Μια οπτική ευκαιρίας για ένα διαφορετικό είδος κόσμου;
Θα μπορούσαν οι στρατηγικές αντίδρασης-ανταπόκρισης να δομηθούν διαφορετικά πάνω σε άλλα κριτήρια, όχι μιας ανθρωποκαίνου αλλα μιας κλιματικεντρικής ευημερίας, και να αποτελέσουν την ώθηση για μια αποτελεσματική αντιμετώπιση της αρνητικής κλιματικής αλλαγής, ή θα ληφθούν απλώς μέτρα για να περάσουμε όσο ανώδυνα μπορούμε τις σημερινές σκληρές συνθήκες διαβίωσης και τελικά απόσυρσης αυτών, ώστε να επανέλθουμε στο γννωτό μοντέλο μας, γιατί αυτό ειναι το πιο short term σίγουρο, "business-as-usual" ?
Ειναι όπως η παραβολή "οι τυφλοί και ο ελέφαντας". Βλέπουμε να σπάει και να πέφτει στη θάλασσα ένα τεράστιο κομμάτι πάγου, αλλα δε βλέπουμε, δεν κατανοούμε, ότι πίσω απο το κομμάτι που έσπασε λείωνει ο πάγος.
Γιατί με τον έτσι θέλω κουλτουραλισμό όμως αυτών των αυθεντικών ναρκισσιστών , που έχουν παραχθεί απο το σύστημα, ενισχύεται πολιτικά μέσω μιας αισθητικής βούλησης1 ο περιορισμός μιας πολιτικής πραγματικότητας μιας κοινωνίας, μόνο στα υποκειμενικά της θεμέλια, που αθροίζει στο σύνολο της τις συνθήκες διαβίωσής τους σε μια αυτοτελή και με ανεξάρτητες αιτίες διαβίωσης της αυτοσυνείδησης τους, πάνω στο ναρκισσισμό τους.
Η απάντηση θα παραμένει στο χώρο απλά έως η κοινωνία των πολιτών απαιτήσει από την πολιτική- γιατι αυτοί έχουν και το καρπούζι και το μαχαίρι- την αναπροσαρμογή όλων των στόχων και την εγκατάλειψη της εξελικτικής θεωρίας στον κοινωνικοοικονομικό τομέα, παρόλο που έχουν ήδη προταθεί ορισμένα μέτρα, όπως η εθνικοποίηση ιδιωτικών επιχειρήσεων στη Γαλλία και ενός παγκόσμιου μηνιαίου εισοδήματος στις ΗΠΑ και τα οποία στη χειρότερη περίπτωση για τον Καπιταλισμό θα ήταν ένας εφιάλτης.
"Όπως ισχυρίστηκαν ορισμένοι, το COVID-19 παρουσιάζεται στην κοινωνία σαν την ευκαιρία να ανταποκριθεί στην αλλαγή του κλίματος μέσω "μιας προγραμματισμένης ανάπτυξης" που δίνει προτεραιότητα στην ευημερία των ανθρώπων( και δεν ομιλούμε εδώ για αμιγώς υλική ευημερία) πάνω από τα περιθώρια κέρδους."2 Αυτό μπορεί να συμβεί όταν εξοικειωθούμε με τους τρόπους ζωής και τα εργασιακά πρότυπα που δίνουν προτεραιότητα,
Έχουμε ανάγκη πλέον, μια δίκαιη κλιματική αλλαγή. Πως γίνεται αυτό? Μια κλιματική αλλαγή που θα εξασφαλίζει την προστασία των φτωχών και πιο ευάλωτων στη κοινωνία και εδώ δίνουμε έμφαση όχι μόνο στις αστικές κοινωνίες αλλα και στην ύπαιθρο και η οποία θα ενσωματωθεί στην πανδημική αντίδρασή μας μετα τα αυστηρά περιοριστικά μέτρα. Καθώς οι θερμοκρασίες θέρμανσης συνεχίζουν να λιώνουν το permafrost με ανησυχητικούς ρυθμούς, η πιθανότητα ακόμα πιο σοβαρών πανδημιών που αναδύονται από τον πάγο που λιώνει είναι ένας πολύ πραγματικός κίνδυνος.
Συνεπώς, η δράση για την αλλαγή του κλίματος είναι η μοναδική ζωτική αντίδραση για την πανδημία ή αλλιώς, να εξημερωθεί η κοινωνία πλέον.
Η ερώτηση στο τέλος θα μπορούσε να ήταν: μπορεί η εξελικτική θεωρία που ζούμε σήμερα να μεταφερθεί σε ένα άλλο επίπεδο, δηλαδή να προσαρμοστεί στο εν δυνάμει εξελικτικό 'είδος' και να γίνει ή πρωτογενής προϋπόθεση δίκαιης διαβίωσης δηλαδή το κλίμα ,και όλα τα άλλα να καταρρεύσουν όσα δεν δύνανται να προσαρμοστούν όπως π.χ. obsolete υποκείμενες ασθένειες όπως αυτή που εχει το "... boy" της wall street παρακάτω ... ?
1Μια αισθητική βούληση βασίζεται σε μια έλλειψη που είναι εγγενές της σχέσης των αυτοεκτιμήσεων: η έλλειψη της αίσθησης της αυτοεκτίμησης που αφήνει τελικά στο τέλος μια εμμονή για αναγνώριση. Ο παραλογισμός τους αποκαλύπτεται στο γεγονός ότι η προσπάθειά τους επιτυγχάνει το αντίθετο από αυτό που θέλουν, γιατί κάθε αυτοεκτίμηση μπορεί να είναι τόσο έγκυρη όσο μπορεί να καθορίσει και άλλες αυτοεκτιμήσεις.
2. Vijay Kolinjivadi, Diana Vela Almeida, Jonathan Martineau, Can the planet really be saved in Time? On the temporalities of socionature, the clock and the limits debate, https://doi.org/10.1177/2514848619891874
Θα μπορούσαν οι στρατηγικές αντίδρασης-ανταπόκρισης να δομηθούν διαφορετικά πάνω σε άλλα κριτήρια, όχι μιας ανθρωποκαίνου αλλα μιας κλιματικεντρικής ευημερίας, και να αποτελέσουν την ώθηση για μια αποτελεσματική αντιμετώπιση της αρνητικής κλιματικής αλλαγής, ή θα ληφθούν απλώς μέτρα για να περάσουμε όσο ανώδυνα μπορούμε τις σημερινές σκληρές συνθήκες διαβίωσης και τελικά απόσυρσης αυτών, ώστε να επανέλθουμε στο γννωτό μοντέλο μας, γιατί αυτό ειναι το πιο short term σίγουρο, "business-as-usual" ?
Ειναι όπως η παραβολή "οι τυφλοί και ο ελέφαντας". Βλέπουμε να σπάει και να πέφτει στη θάλασσα ένα τεράστιο κομμάτι πάγου, αλλα δε βλέπουμε, δεν κατανοούμε, ότι πίσω απο το κομμάτι που έσπασε λείωνει ο πάγος.Γιατί με τον έτσι θέλω κουλτουραλισμό όμως αυτών των αυθεντικών ναρκισσιστών , που έχουν παραχθεί απο το σύστημα, ενισχύεται πολιτικά μέσω μιας αισθητικής βούλησης1 ο περιορισμός μιας πολιτικής πραγματικότητας μιας κοινωνίας, μόνο στα υποκειμενικά της θεμέλια, που αθροίζει στο σύνολο της τις συνθήκες διαβίωσής τους σε μια αυτοτελή και με ανεξάρτητες αιτίες διαβίωσης της αυτοσυνείδησης τους, πάνω στο ναρκισσισμό τους.
Η απάντηση θα παραμένει στο χώρο απλά έως η κοινωνία των πολιτών απαιτήσει από την πολιτική- γιατι αυτοί έχουν και το καρπούζι και το μαχαίρι- την αναπροσαρμογή όλων των στόχων και την εγκατάλειψη της εξελικτικής θεωρίας στον κοινωνικοοικονομικό τομέα, παρόλο που έχουν ήδη προταθεί ορισμένα μέτρα, όπως η εθνικοποίηση ιδιωτικών επιχειρήσεων στη Γαλλία και ενός παγκόσμιου μηνιαίου εισοδήματος στις ΗΠΑ και τα οποία στη χειρότερη περίπτωση για τον Καπιταλισμό θα ήταν ένας εφιάλτης.
"Όπως ισχυρίστηκαν ορισμένοι, το COVID-19 παρουσιάζεται στην κοινωνία σαν την ευκαιρία να ανταποκριθεί στην αλλαγή του κλίματος μέσω "μιας προγραμματισμένης ανάπτυξης" που δίνει προτεραιότητα στην ευημερία των ανθρώπων( και δεν ομιλούμε εδώ για αμιγώς υλική ευημερία) πάνω από τα περιθώρια κέρδους."2 Αυτό μπορεί να συμβεί όταν εξοικειωθούμε με τους τρόπους ζωής και τα εργασιακά πρότυπα που δίνουν προτεραιότητα,
- στην επιβράδυνση της δραστηριότητας μας(ας πούμε degrowth-αποανάπτπυξη),
- στη λιγότερη μετακίνηση,
- στις συντομότερες εβδομάδες εργασίας,
- στην κατάργηση των ενοικίων (ναι, παρόλο που ζώ μόνο από αυτό προς το παρόν),
- στην ανακατανομή του εισοδήματος από τους πλουσιότερους προς τους φτωχότερους,
- στην ιεράρχηση της υγείας των εργαζομένων (ειδικά για τους μετανάστες εργαζόμενους χαμηλού μισθού, ευάλωτους ενόψει της οικονομικής ύφεσης) και
- με βάση περισσότερο στις τοπικές αλυσίδες εφοδιασμού.
Έχουμε ανάγκη πλέον, μια δίκαιη κλιματική αλλαγή. Πως γίνεται αυτό? Μια κλιματική αλλαγή που θα εξασφαλίζει την προστασία των φτωχών και πιο ευάλωτων στη κοινωνία και εδώ δίνουμε έμφαση όχι μόνο στις αστικές κοινωνίες αλλα και στην ύπαιθρο και η οποία θα ενσωματωθεί στην πανδημική αντίδρασή μας μετα τα αυστηρά περιοριστικά μέτρα. Καθώς οι θερμοκρασίες θέρμανσης συνεχίζουν να λιώνουν το permafrost με ανησυχητικούς ρυθμούς, η πιθανότητα ακόμα πιο σοβαρών πανδημιών που αναδύονται από τον πάγο που λιώνει είναι ένας πολύ πραγματικός κίνδυνος.
Συνεπώς, η δράση για την αλλαγή του κλίματος είναι η μοναδική ζωτική αντίδραση για την πανδημία ή αλλιώς, να εξημερωθεί η κοινωνία πλέον.
Η ερώτηση στο τέλος θα μπορούσε να ήταν: μπορεί η εξελικτική θεωρία που ζούμε σήμερα να μεταφερθεί σε ένα άλλο επίπεδο, δηλαδή να προσαρμοστεί στο εν δυνάμει εξελικτικό 'είδος' και να γίνει ή πρωτογενής προϋπόθεση δίκαιης διαβίωσης δηλαδή το κλίμα ,και όλα τα άλλα να καταρρεύσουν όσα δεν δύνανται να προσαρμοστούν όπως π.χ. obsolete υποκείμενες ασθένειες όπως αυτή που εχει το "... boy" της wall street παρακάτω ... ?
1Μια αισθητική βούληση βασίζεται σε μια έλλειψη που είναι εγγενές της σχέσης των αυτοεκτιμήσεων: η έλλειψη της αίσθησης της αυτοεκτίμησης που αφήνει τελικά στο τέλος μια εμμονή για αναγνώριση. Ο παραλογισμός τους αποκαλύπτεται στο γεγονός ότι η προσπάθειά τους επιτυγχάνει το αντίθετο από αυτό που θέλουν, γιατί κάθε αυτοεκτίμηση μπορεί να είναι τόσο έγκυρη όσο μπορεί να καθορίσει και άλλες αυτοεκτιμήσεις.
2. Vijay Kolinjivadi, Diana Vela Almeida, Jonathan Martineau, Can the planet really be saved in Time? On the temporalities of socionature, the clock and the limits debate, https://doi.org/10.1177/2514848619891874
