Η επερχόμενη κοινωνικά οξεία ανισότητα θα ζεστάνει ακόμα περισσότερο το αστικό περιβάλλον διαβίωσης.
Υπάρχει μια υπολανθάνουσα εντύπωση, ότι παιγνίδι το χάσαμε ήδη. Το κλίμα δεν αγνοεί τη ταξική διάκριση σε φτωχούς και πλούσιους στις κοινωνίες: ενώ οι προνομιούχοι αναπαύονται ή εργάζονται με την ψύξη, άλλοι ιδρώνουν μέχρι ακόμα να πέσουν και νεκροί. Η κοινωνία δεν είναι επαρκώς προετοιμασμένη για την συχνότητα και την αύξηση των κυμάτων καύσωνα λόγω κλιματικής αλλαγής. Μάλλον χειροτερεύει η κατάσταση των φτωχών, αυτών των «αόρατων» , κοινωνικά ευάλωτων και των λαθρομεταναστών. Και εάν διερευνήσουμε θα βρούμε και άλλους παράγοντες που επιδρούν ανασταλτικά και αρνητικά στα χαμηλότερα μέχρι και κατώτερα κοινωνικά στρώματα φτιάχνοντας πλέον τμηματοποιημένη ταξική ανισότητα, βλέπε AirBnb. Δεν είναι μακριά από τα διαμερίσματά και σπίτια μας μας. Ας παραμείνουμε όμως στο κλίμα και δεν είναι υπερβολικός πανικός όπως θα έλεγαν πολλοί. Άλλοι υποκειμενικά το εκλογικεύουν, ας αφήσουμε τους άλλους δεν μας καίει, στη κυριολεξία, ακόμα το πρόβλημα.
Αποφασίσαμε να ζήσουμε εξ αιτίας του… θα πρέπει να προσαρμοστούμε εγκαίρως στις μεταβολές της δικής του προοπτικής εξ αιτίας μας
Στις αστικές περιοχές, οι δολοφονικές θερμοκρασίες επιτυγχάνονται ταχύτερα από ότι σε περιοχές με λιγότερη αστικοποίηση. Οι πόλεις απορροφούν θερμότητα και παράγουν θερμότητα και όλο αυτό το pensum το ακτινοβολούν. Άσφαλτος, τούβλα, τσιμέντο, μπετόν και σκοτεινές στέγες ενεργούν σαν σφουγγάρια που απορροφούν τη θερμότητα κατά τη διάρκεια της ημέρας και την απελευθερώνουν τη νύχτα. Ο κλιματισμός είναι ένα σωσίβιο για όσους μπορούν να το αντέξουν οικονομικά, αλλά κάνει τους δρόμους ακόμα πιο θερμούς - ειδικά δε όταν δεν υπάρχουν δένδρα- για όσους δεν μπορούν να έχουν κλιματισμό. Μια μελέτη από την κυβέρνηση των ΗΠΑ, είναι προειδοποιητική: «Αστικές Θερμονησίδες σε συνδυασμό με τη γήρανση του πληθυσμού και η αυξανόμενη αστικοποίηση μελλοντικά θα αυξήσουν την ευπάθεια του αστικού πληθυσμού όσο αφορά τα προβλήματα υγείας που σχετίζονται με τη ζέστη».
Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ), το 2030, το 60% των ανθρώπων θα ζουν στις πόλεις. Και όσο περισσότερο γεμίζουν οι πόλεις, τόσο θερμότερές θα γίνονται. Με τις πρόσφατες προειδοποιήσεις ότι οι θερμοκρασίες στη Νότια Ασία θα υπερβούν το όριο για την ανθρώπινη επιβίωση στο τέλος αυτού του αιώνα, κάθε βαθμός μετράει. Ήδη φέτος, 65 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους σε θερμοκρασίες σχεδόν 44 βαθμών Κελσίου στην πακιστανική πόλη του Καράτσι - μια πόλη που είναι συνηθισμένη στην υπερβολική ζέστη.
Αλλά τα αποτελέσματα δεν είναι τα ίδια για όλους. Για παράδειγμα, υπάρχει μία ισχυρή συσχέτιση μεταξύ των πράσινων περιοχών μιας περιοχής σε μια πόλη και την ευημερία της: Όταν η σκιά των δέντρων μπορεί να μειώσει τις μέγιστες επιφανειακές θερμοκρασίες από 11 έως 25 βαθμούς, «το τοπίο αστικού πρασίνου γίνεται ένας δείκτης της θνησιμότητας κατά τις περιόδους καύσωνα,» εξήγησε ο Tarik Benmarhnia, ειδικός της δημόσιας υγείας στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια Σαν Ντιέγκο. Είναι συν-συγγραφέας μιας επιστημονικής έκθεσης που ισχυρίζεται ότι σε περιοχές με λιγότερη βλάστηση υπάρχει 5% υψηλότερος κίνδυνος θανάτου λόγω ζέστης. Το 2017, οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Μπέρκλεϊ κατάφεραν να δημιουργήσουν μια σύνδεση μεταξύ εθνολογικά χωρισμένων οικιστικών περιοχών στις ΗΠΑ και αυτών που είναι πλησίον σε περιοχές με δέντρα. Για μαύρους σε σύγκριση με τους λευκούς, η πιθανότητα να ζήσουν σε περιοχή με ρίσκο καύσωνα είναι 52% παραπάνω, για Ασιάτες 32% και 21% για τους Ισπανόφωνους.
Οι φτωχοί και οι απομονωμένοι υποφέρουν περισσότερο
Στην Αμερική αλλά τελικά αποδείχτηκε και σε άλλες χώρες, η πιθανότητα να πεθάνει κάποιος από καύσωνα με μεταναστευτικό υπόβαθρο είναι 3 φορές υψηλότερη από ότι Αμερικανοί πολίτες ή αντίστοιχα οι ιθαγενείς.
Ο θάνατος σε ένα κύμα καύσωνα είναι σαν να βράζεις σιγά-σιγά", δήλωσε ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης, Καθηγητής Camilo Mora, κατά τη στιγμή της δημοσίευσης. "Είναι καθαρό βασανιστήριο. Τα παιδιά και οι ηλικιωμένοι διατρέχουν ιδιαίτερο κίνδυνο. Αλλά διαπιστώσαμε ότι αυτή η ζέστη μπορεί να σκοτώσει και στρατιώτες, ή αθλητές, τον κάθε έναν από εμάς. "
Πέρυσι το 2017, οι ερευνητές της Χαβάης προέβλεψαν ότι το ποσοστό του παγκόσμιου πληθυσμού που εκτίθεται σε θανατηφόρο καύσωνα για τουλάχιστον 20 ημέρες το χρόνο θα αυξηθεί από το σημερινό 30% σε 74% το 2100. Εφόσον επιτρέψουμε να συνεχίσουν να αυξάνονται οι εκπομπές καυσαερίων. Αντίθετα, με μια "δραστική μείωση", το ποσοστό αυτό θα αυξηθεί μόνο στο 48 τοις εκατό, αλλά θα εξακολουθεί να αυξάνεται. Το συμπέρασμα των επιστημόνων: "Η αυξανόμενη απειλή για την ανθρώπινη ζωή λόγω της υπερβολικής ζέστης φαίνεται σχεδόν αναπόφευκτη".
Το έτος 2018 είναι πιθανό να γίνει ένα από τα πιο καυτά από την έναρξη της καταγραφής θερμοκρασίας. Σε παγκόσμιο επίπεδο, έχουν φθάσει σε πρωτοφανή επίπεδα - από τους 43 βαθμούς Κελσίου στην πρωτεύουσα του Αζερμπαϊτζάν, το Μπακού μέχρι σε μόλις πάνω από 30 βαθμούς στις σκανδιναβικές χώρες. Στο Κιότο, Ιαπωνία, ο υδράργυρος δεν έπεσε κάτω από τους 38 βαθμούς Κελσίου για μια εβδομάδα. Και στις ΗΠΑ, το προάστιο του Λος Άντζελες Chino Hills γνώρισε ένα ασυνήθιστα πρώιμο και υγρό κύμα καύσωνα τον Ιούλιο που κορυφώθηκε στους 48,8 βαθμούς Κελσίου. Οι κάτοικοι γύρισαν τον κλιματισμό τους τόσο ψηλά ώστε έφτασαν στο σημείο να μη φτάνει η παραγόμενη ηλεκτρική ενέργεια.
Ο κλιματισμός παραμένει ανέφικτος για πολλούς
Η ατμοσφαιρική ρύπανση έχει επίσης πιο θανατηφόρες συνέπειες σε τέτοιες περιοχές, καθώς τα οξείδια του αζώτου παράγουν όζον όταν θερμαίνονται από τον ήλιο, προκαλώντας φλεγμονή του αναπνευστικού συστήματος και αυξανόμενο κίνδυνο θνησιμότητας. "Οι άνθρωποι με χαμηλό εισόδημα που ζουν κοντά σε βαρύ κυκλοφοριακό σε κακώς μονωμένα σπίτια ή σπίτια χωρίς κλιματισμό έχουν περισσότερα προβλήματα με αυτά τα θέματα", ανέφερε ο Benmarhnia. Αλλά ο κλιματισμός παραμένει ανέφικτος για πολλούς, ακόμα και αν είναι όλο και περισσότερο απαραίτητος.
Δρόσισμα μιας νεαρής γυναίκας στο Κάϊρο
Το 2014, ο δημόσιος οργανισμός Δημόσιας Υγείας της Αγγλίας εξέφρασε την ανησυχία ότι "η διάθεση συσκευών air condition αντικατοπτρίζει την κοινωνικοοικονομική ανισότητα εάν δεν επιδοτηθεί σε μεγάλο βαθμό". Η αύξηση του κόστους των καυσίμων επιδεινώνει το πρόβλημα. Και αν η ανθρωπότητα θέλει να καταναλώνει λιγότερη ενέργεια για να ψύξει τον πλανήτη της - όχι μόνο τα σπίτια και τα γραφεία - δεν έχει νόημα να βασιζόμαστε σε κλιματισμό μακροπρόθεσμα ούτως ή άλλως. Σε καμία περίπτωση δεν είναι λύση για όλους τους ανθρώπους.
"Το καλοκαίρι γίνεται κόλαση"
Στην τροπική πρωτεύουσα των Φιλιππίνων της Μανίλα, όπου οι θερμοκρασίες άνω των 30 βαθμών επιδεινώνονται από τη νωθρότητα της υγρασίας, ο κλιματισμός είναι πολυτέλεια ακόμη και για νοσοκομειακούς ασθενείς. Ο χώρος μητρότητας του νοσοκομείου του Dr Jose Fabella Memorial είναι σχεδόν πάντα υπερπλήρης. Μόνο πρόσφατα, στο κατά κύριο λόγο καθολικό κράτος, τα αντισυλληπτικά είναι πλέον ελεύθερα διαθέσιμα. Ένα μονόκλινο δωμάτιο με κλιματισμό κοστίζει 650 πέσος τη νύχτα - λιγότερο από 10 ευρώ, αλλά σημαντικά περισσότερα από ό, τι οι περισσότερες έγκυες μητέρες μπορούν να αντέξουν οικονομικά. Φιλοξενούνται σε κοινόχρηστα δωμάτια, τα οποία εξαρτώνται από ανεμιστήρες . "Αυτοί οι ανεμιστήρες εργάζονται 24 ώρες την ημέρα χωρίς διακοπή. Σπάνια διαρκούν περισσότερο από ένα χρόνο », αναφέρει ο Maribel Bote, ο οποίος εργάζεται στο νοσοκομείο για 28 χρόνια. "Το καλοκαίρι γίνεται πραγματικά κόλαση εδώ- οι ανεμιστήρες φυσούν ζεστό αέρα", λέει ο Bote. "Στη συνέχεια, οι μητέρες χρησιμοποιούν δίσκους χαρτιού για να δροσιστούν".
Στην Καμπότζη, η επιβίωση του καύσωνα για τους τρόφιμους των φυλακών είναι ένα θέμα της κοινωνικής θέσης. Στις αρχές της δεκαετίας του 2000, η 30-ετών Chao Sophea περασε περισσότερο από δύο χρόνια στη φυλακή της Πνομ Πενχ Prey Sar. Καταδικάστηκε για αδικήματα ναρκωτικών, αλλά αρνείται την κατηγορία. Όταν ήταν στη φυλακή, ήταν τέσσερις μήνες έγκυος. Το παιδί της πέρασε το πρώτο έτος της σε ένα γεμάτο δωμάτιο για τις εγκύους και τις μητέρες με μωρά. "Ήταν στην πραγματικότητα ατμόλουτρο", θυμάται η Σόφα. "Χρησιμοποίησα μια βεντάλια από φύλλο φοίνικα για να ανακουφίσω το μωρό μου από τη ζέστη - αυτό ήταν μόνο που θα μπορούσα να αντέξω. Υπήρχε ένα μικρό παράθυρο που ανοίγει στον τοίχο. Αλλά μπορείτε να φανταστείτε πόση ποσότητα του αέρα καταναλώνεται σε ένα τόσο γεμάτο δωμάτιο; Υποβάλαμε αίτηση για έναν ανεμιστήρα, αλλά ποτέ δεν ήρθε." Ένας ακτιβιστής για το περιβάλλον ο οποίος ζήτησε να παραμείνει ανώνυμος, είπε ότι έπρεπε να μοιράζονται ένα κελί τεσσάρων τετραγωνικών μέτρων με 25 άλλους άνδρες, όταν ήταν υπό κράτηση . "Κοιμόμασταν σαν καπνιστά ψάρια περασμένα σε ένα καλαμάκι. Δεν υπήρχε κλιματισμός, ούτε καν ανεμιστήρας. "
Τρομακτικό το συναίσθημα του νεαρού για λίγη δροσιά στο Νέο Δελχί
Τι μέλλει γενέσθαι ?
Έχει αποδειχθεί ότι μια κλειστή κοινωνία ‘η αλλιώς μη κοινωνία με πολλές υπάρχουσες ανισότητες «ανάβει» το αστικό περιβάλλον. Οι Αμερικανοί ερευνητές, οι οποίοι το 2013 αποκάλυψαν την σχέση του ρατσισμού με τους κινδύνους και ρίσκα που σχετίζονται με την υπερθέρμανση, βρήκαν άλλο ένα φαινόμενο: όσο εντονότερος είναι ο ρατσισμός σε μια πόλη, τόσο θερμότερη είναι η πόλη για όλους[1].
Μια γυναίκα δροσίζεται σε ένα συντριβάνι στο Μοντρεάλ την Δευτέρα 2 Ιουλίου 2018. Το κύμα καύσωνα ηταν υπέυθυνο για 91 νεκρούς Quebec,, με 53 μόνο στο Μοντρεάλ. (Graham Hughes / THE CANADIAN PRESS). Πηγή:https://www.thestar.com/news/canada/2018/07/18/89-deaths-now-linked-to-heat-wave-in-quebec.html
Οι επιστήμονες συνέστησαν επομένως στον αγώνα ενάντια στη θερμότητα να αντιμετωπίσουν τις πόλεις στο σύνολό τους, συμπεριλαμβανομένων των γκέτο. Κάτι που τονίζεται συνέχεια αναφορικά με την ολιστική αειφόρο αστική ανάπτυξη. Περισσότερα δέντρα, περισσότερα μικρά πάρκα όχι μεγάλα. Μεγάλα δεν έχουν το θετικό αντίκτυπο για το αστικό κλίμα όσο τα μικρά. Τα μεγάλα έχουν θετικές επιδράσεις μόνο στους γειτνιάζοντες κατοίκους. Ανοιχτόχρωμες προσόψεις κτιρίων και δένδρα στους δρόμους θα μπορούσαν να μειώσουν το σύνολο της επίδρασης της θερμότητας σε μια πόλη. Επιπλέον, ο πολεοδομικός σχεδιασμός στο μέλλον πρέπει «να λαμβάνει προληπτικά υπόψη την οικολογική δικαιοσύνη και να εξαλείφει κάθε εθνοτική ανισότητα». Για τον Benmarhnia. [2] η διάλυση της κοινωνικής απομόνωσης και του αποκλεισμού είναι ένας βασικός παράγοντας που θα ωφελήσει όλους. Επιπλέον, αυτοί για πολλούς από μας "αόρατοι", δηλαδή οι πιο ευάλωτοι άνθρωποι - όπως οι άστεγοι και οι λαθρομετανάστες - θα πρέπει να αγκαλιαστούν από την κοινότητα για να τους φροντίσει. [3]
Ο Francine Nadler του House Benedict Labre λέει ότι οι περισσότεροι άνθρωποι μόλις αρχίζουν[4] να συνειδητοποιούν τα καταστροφικά αποτελέσματα της υπερθέρμανσης του πλανήτη.
Οι πόλεις πρέπει να αναθεωρήσουν την όποια δημοτική πολιτική έχουν και να επανακαθορίσουν την μελλοντική σήμερα μη αειφόρο κατασκευαστική και πολιτική του κατοικείν για όλους τους πολίτες - από τους πολύ προνομιούχους και πλούσιους έως τους πιο ευάλωτους με συγκριτικό πλεονέκτημα στους ευάλωτους καθώς εάν έχουμε ίσα μέτρα θα έχουμε συνέχεια ένα προβάδισμα των προνομιούχων, σε ένα θέμα που θεωρείται δημόσιο αγαθό, όπως π.χ. το νερό. Και αυτό είναι η υγεία στους καιρούς του καύσωνα, και βεβαίως εδώ δεν θα μιλήσουμε για δίκαιη ανακατανομή του συγκεκριμένου αγαθού καθώς οι προνομιούχοι είναι αυτοί που έχουν συνεισφέρει κατά σημαντικό λόγο στη κλιματική αλλαγή σε σχέση με τις ευάλωτες ομάδες.
«Η πραγμάτωση της ζωής σήμερα έχει αφεθεί περισσότερο στο έλεος των γεγονότων παρά στην πεποίθηση»
[Walter Benjamin,1892-1940].
Πηγές αλφαβητικά:
Από Amy Fleming(der Freitag) με συνεργασία της Ruth Michaelson και Adham Youssef στο Καϊρο, Oliver Holmes στην Ιερουσαλήμ, Carmela Fonbuena στη Μανίλα und Holly Robertson στην Πνομ Πεν
· https://www.c40.org Τελευταία πρόσβαση μου στις 17/8/2018
· https://www.freitag.de/autoren/the-guardian/die-naechste-ungleichheit Τελευταία πρόσβαση μου στις 14/8/2018
· http://iopscience.iop.org/article/10.1088/1748-9326/10/2/024005/pdf Τελευταία πρόσβαση μου στις 16/8/2018
https://www.nature.com/articles/nclimate3322 Τελευταία πρόσβαση μου στις 17/8/2018
· https://www.reuters.com/article/us-temperature-immigrants-casualties/immigrant-workers-in-u-s-have-tripled-risk-for-heat-related-death-idUSKBN1DE2G3 Τελευταία πρόσβαση μου στις 17/8/2018
[1] Illumniati το κατανοούν αυτό ή θέλουν και επεξήγηση.
[2]Tarik Benmarhnia,1,2,3 Marie-France Sottile,4,5 Céline Plante,6 Allan Brand,3,7 Barbara Casati,4 Michel Fournier,6 and Audrey Smargiassi1,3,7. Variability in Temperature-Related Mortality Projections under Climate Change. [1Département de santé environnementale et santé au travail (DSEST), Université de Montréal, Montréal, Québec, Canada; 2EHESP School of Public Health (École des hautes études en santé publique), Rennes, Sorbonne-Paris Cité, Rennes, France; 3Chaire sur la pollution de l’air, les changements climatiques et la santé, DSEST, Université de Montréal, Montréal, Québec, Canada; 4Consortium Ouranos, Montréal, Québec, Canada; 5Ministère du Développement durable, de l’Environnement et des Parcs, Québec, Canada; 6Direction de santé publique de l’Agence de la santé et des services sociaux de Montréal, Québec, Canada; 7Institut National de Santé Publique du Québec, Montréal, Québec, Canada ] https://ehp.niehs.nih.gov/1306954/.
Τελευταία πρόσβαση μου 18/08/2018
[3]Πρώτα μέτρα έχουν ληφθεί ήδη σε τουλάχιστον μία από τις πιο “καυτές χώρες” του κόσμου. Σύμφωνα με την Ινδική κυβέρνηση με μια σειρά απλών μέτρων, ο αριθμός των θανάτων θερμότητας μειώθηκε δραστικά - από 2.040 το 2014 σε μόλις πάνω από 200 το 2017. Μεταξύ άλλων, κατά τη διάρκεια της ημέρας το πάρκο άνοιξε, διανέμονται δωρεάν νερό και στη παραγκούπολη οι στέγες βάφτηκαν λευκές, που μείωσαν την εσωτερική θερμοκρασία κατά 5%.Η πόλη του Μόντρεαλ εισήγαγε για πρώτη φορά ένα παρόμοιο σχέδιο δράσης για το καύσωνα το 2004, μειώνοντας τον αριθμό των θανάτων κατά μέσο όρο κατά 2,52 ανά μέρα στις πολύ ζεστές μέρες. Όμως, καθώς τα κύματα καύσωνα αυξάνονται σε ένταση, πιθανόν να χρειαστούν ξανά σύντομα προσαρμογές των μέτρων.
[4]https://www.thestar.com/news/canada/2018/07/18/89-deaths-now-linked-to-heat-wave-in-quebec.html