Ανθρωπογενής πανούκλα:H αγροτική βιομηχανία “βρίσκεται σε πόλεμο”με τη δημόσια υγεία. Μέρος Ι. Διάβασμα σε 3 '

Ανθρωπογενής πανούκλα: Covid-19 και τo κύκλωμα του κεφαλαίου(ο επιθετικός πολιτισμός μας)και πως λειτουργεί-Μέρος Ι

H αγροτική βιομηχανία “βρίσκεται σε πόλεμο”- ναι αυτή είναι μια έκφραση που ανταποκρίνεται στη πραγματικότητα- με τη δημόσια υγεία. Και η δημόσια υγεία χάνει αυτή τη στιγμή.

 Εξώφυλλο του βιβλίου των John Bellamy Foster & Bert Clark, The robbery of nature

Το κείμενο ρίχνει φως στο τι συμβαίνει περί και και μέσα στη διαδικασία της παγκοσμιοποιημένης παραγωγής σε φυτικά και ζωικά προϊόντα, και σε τι αποσκοπεί το αδηφάγο κεφάλαιο. Έγινε προσπάθεια να αποδωθεί το κείμενο απο την Αγγλική όσο το δυνατόν καλύτερα και να γίνει πιο κατανοητό. Οι παρακάτω σύνδεσμοι μπορούν να βοηθήσουν σε επί μέρους αναλυτικές επεξηγήσεις. Βιβλιογραφία και πηγές στο τέλος του κειμένου και στις παραπομπές.

Ανθρωπογενής πανούκλα: Novel Virus: Μετακύλιση των ευθυνών μας στην άγρια φυση

Ανθρωπογενής πανούκλα: Βig farms make big flu(Robert Wallace)

Περιεχόμενα
Μέρος Ι

1. Η διήθηση
2. Εμφάνιση των παθογόνων εκτός παραγωγικών κέντρων
3. Η αγροβιομηχανία
4. Νέα αστικοποιημένα τοπία
5. Τροποποίηση των επιδημιών

Η διήθηση
Κάποιοι συσχετισμοί πρέπει να επεξηγηθούν αναλυτικότερα, για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε πως η κοινωνία του ανθρωπόκαινου- δηλαδή της ανθρωπότητας σήμερα- οδηγήθηκε μόνη της σε μία τέτοια παγίδα. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να σχεδιάσουμε στο μέλλον μια περαιτέρω βιώσιμη πορεία ενός λιγότερου επιθετικού πολιτισμού μας.

Εμφάνιση εκτός παραγωγικών κέντρων Δεν είναι τυχαίο ότι ορισμένα παθογόνα εμφανίζονται ακριβώς εκτός κέντρων παραγωγής. Αμέσως μας έρχονται στο μυαλό τα τροφιμογενή βακτήρια όπως η Σαλμονέλα και το Campylobacter.
Αλλά πολλά, όπως η λοίμωξη COVID-19 προέρχονται από τα μέτωπα της κεφαλαιακής παραγωγής. Πράγματι, τουλάχιστον 60% των νέων παθογόνων παραγόντων πλέον στον ανθρώπινο οργανισμό προέρχονται μέσα από τη διάδοση από τα άγρια ζώα στις τοπικές ανθρώπινες κοινότητες(πριν τα πιο επιτυχή από αυτά εξαπλωθούν στον υπόλοιπο κόσμο)¹.

Ορισμένοι “πεφωτισμένοι” στον τομέα της οικολογικής υγείας, κάποιοι που χρηματοδοτούνται εν μέρει από τις εταιρίες Colgate-Palmolive και Johnson & Johnson, που οδήγησαν τη φύση στην αιμορραγία της αποψίλωσης και που οδήγησε, ποιος άλλος, παρά η αγροβιομηχανία, δημιούργησαν έναν παγκόσμιο χάρτη βασισμένο σε προηγούμενες εκρήξεις ασθενειών από το 1940, για το ποια πιθανότατα υπάρχει και πού να εμφανιστούν ξανά εκρήξεις ιών.²

 Όσο θερμότερο είναι το χρώμα στο χάρτη, δηλαδή πορτοκαλί , τόσο πιθανότερο είναι να εμφανιστεί ένας νέος παθογόνος οργανισμός. Αλλά η σύγχυση τέτοιων απόλυτων γεωγραφικών περιοχών, όπως αυτός ο συγκεκριμένος χάρτης των πορτοκαλί με την Κίνα, την Ινδία, την Ινδονησία και ορισμένες περιοχές της Λατινικής Αμερικής και της Αφρικής αγνόησε ένα κρίσιμο σημείο.
Εστιάζοντας σε ζώνες έκρηξης των βακτηρίων-ιών alias επιδημιών, αγνοεί τις σχέσεις παγκόσμιων οικονομικών παραγόντων που τελικά είναι αυτές που διαμορφώνουν τις επιδημιολογίες.³

Τα κεφαλαιακά συμφέροντα που διαμορφώνουν αναπτυξιακά και παραγωγικά τις δομές της χρήσης γης και στηρίζουν την εμφάνιση ασθενειών σε υποανάπτυκτες περιοχές στο κόσμο, επιβραβεύουν πολλές φορές και τις επιστημονικές προσπάθειες που γίνονται, όταν μιλούν για ευθύνες από την πλευρά των ιθαγενών πληθυσμών αναφορικά με τις τις λεγόμενες «βρώμικες» πολιτισμικές πρακτικές τους.⁴
Η προετοιμασία του άγριου κρέατος και οι ταφές στο σπίτι είναι δύο πρακτικές που κατηγορούνται για την εμφάνιση νέων παραγόντων παθογενών. Η σχεδίαση των σχεσιακών γεωγραφικών περιοχών αντίθετα, μετατρέπει ξαφνικά τη Νέα Υόρκη, το Λονδίνο και το Χονγκ Κονγκ, εκεί όπου βρίσκονται οι πραγματικές πηγές του παγκόσμιου κεφαλαίου, σε τρία από τα χειρότερα hotspots του κόσμου. Βλέπε σήμερα και την ταχύτητα εξάπλωσης της ασθένειας Covid 19.

Οι ζώνες εκδήλωσης των ασθενειών εν τω μεταξύ δεν είναι οργανωμένες (και κατανεμημένες) πλέον σύμφωνα με τις παραδοσιακές πολιτικές, χωροθέτησης, ανάπτυξης και διαχείρισης. Η άνιση οικολογική ανταλλαγή - η οποία οδηγεί στην ανακατανομή των χειρότερων ζημιών από τη βιομηχανική γεωργία στον Παγκόσμιο Νότο - εξελίχθηκε μέσα από τον κρατικό ιμπεριαλισμό με την απαίτηση για αποκλειστικότητα τοπικών πόρων και από νέα εταιρικά συγκροτήματα για οικονομίες μεγέθους και αγαθά.⁵

Η αγροβιομηχανία
Η αγροβιομηχανία αναδιαμορφώνει τις εξωραϊστικές της δραστηριότητες σε χωρικά ασυνεχή δίκτυα και σε διαφορετικές κλίμακες μεγέθη,⁶ όπως μια σειρά πολυεθνικά λεγόμενων «Δημοκρατιών Σόγιας», για παράδειγμα, η Βολιβία, η Παραγουάη, η Αργεντινή και η Βραζιλία.
Η νέα σχηματιζόμενη γεωγραφία ενσωματώνεται μέσα από τις αλλαγές στη δομή διαχείρισης των επιχειρήσεων, την κεφαλαιοποίηση, την υπεργολαβία, τα υποκατάστατα στις αλυσίδες εφοδιασμού, τη χρηματοδοτική μίσθωση και τη διακρατική συγκέντρωση γης.⁷ . Σε αλληλοκαλυπτώμενες διασυνοριακές περιοχές, αυτές οι « προϊόντα χώρες» (comodity states), που είναι ενσωματωμένες με ευέλικτο τρόπο, πέρα των οικολογιών και πολιτικών συνόρων, παράγουν τις νέες επιδημιολογίες για τις οποίες σήμερα μιλάμε.⁸

Νέα αστικοποιημένα τοπία
Παρά τη γενική τάση μετατόπισης πληθυσμού από εμπορικές μικρές περιφέρειες σε νέα αστικά slums(παραγκουπόλεις), κάτι που συνεχίζεται σήμερα σε όλο το πλανήτη, και που οδηγεί το χάος αυτό μεταξύ πόλης και περιφέρειας στη συζήτηση αναφορικά με την εκδήλωση ασθενειών, αγνοεί το εργασιακό περιβάλλον στην ύπαιθρο και την ταχεία ανάπτυξη μετατροπή των υπαίθριων μικρών πόλεων σε περιαστικά desakotas (city villages) ή ενδιάμεσες αστικές εστίες (zwischenstadt).

Ο Mike Davis και συνεργάτες(συγγραφείς του) έχουν εντοπίσει πώς αυτά τα νέα αστικοποιημένα τοπία δρουν τόσο ως τοπικές αγορές όσο και ως περιφερειακοί κόμβοι για τα παγκόσμια γεωργικά προϊόντα που διέρχονται.⁹
Ορισμένες από αυτές τις περιφέρειες έχουν μάλιστα πάει σε μια «μετα-γεωργική» φάση.¹⁰ Ως αποτέλεσμα, η δασική δυναμική ασθενειών, οι παθογόνες παραγοντικές αρχέγονες πηγές δηλαδή, δεν περιορίζονται πλέον μόνο στις ενδοχώρες. Οι σχετικές επιδημιολογίες τους έχουν μετατραπεί σε σε ένα συσχετιστικό παράγοντα αισθητό σε χρόνο και χώρο. Ένας SARS μπορεί ξαφνικά να βρεθεί σε ανθρώπους σε μια μεγαλούπολη μόνο λίγες μέρες μακρυά έξω από το σπήλαιο της νυχτερίδας.

Τροποποίηση των επιδημιών
Οικοσυστήματα στα οποία οι εν λόγω "άγριοι" ιοί, που ελέγχονται εν μέρει από την υπάρχουσα πολυπλοκότητα του τροπικού δάσους, βιάστηκαν ξαφνικά δραστικά από την αποψίλωση που κάνει το κεφάλαιο από τη μια πλευρά αλλα και στο άλλο άκρο της περιφερειακής ανάπτυξης από τις ελλείψεις στη δημόσια υγεία και στην περιβαλλοντική υγιεινή.¹¹

Ενώ ως αποτέλεσμα αυτού είναι ότι πολλά sylvatic(πρωτόγονα άγρια) παθογόνα πεθαίνουν μαζί με το είδος του ξενιστή(οικοδεσπότη) τους, ένα υποσύνολο λοιμώξεων που κάποτε περνούσε σχετικά γρήγορα μέσα στην άγρια φύση στο δάσος, αν και μόνο από έναν ακανόνιστο ρυθμό επαφής με τους τυπικούς ξενιστές τους, διαδίδονται τώρα σε ευαίσθητους ανθρώπινους πληθυσμούς των οποίων η ευαισθησία σε λοίμωξη επιδεινώνεται συχνά στις πόλεις από τα προγράμματα λιτότητας και τους αλλοιωμένους ρυθμιστικούς κανονισμούς της καθημερινότητας, της παρασκευής τροφών και της υγιεινής.

Ακόμη και μπροστά σε πολύ αποτελεσματικά εμβόλια, οι νέες πλέον προκύπτουσες εστίες ασθενειών χαρακτηρίζονται από μεγαλύτερη έκταση, διάρκεια και ταχύτητα. Αυτό που κάποτε το θεωρούσαμε σαν τοπικές εκδηλώσεις παθογόνων είναι τώρα επιδημίες που τραβούν το δρόμο τους μέσα από παγκόσμιους άξονες καναλιών ταξιδιών και εμπορίου.¹²

Με αυτό το φαινόμενο της παράλλαξης - από μια αλλαγή στο περιβαλλοντικό υπόβαθρο και μόνο - παλαιά πρότυπα βακτηρίων όπως η Έμπολα,¹³ η Ζίκα, η ελονοσία και ο κίτρινος πυρετός, που εξελίσσονταν συγκριτικά ελάχιστα, μεταβλήθηκαν πολύ έντονα σε περιφερειακές απειλές.¹⁴

Έχουν ξαφνικά μεταμορφωθεί από μια εκδήλωση που διαχεόταν σε κάποιους απομακρυσμένους δορυφορικούς καταυλισμούς, σε πρωτεύουσες, για να μολύνουν χιλιάδες ανθρώπους. Αν το δούμε υπό το πρίσμα μιας διαφορετικής κατεύθυνσης, ακόμα και τα άγρια ζώα, που σαν μάζα πληθυσμού ήταν μια τακτική μόνιμη δεξαμενή τέτοιων παθογόνων και ασθενειών, υποφέρουν τώρα από αυτή την υποστροφή. Οι πληθυσμοί τους κατακερματίζονται από την αποψίλωση των δασών, οι γηγενείς μαϊμούδες του Νέου Κόσμου που είναι ευαίσθητοι στο κίτρινο πυρετό άγριου τύπου, στους οποίους είχαν εκτεθεί για τουλάχιστον εκατό χρόνια, χάνουν την ανοσία της αγέλης(κοπαδιών τους) τους και πεθαίνουν σε εκατοντάδες χιλιάδες.¹⁵

Συνεχίζεται το Μέρος ΙΙ

1. Η επέκταση
2. Η απελευθέρωση
3. Η εμφάνιση των νεοφιλελεύθερων νόσων

Fazit

Βιβλιογραφία-πηγές
1David Molyneux et al., “Zoonoses and Marginalised Infectious Diseases of Poverty: Where Do We Stand?,” Parasites & Vectors 4, no. 106 (2011).
2Stephen S. Morse et al., “Prediction and Prevention of the Next Pandemic Zoonosis,” Lancet 380, no. 9857 (2012): 1956–65; Rob Wallace, Big Farms Make Big Flu: Dispatches on Infectious Disease, Agribusiness, and the Nature of Science (New York: Monthly Review Press, 2016).
3Robert G. Wallace et al., “The Dawn of Structural One Health: A New Science Tracking Disease Emergence Along Circuits of Capital,” Social Science & Medicine 129 (2015): 68–77; Wallace, Big Farms Make Big Flu.
4Steven Cummins, Sarah Curtis, Ana V. Diez-Roux, and Sally Macintyre, “Understanding and Representing ‘Place’ in Health Research: A Relational Approach,” Social Science & Medicine 65, no. 9 (2007): 1825–38; Luke Bergmann and Mollie Holmberg, “Land in Motion,” Annals of the American Association of Geographer, 106, no. 4 (2016): 932–56; Luke Bergmann, “Towards Economic Geographies Beyond the Nature-Society Divide,” Geoforum 85 (2017): 324–35.
5Andrew K. Jorgenson, “Unequal Ecological Exchange and Environmental Degradation: A Theoretical Proposition and Cross-National Study of Deforestation, 1990–2000,” Rural Sociology 71, no. 4 (2006): 685–712; Becky Mansfield, Darla K. Munroe, and Kendra McSweeney, “Does Economic Growth Cause Environmental Recovery? Geographical Explanations of Forest Regrowth,” Geography Compass 4, no. 5 (2010): 416–27; Susanna B. Hecht, “Forests Lost and Found in Tropical Latin America: The Woodland ‘Green Revolution,’” Journal of Peasant Studies 41, no. 5 (2014): 877–909; Gustavo de L. T. Oliveira, “The Geopolitics of Brazilian Soybeans,” Journal of Peasant Studies 43, no. 2 (2016): 348–72.
6Mariano Turzi, “The Soybean Republic,” Yale Journal of International Affairs 6, no. 2 (2011); Rogério Haesbaert, El Mito de la Desterritorialización: Del ‘Fin de Los Territorios’ a la Multiterritorialidad (Mexico City: Siglo Veintiuno, 2011); Clara Craviotti, “Which Territorial Embeddedness? Territorial Relationships of Recently Internationalized Firms of the Soybean Chain,” Journal of Peasant Studies 43, no. 2 (2016): 331–47.
7Wendy Jepson, Christian Brannstrom, and Anthony Filippi, “Access Regimes and Regional Land Change in the Brazilian Cerrado, 1972–2002,” Annals of the Association of American Geographers 100, no. 1 (2010): 87–111; Patrick Meyfroidt et al., “Multiple Pathways of Commodity Crop Expansion in Tropical Forest Landscapes,” Environmental Research Letters 9, no 7 (2014); Oliveira, “The Geopolitics of Brazilian Soybeans”; Javier Godar, “Balancing Detail and Scale in Assessing Transparency to Improve the Governance of Agricultural Commodity Supply Chains,” Environmental Research Letters 11, no. 3 (2016).
8Rodrick Wallace et al., Clear-Cutting Disease Control: Capital-Led Deforestation, Public Health Austerity, and Vector-Borne Infection (Basel: Springer, 2018).
9Mike Davis, Planet of Slums (New York: Verso, 2016); Marcus Moench & Dipak Gyawali, Desakota: Reinterpreting the Urban-Rural Continuum (Kathmandu: Institute for Social and Environmental Transition, 2008); Hecht, “Forests Lost and Found in Tropical Latin America.”
10Ariel E. Lugo, “The Emerging Era of Novel Tropical Forests,” Biotropica 41, no. 5 (2009): 589–91.
11Robert G. Wallace and Rodrick Wallace, eds., Neoliberal Ebola: Modeling Disease Emergence from Finance to Forest and Farm (Basel: Springer, 2016); Wallace et al., Clear-Cutting Disease Control; Giorgos Kallis and Erik Swyngedouw, “Do Bees Produce Value? A Conversation Between an Ecological Economist and a Marxist Geographer,” Capitalism Nature Socialism 29, no. 3 (2018): 36–50.
12Robert G. Wallace et al., “Did Neoliberalizing West African Forests Produce a New Niche for Ebola?,” International Journal of Health Services 46, no. 1 (2016): 149–65.
13Rob Wallace, https://www.independentsciencenews.org/health/neoliberal-ebola-the-agroeconomic-origins-of-the-ebola-outbreak/, 27.7.2015
14Wallace and Wallace, Neoliberal Ebola. Also https://www.independentsciencenews.org/health/neoliberal-ebola-the-agroeconomic-origins-of-the-ebola-outbreak/
15Júlio César Bicca-Marques and David Santos de Freitas, “The Role of Monkeys, Mosquitoes, and Humans in the Occurrence of a Yellow Fever Outbreak in a Fragmented Landscape in South Brazil: Protecting Howler Monkeys Is a Matter of Public Health,” Tropical Conservation Science 3, no. 1 (2010): 78–89; Júlio César Bicca-Marques et al., “Yellow Fever Threatens Atlantic Forest Primates,” Science Advances e-letter, May 25, 2017; Luciana Inés Oklander et al., “Genetic Structure in the Southernmost Populations of Black-and-Gold Howler Monkeys (Alouatta caraya) and Its Conservation Implications,” PLoS ONE 12, no. 10 (2017); Natália Coelho Couto de Azevedo Fernandes et al., “Outbreak of Yellow Fever Among Nonhuman Primates, Espirito Santo, Brazil, 2017,” Emerging Infectious Diseases 23, no. 12 (2017): 2038–41; Daiana Mir, “Phylodynamics of Yellow Fever Virus in the Americas: New Insights into the Origin of the 2017 Brazilian Outbreak,” Scientific Reports 7, no. 1 (2017).

Γιατι πάλι η Ισλανδία μας δείχνει το σωστό δρόμο, Διάβασμα σε 2'

Τα τεστ στης Ισλανδίας τα εργαστήρια υποδεικνύουν ότι το 50% των περιπτώσεων κορωναϊού δεν έχουν συμπτώματα.
 Tara John
Ο Blogger ξεκινάει με μια δήλωση του υπεύθυνου επιδιομολόγου για τη διαχείριση του ιού στην Ισλανδία κ. Stefánsson, για να προλάβει θέσεις όπως η Ισλανδία ειναι μικρή χώρα και αεροκατοικημένη, και  ο οποίος υπογραμμίζει: "Δεν έχει καμία σχέση με το μέγεθος του πληθυσμού, αυτό έχει να κάνει με το πόσο καλά προετοιμασμένος είναι ο πληθυσμός και η κοινωνία".
 

John Hopkins Univerisity-Medicine   07 04 2020 08:30

Οι ειδικοί έχουν πει ότι τα γενικευμένα τεστ είναι βασικά για τον έλεγχο του κοροναϊού και δημιουργούν μια ακριβέστερη εικόνα της εξάπλωσης του Covid-19. Αυτό το νησιώτικο-έθνος των 360.000 κατοίκων κάνει ακριβώς αυτό.
Μέχρι την περασμένη Τρίτη, η Ισλανδία είχε κάνει τεστ σε περισσότερα από 17.900 άτομα για τον ιό - σχεδόν το 5% του πληθυσμού της. Και ενώ το Εθνικό Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο κάνει τεστ σε ανθρώπους που είναι υψηλού κινδύνου ή που παρουσιάζουν συμπτώματα, σχεδόν οι μισές από τις εξετάσεις της Ισλανδίας έχουν διεξαχθεί από την εταιρία biopharma deCODE Genetics, με επίκεντρο τον ευρύτερο πληθυσμό.
Βασικά, το πρόγραμμα του deCODE αποδέχεται όλους όσους δεν παρουσιάζουν συμπτώματα και δεν βρίσκονται σε καραντίνα, δήλωσε η Υπηρεσία Υγείας της Ισλανδίας, προσθέτοντας ότι η εταιρεία με έδρα την Ισλανδία το έκανε για λογαριασμό του Επικεφαλής Επιδημιολόγου και της Υπηρεσίας Υγείας.

Ποια ήταν τα κύρια ευρήματα;
Η DeCODE, θυγατρική της αμερικανικής βιοτεχνολογικής εταιρίας Amgen, έχει μέχρι τώρα ελέγξει περίπου 9.000 εθελοντές.
"Τα αποτελέσματα των επιπλέον τεστ που διεξήχθησαν από το deCODE έδωσαν την ένδειξη ότι οι προσπάθειες περιορισμού της εξάπλωσης του ιού ήταν αποτελεσματικές μέχρι στιγμής", ανέφερε η κυβέρνηση την περασμένη εβδομάδα, προσθέτοντας ότι "τα τεστ στον γενικό πληθυσμό θα συνεχίσουν να προκαλούν πολύ πιο σαφή εικόνα της πραγματικής εξάπλωσης του ιού SARS-CoV-2 στην Ισλανδία. "
Ορισμένες από τις αποκαλύψεις ήταν ολοφάνερες. Παρόλο που λιγότερα από 1% των εξετάσεων έδειξε θετικά αποτελέσματα για τον ιό, ο ιδρυτής της εταιρείας, Δρ Kári Stefánsson, δήλωσε ότι περίπου το 50% των θετικών τεστ ήταν ασυμπτωματικά, επιβεβαιώνοντας πολλαπλές μελέτες που δείχνουν ότι ασυμπτωματικοί ή ήπια συμπτωματικοί άνθρωποι έχουν διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στη διάδοση του ιού.
"Αυτό πάει να πει μάλλον, ότι επειδή εξετάζουμε τον γενικό πληθυσμό, πιάνουμε τους ανθρώπους νωρίς στη μόλυνση πριν αρχίσουν να εμφανίζουν συμπτώματα", δήλωσε ο Stefánsson.

«Λάβετε υπόψη ότι τα τεστ είναι τώρα τυχαία, και εθελοντικά, έτσι υπάρχει κάποια μεροληψία στα δεδομένα», είπε η Διεύθυνση Υγείας σε μια δήλωση προσθέτοντας ότι έχει ξεκινήσει ένα «τυχαιοποιημένο πρόγραμμα επιλογής» και ότι έχει σχεδιαστεί ένας έλεγχος ανίχνευσης αντισωμάτων αίματος . "

Το έργο βοήθησε επίσης τους ερευνητές να απεικονίσουν την εξάπλωση του ιού. "Μπορούμε να προσδιορίσουμε τη γεωγραφική προέλευση του ιού σε κάθε ιό στην Ισλανδία", ανέφερε, προσθέτοντας ότι υπάρχουν συγκεκριμένες μικρές μεταλλάξεις για τον ιό που προέρχονται από την Ιταλία, την Αυστρία και το Ηνωμένο Βασίλειο. "Υπήρξε ένας που είναι συγκεκριμένος για τη δυτική ακτή των Ηνωμένων Πολιτειών", πρόσθεσε.
 
Ο Stefánsson αναρωτιέται κατά πόσο οι μεταλλάξεις του ιού «είναι υπεύθυνες, κατά κάποιο τρόπο, για το πώς διαφορετικά οι άνθρωποι ανταποκρίνονται σε αυτόν - κάποιοι αναπτύσσουν ένα ήπιο κρύο, ενώ κάποιοι χρειάζονται αναπνευστήρα» ή αν η γενετική ενός ατόμου υπαγορεύει την κατάστασή τους, "ή είναι ένας συνδυασμός αυτών των δύο;" ρωτάει.
 
Η εταιρεία του βρίσκεται σε καλύτερη θέση από ό, τι οι περισσότεροι για να απαντήσει στο ερώτημα αυτό, δεδομένου ότι έχει ήδη τα ιατρικά και γονότυπο στοιχεία του σχεδόν μισού πληθυσμού της Ισλανδίας
Γιατί επέλεξε η Ισλανδία να μην εφαρμόσει το lock down;
Η Ισλανδία δεν έχει ακόμη λάβει πολλά από τα δρακόντεια μέτρα που αντιμετωπίζουν σε ολόκληρη την Ευρώπη και την Ασία με το λεγόμενο lock down , αν και η νησιωτική χώρα έχει απαγορεύσει συγκεντρώσεις 20 ατόμων και άνω και έκλεισε δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια σχολεία.

Οι υπάλληλοι λένε ότι δεν χρειάστηκαν πιο περιοριστικά μέτρα επειδή ήταν καλύτερα προετοιμασμένα και οπλισμένα με δεδομένα για τον εντοπισμό του ιού.
"Τα τεστ και ο εντοπισμός των επαφών είναι ένας από τους βασικούς λόγους για τους οποίους δεν κρίθηκε απαραίτητο ένα lock down δήλωσε η διεύθυνση υγείας.
"Υπάρχει επίσης ένας άλλος λόγος, εξίσου σημαντικός, ότι επιδιώξαμε μια πολύ επιθετική πολιτική καραντίνας για άτομα - τα οποία υπάρχουν υποψίες ότι κινδυνεύουν να έχουν προσβληθεί από τον ιό - για πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα και σε μεγαλύτερη κλίμακα από τις περισσότερες άλλες χώρες που είμαστε ενήμερος."
 
Η Ισλανδία άρχισε με τα τεστ στον πληθυσμό της αρχές Φεβρουαρίου, εβδομάδες πριν από τον πρώτο θάνατο που σχετίζεται με το κορωναϊό, δήλωσε ο Stefánsson .
Τα κυβερνητικά στοιχεία δείχνουν ότι υπάρχουν 1.086 επιβεβαιωμένες λοιμώξεις στην Ισλανδία και 927 άτομα σήμερα σε απομόνωση, ενώ πάνω από 5.000 έχουν εγκαταλείψει ήδη την καραντίνα.

"Ο μόνος λόγος που είμαστε καλύτερα είναι ότι ήμασταν πιο επάγρυπνοι", είπε. "Πήραμε σοβαρά τα νέα της επιδημίας που ξεκίνησε από την Κίνα, δεν σηκώσαμε τους ώμους μας και είπαμε ότι" αυτό δεν πρόκειται να είναι τίποτα αξιοσημείωτο".

Ο Stefánsson αναμένει από την εταιρεία να δοκιμάσει τουλάχιστον 50.000 ανθρώπους - περίπου το 13% του πληθυσμού - πριν ο ιός τελειώσει την πορεία του.
"Είναι εξαιρετικά σημαντικό να γνωρίζουμε ποια είναι η διείσδυση στην κοινωνία εν γένει επειδή όταν σχεδιάζετε μέτρα για να περιορίσετε τον ιό", οι υπάλληλοι της υγειονομικής περίθαλψης πρέπει να γνωρίζουν αν ο ιός τρέχει αχαλίνωτα μέσα από την κοινότητα ή κυκλοφορεί ανάμεσα σε ομάδες, δήλωσε .

Η Ισλανδία δεν είχε ανοσία στην έλλειψη εφοδιασμού. Ο κ. Stefánsson δήλωσε ότι υπήρχαν προβλήματα στην αρχή αλλα διορθώθηκαν στη πορεία σύντομα.

Μήπως μπορεί η Ισλανδία να δώσει ένα χάρτη πορείας για άλλες χώρες;
Λέει ότι η Ισλανδία θα μπορούσε να βοηθήσει τις χώρες να αναπτύξουν μοντέλα για τη διάδοση της νόσου ή να βοηθήσουν τους ερευνητές να κατανοήσουν τις κοινοτικές μεταδόσεις.
 
Πολλοί έχουν παρατηρήσει ότι ο μικρός πληθυσμός της Ισλανδίας βοήθησε στο να πραγματοποιηθούν τεστ ευρείας κλίμακας, αλλά ο Stefánsson διαφωνεί. "Δεν έχει καμία σχέση με το μέγεθος του πληθυσμού, αυτό έχει να κάνει με το πόσο καλά προετοιμασμένο ήταν" για την πανδημία, λέει.

Προσέθεσε δε, ότι πολλές ανεπτυγμένες χώρες έχουν μια "καταπληκτική συλλογή ταλέντων" που θα μπορούσε να έχει "βιομηχανοποιήσει τέτοια τεστ εδώ και πολύ καιρό", αλλά "συμπεριφέρθηκαν σαν να μην συνέβαινε τίποτα".

Ξαφνικά συνηθίζουμε μια άλλη γλώσσα. Διάβασμα σε 1,5'

Ξαφνικά συνηθίζουμε μια άλλη γλώσσα.
Και τι δεν ακούσαμε, “ειμαστε σε πόλεμο” „έκτακτη ανάγκη”, “ έκτακτη κατάσταση”,” πολεμικός εξαναγκασμός”. Μήπως είναι μια προειδοποίηση?

Ο φόβος είναι ένα κακός σύμβουλος, αλλα ξεγυμνώνει και πολλά. 

Με βάση τον ορισμό του θεωρητικού και φιλόσοφου πολέμου Carl von Clausewitz, τρία είναι τα χαρακτηριστικά που προσδίδουν σε μια ενέργεια τον χαρακτήρα του πολέμου.

• "Από τη μία πλευρά, το μίσος και η εχθρότητα, "που μπορεί να θεωρηθεί ως τυφλή φυσική ορμή",
• δεύτερον, η χρήση μαζικής στρατιωτικής δύναμης,
• τρίτον, ο πολιτικός σκοπός που είναι εγγενής σε κάθε πόλεμο.

Φυσικά υπάρχουν και άλλοι ορισμοί, αλλά οι περισσότεροι συμφωνούν στο ότι πρόκειται πάντα για μια αλληλοεπιδραστική συλλογική χρήση τόσο της βίας όσο και του υπάρχοντος σκοπού". 

Ο COVID-19 μας φέρνει μεν ταλαιπωρία, θλίψη και θάνατο, αλλά δεν προέρχεται ούτε από κάποιο μίσος αλλά ούτε και από κάποιους πολιτικούς στόχους. Τουλάχιστον για το τελευταίο αυτό γνωρίζουμε μέχρι σήμερα, οι ιστορικοί του μέλλοντος θα γράψουν γι’ αυτό, εάν υπήρξε πολιτική σκοπιμότητα.

Αρχίζουμε και συνηθίζουμε σε μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης - και η οποία θα συνεχιστεί?  Τέτοια λεγόμενα χρηστικά εργαλεία της λογικής, όπως ¨ο σκοπός αγιάζει τα μέσα”, όπως το λένε όλοι οι εκπρόσωποι κυβερνήσεων στις περισσότερες χώρες όταν τους ρωτούν για το πόσο θα διαρκέσουν τα μέτρα περιορισμού κινήσεων, είναι σε τέτοιες περιόδους ότι χειρότερο. Με ποιες συνέπειες όμως?


Για τον Ιταλό φιλόσοφο Giorgio Agamben, η πολιτική διαχείριση της επικινδυνότητάς και μετάδοσης του ιού απογυμνώνει τελείως τις βασικές αξίες της κοινωνικής συνύπαρξης.

Τι να συμβαίνει: Πόλεμος.
Είναι σημαντικό οι κρατικοί θεσμοί να τηρούν “την αρχή της αναλογικότητας και να μην ενεργούν σύμφωνα με το ουλιταριστικό ρητό 'ο σκοπός αγιάζει τα μέσα' ”. Ως εκ τούτου, είναι απαραίτητο τα μέτρα να είναι χρονικά περιορισμένα. Δεδομένου ότι η συγκεκριμένη πανδημία μπορεί να παραμείνει για μεγάλο χρονικό διάστημα, δεν μπορεί εκ πρωίμίου να απορριφθεί ο κίνδυνος ότι τα ειδικά μέτρα που αποφασίστηκαν θα εγκαθιδρυθούν εν μέρει σαν φυσιολογικά.

Τρία παραδείγματα δείχνουν ότι αυτό είναι δυνατό.

Α)

Η κατάσταση έκτακτης ανάγκης που διακηρύχθηκε για τις Ηνωμένες Πολιτείες του προέδρου Τζωρτζ Μπους μετά τις επιθέσεις στις 11 Σεπτεμβρίου 2001 εξακολουθεί να ισχύει και σήμερα. Επέτεινε κάθε χρόνο κατά ένα έτος με την αιτιολογία ότι η απειλή συνεχίζεται και ότι τα μέτρα που ελήφθησαν ήταν απαραίτητα.

Β)

Στις 14 Σεπτεμβρίου 2001, το Συμβούλιο του ΝΑΤΟ δήλωσε ότι η επίθεση της Αλ Γκάιντα στις Ηνωμένες Πολιτείες θεωρήθηκε επίθεση εναντίον όλων των μελών της Συμμαχίας και για πρώτη φορά στην ιστορία του ΝΑΤΟ ενεργοποίησε το καθήκον βοήθειας του άρθρου 5. Η ενεργοποίηση αυτή εξακολουθεί να ισχύει σήμερα στις ΗΠΑ αν και πρόκειται να αποσυρθούν σήμερα από το Αφγανιστάν.

Γ)

Τέλος, τον Νοέμβριο του 2015, μετά τη νύχτα της τρομοκρατίας στο Παρίσι, η γαλλική κυβέρνηση επέβαλε αρχικά κατάσταση έκτακτης ανάγκης για δώδεκα ημέρες, η οποία στη συνέχεια συνεχίστηκε μέχρι τα τέλη του 2017. Στη συνέχεια, ο νόμος πέρασε σημαντικά στοιχεία του, συμπεριλαμβανομένων εκτεταμένων μέτρων επιτήρησης, στο εθνικό δίκαιο.Όλα αυτά τα έκτακτα μέτρα δικαιολογήθηκαν από την τρομοκρατική απειλή.

Ο λεγόμενος "πόλεμος κατά του ιού" διεξάγεται επίσης σε κάποια κράτη με την υποστήριξη του στρατού, για παράδειγμα για τα θέματα υλικοτεχνικής υποστήριξης όπως στη Γαλλία, όπου ασθενείς με σοβαρή ασθένεια μεταφέρονται σε άλλα νοσοκομεία λόγω εξάντλησης των ιατρικών εργαλείων και υποδομών στο χώρο εργασίας. Η γερμανική Bundeswehr παρέχει στρατιωτικά νοσοκομεία και ιατρικό προσωπικό ή παρέχει και το απαραίτητο ιατρικό υλικό.
Αυτό σίγουρα είναι χρήσιμο σε αυτή την κρίση, αλλά δεν έχει καμία σχέση με κατάσταση έκτακτης ανάγκης ή πολέμου. Απλά ειναι μια διοικητική βοήθεια. Επομένως, όλα αυτά που ρητορεύοντας θέλουν να πουν οι πολιτικοί μας με λεξιλόγια πολέμου είναι τελείως ακατάλληλα.

Η μοναδική αξία η βιολογική επιβίωση?
Ο ιός όχι μόνο έχει μολύνει άτομα, αλλά ολόκληρη την κοινωνία. “Ο συνάνθρωπος έχει εξαφανιστεί σε κάποιες χώρες” -διότι δεν έχει σημασία αν δεν κηδεύονται τα πτώματα στη χώρα σου ή κάπου αλλού- και είναι περίεργο ότι ακόμα και οι εκκλησίες σιωπούν γι' αυτό.

Αυτός θα είναι ο στόχος και σκοπός της ζωής μας, τουλάχιστον – ας γίνω προφητικός- το 85% του πληθυσμού του πλανήτη? Η ίδια βιολογική επιβίωση?

Ο Giorgio Agamben συνεχίζει με φόβο στη Neue Zürcher Zeitung, ότι η κατάσταση έκτακτης ανάγκης, στην οποία οι κρατικές αρχές μας έχουν καθίσει για κάποιο χρονικό διάστημα, θα μπορούσε να γίνει το κανονικό κράτος στο μέλλον.
“Οι άνθρωποι συνηθίζουν να ζουν σε συνθήκες συνεχούς κρίσης και έκτακτης ανάγκης. Δεν φαίνεται να παρατηρούν ότι η ζωή τους έχει μειωθεί σε καθαρά βιολογική λειτουργία και έχουν χάσει όχι μόνο κάθε κοινωνική ή πολιτική διάσταση αλλά και ανθρώπινες ή συναισθηματικές διαστάσεις και προπάντων την (απαιτούμενη ενσυναίσθηση).”

Πραγματικά, ζούμε σε μια κοινωνία που μπορεί να φτάσει στο σημείο να θυσιάσει την όποια υπαρκτή ελευθερία υπέρ των λεγόμενων λόγων ασφαλείας και να καταδικαστεί να ζήσει σε μια συνεχή ίσως και σταθερή κατάσταση φόβου και ανασφάλειας.

“Μια κοινωνία που ζει σε μια σταθερή κατάσταση έκτακτης ανάγκης δεν μπορεί να είναι μια ελεύθερη κοινωνία.”

Στην Ουγγαρία, την Πολωνία και το Ισραήλ, οι κυβερνήσεις προσπαθούν ήδη να χρησιμοποιήσουν την κρίση για να ενισχύσουν τις εξουσίες τους. Μα ακόμα και στην χώρα μας θα βγει ο τεχνοκράτης κερδισμένος χωρίς να έχει κάνει κάτι ουσιαστικό, μόνο με απαγορεύσεις ανυψώνει το λεγόμενο  πολιτικό του ανάστημα. Μήπως όμως ο Έλλην μόνο αυτό απαιτεί για να αισθάνεται ότι κυβερνάται?

Ο κόσμος θα είναι διαφορετικός για εμάς του πολίτες με την ένταξη μας σε μια δημόσια σφαίρα, μετά το COVID-19 από ότι πριν.

Από αυτή την άποψη, δύο καθήκοντα είναι σημαντικά:

Α)Πρέπει να διασφαλίσουμε ότι το κράτος παραμένει ικανό να ενεργεί χωρίς να περιορίζει αδικαιολόγητα την ελευθερία μας στο όνομα της ασφάλειας. Η κρίση Corona αποκαλύπτει πόσο στα όρια είναι φτιαγμένο το σύστημα υγειονομικής περίθαλψης μας, το οποίο είναι προσανατολισμένο στο κέρδος για τη μέγιστη απόδοση (Άκου ανθρωπάκο. Το σύστημα υγείας σου άρρωστο)

Β)Πρέπει επειγόντως να σκεφτούμε πώς μπορούμε να αλλάξουμε αυτό για να εξασφαλίσουμε μια παγκόσμια κοινωνία βασισμένη στην αλληλεγγύη και τη δικαιοσύνη.

O Trump προετοιμάζει το έδαφος για μια ολοκληρωτική δικτατορία.

O Trump προετοιμάζει το έδαφος για μια ολοκληρωτική δικτατορία.

Στην Αμερική δυναμώνει η αντίδραση και η επιθυμία των σε εγρήγορση εβρικόμενων πολιτών για μια ανατροπή 'ala American' για μια ίση και δίκαιη διαβίωση στη χώρα με αφορμή την αποτυχημενη αντιμετώπιση της ασθένειας απο τον Trump.

Ο Trump έχει βάλει τον εαυτό του σε μια τέτοια θέση που μπορεί και χωρίζει τους βασικούς πόρους που χρειάζονται κατά τη διάρκεια της επιδημίας του ιού τα κρατίδια, και υπάρχουν στοιχεία γι αυτό, και ανταμείβει τα ρεπουμπλικανικά κρατίδια με πιο ουσιαστικές προμήθειες και αποκλείει απο αυτες τα δημοκρατικά κυβερνώντα κρατίδια.

Ο φτωχός και λίγος αυτοκράτορας με μια κακή κόμμωση όπως ειναι αυτός, ο Trump, απαιτεί υποταγή και επαίνους από τους πολιτικούς ηγέτες των κρατιδίων σε όλη τη χώρα με αντάλλαγμα μια δίκαιη μεταχείριση από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση!

Αλλά ίσως πιο αξιοσημείωτο, ο Trump χρησιμοποιεί τις απαραίτητες αυστηρές μεθόδους για τον έλεγχο του ιού ως μια μορφή συμμετοχής του και παρέμβασής του στη μαζική παθητικότητα. Στο κλασικό της βιβλίο, ΟΙ ΑΠΑΡΧΕΣ ΤΟΥ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΥ η Hannah Arendt επεσήμανε το φόβο της τρομοκρατίας ως εργαλείου που χρησιμοποιείται από τα ολοκληρωτικά καθεστώτα για τον έλεγχο των πληθυσμών.

"Μόνο όταν μεγάλες μάζες γίνουν περιτές ή μπορούν με κάποιο τρόπο πλυθυσμιακά να συρρικνώθούν χωρίς τα καταστροφικά αποτελέσματα της ερήμωσης, είναι μια ολοκληρωτική κυριαρχία δυνατή σε αντίθεση με ένα ολοκληρωτικό κίνημα", γράφει η Arendt.

Στη θέση της «συρρίκνωσης» βάλτε τους «θανάτους», και με τα θύματα του ιού στις δεκάδες χιλιάδες και ενδεχομένως στο τέλος και περισσότερα από ένα εκατομμύριο, ο Trump έχει στα χέρια του έναν από τους βασικούς μοχλούς μιας ολοκληρωτικής κυριαρχίας.

Μπορείτε να το δείτε ξεκάθαρα στο πρόσωπό του όταν μιλάει. Οι άνθρωποι μιλάνε για την «lack of empathy» (έλλειψη ενσυναίσθησης) του Trump, και καθώς τα σώματα συσσωρεύονται, υπάρχει η εντύπωση ότι αυτό που βλέπουμε στον Trump είναι η απόλαυση ενός δικτάτορα.

Για κάθε νεκρό σώμα που ξετυλίγεται στο πίσω μέρος ενός φορτηγού ψυγείου, ο Trump βλέπει εκατό φοβισμένους ψηφοφόρους που μπορούν να χειραγωγηθούν στην λατρεία του άφοβα ηγέτη τους.

“We can talk about abstract ideas like income inequality, and we can point to real problems like global warming and the need for universal health care, but tens of thousands, even hundreds of thousands of dead bodies will rally the Democratic Party and vote this murdering bastard out of office. We don’t have to play by the old Chicago rules and “vote the graveyard.” All we have to do is remember those who have been sacrificed to this despicable man’s criminal lying and dereliction of duty. Then we need to turn out and vote.” [Lucian K. Truscott IV]

Μια οπτική ευκαιρίας, Διάβασμα σε 1'

Μια οπτική ευκαιρίας για ένα διαφορετικό είδος κόσμου;
Θα μπορούσαν οι στρατηγικές αντίδρασης-ανταπόκρισης  να δομηθούν διαφορετικά  πάνω σε άλλα κριτήρια, όχι μιας ανθρωποκαίνου αλλα μιας κλιματικεντρικής ευημερίας, και  να αποτελέσουν την ώθηση για μια αποτελεσματική αντιμετώπιση της αρνητικής κλιματικής αλλαγής, ή θα ληφθούν απλώς μέτρα για να  περάσουμε όσο ανώδυνα μπορούμε τις σημερινές σκληρές συνθήκες διαβίωσης και τελικά απόσυρσης αυτών, ώστε να επανέλθουμε στο γννωτό μοντέλο μας, γιατί αυτό ειναι το πιο short term σίγουρο, "business-as-usual" ?

Ειναι όπως η παραβολή "οι τυφλοί και ο ελέφαντας". Βλέπουμε  να σπάει και να πέφτει στη θάλασσα  ένα τεράστιο κομμάτι πάγου, αλλα δε βλέπουμε, δεν κατανοούμε, ότι πίσω απο το κομμάτι που έσπασε λείωνει ο πάγος.


Γιατί με τον έτσι θέλω κουλτουραλισμό όμως αυτών των αυθεντικών ναρκισσιστών , που έχουν παραχθεί απο το σύστημα, ενισχύεται πολιτικά μέσω μιας αισθητικής βούλησης¹ ο περιορισμός μιας πολιτικής πραγματικότητας μιας κοινωνίας, μόνο στα υποκειμενικά της θεμέλια, που αθροίζει στο σύνολο της τις συνθήκες διαβίωσής τους σε μια αυτοτελή και με ανεξάρτητες αιτίες διαβίωσης της αυτοσυνείδησης τους, πάνω στο ναρκισσισμό τους.

Η απάντηση θα παραμένει στο χώρο απλά έως η κοινωνία των πολιτών απαιτήσει από την πολιτική- γιατι αυτοί έχουν και το καρπούζι και το μαχαίρι- την αναπροσαρμογή όλων των στόχων και την εγκατάλειψη της εξελικτικής θεωρίας στον κοινωνικοοικονομικό τομέα, παρόλο που έχουν ήδη προταθεί ορισμένα μέτρα, όπως η εθνικοποίηση ιδιωτικών επιχειρήσεων στη Γαλλία και ενός παγκόσμιου μηνιαίου εισοδήματος στις ΗΠΑ και τα οποία στη χειρότερη περίπτωση για τον Καπιταλισμό θα ήταν ένας εφιάλτης.

"Όπως ισχυρίστηκαν ορισμένοι, το COVID-19 παρουσιάζεται στην κοινωνία σαν την ευκαιρία να ανταποκριθεί στην αλλαγή του κλίματος μέσω "μιας προγραμματισμένης ανάπτυξης" που δίνει προτεραιότητα στην ευημερία των ανθρώπων( και δεν ομιλούμε εδώ για αμιγώς υλική ευημερία) πάνω από τα περιθώρια κέρδους."2 Αυτό μπορεί να συμβεί όταν εξοικειωθούμε με τους τρόπους ζωής και τα εργασιακά πρότυπα που δίνουν προτεραιότητα,

• στην επιβράδυνση της δραστηριότητας μας(ας πούμε degrowth-αποανάπτπυξη),
• στη λιγότερη μετακίνηση,
• στις συντομότερες εβδομάδες εργασίας,
• στην κατάργηση των ενοικίων (ναι, παρόλο που ζώ μόνο από αυτό προς το παρόν),
• στην ανακατανομή του εισοδήματος από τους πλουσιότερους προς τους φτωχότερους,
• στην ιεράρχηση της υγείας των εργαζομένων (ειδικά για τους μετανάστες εργαζόμενους χαμηλού μισθού, ευάλωτους ενόψει της οικονομικής ύφεσης) και
• με βάση περισσότερο στις τοπικές αλυσίδες εφοδιασμού.

Ωστόσο, η επιβράδυνση που προκλήθηκε από το COVID-19 ανά το κόσμο, δεν είναι επιβράδυνση ανάπτυξης δηλαδή degrowth. Δεν αντικατοπτρίζει την ηθική και πολιτική δέσμευση για μια κλιματοκεντρική ανάπτυξη που βασίζεται στην προτεραιότητα της ευημερίας έναντι του κέρδους.

Έχουμε ανάγκη πλέον, μια δίκαιη κλιματική αλλαγή. Πως γίνεται αυτό? Μια κλιματική αλλαγή που θα εξασφαλίζει την προστασία των φτωχών και πιο ευάλωτων στη κοινωνία και εδώ δίνουμε έμφαση όχι μόνο στις αστικές κοινωνίες αλλα και στην ύπαιθρο και η οποία θα ενσωματωθεί στην πανδημική αντίδρασή μας μετα τα αυστηρά περιοριστικά μέτρα. Καθώς οι θερμοκρασίες θέρμανσης συνεχίζουν να λιώνουν το permafrost με ανησυχητικούς ρυθμούς, η πιθανότητα ακόμα πιο σοβαρών πανδημιών που αναδύονται από τον πάγο που λιώνει είναι ένας πολύ πραγματικός κίνδυνος. 

Συνεπώς, η δράση για την αλλαγή του κλίματος είναι η μοναδική ζωτική αντίδραση για την πανδημία ή αλλιώς, να εξημερωθεί η κοινωνία πλέον.

Η ερώτηση στο τέλος θα μπορούσε να ήταν: μπορεί η εξελικτική θεωρία που ζούμε σήμερα να μεταφερθεί σε ένα άλλο επίπεδο, δηλαδή να προσαρμοστεί στο εν δυνάμει εξελικτικό 'είδος' και να γίνει ή  πρωτογενής προϋπόθεση δίκαιης διαβίωσης δηλαδή το κλίμα ,και όλα τα άλλα να καταρρεύσουν όσα δεν δύνανται να προσαρμοστούν όπως π.χ. obsolete υποκείμενες ασθένειες όπως αυτή που εχει το "... boy" της wall street παρακάτω ... ?

1Μια αισθητική βούληση βασίζεται σε μια έλλειψη που είναι εγγενές της σχέσης των αυτοεκτιμήσεων: η έλλειψη της αίσθησης της αυτοεκτίμησης που αφήνει τελικά στο τέλος μια εμμονή για αναγνώριση. Ο παραλογισμός τους αποκαλύπτεται στο γεγονός ότι η προσπάθειά τους επιτυγχάνει το αντίθετο από αυτό που θέλουν, γιατί κάθε αυτοεκτίμηση μπορεί να είναι τόσο έγκυρη όσο μπορεί να καθορίσει και άλλες αυτοεκτιμήσεις.
2. Vijay Kolinjivadi, Diana Vela Almeida, Jonathan Martineau, Can the planet really be saved in Time? On the temporalities of socionature, the clock and the limits debate, https://doi.org/10.1177/2514848619891874

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας αγνοεί την Ταϊβάν. Ο κόσμος πληρώνει το αντίτιμο.

Σκανδαλώδης η αντίδραση του ΠΟΥ:
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας αγνοεί την Ταϊβάν και καθυστερεί δυο μήνες σχεδόν. 
Ο κόσμος -οι κάτοικοι του πλανήτη-το πληρώνουν αυτή τη στιγμή αυτό.
Υπάρχει ένα νησιωτικό έθνος στη νοτιοανατολική ακτή της Κίνας, όπου αξιωματούχοι της δημόσιας υγείας είδαν την εμφάνιση της πανδημίας - και έλαβαν τα μέτρα τους πριν από την Κίνα. Σχεδόν τρεις μήνες μετά την αναφορά της πρώτης επιβεβαιωμένης περίπτωσης Covid-19, η χώρα αυτή ανέφερε μόνο 348 θετικά τεστ και πέντε θανάτους. Ήταν μια από τις πρώτες χώρες που επλήγησαν και είχε ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά μόλυνσης.
Η Ταϊβάν ήταν η πιο προετοιμασμένη χώρα ενάντια στο κορωναϊό από οποιαδήποτε άλλη χώρα, αλλά ο ΠΟΥ θέτει πρώτα τη "πολιτική" του... διαπλοκή των συμφερόντων

 Αλλά δεν θα γνωρίζατε τίποτα από όλα αυτά, αν προσπαθούσατε να μαθαίνατε τις πληροφορίες από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας. Η χώρα είναι η Ταιβάν, την οποία ο ΠΟΥ αρνείται να αναγνωρίσει ως κυρίαρχο κράτος.
Παρά τις έγκαιρες προειδοποιήσεις από αξιωματούχους της Ταιβάν, ο οργανισμός κράτησε το νησί αποκομμένο από τα παγκόσμια δίκτυα πληροφόρησης. Τώρα, μάλλον ο υπόλοιπος κόσμος πληρώνει το τίμημα.
Για σχεδόν μισό αιώνα, η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας έχει εμποδίσει ουσιαστικά την Ταϊβάν να ενταχθεί στον ΠΟΥ. Παρά το γεγονός, ότι ποτέ δεν έχει ασκήσει εξουσία πάνω στο νησί, το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα θεωρεί επίσημα την Ταϊβάν μέρος της επικράτειάς του και αναγκάζει διεθνείς οργανισμούς - συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Εθνών και των οργανισμών του όπως ο ΠΟΥ - να επιβεβαιώνουν την άποψή της Κίνας.

Η σουρεαλιστική video κλήση. Μια ζωντανή εκπομπή...
Το περασμένο Σαββατοκύριακο, ο παραλογισμός αυτού του γεωπολιτικού παράδοξου ξεκίνησε σε μια εκπομπή ειδήσεων(video) που γρήγορα έγινε ιογενής και εξαπλώθηκε. Σε μια συνέντευξη στο Skype, η δημοσιογράφος Yvonne Tong του δημόσιου ραδιοτηλεοπτικού φορέα RTHK στο Χονγκ Κονγκ ζήτησε από τον Δρ. Bruce Aylward, ανώτερο αξιωματούχο του WHO να του πεί, εάν ο ΠΟΥ θα επανεξετάσει την ιδιότητα μέλους της Ταϊβάν.

Στην οθόνη φορητού υπολογιστή τηςTong, το πρόσωπο του Aylward μαζεύτηκε προς τα κάτω. Ανοιγόκλεισε τα βλέφαρά του για μερικά δευτερόλεπτα. Μετά είπε ότι «δεν μπορώ να ακούσω την ερώτηση». Όταν η Tong προσφέρθηκε να επαναλάβει την ερώτηση, ο Aylward τον διέκοψε λέγοντάς της: "Όχι, αυτό είναι οκ, ας προχωρήσουμε σε μια άλλη ερώτηση τότε"."Είμαι πραγματικά περίεργη να μιλήσω και για την Ταϊβάν", δήλωσε η Tong. Το πρόσωπο του Aylward εξαφανίστηκε από τη οθόνη - είχε τελειώσει την κλήση.

Όταν η Τονγκ κάλεσε πίσω και επαναλάμβανε την ερώτησή της, ο Aylward

απάντησε: «Λοιπόν, έχουμε μιλήσει ήδη για την Κίνα. Και εάν θα γύρω σας τις διάφορες περιοχές της Κίνας, όλες έχουν κάνει πολύ καλή δουλειά ». Ευχαρίστησε την Τονγκ και έκλεισε πάλι την κλήση.
Η σουρεαλιστική ανταλλαγή κράτησε για ένα λεπτό. Αλλά για τους Ταϊβανούς, είναι αυτό μια στοχοποίηση μιας ολόκληρης ζωής. Μόνο κατά τη διάρκεια αυτής της εκπομπής ο ΠΟΥ αλλάξε τον τρόπο με τον οποίο αναφερόταν σε αυτή τη χώρα με σχεδόν 24 εκατομμύρια κατοίκους, από "Ταϊβάν, την Κίνα" έως την "Ταϊπέι" και τη νέα και παράξενη έκφραση η "Ταϊπέι και τα περίχωρά της". Επίσης, επέτρεψε στην Κίνα να αναφέρει στις εκθέσεις της τους αριθμούς των ασθενών – με λοίμωξη- με κορωναϊό της Ταϊβάν ως μέρος του συνόλου της, αντί να αναφέρει ξεχωριστά τους αριθμούς της Ταϊβάν - μια σύγκρουση που δημιούργησε πονοκέφαλο για το μικρότερο έθνος. Ορισμένες  χώρες θέσπισαν ταξιδιωτικούς περιορισμούς προς την Ταϊβάν μαζί με την Κίνα, παρά το δραστικά χαμηλότερο ποσοστό μόλυνσης της Ταιβάν.

Εάν όμως η γεωπολιτική υπαγορεύει την πολιτική για την υγεία, οι περισσότερες σοβαρές επιπτώσεις είναι σπάνια μόνο οικονομικές. 

Η παραμόρφωση της πραγματικότητας της Ταιβάν από τον ΠΟΥ έχει συνέπειες που πρέπει να μετρηθούν σε ανθρώπινες ζωές.

Πάνε να σώσουν το φιάσκο
Λίγο μετά την τέλος του βίντεο RTHK, ένας εκπρόσωπος του ΠΟΥ έστειλε με ηλεκτρονικό μήνυμα μια δήλωση στους δημοσιογράφους, ένα σπάνιο παράδειγμα χρήσης του προτιμώμενου ονόματος της Ταϊβάν: "Το ζήτημα της συμμετοχής των Ταϊβανών στον ΠΟΥ ανήκει στα κράτη μέλη του ΠΟΥ, όχι στο προσωπικό του ΠΟΥ. Ωστόσο, ο ΠΟΥ συνεργάζεται στενά με όλες τις υγειονομικές αρχές που αντιμετωπίζουν την τρέχουσα πανδημία του κοροναϊού, συμπεριλαμβανομένων των εμπειρογνωμόνων της υγείας της Ταϊβάν». 
Η Ταϊβάν υποστηρίζει ότι δεν υπήρξε συνεργασία. Σύμφωνα με τους αξιωματούχους της χώρας, στις 31 Δεκεμβρίου - την ίδια ημέρα που οι αξιωματούχοι της υγείας του Wuhan ανακοίνωσαν την ανακάλυψη ιογενούς πνευμονίας με "καμία σαφή ένδειξη μετάδοσης από άνθρωπο σε άνθρωπο" η Ταιβάν  έγραψε στον ΠΟΥ για να ζητήσει περισσότερες πληροφορίες από τη Κίνα σχετικά με την ασθένεια και την πιθανότητα να μεταδοθεί ανάμεσα στους ανθρώπους. 
Λένε ότι ο ΠΟΥ αναγνώρισε την παραλαβή της επιστολής, αλλά δεν απάντησε με κάποιο τρόπο ή δεν μοιράστηκε την επιστολή με τα κράτη μέλη του ΠΟΥ.

Η Ταιβάν αναλαμβάνει δράση 31  Δεκεμβρίου 2019
Η Ταϊβάν ανέλαβε είχε αναλάβει δράση ούτως ή άλλως Πριν από τη νύχτα στις 31 Δεκεμβρίου, η χώρα αποφάσισε να ξεκινήσει υγειονομικούς ελέγχους σε όλους τους επιβάτες που φτάνουν με πτήσεις από το Wuhan. Δύο εβδομάδες αργότερα - εν μέσω συνεχόμενων καθησυχασμών από τους Κινέζους και τους υπαλλήλους του ΠΟΥ, ότι δεν υπήρχε ανάγκη για συναγερμό, η Ταϊβάν απέστειλε δύο από τους ειδικούς της υγείας στην πόλη στην επαρχία Χουμπέι, όπου βρήκαν σοβαρές πιθανότητες, ότι ο κορωναϊός ήταν ικανός να μεταδωθεί από άνθρωπο σε άνθρωπο μετάδοση. 

Αυτός ο ιός, για τον οποίον μιλήσαν στις 16 Ιανουαρίου, θα μπορούσε να είναι πολύ πιο επικίνδυνος από ό, τι είχε αρχικά υποτεθεί, σημειώνοντας ότι οι τοπικοί γιατροί του Wuhan έπαιρναν πολύ σοβαρά την ασθένεια.
Θα διαρκούσε ακόμα τέσσερις ημέρες, πριν η κινεζική κυβέρνηση αναγνωρίσει επισήμως ότι ο ιός θα μπορούσε να μεταδοθεί μεταξύ ανθρώπων στις 20 Ιανουαρίου. Εν τω μεταξύ, η πόλη Wuhan είχες εκδήλωση δείπνου 40.000 νοικοκυριών για να γιορτάσει το σεληνιακό νέο έτος και εκατομμύρια άνθρωποι είχαν εγκαταλείψει την πόλη για τις διακοπές, διασκορπισμένες σε όλη τη χώρα τη χειρότερη δυνατή στιγμή.

Μέχρι τη στιγμή που η Ταϊβάν επιβεβαίωσε την πρώτη της περίπτωση Covid-19 στις 21 Ιανουαρίου, η χώρα ήταν αναμφισβήτητα πιο προετοιμασμένη από οποιαδήποτε άλλη χώρα στον κόσμο. Κινητοποίησε το Κέντρο Κεντρικής Επιδημίας (CECC) - μια υπηρεσία ταχείας αντίδρασης που δημιουργήθηκε μετά την επιδημία SARS του 2003 - για να εφαρμόσει καραντίνα και να ασκήσει ασκήσεις στα νοσοκομεία. Οι πολίτες κλήθηκαν να παραμείνουν ήρεμοι και διαβεβαίωσαν ότι θα μπορούσαν όλοι να αγοράσουν χειρουργικές μάσκες, καθώς η παραγωγή των μάσκων αυξήθηκε σε εκατομμύρια την ημέρα. Λίγο αργότερα, οι μάσκες της Ταϊβάν απαγορεύτηκαν προσωρινά για εξαγωγή.
 

Οι άνθρωποι στέκονται στη σειρά για να αγοράσουν μάσκες προσώπου σε φαρμακείο στην Ταϊπέι στις 3 Φεβρουαρίου 2020. Η κυβέρνηση της Ταϊβάν έκανε μάσκες σε όλους, αλλά περιόρισε τον αριθμό που κάθε άτομο μπορούσε να αγοράσει ανά ημέρα. (Gene Wang / Getty Images)

Αντίθετα, η περιφέρεια Hubei δεν ξεκίνησε τα δικά της μέτρα έκτακτης ανάγκης μέχρι την επομένη ημέρα, παρόλο που η κινεζική υγειονομική αρχή είχε ήδη αναφέρει 440 περιπτώσεις και εννέα θανάτους στην ηπειρωτική Κίνα.
 
Παρά την αποφασιστική απάντησή της, η Ταϊβάν αποκλείστηκε από την έκτακτη συνάντηση του ΠΟΥ στις 22 Ιανουαρίου, όπου εκπρόσωποι από 16 χώρες - συμπεριλαμβανομένης της ΛΔΚ, της Ιαπωνίας, της Νότιας Κορέας και των Ηνωμένων Πολιτειών - επέλεξαν να καθυστερήσουν να δηλώσουν τον κορωναϊό μια παγκόσμια έκτακτη ανάγκη για την υγεία . Όταν ο Ταϊβάν γενικός αναπληρωτής γενικός διευθυντής του CECC , Chuang Jen-hsiang, έδωσε τη δική του συνέντευξη Τύπου στην Ταϊπέι, ένας τοπικός δημοσιογράφος τον ρώτησε αν η Ταϊβάν συντονίζεται με τον ΠΟΥ. «Δεν είμαστε σαν τις άλλες χώρες», απάντησε ο Chuang με ένα πονηρό χαμόγελο. "Δεν είχαμε προσκληθεί στη συνάντηση. Δεν υπάρχει τρόπος να αποκτήσουμε πληροφορίες από πρώτο χέρι."
 
Μέχρι τη στιγμή που ο ΠΟΥ δήλωσε τελικά μια παγκόσμια κατάσταση έκτακτης ανάγκης για την υγεία στις 30 Ιανουαρίου, σχεδόν 8.000 περιπτώσεις είχαν επιβεβαιωθεί από κινεζικές αρχές, εκατοντάδες άνθρωποι είχαν πεθάνει και ο ιός είχε εμφανιστεί σε τουλάχιστον 18 χώρες εκτός της Κίνας. Παρόλα αυτά, ο ΠΟΥ είχε στη δήλωση του έναν αποσπασματικό τόνο. "Η δήλωση αυτή δεν αποτελεί μη ψήφο εμπιστοσύνης στην Κίνα", δήλωσε ο γενικός διευθυντής Tedros Adhanom Ghebreyesus. "Αντίθετα, ο ΠΟΥ εξακολουθεί να έχει εμπιστοσύνη στην ικανότητα της Κίνας να ελέγχει την εκδήλωση του ιού."

Η Ταιβάν βοηθάει την Ιταλία με μάσκες ενω οι Ευρωπαίοι αρνούνται
Η Ταϊβάν, η Ιταλία και οι Ηνωμένες Πολιτείες επιβεβαίωσαν τις πρώτες τους περιπτώσεις Covid-19 μέσα σε λίγες ημέρες ο ένας από τον άλλο. Όμως, σε αντίθεση με τις άλλες δύο χώρες, η Ταϊβάν απέφυγε μέχρι στιγμής μαζικούς θανάτους - τόσο πολύ ώστε την Τετάρτη ο Πρόεδρος Tsai Ing-wen ανακοίνωσε ότι η Ταϊβάν θα δωρίσει 10 εκατομμύρια μάσκες πλεόνασμα σε μέρη όπως την Ιταλία και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι Ευρωπαίοι αργότερα αρνήθηκαν να βοηθήσουν τη Ιταλία με ιατρικό υλικό όπως γνωρίζουμε.
 
Δεν υπάρχει πραγματικός αλτρουισμός πίσω από αυτές τι κινήσεις της γρήγορης παροχής βοήθειας από τότε που άρχισε η εκδήλωση της ασθένειας. Τα έθνη που παρέχουν βοήθεια σε άλλους σχεδιάζουν μια καλύτερη εικόνα, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο διεθνές επίπεδο. Ακόμα και οι χώρες των οποίων τα ίδια τα κρούσματα δεν βρίσκονται σε μεγάλο βαθμό, όπως η Ρωσία και η Αυστραλία, χρησιμοποιούν αυτή τη στιγμή για να κερδίσουν πόντους.
Για την Ταϊβάν, αυτή είναι μια ευκαιρία να πιέσει την υπόθεση για μεγαλύτερη αναγνώριση.

Γιατί χάνει τη θέση της στον ΠΟΥ η Ταιβάν?
Η χώρα ήταν ιδρυτικό μέλος των Ηνωμένων Εθνών με το επίσημο όνομα της, η Δημοκρατία της Κίνας (ROC), το 1945. Αλλά την έβγαλαν σαν μέλος το 1971, όταν ο ΟΗΕ έδωσε τη θέση της στη PRC(Λαική Δημοκρατία Κίνα). Ο Κινέζος εμφύλιος πόλεμος δεν τελείωσε νόμιμα και η ΛΔΚ εξακολουθεί να επιδιώκει τελικά να αποκτήσει πλήρη κυριαρχία  επί της Ταϊβάν. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το Πεκίνο συνέχισε τη διπλωματική πίεση πιέζοντας άλλες χώρες να αποκηρύξουν την εθνική κυριαρχία της Ταϊβάν, ανοίγοντας παράλληλα το δρόμο για επιχειρήσεις της Ταϊβάν, όπως τη Foxconn - ο μεγαλύτερος κατασκευαστής ηλεκτρονικών ειδών στον κόσμο - να ασκούν επιχειρηματικές δραστηριότητες στην ηπειρωτική χώρα.
Η απάντηση σε αυτό το δίλημμα είναι το κεντρικό θέμα της πολιτικής της Ταϊβάν. Οι θέσεις κυμαίνονται από τη σκληρή ενοποίηση έως τη σκληρή θέση υπέρ της ανεξαρτησίας, με πολιτικούς και ακτιβιστές να αντιπροσωπεύουν κάθε διαβάθμιση αυτών των εναλλακτικών.
 
Το 2009, ο τότε πρόεδρος της Ταϊβάν, Ma Ying-jeou, κατόρθωσε να διαπραγματευτεί μια συμφωνία με τις αρχές του Πεκίνου για την Ταϊβάν για να αποκτήσει καθεστώς παρατηρητή στην Παγκόσμια Συνέλευση Υγείας (WHA), την επιτροπή κρατών που κυβερνά τον ΠΟΥ. Ένα μέλος του κόμματος για την ενοποίηση του Κουόμινταγκ, Μα, συμφώνησε ότι η Ταϊβάν θα επανεξετάσει την πολιτική της Κίνας για το "One China" και θα χρησιμοποιήσει το όνομα "κινεζική Ταϊπέι" στη συνέλευση. Στην πράξη, η συμμετοχή της Ταϊβάν ήταν περιορισμένη: Ένα σημείωμα του ΠΟΥ που διέρρευσε από το 2010 αποκάλυψε αυστηρές οδηγίες στον οργανισμό να χρησιμοποιήσει στις εκδόσεις του την ονομασία "Επαρχία Ταϊβάν της Κίνας" και απέκλεισε ρητώς την Ταϊβάν από τους Διεθνείς Κανονισμούς Υγείας (IHR). Οι κανονισμοί αυτοί ασκουν συντονιστιό και εκτελεστικό ρόλο στα κράτη μέλη του ΠΟΥ και  θα ανταλλάσσουν γρήγορα πληροφορίες και πόρους κατά τη διάρκεια παγκόσμιων καταστάσεων έκτακτης ανάγκης για την υγεία.

Κάθε νόημα  ύφεσης εξαφανίστηκε όταν εκλέγει πρόεδρος  η Tsai  το 2016. Η ΛΔΚ, εξοργισμένη  για τη θέση της για απόσχιση και ανεξαρτησία, εκδικείται   με το να δώσει οδηγία και να διατάξει,  να αποκλειστεί „η κινεζική  Taipei“ από το όργανο WHA . Η Ταϊβάν απο τότε προσπαθεί κάθε χρόνο  για την επανένταξη. Αλλα ίσως η συζήτηση για την για επανενταξη της Ταιβάν στον WHO δεν επικεντρώνεται στο σωστό σημείο.

Τι θα συνέβαινε αν η εν λόγω νομιμότητα δεν ήταν αυτή της Ταϊβάν - αλλά του συστήματος που αντιπροσωπεύει ο ΠΟΥ;

 
Ο ΠΟΥ είναι φαινομενικά ένας αντικειμενικός, αδιάφορος συντονιστής, που θέλει να διορθώνει χειρισμούς εθνικών κρατών. Η αρχική συγκάλυψη από την PRC(Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας) της επιδημίας SARS του 2003, η οποία οδήγησε σε θάνατο σε δώδεκα χώρες, συμπεριλαμβανομένων 73 ανθρώπων στην Ταϊβάν, είναι ένα κλασικό παράδειγμα του σε τι πρέπει να συμβάλει η πρόληψη του ΠΟΥ. Ωστόσο, στην περίπτωση της πανδημίας του κορωναϊού, ο οργανισμός έχει συγκατατεθεί εκ νέου με την πολιτική της ΛΔΚ, δημιουργώντας κρίσιμα ερωτήματα σχετικά με το εάν αυτό το σύστημα λειτουργεί γενικότερα όπως τον χειρίζεται ο ΠΟΥ σήμερα.

Ίδρυσή του
Ο ΠΟΥ δεν έχει λειτουργήσει ποτέ χωρίς τα κρατικά συμφέροντα. Όπως και άλλοι διεθνείς οργανισμοί που ιδρύθηκαν υπό τον ΟΗΕ μετά τον Β 'Παγκόσμιο Πόλεμο, ο οργανισμός προήλθε σαν ένα εργαλείο του 20ού αιώνα, της παγκόσμιας τάξης των ΗΠΑ. Το 1954, ο Ρεπουμπλικάνος Συνταγματάρχης Frances P. Bolton διατύπωσε το ενδιαφέρον των ΗΠΑ για τον ΠΟΥ σε μια ομιλία για την επέτειο της ίδρυσης του οργανισμού: «Στον παγκόσμιο αγώνα μας εναντίον του κομμουνισμού, μία από τις βασικές προσπάθειές μας είναι να διατηρήσουμε τον ελεύθερο κόσμο ισχυρό. Η ασθένεια αναπαράγει τη φτώχεια και η φτώχεια δημιουργεί περαιτέρω ασθένειες. Ο διεθνής κομμουνισμός ευδοκιμεί και στα δύο. " Η υγεία ήταν ένα μέσο για να μπεί ένα γεωπολιτικό τέλος.

Σήμερα, ο ΠΟΥ παραμένει υποτακτικός στους Αμερικανούς πολιτικούς και τις εταιρείες. Το 2018, η διοίκηση του Trump πίεσε τον ΠΟΥ να διορθώσει μια εκστρατεία υπέρ του θηλασμού και εμπόδισε ψήφισμα του ΠΟΥ να φορολογήσει τα ζαχαρούχα ποτά, και στις δύο περιπτώσεις για να ικανοποιήσει τους εκπροσώπους ομάδων συμφερόντων και τους κατασκευαστές των ΗΠΑ. Οι Ηνωμένες Πολιτείες πληρώνουν το μεγαλύτερο μέρος του προϋπολογισμού του ΠΟΥ από οποιοδήποτε κράτος μέλος. Αλλά η ετήσια συμμετοχή της - την οποία το Κογκρέσο ενέκρινε σε περίπου 123 εκατομμύρια δολάρια φέτος - είναι πενιχρή στο μεγάλο προϋπολογισμό της παγκόσμιας υγείας. 

Ο μεγαλύτερος μη κρατικός χορηγός του WHO είναι το Ίδρυμα Bill & Melinda Gates, το οποίο έχει δεσμεύσει 100 εκατομμύρια δολάρια για τον ΠΟΥ και σε άλλους οργανισμούς για την καταπολέμηση του κοροναϊού μόνο του. Ο ΠΟΥ θεωρεί ότι είναι διαρκώς ανεπαρκής, με προϋπολογισμό ύψους 4,4 δισεκατομμυρίων δολαρίων μικρότερο από τον προϋπολογισμό ορισμένων αμερικανικών νοσοκομείων. Ο Trump μόνο έχει επιδεινώσει την αίσθηση της οικονομικής ανασφάλειας του οργανισμού μετά την ανάληψη των καθηκόντων του, απειλώντας κάθε χρόνο να μειώσει τις συνεισφορές των ΗΠΑ στην παγκόσμια υγεία..

Διαφθορά και διαπλοκή
Το τελευταίο θα μπορούσε να εξηγήσει, γιατί ο ΠΟΥ κοιτάζει προς την Κίνα. Αυτή η δυναμική είναι ιδιαίτερα εμφανής στον WHA, το σώμα των κρατών μελών που καθοδηγεί τη διακυβέρνηση της ΠΟΥ και εκλέγει τον γενικό διευθυντή κάθε πέντε χρόνια. Ο ανταγωνισμός για τη θέση είναι έντονος και οι χώρες με μεγαλύτερη δυνατότητα επιροών και lobbying υπόσχονται σε άλλες χώρες να σχηματίσουν συνασπισμούς ψηφοφορίας, σε μια μυστική διαδικασία που περιλαμβάνει φυσικά συνασπισμούς  με  "ανεξέλεγκτη δωροδοκία". 
Το Πεκίνο αποδείχθηκε ιδιαίτερα έμπειρο σε αυτό το παιχνίδι: Το 2006, έσπρωξε με επιτυχία την επιλογή του, την γραφειοκράτη του Χονγκ Κονγκ Δρ. Μαργαρίτα Τσαν και το 2017 υποστήριξε τον σημερινό επικεφαλής, τον Δρ Τέντρο της Αιθιοπίας, που ο ίδιος στήριξε τις κινήσεις της Κίνας στο αναπτυσσόμενο εμπόριο με τις αφρικανικές χώρες. Και προφανώς μετά την εκλογή του επανέλαβε την υποστήριξή του για την πολιτική "Μια Κίνα" .

Ebola 2013
Αυτά τα διεθνή παζάρια κρατούν τον ΠΟΥ μακριά από το στενοχωρεί και να δυσανασχετεί τα κράτη μέλη του, ακόμη και όταν αυτό μπορεί να σώσει ζωές.
Για το ότι ο οργανισμός είχε πολύ αργή ανταπόκριση στην επιδημία Ebola το 2013 και είχε σχεδιαστεί και από εμπειρογνώμονες τι θα μπορούσε κανείς να πει? Έγγραφα που διέρρευσαν δείχνουν ότι οι υπάλληλοι του ΠΟΥ καθυστέρησαν να δηλώσουν την κατάσταση έκτακτης ανάγκης για ένα διάστημα δύο μηνών, φοβούμενοι ότι θα θεωρούνταν ως «εχθρική πράξη» από τη Γουινέα Μπισσάου, την Ακτή του Ελεφαντοστού και το Μάλι και ότι θα έβλαπτε τα εξορυκτικά συμφέροντα των χωρών αυτών .
 
Είναι βέβαιο ότι ο ΠΟΥ έχει και ένα σημαντικό ιστορικό επιτυχιών, μεταξύ των οποίων και το παγκόσμιο κίνημα που εξάλειψε την ευλογιά κατά το 1980. Ωστόσο, η αντίφαση του στην καρδιά της διεθνής και διασυνοριακής αποστολής του - που πάντα εξαρτάται από τις άκαμπτες έννοιες της εθνικής κυριαρχίας- αποκαλύπτει τα όριά του. Ο Δρ. Tedros (αυτός που βγαίνει και μιλάει συνέχεια, με τα γυαλιά) μπορεί να πει ότι ο κορωναϊός «δεν γνωρίζει σύνορα». Καθώς οι μετα-Ψυχρού Πολέμου διαμελίσεις της παγκοσμιοποίησης και οι εθνικιστικές πλευρές σκληρύνουν τη στάση τους, η διαφοροποίηση του ΠΟΥ σύμφωνα με τα συμφέροντα κάποιων κρατών-χωρών διακινδυνεύει μόνο να διευρύνει τις διαφορές και τις αντιδράσεις.

Το αποτέλεσμα
Για μας δεν είναι τίποτα πιο σημαντικό από το να επανεξετάσουμε το ζήτημα της εθνικής κυριαρχίας. Περιπτώσεις όμως όπως η Ταϊβάν δείχνουν πώς οι διασυνοριακές διαφορές επιδρούν αρκετά δυνατά, διαστρεβλώνοντας τις δυνατότητες που έχουμε για το πώς κατανοούμε και με ποιο τρόπο ανταποκρινόμαστε στην υγεία και τις ασθένειες.

Και στις Ηνωμένες Πολιτείες και στην Κίνα, οι κρατικοί εθνικισμοί που τροφοδοτούνται με την οργή λόγω κοροναϊού, απειλούν να μας βυθίσουν σε ένα νέο Ψυχρό Πόλεμο.

Είναι απλή σύμπτωση ότι τουλάχιστον δύο από τις κοινωνίες που απάντησαν πιο επιθετικά στον ιό -η Ταϊβάν και το Χονγκ Κονγκ-είναι αυτές που η ΠΟΥ δεν θεωρεί καθόλου κυρίαρχες;
 
Η πανδημία του κορωναϊού είναι ήδη μια βαθιά τραγωδία. Μπορούμε να αποφύγουμε περαιτέρω στενοχώριες, καταργώντας την εξάρτησή μας από ένα παγκόσμιο σύστημα υγείας που βλέπει τον κόσμο μέσα από ανταγωνιστικές χώρες. Αντ' αυτού, πρέπει να επικεντρωθούμε στη δημιουργία διακρατικής συνύπαρξης μεταξύ των εργαζομένων στον τομέα της υγείας, των ερευνητών και των κοινοτήτων.
Σε αυτό το σημείο, η εθνική κυριαρχία δεν μπορεί να μας σώσει - αλλά μόνο η αλληλεγγύη .
O Wilfred Chan είναι συγγραφέας και συντάκτης στη Νέα Υόρκη, ο οποίος κάλυψε το Κίνημα Ομπρέλα  και τα επακόλουθά του στο Hong Kong ως δημοσιογράφος στο Hong Kong.

Ειμαστε στα πρόθυρα της Ψηφιακής Επιτήρησης?