Ο ΚΙΝΕΖΙΚΟΣ ΦΑΣΙΣΜΟΣ και η νόθα Ταιβάν

Ο ΚΙΝΕΖΙΚΟΣ ΦΑΣΙΣΜΟΣ και η νόθα Ταιβάν

Πριν απο 20 περιπου ημερες ο εδω διπλωματικος αντιπροσωπος της Ταιβαν εδωσε συνεντευξη σχετικα με το πως η μικρη νησιωτικη χωρα αντιμετωπισε νωρις και με μεγαλη επιτυχια την πανδημια του κορωναϊου, και επιπλεον εξεφρασε την βουληση της χωρας του να μεταλαμπαδευσει την γνωση και εμπειρια της στον υπολοιπο κοσμο.

Δυστυχως  οπως ειπε, αυτο δεν καθισταται δυνατον  επειδη η χωρα του δεν ειναι μελος του Παγκοσμιου Οργανισμου Υγειας(ΠΟΥ).
Ο λογος της μη συμμετοχης ειναι, οτι η μεγαλη κομμουνιστικη πατριδα της αντιπερα οχθης,μονιμο μελος του συμβουλειου ασφαλειας του Ο.Η.Ε., προβαλει veto σε καθε αιτημα της για συμετοχη σε παγκοσμιους οργανισμους. Ασχετα με το ότι ο ΠΟΥ μετα την άρνηση του Trump να συνεχισει τη χρηματόδοτηση του εχει στραφει φυσικα προς τη Κινα.

Οι φιλικές χειρονομίες της Κίνας εξετάζονται με σκεπτικισμό από την Ταϊβάν, Σε εορτασμό για τη νικη της στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ενάντια στη Ιαπωνία Ταιβανέζοι παλαίμαχοι. Πηγή:Deutsche Welle

Αυτο εχει σαν αποτελεσμα να μην εχει την κανονικοτητα ενος κυριαρχου  κρατους.Για παραδειγμα ενω εσωτερικα ως εθνικο συμβολο εχει την σημαια της, διεθνως δεν της αναγωριζεται και εμφανιζεται με μια διαφορετικη,απροσωπη σημαία.
Αυτο δεν την εμποδιζει βεβαια να αναπτυξει με την βοηθεια της Δυσης και της Ιαπωνιας μια ζηλευτη βαρια βιομηχανια μια πρωτοποριακη ηλεκτρονικη βιομηχανια οπως και μια συγχρονη προσφορα υπηρεσιων, μια  απο τα θαύματα των 5 χωρών απο τα χρόνια του '60.

Οι καθαροαιμοι κομμουνιστες της αντιπερα οχθης για λογους αυθυπαρξης φοβουμενοι οτι το μοντελο της ειναι προκληση για τον υποδουλο λαο τους αντεγραψαν και ανεπτυξαν ΜΟΝΟ οικονομικες σχεσεις με την Ταιβαν. Δεν ειναι καθολου τυχαιο οτι πριν την κριση του κορωνοιου υπηρχαν 600-700 πτησεις μεταξυ τους εβδομαδαιως.

Ιστορικα, φτανουμε τωρα στην ουσια του προβληματος.

Σ΄ενα καθεστως οπου τα ανθρωπινα δικαιωματα ειναι ανυπαρκτα  το φοβικο του συνδρομο ειναι αυθυπαρκτο.
Οτιδηποτε, αντιμετωπιζεται και φιλτραρεται ως ενας εν δυναμει αντιπαλος.
Μετα την πτωση του ανεκαθεν ανυπαρκτου σοσιαλισμου του ανατολικου μπλοκ, το κινεζικο καθεστως εγινε επιπλεον φοβικο και φασιστοποιηθηκε ακομα περισσοτερο.
Αλλωστε ειχε ολες τις περγαμηνες και εμπειρια για αυτο.

Οι δυο γενοκτονιες του Μαο Τσε Τουνγκ,η μια με το λιμο τοτε δηλαδη που βιαια οπως ο ομογαλακτος του Σταλιν θελησαν να εφαρμοσουν την κολεκτιβοποιηση ειχε σαν αποτελεσμα τον θανατο 15 εκατομμυριων κινεζων. Αλλοι λενε οτι φτανει τα 30 εκατομυρια.
Η δευτερη γενοκτονια  ειναι αυτη της λεγομενης πολιτισμικής επαναστασης. Εδω τα θυματα υπολογιζονται γυρω στα δεκα εκατομυρια.
Με το επιχειρημα οτι οι κινεζοι πρεπει να απαλλαγουν απο τις παλιες συνηθειες του καπιταλισμου και οδηγηθουν σ΄ενα νεο δρομο αυτο του σοσιαλισμου οπως ο ιδιος οριζε,καταφερε να εξοντωσει περιπουτ 10 εκατομυρια.
Κατεστρεψε μνημεια, βιβλιοθηκες, ναους, εξαφανισε παραδοσεις και μετετρεψε ενα λαο με χιλιοχρονες παραδοσεις, γνωσεις και εμπειριες σενα υποταγμένο λαό. Κατεστρεψε και την κινεζικη ψυχη. Στο βαθμο βεβαια που μπορουσε. Τετοιος πολιτισμος δυσκολα εξαλειφεται.
Οτι βεβαια τον συνεφερε και δεν ενοχλουσε το καθεστως ,το αφησε να υπαρχει π.χ. το ται τσι. η βουδιστικη εγκρατεια η κινεζικη αυτοπειθαρχια και πολλα αλλα.

Ετσι φτανουμε στους μεταγενεστερους. Βγαλμενοι κι αυτοι απο την ιδια ανθροπωφαγο σχολη συνεχισαν το εργο του.
Ο πολυς <μεταρυθμιστης> Τενγκ Σιαο Πιγκ  αποτελουσε για τους εδω σοσιαληλιθιους λογο υπαρξης της σοσιαλβλακιας τους ιδιαιτερα  μαλιστα μετα την πτωση της σοβιετιας.
Ειναι αυτος που αναψε το πρασινο φως για την σφαγη της πλατιας Τιεν Αν Μεν.Τα θυματα υπολογιζονται σε δεκαδες χιλιαδες.Θυμαμαι ακομα ημουν φοιτητης τοτε να υποδεχεται τους υπευθυνους στρατηγους και να τους συγχαιρει για το εργο τους.
Εξοντωσαν τους εχθρους του λαου.Σταματησαν τον αμερικανικο ιμπεριαλισμο απο το να καταστρεψει την σοσιαλιστικη πατριδα.
Κανενας μεχρι σημερα δεν εχει μαθει τον ακριβη αριθμο των θυματων.
Το εσωστρεφες φοβικο σταλινοφασιστικο καθεστως δεν αφηνει ουτε σημερα να μαθουμε.

Οι νεο-φιλελευθερη βολεμενη Δυση με κατι υποτονικες δηλωσεις της το κατεδικασε.Τιποτα αλλο.Η ιδια συντηρει σένα βαθμο αυτο το καθεστως.Του δινει τεχνολογια και οι εργατες-δουλοι της Κινας [η φτηνη εργατικη ταξη] παραγει φτηνα προιοντα που εμεις απολαμβανουμε.

Τι καλυτερο θελουμε? Να το βουλωσουμε επειδη υποκρινομαστε.

Οσον αφορα την αριστερα, εδω χρειαζεται καποιος πολιτικος επιστημονας και συναμα ψυχιατρος για να διαγνωσει την παραφροσυνη της.
Απο το κλασικο, οτι ειναι κομμουνιστικο συστημα με καποιες στρεβλωσεις και λαθη-αδυναμιες, μεχρι το οτι αρχιζε να κτιζει τον σοσιαλισμο, αλλα στην πορεια μετατραπηκε σε καπιταλιστικο εν μερει, πολυ, λιγο κλπ.

Ολοι μια τρυπα ψαχνουν να δουν που χωρα η ιδεολογια τους.
Αν δεν χωρα τοτε προβαλλουν την δικια τους ουτοπια περι ενος σοσισλισμου που ειναι ετσι η αλλιως λιγο πανω λιγο κατω λιγο παρακατω.

Στο ερωτημα γιατι οπου εφαρμοστηκε απετυχε, υπαρχει η απαντηση αρχιζοντας απο το κλασικο εφταιγε ο καπιταλισμος και οι συνθηκες μεχρι οτι σοσιαλισμος υπαρχει, και ειναι αυτος που εχουν στο κεφαλι τους.
Εγω εδω θα προβαλλω την δικια μου αποψη. Σοσιαλισμος δεν υπηρξε και ουτε προκειται να υπαρξει ποτε.

Η καταργηση της ατομικης ιδιοκτησιας σε συνδιασμο με την εγκατασταση μονοκομματικου κρατους ειναι ο μονοδρομος του σταλινοφασισμου.

Ο απολυτος ελεγχος της οικονομιας και η μοναδικη φωνη,αυτη του κομμουνιστικου κομματος ειναι το διαβατηριο του ολοκληρωτισμου.Σε αυτο αργοτερα προστιθεται η διαφθορα,η λευκη απεργια, ο αργος εως αρνητικος βαθμος αναπτυξης η παρακμη ολων των ειδων ελευθερης εκφρασης, στις τεχνες, στο λογο, στις επιστημες, στη διακινηση.
Καταληγει  σε αυτο που η σοβιετια ηταν λιγο πριν την καταρευση της, ενα δηλαδη απανθρωπο καθεστως ακαμπτο πληρως ανελευθερο γεματο φοβισμενα σκυνθρωπα βλεματα.

Την σκυταλη των αποτυχοντων σοβιετικων πηραν οι κινεζοι.
Γρηγορα καταλαβαν δυο πραγματα. Οικονομικη <αναπτυξη> και περαιτερω στραγγαλισμος των ηδη ανυπαρκτων ανθρωπινων δικαιωματων. Εδω θα προσθεσω και κατι ακομα.Την δημιουργια μιας ταξης ολιγαρχων κομμουνιστων εκατομυριουχων.Αυτη ειναι η ζωνη της Σαγκαης.Ζουν σε μια κοκκινη χλιδη εξαγοραζουν τους παντες και τα παντα.Δεν θα εκπλαγω αν αυριο μαθω οτι το προσωπικο τους ειναι σε καθεστως δουλείας. Ας μη μιλήσουμε για τους Αφρικάνους οικονομικούς μετανάστες εκεί.

Αυτο λοιπον το καθεστως παραδειγμα προς αποφυγη βιωσε πρωτο την κριση του κορωναιου.
Εχοντας μπροστα του αυτη την κριση την αντιμετωπισε οπως οτιδηποτε αλλο.Σαν αντιπαλο μεσα απο το δικο του φοβικο απολυταρχικο πρισμα. Δεν εδωσε αληθη στοιχεια. Δεν επετρεψαν σε ειδικους να μελετησουν απο κοντα.

Δεν ακουσε τις δικες του φωτεινες φωνες.
Το τρανταχτο παραδειγμα του κινεζου ιατρου διευθυντου του νοσοκομειου που πρωτος αντεδρασε δημοσια για τον λαθος και καθηστερημενο χειρισμο των αρχων ειναι χαρακτηριστικο.Φυλακιστηκε και πεθανε εγκλειστος απο τον κορωνοιο.

Γιατι λοιπον τωρα το ανθρωποφαγο κινεζικο καθεστως να ακουσει την μικρη νοθα Ταιβαν? O λογος ειναι απλος. Με τρεις γενοκτονιες στο ιστορικο του [ξεχασαμε τον εμφυλιο και τον αφανισμο των θιβετιανων] το φοβικο σταλινοφασιστικο καθεστως θα αμφισβητηθει απο την αληθεια και τις συνεπειες του κορωνοιου? Φυσικα ΟΧΙ.
[κρης]

Badiou προς Zizek: Για τον Μάο

Badiou προς Zizek: Για τον Μάο

Πηγή:Radical desire

Μπορούμε τώρα να περιγράψουμε το πρόβλημα που προσπάθησαν να λύσουν ο Μάο και τα εκατομμύρια μαχητών που έδρασαν στο όνομά του, τόσο στην Κίνα όσο και στον υπόλοιπο κόσμο ανάμεσα στο 1966 και το 1976. 

Ο Μάο περιέγραψε την Πολιτισμική Επανάσταση ως τελική υλοποίηση των αρχών της παρισινής Κομμούνας. Τι σημαίνει τούτο; 
Για τον Μάο σήμαινε ότι αν και η επίσημη θέση των κινέζων κομμουνιστών, που εναντιώθηκαν στον Κρούστσεφ και τους διαδόχους του έδειχνε να λέει το αντίθετο, θα πρέπει να συμπεράνουμε ότι συνολικά, ο ισολογισμός του Στάλιν ήταν αρνητικός. Γιατί; Επειδή, μας λέει ο Μάο, ο Στάλιν ενδιαφερόταν για τους γραφειοκράτες και ποτέ για τις μάζες. Όπως γνωρίζουμε, ο Στάλιν υποστήριζε ότι “όταν θεμελιωθεί η γραμμή, τα υψηλά κλιμάκια αποφασίζουν για τα πάντα.” Σύμφωνα με τον Μάο, “ο λαός, και μόνον ο λαός, είναι η ενεργός δύναμη στην κατασκευή της παγκόσμιας ιστορίας…Ενώ εμείς [οι κομμουνιστές] είμαστε συχνά παιδαριώδεις και γεμάτοι άγνοια.”[4] Θα πρέπει λοιπόν να βεβαιωθούμε επειγόντως ότι η πολιτική διαδικασία που οδηγεί στον κομμουνισμό —και άρα η “δικτατορία του προλεταριάτου”— ξανα-ανακαλύπτει τις πηγές της και τους βασικούς της δράστες στις λαϊκές μαζικές εξεγέρσεις, όπως έκανε το 1927, και όχι στους κομμισάριους του Κόμματος. Οι δυνάμεις που ήταν διαθέσιμες για αυτή τη δοκιμασία δύναμης ήταν, πρώτα, τα μορφωμένα νιάτα (που κινητοποιήθηκαν σ’ όλο τον κόσμο την δεκαετία του 1960), το νεότερο και πιο πολιτικοποιημένο τμήμα των εργατών, και κάποια αποσπάσματα του Ερυθρού Στρατού. Αυτές ήταν οι δυνάμεις στις οποίες απευθύνθηκαν ο Μάο και οι κοντινοί του άνθρωποι από το 1966 και μετά. Βύθισαν την Κίνα στο χάος για δέκα χρόνια, αλλά θεμελίωσαν ιδέες, σλόγκαν, οργανωτικές μορφές και θεωρητικά σχήματα των οποίων η δύναμη δεν έχει ακόμα εξαντληθεί.

Η αποτυχία αυτής της εξαιρετικής εξέγερσης, της οποίας η ελευθερία —αποτυπωμένη στις εκατοντάδες νέων οργανώσεων, στις χιλιάδες εφημερίδων, τα γιγαντιαία πόστερ, τις διαρκείς συναντήσεεις και τις αμέτρητες συγκρούσεις— παραμένει εκπληκτική, δεν οφειλόταν στη φύση του προβλήματος που προσπάθησε να επιλύσει περισσότερο από ό,τι οφειλόταν η αποτυχία της παρισινής Κομμούνας στο γεγονός ότι οι εργάτες εξεγέρθηκαν, πράγμα μάλλον φυσικό και απαραίτητο δεδομένων των συνθηκών που τους είχαν επιβληθεί. Οφειλόταν στο γεγονός ότι το κίνημα δεν μπορούσε να έρθει διαλεκτικά σε διαδραστική σχέση στο εθνικό επίπεδο με μορφές οργάνωσης που θα μπορούσαν να μετασχηματίσουν πραγματικά το σχήμα του κομματικού κράτους. Όπως και σε όλη την παρισινή Κομμούνα, η απουσία κάθε αποτελεσματικής κεντρικής ηγεσίας (ενός αληθινού Κόμματος) οδήγησε σε αναρχικές διαιρέσεις και στην αδυναμία. Στην Κίνα, μυριάδες από φράξιες υπέσκαψαν τη δυνατότητα για μια μορφή συλλογικής δράσης. Η πιο προχωρημένη μορφή τοπικής οργάνωσης, που, είναι σημαντικό, υιοθέτησε το όνομα “Κομμούνα της Σαγκάης” στις αρχές του 1967, δεν κατάφερε να γίνει εθνικό μοντέλο και τελικά κατέρρευσε, αφήνοντας το πεδίο ανοιχτό για τους κομματικούς ρεβανσιστές.

Βασικά, το πρόβλημα ήταν πολύ αληθινό (πώς να σπρώξεις την πολιτική διαδικασία του Κομμουνισμού πέρα από την κρατική δράση και μέσα στη ζωή του λαού). Η απόπειρα να γίνει αυτό μας δίδαξε ότι κάποια οικουμενικά μαθήματα (πρέπει να υπάρχει άμεση συμμαχία μεταξύ μορφωμένης νεολαίας και εργατών· πρέπει να πειραματιζόμαστε με μη κομματικά βασισμένες μορφές οργάνωσης· η εκπαίδευση πρέπει να μετασχηματιστεί· η διαίρεση της εργασίας πρέπει να καταστραφεί· η δύναμη στα εργοστάσια πρέπει να ξανα-οργανωθεί σε δημοκρατικές κατευθύνσεις· πρέπει να δημιουργηθούν νέα δεσμά μεταξύ πόλης και επαρχίας· πρέπει να δημιουργήσουμε μια νέα και λαϊκή μορφή διανόησης, κλπ). Η αποτυχία να γίνουν αυτά σημαίνει ότι πρέπει να εγκαταλείψουμε μια για πάντα το στρατικοποιημένο παράδειγμα του Κόμματος, και να κινηθούμε προς αυτό που το Organisation Politique στη Γαλλία ονομάζει “πολιτική χωρίς κόμματα.” Έχουμε πλέον φτάσει στο σημείο αυτό, και το έχουμε κάνει επειδή μας έφερε ως εδώ η Πολιτισμική Επανάσταση.

Μπορούμε λοιπόν άφοβα να πούμε ότι, στην τωρινή φάση επαναστατικής πολιτικής, η Πολιτισμική Επανάσταση παίζει το ρόλο που έπαιξε η παρισινή Κομμούνα στην λενινιστική της αλληλουχία. 
Η Πολιτισμική Επανάσταση είναι η Κομμούνα της εποχής των Κομμουνιστικών Κομμάτων και των Σοσιαλιστικών Κρατών: μια τρομακτική αποτυχία που μας διδάσκει κάποια βασικά μαθήματα.

Θα κλείσω λέγοντας ότι η άμεση σύνδεση που νομίζεις ότι μπορείς να θεμελιώσεις ανάμεσα στην Πολιτισμική Επανάσταση και την θυελλώδη καπιταλιστική συσσώρευση που μαστίζει τώρα την Κίνα είναι απλώς μια ανέγερση βιτρίνας. Μπορεί κανείς εξίσου εύκολα να πει ότι η αποτυχία της παρισινής Κομμούνας στη Γαλλία οδήγησε άμεσα, στα τέλη του 19ου αιώνα, σε μια μακρά περίοδο ιμπεριαλιστικής επέκτασης και σε πολιτικά αλισβερίσια χωρίς όρια, που έφεραν τελικά τη σφαγή του 1914-1918. Προφανές, δεν είναι; 

Όταν μια μεγαλεπήβολη προσπάθεια να επιλυθεί ένα πολιτικό πρόβλημα της ημέρας γίνεται από επαναστάτες και καταλήγει σε αποτυχία, ο εχθρός θα παραμείνει σταθερά καβάλα στο άλογο για αρκετό καιρό! Αλλά οι Delescluze, Vallès, Louise Michel, Varlin και Blanqui δεν έφταιγαν περισσότερο για την αποικιοκρατία και την διαφθορά της μπελ επόκ από ό,τι ο Μάο και οι σύντροφοί του φταίνε για την Κίνα των δισεκατομμυριούχων της Σαγκάη ή για την παγκοσμιοποιημένη διαφθορά. 

Οι πραγματικοί απόγονοι των κομμουνάρων είναι ο Λένιν, η Ρόζα Λούξεμπουργκ και όλοι οι άλλοι επαναστάτες που ξεπέρασαν τις απορίες της Κομμούνας, αλλά εξακολούθησαν να την παίρνουν ως σημείο εκκίνησης.
Και οι απόγονοί τους προσπαθούν να βρουν τον δρόμο τους και να πειραματιστούν με τρόπους με τους οποίους να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα που τους κληροδότησε η Πολιτισμική Επανάσταση: αυτό μιας πολιτικής διαδικασίας “χωρίς κόμμα”, το οποίο όμως θα εξακολουθεί να παίρνει ως σημείο εκκίνησης τις οικουμενικές όψεις της προσπάθειας εκείνης να επιλυθεί. Νομίζω ότι είμαστε και οι δύο απόγονοι του προβλήματος. Για αυτό και κάποιος Yves-Charles Zarka, που γράφει στη Φιγκαρό, δεν κάνει λάθος όταν με έναν υπερβολικό έπαινο μας αποκαλεί αμφότερους “φιλοσόφους της Τρομοκρατίας.”[5]

Φιλικά δικός σου, αγαπητέ μου Σλαβόι.

Σημειώσεις

[4] Αποφθέγματα του Γενικού Γραμματέα Μάο Τσε Τουγκ, Foreign Languages Press, σ. 118.

[5] Yves-Charles Zarka, “Badiou, Zizek, η επιστροφή της Τρομοκρατίας”, Le Figaro, 27 Μάρτη 2008.

Κλίμα - Ιοί:Η κατα το δοκούν ελεύθερη αγορά δεν τα κατάφερε μέχρι τώρα.

Η  κατα το δοκούν ελεύθερη αγορά δεν τα κατάφερε πάλι. 
Σηκώνουν όλοι τα χέρια πρός το κράτος καθώς μονο ο  βιασμένος πλέον Κεϋνσιανισμός είναι πάντα εκεί μόλις έρθει στα όρια του το σύστημα της ala Hayek φιλελεύθερης αγοράς.
 
Περιεχόμενα

1. Χρήματα όχι απλά υπάρχουν, έρχονται συστημένα
2. Αναζητείται σύστημα υγείας
3. Η περιβάλλον και η κοινωνία τραβάει το κοντότερο στη κλιματική αλλαγή
4. Η ελεύθερη αγορά τρέχει να προλάβει ότι μπορεί
5. Κρατικές παρεμβάσεις προς όφελος των μεγάλων, μείωση του ανταγωνισμού
6. Απών ένας επιθυμητός κοινωνικός αυτοματισμός
7. Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα και business as usual

 Και όμως ο Hayk  -ο πατέρας ενός εξειδικευμένου φιλελευθερισμού- πήρε και βραβείο Νομπελ.

Όλα τα χρηματικά αποθέματα του κράτους και της ΕΕ είναι μόνο για μεγάλες επιχειρήσεις χωρίς διαφορά στη πολιτική για μια νέα π.χ. κλιματοφιλική πολιτική για μια “επιβράδυνση”. Η επιβράδυνση ναι υπάρχει αλλα είναι στατική, στιγμιαία. Μετά έχει ο Θεός.
Και κάποια στιγμή αναρωτήθηκα. Θα μου πει κάποιος , οκ τα γράφεις όλα αυτά ποιος τα διαβάζει και αν τα διάβαζε ένα πολιτικός θα έμπαινε στο κόπο να ψάξει μήπως και μπορεί να διακρίνει μέσα από αυτά τον ελέφαντα, ολόκληρο?

Λέγεται: Η κρίση του κορωναϊού δείχνει ότι οι κυβερνήσεις θα μπορούσαν να δράσουν για το καλό όλων εάν θέλουν μόνο. Οι πτήσεις σταμάτησαν, η παραγωγή αυτοκινήτων μειώθηκε, το χρέος χαλάρωσε και κάποιες εταιρείες θα μπορούσαν να εθνικοποιηθούν, αν απειλούνται άνθρωποι. Έτσι, αναφέρεται σε κάποιες ειδήσεις και σχολιασμούς της περιόδου που διανύουμε και συνεχίζουν οι σχολιασμοί και οι παρατηρήσεις με το ότι, θα μπορούσαν επίσης να παρθούν και δραστικά μέτρα για να σταματήσουν οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής.
Αν όμως δεν κοιτάξουν τον ελέφαντα και όχι μόνο την ουρίτσα του - για να καταλάβουν τι ειναι όλο αυτό το κατασκεύασμα που έχουν κατασκευάσει- κατά πάσα πιθανότητα, και μάλλον, κάνουν ένα μεγάλο λάθος.

Χρήματα όχι απλά υπάρχουν, έρχονται συστημένα.
Μόνο και μόνο ότι υπήρξε δανειοδότηση από ESM για όλα α κράτη μέλη που επλήγησαν σημαντικά από την ασθένεια και όχι ένα Εuro bond, τελευταίο θα ήταν μια μικρή απόδειξη αλληλεγγύης κρατών και πληθυσμών στην Ευρώπη – κάτι που τελευταία δεν μας έχει συνηθίσει η γηραιά Ήπειρος- και όχι του ανταγωνισμού, είναι αρκετό για να βγάλουμε και άλλα συμπεράσματα όπως:

Τα οικονομικά προγράμματα και τα χρήματα που έχουν λαμβάνει οι εταιρείες αφορούν τη διατήρηση της δομής της οικονομίας όπως την γνωρίζουμε. Ενός συστήματος που διέλυσε τη λαϊκή υγειονομική περίθαλψη και την έφερε σε πολλές χώρες στο χείλος της κατάρρευσης. 

Η ΕΚΤ δίνει περίπου 750 δισ. για τις επιχειρήσεις. Τα κράτη μέλη απο εθνικούς πόρους άλλα τόσα και παραπάνω. Και δεν έχει σημασία αν είναι 2, 3 ή 10 δισ. ευρώ, όλα τα χρήματα αυτά προωθούνται στις επιχειρήσεις χωρίς καμία, αλλα πραγματικά κανένα περιβαλλοντικό ή άλλο οικολογικό όρο και προϋποθέσεις, π.χ για μείωση των εκπομπών των αερίων του θερμοκηπίου ή των μικροσωματιδίων.


Αναζητείται σύστημα υγείας
Το σύστημα υγείας δεν ήταν σε θέση να αντιμετωπίσει τα κρούσματα της πανδημίας γι' αυτό και εφαρμόστηκαν περιορισμοί κοινωνικών σχέσεων και εξόδων. Πολλά εθνικά υγειονομικά (κτηνιατρικά ή ανθρώπινα)ινστιτούτα σίγουρα έχουν κρούσει το κώδωνα του κινδύνου τώρα και πολλά χρόνια για τη κατάσταση του συστήματος υγείας. Θα δωθούν ίσως κάτι μερικά ευρουλάκια για αυτούς που σκοτώνονται - και συνήθως είναι των δημόσιων νοσοκομείων οι απασχολούμενοι- και μετα θα συντηρηθεί ένα σύστημα υγείας πάλι εις βάρος των εργαζομένων στα νοσοκομεία. Το μόνο που συμβαίνει είναι να εμπλουτίζεται η αγορά με ιδιωτικές προσφερόμενες υπηρεσίες περίθαλψης. Γι' αυτούς που έχουν και κατέχουν.

Συνάμα αυτό εξασφαλίζει, ότι όσο πιο φτωχός άνθρωπος, τόσο πιο εκτεθειμένος σε αυτόν τον ιό. Ας κοιτάξουμε πως πέφτουν σαν μύγες οι άνθρωποι στην Αμερική προπάντων οι έγχρωμοι– σε μια χώρα με 27 εκατ. ανασφάλιστους και 13 εκατ. ανέργους(ξαφνικά), φτωχοί που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα. Ενώ όσοι μπορούν να αντέξουν οικονομικά θα επωφεληθούν από τη θανατηφόρα πανδημία επειδή - καλά προστατευμένοι - το αντιλαμβάνονται ως "επιβράδυνση" της διαβίωσης, δηλαδή ότι ρίχνουμε τους ρυθμούς.

Κάποια στιγμή στην αρχή της επιδημίας-πανδημίας είχαμε γράψει με μια κάπως ειρωνική νότα : “Και τώρα εμείς οι οικολόγοι με τι θα ασχοληθούμε αφού έχει μειωθεί η ρύπανση ο θόρυβος και η κυκλοφορία αυτοκινήτων?”

Το περιβάλλον και η κοινωνία "τραβάει το κοντότερο ..." στην κλιματική αλλαγή
Η κλιματική κρίση και η πανδημία θα έπρεπε να έχουν μια αλληλοσυνδεμένη διαρθρωτική συνέχεια αλλα... μένει απλά χωρίς συνέχεια και στατική. Τα αυτοκίνητα είναι στους χώρους στάθμευσης, τα αεροπλάνα στα αεροδρόμια, οι νέοι με τι βαλίτσες στο δωμάτιο τους περιμένουν τις πτήσεις των 40 ευρώ aller et retour για Παρίσι-Βαρκελώνη-Λονδίνο για 5 ημέρες, τα κρουαζιερόπλοια στα λιμάνια. Μόνο οι σιδηρόδρομοι που έτσι κι αλλιώς είναι σχετικά οικολογικότεροι συνεχίζουν να προσφέρουν τα δρομολόγιά τους. Και όπως παρατηρούμε η Thunberg και το κίνημα της Παρασκευής έχει εξαφανιστεί.

Οι επιχειρήσεις θα λάβουν χρήματα, πολλά χρήματα, ακόμα και η μεγαλύτερη αεροπορική εταιρεία στην Ευρώπη η Lufthansa με επίσημα 36 δισεκατομμύρια κέρδη το 2019 θα λάβει από την Γερμανική κυβέρνηση αλλά και από την ΕΚΤ τουλάχιστον 2 δισ! Για να κρατηθεί στο έδαφος για να αρχίσει να πετά και πάλι, ρυπαίνοντας, χωρίς κανέναν όρο.

Με κρατικές δαπάνες, δηλαδή του φορολογούμενου χρήματα, προσπαθούν να σωθούν οι ιδιωτικές γιγαντιαίες οικονομικές επιχειρήσεις που έχουν εξωτερικεύσει δισεκατομμύρια ζημιές όπως περιβαλλοντικά κόστη, κόστη υγείας(επιδημιών και μη, βλέπε Monanto/Bayer AG) κοινωνικά κόστη κλπ. εις βάρος τη υγείας και της ανθρώπινης ζωής.

 

Προς τι λοιπόν η ελεύθερη οικονομία , μόνο για τις κερδοφόρες περιόδους?

Όμως η βοήθεια από το ESM – που αναλαμβάνει ο ανθρωπάκος να ξεπληρώσει- για τις πληγείσες χώρες θα έχει δημοσιοοικονομικούς όρους. Όχι τέτοιους ίσως όπως με τη προηγούμενη Τρόικα αλλα σίγουρα με κάποιους όρους! Και πάλι εδώ όλα για την ιδιωτική οικονομία στο έλεος της εκμετάλλευσης από την πλευρά των μεγάλων και τεράστιων επιχειρησιακών ομίλων.
Και ας πάρουμε το άλλο που μας καίει ηθικά περισσότερο. Μήπως θα συνδεθεί η δανειοδότηση ή το δώρο της χρηματικής βοήθειας με κοινωνικούς όρους στα εργασιακά πλαίσια ? Προφανώς και όχι. Τουλάχιστον δεν διαφαίνεται τίποτα τέτοιο μέχρι τώρα.

Η ελεύθερη αγορά τρέχει να προλάβει ότι μπορεί
Η ελεύθερη αγορά όμως λειτουργεί παντού. Πόσο τις % έχει αυξηθεί η τιμή αγοράς των αναπνευστήρων? 500, 1000, 2000% ?

Από τη μια έχουμε το Νταβός με την άνοδο της μέσης θερμοκρασίας το 2020 να φτάνει τους 1,2 βαθμούς και από την άλλη επιδοτούμε συγχρηματοδοτούμε ή δωρίζουμε σε εταιρείες ορυκτών καυσίμων, αεροπορικές εταιρείες αυτοκινητοβιομηχανίες των σκανδάλων με τα πηραγμένα ηλεκτρονικά τους συστήματα υπολογισμού των καυσαερίων κλπ.

Και εδώ θα συνεχιστεί η αρνητική επίδραση όλων αυτών τόσο στο περιβάλλον όσο και στην υγεία.

Και οι επιστήμονες θα κρούουν το κώδωνα του κινδύνου πάλι λόγω ενός νέου επερχόμενου παθογόνου-ιού και θα ικετεύουν να δούμε το σύνολο του ελέφαντα όχι τα επι μέρους μέρη του για να ανακαλύψουμε τι είναι αυτό. Το One Health θα πνιγεί μέσα στον ορυμαγδό και τη ταχύτητα των επιδοτήσεων και κανείς δεν θα σκεφτεί την αιτία της εμφάνισης και της εξάπλωσης του Sars CoV-2 και αργοτερα όταν θα καταλαγιάσει η ιστορία, ποιος θα ασχοληθεί με την αιτία αμφάνισης  του ιού?

Από την άλλη είτε το θέλουμε είτε όχι βρισκόμαστε σε μια περίοδο που ανταγωνιζόμαστε τους πενιχρούς πόρους λόγω της κρίσης. Ποιος θα επωφεληθεί από αυτό? Μόνο οι προνομιούχοι. Δεν χρειάζεται να ρωτάμε γιατί. Το κοινωνικό στίγμα εξαφανίζεται, εμφανίζεται το ταξικό.

Κρατικές παρεμβάσεις προς όφελος των μεγάλων
Αλλά επειδή τα κράτη όσα έχουν την οικονομική δυνατότητα προσπαθούν να περιορίσουν τις οικονομικές επιπτώσεις της πανδημίας στην οικονομία με ογκώδης οικονομικές δαπάνες, τα πράγματα θα συνεχιστούν μετα τη πανδημία όπως και πριν. Η περίπτωση του κορωναϊού θα μείνει μεν στην ιστορία σαν μια ζημιογόνος ιατρική και κρίση υγειονομικού ενδιαφέροντος. Αλλά από οικονομικής απόψεως, σύντομα θα έχει ξεπερασθεί.

Και μείς εδώ στην Ελλάδα δεν έχουμε τέτοιες μεγάλες εταιρείες καθώς η δομή της βιομηχανίας μας είναι διαφορετική από αυτή στη βόρεια Ευρώπη, αλλα σε άλλα κράτη οι εταιρείες έχουν την ευκαιρία να μπει το κράτος σαν μέτοχος πλέον.

Οι εταιρείες με περισσότερους από π.χ. 250 υπαλλήλους και ετήσιο κύκλο εργασιών άνω των 50 εκατομμυρίων ευρώ έχουν πρόσβαση σε κεφάλαια 100 δισεκατομμυρίων ευρώ από ένα «Ταμείο Οικονομικής Σταθεροποίησης». Αυτό επιτρέπει σε μια κυβέρνηση να συνεισφέρει με το τρόπο των μετοχών, για παράδειγμα αγοράζοντας νέες μετοχές ή συμμετέχοντας ως σιωπηλός εταίρος. Αυτή η άνιση μεταχείριση δίνει στις μεγαλύτερες επιχειρήσεις ένα ανταγωνιστικό πλεονέκτημα έναντι των μικρότερων εταιρειών - και ευνοεί τη συγκέντρωση της οικονομικής δύναμης.

Κρατικές επιχορηγήσεις για την αγορά αυτοκινήτου  προτείνουν οι κατασκευαστές αυτοκινήτων στη Γερμανία για να σωθούν.

Απών ένα επιθυμητός κοινωνικός αυτοματισμός
Ένας πολιτικός κοινωνικός αυτοματισμός όπως σε πολλά άλλα θέματα που μπορεί και πραγματώνεται εδώ δεν βλέπουμε να συμβαίνει. Γιατί η παρούσα οικονομική κρίση δεν αποτελεί αυτόματα ευκαιρία για μια θετική πολιτική για το κλίμα, όπως θέλει πολύς κόσμος.

Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα και business as usual
“Πόλεμος” , “έκτακτη ανάγκη” etc. είναι η κατάσταση στην οποία “μας έφερε ο καταραμένος ιός” Sars CoV-2 έλεγαν όλοι οι “αυτοκράτορες των κρατών” . Ο πρόεδρος της ισχυρότερης χώρας στην Ευρώπη  κ. Steinmeyer στο προχθεσινό διάγγελμα του για το Πάσχα στη γερμανική τηλεόραση και την ασθένεια απέφυγε τη λέξη αυτή.

Όμως από την αρχή της υγειονομικής κρίσης, η λέξη “κατάσταση έκτακτης ανάγκης” συνοδευόμενη από μια άνευ προηγουμένου οικονομική κρίση μέσα σε μία εβδομάδα, ενίσχυσε εκείνες τις καπιταλιστικές σχέσεις εξουσίας που μας οδήγησαν και μας οδηγούν σε αυτό το σημείο πριν ή ίσως και μέσα στην άβυσσο.

Τι θα συμβεί ή τι μπορεί να συμβεί εάν συνηθίσουμε τις σκληρές κρατικές παρεμβάσεις και επεμβάσεις που οφείλονται σε τέτοιες κρίσεις όπως αυτή του Sars CoV-2.
Γιατί σε τέτοιες περιπτώσεις δεν οργανώνεται ένα δημοψήφισμα να αποφασίσει ο λαός απο εναλλακτικές που θα του δώσει η κυρίαρχη πολιτική.
Έτσι λοιπόν ο πρώτος που θα χάσει θα είναι το κλίμα διότι σε τόσο σκληρά και αυταρχικά εν μέρη πλαίσια συμμόρφωσης θα μπορεί μόνο μια γιγαντιαία κλιματοεχθρική τεχνολογία να εφαρμοστεί για τους στόχους του κατεστημένου αφού το ζητούμενο θα είναι ακόμα η ταχύτερη μεγιστοποίηση της εκμετάλλευσης σε κάθε τιμή είτε με γεωμηχανική είτε με πυρηνική ενέργεια.

Οι χώρες δηλαδή ο πληθυσμός των χωρών του νότου που έχουν πληγεί από οικονομική κρίση θα είναι ευκολότερος αποκλεισμού, καθώς μια φορά κλειστά σύνορα για corona πάντα κλειστά σύνορα, για τις λεγόμενες “ασθένειες πολιτισμικού χαρακτήρα”, και στην Ευρώπη είναι απανταχού παρούσες αυτές. Βλέπε Ουγγαρία, Τσεχία, Αυστρία πόσο εύκολα κλείνουν τα σύνορα τους πλέον αυτές οι χώρες, και μη ξεχάσουμε και τις ΗΠΑ.

Τωρα πλέον μετα την επιτυχημένη εφαρμογή του tracking, θα μπορέσουν αν την ενεργοποιήσουν σε κάθε αντίστοιχη έκτακτη ανάγκη σύμφωνα με αυτούς.

Η εξουσία κυριαρχεί πιο απαιτητικά και σκληρά και τα θύματα ανθρώπων, ζώων και οικοτόπων πολλαπλασιάζονται. Ας κοιτάξουμε όχι πολύ μακρυά. Ας στρέψουμε το βλέμμα της νόησής μας προς τα ελληνικά νησιά του βόρειου Αιγαίου... 12 παιδάκια η μια χώρα, 50 παιδάκια η άλλη 23 η τρίτη. 22.000 άτομα στοιβαγμένοι μόνο στη Μοριά. Αυτή είναι η ηθική επιβράβευση για τα θύματα των πολέμων που είναι εμπλεκόμενη η Ευρώπη καθώς έχει εγκαθιδρύσει στα κράτη μέλη έναν υπερβολικό τρόπο διαβίωσης και σπατάλης, και που τελικά τους έκανε χάρη η έτσι υπερτιμημένη Ευρώπη να τους διαθέσει χρόνο χώρο και χρήμα για να μη πεθάνουν αυτά τα παιδιά. Εδω η σκληρότητα έχει ξεπεράσει κάθε όριο.

O ΠΟΥ κήρυξε λόγω της COVID-19 μια παγκόσμια κατάσταση έκτακτης ανάγκης για την υγεία. Το Παγκόσμιο Πρόγραμμα Τροφίμων των Ηνωμένων Εθνών προειδοποίησε ότι 45 εκατομμύρια άνθρωποι στη νότια Αφρική κινδυνεύουν να λιμοκτονήσουν λόγω της συνεχιζόμενης ξηρασίας. Η Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ ζήτησε να μην στερηθεί το δικαίωμα ασύλου στους πρόσφυγες του κλίματος. Φυσικά τώρα το δικαίωμα ασύλου αυτό έχει ανασταλεί εντελώς.

Η σκληρότητα και ο θεσμικός βιασμός συνεχίζεται. Σε κάποιες χώρες ακούγεται σε άλλες δεν γνωρίζουμε απολύτως τίποτα λόγω των ολιγαρχικών καθεστώτων και στην ενημέρωση, στη καρδία της Ευρώπης, οι άνω 80 ετών δεν χρειάζεται να δίδεται προτεραιότητα για αναπνευστήρα αν δίπλα είναι ένας νεότερος! Από τη πλευρά της ΕΕ η πρόεδρος της Επιτροπής πρότεινε, α να μη προγραμματίζουν οι άνθρωποι τις διακοπές τους και β) να μείνουν όλοι άνω των ν65 σε καραντίνα μέχρι νεωτέρας.

Ανθρώπινη ζωή ενάντια στην οικονομική ζημία? Business as usual

Δεν χρειάζεται να κλείσουμε με ευχές, έχουν γραφτεί πολλά. Ο κάθε και η κάθε μία, και για να είμαστε και σωστοί και το κάθε ένα (τρίτο φύλο) γνωρίζει τι πρέπει να συμβεί για την αποστροφή από τέτοιου είδους συμβάντα στο μέλλον. Επάρκεια και όχι υπερβολή.

Διαφορετική προσέγγιση:One Health-Ενιαία Υγεία ζώων,περιβάλλοντος και ανθρώπου, Διάβασμα σε 2'

Οι νόσοι λόγω υπερβολικής διαβίωσης του ανθρωπόκαινου. Η απάντηση:One Health-Ενιαία Υγεία  ζώων,περιβάλλοντος και ανθρώπου.
Ασχέτως με το αν οφείλουμε πλέον να διαβιώνουμε επαρκώς και όχι μέσα στην υπερβολή, υπάρχει ένα δεδομένο αυτή τη στιγμή.
 

Μια προσέγγιση της ενιαίας υγείας (One Health) στο πλαίσιο της ασθένειας κοροναϊού 2019 (COVID-19) που προκαλείται από τον SARS-CoV-2
Πηγή: Editorial: Revisiting the One Health Approach in the Context of COVID-19: A Look into the Ecology of this Emerging Disease

Υπάρχει σημαντική αύξηση στην εμφάνιση λοιμωδών παραγόντων και στον κίνδυνο νέων πανδημιών, όπως διαφαίνεται από την εξάπλωση της υψηλής παθογόνου γρίπης H5N1 από το 2003, τη πανδημία γρίπης H1N1 το 2009, τη γρίπη H7N9 το 2013, τον SARS, τον MERS, το chikungunya και το Δάγκειο πυρετό. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι ο SARS, ως ο πρώτος νέος ιός πανδημίας της νέας χιλιετίας, έχει αποδείξει σαφώς ότι:

• Τα προηγουμένως άγνωστα παθογόνα μπορούν να αναδυθούν από μια πηγή άγριας πανίδας ανά πάσα στιγμή σε οποιοδήποτε μέρος και χωρίς προειδοποίηση, να απειλήσουν την υγεία, την ευημερία και φυσικά τις οικονομίες όλων των κοινωνιών.
• Υπήρξε σαφής ανάγκη να έχουν οι χώρες την ικανότητα και τη δεξιότητα να διατηρούν ένα αποτελεσματικό σύστημα συναγερμού για την ανίχνευση και για την ταχεία αντίδραση σε εκδηλώσεις νόσων που είναι διεθνούς ενδιαφέροντος και να ανταλλάσσουν πληροφορίες σχετικά με αυτές τις εστίες γρήγορα και με διαφάνεια.
• Η ανταπόκριση στις πανδημικές απειλές απαιτεί παγκόσμια συνεργασία και παγκόσμια συμμετοχή.

Σε συνδυασμό με την αυξανόμενη παγκοσμιοποίηση των κινδύνων για την υγεία και τη σημασία της διασύνδεσης ανθρώπου-ζώου-οικοσυστήματος στην εξέλιξη και στην εμφάνιση παθογόνων παραγόντων, η μόνη λύση είναι η προσέγγιση της One Health.

1. Οι ζωονόσοι είναι ένα ζήτημα διεθνούς δημόσιας υγείας: τις τελευταίες δύο δεκαετίες, το 60% των αναδυόμενων μολυσματικών ανθρώπινων ασθενειών είχε την πηγή τους στα ζώα. Από το 1970, ανακαλύφθηκαν νέες μολυσματικές ασθένειες με μέσο ρυθμό έξαρσης 1 κάθε 8 μήνες.
2. Οι πανδημίες γρίπης είναι ένα οικονομικό ζήτημα: η Παγκόσμια Τράπεζα πρότεινε ότι μια πανδημία χαμηλού επιπέδου θα μπορούσε να μειώσει συνολικά την παραγωγή κατά σχεδόν 1% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος, μια μέτρια πανδημία κατά σχεδόν 2% και μια σοβαρή πανδημία κατά 5% να οδηγήσει σε σοβαρή οικονομική ύφεση.
3. Οι ζωονόσοι είναι ένα κοινωνικό ζήτημα: ο SARS το 2003 και η γρίπη H1N1 το 2009 έχουν δείξει πόσο γρήγορα μπορεί να προκύψει πανικός, στιγματισμός και δυσπιστία προς τις κυβερνήσεις και την επιστημονική κοινότητα (ακόμη και κατά τη διάρκεια σαφώς μετριοπαθών επιδημιών). Οι επιπτώσεις μπορεί να παραμείνουν μακροχρόνια και να έχουν μακροπρόθεσμες συνέπειες για την φροντίδα των πληθυσμών με μέτρα υγείας. Αυτό υπογραμμίζει τον σημαντικό ρόλο της επικοινωνίας σε θέματα υγείας.
4. Οι ζωονόσοι είναι βάση για εφαρμογές στην ασφάλεια: το 80% των γνωστών βιολογικών όπλων έχει ζωϊκή προέλευση.
5. Η αντιμικροβιακή αντίσταση αναπτύσσεται και εξαπλώνεται στη διασύνδεση του ανθρώπου με τα ζώα και αποτελεί μείζονα πρόκληση για τη μελλοντική υγεία της ανθρωπότητας. Σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα, οι σωρευτικές επιπτώσεις έως το 2050 θα είναι 100 τρισεκατομμύρια δολάρια και 10 εκατομμύρια ανθρώπινοι θάνατοι ετησίως. Η γεωργία και η υδατοκαλλιέργεια συμβάλλουν στην άμεση μετάδοση των ανθεκτικών στελεχών και της αντιμικροβιακής διασποράς, η μειώνοντας αποτελεσματικότητα απειλώντας υγεία και παραγωγή τροφίμων.

Η έννοια της One Health δεν περιορίζεται στις ζωονόσους, καθώς ενσωματώνει πράγματι όλους τους παθογόνους παράγοντες που έχουν αντίκτυπο στην παγκόσμια υγειονομική ασφάλεια, συμπεριλαμβανομένης της ασφάλειας των τροφίμων και των υδάτων.

Η επέκταση του πληθυσμού των ανθρώπων και των ζώων προπάντων των παραγωγικών, οι αλλαγές στο κλίμα και η χρήση της γης, καθώς και η αύξηση των διεθνών μετακινήσεων και των εμπορικών μεταφορών είναι ευκαιρία για την εξάπλωση των νόσων.

Περίπου το 75% των προσφάτως εμφανιζόμενων μολυσματικών ασθενειών που προσβάλλουν τον άνθρωπο είναι ασθένειες ζωικής προέλευσης. Περίπου το 60% όλων των ανθρώπινων παθογόνων είναι ζωϊκής προέλευσης. Οι ζωονοσογόνες ασθένειες είναι εκείνες που εξαπλώνονται μεταξύ ανθρώπων και ζώων.

Η One Health περιλαμβάνει προφανώς τα επαγγέλματα υγείας. Ωστόσο, περιλαμβάνει επίσης ειδικούς επιστήμονες άγριας ζωής, ανθρωπολόγους, οικονομολόγους, περιβαλλοντολόγους, επιστήμονες συμπεριφοράς και κοινωνιολόγους, μεταξύ άλλων.

Η One Health αγκαλιάζει την ιδέα ότι τα περίπλοκα προβλήματα στη διεπαφή ανθρώπου-ζώου-περιβάλλοντος μπορούν καλύτερα να επιλυθούν μέσω της πολυεπιστημονικής επικοινωνίας και συνεργασίας.

Η One Health αναγνωρίζεται όλο και περισσότερο από τους εθνικούς και διεθνείς οργανισμούς ως την πιο εποικοδομητική προσέγγιση για την αντιμετώπιση πολύπλοκων ζητημάτων στο ζώο -ανθρώπινο περιβάλλον.

Η ιστορία της 'One Health'
Ο Γερμανός μελετητής από τα μέσα του 1800, Rudolf Virchow, ο οποίος προερχόταν από οικογένεια αγροτών, ήταν πρώτος υποστηρικτής της One Health.
Είπε: «Μεταξύ της ζωικής και της ανθρώπινης ιατρικής δεν υπάρχει διαχωριστική γραμμή - ούτε πρέπει να υπάρχει. Το αντικείμενο είναι διαφορετικό, αλλά η εμπειρία που αποκτάται αποτελεί τη βάση όλης της ιατρικής ».
Κατά τη διάρκεια των τελευταίων 3 δεκαετιών, περίπου το 75% των αναδυόμενων μολυσματικών ασθενειών μεταξύ των ανθρώπων ήταν ζωονοσογόνες ασθένειες, οι οποίες μπορούν να μεταδοθούν από ζώα σε ανθρώπους. Αυτό ενθάρρυνε τους σύγχρονους υποστηρικτές της One Health. 

Στη δεκαετία του 1980, ο επιδημιολόγος Calvin Schwabe (1927 – 2006) ζήτησε μια ενοποιημένη ανθρώπινη και κτηνιατρική προσέγγιση για την καταπολέμηση των ζωονόσων, παρέχοντας το σύγχρονο υπόβαθρο για την One Health. Η ιδέα προχώρησε περαιτέρω όταν, το 2004, η κοινωνία προστασίας της άγριας φύσης Wildlife Conservation Society φιλοξένησε ένα συμπόσιο που συγκέντρωσε μια διεθνή ομάδα εμπειρογνωμόνων στον τομέα της υγείας των ανθρώπων και των ζώων για να συζητήσουν τις κοινές ασθένειες μεταξύ των πληθυσμών των ανθρώπων, των άγριων ζώων και των κατοικίδιων ζώων. Έτσι εισήχθει ένα σύνολο προτεραιοτήτων για μια διεθνή και διεπιστημονική προσέγγιση για την καταπολέμηση κοινών απειλών για την υγεία των ανθρώπων και των ζώων.

Το 2007, η Αμερικανική Κτηνιατρική Ιατρική Εταιρεία και η Αμερικανική Ιατρική Εταιρεία υιοθέτησαν ένα όραμα που υποστήριζε την έννοια του One Health και αποτέλεσε την ομάδα εργασίας One Health Initiative. Η ομάδα εργασίας συγκέντρωσε οργανισμούς υγείας των ανθρώπων και ζώων, ιατρούς και κτηνιάτρους. Επιπλέον, η εθνική στρατηγική για την πανδημική γρίπη και το σχέδιο εφαρμογής της οδήγησαν σε πολλές διεθνείς υπουργικές διασκέψεις.

Το 2008, ο Οργανισμός Τροφίμων και Γεωργίας των Ηνωμένων Εθνών (FAO), ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ), ο Παγκόσμιος Οργανισμός για την Υγεία των Ζώων (OIE), το Ταμείο των Ηνωμένων Εθνών για τα Παιδιά (UNICEF), η Παγκόσμια Τράπεζα και τα Ηνωμένα Έθνη (UNSIC) συσχετίστηκαν για την ανάπτυξη ενός εγγράφου με τίτλο "Συμβολή σε μία παγκόσμια, μια ενιαία Υγεία ™ - ένα στρατηγικό πλαίσιο για τη μείωση των κινδύνων από μολυσματικές ασθένειες στη διασύνδεση των ζώων-ανθρώπων-οικοσυστημάτων.

Το 2010, τα Ηνωμένα Έθνη και Η Παγκόσμια Τράπεζα συνέστησε την υιοθέτηση των προσεγγίσεων της One Health στο έγγραφο: «Πέμπτη Παγκόσμια Έκθεση Προόδου για τη Ζωική και Πανδημική Γρίπη».
Το 1ο Διεθνές Συνέδριο Υγείας πραγματοποιήθηκε στη Μελβούρνη, Αυστραλία τον Φεβρουάριο του 2011. Εκπροσωπώντας μια σειρά επιστημονικών κλάδων, περισσότερα από 650 άτομα από 60 χώρες που συγκεντρώθηκαν για να συζητήσουν τα οφέλη της συνεργασίας για την προώθηση της προσέγγισης της One Health. Πέρα από τη σημασία της κατανόησης της αλληλεξάρτησης μεταξύ ανθρώπων, ζώων και περιβάλλοντος την υγεία, οι παρευρισκόμενοι υποστήριξαν τη συμπερίληψη των διδακτικών αντικειμένων όπως η οικονομία, η κοινωνική συμπεριφορά και η διατροφική ασφάλεια.

Η πρώτη διάσκεψη κορυφής για την υγεία, η οποία χρηματοδοτήθηκε από το φόρουμ για το παγκόσμιο κίνδυνο, πραγματοποιήθηκε στο Νταβός, στην Ελβετία το Φεβρουάριο του 2012.

Στο Edinburgh, Σκωτίας θα γίνει απο 14 έω 18 Ιουνίου 2020 το 6ο παγκόσμιο κογκρέσο(?).Το έβδομο παγκόσμιο κογκρέσο  “One Health”  θα γίνει τον Ιούνιο του 2022.

Ανθρωπογενής πανούκλα: Η υπερβολική ζωή ή One Health με επάρκεια, Μέρος ΙΙ. Διάβασμα σε 3'

Covid-19 και τo κύκλωμα του κεφαλαίου(ο επιθετικός πολιτισμός μας)- Μέρος ΙΙ

H αγροτική βιομηχανία “βρίσκεται σε πόλεμο”- ναι αυτή είναι μια έκφραση που ανταποκρίνεται στη πραγματικότητα- με τη δημόσια υγεία. Και η δημόσια υγεία χάνει αυτή τη στιγμή.

Tο κείμενο ρίχνει φως στο τι συμβαίνει περί και και μέσα στη διαδικασία της παγκοσμιοποιημένης παραγωγής σε φυτικά και ζωικά προϊόντα, και σε τι αποσκοπεί το αδηφάγο κεφάλαιο. Οι παρακάτω σύνδεσμοι μπορούν να βοηθήσουν σε επί μέρους αναλυτικές επεξηγήσεις. Βιβλιογραφία και πηγές στο τέλος του κειμένου και στις παραπομπές.

Ανθρωπογενής πανούκλα: Novel Virus: Μετακύλιση των ευθυνών μας στην άγρια φυση

Ανθρωπογενής πανούκλα: Βig farms make big flu(Robert Wallace)

Βιομηχανικό ζωικό κεφάλαιο ΚΑΙ η προέλευση του Covid-19

Άκου ανθρωπάκο. Το σύστημα υγείας σου είναι ανθυγιεινό

 Μέρος ΙΙ

1. Η επέκταση 
2. Τα ανθρωπογενή παθογόνα
3. Η απελευθέρωση και η εξωτερίκευση των ρίσκων
4.  Η θεωρία της εμφάνισης νεοφιλελεύθερων νόσων και η One Health προσέγγιση
5. Fazit

Η επέκταση 

Μόνο και μόνο από τον επεκτατικό χαρακτήρα της η γεωργία και τα βιομηχανικά παράγωγά της με τους πόρους των πρώτων υλών της, χρησιμεύει τόσο ως προωθητής όσο και ως σύνδεσμος μέσω του οποίου μεταναστεύουν παθογόνα ποικίλης προέλευσης από τις πιο απομακρυσμένες δεξαμενές έως τα περισσότερα διεθνή κέντρα πληθυσμού.¹ Εδώ αλλα και κατά μήκος των αξόνων διεισδύουν αυτά νέα παθογόνα στις κλειστές αγροτικές κοινότητες.

Όσο μακρύτερες είναι οι σχετικές αλυσίδες εφοδιασμού και όσο μεγαλύτερη είναι η έκταση της αποψιλωμένης άγριας φύσης, τόσο διαφορετικής ποικιλίας (και εξωτικά) είναι τα ζωονοσογόνα παθογόνα που εισέρχονται στην τροφική αλυσίδα του ανθρώπου. 

Τα ανθρωπογενή παθογόνα
Και τώρα ας προσέξουμε το εξής. Μεταξύ των πιο πρόσφατων αναδυόμενων και εκ νέου εγκαθιδρυμένων παθογόνων οργανισμών που προέρχονται από ανθρωπογενή περιβάλλοντα είναι:

• η αφρικανική πανώλη των χοίρων,
• η Campylobacter,
• η Cryptosporidium,
• η Cyclospora,
• η Ebola Reston,
• τα E. coli O157: H7,
• ο αφθώδης πυρετός,
• η ηπατίτιδα Ε,
• Ο ιός Nipah,
• ο πυρετός Q,
• η Salmonella,
• το Vibrio,
• το Yersinia και
• μια ποικιλία καινοφανών παραλλαγών λοιμώξεων, συμπεριλαμβανομένων των H1N1 (2009), H1N2v, H3N2v, H5N1, H5N2, H5Nx, H6N1, H7N1, H7N3, H7N7, H7N9 και H9N2.²

Ωστόσο, ολόκληρη η γραμμή παραγωγής είναι οργανωμένη γύρω από πρακτικές καλλιέργειας και εκτροφής που επιταχύνουν την εξέλιξη της παθολογικής λοιμογόνου δράσης και την επακόλουθη μετάδοση.³

Οι αυξανόμενες γενετικές μονοκαλλιέργειες - ζώα και φυτά τροφίμων με σχεδόν ταυτόσημα γονιδιώματα - αφαιρούν ανοσοποιητικές αντιδράσεις καταπολέμησης, που σε πιο διαφορετικούς και με ποικιλία πληθυσμούς επιβραδύνουν τη μετάδοση⁴.
Τα παθογόνα μπορούν τώρα να εξελίσσονται γρήγορα γύρω από τους όμοιους ανοσογονότυπους ξενιστές.
Εν τω μεταξύ, οι συνθήκες συνωστισμού των ζώων μειώνουν την ανοσοανταπόκριση μόνο.⁵

Τα μεγαλύτερα μεγέθη του πληθυσμού των αγροτικών παραγωγικών ζώων και η πυκνότητα στη χωροθέτηση των βιομηχανικών εκμεταλλεύσεων διευκολύνουν τη μεγαλύτερη μετάδοση και την επαναλαμβανόμενη μόλυνση.⁶ Η πίεση για υψηλές αποδόσεις, που ειναι μέρος οποιασδήποτε βιομηχανικής παραγωγής, τροφοδοτεί με μια συνεχώς ανανεωμένη προσφορά ευπαθών οργανισμών τον αχυρώνα, τις γεωργικές εκμεταλλεύσεις, το περιφερειακό επίπεδο, καταργώντας το ανώτατο όριο για την εξέλιξη της θνησιμότητας των παθογόνων οργανισμών⁷.

Ο εσταβλισμός πολλών ζώων είναι δώρο για τα στελέχη εκείνα των παθογόνων που μπορούν να περάσουν ευκολότερα στους οργανισμούς. Το να μειωθεί η ηλικία σφαγής π.χ.των κοτόπουλων σε 45 ημέρες αντί παλιότερα σε 90 η 120 ήμερες, είναι σαν να επιλέγεις παθογόνους παράγοντες που μπορούν να επιβιώσουν περισσότερο σε ισχυρό ανοσοποιητικό σύστημα.⁸

Η απελευθέρωση και η εξωτερίκευση των ρίσκων των εξάρσεων
Η επέκταση της γεωγραφικής έκτασης που πραγματοποιείται, το εμπόριο και η εξαγωγή ζωντανών ζώων αύξησε την ποικιλία των γονιδιωματικών τμημάτων που ανταλλάσσουν τα όμοια παθογόνα, αυξάνοντας τον ρυθμό με τον οποίο οι παράγοντες της νόσου διερευνούν τις εξελικτικές τους δυνατότητές, δηλαδή να προσαρμόζονται σε άλλα περιβάλλοντα, τροποποιούνται φυσικά.⁹
Δηλαδή, η αλλοτρίωση του κεφαλαίου (Μαρξ) πραγματώνεται προς όφελος των παθογόνων και ενώ το δημόσιο συμφέρον προστατεύεται φιλτράροντας στις πύλες των βιομηχανικών αγροκτημάτων και του εργοστασίου μεταποίησης τροφίμων, οι παθογόνοι παράγοντες αιμορραγούν πέρα των συνόρων της βιοασφάλειας για την οποία η βιομηχανία είναι πρόθυμη μεν να πληρώσει αλλά μετά τα επιστρέφει στη δημόσια σφαίρα, στο κοινό. Η καθημερινή παραγωγή αντιπροσωπεύει έναν ναι μεν ελκυστικό, αλλα και ηθικό κίνδυνο ρίσκου που τρέφεται διαμέσου των κοινωνικών υγειονομικών υπηρεσιών μας.

To σήκωμα του δαχτύλου με τη ρατσιστική νότα ότι είναι "ιός της Κίνας" από ακροδεξιούς και νεοφιλελεύθερους θέλει να συγκαλύψει τα παγκόσμια αλληλένδετα ονόματα και διευθύνσεις κρατών και κεφάλαίου.¹⁰ "Enemy brothers," τους περιέγραψε ο Καρλ Μαρξ. ¹¹
Ο θάνατος και η ζημίες, δύο κύρια μειονεκτήματα της εξέλιξης αυτής οσο αφορά την ανθρώπινη διαβίωση, που φέρονται ως επί το πλείστον από τους εργαζόμενους στο πεδίο καταπολέμησης της ασθένειας, αλλα και στην οικονομία και τώρα στους καναπέδες των διαμερισμάτων αγωνιζόμενοι για την αναπνοή τους, υπογραμμίζουν τόσο τον ανταγωνισμό μεταξύ της ελίτ που ελίσσεται στη κοινωνία για τους συρρικνωμένους φυσικούς πόρους όσο και για τα μέσα του διαίρει και βασίλευε των προς κατάκτηση ανθρωπίνων μαζών μέσα σε αυτές τις μεθοδεύσεις. Βλέπε Trump, Xi, Orban!

Πράγματι, μια πανδημία που προέρχεται από τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής που περιμένουμε από τη μια πλευρά- ξαφνικά γινόμαστε fun του Keynes και το κράτος αναμένεται να τη διαχειριστεί μπορεί όμως να προσφέρει και ευκαιρίες μέσα από τις οποίες οι διαχειριστές και δικαιούχοι του συστήματος μπορούν να ευημερήσουν από την άλλη. Π.χ. στα μέσα Φεβρουαρίου, πέντε Αμερικανοί γερουσιαστές και είκοσι μέλη της Βουλής των Αντιπροσώπων έδιωξαν από πάνω τους εκατομμύρια δολάρια σε προσωπικές μετοχές σε βιομηχανίες που πιθανόν να πάθαιναν ζημιά στην επερχόμενη πανδημία¹². Οι πολιτικοί βασίζονταν όπως έλεγαν σε insider εμπιστευτικές πληροφορίες από μη δημόσιους οργανισμούς, παρόλο που ορισμένοι από τους αντιπροσώπους συνέχισαν να ανακυκλώνουν δημοσίως τα λεγόμενα του καθεστώτος Trump, ότι η πανδημία δεν θα έφερνε μια τέτοια απειλή.

Πώς να χαρακτηρίσουμε αυτά τα συστήματα πέρα από επεισοδιακά και περιστασιακά, οπορτουνιστικά; 
Η "One Health" ομάδα προσπαθεί να στήσει ένα διαφορετικό μοντέλο προσέγγισης της υγείας που ξεπερνά τις προσπάθειες της σύγχρονης αποικιακής ιατρικής που συνεχίζει να κατηγορεί τους ιθαγενείς και τους τοπικούς μικροκαλλιεργητές για την αποψίλωση και που οδηγεί στην εμφάνιση θανατηφόρων ασθενειών,  και που βρίσκεται στην οικολογική υγεία και την μια και συλλογική Υγεία (One Health)" .¹³


One Health: Αυτή η interdisciplinary inter modal ιατρική εντοπίζει την ασθένεια κατά μήκος των κυκλωμάτων του κεφαλαίου

• Η προσέγγιση της One Health ενσωματώνει μελέτες υγείας σε όλα υπάρχοντα είδη(species).
• Οι μεθοδολογίες μιας Υγείας φαίνεται ότι επηρεάζονται από την παγκόσμια πολιτική οικονομία.
• Μια Υγεία συνθέτει την εμφάνιση ασθενειών και την επιδημιολογική αιτιότητα.
• Μια πιο διαρθρωτική προσέγγιση που διερευνά τις σχεσιακές διεργασίες που οδηγούν στην πολυεπίπεδη υγεία.
• Μια διαρθρωτική μελέτη που διερευνά ποια κυκλώματα κεφαλαίου προκαλούν τη γρίπη των πτηνών.

Γιατί μια νεά οπτική της υγείας του περιβάλλοντος και του ανθρώπινου είδους. Γιατιί η εμφάνιση  των  νεοφιλελεύθερων νόσων, συμπεριλαμβανομένης, ναι, και αυτων στην Κίνα, συνδυάζει:

• τα παγκόσμια κυκλώματα κεφαλαίων,
• την ανάπτυξη του εν λόγω κεφαλαίου που καταστρέφει την περιφερειακή περιβαλλοντική πολυπλοκότητα, η οποία διατηρεί δραστήριους στο παιγνίδι τους πληθυσμούς των λοιμογόνων παθογόνων παραγόντων,
• τις επακόλουθες με αυτό αυξήσεις των συντελεστών και του συστηματικού ταξινομικού εύρους των spillover effects (συμβάντων διάχυσης).
• τα διαρκώς επεκτεινόμενα περιφερειακά κυκλώματα εμπορευμάτων που μεταφέρουν αυτά τα νεοεμφανιζόμενα παθογόνα σε ζώα και εργασία από τη βαθύτερη ενδοχώρα έως τις περιφερειακές πόλεις
• τα αυξανόμενα παγκόσμια δίκτυα μεταφορών (και εμπορίου ζώων) που μεταφέρουν τους παθογόνους παράγοντες από τις εν λόγω πόλεις στον υπόλοιπο κόσμο σε χρόνο ρεκόρ
• τους τρόπους με τους οποίους τα συγκεκριμένα δίκτυα αυτά μειώνουν την αντίσταση μετάδοσης, και επιλέγουν μια μεγαλύτερη θνησιμότητα του παθογόνου παράγοντα τόσο στα ζώα όσο και στους ανθρώπους
• και, μεταξύ άλλων και την απουσία αναπαραγωγής στο χώρο εκτροφής των βιομηχανικών ζώων, απομακρύνοντας την φυσική επιλογή ως υπηρεσία οικοσυστημάτων που παρέχει προστασία σε πραγματικό χρόνο (και σχεδόν ελεύθερη) από ασθένειες.

Η υποκείμενη λειτουργική προϋπόθεση είναι, ότι η αιτία του COVID-19 και άλλων παρόμοιων παθογόνων παραγόντων δεν βρίσκεται μόνο στο αντικείμενο οποιουδήποτε μολυσματικού παράγοντα ή στην κλινική πορεία του, αλλά και στον τομέα των οικοσυστημικών σχέσεων τις οποίες έχουν περιορίσει το κεφάλαιο και άλλες διαρθρωτικές αιτίες προς ίδιον όφελος.¹⁴

Ένα γενικό πρόγραμμα παρέμβασης πρέπει να υλοποιηθεί πολύ πέρα από μόνο τον συγκεκριμένο ιό.

Για να αποφύγουμε τα χειρότερα αποτελέσματα εδώ, η αποξένωση μας προσφέρει να μπούμε σε μια άλλη μεγάλη ανθρώπινη μετάβαση: εγκαταλείποντας τις ιδεολογίες περί αποίκων, επαναφέροντας την ανθρωπότητα πίσω στους κύκλους της αναγέννησης της γαίας και ανακαλύπτοντας ξανά την αίσθηση της εξατομίκευσης σε πολλά πράγματα μακρυά από κεφάλαιο και κράτος.¹⁵
Ωστόσο, η πεποίθηση ότι όλα έχουν μόνο οικονομικά αίτια, δεν θα είναι αρκετό για μια ηθική απελευθέρωση. Ο παγκόσμιος καπιταλισμός είναι μια πολυκέφαλη λερναία δρα, που ιδιοποιείται, εσωτερικεύει και ταξινομεί διάφορα επίπεδα κοινωνικών σχέσεων.¹⁶ Ο καπιταλισμός λειτουργεί σε πολύπλοκα και αλληλένδετα επίπεδα, φυλής, τάξης και φύλου στο δρόμο της εφαρμογής των περιφερειακών καθεστωτικών του αξιών.

Η μεγάλη ποικιλία των παθογόνων, που αντιπροσωπεύουν διαφορετικά είδη ταξινομίας, πηγές προέλευσης, τρόπους μετάδοσης, κλινικές πορείες και επιδημιολογικές εκβάσεις, όλα αυτά τα χαρακτηριστικά στοιχεία που μας κάνουν να κοιτάζουμε πανικόβλητοι στις μηχανές αναζήτησης μας σε κάθε εκδήλωση επιδημίας, μας δείχνουν διαφορετικά μέρη και μονοπάτια σε ίδια πλαίσια χρήσης γης και συσσώρευσης αξίας.

Εν ολίγοις, μια επιτυχημένη παρέμβαση που θα κρατήσει μακρυά από τη δολοφονία ενός δισεκατομμυρίου ανθρώπων ένα από τα πολλά παθογόνα που βρίσκονται σε αναμονή σε ολόκληρο το αγροοικονομικό  κύκλωμα, πρέπει να περάσει μέσα από την πόρτα μιας παγκόσμιας σύγκρουσης με το κεφάλαιο και τους τοπικούς αντιπροσώπους του, “however much any individual foot soldier of the bourgeoisie.”

H αγροτική βιομηχανια βρίσκεται σε πόλεμο με τη δημόσια υγεία.¹⁷ Και η δημόσια υγεία χάνει αυτή τη στιγμή.

Αν όμως μια ανώτερη ανθρωπότητα κερδίσει μια τέτοια γενετική σύγκρουση, μπορούμε να επανασυνθέσουμε τον πλανητικό μεταβολισμό που, αν και θα εκφράζεται πολύ διαφορετικά, θα επανασυνδέσει τις οικολογίες μας με τις οικονομίες μας.¹⁸

Fazit
Τέτοια ιδανικά είναι κάτι περισσότερο από μια ουτοπία. Προστατεύουμε την πολυπλοκότητα των δασών που διατηρεί τα θανάσιμα παθογόνα μακριά από ξενιστές που έτσι θα μεταφερόταν απευθείας στο παγκόσμιο δίκτυο ταξιδιών.¹⁹
Επαναφέρουμε τις ζωικές ποικιλίες και τις ποικιλίες των καλλιεργειών και επανεντάσσουμε την εκτροφή ζώων και των καλλιεργειών σε κλίμακες τέτοιες που κρατούν τους παθογόνους οργανισμούς όσο αφορά μια επιδημία και κατά συνέπεια μια επέκταση της περιορισμένη .²⁰ 

Επιτρέπουμε στα παραγωγικά ζώα μας να αναπαράγονται στο χώρο που ζουν, επαναλαμβάνοντας τη φυσική επιλογή που επιτρέπει την ανοσολογική εξέλιξη για την παρακολούθηση των παθογόνων παραγόντων σε πραγματικό χρόνο. Σταματάμε να εκμεταλλευόμαστε τη φύση και την κοινότητα μας, περισσότερο από όσο χρειαζόμαστε για να επιβιώσουμε και να αναπαραχθούμε.

Η διέξοδος στο πρόβλημα δεν είναι τίποτα λιγότερο από το να γεννηθεί ένας νέος κόσμος (ή ίσως ακόμα και με την έννοια της επιστροφής μας πίσω στη Γη). Θα βοηθήσει επίσης να λυθούν πολλά από τα πιεστικά προβλήματά μας. Κανείς από μας από τη Νέα Υόρκη έως το Πεκίνο, που μένουμε απομονωμένοι στο σπίτι μας ή χειρότερα που πενθούμε τους νεκρούς, θα θέλαμε πάλι να ζήσουμε ένα τέτοιο ξέσπασμα.

Ναι, οι μολυσματικές ασθένειες, που είναι για το μεγαλύτερο μέρος της ανθρωπότητας, η σημαντικότερη πηγή πρόωρης θνησιμότητας, θα παραμείνουν απειλητικές. Ωστόσο, δεδομένου ότι στο βεστιάριο των παθογόνων που κυκλοφορούν σήμερα, είναι από τους χειρότερους που διαρρέουν κάθε χρόνο, πιθανότατα είμαστε απέναντι σε μια άλλη θανατηφόρα πανδημία πολύ πιο σύντομη από τα 100 χρόνια που χρειαστήκαμε μετα το1918.

Μπορούμε να αλλάξουμε θεμελιωδώς τους τρόπους με τους οποίους βλέπουμε τη φύση και να φτάσουμε σε μια ευκολότερη εκεχειρία με όλες αυτές τις λοιμώξεις;

Βιβλιογραφία- πηγές-παραπομπές

1Mike Davis, The Monster at Our Door: The Global Threat of Avian Flu (New York: New Press, 2005); Jay P. Graham et al., “The Animal-Human Interface and Infectious Disease in Industrial Food Animal Production: Rethinking Biosecurity and Biocontainment,” Public Health Reports 123, no. 3 (2008): 282–99; Bryony A. Jones et al., “Zoonosis Emergence Linked to Agricultural Intensification and Environmental Change,” PNAS110, no. 21 (2013): 8399–404; Marco Liverani et al., “Understanding and Managing Zoonotic Risk in the New Livestock Industries,” Environmental Health Perspectives 121, no, 8 (2013); Anneke Engering, Lenny Hogerwerf, and Jan Slingenbergh, “Pathogen-Host-Environment Interplay and Disease Emergence,” Emerging Microbes and Infections 2, no. 1 (2013); World Livestock 2013: Changing Disease Landscapes (Rome: Food and Agriculture Organization of the United Nations, 2013).
2Robert V. Tauxe, “Emerging Foodborne Diseases: An Evolving Public Health Challenge,” Emerging Infectious Diseases 3, no. 4 (1997): 425–34; Wallace and Wallace, Neoliberal Ebola; Ellyn P. Marder et al., “Preliminary Incidence and Trends of Infections with Pathogens Transmitted Commonly Through Food—Foodborne Diseases Active Surveillance Network, 10 U.S. Sites, 2006–2017,” Morbidity and Mortality Weekly Report 67, no. 11 (2018): 324–28.
3Robert G. Wallace, “Breeding Influenza: The Political Virology of Offshore Farming,” Antipode 41, no. 5 (2009): 916–51; Robert G. Wallace et al., “Industrial Agricultural Environments,” in The Routledge Handbook of Biosecurity and Invasive Species, ed. Juliet Fall, Robert Francis, Martin A. Schlaepfer, and Kezia Barker (New York: Routledge, forthcoming)
4John H. Vandermeer, The Ecology of Agroecosystems (Sudbury, MA: Jones and Bartlett, 2011); Peter H. Thrall et al., “Evolution in Agriculture: The Application of Evolutionary Approaches to the Management of Biotic Interactions in Agro-Ecosystems,” Evolutionary Applications 4, no. 2 (2011): 200–15; R. Ford Denison, Darwinian Agriculture: How Understanding Evolution Can Improve Agriculture (Princeton: Princeton University Press, 2012); Marius Gilbert, Xiangming Xiao, and Timothy Paul Robinson, “Intensifying Poultry Production Systems and the Emergence of Avian Influenza in China: A ‘One Health/Ecohealth’ Epitome,” Archives of Public Health 75 (2017).
5Mohammad Houshmar et al., “Effects of Prebiotic, Protein Level, and Stocking Density on Performance, Immunity, and Stress Indicators of Broilers,” Poultry Science 91, no. 2 (2012): 393–401; A. V. S. Gomes et al., “Overcrowding Stress Decreases Macrophage Activity and Increases Salmonella Enteritidis Invasion in Broiler Chickens,” Avian Pathology 43, no. 1 (2014): 82–90; Peyman Yarahmadi , Hamed Kolangi Miandare, Sahel Fayaz, and Christopher Marlowe A. Caipang, “Increased Stocking Density Causes Changes in Expression of Selected Stress- and Immune-Related Genes, Humoral Innate Immune Parameters and Stress Responses of Rainbow Trout (Oncorhynchus mykiss),” Fish & Shellfish Immunology 48 (2016): 43–53; Wenjia Li et al., “Effect of Stocking Density and Alpha-Lipoic Acid on the Growth Performance, Physiological and Oxidative Stress and Immune Response of Broilers,” Asian-Australasian Journal of Animal Studies 32, no, 12 (2019).
6Virginia E. Pitzer et al., “High Turnover Drives Prolonged Persistence of Influenza in Managed Pig Herds,” Journal of the Royal Society Interface 13, no. 119 (2016); Richard K. Gast et al., “Frequency and Duration of Fecal Shedding of Salmonella Enteritidis by Experimentally Infected Laying Hens Housed in Enriched Colony Cages at Different Stocking Densities,” Frontiers in Veterinary Science (2017); Andres Diaz et al., “Multiple Genome Constellations of Similar and Distinct Influenza A Viruses Co-Circulate in Pigs During Epidemic Events,” Scientific Reports 7 (2017).
7Katherine E. Atkins et al., “Modelling Marek’s Disease Virus (MDV) Infection: Parameter Estimates for Mortality Rate and Infectiousness,” BMC Veterinary Research 7, no. 70 (2011); John Allen and Stephanie Lavau, “‘Just-in-Time’ Disease: Biosecurity, Poultry and Power,” Journal of Cultural Economy 8, no. 3 (2015): 342–60; Pitzer et al., “High Turnover Drives Prolonged Persistence of Influenza in Managed Pig Herds”; Mary A. Rogalski, “Human Drivers of Ecological and Evolutionary Dynamics in Emerging and Disappearing Infectious Disease Systems,” Philosophical Transactions of the Royal Society B 372, no. 1712 (2017).
8Wallace, “Breeding Influenza”; Katherine E. Atkins et al., “Vaccination and Reduced Cohort Duration Can Drive Virulence Evolution: Marek’s Disease Virus and Industrialized Agriculture,” Evolution 67, no. 3 (2013): 851–60; Adèle Mennerat, Mathias Stølen Ugelvik, Camilla Håkonsrud Jensen, and Arne Skorping, “Invest More and Die Faster: The Life History of a Parasite on Intensive Farms,” Evolutionary Applications10, no. 9 (2017): 890–96.
9Martha I. Nelson et al., “Spatial Dynamics of Human-Origin H1 Influenza A Virus in North American Swine,” PLoS Pathogens 7, no. 6 (2011); Trevon L. Fuller et al., “Predicting Hotspots for Influenza Virus Reassortment,” Emerging Infectious Diseases 19, no. 4 (2013): 581–88; Rodrick Wallace and Robert G. Wallace, “Blowback: New Formal Perspectives on Agriculturally-Driven Pathogen Evolution and Spread,” Epidemiology and Infection 143, no. 10 (2014): 2068–80; Ignacio Mena et al., “Origins of the 2009 H1N1 Influenza Pandemic in Swine in Mexico,” eLife 5 (2016); Martha I. Nelson et al., “Human-Origin Influenza A(H3N2) Reassortant Viruses in Swine, Southeast Mexico,” Emerging Infectious Diseases 25, no. 4 (2019): 691–700.
10Katie Rogers, Lara Jakes, Ana Swanson, “Trump Defends Using ‘Chinese Virus’ Label, Ignoring Growing Criticism,” New York Times, March 18, 2020.
11Karl Marx, Capital: A Critique of Political Economy, vol. 3 (New York: Penguin, 1993), 362.
12Eric Lipton, Nicholas Fandos, Sharon LaFraniere, and Julian E. Barnes, “Stock Sales by Senator Richard Burr Ignite Political Uproar,” New York Times, March 20, 2020.
13Wallace et al., “The Dawn of Structural One Health.”
14Wallace et al., “Did Neoliberalizing West African Forests Produce a New Niche for Ebola?”; Wallace et al., Clear-Cutting Disease Control.
15Ernest Mandel, “Progressive Disalienation Through the Building of Socialist Society, or the Inevitable Alienation in Industrial Society?,” in The Marxist Theory of Alienation (New York: Pathfinder, 1970); Paolo Virno, A Grammar of the Multitude (Los Angeles: Semiotext(e), 2004); Del Weston, The Political Economy of Global Warming: The Terminal Crisis (London: Routledge, 2014); McKenzie Wark, General Intellects: Twenty-One Thinkers for the Twenty-First Century (New York: Verso, 2017); John Bellamy Foster, “Marx, Value, and Nature,” Monthly Review 70, no. 3 (July–August 2018): 122–36); Silvia Federici, Re-enchanting the World: Feminism and the Politics of the Commons (Oakland: PM, 2018).
16Butch Lee and Red Rover, Night-Vision: Illuminating War and Class on the Neo-Colonial Terrain (New York: Vagabond, 1993); Silvia Federici, Caliban and the Witch: Women, the Body and Primitive Accumulation(New York: Autonomedia, 2004); Anna Tsing, “Supply Chains and the Human Condition,” Rethinking Marxism 21, no. 2 (2009): 148–76; Glen Sean Coulthard, Red Skin, White Masks: Rejecting the Colonial Politics of Recognition (Minneapolis: University of Minnesota Press, 2014); Leandro Vergara-Camus, Land and Freedom: The MST, the Zapatistas and Peasant Alternatives to Neoliberalism (London: Zed, 2014); Jackie Wang, Carceral Capitalism (Los Angeles: Semiotext(e), 2018).
17Rodrick Wallace, Alex Liebman, Luke Bergmann, and Robert G. Wallace, “Agribusiness vs. Public Health: Disease Control in Resource-Asymmetric Conflict,” submitted for publication, 2020, available at https://hal.archives-ouvertes.fr.
18Robert G. Wallace, Kenichi Okamoto, and Alex Liebman, “Earth, the Alien Planet,” in Between Catastrophe and Revolution: Essays in Honor of Mike Davis, ed. Daniel Bertrand Monk and Michael Sorkin (New York: UR, forthcoming).
19Wallace et al., Clear-Cutting Disease Control.
20Wallace et al., “Industrial Agricultural Environments.”