι το ΑΕΠ της χώρας. Αλλα δεν είναι έτσι ακριβώς η κοστολόγηση αφορά την επαναφορά καταστροφών από την κλιματική αλλαγή. Άρα οι επενδύσεις για πρόληψη των πυρκαγιών και πλημμυρών είναι παραγωγικές και δεν είναι ζημιά που θα επανορθωθούν με δανεισμό. Το ίδιο ισχύει και οφείλει να διορθωθεί σε εταιρικό επίπεδο: τα επιχειρηματικά μοντέλα που εξωτερικεύουν το κοινωνικό και περιβαλλοντικό κόστος είναι πιο επιτυχημένα οικονομικά. Η πολιτική επιρροή που ασκεί σήμερα ο κάθε νάρκισσος πρωθυπουργός και το κάθε Δημαρχάκι στη λειτουργία μιας κοινωνίας -δυστυχώς αποτελούμενη κατά το πλείστον από χάνους- ανάγεται σε μια συναισθηματική πολιτιστική τεχνική, που ηρεμεί του λεγόμενους πολίτες συναισθηματικά και ως εκ τούτου τους αποπολιτικοποιεί και δεν αναγνωρίζουν τον ελέφαντα, το περιβάλλον τους, και τις απαιτήσεις διαβίωσης που τους θέτει.
Παγκόσμιος χάρτης ανθρωπίνων δικαιωμάτων υπάρχει?
Και όμως τα παρακάτω δεν τα βλέπεις,
· Δικαίωμά μου από την άλλη πλευρά να ζω σε ένα ακέραιο περιβάλλον.
· Δικαίωμα μου να μη με παρακολουθούν διάφοροι αλγόριθμοι στο διαδίκτυο και όχι μόνο.
· Έχω δικαίωμα να μου λένε δημόσιοι λειτουργοί και υπηρεσίες την αλήθεια και όχι με την έννοια να μη μου κρύβουν πραγματικά γεγονότα, αλλα να μη μου λένε την αλήθεια σαν μια συστηματική στρατηγική.
· Θέλω να έχω δικαίωμα σε γεγονότα και σε διαφάνεια.
Μπορέσαμε να παρατηρήσουμε πολύ καλά και τις ΗΠΑ με τον Trump τι συμβαίνει σε μια δημοκρατία όταν το νήμα ανάμεσα σε πραγματικά γεγονότα και δηλώσεις δημοσίων αξιωματούχων σπάσει. Το ίδιο παρατηρούμε και στη χώρα μας μεταξύ πραγματικών γεγονότων, κυβερνητικών αξιωματούχων, ΜΜΕ και κοινωνίας[7].
Θέλω να έχω δικαίωμα σε γεγονότα και σε διαφάνεια. Το θέμα είναι ότι τη στιγμή που ένας πολιτικός βγαίνει δημόσια και ομιλεί, να μπορώ να βασιστώ σε αυτόν ότι θα με ενημερώσει όσο καλύτερα γνωρίζει και πιστεύει και όχι απλώς να επινοεί πράγματα να μου πει. Το προφανές των ψεμάτων ορισμένων πολιτικών είναι εκκωφαντικό! Έχουμε φτάσει στο σημείο όχι να πιστεύουμε κάτι λάθος, αλλα κανείς να μη πιστεύει κανέναν.
Δεν μπορεί ο κάθε πολιτικός και 0 κάθε προνομιούχος – όχι αναγκαία πλούσιος ή ολιγάρχης- αφενός, να ορκίζεται ότι θα λειτουργήσει στα πλαίσια μιας συλλογικής ταυτότητας και συνοχής και, από την άλλη, να αρνείται να θέσει τα θεμέλια για μια συνύπαρξη στη βάση εμπιστοσύνης, και να αρνείται να αναλάβει ευθύνες ξεστομίζοντας το γνωστό αφήστε με στην ησυχία μου, δεν με ενδιαφέρει οι επιπτώσεις των πράξεων μου και αν σας ενοχλούν να πάτε σε μοναστήρι να μονιάστε.
Υπάρχουν ευνομούμενες κοινωνίες πραγματικά με έξυπνους πολίτες και όχι απλά zombie κατοίκους, που έχουν αναγνωρίσει ότι το στυλ διαβίωσης πρέπει να περιοριστεί ναι να εκλογικευτεί. Η Φινλανδία, για παράδειγμα, έχει περιορίσει την κατανάλωση πρωτογενών πόρων. Δεν επιτρέπει να υπερβεί το επίπεδο του 2015 έως το 2035!
Θα πρέπει να περάσουμε έναν δρόμο μιας προσωρινής, ας την ονομάσουμε δίψας, μέσω της παραίτησης μας ενός υπερβολικού καταναλωτισμού και μιας άσκοπης ιδιοκτησίας πραγμάτων, αλλά μεσοπρόθεσμα θα δούμε ότι μας βγαίνει φθηνότερο για όλους. Μη γνωρίζοντας τις διάφορες εξωτερικεύσεις της διαβίωσης ιδιαίτερα των προνομιούχων και την αρνητική επίπτωση επί του ΑΕΠ κάθε χώρας δεν μπορούμε να ισχυριστούμε, ότι η εγκατάλειψη κάποιων συνηθειών και προϊόντων ισοδυναμεί με επιδείνωση ή υποβάθμιση των συνθηκών διαβίωσης με σκοπό τη δικαιοσύνη και την ισότητα.
Γιατί τελικά ποιοι πληρώνουν την αρνητική συμβολή της αχαλίνωτης ελεύθερης οικονομίας στον κοινωνικό ιστό? Συχνά τα φτωχότερα νοικοκυριά είναι που πλήττονται περισσότερο από την περιβαλλοντική ρύπανση μέσω των περιοχών που κατοικούν και των θέσεων εργασίας τους, δηλαδή αυτά θα μπορέσουν να επωφεληθούν μόνο από ένα καθαρό οικονομικό μοντέλο.
«Υπολογισμοί δείχνουν ότι σε μια τρέχουσα οικονομία θα έπρεπε να αφαιρέσουμε από (12-23%) του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος ως οικολογικό, υγειονομικό και κοινωνικό κόστος (είναι αυτό το εξωτερικευμένο κόστος, εις βάρος άλλων που δεν το παράγουν, που αναφέρουμε συχνά). Μια οικονομία θα πρέπει να υπηρετεί την ευημερία των ανθρώπων μακροπρόθεσμα, δηλαδή μέσα σε αυτά που μπορεί να προσφέρει ο πλανήτης.» [8]
Για να ρωτήσουμε λοιπόν, και πάνω σε αυτόν τον άξονα θα πρέπει να μετατραπεί το όλο οικονομικό Μετα-σύστημα: Ποιες λύσεις χρησιμεύουν για την προστασία των έμβιων όντων, της ποικιλομορφίας και της ασφάλειας του εφοδιασμού - και όχι του χρήματος, της τεχνικής σκοπιμότητας και της εξουσίας.
[1] Επειδή δεν φτάσαμε ακόμα στη σημείο να χαρακτηρίζουμε τα άτομα πολίτες γι’ αυτό κατ’ αρχήν υποκείμενα.
[2] … και θα προσπαθήσουμε να κάνουμε μια έστω και μικρή αλλαγή στην ανιαρή ζωή μας ή θα αυξηθεί η κατανάλωση της ήδη αυξημένης ζήτησης ψυχοκατασταλτικών και άλλων φαρμάκων?
[3] Arno Schmidt
[4] Υπάρχει ένα κίνημα που ονομάζεται ‘κάθε άνθρωπος(jeder mensch)’ και που αγωνίζεται για την προώθηση συγκεκριμένων δικαιωμάτων στη καθημερινότητας μας και απέναντι σε κάθε πολιτική που αγγίζει τη ζωή του πολίτη.
[5] Η κίνηση jeder mensch.eu καθόρισε 6 ατομικά δικαιώματα για τον πολίτη της ΕΕ, τα οποία οφείλει να τα διεκδικήσει μέσω των οργάνων της ΕΕ.
Ατομικά δικαιώματα στην ΕΕ. Το πρότυπο της συλλογικής ευθύνης σε μια κοινωνία δεν έχει πετύχει μέχρι σήμερα μετά από την επέλαση του νεοφιλευθερισμού τα ‘80 χρόνια του 20 αιώνα. Μήπως, μέσα σε ένα Οργανισμό όπως η ΕΕ, να προσπαθήσουμε με τον ορισμό ατομικών δικαιωμάτων περισσότερο και να κάνουμε την πρόσβαση του ατόμου στα όργανα της ΕΕ πολύ πιο εύκολη και χωρίς γραφειοκρατία?
[6] Η κίνηση jeder mensch.eu καθόρισε 6 ατομικά δικαιώματα για τον πολίτη της ΕΕ, τα οποία οφείλει να τα διεκδικήσει μέσω των οργάνων της ΕΕ.
Ατομικά δικαιώματα στην ΕΕ. Το πρότυπο της συλλογικής ευθύνης σε μια κοινωνία δεν έχει πετύχει μέχρι σήμερα μετά από την επέλαση του νεοφιλευθερισμού τα ‘80 χρόνια του 20 αιώνα. Μήπως, μέσα σε ένα Οργανισμό όπως η ΕΕ, να προσπαθήσουμε με τον ορισμό ατομικών δικαιωμάτων περισσότερο και να κάνουμε την πρόσβαση του ατόμου στα όργανα της ΕΕ πολύ πιο εύκολη και χωρίς γραφειοκρατία?
[7] Δεν είναι δυνατόν να βρίσκονται σε φυλακή και σε εξορία άτομα που υπερασπίστηκαν τη δημοσιογραφία και την αλήθεια απέναντι στους πολίτες.
[8] Maja Göpel
