Ανθρωπογενής πανούκλα: Η υπερβολική ζωή ή One Health με επάρκεια, Μέρος ΙΙ. Διάβασμα σε 3'

Covid-19 και τo κύκλωμα του κεφαλαίου(ο επιθετικός πολιτισμός μας)- Μέρος ΙΙ

H αγροτική βιομηχανία “βρίσκεται σε πόλεμο”- ναι αυτή είναι μια έκφραση που ανταποκρίνεται στη πραγματικότητα- με τη δημόσια υγεία. Και η δημόσια υγεία χάνει αυτή τη στιγμή.

Tο κείμενο ρίχνει φως στο τι συμβαίνει περί και και μέσα στη διαδικασία της παγκοσμιοποιημένης παραγωγής σε φυτικά και ζωικά προϊόντα, και σε τι αποσκοπεί το αδηφάγο κεφάλαιο. Οι παρακάτω σύνδεσμοι μπορούν να βοηθήσουν σε επί μέρους αναλυτικές επεξηγήσεις. Βιβλιογραφία και πηγές στο τέλος του κειμένου και στις παραπομπές.

Ανθρωπογενής πανούκλα: Novel Virus: Μετακύλιση των ευθυνών μας στην άγρια φυση

Ανθρωπογενής πανούκλα: Βig farms make big flu(Robert Wallace)

Βιομηχανικό ζωικό κεφάλαιο ΚΑΙ η προέλευση του Covid-19

Άκου ανθρωπάκο. Το σύστημα υγείας σου είναι ανθυγιεινό

 Μέρος ΙΙ

1. Η επέκταση 
2. Τα ανθρωπογενή παθογόνα
3. Η απελευθέρωση και η εξωτερίκευση των ρίσκων
4.  Η θεωρία της εμφάνισης νεοφιλελεύθερων νόσων και η One Health προσέγγιση
5. Fazit

Η επέκταση 

Μόνο και μόνο από τον επεκτατικό χαρακτήρα της η γεωργία και τα βιομηχανικά παράγωγά της με τους πόρους των πρώτων υλών της, χρησιμεύει τόσο ως προωθητής όσο και ως σύνδεσμος μέσω του οποίου μεταναστεύουν παθογόνα ποικίλης προέλευσης από τις πιο απομακρυσμένες δεξαμενές έως τα περισσότερα διεθνή κέντρα πληθυσμού.¹ Εδώ αλλα και κατά μήκος των αξόνων διεισδύουν αυτά νέα παθογόνα στις κλειστές αγροτικές κοινότητες.

Όσο μακρύτερες είναι οι σχετικές αλυσίδες εφοδιασμού και όσο μεγαλύτερη είναι η έκταση της αποψιλωμένης άγριας φύσης, τόσο διαφορετικής ποικιλίας (και εξωτικά) είναι τα ζωονοσογόνα παθογόνα που εισέρχονται στην τροφική αλυσίδα του ανθρώπου. 

Τα ανθρωπογενή παθογόνα
Και τώρα ας προσέξουμε το εξής. Μεταξύ των πιο πρόσφατων αναδυόμενων και εκ νέου εγκαθιδρυμένων παθογόνων οργανισμών που προέρχονται από ανθρωπογενή περιβάλλοντα είναι:

• η αφρικανική πανώλη των χοίρων,
• η Campylobacter,
• η Cryptosporidium,
• η Cyclospora,
• η Ebola Reston,
• τα E. coli O157: H7,
• ο αφθώδης πυρετός,
• η ηπατίτιδα Ε,
• Ο ιός Nipah,
• ο πυρετός Q,
• η Salmonella,
• το Vibrio,
• το Yersinia και
• μια ποικιλία καινοφανών παραλλαγών λοιμώξεων, συμπεριλαμβανομένων των H1N1 (2009), H1N2v, H3N2v, H5N1, H5N2, H5Nx, H6N1, H7N1, H7N3, H7N7, H7N9 και H9N2.²

Ωστόσο, ολόκληρη η γραμμή παραγωγής είναι οργανωμένη γύρω από πρακτικές καλλιέργειας και εκτροφής που επιταχύνουν την εξέλιξη της παθολογικής λοιμογόνου δράσης και την επακόλουθη μετάδοση.³

Οι αυξανόμενες γενετικές μονοκαλλιέργειες - ζώα και φυτά τροφίμων με σχεδόν ταυτόσημα γονιδιώματα - αφαιρούν ανοσοποιητικές αντιδράσεις καταπολέμησης, που σε πιο διαφορετικούς και με ποικιλία πληθυσμούς επιβραδύνουν τη μετάδοση⁴.
Τα παθογόνα μπορούν τώρα να εξελίσσονται γρήγορα γύρω από τους όμοιους ανοσογονότυπους ξενιστές.
Εν τω μεταξύ, οι συνθήκες συνωστισμού των ζώων μειώνουν την ανοσοανταπόκριση μόνο.⁵

Τα μεγαλύτερα μεγέθη του πληθυσμού των αγροτικών παραγωγικών ζώων και η πυκνότητα στη χωροθέτηση των βιομηχανικών εκμεταλλεύσεων διευκολύνουν τη μεγαλύτερη μετάδοση και την επαναλαμβανόμενη μόλυνση.⁶ Η πίεση για υψηλές αποδόσεις, που ειναι μέρος οποιασδήποτε βιομηχανικής παραγωγής, τροφοδοτεί με μια συνεχώς ανανεωμένη προσφορά ευπαθών οργανισμών τον αχυρώνα, τις γεωργικές εκμεταλλεύσεις, το περιφερειακό επίπεδο, καταργώντας το ανώτατο όριο για την εξέλιξη της θνησιμότητας των παθογόνων οργανισμών⁷.

Ο εσταβλισμός πολλών ζώων είναι δώρο για τα στελέχη εκείνα των παθογόνων που μπορούν να περάσουν ευκολότερα στους οργανισμούς. Το να μειωθεί η ηλικία σφαγής π.χ.των κοτόπουλων σε 45 ημέρες αντί παλιότερα σε 90 η 120 ήμερες, είναι σαν να επιλέγεις παθογόνους παράγοντες που μπορούν να επιβιώσουν περισσότερο σε ισχυρό ανοσοποιητικό σύστημα.⁸

Η απελευθέρωση και η εξωτερίκευση των ρίσκων των εξάρσεων
Η επέκταση της γεωγραφικής έκτασης που πραγματοποιείται, το εμπόριο και η εξαγωγή ζωντανών ζώων αύξησε την ποικιλία των γονιδιωματικών τμημάτων που ανταλλάσσουν τα όμοια παθογόνα, αυξάνοντας τον ρυθμό με τον οποίο οι παράγοντες της νόσου διερευνούν τις εξελικτικές τους δυνατότητές, δηλαδή να προσαρμόζονται σε άλλα περιβάλλοντα, τροποποιούνται φυσικά.⁹
Δηλαδή, η αλλοτρίωση του κεφαλαίου (Μαρξ) πραγματώνεται προς όφελος των παθογόνων και ενώ το δημόσιο συμφέρον προστατεύεται φιλτράροντας στις πύλες των βιομηχανικών αγροκτημάτων και του εργοστασίου μεταποίησης τροφίμων, οι παθογόνοι παράγοντες αιμορραγούν πέρα των συνόρων της βιοασφάλειας για την οποία η βιομηχανία είναι πρόθυμη μεν να πληρώσει αλλά μετά τα επιστρέφει στη δημόσια σφαίρα, στο κοινό. Η καθημερινή παραγωγή αντιπροσωπεύει έναν ναι μεν ελκυστικό, αλλα και ηθικό κίνδυνο ρίσκου που τρέφεται διαμέσου των κοινωνικών υγειονομικών υπηρεσιών μας.

To σήκωμα του δαχτύλου με τη ρατσιστική νότα ότι είναι "ιός της Κίνας" από ακροδεξιούς και νεοφιλελεύθερους θέλει να συγκαλύψει τα παγκόσμια αλληλένδετα ονόματα και διευθύνσεις κρατών και κεφάλαίου.¹⁰ "Enemy brothers," τους περιέγραψε ο Καρλ Μαρξ. ¹¹
Ο θάνατος και η ζημίες, δύο κύρια μειονεκτήματα της εξέλιξης αυτής οσο αφορά την ανθρώπινη διαβίωση, που φέρονται ως επί το πλείστον από τους εργαζόμενους στο πεδίο καταπολέμησης της ασθένειας, αλλα και στην οικονομία και τώρα στους καναπέδες των διαμερισμάτων αγωνιζόμενοι για την αναπνοή τους, υπογραμμίζουν τόσο τον ανταγωνισμό μεταξύ της ελίτ που ελίσσεται στη κοινωνία για τους συρρικνωμένους φυσικούς πόρους όσο και για τα μέσα του διαίρει και βασίλευε των προς κατάκτηση ανθρωπίνων μαζών μέσα σε αυτές τις μεθοδεύσεις. Βλέπε Trump, Xi, Orban!

Πράγματι, μια πανδημία που προέρχεται από τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής που περιμένουμε από τη μια πλευρά- ξαφνικά γινόμαστε fun του Keynes και το κράτος αναμένεται να τη διαχειριστεί μπορεί όμως να προσφέρει και ευκαιρίες μέσα από τις οποίες οι διαχειριστές και δικαιούχοι του συστήματος μπορούν να ευημερήσουν από την άλλη. Π.χ. στα μέσα Φεβρουαρίου, πέντε Αμερικανοί γερουσιαστές και είκοσι μέλη της Βουλής των Αντιπροσώπων έδιωξαν από πάνω τους εκατομμύρια δολάρια σε προσωπικές μετοχές σε βιομηχανίες που πιθανόν να πάθαιναν ζημιά στην επερχόμενη πανδημία¹². Οι πολιτικοί βασίζονταν όπως έλεγαν σε insider εμπιστευτικές πληροφορίες από μη δημόσιους οργανισμούς, παρόλο που ορισμένοι από τους αντιπροσώπους συνέχισαν να ανακυκλώνουν δημοσίως τα λεγόμενα του καθεστώτος Trump, ότι η πανδημία δεν θα έφερνε μια τέτοια απειλή.

Πώς να χαρακτηρίσουμε αυτά τα συστήματα πέρα από επεισοδιακά και περιστασιακά, οπορτουνιστικά; 
Η "One Health" ομάδα προσπαθεί να στήσει ένα διαφορετικό μοντέλο προσέγγισης της υγείας που ξεπερνά τις προσπάθειες της σύγχρονης αποικιακής ιατρικής που συνεχίζει να κατηγορεί τους ιθαγενείς και τους τοπικούς μικροκαλλιεργητές για την αποψίλωση και που οδηγεί στην εμφάνιση θανατηφόρων ασθενειών,  και που βρίσκεται στην οικολογική υγεία και την μια και συλλογική Υγεία (One Health)" .¹³


One Health: Αυτή η interdisciplinary inter modal ιατρική εντοπίζει την ασθένεια κατά μήκος των κυκλωμάτων του κεφαλαίου

• Η προσέγγιση της One Health ενσωματώνει μελέτες υγείας σε όλα υπάρχοντα είδη(species).
• Οι μεθοδολογίες μιας Υγείας φαίνεται ότι επηρεάζονται από την παγκόσμια πολιτική οικονομία.
• Μια Υγεία συνθέτει την εμφάνιση ασθενειών και την επιδημιολογική αιτιότητα.
• Μια πιο διαρθρωτική προσέγγιση που διερευνά τις σχεσιακές διεργασίες που οδηγούν στην πολυεπίπεδη υγεία.
• Μια διαρθρωτική μελέτη που διερευνά ποια κυκλώματα κεφαλαίου προκαλούν τη γρίπη των πτηνών.

Γιατί μια νεά οπτική της υγείας του περιβάλλοντος και του ανθρώπινου είδους. Γιατιί η εμφάνιση  των  νεοφιλελεύθερων νόσων, συμπεριλαμβανομένης, ναι, και αυτων στην Κίνα, συνδυάζει:

• τα παγκόσμια κυκλώματα κεφαλαίων,
• την ανάπτυξη του εν λόγω κεφαλαίου που καταστρέφει την περιφερειακή περιβαλλοντική πολυπλοκότητα, η οποία διατηρεί δραστήριους στο παιγνίδι τους πληθυσμούς των λοιμογόνων παθογόνων παραγόντων,
• τις επακόλουθες με αυτό αυξήσεις των συντελεστών και του συστηματικού ταξινομικού εύρους των spillover effects (συμβάντων διάχυσης).
• τα διαρκώς επεκτεινόμενα περιφερειακά κυκλώματα εμπορευμάτων που μεταφέρουν αυτά τα νεοεμφανιζόμενα παθογόνα σε ζώα και εργασία από τη βαθύτερη ενδοχώρα έως τις περιφερειακές πόλεις
• τα αυξανόμενα παγκόσμια δίκτυα μεταφορών (και εμπορίου ζώων) που μεταφέρουν τους παθογόνους παράγοντες από τις εν λόγω πόλεις στον υπόλοιπο κόσμο σε χρόνο ρεκόρ
• τους τρόπους με τους οποίους τα συγκεκριμένα δίκτυα αυτά μειώνουν την αντίσταση μετάδοσης, και επιλέγουν μια μεγαλύτερη θνησιμότητα του παθογόνου παράγοντα τόσο στα ζώα όσο και στους ανθρώπους
• και, μεταξύ άλλων και την απουσία αναπαραγωγής στο χώρο εκτροφής των βιομηχανικών ζώων, απομακρύνοντας την φυσική επιλογή ως υπηρεσία οικοσυστημάτων που παρέχει προστασία σε πραγματικό χρόνο (και σχεδόν ελεύθερη) από ασθένειες.

Η υποκείμενη λειτουργική προϋπόθεση είναι, ότι η αιτία του COVID-19 και άλλων παρόμοιων παθογόνων παραγόντων δεν βρίσκεται μόνο στο αντικείμενο οποιουδήποτε μολυσματικού παράγοντα ή στην κλινική πορεία του, αλλά και στον τομέα των οικοσυστημικών σχέσεων τις οποίες έχουν περιορίσει το κεφάλαιο και άλλες διαρθρωτικές αιτίες προς ίδιον όφελος.¹⁴

Ένα γενικό πρόγραμμα παρέμβασης πρέπει να υλοποιηθεί πολύ πέρα από μόνο τον συγκεκριμένο ιό.

Για να αποφύγουμε τα χειρότερα αποτελέσματα εδώ, η αποξένωση μας προσφέρει να μπούμε σε μια άλλη μεγάλη ανθρώπινη μετάβαση: εγκαταλείποντας τις ιδεολογίες περί αποίκων, επαναφέροντας την ανθρωπότητα πίσω στους κύκλους της αναγέννησης της γαίας και ανακαλύπτοντας ξανά την αίσθηση της εξατομίκευσης σε πολλά πράγματα μακρυά από κεφάλαιο και κράτος.¹⁵
Ωστόσο, η πεποίθηση ότι όλα έχουν μόνο οικονομικά αίτια, δεν θα είναι αρκετό για μια ηθική απελευθέρωση. Ο παγκόσμιος καπιταλισμός είναι μια πολυκέφαλη λερναία δρα, που ιδιοποιείται, εσωτερικεύει και ταξινομεί διάφορα επίπεδα κοινωνικών σχέσεων.¹⁶ Ο καπιταλισμός λειτουργεί σε πολύπλοκα και αλληλένδετα επίπεδα, φυλής, τάξης και φύλου στο δρόμο της εφαρμογής των περιφερειακών καθεστωτικών του αξιών.

Η μεγάλη ποικιλία των παθογόνων, που αντιπροσωπεύουν διαφορετικά είδη ταξινομίας, πηγές προέλευσης, τρόπους μετάδοσης, κλινικές πορείες και επιδημιολογικές εκβάσεις, όλα αυτά τα χαρακτηριστικά στοιχεία που μας κάνουν να κοιτάζουμε πανικόβλητοι στις μηχανές αναζήτησης μας σε κάθε εκδήλωση επιδημίας, μας δείχνουν διαφορετικά μέρη και μονοπάτια σε ίδια πλαίσια χρήσης γης και συσσώρευσης αξίας.

Εν ολίγοις, μια επιτυχημένη παρέμβαση που θα κρατήσει μακρυά από τη δολοφονία ενός δισεκατομμυρίου ανθρώπων ένα από τα πολλά παθογόνα που βρίσκονται σε αναμονή σε ολόκληρο το αγροοικονομικό  κύκλωμα, πρέπει να περάσει μέσα από την πόρτα μιας παγκόσμιας σύγκρουσης με το κεφάλαιο και τους τοπικούς αντιπροσώπους του, “however much any individual foot soldier of the bourgeoisie.”

H αγροτική βιομηχανια βρίσκεται σε πόλεμο με τη δημόσια υγεία.¹⁷ Και η δημόσια υγεία χάνει αυτή τη στιγμή.

Αν όμως μια ανώτερη ανθρωπότητα κερδίσει μια τέτοια γενετική σύγκρουση, μπορούμε να επανασυνθέσουμε τον πλανητικό μεταβολισμό που, αν και θα εκφράζεται πολύ διαφορετικά, θα επανασυνδέσει τις οικολογίες μας με τις οικονομίες μας.¹⁸

Fazit
Τέτοια ιδανικά είναι κάτι περισσότερο από μια ουτοπία. Προστατεύουμε την πολυπλοκότητα των δασών που διατηρεί τα θανάσιμα παθογόνα μακριά από ξενιστές που έτσι θα μεταφερόταν απευθείας στο παγκόσμιο δίκτυο ταξιδιών.¹⁹
Επαναφέρουμε τις ζωικές ποικιλίες και τις ποικιλίες των καλλιεργειών και επανεντάσσουμε την εκτροφή ζώων και των καλλιεργειών σε κλίμακες τέτοιες που κρατούν τους παθογόνους οργανισμούς όσο αφορά μια επιδημία και κατά συνέπεια μια επέκταση της περιορισμένη .²⁰ 

Επιτρέπουμε στα παραγωγικά ζώα μας να αναπαράγονται στο χώρο που ζουν, επαναλαμβάνοντας τη φυσική επιλογή που επιτρέπει την ανοσολογική εξέλιξη για την παρακολούθηση των παθογόνων παραγόντων σε πραγματικό χρόνο. Σταματάμε να εκμεταλλευόμαστε τη φύση και την κοινότητα μας, περισσότερο από όσο χρειαζόμαστε για να επιβιώσουμε και να αναπαραχθούμε.

Η διέξοδος στο πρόβλημα δεν είναι τίποτα λιγότερο από το να γεννηθεί ένας νέος κόσμος (ή ίσως ακόμα και με την έννοια της επιστροφής μας πίσω στη Γη). Θα βοηθήσει επίσης να λυθούν πολλά από τα πιεστικά προβλήματά μας. Κανείς από μας από τη Νέα Υόρκη έως το Πεκίνο, που μένουμε απομονωμένοι στο σπίτι μας ή χειρότερα που πενθούμε τους νεκρούς, θα θέλαμε πάλι να ζήσουμε ένα τέτοιο ξέσπασμα.

Ναι, οι μολυσματικές ασθένειες, που είναι για το μεγαλύτερο μέρος της ανθρωπότητας, η σημαντικότερη πηγή πρόωρης θνησιμότητας, θα παραμείνουν απειλητικές. Ωστόσο, δεδομένου ότι στο βεστιάριο των παθογόνων που κυκλοφορούν σήμερα, είναι από τους χειρότερους που διαρρέουν κάθε χρόνο, πιθανότατα είμαστε απέναντι σε μια άλλη θανατηφόρα πανδημία πολύ πιο σύντομη από τα 100 χρόνια που χρειαστήκαμε μετα το1918.

Μπορούμε να αλλάξουμε θεμελιωδώς τους τρόπους με τους οποίους βλέπουμε τη φύση και να φτάσουμε σε μια ευκολότερη εκεχειρία με όλες αυτές τις λοιμώξεις;

Βιβλιογραφία- πηγές-παραπομπές

1Mike Davis, The Monster at Our Door: The Global Threat of Avian Flu (New York: New Press, 2005); Jay P. Graham et al., “The Animal-Human Interface and Infectious Disease in Industrial Food Animal Production: Rethinking Biosecurity and Biocontainment,” Public Health Reports 123, no. 3 (2008): 282–99; Bryony A. Jones et al., “Zoonosis Emergence Linked to Agricultural Intensification and Environmental Change,” PNAS110, no. 21 (2013): 8399–404; Marco Liverani et al., “Understanding and Managing Zoonotic Risk in the New Livestock Industries,” Environmental Health Perspectives 121, no, 8 (2013); Anneke Engering, Lenny Hogerwerf, and Jan Slingenbergh, “Pathogen-Host-Environment Interplay and Disease Emergence,” Emerging Microbes and Infections 2, no. 1 (2013); World Livestock 2013: Changing Disease Landscapes (Rome: Food and Agriculture Organization of the United Nations, 2013).
2Robert V. Tauxe, “Emerging Foodborne Diseases: An Evolving Public Health Challenge,” Emerging Infectious Diseases 3, no. 4 (1997): 425–34; Wallace and Wallace, Neoliberal Ebola; Ellyn P. Marder et al., “Preliminary Incidence and Trends of Infections with Pathogens Transmitted Commonly Through Food—Foodborne Diseases Active Surveillance Network, 10 U.S. Sites, 2006–2017,” Morbidity and Mortality Weekly Report 67, no. 11 (2018): 324–28.
3Robert G. Wallace, “Breeding Influenza: The Political Virology of Offshore Farming,” Antipode 41, no. 5 (2009): 916–51; Robert G. Wallace et al., “Industrial Agricultural Environments,” in The Routledge Handbook of Biosecurity and Invasive Species, ed. Juliet Fall, Robert Francis, Martin A. Schlaepfer, and Kezia Barker (New York: Routledge, forthcoming)
4John H. Vandermeer, The Ecology of Agroecosystems (Sudbury, MA: Jones and Bartlett, 2011); Peter H. Thrall et al., “Evolution in Agriculture: The Application of Evolutionary Approaches to the Management of Biotic Interactions in Agro-Ecosystems,” Evolutionary Applications 4, no. 2 (2011): 200–15; R. Ford Denison, Darwinian Agriculture: How Understanding Evolution Can Improve Agriculture (Princeton: Princeton University Press, 2012); Marius Gilbert, Xiangming Xiao, and Timothy Paul Robinson, “Intensifying Poultry Production Systems and the Emergence of Avian Influenza in China: A ‘One Health/Ecohealth’ Epitome,” Archives of Public Health 75 (2017).
5Mohammad Houshmar et al., “Effects of Prebiotic, Protein Level, and Stocking Density on Performance, Immunity, and Stress Indicators of Broilers,” Poultry Science 91, no. 2 (2012): 393–401; A. V. S. Gomes et al., “Overcrowding Stress Decreases Macrophage Activity and Increases Salmonella Enteritidis Invasion in Broiler Chickens,” Avian Pathology 43, no. 1 (2014): 82–90; Peyman Yarahmadi , Hamed Kolangi Miandare, Sahel Fayaz, and Christopher Marlowe A. Caipang, “Increased Stocking Density Causes Changes in Expression of Selected Stress- and Immune-Related Genes, Humoral Innate Immune Parameters and Stress Responses of Rainbow Trout (Oncorhynchus mykiss),” Fish & Shellfish Immunology 48 (2016): 43–53; Wenjia Li et al., “Effect of Stocking Density and Alpha-Lipoic Acid on the Growth Performance, Physiological and Oxidative Stress and Immune Response of Broilers,” Asian-Australasian Journal of Animal Studies 32, no, 12 (2019).
6Virginia E. Pitzer et al., “High Turnover Drives Prolonged Persistence of Influenza in Managed Pig Herds,” Journal of the Royal Society Interface 13, no. 119 (2016); Richard K. Gast et al., “Frequency and Duration of Fecal Shedding of Salmonella Enteritidis by Experimentally Infected Laying Hens Housed in Enriched Colony Cages at Different Stocking Densities,” Frontiers in Veterinary Science (2017); Andres Diaz et al., “Multiple Genome Constellations of Similar and Distinct Influenza A Viruses Co-Circulate in Pigs During Epidemic Events,” Scientific Reports 7 (2017).
7Katherine E. Atkins et al., “Modelling Marek’s Disease Virus (MDV) Infection: Parameter Estimates for Mortality Rate and Infectiousness,” BMC Veterinary Research 7, no. 70 (2011); John Allen and Stephanie Lavau, “‘Just-in-Time’ Disease: Biosecurity, Poultry and Power,” Journal of Cultural Economy 8, no. 3 (2015): 342–60; Pitzer et al., “High Turnover Drives Prolonged Persistence of Influenza in Managed Pig Herds”; Mary A. Rogalski, “Human Drivers of Ecological and Evolutionary Dynamics in Emerging and Disappearing Infectious Disease Systems,” Philosophical Transactions of the Royal Society B 372, no. 1712 (2017).
8Wallace, “Breeding Influenza”; Katherine E. Atkins et al., “Vaccination and Reduced Cohort Duration Can Drive Virulence Evolution: Marek’s Disease Virus and Industrialized Agriculture,” Evolution 67, no. 3 (2013): 851–60; Adèle Mennerat, Mathias Stølen Ugelvik, Camilla Håkonsrud Jensen, and Arne Skorping, “Invest More and Die Faster: The Life History of a Parasite on Intensive Farms,” Evolutionary Applications10, no. 9 (2017): 890–96.
9Martha I. Nelson et al., “Spatial Dynamics of Human-Origin H1 Influenza A Virus in North American Swine,” PLoS Pathogens 7, no. 6 (2011); Trevon L. Fuller et al., “Predicting Hotspots for Influenza Virus Reassortment,” Emerging Infectious Diseases 19, no. 4 (2013): 581–88; Rodrick Wallace and Robert G. Wallace, “Blowback: New Formal Perspectives on Agriculturally-Driven Pathogen Evolution and Spread,” Epidemiology and Infection 143, no. 10 (2014): 2068–80; Ignacio Mena et al., “Origins of the 2009 H1N1 Influenza Pandemic in Swine in Mexico,” eLife 5 (2016); Martha I. Nelson et al., “Human-Origin Influenza A(H3N2) Reassortant Viruses in Swine, Southeast Mexico,” Emerging Infectious Diseases 25, no. 4 (2019): 691–700.
10Katie Rogers, Lara Jakes, Ana Swanson, “Trump Defends Using ‘Chinese Virus’ Label, Ignoring Growing Criticism,” New York Times, March 18, 2020.
11Karl Marx, Capital: A Critique of Political Economy, vol. 3 (New York: Penguin, 1993), 362.
12Eric Lipton, Nicholas Fandos, Sharon LaFraniere, and Julian E. Barnes, “Stock Sales by Senator Richard Burr Ignite Political Uproar,” New York Times, March 20, 2020.
13Wallace et al., “The Dawn of Structural One Health.”
14Wallace et al., “Did Neoliberalizing West African Forests Produce a New Niche for Ebola?”; Wallace et al., Clear-Cutting Disease Control.
15Ernest Mandel, “Progressive Disalienation Through the Building of Socialist Society, or the Inevitable Alienation in Industrial Society?,” in The Marxist Theory of Alienation (New York: Pathfinder, 1970); Paolo Virno, A Grammar of the Multitude (Los Angeles: Semiotext(e), 2004); Del Weston, The Political Economy of Global Warming: The Terminal Crisis (London: Routledge, 2014); McKenzie Wark, General Intellects: Twenty-One Thinkers for the Twenty-First Century (New York: Verso, 2017); John Bellamy Foster, “Marx, Value, and Nature,” Monthly Review 70, no. 3 (July–August 2018): 122–36); Silvia Federici, Re-enchanting the World: Feminism and the Politics of the Commons (Oakland: PM, 2018).
16Butch Lee and Red Rover, Night-Vision: Illuminating War and Class on the Neo-Colonial Terrain (New York: Vagabond, 1993); Silvia Federici, Caliban and the Witch: Women, the Body and Primitive Accumulation(New York: Autonomedia, 2004); Anna Tsing, “Supply Chains and the Human Condition,” Rethinking Marxism 21, no. 2 (2009): 148–76; Glen Sean Coulthard, Red Skin, White Masks: Rejecting the Colonial Politics of Recognition (Minneapolis: University of Minnesota Press, 2014); Leandro Vergara-Camus, Land and Freedom: The MST, the Zapatistas and Peasant Alternatives to Neoliberalism (London: Zed, 2014); Jackie Wang, Carceral Capitalism (Los Angeles: Semiotext(e), 2018).
17Rodrick Wallace, Alex Liebman, Luke Bergmann, and Robert G. Wallace, “Agribusiness vs. Public Health: Disease Control in Resource-Asymmetric Conflict,” submitted for publication, 2020, available at https://hal.archives-ouvertes.fr.
18Robert G. Wallace, Kenichi Okamoto, and Alex Liebman, “Earth, the Alien Planet,” in Between Catastrophe and Revolution: Essays in Honor of Mike Davis, ed. Daniel Bertrand Monk and Michael Sorkin (New York: UR, forthcoming).
19Wallace et al., Clear-Cutting Disease Control.
20Wallace et al., “Industrial Agricultural Environments.”

Ανθρωπογενής πανούκλα:H αγροτική βιομηχανία “βρίσκεται σε πόλεμο”με τη δημόσια υγεία. Μέρος Ι. Διάβασμα σε 3 '

Ανθρωπογενής πανούκλα: Covid-19 και τo κύκλωμα του κεφαλαίου(ο επιθετικός πολιτισμός μας)και πως λειτουργεί-Μέρος Ι

H αγροτική βιομηχανία “βρίσκεται σε πόλεμο”- ναι αυτή είναι μια έκφραση που ανταποκρίνεται στη πραγματικότητα- με τη δημόσια υγεία. Και η δημόσια υγεία χάνει αυτή τη στιγμή.

 Εξώφυλλο του βιβλίου των John Bellamy Foster & Bert Clark, The robbery of nature

Το κείμενο ρίχνει φως στο τι συμβαίνει περί και και μέσα στη διαδικασία της παγκοσμιοποιημένης παραγωγής σε φυτικά και ζωικά προϊόντα, και σε τι αποσκοπεί το αδηφάγο κεφάλαιο. Έγινε προσπάθεια να αποδωθεί το κείμενο απο την Αγγλική όσο το δυνατόν καλύτερα και να γίνει πιο κατανοητό. Οι παρακάτω σύνδεσμοι μπορούν να βοηθήσουν σε επί μέρους αναλυτικές επεξηγήσεις. Βιβλιογραφία και πηγές στο τέλος του κειμένου και στις παραπομπές.

Ανθρωπογενής πανούκλα: Novel Virus: Μετακύλιση των ευθυνών μας στην άγρια φυση

Ανθρωπογενής πανούκλα: Βig farms make big flu(Robert Wallace)

Περιεχόμενα
Μέρος Ι

1. Η διήθηση
2. Εμφάνιση των παθογόνων εκτός παραγωγικών κέντρων
3. Η αγροβιομηχανία
4. Νέα αστικοποιημένα τοπία
5. Τροποποίηση των επιδημιών

Η διήθηση
Κάποιοι συσχετισμοί πρέπει να επεξηγηθούν αναλυτικότερα, για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε πως η κοινωνία του ανθρωπόκαινου- δηλαδή της ανθρωπότητας σήμερα- οδηγήθηκε μόνη της σε μία τέτοια παγίδα. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να σχεδιάσουμε στο μέλλον μια περαιτέρω βιώσιμη πορεία ενός λιγότερου επιθετικού πολιτισμού μας.

Εμφάνιση εκτός παραγωγικών κέντρων Δεν είναι τυχαίο ότι ορισμένα παθογόνα εμφανίζονται ακριβώς εκτός κέντρων παραγωγής. Αμέσως μας έρχονται στο μυαλό τα τροφιμογενή βακτήρια όπως η Σαλμονέλα και το Campylobacter.
Αλλά πολλά, όπως η λοίμωξη COVID-19 προέρχονται από τα μέτωπα της κεφαλαιακής παραγωγής. Πράγματι, τουλάχιστον 60% των νέων παθογόνων παραγόντων πλέον στον ανθρώπινο οργανισμό προέρχονται μέσα από τη διάδοση από τα άγρια ζώα στις τοπικές ανθρώπινες κοινότητες(πριν τα πιο επιτυχή από αυτά εξαπλωθούν στον υπόλοιπο κόσμο)¹.

Ορισμένοι “πεφωτισμένοι” στον τομέα της οικολογικής υγείας, κάποιοι που χρηματοδοτούνται εν μέρει από τις εταιρίες Colgate-Palmolive και Johnson & Johnson, που οδήγησαν τη φύση στην αιμορραγία της αποψίλωσης και που οδήγησε, ποιος άλλος, παρά η αγροβιομηχανία, δημιούργησαν έναν παγκόσμιο χάρτη βασισμένο σε προηγούμενες εκρήξεις ασθενειών από το 1940, για το ποια πιθανότατα υπάρχει και πού να εμφανιστούν ξανά εκρήξεις ιών.²

 Όσο θερμότερο είναι το χρώμα στο χάρτη, δηλαδή πορτοκαλί , τόσο πιθανότερο είναι να εμφανιστεί ένας νέος παθογόνος οργανισμός. Αλλά η σύγχυση τέτοιων απόλυτων γεωγραφικών περιοχών, όπως αυτός ο συγκεκριμένος χάρτης των πορτοκαλί με την Κίνα, την Ινδία, την Ινδονησία και ορισμένες περιοχές της Λατινικής Αμερικής και της Αφρικής αγνόησε ένα κρίσιμο σημείο.
Εστιάζοντας σε ζώνες έκρηξης των βακτηρίων-ιών alias επιδημιών, αγνοεί τις σχέσεις παγκόσμιων οικονομικών παραγόντων που τελικά είναι αυτές που διαμορφώνουν τις επιδημιολογίες.³

Τα κεφαλαιακά συμφέροντα που διαμορφώνουν αναπτυξιακά και παραγωγικά τις δομές της χρήσης γης και στηρίζουν την εμφάνιση ασθενειών σε υποανάπτυκτες περιοχές στο κόσμο, επιβραβεύουν πολλές φορές και τις επιστημονικές προσπάθειες που γίνονται, όταν μιλούν για ευθύνες από την πλευρά των ιθαγενών πληθυσμών αναφορικά με τις τις λεγόμενες «βρώμικες» πολιτισμικές πρακτικές τους.⁴
Η προετοιμασία του άγριου κρέατος και οι ταφές στο σπίτι είναι δύο πρακτικές που κατηγορούνται για την εμφάνιση νέων παραγόντων παθογενών. Η σχεδίαση των σχεσιακών γεωγραφικών περιοχών αντίθετα, μετατρέπει ξαφνικά τη Νέα Υόρκη, το Λονδίνο και το Χονγκ Κονγκ, εκεί όπου βρίσκονται οι πραγματικές πηγές του παγκόσμιου κεφαλαίου, σε τρία από τα χειρότερα hotspots του κόσμου. Βλέπε σήμερα και την ταχύτητα εξάπλωσης της ασθένειας Covid 19.

Οι ζώνες εκδήλωσης των ασθενειών εν τω μεταξύ δεν είναι οργανωμένες (και κατανεμημένες) πλέον σύμφωνα με τις παραδοσιακές πολιτικές, χωροθέτησης, ανάπτυξης και διαχείρισης. Η άνιση οικολογική ανταλλαγή - η οποία οδηγεί στην ανακατανομή των χειρότερων ζημιών από τη βιομηχανική γεωργία στον Παγκόσμιο Νότο - εξελίχθηκε μέσα από τον κρατικό ιμπεριαλισμό με την απαίτηση για αποκλειστικότητα τοπικών πόρων και από νέα εταιρικά συγκροτήματα για οικονομίες μεγέθους και αγαθά.⁵

Η αγροβιομηχανία
Η αγροβιομηχανία αναδιαμορφώνει τις εξωραϊστικές της δραστηριότητες σε χωρικά ασυνεχή δίκτυα και σε διαφορετικές κλίμακες μεγέθη,⁶ όπως μια σειρά πολυεθνικά λεγόμενων «Δημοκρατιών Σόγιας», για παράδειγμα, η Βολιβία, η Παραγουάη, η Αργεντινή και η Βραζιλία.
Η νέα σχηματιζόμενη γεωγραφία ενσωματώνεται μέσα από τις αλλαγές στη δομή διαχείρισης των επιχειρήσεων, την κεφαλαιοποίηση, την υπεργολαβία, τα υποκατάστατα στις αλυσίδες εφοδιασμού, τη χρηματοδοτική μίσθωση και τη διακρατική συγκέντρωση γης.⁷ . Σε αλληλοκαλυπτώμενες διασυνοριακές περιοχές, αυτές οι « προϊόντα χώρες» (comodity states), που είναι ενσωματωμένες με ευέλικτο τρόπο, πέρα των οικολογιών και πολιτικών συνόρων, παράγουν τις νέες επιδημιολογίες για τις οποίες σήμερα μιλάμε.⁸

Νέα αστικοποιημένα τοπία
Παρά τη γενική τάση μετατόπισης πληθυσμού από εμπορικές μικρές περιφέρειες σε νέα αστικά slums(παραγκουπόλεις), κάτι που συνεχίζεται σήμερα σε όλο το πλανήτη, και που οδηγεί το χάος αυτό μεταξύ πόλης και περιφέρειας στη συζήτηση αναφορικά με την εκδήλωση ασθενειών, αγνοεί το εργασιακό περιβάλλον στην ύπαιθρο και την ταχεία ανάπτυξη μετατροπή των υπαίθριων μικρών πόλεων σε περιαστικά desakotas (city villages) ή ενδιάμεσες αστικές εστίες (zwischenstadt).

Ο Mike Davis και συνεργάτες(συγγραφείς του) έχουν εντοπίσει πώς αυτά τα νέα αστικοποιημένα τοπία δρουν τόσο ως τοπικές αγορές όσο και ως περιφερειακοί κόμβοι για τα παγκόσμια γεωργικά προϊόντα που διέρχονται.⁹
Ορισμένες από αυτές τις περιφέρειες έχουν μάλιστα πάει σε μια «μετα-γεωργική» φάση.¹⁰ Ως αποτέλεσμα, η δασική δυναμική ασθενειών, οι παθογόνες παραγοντικές αρχέγονες πηγές δηλαδή, δεν περιορίζονται πλέον μόνο στις ενδοχώρες. Οι σχετικές επιδημιολογίες τους έχουν μετατραπεί σε σε ένα συσχετιστικό παράγοντα αισθητό σε χρόνο και χώρο. Ένας SARS μπορεί ξαφνικά να βρεθεί σε ανθρώπους σε μια μεγαλούπολη μόνο λίγες μέρες μακρυά έξω από το σπήλαιο της νυχτερίδας.

Τροποποίηση των επιδημιών
Οικοσυστήματα στα οποία οι εν λόγω "άγριοι" ιοί, που ελέγχονται εν μέρει από την υπάρχουσα πολυπλοκότητα του τροπικού δάσους, βιάστηκαν ξαφνικά δραστικά από την αποψίλωση που κάνει το κεφάλαιο από τη μια πλευρά αλλα και στο άλλο άκρο της περιφερειακής ανάπτυξης από τις ελλείψεις στη δημόσια υγεία και στην περιβαλλοντική υγιεινή.¹¹

Ενώ ως αποτέλεσμα αυτού είναι ότι πολλά sylvatic(πρωτόγονα άγρια) παθογόνα πεθαίνουν μαζί με το είδος του ξενιστή(οικοδεσπότη) τους, ένα υποσύνολο λοιμώξεων που κάποτε περνούσε σχετικά γρήγορα μέσα στην άγρια φύση στο δάσος, αν και μόνο από έναν ακανόνιστο ρυθμό επαφής με τους τυπικούς ξενιστές τους, διαδίδονται τώρα σε ευαίσθητους ανθρώπινους πληθυσμούς των οποίων η ευαισθησία σε λοίμωξη επιδεινώνεται συχνά στις πόλεις από τα προγράμματα λιτότητας και τους αλλοιωμένους ρυθμιστικούς κανονισμούς της καθημερινότητας, της παρασκευής τροφών και της υγιεινής.

Ακόμη και μπροστά σε πολύ αποτελεσματικά εμβόλια, οι νέες πλέον προκύπτουσες εστίες ασθενειών χαρακτηρίζονται από μεγαλύτερη έκταση, διάρκεια και ταχύτητα. Αυτό που κάποτε το θεωρούσαμε σαν τοπικές εκδηλώσεις παθογόνων είναι τώρα επιδημίες που τραβούν το δρόμο τους μέσα από παγκόσμιους άξονες καναλιών ταξιδιών και εμπορίου.¹²

Με αυτό το φαινόμενο της παράλλαξης - από μια αλλαγή στο περιβαλλοντικό υπόβαθρο και μόνο - παλαιά πρότυπα βακτηρίων όπως η Έμπολα,¹³ η Ζίκα, η ελονοσία και ο κίτρινος πυρετός, που εξελίσσονταν συγκριτικά ελάχιστα, μεταβλήθηκαν πολύ έντονα σε περιφερειακές απειλές.¹⁴

Έχουν ξαφνικά μεταμορφωθεί από μια εκδήλωση που διαχεόταν σε κάποιους απομακρυσμένους δορυφορικούς καταυλισμούς, σε πρωτεύουσες, για να μολύνουν χιλιάδες ανθρώπους. Αν το δούμε υπό το πρίσμα μιας διαφορετικής κατεύθυνσης, ακόμα και τα άγρια ζώα, που σαν μάζα πληθυσμού ήταν μια τακτική μόνιμη δεξαμενή τέτοιων παθογόνων και ασθενειών, υποφέρουν τώρα από αυτή την υποστροφή. Οι πληθυσμοί τους κατακερματίζονται από την αποψίλωση των δασών, οι γηγενείς μαϊμούδες του Νέου Κόσμου που είναι ευαίσθητοι στο κίτρινο πυρετό άγριου τύπου, στους οποίους είχαν εκτεθεί για τουλάχιστον εκατό χρόνια, χάνουν την ανοσία της αγέλης(κοπαδιών τους) τους και πεθαίνουν σε εκατοντάδες χιλιάδες.¹⁵

Συνεχίζεται το Μέρος ΙΙ

1. Η επέκταση
2. Η απελευθέρωση
3. Η εμφάνιση των νεοφιλελεύθερων νόσων

Fazit

Βιβλιογραφία-πηγές
1David Molyneux et al., “Zoonoses and Marginalised Infectious Diseases of Poverty: Where Do We Stand?,” Parasites & Vectors 4, no. 106 (2011).
2Stephen S. Morse et al., “Prediction and Prevention of the Next Pandemic Zoonosis,” Lancet 380, no. 9857 (2012): 1956–65; Rob Wallace, Big Farms Make Big Flu: Dispatches on Infectious Disease, Agribusiness, and the Nature of Science (New York: Monthly Review Press, 2016).
3Robert G. Wallace et al., “The Dawn of Structural One Health: A New Science Tracking Disease Emergence Along Circuits of Capital,” Social Science & Medicine 129 (2015): 68–77; Wallace, Big Farms Make Big Flu.
4Steven Cummins, Sarah Curtis, Ana V. Diez-Roux, and Sally Macintyre, “Understanding and Representing ‘Place’ in Health Research: A Relational Approach,” Social Science & Medicine 65, no. 9 (2007): 1825–38; Luke Bergmann and Mollie Holmberg, “Land in Motion,” Annals of the American Association of Geographer, 106, no. 4 (2016): 932–56; Luke Bergmann, “Towards Economic Geographies Beyond the Nature-Society Divide,” Geoforum 85 (2017): 324–35.
5Andrew K. Jorgenson, “Unequal Ecological Exchange and Environmental Degradation: A Theoretical Proposition and Cross-National Study of Deforestation, 1990–2000,” Rural Sociology 71, no. 4 (2006): 685–712; Becky Mansfield, Darla K. Munroe, and Kendra McSweeney, “Does Economic Growth Cause Environmental Recovery? Geographical Explanations of Forest Regrowth,” Geography Compass 4, no. 5 (2010): 416–27; Susanna B. Hecht, “Forests Lost and Found in Tropical Latin America: The Woodland ‘Green Revolution,’” Journal of Peasant Studies 41, no. 5 (2014): 877–909; Gustavo de L. T. Oliveira, “The Geopolitics of Brazilian Soybeans,” Journal of Peasant Studies 43, no. 2 (2016): 348–72.
6Mariano Turzi, “The Soybean Republic,” Yale Journal of International Affairs 6, no. 2 (2011); Rogério Haesbaert, El Mito de la Desterritorialización: Del ‘Fin de Los Territorios’ a la Multiterritorialidad (Mexico City: Siglo Veintiuno, 2011); Clara Craviotti, “Which Territorial Embeddedness? Territorial Relationships of Recently Internationalized Firms of the Soybean Chain,” Journal of Peasant Studies 43, no. 2 (2016): 331–47.
7Wendy Jepson, Christian Brannstrom, and Anthony Filippi, “Access Regimes and Regional Land Change in the Brazilian Cerrado, 1972–2002,” Annals of the Association of American Geographers 100, no. 1 (2010): 87–111; Patrick Meyfroidt et al., “Multiple Pathways of Commodity Crop Expansion in Tropical Forest Landscapes,” Environmental Research Letters 9, no 7 (2014); Oliveira, “The Geopolitics of Brazilian Soybeans”; Javier Godar, “Balancing Detail and Scale in Assessing Transparency to Improve the Governance of Agricultural Commodity Supply Chains,” Environmental Research Letters 11, no. 3 (2016).
8Rodrick Wallace et al., Clear-Cutting Disease Control: Capital-Led Deforestation, Public Health Austerity, and Vector-Borne Infection (Basel: Springer, 2018).
9Mike Davis, Planet of Slums (New York: Verso, 2016); Marcus Moench & Dipak Gyawali, Desakota: Reinterpreting the Urban-Rural Continuum (Kathmandu: Institute for Social and Environmental Transition, 2008); Hecht, “Forests Lost and Found in Tropical Latin America.”
10Ariel E. Lugo, “The Emerging Era of Novel Tropical Forests,” Biotropica 41, no. 5 (2009): 589–91.
11Robert G. Wallace and Rodrick Wallace, eds., Neoliberal Ebola: Modeling Disease Emergence from Finance to Forest and Farm (Basel: Springer, 2016); Wallace et al., Clear-Cutting Disease Control; Giorgos Kallis and Erik Swyngedouw, “Do Bees Produce Value? A Conversation Between an Ecological Economist and a Marxist Geographer,” Capitalism Nature Socialism 29, no. 3 (2018): 36–50.
12Robert G. Wallace et al., “Did Neoliberalizing West African Forests Produce a New Niche for Ebola?,” International Journal of Health Services 46, no. 1 (2016): 149–65.
13Rob Wallace, https://www.independentsciencenews.org/health/neoliberal-ebola-the-agroeconomic-origins-of-the-ebola-outbreak/, 27.7.2015
14Wallace and Wallace, Neoliberal Ebola. Also https://www.independentsciencenews.org/health/neoliberal-ebola-the-agroeconomic-origins-of-the-ebola-outbreak/
15Júlio César Bicca-Marques and David Santos de Freitas, “The Role of Monkeys, Mosquitoes, and Humans in the Occurrence of a Yellow Fever Outbreak in a Fragmented Landscape in South Brazil: Protecting Howler Monkeys Is a Matter of Public Health,” Tropical Conservation Science 3, no. 1 (2010): 78–89; Júlio César Bicca-Marques et al., “Yellow Fever Threatens Atlantic Forest Primates,” Science Advances e-letter, May 25, 2017; Luciana Inés Oklander et al., “Genetic Structure in the Southernmost Populations of Black-and-Gold Howler Monkeys (Alouatta caraya) and Its Conservation Implications,” PLoS ONE 12, no. 10 (2017); Natália Coelho Couto de Azevedo Fernandes et al., “Outbreak of Yellow Fever Among Nonhuman Primates, Espirito Santo, Brazil, 2017,” Emerging Infectious Diseases 23, no. 12 (2017): 2038–41; Daiana Mir, “Phylodynamics of Yellow Fever Virus in the Americas: New Insights into the Origin of the 2017 Brazilian Outbreak,” Scientific Reports 7, no. 1 (2017).

Γιατι πάλι η Ισλανδία μας δείχνει το σωστό δρόμο, Διάβασμα σε 2'

Τα τεστ στης Ισλανδίας τα εργαστήρια υποδεικνύουν ότι το 50% των περιπτώσεων κορωναϊού δεν έχουν συμπτώματα.
 Tara John
Ο Blogger ξεκινάει με μια δήλωση του υπεύθυνου επιδιομολόγου για τη διαχείριση του ιού στην Ισλανδία κ. Stefánsson, για να προλάβει θέσεις όπως η Ισλανδία ειναι μικρή χώρα και αεροκατοικημένη, και  ο οποίος υπογραμμίζει: "Δεν έχει καμία σχέση με το μέγεθος του πληθυσμού, αυτό έχει να κάνει με το πόσο καλά προετοιμασμένος είναι ο πληθυσμός και η κοινωνία".
 

John Hopkins Univerisity-Medicine   07 04 2020 08:30

Οι ειδικοί έχουν πει ότι τα γενικευμένα τεστ είναι βασικά για τον έλεγχο του κοροναϊού και δημιουργούν μια ακριβέστερη εικόνα της εξάπλωσης του Covid-19. Αυτό το νησιώτικο-έθνος των 360.000 κατοίκων κάνει ακριβώς αυτό.
Μέχρι την περασμένη Τρίτη, η Ισλανδία είχε κάνει τεστ σε περισσότερα από 17.900 άτομα για τον ιό - σχεδόν το 5% του πληθυσμού της. Και ενώ το Εθνικό Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο κάνει τεστ σε ανθρώπους που είναι υψηλού κινδύνου ή που παρουσιάζουν συμπτώματα, σχεδόν οι μισές από τις εξετάσεις της Ισλανδίας έχουν διεξαχθεί από την εταιρία biopharma deCODE Genetics, με επίκεντρο τον ευρύτερο πληθυσμό.
Βασικά, το πρόγραμμα του deCODE αποδέχεται όλους όσους δεν παρουσιάζουν συμπτώματα και δεν βρίσκονται σε καραντίνα, δήλωσε η Υπηρεσία Υγείας της Ισλανδίας, προσθέτοντας ότι η εταιρεία με έδρα την Ισλανδία το έκανε για λογαριασμό του Επικεφαλής Επιδημιολόγου και της Υπηρεσίας Υγείας.

Ποια ήταν τα κύρια ευρήματα;
Η DeCODE, θυγατρική της αμερικανικής βιοτεχνολογικής εταιρίας Amgen, έχει μέχρι τώρα ελέγξει περίπου 9.000 εθελοντές.
"Τα αποτελέσματα των επιπλέον τεστ που διεξήχθησαν από το deCODE έδωσαν την ένδειξη ότι οι προσπάθειες περιορισμού της εξάπλωσης του ιού ήταν αποτελεσματικές μέχρι στιγμής", ανέφερε η κυβέρνηση την περασμένη εβδομάδα, προσθέτοντας ότι "τα τεστ στον γενικό πληθυσμό θα συνεχίσουν να προκαλούν πολύ πιο σαφή εικόνα της πραγματικής εξάπλωσης του ιού SARS-CoV-2 στην Ισλανδία. "
Ορισμένες από τις αποκαλύψεις ήταν ολοφάνερες. Παρόλο που λιγότερα από 1% των εξετάσεων έδειξε θετικά αποτελέσματα για τον ιό, ο ιδρυτής της εταιρείας, Δρ Kári Stefánsson, δήλωσε ότι περίπου το 50% των θετικών τεστ ήταν ασυμπτωματικά, επιβεβαιώνοντας πολλαπλές μελέτες που δείχνουν ότι ασυμπτωματικοί ή ήπια συμπτωματικοί άνθρωποι έχουν διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στη διάδοση του ιού.
"Αυτό πάει να πει μάλλον, ότι επειδή εξετάζουμε τον γενικό πληθυσμό, πιάνουμε τους ανθρώπους νωρίς στη μόλυνση πριν αρχίσουν να εμφανίζουν συμπτώματα", δήλωσε ο Stefánsson.

«Λάβετε υπόψη ότι τα τεστ είναι τώρα τυχαία, και εθελοντικά, έτσι υπάρχει κάποια μεροληψία στα δεδομένα», είπε η Διεύθυνση Υγείας σε μια δήλωση προσθέτοντας ότι έχει ξεκινήσει ένα «τυχαιοποιημένο πρόγραμμα επιλογής» και ότι έχει σχεδιαστεί ένας έλεγχος ανίχνευσης αντισωμάτων αίματος . "

Το έργο βοήθησε επίσης τους ερευνητές να απεικονίσουν την εξάπλωση του ιού. "Μπορούμε να προσδιορίσουμε τη γεωγραφική προέλευση του ιού σε κάθε ιό στην Ισλανδία", ανέφερε, προσθέτοντας ότι υπάρχουν συγκεκριμένες μικρές μεταλλάξεις για τον ιό που προέρχονται από την Ιταλία, την Αυστρία και το Ηνωμένο Βασίλειο. "Υπήρξε ένας που είναι συγκεκριμένος για τη δυτική ακτή των Ηνωμένων Πολιτειών", πρόσθεσε.
 
Ο Stefánsson αναρωτιέται κατά πόσο οι μεταλλάξεις του ιού «είναι υπεύθυνες, κατά κάποιο τρόπο, για το πώς διαφορετικά οι άνθρωποι ανταποκρίνονται σε αυτόν - κάποιοι αναπτύσσουν ένα ήπιο κρύο, ενώ κάποιοι χρειάζονται αναπνευστήρα» ή αν η γενετική ενός ατόμου υπαγορεύει την κατάστασή τους, "ή είναι ένας συνδυασμός αυτών των δύο;" ρωτάει.
 
Η εταιρεία του βρίσκεται σε καλύτερη θέση από ό, τι οι περισσότεροι για να απαντήσει στο ερώτημα αυτό, δεδομένου ότι έχει ήδη τα ιατρικά και γονότυπο στοιχεία του σχεδόν μισού πληθυσμού της Ισλανδίας
Γιατί επέλεξε η Ισλανδία να μην εφαρμόσει το lock down;
Η Ισλανδία δεν έχει ακόμη λάβει πολλά από τα δρακόντεια μέτρα που αντιμετωπίζουν σε ολόκληρη την Ευρώπη και την Ασία με το λεγόμενο lock down , αν και η νησιωτική χώρα έχει απαγορεύσει συγκεντρώσεις 20 ατόμων και άνω και έκλεισε δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια σχολεία.

Οι υπάλληλοι λένε ότι δεν χρειάστηκαν πιο περιοριστικά μέτρα επειδή ήταν καλύτερα προετοιμασμένα και οπλισμένα με δεδομένα για τον εντοπισμό του ιού.
"Τα τεστ και ο εντοπισμός των επαφών είναι ένας από τους βασικούς λόγους για τους οποίους δεν κρίθηκε απαραίτητο ένα lock down δήλωσε η διεύθυνση υγείας.
"Υπάρχει επίσης ένας άλλος λόγος, εξίσου σημαντικός, ότι επιδιώξαμε μια πολύ επιθετική πολιτική καραντίνας για άτομα - τα οποία υπάρχουν υποψίες ότι κινδυνεύουν να έχουν προσβληθεί από τον ιό - για πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα και σε μεγαλύτερη κλίμακα από τις περισσότερες άλλες χώρες που είμαστε ενήμερος."
 
Η Ισλανδία άρχισε με τα τεστ στον πληθυσμό της αρχές Φεβρουαρίου, εβδομάδες πριν από τον πρώτο θάνατο που σχετίζεται με το κορωναϊό, δήλωσε ο Stefánsson .
Τα κυβερνητικά στοιχεία δείχνουν ότι υπάρχουν 1.086 επιβεβαιωμένες λοιμώξεις στην Ισλανδία και 927 άτομα σήμερα σε απομόνωση, ενώ πάνω από 5.000 έχουν εγκαταλείψει ήδη την καραντίνα.

"Ο μόνος λόγος που είμαστε καλύτερα είναι ότι ήμασταν πιο επάγρυπνοι", είπε. "Πήραμε σοβαρά τα νέα της επιδημίας που ξεκίνησε από την Κίνα, δεν σηκώσαμε τους ώμους μας και είπαμε ότι" αυτό δεν πρόκειται να είναι τίποτα αξιοσημείωτο".

Ο Stefánsson αναμένει από την εταιρεία να δοκιμάσει τουλάχιστον 50.000 ανθρώπους - περίπου το 13% του πληθυσμού - πριν ο ιός τελειώσει την πορεία του.
"Είναι εξαιρετικά σημαντικό να γνωρίζουμε ποια είναι η διείσδυση στην κοινωνία εν γένει επειδή όταν σχεδιάζετε μέτρα για να περιορίσετε τον ιό", οι υπάλληλοι της υγειονομικής περίθαλψης πρέπει να γνωρίζουν αν ο ιός τρέχει αχαλίνωτα μέσα από την κοινότητα ή κυκλοφορεί ανάμεσα σε ομάδες, δήλωσε .

Η Ισλανδία δεν είχε ανοσία στην έλλειψη εφοδιασμού. Ο κ. Stefánsson δήλωσε ότι υπήρχαν προβλήματα στην αρχή αλλα διορθώθηκαν στη πορεία σύντομα.

Μήπως μπορεί η Ισλανδία να δώσει ένα χάρτη πορείας για άλλες χώρες;
Λέει ότι η Ισλανδία θα μπορούσε να βοηθήσει τις χώρες να αναπτύξουν μοντέλα για τη διάδοση της νόσου ή να βοηθήσουν τους ερευνητές να κατανοήσουν τις κοινοτικές μεταδόσεις.
 
Πολλοί έχουν παρατηρήσει ότι ο μικρός πληθυσμός της Ισλανδίας βοήθησε στο να πραγματοποιηθούν τεστ ευρείας κλίμακας, αλλά ο Stefánsson διαφωνεί. "Δεν έχει καμία σχέση με το μέγεθος του πληθυσμού, αυτό έχει να κάνει με το πόσο καλά προετοιμασμένο ήταν" για την πανδημία, λέει.

Προσέθεσε δε, ότι πολλές ανεπτυγμένες χώρες έχουν μια "καταπληκτική συλλογή ταλέντων" που θα μπορούσε να έχει "βιομηχανοποιήσει τέτοια τεστ εδώ και πολύ καιρό", αλλά "συμπεριφέρθηκαν σαν να μην συνέβαινε τίποτα".

Ξαφνικά συνηθίζουμε μια άλλη γλώσσα. Διάβασμα σε 1,5'

Ξαφνικά συνηθίζουμε μια άλλη γλώσσα.
Και τι δεν ακούσαμε, “ειμαστε σε πόλεμο” „έκτακτη ανάγκη”, “ έκτακτη κατάσταση”,” πολεμικός εξαναγκασμός”. Μήπως είναι μια προειδοποίηση?

Ο φόβος είναι ένα κακός σύμβουλος, αλλα ξεγυμνώνει και πολλά. 

Με βάση τον ορισμό του θεωρητικού και φιλόσοφου πολέμου Carl von Clausewitz, τρία είναι τα χαρακτηριστικά που προσδίδουν σε μια ενέργεια τον χαρακτήρα του πολέμου.

• "Από τη μία πλευρά, το μίσος και η εχθρότητα, "που μπορεί να θεωρηθεί ως τυφλή φυσική ορμή",
• δεύτερον, η χρήση μαζικής στρατιωτικής δύναμης,
• τρίτον, ο πολιτικός σκοπός που είναι εγγενής σε κάθε πόλεμο.

Φυσικά υπάρχουν και άλλοι ορισμοί, αλλά οι περισσότεροι συμφωνούν στο ότι πρόκειται πάντα για μια αλληλοεπιδραστική συλλογική χρήση τόσο της βίας όσο και του υπάρχοντος σκοπού". 

Ο COVID-19 μας φέρνει μεν ταλαιπωρία, θλίψη και θάνατο, αλλά δεν προέρχεται ούτε από κάποιο μίσος αλλά ούτε και από κάποιους πολιτικούς στόχους. Τουλάχιστον για το τελευταίο αυτό γνωρίζουμε μέχρι σήμερα, οι ιστορικοί του μέλλοντος θα γράψουν γι’ αυτό, εάν υπήρξε πολιτική σκοπιμότητα.

Αρχίζουμε και συνηθίζουμε σε μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης - και η οποία θα συνεχιστεί?  Τέτοια λεγόμενα χρηστικά εργαλεία της λογικής, όπως ¨ο σκοπός αγιάζει τα μέσα”, όπως το λένε όλοι οι εκπρόσωποι κυβερνήσεων στις περισσότερες χώρες όταν τους ρωτούν για το πόσο θα διαρκέσουν τα μέτρα περιορισμού κινήσεων, είναι σε τέτοιες περιόδους ότι χειρότερο. Με ποιες συνέπειες όμως?


Για τον Ιταλό φιλόσοφο Giorgio Agamben, η πολιτική διαχείριση της επικινδυνότητάς και μετάδοσης του ιού απογυμνώνει τελείως τις βασικές αξίες της κοινωνικής συνύπαρξης.

Τι να συμβαίνει: Πόλεμος.
Είναι σημαντικό οι κρατικοί θεσμοί να τηρούν “την αρχή της αναλογικότητας και να μην ενεργούν σύμφωνα με το ουλιταριστικό ρητό 'ο σκοπός αγιάζει τα μέσα' ”. Ως εκ τούτου, είναι απαραίτητο τα μέτρα να είναι χρονικά περιορισμένα. Δεδομένου ότι η συγκεκριμένη πανδημία μπορεί να παραμείνει για μεγάλο χρονικό διάστημα, δεν μπορεί εκ πρωίμίου να απορριφθεί ο κίνδυνος ότι τα ειδικά μέτρα που αποφασίστηκαν θα εγκαθιδρυθούν εν μέρει σαν φυσιολογικά.

Τρία παραδείγματα δείχνουν ότι αυτό είναι δυνατό.

Α)

Η κατάσταση έκτακτης ανάγκης που διακηρύχθηκε για τις Ηνωμένες Πολιτείες του προέδρου Τζωρτζ Μπους μετά τις επιθέσεις στις 11 Σεπτεμβρίου 2001 εξακολουθεί να ισχύει και σήμερα. Επέτεινε κάθε χρόνο κατά ένα έτος με την αιτιολογία ότι η απειλή συνεχίζεται και ότι τα μέτρα που ελήφθησαν ήταν απαραίτητα.

Β)

Στις 14 Σεπτεμβρίου 2001, το Συμβούλιο του ΝΑΤΟ δήλωσε ότι η επίθεση της Αλ Γκάιντα στις Ηνωμένες Πολιτείες θεωρήθηκε επίθεση εναντίον όλων των μελών της Συμμαχίας και για πρώτη φορά στην ιστορία του ΝΑΤΟ ενεργοποίησε το καθήκον βοήθειας του άρθρου 5. Η ενεργοποίηση αυτή εξακολουθεί να ισχύει σήμερα στις ΗΠΑ αν και πρόκειται να αποσυρθούν σήμερα από το Αφγανιστάν.

Γ)

Τέλος, τον Νοέμβριο του 2015, μετά τη νύχτα της τρομοκρατίας στο Παρίσι, η γαλλική κυβέρνηση επέβαλε αρχικά κατάσταση έκτακτης ανάγκης για δώδεκα ημέρες, η οποία στη συνέχεια συνεχίστηκε μέχρι τα τέλη του 2017. Στη συνέχεια, ο νόμος πέρασε σημαντικά στοιχεία του, συμπεριλαμβανομένων εκτεταμένων μέτρων επιτήρησης, στο εθνικό δίκαιο.Όλα αυτά τα έκτακτα μέτρα δικαιολογήθηκαν από την τρομοκρατική απειλή.

Ο λεγόμενος "πόλεμος κατά του ιού" διεξάγεται επίσης σε κάποια κράτη με την υποστήριξη του στρατού, για παράδειγμα για τα θέματα υλικοτεχνικής υποστήριξης όπως στη Γαλλία, όπου ασθενείς με σοβαρή ασθένεια μεταφέρονται σε άλλα νοσοκομεία λόγω εξάντλησης των ιατρικών εργαλείων και υποδομών στο χώρο εργασίας. Η γερμανική Bundeswehr παρέχει στρατιωτικά νοσοκομεία και ιατρικό προσωπικό ή παρέχει και το απαραίτητο ιατρικό υλικό.
Αυτό σίγουρα είναι χρήσιμο σε αυτή την κρίση, αλλά δεν έχει καμία σχέση με κατάσταση έκτακτης ανάγκης ή πολέμου. Απλά ειναι μια διοικητική βοήθεια. Επομένως, όλα αυτά που ρητορεύοντας θέλουν να πουν οι πολιτικοί μας με λεξιλόγια πολέμου είναι τελείως ακατάλληλα.

Η μοναδική αξία η βιολογική επιβίωση?
Ο ιός όχι μόνο έχει μολύνει άτομα, αλλά ολόκληρη την κοινωνία. “Ο συνάνθρωπος έχει εξαφανιστεί σε κάποιες χώρες” -διότι δεν έχει σημασία αν δεν κηδεύονται τα πτώματα στη χώρα σου ή κάπου αλλού- και είναι περίεργο ότι ακόμα και οι εκκλησίες σιωπούν γι' αυτό.

Αυτός θα είναι ο στόχος και σκοπός της ζωής μας, τουλάχιστον – ας γίνω προφητικός- το 85% του πληθυσμού του πλανήτη? Η ίδια βιολογική επιβίωση?

Ο Giorgio Agamben συνεχίζει με φόβο στη Neue Zürcher Zeitung, ότι η κατάσταση έκτακτης ανάγκης, στην οποία οι κρατικές αρχές μας έχουν καθίσει για κάποιο χρονικό διάστημα, θα μπορούσε να γίνει το κανονικό κράτος στο μέλλον.
“Οι άνθρωποι συνηθίζουν να ζουν σε συνθήκες συνεχούς κρίσης και έκτακτης ανάγκης. Δεν φαίνεται να παρατηρούν ότι η ζωή τους έχει μειωθεί σε καθαρά βιολογική λειτουργία και έχουν χάσει όχι μόνο κάθε κοινωνική ή πολιτική διάσταση αλλά και ανθρώπινες ή συναισθηματικές διαστάσεις και προπάντων την (απαιτούμενη ενσυναίσθηση).”

Πραγματικά, ζούμε σε μια κοινωνία που μπορεί να φτάσει στο σημείο να θυσιάσει την όποια υπαρκτή ελευθερία υπέρ των λεγόμενων λόγων ασφαλείας και να καταδικαστεί να ζήσει σε μια συνεχή ίσως και σταθερή κατάσταση φόβου και ανασφάλειας.

“Μια κοινωνία που ζει σε μια σταθερή κατάσταση έκτακτης ανάγκης δεν μπορεί να είναι μια ελεύθερη κοινωνία.”

Στην Ουγγαρία, την Πολωνία και το Ισραήλ, οι κυβερνήσεις προσπαθούν ήδη να χρησιμοποιήσουν την κρίση για να ενισχύσουν τις εξουσίες τους. Μα ακόμα και στην χώρα μας θα βγει ο τεχνοκράτης κερδισμένος χωρίς να έχει κάνει κάτι ουσιαστικό, μόνο με απαγορεύσεις ανυψώνει το λεγόμενο  πολιτικό του ανάστημα. Μήπως όμως ο Έλλην μόνο αυτό απαιτεί για να αισθάνεται ότι κυβερνάται?

Ο κόσμος θα είναι διαφορετικός για εμάς του πολίτες με την ένταξη μας σε μια δημόσια σφαίρα, μετά το COVID-19 από ότι πριν.

Από αυτή την άποψη, δύο καθήκοντα είναι σημαντικά:

Α)Πρέπει να διασφαλίσουμε ότι το κράτος παραμένει ικανό να ενεργεί χωρίς να περιορίζει αδικαιολόγητα την ελευθερία μας στο όνομα της ασφάλειας. Η κρίση Corona αποκαλύπτει πόσο στα όρια είναι φτιαγμένο το σύστημα υγειονομικής περίθαλψης μας, το οποίο είναι προσανατολισμένο στο κέρδος για τη μέγιστη απόδοση (Άκου ανθρωπάκο. Το σύστημα υγείας σου άρρωστο)

Β)Πρέπει επειγόντως να σκεφτούμε πώς μπορούμε να αλλάξουμε αυτό για να εξασφαλίσουμε μια παγκόσμια κοινωνία βασισμένη στην αλληλεγγύη και τη δικαιοσύνη.

O Trump προετοιμάζει το έδαφος για μια ολοκληρωτική δικτατορία.

O Trump προετοιμάζει το έδαφος για μια ολοκληρωτική δικτατορία.

Στην Αμερική δυναμώνει η αντίδραση και η επιθυμία των σε εγρήγορση εβρικόμενων πολιτών για μια ανατροπή 'ala American' για μια ίση και δίκαιη διαβίωση στη χώρα με αφορμή την αποτυχημενη αντιμετώπιση της ασθένειας απο τον Trump.

Ο Trump έχει βάλει τον εαυτό του σε μια τέτοια θέση που μπορεί και χωρίζει τους βασικούς πόρους που χρειάζονται κατά τη διάρκεια της επιδημίας του ιού τα κρατίδια, και υπάρχουν στοιχεία γι αυτό, και ανταμείβει τα ρεπουμπλικανικά κρατίδια με πιο ουσιαστικές προμήθειες και αποκλείει απο αυτες τα δημοκρατικά κυβερνώντα κρατίδια.

Ο φτωχός και λίγος αυτοκράτορας με μια κακή κόμμωση όπως ειναι αυτός, ο Trump, απαιτεί υποταγή και επαίνους από τους πολιτικούς ηγέτες των κρατιδίων σε όλη τη χώρα με αντάλλαγμα μια δίκαιη μεταχείριση από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση!

Αλλά ίσως πιο αξιοσημείωτο, ο Trump χρησιμοποιεί τις απαραίτητες αυστηρές μεθόδους για τον έλεγχο του ιού ως μια μορφή συμμετοχής του και παρέμβασής του στη μαζική παθητικότητα. Στο κλασικό της βιβλίο, ΟΙ ΑΠΑΡΧΕΣ ΤΟΥ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΥ η Hannah Arendt επεσήμανε το φόβο της τρομοκρατίας ως εργαλείου που χρησιμοποιείται από τα ολοκληρωτικά καθεστώτα για τον έλεγχο των πληθυσμών.

"Μόνο όταν μεγάλες μάζες γίνουν περιτές ή μπορούν με κάποιο τρόπο πλυθυσμιακά να συρρικνώθούν χωρίς τα καταστροφικά αποτελέσματα της ερήμωσης, είναι μια ολοκληρωτική κυριαρχία δυνατή σε αντίθεση με ένα ολοκληρωτικό κίνημα", γράφει η Arendt.

Στη θέση της «συρρίκνωσης» βάλτε τους «θανάτους», και με τα θύματα του ιού στις δεκάδες χιλιάδες και ενδεχομένως στο τέλος και περισσότερα από ένα εκατομμύριο, ο Trump έχει στα χέρια του έναν από τους βασικούς μοχλούς μιας ολοκληρωτικής κυριαρχίας.

Μπορείτε να το δείτε ξεκάθαρα στο πρόσωπό του όταν μιλάει. Οι άνθρωποι μιλάνε για την «lack of empathy» (έλλειψη ενσυναίσθησης) του Trump, και καθώς τα σώματα συσσωρεύονται, υπάρχει η εντύπωση ότι αυτό που βλέπουμε στον Trump είναι η απόλαυση ενός δικτάτορα.

Για κάθε νεκρό σώμα που ξετυλίγεται στο πίσω μέρος ενός φορτηγού ψυγείου, ο Trump βλέπει εκατό φοβισμένους ψηφοφόρους που μπορούν να χειραγωγηθούν στην λατρεία του άφοβα ηγέτη τους.

“We can talk about abstract ideas like income inequality, and we can point to real problems like global warming and the need for universal health care, but tens of thousands, even hundreds of thousands of dead bodies will rally the Democratic Party and vote this murdering bastard out of office. We don’t have to play by the old Chicago rules and “vote the graveyard.” All we have to do is remember those who have been sacrificed to this despicable man’s criminal lying and dereliction of duty. Then we need to turn out and vote.” [Lucian K. Truscott IV]

Μια οπτική ευκαιρίας, Διάβασμα σε 1'

Μια οπτική ευκαιρίας για ένα διαφορετικό είδος κόσμου;
Θα μπορούσαν οι στρατηγικές αντίδρασης-ανταπόκρισης  να δομηθούν διαφορετικά  πάνω σε άλλα κριτήρια, όχι μιας ανθρωποκαίνου αλλα μιας κλιματικεντρικής ευημερίας, και  να αποτελέσουν την ώθηση για μια αποτελεσματική αντιμετώπιση της αρνητικής κλιματικής αλλαγής, ή θα ληφθούν απλώς μέτρα για να  περάσουμε όσο ανώδυνα μπορούμε τις σημερινές σκληρές συνθήκες διαβίωσης και τελικά απόσυρσης αυτών, ώστε να επανέλθουμε στο γννωτό μοντέλο μας, γιατί αυτό ειναι το πιο short term σίγουρο, "business-as-usual" ?

Ειναι όπως η παραβολή "οι τυφλοί και ο ελέφαντας". Βλέπουμε  να σπάει και να πέφτει στη θάλασσα  ένα τεράστιο κομμάτι πάγου, αλλα δε βλέπουμε, δεν κατανοούμε, ότι πίσω απο το κομμάτι που έσπασε λείωνει ο πάγος.


Γιατί με τον έτσι θέλω κουλτουραλισμό όμως αυτών των αυθεντικών ναρκισσιστών , που έχουν παραχθεί απο το σύστημα, ενισχύεται πολιτικά μέσω μιας αισθητικής βούλησης¹ ο περιορισμός μιας πολιτικής πραγματικότητας μιας κοινωνίας, μόνο στα υποκειμενικά της θεμέλια, που αθροίζει στο σύνολο της τις συνθήκες διαβίωσής τους σε μια αυτοτελή και με ανεξάρτητες αιτίες διαβίωσης της αυτοσυνείδησης τους, πάνω στο ναρκισσισμό τους.

Η απάντηση θα παραμένει στο χώρο απλά έως η κοινωνία των πολιτών απαιτήσει από την πολιτική- γιατι αυτοί έχουν και το καρπούζι και το μαχαίρι- την αναπροσαρμογή όλων των στόχων και την εγκατάλειψη της εξελικτικής θεωρίας στον κοινωνικοοικονομικό τομέα, παρόλο που έχουν ήδη προταθεί ορισμένα μέτρα, όπως η εθνικοποίηση ιδιωτικών επιχειρήσεων στη Γαλλία και ενός παγκόσμιου μηνιαίου εισοδήματος στις ΗΠΑ και τα οποία στη χειρότερη περίπτωση για τον Καπιταλισμό θα ήταν ένας εφιάλτης.

"Όπως ισχυρίστηκαν ορισμένοι, το COVID-19 παρουσιάζεται στην κοινωνία σαν την ευκαιρία να ανταποκριθεί στην αλλαγή του κλίματος μέσω "μιας προγραμματισμένης ανάπτυξης" που δίνει προτεραιότητα στην ευημερία των ανθρώπων( και δεν ομιλούμε εδώ για αμιγώς υλική ευημερία) πάνω από τα περιθώρια κέρδους."2 Αυτό μπορεί να συμβεί όταν εξοικειωθούμε με τους τρόπους ζωής και τα εργασιακά πρότυπα που δίνουν προτεραιότητα,

• στην επιβράδυνση της δραστηριότητας μας(ας πούμε degrowth-αποανάπτπυξη),
• στη λιγότερη μετακίνηση,
• στις συντομότερες εβδομάδες εργασίας,
• στην κατάργηση των ενοικίων (ναι, παρόλο που ζώ μόνο από αυτό προς το παρόν),
• στην ανακατανομή του εισοδήματος από τους πλουσιότερους προς τους φτωχότερους,
• στην ιεράρχηση της υγείας των εργαζομένων (ειδικά για τους μετανάστες εργαζόμενους χαμηλού μισθού, ευάλωτους ενόψει της οικονομικής ύφεσης) και
• με βάση περισσότερο στις τοπικές αλυσίδες εφοδιασμού.

Ωστόσο, η επιβράδυνση που προκλήθηκε από το COVID-19 ανά το κόσμο, δεν είναι επιβράδυνση ανάπτυξης δηλαδή degrowth. Δεν αντικατοπτρίζει την ηθική και πολιτική δέσμευση για μια κλιματοκεντρική ανάπτυξη που βασίζεται στην προτεραιότητα της ευημερίας έναντι του κέρδους.

Έχουμε ανάγκη πλέον, μια δίκαιη κλιματική αλλαγή. Πως γίνεται αυτό? Μια κλιματική αλλαγή που θα εξασφαλίζει την προστασία των φτωχών και πιο ευάλωτων στη κοινωνία και εδώ δίνουμε έμφαση όχι μόνο στις αστικές κοινωνίες αλλα και στην ύπαιθρο και η οποία θα ενσωματωθεί στην πανδημική αντίδρασή μας μετα τα αυστηρά περιοριστικά μέτρα. Καθώς οι θερμοκρασίες θέρμανσης συνεχίζουν να λιώνουν το permafrost με ανησυχητικούς ρυθμούς, η πιθανότητα ακόμα πιο σοβαρών πανδημιών που αναδύονται από τον πάγο που λιώνει είναι ένας πολύ πραγματικός κίνδυνος. 

Συνεπώς, η δράση για την αλλαγή του κλίματος είναι η μοναδική ζωτική αντίδραση για την πανδημία ή αλλιώς, να εξημερωθεί η κοινωνία πλέον.

Η ερώτηση στο τέλος θα μπορούσε να ήταν: μπορεί η εξελικτική θεωρία που ζούμε σήμερα να μεταφερθεί σε ένα άλλο επίπεδο, δηλαδή να προσαρμοστεί στο εν δυνάμει εξελικτικό 'είδος' και να γίνει ή  πρωτογενής προϋπόθεση δίκαιης διαβίωσης δηλαδή το κλίμα ,και όλα τα άλλα να καταρρεύσουν όσα δεν δύνανται να προσαρμοστούν όπως π.χ. obsolete υποκείμενες ασθένειες όπως αυτή που εχει το "... boy" της wall street παρακάτω ... ?

1Μια αισθητική βούληση βασίζεται σε μια έλλειψη που είναι εγγενές της σχέσης των αυτοεκτιμήσεων: η έλλειψη της αίσθησης της αυτοεκτίμησης που αφήνει τελικά στο τέλος μια εμμονή για αναγνώριση. Ο παραλογισμός τους αποκαλύπτεται στο γεγονός ότι η προσπάθειά τους επιτυγχάνει το αντίθετο από αυτό που θέλουν, γιατί κάθε αυτοεκτίμηση μπορεί να είναι τόσο έγκυρη όσο μπορεί να καθορίσει και άλλες αυτοεκτιμήσεις.
2. Vijay Kolinjivadi, Diana Vela Almeida, Jonathan Martineau, Can the planet really be saved in Time? On the temporalities of socionature, the clock and the limits debate, https://doi.org/10.1177/2514848619891874