Η παρανοϊκή σχέση από τη μια απαίτησης και απο την άλλη αποχής από τη διεκδίκηση του δικαιώματος για τα δημόσια ΜΜΜ (ΟΑΣΘ)
Και μετά από πολλά χρόνια ανθυγιεινής
διατροφής, έτρωγαν τα σκασμένα,, ήρθαν οι άλλοι, οι καλοί με το
φωτοστέφανο -το είπαν εξ άλλου μέσω του Στ. Παππά και στο ΔΣ της πόλης το 2017-
και σκέφτηκαν και είπαν θα βάλουμε το δικό μας μάγειρα να μαγειρεύει πιο
νόστιμα πιο οικονομικά, για να τρώνε όλοι, όχι οι λίγοι, καλά και φτηνά, έτσι
είπαν οι φορώντας το „Four Spoons Stelios Papps“. Ετσι έλεγαν το
μάγειρα. Και πέρασε ο καιρός, αλλά ο μάγειρας δεν είχε δει καν κουζίνα
μαγειρείου από μέσα, και αγόραζε μόνο τα μη εμπορεύσιμα προϊόντα από τα
ΣΜ για τη κουζίνα του καθώς φτηνότερα και το φαγητό όλο και πιο άνοστο γινόταν,
και έτρωγαν οι πελάτες γιατί δεν είχαν άλλη επιλογή, το μοναδικό μαγειρείο στη
πόλη και αυτό άθλιο πλέον. Και μετά από λίγο χρονικό διάστημα
εξαφανίστηκε μαζί με τους βοηθούς μαγείρου εν μια νυκτί.
Οι τελευταίοι έκαναν «βελτιώσεις και αλλαγές», το νούμερο Ν78 σε Χ01, το 5 το έκαναν Κ5 WOW! Από το σταθμό ΙΚΕΑ για τη πόλη περίμενα μισή ώρα ένα μεσημέρι. Μείωσαν το στόλο σχεδόν στο 50% και βρίσκονται στο δρόμο οχήματα που σε μια άλλη χώρα, θα τα χρησιμοποιούσαν για κοτέτσια. Παίρνουν φωτιά τα λεωφορεία δεν λειτουργεί το κλιματιστικό, τρέχουν νερά μέσα όταν βρέχει, γενικά μια κατάσταση «τα φώτα της ράμπας» ή «μοντέρνοι καιροί».
Τα δε καυσαέρια του στόλου, υπάρχουν επίσημα και ανεπίσημα σύμφωνα με κάποιους(απάντηση υπεύθυνου του ΟΑΣΘ: «Είμαι στην διάθεση σας για οποιαδήποτε άλλη πληροφορία σας είναι χρήσιμη ακόμη και ανεπίσημα». Στις 6.10.2017 σε απάντηση δικού μου mail όταν ζήτησα τις κάρτες καυσαερίων και τα TÜV του στόλου, το 2015 και δεν απάντησαν και επανήλθα το 2017. Η τιμωρία τους? Ένα ολόκληρο ελληνικό καλοκαίρι με 40 βαθμούς να πηγαίνουν στα μπάνια του λαού με το λεωφορείο του ΟΑΣΘ στο Παλιούρι!
Στο δια ταύτα τώρα. Και οι δημότες υπομένουν όπως τους έχουν μάθει το μαρτύριο γιατί ελπίζουν να τους λύσει το πρόβλημα ο κυριούλης τους, ο κύριος τους, το αφεντικό τους ο διεφθαρμένος πολιτικός κεντρικής ή τοπικής εξουσίας. Και όταν μπήκα κάποια στιγμή τον Οκτώβριο 2014 με την αύξηση του εισιτηρίου, σε ένα λεωφορείο και άρχισα και μιλούσα δυνατά στους επιβάτες για το τι συμβαίνει στον ΟΑΣΘ και που άρχισαν να μη πληρώνονται οι οδηγοί, όλοι με κοιτούσαν με απορία.
Οι δημότες εκεί σταθεροί προφανώς, δεν διαμαρτύρονται. Φοβούνται να ανοίξουν το στόμα τους να εκτεθούν, τρέμουν. Μόνο σε πηγαδάκια λένε το πόνο τους, σύμφωνα πάντα με τη δική τους κοινή λογική να μη το ξεχνάμε αυτό. Εκφράζονται όχι σε δημόσιο χώρο γιατί τους έχουν τρομοκρατήσει, ότι ο δημόσιος χώρος είναι επιλεκτικός πλέον για συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες και ο δικός τους για έκφραση είναι μόνο εκεί στη παθητική στάση απέναντι στη τηλεόραση και το κινητό όπου και εκεί δεν εκτίθενται όταν λένε τη γνώμη τους. Το σκεπτικό μέσα τους είναι, τι θα πουν οι άλλοι αν ακούσουν ή διαβάσουν καμία βλακεία- σύμφωνα με αυτούς- ή φανούν ότι μισούν τους προς ημάς ξένους. Απλά ξεδίνουν στο μονολεκτικό κουτσομπολιό, στο βρίσιμο, στην έκφραση μίσους, στους σηκωμένους αντίχειρες ανεβάζοντας φωτογραφίες. Ευτυχώς ξεκόλλησα από τον "κ. Ζαχαροβουνό". Όλων των τάξεων πολίτες, μη θεωρήσετε ότι είναι μόνο οι κοινωνικά άθλιοι και οι μη προνομιούχοι. Απλά οι προνομιούχοι και οι διανοούμενοι το κάνουν eclectic. Όχι, ο νεοφιλελευθερισμός τους έβαλε όλους στο χορό, με λίγες εξαιρέσεις.
Δεν πρέπει όλοι αυτοί οι μικροπολιτικοί της αστικής ζωής, οι πρώην και οι νυν, της δεκάρας να καθίσουν στο σκαμνί για σπατάλη δημοσίων πόρων, διαπλοκή παραπληροφόρηση και κοροϊδία και παραπλάνηση των δημοτών, προπάντων όμως ταλαιπωρία των δημοτών ?
Ποια είναι τελικά η επιτυχία του νεοφιλελευθερισμού τα τελευταία χρόνια, τις τελευταίες 3 δεκαετίες? Η ικανότητα που έδειξε να φέρει μεγάλα μέρη του πληθυσμού να ασχοληθούν με το ερώτημα σχετικά με την ταυτότητα τους και μόνο. Όσο καιρό συλλογίζονται για το «τί θέλουν οι ίδιοι να είναι» δεν φτάνουν στο σημείο να αναρωτηθούν «τι θέλουν να έχουν» στο μέλλον. Αυτό έκανε και το Δημοτικό Συμβούλιο και οι Δημοτικοί Σύμβουλοι. Τι θέλουν να είναι απέναντι στους δημότες τους ήταν γι’ αυτούς το ερώτημα. Η βιωσιμότητα μιας πολιτικής της κινητικότητας τους ήταν αδιάφορη.
Τώρα όμως θα πρέπει, αν όχι όλοι που δεν είναι δυνατόν αυτό, κάποιοι δημότες να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας. Δημότες που πιστεύουν στο δημόσιο χώρο και στη δημόσια αστική συγκοινωνία αλλά και Δημότες που θέλουν να υπερασπιστούν το βασικό δικαίωμα τους να μπορούν να μεταφέρονται ασφαλείς, άνετα και οικονομικά με δημόσια ΜΜΜ.
Πριν πολλά χρόνια ήρθαν εκείνοι και με το έτσι θέλω έφτιαξαν μια
κουζίνα και άρχισαν και μαγείρευαν για τους ημέτερους, μαγείρευαν τα
αδηφάγα. Οι άνθρωποι τότε είχαν άλλα ζόρια, μεταπολεμικά ζόρια δεν έδιναν
σημασία . Τους έδιναν το γάιδαρο θα τον κοιτούσαν στα δόντια?
- Κύριε Παππά που είσαι τώρα. Διακοπές επ’ αορίστω? Είσαι υπόλογος όπως είπες.
- Κύριε Στεφανίδη πως βλέπεις (γιατί ούτε στο πληθυντικό δεν αξίζετε να σας μιλούν) «το έργο σου» ετών και ετών?
- κ.κ. του Δημοτικού Συμβουλίου τι κάνατε για την διευθέτηση του σημαντικού προβλήματος κινητικότητας των δημοτών σας 9 χρόνια?
- Λαέ που ήταν η φωνή σου για να διεκδικήσεις τα δικαιώματα σου. Σ’ έμαθαν να δίνεις εργολαβία τα προβλήματά σου και τις ανησυχίες σου στους πολιτικούς και κάθεσαι εσύ αναμένοντας αγωνιωδώς, τι θα συμβεί πότε από ποιόν. Ναι, γιατί το από ποιον, έχει σημασία. Πρέπει να είναι δικός μας αυτός που θα το κάνει όχι των άλλων.
Οι τελευταίοι έκαναν «βελτιώσεις και αλλαγές», το νούμερο Ν78 σε Χ01, το 5 το έκαναν Κ5 WOW! Από το σταθμό ΙΚΕΑ για τη πόλη περίμενα μισή ώρα ένα μεσημέρι. Μείωσαν το στόλο σχεδόν στο 50% και βρίσκονται στο δρόμο οχήματα που σε μια άλλη χώρα, θα τα χρησιμοποιούσαν για κοτέτσια. Παίρνουν φωτιά τα λεωφορεία δεν λειτουργεί το κλιματιστικό, τρέχουν νερά μέσα όταν βρέχει, γενικά μια κατάσταση «τα φώτα της ράμπας» ή «μοντέρνοι καιροί».
Τα δε καυσαέρια του στόλου, υπάρχουν επίσημα και ανεπίσημα σύμφωνα με κάποιους(απάντηση υπεύθυνου του ΟΑΣΘ: «Είμαι στην διάθεση σας για οποιαδήποτε άλλη πληροφορία σας είναι χρήσιμη ακόμη και ανεπίσημα». Στις 6.10.2017 σε απάντηση δικού μου mail όταν ζήτησα τις κάρτες καυσαερίων και τα TÜV του στόλου, το 2015 και δεν απάντησαν και επανήλθα το 2017. Η τιμωρία τους? Ένα ολόκληρο ελληνικό καλοκαίρι με 40 βαθμούς να πηγαίνουν στα μπάνια του λαού με το λεωφορείο του ΟΑΣΘ στο Παλιούρι!
Εκτός από την τιμή φυσικά, και άλλοι
παράγοντες παίζουν στη βιωσιμότητα και για την απόφαση τι να επιλέξω σαν
δημόσιο Μέσο Μαζικής Μεταφοράς. Πιο σημαντικότατο την τιμή είναι η
ακρίβεια των δρομολογίων η ασφάλεια και η συχνότητα των δρομολογίων. Υπάρχουν
επίσης και τα λεγόμενα soft χαρακτηριστικά ποιότητας, όπως η φιλικότητα του
προσωπικού, υποκειμενική αντίληψη της ασφάλειας, της ποιότητας των υπηρεσιών,
την άνεση, την πολυτέλειας, την καθαριότητα και φυσικά οι στάσεις επι- και
αποβίβασης.
Στο δια ταύτα τώρα. Και οι δημότες υπομένουν όπως τους έχουν μάθει το μαρτύριο γιατί ελπίζουν να τους λύσει το πρόβλημα ο κυριούλης τους, ο κύριος τους, το αφεντικό τους ο διεφθαρμένος πολιτικός κεντρικής ή τοπικής εξουσίας. Και όταν μπήκα κάποια στιγμή τον Οκτώβριο 2014 με την αύξηση του εισιτηρίου, σε ένα λεωφορείο και άρχισα και μιλούσα δυνατά στους επιβάτες για το τι συμβαίνει στον ΟΑΣΘ και που άρχισαν να μη πληρώνονται οι οδηγοί, όλοι με κοιτούσαν με απορία.
Οι δημότες εκεί σταθεροί προφανώς, δεν διαμαρτύρονται. Φοβούνται να ανοίξουν το στόμα τους να εκτεθούν, τρέμουν. Μόνο σε πηγαδάκια λένε το πόνο τους, σύμφωνα πάντα με τη δική τους κοινή λογική να μη το ξεχνάμε αυτό. Εκφράζονται όχι σε δημόσιο χώρο γιατί τους έχουν τρομοκρατήσει, ότι ο δημόσιος χώρος είναι επιλεκτικός πλέον για συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες και ο δικός τους για έκφραση είναι μόνο εκεί στη παθητική στάση απέναντι στη τηλεόραση και το κινητό όπου και εκεί δεν εκτίθενται όταν λένε τη γνώμη τους. Το σκεπτικό μέσα τους είναι, τι θα πουν οι άλλοι αν ακούσουν ή διαβάσουν καμία βλακεία- σύμφωνα με αυτούς- ή φανούν ότι μισούν τους προς ημάς ξένους. Απλά ξεδίνουν στο μονολεκτικό κουτσομπολιό, στο βρίσιμο, στην έκφραση μίσους, στους σηκωμένους αντίχειρες ανεβάζοντας φωτογραφίες. Ευτυχώς ξεκόλλησα από τον "κ. Ζαχαροβουνό". Όλων των τάξεων πολίτες, μη θεωρήσετε ότι είναι μόνο οι κοινωνικά άθλιοι και οι μη προνομιούχοι. Απλά οι προνομιούχοι και οι διανοούμενοι το κάνουν eclectic. Όχι, ο νεοφιλελευθερισμός τους έβαλε όλους στο χορό, με λίγες εξαιρέσεις.
Δεν πρέπει όλοι αυτοί οι μικροπολιτικοί της αστικής ζωής, οι πρώην και οι νυν, της δεκάρας να καθίσουν στο σκαμνί για σπατάλη δημοσίων πόρων, διαπλοκή παραπληροφόρηση και κοροϊδία και παραπλάνηση των δημοτών, προπάντων όμως ταλαιπωρία των δημοτών ?
Ποια είναι τελικά η επιτυχία του νεοφιλελευθερισμού τα τελευταία χρόνια, τις τελευταίες 3 δεκαετίες? Η ικανότητα που έδειξε να φέρει μεγάλα μέρη του πληθυσμού να ασχοληθούν με το ερώτημα σχετικά με την ταυτότητα τους και μόνο. Όσο καιρό συλλογίζονται για το «τί θέλουν οι ίδιοι να είναι» δεν φτάνουν στο σημείο να αναρωτηθούν «τι θέλουν να έχουν» στο μέλλον. Αυτό έκανε και το Δημοτικό Συμβούλιο και οι Δημοτικοί Σύμβουλοι. Τι θέλουν να είναι απέναντι στους δημότες τους ήταν γι’ αυτούς το ερώτημα. Η βιωσιμότητα μιας πολιτικής της κινητικότητας τους ήταν αδιάφορη.
Τώρα όμως θα πρέπει, αν όχι όλοι που δεν είναι δυνατόν αυτό, κάποιοι δημότες να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας. Δημότες που πιστεύουν στο δημόσιο χώρο και στη δημόσια αστική συγκοινωνία αλλά και Δημότες που θέλουν να υπερασπιστούν το βασικό δικαίωμα τους να μπορούν να μεταφέρονται ασφαλείς, άνετα και οικονομικά με δημόσια ΜΜΜ.
zaungastnic.blogspot.no
