Ατομικά απόβλητα από τα χρόνια του ‘70. Που βρίσκονται?

Ατομικά απόβλητα και στη Μεσόγειο

Δείτε τι έχει συμβεί με τα ατομικά απόβλητα των πυρηνικών εργοστασίων από τα χρόνια του '70. Η ρύπανση από ακτινοβολία έχει εισέλθει και στη Μεσόγειο μέσω Γιβλαρτάρ.

Η επανάληψη μεσα σε δυο χρόνια. Μέσα σε δύο γενιές οδηγήσαμε τη γαία να καίγεται.

Μερικά βαρυσήμαντα γεγονότα πλέον της κλιματικής αλλαγής

Ο νεοφιλελεύθερος ναρκισσισμός και ο πολιτισμικός τους πουριτανισμός δεν αφήνει εξουσία και εξουσιαζόμενους να κατανοήσουν το γεγονός. Σαν  να μη συνέβει κάτι αυτό  το καλοκαίρι στο σπίτι μας, τη γαία. Συνεχίζουμε το Living in Excess, δεν συγκεκριμενοποιούμε τις βιώσιμες πολιτικές μετακίνησης γιατί έχουν μεσοπρόθεσμες έως μακροπρόθεσμες θετικές επιδράσεις και δεν θα προλάβουν οι Illuminati  πολιτικοί να τις ζήσουν με αδριάντα τους, οπότε προτιμούμε τις σύντομες, βραχυχρόνιες δράσεις , δεν δίνουμε σημασία στα σημαντικά, αλλά στα πανευρωπαϊκά κύπελα και ποδόσφαιρα, στους σεισμούς, στα μνημόνια  κλπ., ενώ η γαία καίγεται, όχι η ίδια  ο «ανθρωπόκαινος» άνθρωπος. Κάτι μέσα μου μου λέει: Είσαι ευτυχής που ζεις  και αυτό το συμβάν. Είναι κοινωνική τροποποίηση(με νόημα γενετικής τροποποίησης) και νοητικής μετάλλαξης της αγωνίας και του προβληματισμού χωρίς αποδέκτες όλο αυτό το καιρό που οδηγεί πλέον στην ολική απαξίωση της ανθρωπότητας. Όχι όμως του πλανήτη, θλίβομαι  όμως. Και μην αρχίσουμε, δεν λυπάσαι τα παιδιά των επόμενων γενεών, τι φταίνε αυτά διότι αυτές τις ερωτήσεις τις αντιμετωπίζεις μόνο με χαρακίρι. Οι γονείς του σήμερα και του χθες  τι κάνουν για τα παιδιά τους?

Δασοπυρκαγιές  στη Πορτογαλλία (Paulo M.F. Pires / fotolia.de)

Αυτό το καλοκαίρι είναι ασυνήθιστο πραγματικά, δεν το έχουμε ξαναζήσει. Το 2018 θα πρέπει να γίνει ιστορική ημερομηνία. Στη Σουηδία, καίγονται τα δάση , στην Ισπανία και την Πορτογαλία, οι θερμοκρασίες τις επόμενες ημέρες θα φτάσουν τους 50 βαθμούς. Ο Αρκτικός Κύκλος έχει ήδη ξεπεράσει τους 30 βαθμούς Κελσίου αυτό το καλοκαίρι ,και στη Λιθουανία έχει να βρέξει από τον Απρίλιο. Στο Αμβούργο, μαζεύουν από τα ποτάμια  τόνους νεκρών ψαριών. Στην Ελβετία μετακομίζουν τις πέστροφες σε άλλους ποταμούς με χαμηλότερες θερμοκρασίες από 25o C. Οι καλλιέργειές καταστρέφονται λόγω ανυδρίας, η ζωοτροφές λιγότερες, τα ζώα πεθαίνουν από τον καύσωνα, τα ποτάμια στερεύουν υπάρχει πρόβλημα ύδρευσης και μετακίνησης των ποταμόπλοιων λόγω χαμηλής στάθμης νερού. Η άσφαλτος των ακριβών οδικών υποδομών για τα αυτοκίνητα σπάνε και σηκώνονται, οι διάδρομοι των αεροδρομίων βρέχονται συνεχώς γιατί λειώνει η άσφαλτος και δημιουργούν πρόβλημα στη προσγείωση/απογείωση, η ζέστη ανυπόφορη, οι έχοντες και κατέχοντες  και οι προνομιούχοι ανοίγουν το κλιματιστικό έτσι απλά, …, οι τράπεζες έχουν στο  μέγιστο τα κλιματιστικά για να μη πέσουν τα συστήματά τους, το ρεύμα έρχεται από τι πρίζα, σχεδόν είκοσι βαθμούς διαφορά έξω μέσα.- και θερμαίνεται περισσότερο  ο αέρας και εκπέμπεται έτσι περισσότερο CO2 στην ατμόσφαιρα λόγω περισσότερης απαιτούμενης ηλεκτρικής ενέργειας.   Circulus vitiosus. 

Και ο φτωχός θα καίγεται τόσο στη δουλειά όσο και στο σπίτι, αυτός θα την πληρώσει.

Ενώ η διαχείριση των Bitcoins απαιτούν όλο και περισσότερο ενέργεια alias έκλυση CO2. Τι παγκόσμια ανεπάρκεια στη νόηση!

• Με τα αυτοκίνητα, εργοστάσια, σταθμούς παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας και τη γεωργία ο άνθρωπος εκλύει συνεχώς αέρια του θερμοκηπίου στην ατμόσφαιρα.

• Αυτό προκαλεί την σταθερή αύξηση της συγκέντρωση του CO2  στην ατμόσφαιρα - σε ένα σημερινό πλέον τρομαχτικά επικίνδυνο επίπεδο των 400 μερών ανά εκατομμύριο.

• Μέχρι πριν από την εκβιομηχάνιση υπήρχαν για τουλάχιστον 800.000 χρόνια λιγότερα από 280 μέρη ανά εκατομμύριο .

• Ο άνθρωπος έτσι έχει αυξήσει τη περιεκτικότητα CO2 στον αέρα περισσότερο από 40 %.

• Η υψηλή συγκέντρωση του CO2 στην ατμόσφαιρα θερμαίνει τον αέρα.

• Η μέση παγκόσμια θερμοκρασία έχει αυξηθεί κατά ένα βαθμό από πριν τη Βιομηχανική Επανάσταση.

• Τα τρία πιο hot χρόνια από μετρήσεις της θερμοκρασίας ήταν τα τελευταία τρία: το 2015, το 2016 και 2017

• Η υπερθέρμανση της γαίας οδηγεί σε όλο και πιο ακραίες θερμοκρασίες, πιο ισχυρές καταιγίδες, περισσότερες ξηρασίες και καύσωνες, το λιώσιμο των παγετώνων και στην Αρκτική και την όξυνση των ωκεανών.

• Εκατομμύρια άνθρωποι επηρεάζονται. Εδάφη καταστρέφονται, παράκτιες πόλεις ακατοίκητες, οι καλλιέργειες καταστρέφονται, νησιά εξαφανίζονται και έρημοι εξαπλώνονται.

• 2015, η διεθνής κοινότητα έχει υιοθετήσει μια συμφωνία για την προστασία του κλίματος στο Παρίσι. Εκεί, όλες οι κυβερνήσεις είχαν υποσχεθεί να περιορίσουν την αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη σε 1,5 βαθμούς.

• Επί του παρόντος, οδεύουμε προς μια αύξηση της θερμοκρασίας τριών βαθμών - όλες οι κυβερνήσεις να μειώνουν τις εκπομπές διοξειδίου του CO2 τους πολύ λιγότερο.

• Οι εκπομπές της Ελλάδας αυξήθηκαν το 2017 κατά 4%!!!!!!  Δεν φαίνεται να δίδεται ιδιαίτερη σημασία στα μέτρα μείωσης. Βλέπε π.χ. ΟΑΣΘ στη Θεσσαλονίκη.

• Η Βιώσιμη κινητικότητα δεν έχει αποφέρει απολύτως τίποτα διότι δεν στηρίζεται ενεργά από τις πόλεις τους πολίτες και τη πολιτική.

Πηγή:greenagenda.gr, Eurostat

Zaungastnic: Κλιματική αλλαγή. “Για τους φτωχούς θα είναι ανυπόφορος ο καύσωνας”

“Για τους φτωχούς θα είναι ανυπόφορος ο καύσωνας…”
Dorian Baganz, Vera Deleja-Hotko | Traslating and editing of the text Dr. rer. pol. Nicolas Theodosakis

 

Με πιστοποίηση από το μέσο ενημέρωσης/αρθρογράφο  για τη μετάφραση 20/11/2017

Ο καθένας που έχει μια πισίνα στον κήπο δεν χρειάζεται να φοβάται τις ακραίες καιρικές συνθήκες, λέει ο ερευνητής μετατροπής Bernd Sommer

Montage: der Freitag, Material: iStock

Κύριε Sommer, θα επωφεληθεί η βιομηχανία αντηλιακών στη Γερμανία από την αλλαγή του κλίματος;
Bernd Sommer: Λοιπόν, η υπερθέρμανση του πλανήτη δεν σημαίνει ότι ο ήλιος λάμπει παντού πιο συχνά. Οι ακραίες καιρικές συνθήκες αυξάνονται. Μπορεί συχνά να προκαλέσει καύσωνα, αλλά π.χ. σε ορισμένες περιοχές της Γερμανίας και σε αυξημένες βροχοπτώσεις. Εν ολίγοις, δεν νομίζω ότι αυτό θα επηρεάσει υπερβολικά τις πωλήσεις αντηλιακών.

-Ποιες συνέπειες της κλιματικής αλλαγής δεν μπορούμε να φανταστούμε ακόμα και δεν μας έχουν γίνει και αυτές συνειδητές;
Η Αραβική Άνοιξη έχει ξεκινήσει με ταραχές λόγω πείνας. Υπήρχαν κύματα καύσωνα και σοβαρές ξηρασίες στην Κίνα και τη Ρωσία την εποχή εκείνη, καθιστώντας δύσκολη την παραγωγή και εξαγωγή σιτηρών και προκαλώντας αύξηση των τιμών των τροφίμων στις χώρες του Μαγκρέμπ. Αυτό με τη σειρά του αποσταθεροποίησε το πολιτικό σύστημα. Υπάρχουν επιστήμονες που έχουν υπολογίσει ότι αυτό το κύμα θερμότητας δεν θα είχε συμβεί αν η θερμοκρασία της Γης δεν είχε αυξηθεί κατά ένα βαθμό. Δηλαδή, το σύνολο των επιδράσεων είναι πιθανώς μια έμεση συνέπεια της κλιματικής αλλαγής, η οποία έχει οδηγήσει σε αποσταθεροποίηση των συνθηκών διαβίωσης, γι 'αυτό και οι άνθρωποι έχουν καταφύγει στη Γερμανία. Ωστόσο, ο αντίκτυπος της κλιματικής αλλαγής είναι πολύπλευρος και πολύπλοκος. Σε μια χώρα όπως η Γερμανία, η αύξηση των τιμών των σιτηρών δεν οδήγησε σε αυτές τις συνέπειες.
-Τώρα οι άνθρωποι πλέον διαδηλώνουν κατά των προσφύγων. Αναμένεται ότι αυτό θα λάβει ακόμη πιο σοβαρές διαστάσεις;
Θεωρώ δύσκολο να κάνω μια πρόγνωση γι’ αυτό το θέμα. Αλλά αυτό που παρατηρούμε σε αυταρχικά κινήματα παγκοσμίως είναι ότι πρόκειται για την εξασφάλιση ενός status quo. Ο κοινωνιολόγος Στέφαν Lessenich μιλάει σε αυτό το πλαίσιο για την «externalization society». Δηλαδή έχουμε μεταθέσει προς τα έξω, προς τους άλλους, τις συνέπειες της ευημερίας μας και τώρα έρχονται πίσω σαν μπούμερανγκ. Το παράδοξο είναι ότι τόσο η AfD(‘Εναλλακτική για τη Γερμανία’- ακροδεξιό κόμμα) όσο και ο Donald Trump είναι εκείνοι που θεωρούν ότι δεν υπάρχει πρόβλημα κλίματος. Τι πρεσβεύουν λοιπόν αυτοί και όχι μόνο αυτοί: Το νησί των τυχερών πρέπει να εξασφαλιστεί, το φρούριο να επεκταθεί και να υπερασπίσουμε την ευημερία μας εις βάρος των άλλων.

-Πώς θα είναι η ζωή στο μέλλον στο νησί των τυχερών;
Η επαγγελματική μας ζωή χαρακτηρίζεται από υπερκινητικότητα. Σήμερα ζείτε στο Speckring του Μονάχου και μετακινείστε καθημερινά στην πόλη. Αλλά τι θα κάνουμε όταν οι καταιγίδες παραλύουν τις σιδηροδρομικές γραμμές? Αυτό το Φθινόπωρο είναι ένα καλό παράδειγμα. Μετακινούμαι με πολλά τρένα και είχα τρεις μεγάλες εμπειρίες καταιγίδας το φθινόπωρο που διέκοψαν τη σιδηροδρομική κυκλοφορία. Εξ αιτίας των καταιγίδων η υπερκινητικότητα, η οποία είναι μέρος του τρόπου ζωής μας, γίνεται λίγο έως πολύ δυσλειτουργική για την καθημερινότητά μας.

-Ποιες είναι οι συνέπειες της κλιματικής αλλαγής για την υγεία;
Μπορεί κανείς να παρατηρήσει ότι οι άνθρωποι πεθαίνουν κατά τη διάρκεια των καταιγίδων, ιδιαίτερα ηλικιωμένοι και άρρωστοι. Και ο τρόπος κατασκευών των σπιτιών μας δεν είναι το ίδιο με αυτό των περιοχών που καιρό τώρα έχουν να αντιμετωπίσουν τους κάυσωνες. Υπάρχουν σπίτια με μικρότερα παράθυρα Usus, έτσι ώστε να μην επιτρέπεται να διεισδύσει πάρα πολύ φως και θερμότητα. Στη Γερμανία υπάρχει η τάση από την άλλη πλευρά, τα παράθυρα να κατασκευάζονται από το δάπεδο μέχρι την οροφή. Όταν αυξάνονται οι υψηλές θερμοκρασίες, οι συνήθειες και ο τρόπος ζωής των ανθρώπων πρέπει να αλλάξουν. Για παράδειγμα, εάν είστε jogger που απολαμβάνετε να τρέχετε το μεσημέρι, γίνεται όλο και πιο επικίνδυνο επειδή μπορεί να οδηγήσει σε καρδιακή ανακοπή.

-Οι τροπικές ασθένειες θα γίνουν πλέον εγγενείς εδώ ...
Ήδη παρατηρούμε  τέτοιες καταστάσεις  με τσιμπούρια που μεταδίδουν ασθένειες. Λόγω κλιματικών συνθηκών, ο κίνδυνος μεταναστεύει από το νότο στο βορρά. Είναι λογικό ότι τα είδη κουνουπιών θα γίνουν εγγενή εδώ, όπου δεν μέχρι σήμερα δεν έκανε αρκετή ζέστη. Αλλά οι καταιγίδες είναι επίσης ένα πρόβλημα, καθώς ο κίνδυνος να σκοτωθείς από την πτώση ενός δένδρου η κλαδιού ή γλάστρας αυξάνεται.

-Ο ασφαλιστικός κλάδος εργάζεται ήδη πυρετωδώς για τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής.
Θα είναι εξαιρετικά δύσκολο για τους ασφαλιστές να υπολογίζουν αξιόπιστα τα ασφάλιστρα στο μέλλον. Θα βρείτε πάντα μια ασφάλιση, αλλά όχι σε μια τιμή που ο καθένας μπορεί να την αντέξει οικονομικά. Επειδή η προσφερόμενη προστασία πρέπει να είναι ρεαλιστική. Παράδειγμα: Οι πυρηνικοί σταθμοί στη Γερμανία δεν ήταν ασφαλισμένοι, αν και μπορεί κανείς να υπολογίσει την πιθανότητα εμφάνισης και το μέγεθος των καταστροφών μετά από ένα ατύχημα. Αλλά το μέγεθος της βλάβης ήταν τόσο μεγάλο που κανένας ασφαλιστής στον κόσμο δεν θα είχε αποφασίσει να αντισταθμίσει τέτοιο κίνδυνο με ασφάλιστρα. Ο κοινωνιολόγος Ούλριχ Μπεκ επισήμανε, στη Γερμανία δεν επιτρέπεται να κυκλοφορείς με ένα μοτοποδήλατο στο δρόμο χωρίς ασφάλιση, αλλά μπορείς να λειτουργήσεις ένα εργοστάσιο πυρηνικής ενέργειας χωρίς ασφάλεια. Ο κίνδυνος έγκειται στη συσσώρευση ακραίων καιρικών φαινομένων. Αν καίγεται παντού ταυτόχρονα, η ασφάλεια πυρκαγιάς σαν ύπαρξη καταρρέει.


-Ατυχία όταν έχουμε συχνά μεγάλες δασικές πυρκαγιές.
Ναι, ειδικά το Βραδεμβούργο θα επηρεαστεί από την άυξηση της θερμοκρασίας κα την ξηρασία τους καλοκαιρινούς μήνες. Ωστόσο, εξαρτάται από το πώς προσαρμόζεσαι στις κλιματικές αλλαγές. Φυσικά, οι μονοκαλλιέργειες με ερυθρελάτη είναι εξαιρετικά ευαίσθητες στις δασικές πυρκαγιές. Εξαιτίας αυτού, φυτεύονται περισσότερα μεικτά δάση. Ωστόσο, υπάρχει μια ισχυρή αλληλεπίδραση μεταξύ της θερμότητας, της μόλυνσης από παράσιτα και των νεκρών ξεραμένων δέντρων. Απλώς δεν υπάρχει μηχανισμός αιτιότητας. Ωστόσο, πολλοί ξεχνούν ότι η προσαρμογή στην αλλαγή του κλίματος βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη. Ακόμη και αν οι συνέπειες στο μέλλον δεν είναι τόσο τρομακτικές όσο φοβόταν κανείς, αυτό δεν σημαίνει ότι η κλιματική αλλαγή δεν ήταν ένα μεγάλο πρόβλημα. Απλά μπορεί να είχε προετοιμαστεί κανείς 40 χρόνια νωρίτερα.

-Πώς μπορεί να προετοιμαστεί κάποιος;
Υπάρχουν ήδη αυτά τα τυπικά μέτρα εξατομικευμένης προσαρμογής: βάζετε τον ανεμιστήρα ή βάζετε ένα κλιματισμό στο σπίτι επειδή είναι διαφορετικά, η ζέστη θα είναι ανυπόφορη. Το θανατηφόρο πράγμα για την ιστορία: Αυτή η τεχνολογία ψύξης είναι και πάλι η κινητήρια δύναμη της αλλαγής του κλίματος, μεταξύ άλλων εξαιτίας της κατανάλωσης ενέργειας. Παρόλο που δροσίζει το διαμέρισμά σου, θερμαίνει τη γη με εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου. Ο Ulrich Brand και ο Markus Wissen το περιέγραψαν άριστα σε ένα πρόσφατο βιβλίο ... Τίτλος: "Αυτοκρατορικός τρόπος ζωής". [Σχόλιο του blogger: living in excess ή ο υπερβολικός τρόπος ζωής]
 

Ναι, και τελικά  και αυτό το φαινόμενο SUV(sport utility vehicle) : οι άνθρωποι οδηγούν τα βαρέα αυτοκίνητα [blogge:panzer, tanks] παρόλο που γνωρίζουν τις συνέπειες για το κλίμα. Δημιουργούν για τον εαυτό τους το δικό τους κουκούλι. Αλλά εις βάρος άλλων. Έτσι  είναι λοιπόν και με τις ατομικές στρατηγικές προσαρμογής, όπως σίγουρα θα τις παρατηρούμε στο μέλλον. Οι πλούσιοι πιθανώς θα ζουν σε ένα κλιματιζόμενο διαμέρισμα. Αλλά εκείνοι που υποφέρουν ήδη από την ενεργειακή φτώχεια, δεν μπορούν να πληρώσουν ούτε τους λογαριασμούς ηλεκτρικού ρεύματος. Επιπλέον  κατά τα άλλα ζουν και σε επισφαλείς καταστάσεις επιβίωσης, και είναι και οι τελευταίοι που μπορούν να βοηθήσουν τον εαυτό τους με τέτοιες ατομικές στρατηγικές ανακούφισης και προσαρμογής.

-Η κλιματική αλλαγή οδηγεί σε πολύ μεγαλύτερη κοινωνική ανισότητα.
Τα περιβαλλοντικά ζητήματα όπως η κλιματική αλλαγή είναι καταλύτες της κοινωνικής ανισότητας. Εάν ανήκετε στα φτωχότερα τμήματα του πληθυσμού, η πιθανότητα να ζείτε σε έναν πολυσύχναστο δρόμο είναι πολύ υψηλότερη. Ο Ομοσπονδιακός Οργανισμός Περιβάλλοντος έχει αποδείξει, ότι στα τρίχρονα παιδάκια η περιεκτικότητα σε μόλυβδο στο αίμα τους στις κοινωνικές ομάδες χαμηλότερου εισοδήματος είναι σημαντικά υψηλότερη από ό, τι στις κατηγορίες υψηλότερων εισοδημάτων. Και αυτό συμβαίνει επειδή ζουν σε τόπους κατοικίας που υπάρχει αυξημένη κυκλοφορία αυτοκινήτων. Ακόμα και η υπερβολική θερμότητα μας επηρεάζει ανάλογα με την ταξική μας προέλευση και κοινωνική κατηγορία.

-Πώς ακριβώς;
Αν είστε φτωχοί, ζείτε σε παλιά κτίρια με πολλούς ανθρώπους σε μικρά, κυρίως δωμάτια χωρίς κλιματισμό. Ως πλούσιος άνθρωπος, από την άλλη πλευρά, ζείτε σε πολύ περισσότερα και ιδανικά κλιματιζόμενους χώρους. Ίσως  έχετε έναν κήπο, και  ακόμη και μια πισίνα. Εσείς θα  αντέξετε μέχρι και 40 βαθμούς. Όμως ειδικά για τους φτωχούς γίνεται ανυπόφορο.

-Είστε μήπως απαισιόδοξος;
Τουλάχιστον δεν θα έλεγα ότι είμαι αισιόδοξος. Αλλά ταυτόχρονα θεωρώ ότι ο καταστροφισμός είναι προβληματικός, καθώς μπορεί να προκαλέσει τάση προς συγκεκριμένες πολιτικές λύσεις που μπορεί να έχουν τρομερές συνέπειες. Το πραγματικό πρόβλημα είναι ότι οι σύγχρονες δημοκρατικές κοινωνίες μας δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν την κλιματική αλλαγή με τρόπο που να καθιστά δυνατό για τους ανθρώπους του σήμερα και των μελλοντικών γενεών να γλυτώσουν από τις συνέπειες της. Και έχω λίγη ελπίδα ότι μπορεί να αλλάξει βραχυπρόθεσμα.

Ο μεταμοντερνισμός της νεοφιλελεύθερης αριστεράς (V): Τα θέλαμε όλα … τώρα τι έχουμε ?

Άλλοτε, «τα θέλαμε όλα … τώρα τι έχουμε^[1]?» Μικρούς πολέμους παντού!

Διάβασμα σε 3,5 ‘ THS 23072018

Περιεχόμενα(*)

1. Η ηλιθιότητα θριαμβεύει!

2. Παίξε σωστά το ρόλο σου!

3. Ξεπέρασε τις αρχές σου!

Ένα μεγάλο μέρος των νεοφιλελεύθερων ψευτοπολιτικών και μέσω αυτών προερχόμενων ευαισθητοποιήσεων, βασίζεται στη σπουδαιότητα που δίνουν σε ερωτήματα της (πολιτισμικής, φυλετικής και θρησκευτικής) ταυτότητας. Εάν δεν προτίθεται ή δεν μπορούν να δώσουν μια προοπτική σε κάποιους ανθρώπους, οδηγούν την κοινωνία να δει το παρελθόν τους, την καταγωγή τους ή τη στιγμή και το σημείο στα οποία just βρίσκονται.

Μια τέτοια οργάνωση φαντασίας των μελών μιας τέτοιας κοινωνίας οδηγεί και με έκπληξη στην επόμενη ερώτηση, γιατί πλέον οι γυναίκες συγκεκριμένα προνόμια που είχαν, ξαφνικά τα βλέπουν σαν μειονέκτημα και πολλές φορές από μια σεξιστική οπτική γωνία, και γιατί η ευτυχία του άλλου ξαφνικά μας φαίνεται σαν κλοπή, αρπαγή από τη δικιά μας.

Εάν αυτή η μετανεωτερική ικανότητα ξεκινάει από τις εξελικτικές εστίες μιας κοινωνίας – ναι και από τους κύκλους των διανοουμένων και αυτοπροσδιοριζόμενων αριστερών- τότε τι μπορούμε να πούμε για το υπόλοιπο κομμάτι της?

Κατά τα τέλη του 1990 σε πολλές κοινωνίες στο Δυτικό κόσμο προσπαθούσαν να διαχειριστούν ταυτοποιημένες ιδιαιτερότητές ανθρώπων δίκαια και με ισότητα. Τότε άρχισε να ανθεί και η οικονομίστικη λογική των πανεπιστημίων. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα ότι όλοι έπρεπε να δώσουν αναφορά για το τι κάνουν, πως και με ποιους το κάνουν και συνήθως ήταν ίδιες ομάδες «ειδών» ατόμων, οι οποίες και ωφελούνται είτε από τέτοιους ελεγκτικούς μηχανισμούς καταμέτρησης είτε μηχανισμούς ελέγχου ίσης μεταχείρισης φύλλων etc.

Είναι φανερό, αν μπορεί και θέλει να το παρατηρήσει κάποιος, ότι από τους αγώνες στη διάρκεια ιδιαίτερα των τελευταίων δεκαετιών για μια σοφότερη-καλύτερη αξιοπρέπεια, ποτέ μα ποτέ δεν ωφελούνταν ολόκληρη η ταυτοποιημένη κοινωνική ομάδα, αλλά συνήθως μόνο αυτοί που μιλούσαν στο όνομα της (συχνά δε, χωρίς να ανήκουν στη συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα).[2] Τι είναι αυτό? Πίεση προς αναγνώριση? Τι άλλο? Αλλά και εν πάση περιπτώσει και όλη η κοινωνική ομάδα αυτή να αναγνωριζόταν σαν ιδιαίτερη με τα εξειδικευμένα προβλήματά της, δεν βλέπουμε και τι θετικό έχει αυτό το πράγμα σήμερα. Γιατί λοιπόν ξαφνικά αγωνιζόντουσαν οι άνθρωποι για την αναγνώριση και όχι για την ισότητα π.χ.? 

Και δεν είναι αυτό που θα πουν όλοι? «Μα πρώτα δεν έρχεται η αναγνώριση και μετά η ισότητα?» [3] Παραδόξως και ο Nietzsche απέναντι στον Hegel το είχε πει: «Η αναγνώριση είναι μόνο για τους σκλάβους».[4],[5]


Η ηλιθιότητα θριαμβεύει[6]

Ποια είναι η επιτυχία του νεοφιλελευθερισμού τα τελευταία χρόνια, τις τελευταίες 3 δεκαετίες? Η ικανότητα που έδειξε να φέρει μεγάλα μέρη του πληθυσμού να ασχοληθούν με το ερώτημα σχετικά με την ταυτότητα τους και μόνο.

Όσο καιρό συλλογίζονται για το «τί θέλουν οι ίδιοι να είναι» δεν φτάνουν στο σημείο να αναρωτηθούν «τι θέλουν να έχουν». Και φυσικά αυτό είναι απολύτως χρήσιμο για το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο και την διεθνή πολιτική προοπτική. Γιατί με αυτό το τρόπο αφαιρούν πράγματα από τους ανθρώπους, που στο μέλλον «δεν θα μπορέσουν να θέλουν να έχουν», όπως π.χ. δημοκρατική συναπόφαση , πρόσβαση στην εργασία και εισοδήματα, εκπαίδευση και παιδεία, υποδομές, κοινωνική ασφάλεια, κοινωνική φροντίδα ή ακόμα π.χ. αξιοπρέπεια, κομψότητα ευτυχία.

Αυτή η τρέλα, το πάθος του νεοφιλελευθερισμού που έχει γίνει ιδεολογία του[7], για απόκτηση μια συγκεκριμένης ταυτότητας κάθε κοινωνικής ομάδας δεν υπηρετεί μόνο στο να αποσπάσει την προσοχή από κάποια σημαντικά θέματα της καθημερινότητας όπως δικαιοσύνη ισότητα κλπ. Χαρακτηριστικό του είναι και η καταστροφή ή είναι ένα μέρος της καταστροφής και της ιδιοποίησης του δημόσιου χώρου. Σήμερα πλέον το ερώτημα για την ταυτότητα κάποιου εμφανίζεται εκεί που παλαιότερα υπήρχε η διάκριση μεταξύ δημόσιου ρόλου και ιδιώτη ατόμου, μεταξύ δημόσιου χώρου και ιδιωτικού χώρου.

 

Πολύ σημαντικό. Ο Ricard Sennet[8] κατέδειξε, ότι ο δημόσιος χώρος, στη μορφή που υπήρχε στη δυτική κοινωνία από την Αναγέννηση, ήταν ένας θεατρικός/δραματικός χώρος: στο χώρο αυτό είχε ο καθένας να παίξει ένα ρόλο, και αυτό το παιγνίδι είχε μια συγκεκριμένη λειτουργική ιδιότητα, να αποφεύγεται στους άλλους να συναντώνται με άτομα ιδιώτες. Αυτή ήταν η χαρακτηριστική αρετή του δημόσιου χώρου, η διακριτικότητα: «Διακριτικότητα σημαίνει, να συμπεριφέρεσαι στους άλλους, σαν να είναι οι άλλοι ξένοι, και μέσω της απόστασης να προσπαθείς να ξεκινήσεις μια κοινωνική σχέση».[9]

Στη μετανεωτερική ιδεολογία η λεγόμενη „επιτελεστική στροφή“[10] συνίστανται στο ότι, -όπως στην οικογένεια των ηθοποιών γενικώτερα- καθαιρείται ο διαχωρισμός μεταξύ προσώπου και ρόλου. Εδώ θέλει το κάθε ένα άτομο να παίξει τον εαυτό του. Και κάθε άτομο αισθάνεται ελεύθερο όταν μπορεί να είναι τελείως ο εαυτός του. Συγκεκριμένα: «όλοι ενθαρρύνονται να παίξουν τον εαυτό τους και μόνο.» Ο Sennet χαρακτηρίζει τη συγκεκριμένη ιδιότητα από την ψυχαναλυτική πλευρά «Ναρκισσισμό». Το παράδειγμα της ιδιωτικής τηλεόρασης το δείχνει άλλωστε: Σήμερα πλέον μπορεί ο καθένας να μπει στη τηλεόραση, οι γυμνοί , οι άσχετοι, οι ασήμαντοι, οι μεθυσμένοι etc.. Το κυριότερο όμως είναι ότι η τιμή που πληρώνουν είναι ότι βγάζουν κάθε παραξενιά τους στο φακό, για αυτό και λένε πολλοί σήμερα «έβγαλε τα άπλυτα του στα κοινωνικά μέσα» και έτσι αισθάνεται δυνατός γιατί έκανε αυτό που νομίζει ότι ήθελε να κάνει και από διπλά όλοι οι γνωστοί, χειροκροτούν και λένε bravo κορίτσι μου bravo αγόρι μου ξαλάφρωσες. Εδώ πλέον η σημασία του δημόσιου ρόλου και ιδιώτη ατόμου συμπίπτει.[11]

Αυτός ο περιορισμός και η ομογενοποίηση[12] του άλλου σε έναν απλό Ιδιώτη είναι αυτό που έχει παρεξηγηθεί στον μεταμοντερνισμό σαν «Tolerance“ -σαν ανεκτικότητα. Σύμφωνα με τον Pfaller, αυτό εξυπηρετεί την άρνηση της λειτουργίας του «δημόσιου», των παραστάσεων και των θεατρικών συμπεριφορών, στο βωμό να επιτευχθεί μια κατάσταση της απόλυτης αυτοπροσήλωσης. Η εμφάνιση του υποκειμένου εννοείται εδώ ως καταναγκασμός, σύμφωνα με την πηγή του Pfaller: ο Althusser ήδη κατανοούσε την επερώτηση όσο αφορά, την επίκληση των ατόμων ως υποκειμένων ως θεμελιώδη ιδεολογική λειτουργία. [13]

Και εδώ συγκλίνει κατά παράδοξο σύμφωνα με τα καθημερινά μας, αλλά φιλοσοφικά ορθό τρόπο ο ρατσισμός με τον νεοφιλελεύθερο ναρκισσισμό.  

Ο μεταμοντερνιστικός ρατσισμός συνίστανται στο να περιορίζει τους άλλους στη γυμνή τους ταυτότητα και επομένως να μη περιμένει απολύτως τίποτα από το άτομο, να το ομογενοποιεί σε «Ιδιώτη», σε ένα πολιτισμικά ξένο Κοζάκο, σε ένα ατελείωτο ηλίθιο Rupper, ή σε ένα πορνογραφικό λούμπεν, σε ένα θρησκευτικά, εθνικά και σεξουαλικά ευαίσθητο άτομο, όπως και σε ένα «Micro aggressiv“ πληγωμένο άτομο etc.

Τελικά στη μετανεωτερική εποχή, η ανεκτικότητα φτάνει στο σημείο να δίνει το απεριόριστο δικαίωμα στον κάθε ένα να είναι ένας τέλειος «Ιδιώτης»(Idiot). Εδώ θα αντισταθούμε και θα προσεγγίσουμε κάπως διαφορετικά αυτό που είχε πει η Hanna Arendt «κανένας δεν έχει το δικαίωμα να υπακούει». «Κανένας δεν έχει το δικαίωμα να είναι ένας τελείως ηλίθιος»


«Παίξε σωστά το ρόλο σου»

Κάποια στιγμή είχαμε γράψει στο Ο μεταμοντερνισμός της ψευτοαριστεράς και σε τι αποσκοπεί με τη βοήθεια του νεοφιλελευθερισμού :

«Έχουμε την εντύπωση ότι βρισκόμαστε μέσα σε μια παράσταση τραγωδίας, τουλάχιστον όσο αφορά τη χώρα στην οποία ζούμε, ένα κομμάτι Ελληνικού δράματος. Όμως δεν γνωρίζουμε εάν είμαστε οι ηθοποιοί ή οι επισκέπτες της παράστασης. Όμως πάλι, η παράσταση διαρκεί πολύ γιατί πάμε και ξαναπάμε και ξαναπάμε στο ίδιο «έργον», χρόνια τώρα. Δεν μπορεί να είμαστε μόνο επισκέπτες.»

Έτσι λοιπόν, η λογική σε μια στιγμή να είμαστε κάτι άλλο από ότι εμείς οι ίδιοι είμαστε, απαιτεί και σημαίνει ότι παίζουμε ένα ρόλο[14]. Το πρώτο που απαιτεί ένα τέτοιο παιγνίδι είναι ότι πρέπει να προσπαθεί κάποιος να παίζει καλά. Όποιος δεν βοηθάει να πραγματοποιηθεί στο δια ταύτα όραμα του παιγνιδιού - του οποίου δηλαδή η πρόληψη λέει ότι το σημαντικότερο από όλα είναι ότι πρέπει να κερδηθεί το παιγνίδι- τότε κάνει αυτός χαλάστρα στο όλο ζήτημα. Συνεπάγεται ότι σε κάθε παιγνίδι προετοιμάζεται ο κάθε παίκτης και πρέπει να είναι μπαζμένος στις απαιτήσεις του παιγνιδιού.

Ένας ρόλος ανθρώπινου φύλου π.χ. ανδρός ή γυναικός δεν φτάνει να καθοριστεί μόνο από ευνοϊκές βιολογικές προϋποθέσεις ή από μια λεπτομερή κατασκευή σώματος. Θα πρέπει μάλλον να χειρίζεται και με πολύ τέχνη το ρόλο του στο παιγνίδι. Αυτό το πράγμα ο μεταμοντερνιστικός ναρκισσισμός το θεωρεί σαν ετερονομία και σαν μη αναγκαίο και πριν να εξασκηθεί κάποιος σε ένα δύσκολο ρόλο, φτιάχνει καλύτερα ένα νέο. Αντί να παίξουν λοιπόν το ρόλο καλά ξεκινούν ένα άλλο ρόλο. Αυτός είναι και ένας λόγος που πολλοί από τους μεταμοντερνιστικούς ναρκισσιστές συνεχώς και καταναγκαστικά πλέον ασχολούνται με την ανακατασκευή και αναδημιουργία των ρόλων τους και γι’ αυτό δεν φτάνουν και ποτέ στην αντικειμενική φιλήδονο ευτυχία τους. Και είναι αυτό που είχε αναφέρει και ο Freud: «"Έρχεται πάντα σε μια αίσθηση θριάμβου όταν κάτι μέσα μου στο εγώ συμπίπτει με το ιδεώδες στο εγώ μου".

Εάν όμως το ιδεώδες του λόγω της γι’ αυτό αρρωστημένης απόστασης απέναντι στο εγώ του απωθείται, τότε δημιουργεί ένα τυραννικό Υπέρ-Εγώ, έναν κακόβουλο θρίαμβο. Αυτό το επιβεβαιώνει και ο Sennet που λέει, ότι ο Ναρκισσισμός κατέχει μια διπλή ιδιότητα: α) ενισχύει σχεδόν ένα διαλογισμό για τις ανάγκες του εαυτού μας και β) συγχρόνως μπλοκάρει την εκπλήρωση τους.[15] Αυτός είναι και ο λόγος γιατί τελικά δεν καταφέρνουν να εκπροσωπήσουν καμία αυθεντική- ξεχωριστή ταυτότητα. Τέτοιες ειδυλλιακές ολοκληρωμένες και χαρακτηριστικές ταυτότητες υπάρχουν μόνο φαινομενικά και μάλιστα όσο - μέσω καταπίεσης και περιθωριοποίησης – εμποδίζεται να υλοποιηθούν. Τότε μεταμορφώνεται ό άλλος σε «κλέφτη της απόλαυσης»[16].

Ο ναρκισσιστής δεν αντέχει τα υλικά πράγματα, τους νόμους και τις κανονικότητες. Για αυτό το λόγο ταιριάζουν περιεχόμενα στου ναρκισσιστές που δεν έχουν θετικό αντίκτυπο ή που υπαγορεύουν-απαιτούν θετικούς κανόνες και προϋποθέσεις των ικανοτήτων. Θα αναφέρουμε μόνο τη λέξη talk show, πρωινάδικα etc. Εκεί αμέσως εξομολογούνται για τους εαυτούς τους και αφήνουν να κοιτάξουν οι τηλεθεατές μέσα σε ότι έχει σχέση με την αδιευκρίνιστη σεξουαλική τους προτίμηση, την μετροσεξουαλικότητά[17] τους, στο «Low Desire» σύνδρομό τους ή στην μετασεξουαλικότητά[18] τους.


«Ξεπέρασε τις αρχές σου!»

Τα προηγούμενα ήταν η μια διάσταση του παιγνιδιού. Η δεύτερη διάσταση του παιγνιδιού, που θεωρείται ανεπίτρεπτο και αφόρητο στην μεταμοντερνίστικη ιδεολογία συνιστάται, στο ότι το παιγνίδι του δημόσιου ρόλου συνδέεται πάντα με μια συγκεκριμένη προϋπόθεση. Σε παροτρύνει μέχρι και σε πιέζει να υπερβείς τα όρια της προσωπικής σου ηθικής και ντροπής. Από τη μία έχουμε τα άτομα της leger (χύμα) Μετα-68 γενιάς, που είχαν διαπαιδαγωγηθεί αντί-αυταρχικά, ήταν απελευθερωμένοι σεξουαλικά , και που ναι μεν μιλούν στο ενικό ο ένας στον άλλο και χωρίς απόσταση, στη ντίσκο όμως χορεύουν σχεδόν πάντα μόνοι τους στη πίστα 

(είτε είναι γυναίκες είτε άνδρες), ενώ κάποιοι άλλοι ιδιαίτερα δεμένοι με κανόνες ευγένειας και ίσως και συντηρητικοί μπορούν -ίσως και γι’ αυτό το λόγο- παίρνοντας μια ξένη γυναίκα(συνήθως) αγκαλιά να χορέψουν σε ένα δημόσιο πάρτυ μαζί.

Οι κανόνες του πολιτισμού δεν πρέπει και δεν είναι οι απαγορεύσεις. Όχι μόνο δεν απαγορεύουν τίποτα στα άτομα, αλλά τους προσφέρουν αυτό που τα ίδια τα άτομα από μόνα τους δεν θα επέτρεπαν στον εαυτό τους. Γι’ αυτό χρειαζόμαστε τη προσφορά που μας δίδει ο κάθε πολιτισμός, σαν προϋπόθεση διευκόλυνσης προς την απόλαυση και δυνατότητες απόλαυσης, «γιατί οι ίδιοι έχουμε τις αναστολές»[19],[20]. 

 

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ σστο ΜΕΡΟΣ VI

---

(*) Βλέπε, R. Pfaller, [2018], [2012].

[1] Προσπαθήσαμε να αποφασίσουμε από τρείς τίτλους:
1. Ο νεοφιλελευθερισμός έχει σκηνοθετήσει τον κόσμο σαν μια σαπουνόπερα.
2. Το νεοφιλελεύθερο σύστημα αυτοσκηνοθετείται σαν ένα τέτοιο για το οποίο δεν υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις.
3. Κατάργηση του δημόσιου χώρου μέσω του νεοφιλευθερισμού.
Τελικά καταλήξαμε σε κάτι που αφορά εμάς και όχι το νεοφιλελευθερισμό .‘τα είχαμε όλα και τώρα τι έχουμε’.
[2] Κορα, Στέφαν., Ema in den Wechseljahren. Ein vorläufiger Abgesang auf die Frauenbewegung. In: Wir wollen alles… was haben wir nun? Eine Zwischenbilanz der Frauenbewegung, hg. V. Ursula Nuber, Zürich:Kreuz Verlag:24-32. Εδώ σ. 26.
[3] Ρ. Πφάλερ , 2018 σ. 160
[4] Žižek, Slavoj., Gewalt.- Sechs abseitige Reflexionen, Hamburg. Laika, S.127.
[5] Φραζερ, Νανσι., Honneth, Axel., Umverteilung oder Annerkennung? Eine politisch-philosophische Kontroverse, Frankfurt am Main: Suhrkamp, 2003.
[6] Σεννετ, Ριχαρντ., Verfall und Ende des öffentlichen Lebens. Die Tyrannei der Intimität. (1974) 12 Aufl. FaM Fischer 2001.
[7] Ρ.Πφάλερ, (2018) σ. 172
[8] Σέννετ, Ριχαρντ., Verfall und Ende des öffentlichen Lebens. Die Tyrannei der Intimität. (1974) 12 Aufl. FaM Fischer 2001. σ. 336
[9] Σέννετ, Ριχαρντ., Verfall und Ende des öffentlichen Lebens. Die Tyrannei der Intimität. (1974) 12 Aufl. FaM Fischer 2001. σ. 336
[10]„Performative turn“ MARTSCHUKAT, JÜRGEN. PATZOLD, STEFFEN., Hsg. GESCHICHTSWISSENSCHAFT UND »PERFORMATIVE TURN« Ritual, Inszenierung und Performanz vom Mittelalter bis zur Neuzeit, 2003
[11] Όπως και η διάκριση στο όρο που προέρχεται από τη Γαλλική Επανάσταση bourgeois και citoyen. Αστός και πολίτης. Δηλαδή(idiot) Ιδιώτης στην Αρχαία Ελληνική, δηλαδή αυτός που ασχολείται μόνο με τα δικά του πράγματα.
[12] Πρόκειται για την «τάση των μεταμοντέρνων κοινωνιών να ομαδοποιούν τα άτομα τους σε ομοιογενείς ταυτoποιημένες ομάδες [...] ομοφρόνων στοιχείων ». Robert Pfaller: Ästhetik der Interpassivität. Hamburg 2008. S. 295.
[13] Essay Jakob Heller, ANTIZIPATIONEN DER ABWESENHEIT.EINE GENERATIONENSKIZZE MEHR. Elephant, Heft 3, Dezember 2009 Herausgeber: Simone Schröder & Andreas Martin Widmann Layout: Simone Schröder Redaktion: Boppstr. 2, 55118 Mainz E-Mail: elephant-magazin@web.de www.elephant.blogger.de
[14] Βλέπε στη συνέχεια Πφάλερ (2018) σ. 174-176
[15] Σεννετ, Ριχαρντ., Verfall und Ende des öffentlichen Lebens. Die Tyrannei der Intimität. (1974) 12 Aufl. FaM Fischer 2001, σ. 22
[16] Σεννετ, Ριχαρντ., Verfall und Ende des öffentlichen Lebens. Die Tyrannei der Intimität. (1974) 12 Aufl. FaM Fischer 2001, σ. 22
[17] Ο όρος μετροσεξουαλικότητα, ο οποίος αποτελείται από "μητροπολιτικός" και "ετερόφυλος", υποδηλώνει μόνο ένα σεξουαλικό προσανατολισμό και όχι σεξουαλική προτίμηση, αλλά και ένα υπερβολικό τρόπο ζωής ετερόφυλων ανδρών που δεν δίνουν αξία στην κατηγοριοποίηση να θεωρούνται ένα ιδιαίτερο αρσενικό μοντέλο. Ο όρος metrosexual (engl.) Δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 1994 από τον βρετανό δημοσιογράφο Mark Simpson.
[18] Ο μετασεξουαλικός άνθρωπος δεν είναι συλλέκτης της πρόκλησης του γυμνού, είτε της επιθυμίας της αποακεραιοποίησης μέσα στην οργιαστικότητα, είτε της επιθυμίας για μια οργανική σχέση – αυτά είναι χαρακτηριστικά της προσεξουαλικότητας. Η μετασεξουαλικότητα αποτελεί ένα οριστικό τέρμα κάθε τάσης για ανάμνηση προσεξουαλικής πρόκλησης. Στη μετασεξουαλικότητα η επιθυμία έχει τερματιστεί, γιατί υπάρχει μια βίωση εντατικής μακαριότητας, υπέρβασης της μηχανικότητας της συνείδησης, όχι σαν νωθρότητα και χαλάρωση, που και πάλι ανάγεται σε προηγούμενες καταστάσεις.
[19] Freud. S., Drei Abhnadlungen zur Sexualltheorie, In:Ders. Studienasugbae Bd. V, FaM, Fischer 1989, s,37-146, εδώ σ. 78
[20] Πόσες φορές δεν έχουμε πει πολλοί από μας “θα ήθελα να κάνω και αυτό που δεν μπορώ να το κάνω εδώ.” Ερχόμενος από μια άλλη χώρα,  το πρώτο που νοστάλγησα ήταν η ανωνυμία που υπήρχε εκεί και δεν κοίταζαν πως θα συμπεριφερθώ σαν άτομο με μια συγκεκριμένη κοινωνική ταυτότητα όπως θα γινόταν αν έκανα τα ίδια πράγματα στη πόλη που γεννήθηκα ακόμα και σήμερα.

---

Η Τοπική Αυτοδιοίκηση στη Thess (…) έχει αποβιώσει πλήρως αλλά ανεπαρκών υπηρεσιακά παραγωγικών ημερών. Τέλειωσαν και οι τροφοδοσίες των ορών του ασθενή. Μη βιάζετε άλλο πολιτικά αυτούς τους πολίτες που μπορούν και παρατηρούν και βλέπουν στο σύνολο τον Ελέφαντα και δεν τολμούν να σας παρακολουθήσουν στη TV.

Αντιδημαρχία τεχνικών έργων: Μετά από 1 1/2 χρόνια, και ‘πολλώ(ν) λογιώ(ν)’ “ξύσιμο”, έχει γίνει το γδάρσιμο πληγή και στο τέλος λακκούβα 6 cm βάθος και που είσαι ακόμα.

Πολίτης και ποδηλάτης μερικές φορές, έστειλε τις φωτογραφίες του συγκεκριμένου πρακτορείου και μας είπε ότι την επόμενη φορά που θα πέσει βράδυ μέσα στη λακκούβα θα αλλάξει το τροχό θα πάρει φωτογραφία εκείνη την ώρα και θα ζητήσει την οικονομική αποζημίωση για την αγορά τροχού από τον Δήμο. Αλλά, μέσω δικηγόρου του. Ευχαριστούμε τον πολίτη [Χ] για τις φωτογραφίες.
Πάντως και σε περίπτωση -μας είπε ο πολίτης- που θα συμβεί ατύχημα με ζημίες υλικές ή ανθρώπινες σωματικές και θα φταίει η λακκούβα σίγουρα  θα ειδοποιηθεί η εισαγγελία για τη συγκεκριμένη ανάρτηση alias προειδοποίηση .
Εμείς συμπληρώνουμε. Πώς μπορεί ένας Δήμος με τέτοιες σχεδόν ανύπαρκτες οργανωμένες τεχνικές υπηρεσίες και εργολαβικές σχέσεις για το μέγεθός του, να σχεδιάζει ποδηλατικό δίκτυο στη πόλη όταν δεν είναι ικανός να διορθώσει αυτή την εκσκαφή 2 x 1 μτρ. τώρα και 1 1/2 χρόνο. Πως θα καταντήσουν οι ποδηλατόδρομοι σε ένα χρόνο. Μη το κάνετε σας παρακαλούμε – νομίζουμε αρκετοί πολίτες θα σας παρακαλούσαν- μη το κάνετε αυτό με τους ποδηλατόδρομους –θα σπαταλήσετε μόνο χρήματα άλλων όχι δικά σας, δεν τα έχετε δουλέψει παρά μόνο άντε  το πολύ κατά 5%-  αν δεν έχετε εξασφαλίσει την ασφαλή και αισθητική συντήρησή τους.
Το έχετε χάσει το παιγνίδι. Αδειάστε το χώρο. Έχετε γίνει υπέρβαροι -εκτός τον αρχηγό- και δυσκίνητοι τύποι.
.

Αντιδημαρχία Τεχνικών έργων: Ακούσατε τα λεγόμενα σας στις 21.8.2017 στο ΔΣ όσο αφορά τα συντριβάνια “σας” και τους εργολάβους “σας”. Έχουμε και εμείς τα μαγνητοφωνημένα αποσπάσματα. Οι εργαζόμενοι του Δήμου που δεν έχουν σχέση με το αντικείμενο σας βγάζουν από το αδιέξοδο εσάς και τις υπηρεσίες σας. Όχι όμως και ασπροπρόσωπους.

Ας βγει κάποιος από τους πεφωτισμένους να πει στους απολίτιστους, όπως τους ονομάζει κατά καιρούς ο “άρχοντας”,  γιατί δεν έχει καταφέρει ο αψηλός ούτε και το 2018 να φέρει μια σύμβαση, με εργολάβο για τα σιντριβάνια. Αν δεν είστε ικανοί, ΣΠΙΤΙΑ ΣΑΣ. Αυτό είναι δικό σας μόνο αυτό (ιδιόκτητο ή ενοικιασμένο), όχι ο Δήμος. Και όσο καιρό είστε ακόμα εδώ  δημιουργείστε μια άτυπη ομάδα με εργαζόμενους στο Δήμο για τα συντριβάνια.  Ποιο φτηνά θα σας βγει. Παρεμπιπτόντως, ο Φοντανοειδής  έχει πάρει χρήματα για το 2017. Δεν παραθέτουμε την απάντηση σας το 2017 προς τον πολίτη. Την επόμενη φορά .

Την ερώτηση που είχε κάνει το 2017 ένας πολίτης σχετικά δεν την έχει απαντήσει η υπηρεσία του. Θα την απαντήσει μάλλον με δικηγορικό έγγραφο ? Ακόμα και στο Δήμαρχο είπαν ψέματα, ότι οι υπηρεσίες τους απάντησαν σωστά στον πολίτη. Πόσο θράσος και αλαζονεία  δημιουργεί  μια ικανή συνθήκη για να θεωρούν εαυτούς,  top manager–διαχειριστές των τα του οίκου των Δημοτών.

Εμείς παραθέτουμε μερικές δημοσιεύσεις-αναρτήσεις που έχει κάνει το δικό μας μέσο κατά καιρούς.

https://zaungastnic.blogspot.com/2017/09/the-sad-and-paradox-story-o-mr.html

https://zaungastnic.blogspot.com/2017/10/zaungastnic.html

“Τhess όπως θες-εργολάβο”. Πως αλλιώς να αντιμετωπίσεις αυτή τη … παρατηρητικότητα, παρά μόνο με μια καλοκαιρινή νότα.

Μα πόσο άσχετοι μπορεί να είναι κάποιοι να επαναλαμβάνουν, με τη λεγόμενη μαθηματική ακρίβεια, την ασχετοσύνη τους και την προχειρότητα με την οποία διαχειρίζονται και “καθοδηγούν” τα της ΤΑ. Βλέπε καλοκαίρι 2017. Βάλε να ακούσεις Θεσσαλονικιέ το Δημοτικό Συμβούλιο 21.7.2017.

Πόσο ακόμα θα βλέπουν οι Θεσσαλονικείς και δεν θα μιλούν? Πόσο? Συντριβάνια ώρα …Παππά

Το λεύκωμα μιας περιόδου (II): Ο οργασμός στις γυναίκες

Οργασμός στις γυναίκες

Έλα επιτέλους!

                                                                                                                     THS 26062018 Διάβασμα σε 1,5’

 

Heike Kleen                                                                                                                    

Στο σεξ, είμαστε ακόμα πολύ μακριά από την ισότητα: Οι γυναίκες βρίσκονται πολύ πιο σπάνια στο αποκορύφωμα από ότι οι άνδρες. Γιατί; Ένας λόγος είναι άγνοια του κλειδιού της απόλαυσης, η κλειτορίδα.

Πηγή: Getty Images/iStockphoto

Πρόσφατα υπήρξε μεγάλη αναστάτωση, λόγω ενός εργαστηρίου  αυνανισμού για γυναίκες που οργανώθηκε στο Πανεπιστήμιο του Bielefeld. Σε εθνικό επίπεδο, τα μέσα ενημέρωσης ανέφεραν σχετικά με τη σχεδιαζόμενη «αιδοίακή  εκσπερμάτιση», και ιδιαίτερα συντηρητικοί  φοιτητές είχαν αναστατωθεί. Αλλά και εγώ είμαι εξοργισμένη - αλλά για διαφορετικό λόγο: Με τον γυναικείο  αυνανισμό πραγματικά δεν χρειάζεται να ξεκινήσουν οι γυναίκες στο πανεπιστήμιο!

 

Αντίθετα, το κέντρο της γυναικείας ηδονής πρέπει να είναι ήδη μέρος της εκπαιδευτικής παιδείας στο σχολείο. Ίσως με αυτό το τρόπο θα μπορούσε το λεγόμενο οργασμικό χάσμα να κλείσει: το 2017, μια έρευνα του επιστημονικού δημοσιογράφου Christoph Drösser μαζί με την εταιρεία δημοσκοπήσεων YouGov ανέδειξε, ότι το 59% των ανδρών έρχονται πάντα κατά τη διάρκεια του σεξ σε οργασμό - αλλά μόνο το 21% των γυναικών.

 

Οι λόγοι γι 'αυτό το χάσμα είναι ποικίλοι: % των γυναικών είπαν ότι είναι «εσωτερικά μπλοκαρισμένες», το 25% δήλωσε: «Ο σύντροφός μου δεν κάνει τα σωστά πράγματα» και το 20% παραπονέθηκε ότι ο σύντροφος που μοιράζεται το κρεββάτι  δεν διαθέτει αρκετό χρόνο.

 

Αλλά ποια είναι τα σωστά πράγματα; Και πώς η γυναίκα χαλαρώνει και εξηγεί στο σύντροφό της τι της αρέσει περισσότερο;

 

 

Το κλειδί για τον γυναικείο οργασμό

 

Η βασική απαίτηση για τον γυναικείο οργασμό είναι αρχικά μια χαλαρή σχέση με την γυναικεία κοιλιακή χώρα. Ωστόσο, ήταν πάντα ένα δαιμονοποιημένος χώρος ή είχε αγνοηθεί για χιλιετίες. Μέχρι σήμερα, τα ιδιωτικά μέρη για πολλές γυναίκες, το τυφλό σημείο του σώματός τους, που μόλις και μετά βίας ακόμη δεν ξέρουν πώς είναι «εκεί κάτω» η εμφάνιση, αφήνουν να παραμείνει η συγκεκριμένη περιοχή  σε μια απαξίωση – λείπει κάθε ίχνος υπερηφάνειας για το συγκεκριμένο σημείο.

 

Ο αυνανισμός είναι - αντίθετα από τους άνδρες – οτιδήποτε άλλο παρά φυσικό.

 

Στη μάθημα της βιολογίας επεξηγείται  πράγματι το γυναικείο αναπαραγωγικό σύστημα, αλλά το συναρπαστικό σεξουαλικό όργανο της γυναίκας βρίσκει λίγη προσοχή: η κλειτορίδα. Εξυπηρετεί μέσα από οκτώ χιλιάδες νευρικές απολήξεις στο επάνω μέρος της μόνο την ευχαρίστηση και είναι το κλειδί για τον γυναικείο οργασμό. Είναι το θηλυκό αντίστοιχο του πέους, και το εξωτερικά ορατό τμήμα πάνω από τα χείλη δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα μικρό αλλά εξαιρετικά ευαίσθητο βάλανο με ακροποσθία (πετσάκι).

 

Αλλά αυτό το σημείο είναι μόνο το κερασάκι στην τούρτα. Το 1998 ανακάλυψε ο η Αυστραλιανή ουρολόγος Helen O'Connell, ότι η κλειτορίδα είναι πολύ μεγαλύτερη από ό, τι εθεωρείτο μέχρι σήμερα: Στο εσωτερικό  της γυναίκας, εκτείνονται σχεδόν δέκα εκατοστά στυτικοί ιστοί, που γεμίζουν με αίμα κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής διέγερσης, οι οποίοι διογκωνόμενοι πιέζουν το εσωτερικό του κόλπου και του αιδοίου.

 

Ολόκληρο το συγκρότημα κλειτορίδα μπορεί να διογκωθεί έως δύο φορές του μεγέθους του – και σε αυτό το σημείο το αργότερο θα μπορούσε ο Σίγκμουντ Φρόιντ τον υπερβολικό  εκθειασμό του για το πέος να τον βάλει στο ράφι. Όλα αυτά είναι ακόμα σχεδόν σε κάθε βιβλίο ανατομίας, ακόμα και το λεξικό καθορίζει τις κλειτορίδα μόνο ως «γυναικείο σεξουαλικό όργανο που βρίσκεται στη κορυφή των μικρών χειλέων».

 

 

Πέμπτη ώρα στο σχολείο: Ο αυνανισμός

 

Πέος και η κλειτορίδα είναι πολύ πιο όμοια από ό, τι νομίζουμε. Γνωρίζουμε ότι και τα δύο, προκύπτουν από τις ίδιες εμβρυϊκές δομές. Αλλά γιατί αυτή η γνώση δεν διδάσκεται; Αυτό αναρωτήθηκε επίσης η Γάλλος μηχανικός και γνωστικός επιστήμονας Odile Fillod και αναπτύξε ένα τρισδιάστατο μοντέλο κλειτορίδας που μπορεί να γίνει σε κάθε σχολείο με έναν εκτυπωτή 3-D και παρουσιάζεται στην τάξη. Στη Γερμανία, ένα τέτοιο σχέδιο θα αποτύχει, επειδή σχεδόν κανένα σχολείο δεν μπορεί να αντέξει οικονομικά έναν 3D εκτυπωτή.

 

Αλλά τα γαλλικά κορίτσια πρέπει ήδη να μάθουν στη σεξουαλική παιδεία ότι μπορούν να έρθουν σε οργασμό όπως και οι άνδρες συμμαθητές τους. Δεν πρόκειται μόνο για την τεχνολογία, αλλά και για τη γυναικεία αυτοεκτίμηση. Όσο νωρίτερα και χωρίς ντροπή οι γυναίκες αρχίζουν να ασχολούνται με τα γεννητικά όργανα τους, τόσο καλύτερα μπορούν αργότερα να εκφράσουν τις επιθυμίες τους.

 

Clitoris first

Και πώς το κάνει ο άνδρας σωστά; Δεν υπάρχουν οδηγίες χρήσης, γιατί, φυσικά, η σεξουαλικότητα είναι προσωπική ατομική για τον κάθε ένα κάθε μία και δεν συμβαίνει μόνο ανάμεσα στα μπούτια , αλλά και στον εγκέφαλο. Αλλά αξίζει να γνωρίζουμε τα εξής: Ακόμη και αν η κλειτορίδα αναφέρεται μερικές φορές ως κουμπί ή κουμπί ηδονής, το πάτημα ενός κουμπιού δεν προκαλεί κάτι ή προκαλεί ελάχιστα! Η βάλανος κλειτορίδα είναι πολύ πιο ευαίσθητη από τη βάλανο του πέους, έχει πάνω από δύο φορές περισσότερες νευρικές απολήξεις από ότι ο βάλανος, οπότε η γυναίκα νιώθει πολύ άβολα  με ένα δυνατό άγγιγμα, η άκρη της κλειτορίδας της μαζεύεται.

 

Ας θυμηθούμε ότι ένα βάλανος με ακροποσθία, οπότε θέλει, θέλει να τον παίξουμε απαλά γύρω γύρω και να χαϊδευτεί. Μόλις λοιπόν η κλειτορίδα ερεθιστεί και διογκωθεί, μπορεί λόγω του εσωτερικού της μεγέθους  μέσα από τα  χείλη ή απλά με την «κλασσική» μέθοδο με το πέος στον κόλπο - αλλά μέχρι τότε θα πρέπει να είχε την ευκαιρία να ξεδιπλωθεί σε όλη της την τελειότητα. Με άλλα λόγια, πρώτα η κλειτορίδα!

Μια έρευνα για γυναίκες που έρχονται συχνά σε οργασμό έδειξε ότι η σεξουαλική επαφή χρειάζεται περισσότερο χρόνο,  από ότι το στοματικό σεξ ή η χειροκίνητη διέγερση διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο και ότι διατυπώνουν τις ανάγκες τους. Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι «υπάρχουν ποικίλες συμπεριφορές που τα ζευγάρια μπορούν να προσπαθήσουν να αυξήσουν τη συχνότητα των οργασμών».

 

Εάν και πόσο συχνά ερχόμαστε, το έχουμε στο χέρι - ας κλείσουμε λοιπόν το οργασμικό χάσμα μαζί!

 

Βλέπε επίσης:  https://zaungastnic.blogspot.com/2021/01/oxi-fast-gourmet-4.html