Το Κίεβο απαιτεί όπλα τη στιγμή που παράγει αρκετά από αυτά το ίδιο.
Η κυβέρνηση Σελένσκι ζητά από τις χώρες του ΝΑΤΟ να επανεξοπλιστούν μαζικά. Πώς ταιριάζει αυτό με τις δικές της εξαγωγές στρατιωτικού εξοπλισμού σε μαζική κλίμακα;
Susanne Härpfer
Το ινστιτούτο ερευνών για την ειρήνη Sipri υπολογίζει την αξία των εξαγωγών όπλων της Ουκρανίας το 2020 σε 115 εκατομμύρια δολάρια. Το 2019, υπήρξαν εξαγωγές της τάξης των 96 εκατομμυρίων δολαρίων, συμπεριλαμβανομένων των αντιαρματικών συστημάτων Korsar/Corsair και Stugna P, με την εξαγωγική ονομασία "Scythian". Σύμφωνα με ουκρανικές πηγές, αυτά πωλήθηκαν στην Ινδία, τη Σαουδική Αραβία και την Τουρκία. Γιατί θα πρέπει να σταλούν στην Ουκρανία ακριβώς αυτές οι κατηγορίες όπλων από τη Γερμανία και άλλες χώρες του ΝΑΤΟ, όταν η χώρα θα μπορούσε να τα διαθέσει μόνη της;
Είναι εξίσου αινιγματικό γιατί αποστέλλονται αντιαεροπορικοί πύραυλοι τύπου "Strela" από τα παλαιά αποθέματα του Εθνικού Λαϊκού Στρατού (NVA) της ΛΔΓ. Πριν τοποθετηθεί στην Ουκρανία η νεότερη παραλλαγή του τύπου "Stinger", θα πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι οι ΗΠΑ παρείχαν πυραύλους "Stinger" στους Αφγανούς μουτζαχεντίν κατά τη δεκαετία του 1980 σαν να μοίραζαν "γλειφιτζούρια", όπως το έθεσε κάποτε ο ειδικός των μυστικών υπηρεσιών Erich Schmidt-Eenboom. Τα συστήματα αυτά όχι μόνο κατέρριψαν σοβιετικά μαχητικά αεροσκάφη κατά την περίοδο της σοβιετικής κατοχής στο Αφγανιστάν (1979-1989), αλλά και περιπλανήθηκαν σε όλο τον κόσμο στη συνέχεια. Τα επιβατικά αεροπλάνα απειλήθηκαν και έπρεπε να εξοπλιστούν με τα λεγόμενα συστήματα anti-Manpad ως μέτρο προστασίας. "Οι πύραυλοι Stinger - ανεξάρτητα από το ποιος τους στέλνει στο οπλοστάσιο της Ουκρανίας - θα μπορούσαν να επανεισαχθούν και να απειλήσουν ανθρώπινες ζωές και κρίσιμες υποδομές στη Γερμανία ή σε άλλα κράτη της ΕΕ.
Τα ουκρανικά άρματα T 64 και BTR3 έχουν επίσης εξαχθεί στην Αγκόλα και την Ταϊλάνδη. Το 2016, οι εξαγωγές έφτασαν σε αξία τα δύο δισεκατομμύρια δολάρια. Ξαναρωτάμε, γιατί θα πρέπει παρ' όλα αυτά να προμηθεύονται τέτοια όπλα από τη Γερμανία και άλλες χώρες του ΝΑΤΟ; Οι μεταφορές όπλων από την Ουκρανία σε άλλες χώρες έχουν οδηγήσει τρίτες χώρες μόνο να γίνουν χώρες για παλιοσίδερα;
Κοινές στρατιωτικές ασκήσεις των ΗΠΑ και της Ουκρανίας
Μέχρι στιγμής, η Ουκρανία έχει λάβει στρατιωτικό εξοπλισμό από τις ΗΠΑ, τον Καναδά, τη Μεγάλη Βρετανία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, τη Γαλλία, την Πολωνία, τις χώρες της Βαλτικής, την Τουρκία, την Τσεχική Δημοκρατία, τη Σλοβακία και απευθείας από το ΝΑΤΟ, ενημέρωσε τον συντάκτη η εκπρόσωπος της αμερικανικής δεξαμενής σκέψης Cato Institute, Nicole Hinojosa. Ο ιστότοπος αναφέρει ότι το ινστιτούτο δημοσιεύει για 40 χρόνια θέματα πολιτικής ασφάλειας. Αναφέρει επίσης ότι η κυβέρνηση Μπάιντεν έχει ήδη στείλει αντιαρματικούς πυραύλους στην Ουκρανία το 2017 και το 2019, κάτι που επιβεβαιώνει η αρχική σελίδα του Πενταγώνου.
Το οποίο θα πρέπει να συμπληρωθεί από την πληροφορία ότι το 2021 ο ουκρανικός στρατός οργάνωσε τη στρατιωτική άσκηση "Agile Spirit" μαζί με μονάδες από τις ΗΠΑ. Μια άσκηση στην οποία συμμετείχαν επίσης το Ηνωμένο Βασίλειο, η Γερμανία, η Ισπανία, η Λετονία και η Λιθουανία, καθώς και η Ιταλία, ο Καναδάς, η Πολωνία, η Ρουμανία, η Τουρκία, η Γεωργία και το Αζερμπαϊτζάν. Οι ΗΠΑ και η Ουκρανία διεξάγουν δύο κοινές στρατιωτικές ασκήσεις το χρόνο. Αυτό υποτίθεται ότι θα κρατούσε τη Ρωσία υπό έλεγχο. Προφανώς, αυτό δεν λειτούργησε. Μήπως οι ουκρανικές δυνάμεις ήταν πολύ αδύναμες, τα ρωσικά στρατεύματα ήταν υπερβολικά ισχυρά ή οι εισαγωγές όπλων από φιλικά κράτη ήταν λανθασμένες; Αν ναι, πώς;
Το ινστιτούτο ερευνών για την ειρήνη Sipri υπενθυμίζει ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση επέβαλε εμπάργκο στην Ουκρανία το 2014 για να αποτρέψει τη χρήση ευρωπαϊκών όπλων για την καταστολή της αντιπολίτευσης στη χώρα. Αυτό το δίλημμα είναι πιθανό να υπάρχει πάντα. Το ερώτημα είναι αν αυτό περιλάμβανε και τις δυνατότητες στον κυβερνοχώρο. Οι μνήμες επανέρχονται στις επιθέσεις στις ιρανικές πυρηνικές εγκαταστάσεις με τον
ιό Stuxnet. Γιατί δεν ήταν δυνατόν να αχρηστευθούν άμεσα τα ηλεκτρονικά εξαρτήματα των ρωσικών αρμάτων μάχης και των μαχητικών αεροσκαφών - πριν από την έναρξη των βομβαρδισμών που συνεχίζονται εδώ και δύο μήνες; Τέτοιες δυνατότητες λέγεται ότι υπάρχουν. Λέγεται επανειλημμένα ότι είναι δυνατή η παρέμβαση στα ηλεκτρονικά συστήματα των αεροσκαφών. Μήπως οι ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις δεν είχαν δυνατότητες στον κυβερνοχώρο;
Ήταν η ρωσική άμυνα ισχυρότερη ή οι διεθνείς ισχυρισμοί για τέτοιες δυνατότητες ήταν απλώς ψέματα, δισεκατομμύρια χρήματα των φορολογουμένων που σπαταλήθηκαν;
Ποιος όμως ελέγχει σήμερα τα ουκρανικά πυρηνικά εργοστάσια ηλεκτροπαραγωγής μέσω τηλεπαρακολούθησης; Αντίστοιχα ερωτήματα προς το Υπουργείο Άμυνας στο Κίεβο παρέμειναν μέχρι στιγμής αναπάντητα, όπως και ερωτήματα προς την Ομοσπονδία Αμερικανών Επιστημόνων FAS, τη δεξαμενή σκέψης Rand, την αντιπυρηνική οργάνωση Pugwash, τη δεξαμενή σκέψης Bonn International Center for Conflict Studies (BICC), το Ινστιτούτο Ερευνών για την Ειρήνη και την Πολιτική Ασφάλειας στο Αμβούργο (IFSH), το Ινστιτούτο Ψηφιακής Κοινωνίας και άλλα. Ο Scott Ghiringhelli της US-Eucom, υπεύθυνος για τις αμερικανικές δυνάμεις στην Ευρώπη, με ενημερώνει σε απάντηση του ερωτήματός μου ότι δεν σχολιάζουν επιχειρήσεις, αναπτύξεις στρατευμάτων, στρατιωτικά σχέδια ή εξοπλισμό.
Συνεργασία εμπιστοσύνης μεταξύ Γερμανίας και Ουκρανίας
H Ουκρανία διαθέτει υψηλή τεχνολογία. Υπάρχει συνεργασία, ιδίως με τη Γερμανία. Οι δυνατότητες για σύγχρονη εθνική άμυνα είναι αναμφίβολα διαθέσιμες. Εξάλλου, η Ουκρανία παρείχε ένα κινητό εργαστήριο για τον εντοπισμό τυχόν αυξημένων επιπέδων ραδιενέργειας στη Γεωργία, σύμφωνα με την ιστοσελίδα του ουκρανικού υπουργείου Έρευνας. Και όπως δήλωσε εκπρόσωπος του Ομοσπονδιακού Υπουργείου Παιδείας και Έρευνας (BMBF) στο Βερολίνο, απαντώντας σε ερώτησή μου, υπάρχει "μακροχρόνια και εμπιστευτική ερευνητική συνεργασία" μεταξύ Γερμανίας και Ουκρανίας. Το BMBF υποστηρίζει πολυάριθμα "μονομερή και διμερή έργα συνεργασίας με ουκρανικά ερευνητικά ιδρύματα". "Οι συμφωνίες για την Ουκρανία που αναφέρονται στην τρέχουσα συμφωνία συνασπισμού εξακολουθούν να ισχύουν", δήλωσε το BMBF απαντώντας σε ερώτησή μου.
Αλλα αν είναι έτσι τότε η Ουκρανία θα είχε δυνατότητες που θα έκαναν μια μαζική παράδοση συμβατικών όπλων να φαίνεται παρωχημένη. Ήδη από το 2015, η Ουκρανία φέρεται να έχει παραλάβει από τις ΗΠΑ το σύστημα μάχης πολλαπλών λέιζερ Miles. Αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την προσομοίωση επιτυχιών μάχης και την εκπαίδευση στη χρήση των όπλων. Γιατί η Ουκρανία θα πρέπει τώρα να εξοπλιστεί με παρωχημένα όπλα που φαίνεται να έρχονται σε αντίθεση με αυτή την προσέγγιση υψηλής τεχνολογίας; Στο πλαίσιο αυτό, οι δυνατότητες στους τομείς του κυβερνοπολέμου, του ηλεκτρονικού πολέμου και της χρήσης λέιζερ θα πρέπει επίσης να εξεταστούν με κριτικό πνεύμα. Τέτοια όπλα θα μπορούσαν να έχουν αποτρέψει ή να σταματήσουν εκτεταμένες καταστροφές στο σημερινό πολεμικό πλαίσιο. Αυτή η ασάφεια της τεχνολογίας και οι συνέπειές της πρέπει να λαμβάνονται υπόψη προτού μιλήσουμε για μαζικό εξοπλισμό, περισσότερες εξαγωγές ή ακόμη και συμμετοχή σε πόλεμο.
