Τοπική Αυτοδιοίκηση και αστικό κέντρο ελεύθερο απο αυτοκίνητα. Το μέλλον των Δημάρχων. Υπάρχει ή οφειλουμε να σκεφτούμε μία άλλη διαχειριστική αρχή του οίκου μας.

 Θα κέρδιζε ένας υποψήφιος Δήμαρχος τις εκλογές εάν στο προεκλογικό του πρόγραμμα έθετε σαν πρώτη προτεραιότητα ένα αστικό κέντρο ελεύθερο από αυτοκίνητα?

Σε κάποιες Ευρωπαϊκές πόλεις φαίνεται οι κάτοικοι να έχουν συνετιστεί και δίδουν τη ψήφο τους σε υποψήφιους που προωθούν τα λεγόμενα πράσινα θέματα, δηλαδή βιώσιμες συνθήκες διαβίωσης.

Αλλά είναι το θέμα «λιγότερα αυτοκίνητα στην πόλη» ένα θέμα για τους προνομιούχους?

Ερωτήσεις:

Ποιος ζει στους πολυσύχναστους από αυτοκίνητα δρόμους μιας πόλης?

Ποιος παίζει στις στενές παιδικές χαρές και στο μικρό  παρκάκι της γειτονιάς και χωρίς υποδομές με τα παιδιά και όχι εκτός πόλης στο εξοχικό σπίτι με κήπο?

Ποιος κάθεται το καλοκαίρι μέσα στο διαμέρισμα με τόσο υψηλές θερμοκρασίες που κάθε χρόνο όλο και χειρότερα γίνεται?

Απάντηση: 

                Συνήθως άνθρωποι με χαμηλά εισοδήματα!

Και αυτός ο ο μοναχικός "καβαλάρης στο ΙΧ" που δεσμεύ ει το 1/3 του δημόσιου χώρου μπορεί να πιέζεται να εχει αυτοκίνητο γιατι δεν υπάρχουν ΜΜΜ ή ειναι μακρυά η εργασία του απο την κατοικία του.

Όσο φτωχότερα τα νοικοκυριά, τόσο μεγαλύτερη επιβάρυνση από σκόνη, θόρυβο, ατμοσφαιρικούς ρύπους αυτοκινήτων, και μικροσωματίδια. Δηλαδή ζουν σε περιοχές όπου οι άλλοι απλά διέρχονται με το αυτοκίνητό τους. Και συνήθως είναι αυτοί οι άνθρωποι που δεν μπορούν να έχουν κάν ένα αυτοκίνητο. Σχεδόν 7 στα δέκα νοικοκυριά δεν αντέχει το πορτοφόλι του ένα αυτοκίνητο ή δεν μπορεί πλέον να το συντηρήσει.

Σίγουρα χρησιμοποιούν μόνο τα υπάρχοντα- αν υπάρχουν- μέσα μαζικής μεταφοράς.

Η αρχή που έχουν όλοι οι Δήμαρχοι, να δίνουν προτεραιότητα στο αυτοκίνητο και να μη λαμβάνουν υπόψη τους τις ανάγκες των κατοίκων αλλά προπάντων της μεσαίας τάξης ότι εχει απομείνει και απο αυτήν, δεν είναι λοιπόν κοινωνικά δίκαιο.

 Δεν οφείλουμε όλοι σε μια πόλη να συζητήσουμε σοφά κάποια οικολογικά μέτρα?

Γιατί να  βάλουμε π.χ. υψηλές τιμές στους χώρους στάθμευσης αντί να το απαγορεύσουμε? Και 3 και 4 και 5 ευρώ η ώρα να κάνει αυτοί που έχουν 1 και 2 και 3 αυτοκίνητα και έχουν υψηλά εισοδήματα θα μπορούν να τα πληρώσουν, δεν έχουν τέτοια θέματα. Ένας π.χ. που ξοδεύει  40.000- 70.000 ευρώ για εάν μικρό ή μεγάλο SUV δεν έχει πρόβλημα να πληρώσει? Αντί λοιπόν αντικυκλικά κοινωνικά τέλη στάθμευσης γιατί όχι εμπορικά κέντρα ελεύθερα από αυτοκίνητα?

Γιατί με την εγκατάλειψη των χώρων στάθμευσης δεξιά και αριστερά, μπορούν να τοποθετηθούν δένδρα που τόσο έχουμε ανάγκη- λόγω της κλιματικής αλλαγής-  και να φαρδύνει χώρος για πεζούς και ποδηλάτες και ίσως να επανέλθει και η ιδέα του τραμ!

Χρειαζόμαστε θαρραλέες ενέργειες, διότι η κλιματική αλλαγή κάνει ακατοίκητο το πλανήτη και κατ' επέκταση τις πόλεις, σιγά σιγά εάν δεν δράσουμε, και αυτό το βλέπουμε ότι κάθε χρόνο έχουμε όλο και περισσότερα θύματα. Σκεφτείτε, τι θα έχουν να αντιμετωπίσουν τα σημερινά 3χρονα παιδιά ένα συνεχίσουμε έτσι.

Πόσοι θα πεθάνουν και φέτος λόγω υψηλών θερμοκρασιών στη χώρα μας?

Δεν χρειάζεται να δώσουμε παραδείγματα ενεργητικής κυκλοφοριακής ή  βιώσιμης πολιτικής κινητικότητας. Και ας δώσουν  μόνο το όραμα για μια βιώσιμη κινητικότητα για τα επόμενα 10 χρόνια. Ούτε αυτό κάνουν γιατί δεν τους ενδιαφέρει απλά.

Στη Σεούλ ακυρώθηκε ένα κομμάτι εθνικής οδού για να γίνει χώρος αναψυχής για τη πόλη. Με την εισαγωγή του μετρό και ποιοτικών λεωφορείων στη Θεσσαλονίκη, και συμπληρώνουμε και με τραμ, θα πρέπει να εξαφανιστούν όλοι οι δημόσιοι χώροι στάθμευσης στη πόλη, για να δημιουργήσουμε χώρο για τους ανθρώπους! Για τους ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ και το παγκόσμιο κλίμα!

Τι χρειαζόμαστε λοιπόν? Λιγότερες θέσεις στάθμευσης και περισσότερο πράσινο, ακριβώς σε συνοικίες εργατών, χαμηλόμισθων και περιφερειακές γειτονιές.

Μια καλή σύνδεση των ΜΜΜ για όλους για ένα και μοναδικό λόγο.

Για να φτάνουν όλοι παντού με τα ΜΜΜ, χωρίς αυτοκίνητο. Αλλα και ποδηλατόδρομους ας πουμε και ποδηλατολωρίδες, πάνω στους οποίους μπορεί κάποιος να κινηθεί και με παιδιά χωρίς φόβο και τρόμο!!!

Όχι ποδηλατολωρίδες σε δρόμους ταχείας κυκλοφορίας για να πούμε απλά ότι το προσπαθήσαμε αλλα κανείς δεν ακολούθησε!

Τι θα κάνετε Δήμαρχοι με τα αυτοκίνητα στη πόλη, τι θα κάνετε Δήμαρχε Ζέρβα για τη Θεσσαλονίκη που καθημερινά υποβαθμίζεται η διαβίωση στη πόλη λόγω των αυτοκινήτων, και ας μη πιάσουμε τα πειραγμένα Software για τους εκπμπόμενους ρύπους των Diesel  αυτοκινήτων.

(Ι) Έξω τα αυτοκίνητα από την πόλη - δώστε μας μια όμορφη ζωή επι τέλους! (Μέρος Ι), Ανάγνωση σε 3'

Έξω τα αυτοκίνητα  από την πόλη - δώστε μας μια όμορφη ζωή!(Μέρος Ι)

Γιατί η πολιτική του μετασχηματισμού της αστικής κινητικότητας στη πόλη της Θεσσαλονίκης και γενικώτερα στην Ελλάδα δεν κινείται εδώ και δεκαετίες;

Σύμφωνα με ένα γνωστό μου, η Θεσσαλονίκη είναι η ερωτική πόλη, τουλάχιστον έτσι γράφει που και που. Εγω θα το αμφισβητήσω εδώ αυτό, διότι μια ερωτική πόλη απαιτεί να σε ελκύει να ζήσεις ερωτικά και με την/τον συντροφό σου και με το αστικό πριβάλλον σου από τη μια και να υπάρχουν και ερωτευμένοι και ερωτεύσιμοι  άνθρωποι με ελάχιστη αισθητική και ενσυναίσθηση του περιβάλλοντος χώρου. Ο ερωτευμένος - οχι συμφωνα με το σεξουαλικό  γενος του- δεν είναι τυφλός, αισθάνεται πολύ εντονότερα το γύρω του περιβάλλον από ένα άλλο άτομο. Και οι πραγματικοί ερωτευμένοι  δεν θα ησύχαζαν έχοντας να αντιμετωπίσουν τέτοιες καταστάσεις καθημερινά που δεν τους επιτρέπουν να χαρούν τον έρωτα τους, ergo ...

Πότε βγήκαν στους δρόμους οι πολίτες να διαμαρτυρηθούν για το υποβαθμισμένο αστικό περιβάλλον στο οποιοι διαβιώνουν αυτοί τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους?

Σύντομα, πολύ σύντομα λοιπόν για τη Θεσσαλονίκη.

Παλιός ΟΑΣΘ με την πολιτική του κατάστρεψε σχεδόν όλο το στόλο και τα οικονομικά. Και το θεσμό Αστικών Συγκοινωνιών κοντά στο πολίτη όπως φυσικά καταχράστηκαν τα συνεργατικά χρήματα και τι επιδοτήσεις του κράτους. Η νέα ηγεσία του με την λεγόμενη αριστερά – πριν 6 χρόνια έταξε λαγούς με πετραχήλια - τον αποτελείωσε μειώνοντας το στόλο από 600 λεωφορεία σε 225 περίπου, και μόλις πριν μερικούς μήνες ‘΄’άρχισαν δειλά δειλά να έρχονται τα μεταχειρισμένα αλλα καλύτερα φυσικά λεωφορεία ο Γερμανία. Θετικό αυτό. Να δούμε πως θα συνεχίσει η συντήρηση του στόλου.

Τραμ, το οποίο θα ήταν ΣΩΤΗΡΙΟ ΜΕΣΟ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗΣ για τη πόλη όπως και ιστορικά έχει αποδειχτεί, ήταν ασύμφορο γιατί δεν θα ανακυκλωνόντουσαν πολλά χρήματα για τους ιδιώτες εργολάβους και μηχανικους.

Ο λεγόμενος υπόγειος «το τρωκτικό(πόντικας),  στην κυριολεξία χρημάτων» είναι ακόμα στα σκαριά των κατασκευών  και άγνωστο πότε θα λειτουργήσει και πως θα λειτουργήσει με τα υπάρχοντα άλλα μέσα.

Άρα αυτή τη στιγμή έχουμε στη πόλη τα εξής μέσα μετακίνησης

Λεωφορεία τύπου  ΟΑΣΘ, ΙΧ και  ταξί εκ των οποίων τα ΙΧ και τα ταξί είναι  μέσο  όρο μιας 15-ετίας παλαιότητας με τις ανάλογες επιδράσεις  στην αστική ατμόσφαιρα της πόλης λόγω υψηλών εκλύσεων καυσαερίων μηχανών καύσης. Ας μη μιλήσουμε για υποδομές για ποδήλατα.

Πολλές φορές έχω ερωτηθεί στους κύκλους που παραβρίσκομαι αν μισώ τα αυτοκίνητα. Έχω ακούσει και αυτό:  ότι εμείς οι ιδιοκτήτες αυτοκινήτων χρησιμοποιούμε τους δρόμους και πληρώνουνε τέλη κυκλοφορίας, εσείς οι ποδηλάτες ακόμα και οι πεζοί δεν πληρώνετε τίποτα.

Ρωτάς κάτι τέτοιο για τα αυτοκίνητα  και αμέσως παίρνει συγκεκριμένη χροιά,  κατευθύνεται προς... : τα άτομα που θέλουν λιγότερα αυτοκίνητα που είναι παράλογα, που είναι ακραία, που είναι ανάρμοστα και ανάγωγα, ακόμη και γεμάτα μίσος, δηλαδή απαίσιοι, σχεδόν φασίστες. Κατά τα άλλα  η τρέχουσα κατάσταση, από την άλλη πλευρά, είναι η συνετή, η φρόνιμη.

Δεν θα έλεγα ότι μισώ τα αυτοκίνητα σαν τέτοια, γιατί μου προσφέρουν τη δυνατότητα εδώ στη χώρα αυτή που δεν έχει δίκτυο τραίνων π.χ.,  να κάνω εκδρομές παίρνοντας μαζί μου το ποδήλατο και το ζώο μου, αλλα κατακρίνω την αλόγιστη χρήση τους και την απεριόριστη κατάληψη του δημόσιου  χώρου. 

Παρεμπιπτόντως το τραίνο και το σιδηροδρομιό δίκτυο είναι για όλους σχεδόν τους πολιτικούς από τους αδίστακτους αυτοχρισμένους αριστερους έως τους ξεκάθαρα μπερδεμένους νεοφιλελεύθερους δεξιούς μια κατάρα. 

Και τώρα φυσικά κάποιοι με το φωτοστέφανο του αριστερού θα με χαρακτηρίσουν τουλάχιστον ακροδεξιό.

Να μισήσω το αυτοκίνητο; Μα θα ήταν τρελό. Ένα αυτοκίνητο θεωρείται τεχνικά μεγάλο επίτευγμα. Αλλά όπως συμβαίνει με όλα τα τοξικά πράγματα,  το κλειδί στην αξιολόγηση του για το τι προσφέρει είναι η ποσότητα:

εάν όλοι κατέχουν αυτοκίνητο και σταθμεύουν στην άκρη του δρόμου, ολόκληρος ο πλανήτης σύντομα θα είναι πλήρως ένας χώρος στάθμευσης. Αυτό είναι απλό, αλλά προφανώς πολύ δύσκολο να κατανοηθεί ως μια σημαντική συνέπεια.

Η δημόσια συζήτηση για το θέμα ‘πόλεις χωρίς αυτοκίνητα’ έχει γίνει αντίστοιχα κουραστική. Οι πολιτικοί αποφεύγουν τη λέξη «χωρίς αυτοκίνητα» όπως ο διάβολος αποφεύγει το αγίασμα.

Δεν πληρώνουμε φόρους, τέλη κυκλοφορίας – όπως οι περισσότεροι όταν τους ρωτήσεις απαντούν αμέσως και καταφατικά- για να παρκάρουμε τα αυτοκίνητα όπου θέλουμε. Αστυνομικοί, ασθενοφόρα, πυροσβέστες, ταξί, car sharing ή άτομα που εξαρτώνται φυσικά από τέσσερις τροχούς και ένα κινητήρα πρέπει φυσικά να συνεχίσουν να χρησιμοποιούν τα αυτοκίνητα.

Και αν θέλετε να επενδύσετε τα περιουσιακά σας στοιχεία σε ένα όχημα, μπορείτε να το κάνετε - απλά μην παρκάρετε αυτό το όχημα δωρεάν σε δημόσιους  χώρους.

Που θα το παρκάρετε δεν είναι θέμα του πολίτη να το βρει που δεν έχει αυτοκίνητο και να σας απαντήσει. Και δεν μπορείτε να λέτε αφού ο Δήμος δεν κάνει κάτι παρκάρω όπου θέλω.

Γιατί λοιπόν οι άνθρωποι πρέπει πάντα να υπερασπίζονται τον εαυτό τους και να δικαιολογούνται απέναντι στην υπόλοιπη κοινωνία, επειδή επιθυμούν λιγότερα αυτοκίνητα στη πόλη; Γιατί πρέπει να  το διατυπώσουν προσεκτικά, να περπατήσουν στις μύτες των ποδιών τους που λένε, και να χρησιμοποιούν προφορικά τους όρους όπως «ελαχιστοποίηση του αυτοκίνητου», «φτωχό σε αυτοκίνητα αστικό κέντρο» κλπ., απλά και μόνο για να μην τρομάξουν τον πληθυσμό και του οδηγούς ΙΧ;

 

Η κυριαρχία του αυτοκινήτου στη καθημερινότητά μας  δεν είναι ο κανόνας και δεν επιτρέπεται να είναι πλέον

Η απάντηση είναι: επειδή η δημόσια συζήτηση έχει αλλάξει κατεύθυνση εν μέρει αλλα και οφείλει να αναπροσανατολιστεί λόγω της απαιτούμενης βιωσιμότητας  της κινητικότητας στις πόλεις.  Μήπως κινούμαστε λίγο μήπως είμαστε υπέρβαροι. Για αναρωτηθείτε.

Δεν επιτρέπεται να έρθουν περίοδοι hard lockdown για να λέμε: «πόσο ελεύθερα αναπνέουμε κατά την συγκεκριμένη περίοδο και πόσο καθαρός είναι ο αέρας στη πόλη χωρίς αυτοκίνητα» και να μας ονομάζουν και γραφικούς και υπερβολικούς.

Δεκαετίες κυριαρχίας του αυτοκινήτου στην πόλη που ζούμε οδηγούν πολλούς ανθρώπους- μπορώ να πως με σιγουριά η πλειονότητα των κατοίκων στη πόλη-  να πιστεύουν ότι αυτός είναι ο κανόνας, η καθημερινή κανονικότητα.

Αφού  δεν έχουν γνωρίσει τίποτα άλλο από τη χιονοστιβάδα λαμαρίνας δεξιά και αριστερά του δρόμου, φυσικά και δεν θα το  παρατηρούν. Εκτός αυτό είναι κεκτημένο της εξέλιξης του ανθρωπόκαινου.  

Θεωρούμε φυσιολογικό όταν μεταλλικά κουτιά δύο τόνων ακούγονται μέσα από τα διαμερίσματα, τις καφετέριες και τα δημοτικά σχολεία μας να τρέχουν  ακόμα και με 60 χιλιόμετρα την ώρα.

Το γεγονός ότι τα αστικά κόμματα δεν αναφέρονται ακόμα καν σε εκφράσεις όπως «ανώτατη ταχύτητα μέσα στην πόλη 30 χλμ/ώρα» «απαγόρευση άνω των  1800 κυβικών αυτοκινήτων και των SUV στο κέντρο της πόλης» κλπ κλπ. δείχνει πόσο σοβαρά και ξεδιάντροπα διαχειρίζονται και αντιμετωπίζουν τους κινδύνους επι της ζωής των πολιτών στα αστικά περιβάλλοντα, όπως επίσης πόσο έχει εσωτερικευθεί η κυριαρχία του αυτοκινήτου  σαν μια κανονικότητα, σαν μια νορμάλ κατάσταση.

Κάντε χώρο στις πόλεις για μια όμορφη ζωή για να ερωτευτούμε τις πόλεις μας …

Γυρίζοντας ή πηγαίνοντας προς τη πόλη με το ποδήλατο κάνω προγραμματισμό από ποια στενά θα πάω για να μην έχω θόρυβο, καυσαέρια και ‘ατυχείς’ (προσεχτικά εκφραζόμενος χαρακτηρισμός) συμπεριφορές οδηγών ΙΧ, ύβρεις κλπ και φυσικά ατύχημα.

Και σε τελική ανάλυση είναι κάπως έτσι: η αντί-αυτοκίνητο  ιδεολογία είναι βασικά μια πολύ άσχημη λέξη για να την προσδώσουμε στο χαρακτηρισμό μιας «καλής και υγιούς ζωή». Πολύ απλά λιγότερα αυτοκίνητα στις πόλεις σημαίνει:

•       Καθαρότερος αέρας που μπορείτε να αναπνέετε χωρίς να ανησυχείτε.
•     Κατοικημένες περιοχές όπου τα παιδιά μπορούν να παίξουν χωρίς         επίβλεψη.
•       Περισσότερος χώρος για δέντρα, φυτά, παγκάκια κλπ.

Όσοι από εμάς χρησιμοποιούμε όρους όπως αναφέραμε παραπάνω για να μη στενοχωρήσουμε, εθελοτυφλούμε όσον αφορά αυτούς που δεν έχουν αυτοκίνητο και όσον αφορά αυτούς που κατέχουν ένα και δυο και τρία αυτοκίνητα  που δημιουργούν προβλήματα στο κλίμα, το περιβάλλον, την ασφάλεια και στον προς διάθεση δημόσιο χώρο.

Θα πρέπει να γίνει αναδιανομή του χρησιμοποιήσιμου δημόσιου χώρου, έτσι ώστε η κυκλοφορία ποδηλάτων και των πεζών να καταλαμβάνει  τουλάχιστον το μισό χώρο - αυτό απέχει πολύ από την πραγματικότητα - και ούτε αυτό θα ήταν πάλι δίκαιο.

Και δεν είναι μόνο ο διαθέσιμος χώρος αλλα και οι εκπομπές αερίων θερμοκηπίου στον τομέα των μεταφορών που φυσικά δεν έχουν μειωθεί . Η μείωση το 2020 είναι αποτέλεσμα των περιόδων της καραντίνας ιδιαίτερα τον Απρίλιο.

 

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΣΤΟ  ΜΕΡΟΣ ΙΙ