"Να εκκρίνεις(εκσπερματώνεις)
σαν γυναίκα"
Η Στέφανι Χάερντλ
γράφει για την ιστορία της γυναικείας
εκσπερμάτισης - και πώς αυτή ξεχάστηκε.
Πολλές γυναίκες
το κάνουν: 'εκτοξεύουν' εσωτερικά υγρά
κατά τη διάρκεια του οργασμού. Ωστόσο,
η γυναικεία “εκσπερμάτιση” (παρακάτω
θα εξηγηθεί ο ορισμός διαφορετικά)
ακούγεται σαν απόκλιση από τον κανόνα,
ακόμη και σαν ασθένεια καμία φορά. Η
Στέφανι Χόερντ εξέπλάγει πάρα πολύ για το πόσο
λίγα γνώριζε για την έκκριση αυτών των
υγρών. Διερεύνησε και κατέγραψε τι
βρήκε: βαθιά γνώση
της ανταλλαγής των γυναικείων σωματικών
υγρών.
Κυρία H,
γυναικεία εκσπερμάτιση: Πώς μια γυναίκα
καταλήγει να γράψει για ένα τέτοιο θέμα
S H: Μέσω
του κινηματογράφου. Είδα σε ένα λεσβιακό
κινηματογράφο του Βερολίνου το 1998 το
έργο How To Female Ejaculate
. Η ταινία μου έκανε μεγάλη
εντύπωση. Μεγάλωσα τη δεκαετία του '80
με την ιδέα ότι υπάρχουν αρσενικά και
θηλυκά σώματα - και ότι αυτό περιλαμβάνει
πολύ συγκεκριμένες συμπεριφορές κατά
τη διάρκεια του σεξ. Και τότε αυτές οι
τέσσερις γυναίκες κάθονταν σε έναν
κύκλο και πιτσιλούσαν κανονικά τον
καμβά. Το διττό αυτό concept στο κεφάλι μου
είχε καταρρεύσει. Ταυτόχρονα, με έκανε
να θυμώσω, ότι δεν είχα ακούσει για
γυναίκες που εκσπερμάτιζαν όταν ήμουν
στα μέσα της δεκαετίας των '20 χρόνων
μου. Έτσι σήκωσα τις κεραίες μου και
άρχισα την έρευνα.
Το 69 τοις εκατό
των γυναικών εκσπερματώνουν κατά τη
διάρκεια του οργασμού - ένας εκπληκτικά
υψηλός αριθμός.
Υπάρχουν πολύ
διαφορετικοί αριθμοί. Μια αυστριακή
ερευνητική ομάδα ανέλαβε να συγκρίνει
όλες τις μελέτες που δημοσιεύθηκαν
σχετικά με το θέμα το 2007. Μετά από αυτό,
το φάσμα των γυναικών που έχουν
εκσπερματίσει τουλάχιστον μία φορά ή
ακόμα και τακτικά κυμαίνεται από δέκα
έως 69 τοις εκατό. Απαιτούνται όμως πολλές
έρευνες για να προσδιοριστούν αξιόπιστα
στοιχεία. Προσωπικά, πιστεύω ότι το 69%
είναι ρεαλιστικό.
Τι σημαίνει
εκσπερμάτιση ως γυναίκα; Έτσι κι αλλιώς
όταν είναι ερεθισμένη, είναι συνήθως
υγρή για να υγρανθεί παραπάνω ούτως ή
άλλως;
Το χύσιμο(το
εσωτερικό ράντισμα) μπορεί να διακριθεί
σαφώς από την κανονική κολπική “λίπανση”:
η εκσπερμάτιση είναι μια ξαφνική, δυνατή υγροποίηση πριν, κατά τη διάρκεια ή
μετά τον οργασμό. Πρόσφατη έρευνα
προτείνει επίσης τη διαφοροποίηση
μεταξύ εκσπερμάτισης και εκτόξευσης(ραντίσματος). Η εκσπερμάτιση
προέρχεται από τον προστάτη (που εχει
και η γυναίκα φυσικά), είναι μικρή
ποσότητα, γαλακτώδης, πηκτό και περιέχει
το ειδικό για τον προστάτη αντιγόνο
(PSA). Το άλλο υγρό είναι πιο υδαρές και
διαφανές. Οι γυναίκες το εγχέουν σε
μεγάλες ποσότητες, κατά πάσα πιθανότητα
προέρχονται από την ουροδόχο κύστη,
αλλά δεν είναι ούρα. Τα πολλά, μερικές
φορές πολύ παλιά, κείμενα που εξέτασα
επίσης περιγράφουν ένα πολύ ευρύ φάσμα
'σπερματικού υγρού'.
Αναφέρεστε
στα παλιά κείμενα της Κίνας και της
Ινδίας που ερευνήσατε για το βιβλίο
σας. Στον πρόλογο, όμως, παραθέτεται ένα
ερωτικό γράμμα προς την φεμινιστική
και πολιτική ακτιβίστρια Emma Goldman, η οποία
ασχολείται με την "ακτίνα του χυμού
αγάπης". Γνώριζαν και τότε για την
γυναικεία εκσπερμάτιση. Πότε χάθηκαν
αυτές οι γνώσεις;
Η λέξη αναφορικά
με την έγχυση των γυναικείων υγρών
εξαφανίστηκε κανονικά κατά τα τέλη του
19ου αρχές του 20ου αιώνα. Παρόλο που
υπήρχαν ακόμη επαγγελματίες του ιατρικού
κλάδου που επεσήμαναν, ότι οι γυναίκες έκκριναν υγρό κατά τη διάρκεια
του σεξ, εξαφανίστηκε από την ευαισθητοποίηση
του κοινού την εποχή εκείνη. Εάν θεωρήσετε
ότι πάνω από 2.000 χρόνια τα κείμενα
αναφέρονται και περιγράφουν τη γυναικεία
εκσπερμάτιση με μεγάλη ακρίβεια και
λεπτομέρεια και ότι το θηλυκό σπέρμα
ήταν πανταχού παρόν στο Μεσαίωνα, η
γυναικεία έκκριση αποσιωπήθηκε στην
πραγματικότητα πολύ αργά και για λίγο.
Έτσι, η ιστορία της έκκρισης των γυναικείων
υγρών είναι πολύ παλιά, αυτή της λήθης
πολύ σύντομη.
Πώς θα μπορούσε
αυτό να ξεχαστεί;
Αυτό έχει
διάφορους λόγους και χαρακτηρίζεται
από διαφορετικές παραδειγματικές
μεταβολές. Για ένα πράγμα, η κατανόηση
της σεξουαλικότητας έχει αλλάξει. Στα
παλιά γραπτά, η εστίαση ήταν στην
ευχαρίστηση, την ανταλλαγή σωματικών
υγρών και την αμοιβαία ικανοποίηση, σε
κάποιο σημείο το σεξ χρησίμευσε μόνο
ως μέσο αναπαραγωγής. Για μεγάλο χρονικό
διάστημα θεωρήθηκε ότι οι εγκυμοσύνες
προκύπτουν όταν το αρσενικό και θηλυκό
σπέρμα αναμειγνύεται. Η γνώση ότι γίνεται
μόνο η γονιμοποίηση της ωαρίων, για την
οποία η γυναίκα δεν χρειάζεται να
αισθάνεται ή να έχει έναν οργασμό, έχει
βοηθήσει στην άγνοια σχετικά με τη
γυναικεία εκσπερμάτιση. Προστέθηκε σε
αυτό το θέμα αναφορικά με το αν οι
γυναίκες ήταν σε θέση να βιώσουν
σεξουαλική ευχαρίστηση και ικανοποίηση
γενικώτερα – και έτσι η εκσπερμάτιση
ως εμφανές χαρακτηριστικό αυτής της
ικανότητας φαινόταν ακατάλληλη.
Γιατι ερευνητές
που έχουν αναδείξει τη γυναικεία
εκσπερμάτιση δεν ακούγονται.
Τα αποτελέσματα
της έρευνας δεν μεταβιβάζονται. Έχω
διερευνήσει πολλές ιατρικές διδακτορικές
διατριβές και εξειδικευμένες βιβλιογραφικές
μελέτες και η παρουσίαση δεν είναι ακόμη
πλήρως ενημερωμένη. Το Ομοσπονδιακό
Κέντρο Εκπαίδευσης για την Υγεία είναι
τώρα κάπως καλύτερα εξοπλισμένο όσον
αφορά την κλειτορίδα (βλέπε το βιβλίο),
αλλά η γνώση της γυναικείας εκσπερμάτισης
και ο προστάτης δεν έχουν ακόμη πάρει
τη θέση που σαν θέματα τους αξίζουν να έχουν εκεί.
Εκπληκτικό,
διότι θα πρέπει να είμαστε πιο μπροστά
τον 21ο αιώνα: οι γυναίκες μπορούν να
απολαύσουν το σεξ και η ιατρική έχει
την ευκαιρία να κάνει την ανάλογη έρευνα.
Όμως, δεδομένου
ότι ο θηλυκός προστάτης είναι λιγότερο
πιθανό να αρρωστήσει, δεν παρουσιάζει
κανένα ενδιαφέρον για τη φαρμακοβιομηχανία.
Επιπλέον, η ιατρική έρευνα εξακολουθεί
να κυριαρχείται από άνδρες, οι οποίοι
με τη σειρά τους κάνουν περισσότερη
έρευνα σε αρσενικά σώματα παρά σε
γυναικεία. Προσωπικά αισθάνομαι
διαφορετικά το πως αντιλαμβάνεται το
κοινό το θέμα. Εδώ είναι κυρίως νεαρές
γυναίκες που αρχίζουν να ασχολούνται
με το θέμα της έμμηνου ρύσεως, του
αιδοίου, της κλειτορίδας ή ακόμα και
της εκσπερμάτισης και έτσι αρχίζουν
και ακούγονται.
Ας πάμε στα
γυναικεία μας... Πώς αντιδρούν οι γυναίκες
όταν λέτε ότι ερευνάτε το πολιτισμικό
ιστορικό της γυναικείας εκσπερμάτισης;
Διαφορετικά. Οι
γυναίκες που έχουν ήδη εκσπερματίσει
ή γνωρίσουν κάποιον που το κάνει είναι
ικανοποιημένοι από την ανταλλαγή των
πληροφοριών και θεωρούν εξαιρετικά
σημαντικό να μάθουν περισσότερα γι'
αυτό. Άλλες είναι πολύ προσεκτικές και
φοβούνται ότι θα τους οριστεί τώρα ένα
νέο σεξουαλικό πρότυπο που πρέπει να
εκπληρωθεί από αυτές. Σίγουρα δεν θέλω
να το διαδώσω το τελευταίο! Δεν εκκρίνουν
όλες οι γυναίκες και αυτές που το κάνουν
δεν το κάνουν πάντα. Κάποιες μπορούν να
το ελέγξουν συνειδητά, για άλλες «απλά
συμβαίνει» - οι δυνατότητες είναι
ποικίλες και πάνω από όλα τελείως
εξατομικευμένες. Υπάρχουν επίσης
ανατομικοί παράγοντες που μπορούν να
το επηρεάσουν αυτό.
Αυτός ο φόβος
σχετίζεται επίσης με την τότε απόρριψη
της εκσπερμάτισης στο δεύτερο γυναικείο
κίνημα. Δεν έπρεπε να είναι φυσικό για
τις φεμινίστριες να γιορτάσουν τη
σεξουαλική δύναμη των γυναικών;
Δεν υπήρχε μόνο
η απόρριψη. Το 1981 κυκλοφόρησε το βιβλίο
Frauenkörper(το γυναικείο σώμα) - από μια νέα
προοπτική του κινήματος της γυναικείας
υγείας, το οποίο έχει προσπαθήσει να
παρουσίασει γραφιστικά τη γυναικεία
εκσπερμάτιση εξαιρετικά. Έτσι, το θέμα
θα μπορούσε να είχε πάρει άλλη τροπή,
αλλά μετά σχεδόν εξαφανίστηκε κάτω απο
το τραπέζι. Νομίζω ότι έγινε, επειδή
συνδέθηκε με την κολπική διέγερση.
Ο κόλπος ήταν ο
τόπος για τον οποίο οι γυναίκες της
δεκαετίας του '70 και του '80 δεν ήθελαν
να προβληματιστούν πλέον. Η κολπική
διείσδυση και η σεξουαλική επαφή έπρεπε
να τροποποιηθούν ή να αγνοηθούν πλήρως.
Αντ' αυτού, η κλειτορίδα χαιρετίστηκε
ως ο νέος τόπος γυναικείας σεξουαλικής
αυτοπεποίθησης. Και έρχονται γυναίκες
πλέον που λένε, ότι όταν διεγείρουν τον
ανώτερο κολπικό μέρος, χύνουν. Αυτό δεν ταίριαζε με το σεξουαλικό αυτονόητο
των φεμινιστριών εκείνης της εποχής.
Σήμερα θα ήταν ίσως ευκολώτερο, αλλα ακόμα αναρωτιέμαι αν
βρήκατε έναν εκδότη εύκολα.
Χρειάστηκε λίγο
χρόνο, αλλά η έκδοση Nautilus είχε τότε το
θάρρος και το κοινωνικό θράσος. Ορισμένοι
εκδότες θεώρησαν ότι το θέμα ήταν πολύ
εξειδικευμένο. Αισθανόμουν σαν να έγραφα
ένα βιβλίο για το μηνίσκο. Ένα παράλογο
επιχείρημα. Σαν να ήταν μόνο ένα μέρος
του σώματος. Το βιβλίο μου είναι για το
πώς η γυναικεία εκσπερμάτιση συνδέεται
με την εικόνα του σώματος της, της
επιθυμίας, της αναπαραγωγικότητας και
της σεξουαλικότητας της. Πρόκειται για
τα πραγματικά μεγάλα ζητήματα - όχι μόνο
για τα υγρά.
Η
κλειτορίδα
Αληθινό
μεγαλείο. Στην Αναγέννηση το ανθρώπινο
σώμα ήταν καλά διερευνημένο λαμβάνοντας
υπόψη τα μέσα που υπήρχαν τότε, pardon:
το αρσενικό σώμα. Μόνο το 1559 ο ανατόμος
Realdo Colombo περιέγραψε τη κλειτορίδα ως
όργανο γυναικείας απόλαυσης. Μέχρι
τότε, θεωρήθηκε ότι ήταν είτε ένα «κενό
διάστημα» είτε ένα "αναποδογυρισμένο»
πέος. Για αιώνες, το ιατρικό επάγγελμα
συμφωνούσε σε ένα πράγμα: κάτι λείπει
από τις γυναίκες.
Χρειάστηκαν
ακόμη μερικά εκατόχρονα - μέχρι το 1998 – μέχρι που
η Αυστραλιανή ουρολόγος Helen O'Connell
περιέγραψε τη κλειτορίδα σε βάθος. Είναι
δέκα φορές μεγαλύτερη από το ορατό τμήμα
της, την άκρη της κλειτορίδας. Και στη φύση το παγόβουνο αυτό που φαίνεται πάνω απο την επιφάνεια της θάλασσας είναι το 1/9 του συνολικού όγκου. Και δύο
φορές μεγαλύτερη από ό,τι είχαν πει
προηγουμένως οι εμπειρογνώμονες. Με
8.000 απολήξεις νεύρων, δεν είναι μόνο
σημαντικά πιο ευαίσθητη, αλλά και
μεγαλύτερη σε όγκο από το πέος! Ένα
γεγονός που θα παραποιούσε κοσμοθεωρίες
πριν από αιώνες.
Η Stephanie Haerdle, γεννήθηκε στο Freiburg το 1974, σπούδασε σύγχρονη γερμανική λογοτεχνία, σπουδές πολιτισμού και σπουδές φύλου στο Βερολίνο, όπου ζει και εργάζεται σήμερα. Το 2007 κυκλοφόρησε το πρώτο της βιβλίο για τους καλλιτέχνες τσίρκου, τώρα είναι το δεύτερο βιβλίο της για τη γυναικεία έκκριση(εκσπερμάτιση).
Σημείωση του
blogger,
Παλαιότερες
βιβλιογραφικές αναφορες:
- 1ος αιώνα μΧ – Bai Xingjian: “milk fruit” που παράγει λευκωπό υγρό κατά τη διέγερση
- Kama Sutra, Anangaranga (1ος & 13οςαιώναςμΧ) :ερωτογόνος ζώνη του κόλπου (madanagamanadola)
- 17οςαιώνας μΧ: Reinjier De Graaf - “Tractatus de Virorum Organis Generationi Inservientibus”: περιουρηθρικός ιστός που σχετίσθηκε με τον ανδρικό προστάτη και τη “γυναικεία εκσπερμάτιση“
Πρόσφατη
βιβλιογραφία
- SEXUAL MEDICINE HISTORY: The History of Female Ejaculation, 2010
