Αλιεία krill στην Ανταρκτική. Θα μπορούσε να αντιστρέψει την ανάκαμψη των μεγάλων φαλαινών

Μια αυξανόμενη αλιεία στην Ανταρκτική για μικροσκοπικό krill θα μπορούσε να αντιστρέψει την ανάκαμψη των μεγάλων φαλαινών[i],[ii],[iii],[iv]

Πριν αγοράσετε μια νέα παρτίδα συμπληρωμάτων ωμέγα-3 ή σολομό εκτροφής, διαβάστε . 

Είναι υποκριτικό των Νορβηγών να αναφέρονται όπως δηλώνει ο  Johansen της  Aker BioMarine στα θρετικά συστατικά, "Το Krill είναι γεμάτο με σημαντικά θρεπτικά συστατικά, ώστε να μπορούμε να παραμείνουμε υγιείς, να ζήσουμε πολύ και να συνεισφέρουμε στην κοινωνία", και να καταστρέφει  ένα species. Περιγράφει την αποστολή της να τοποθετεί τα χάπια στα ράφια των φαρμακείων σε όλο τον κόσμο με σχεδόν ευλάβεια. "Επιχειρούμε για να βελτιώσουμε την ανθρώπινη και την πλανητική υγεία",

Πρόσφατα έπαιξε μια συναρπαστική διαδικτυακή εκπομπή Sustain What σε ένα από αυτά τα μπερδεμένα ερωτήματα που είναι πολύ συνηθισμένα σε αυτόν τον παγκοσμιοποιημένο κόσμο κατανάλωσης και εξόρυξης: πώς να διαχειριστείτε τις αυξανόμενες συγκομιδές μαζικών ανθών καρκινοειδών που ονομάζονται krill  που είναι επίσης ζωοτροφές για την αναβίωση πληθυσμών μεγάλων φαλαινών (μεταξύ άλλων άγριων ζώων).

Το krill, εξαιρετικά άφθονο στα νερά γύρω από την Ανταρκτική, είναι πλούσιο σε ωμέγα-3 λιπαρά οξέα που αποτελούν τη βάση για μια ακμάζουσα και πολυδιαφημισμένη επιχείρηση συμπληρωμάτων διατροφής και επίσης καταλήγουν όλο και περισσότερο στο μεταποιημένο γεύμα που χορηγείται σε σολομό ιχθυοτροφείου αντί για ψάρια που αλιεύονται στον ωκεανό.

Μεγάλα πλοία που ισοδυναμούν με πλωτά εργοστάσια άρχισαν να ψαρεύουν krill γύρω από αυτή την παγωμένη ήπειρο πριν από πολλές δεκαετίες, με επικεφαλής τις πρώτες μέρες τη Σοβιετική Ένωση και τώρα τη Νορβηγία, με την Κίνα μια ανερχόμενη δύναμη φυσικά. Η τελευταία έκθεση της Διεθνούς Επιτροπής για τη Διατήρηση των Ζωντανών Θαλάσσιων Πόρων της Ανταρκτικής δείχνει τη σοβιετική άνθηση και κατάρρευση και την τρέχουσα ανάπτυξη:

 

 TO  KRILL ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ

Λιγότερο γνωστός είναι ο σημαντικός ρόλος του κριλ στην καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής.

Κάθε χρόνο, το κριλ απομακρύνει από την ατμόσφαιρα 23 μεγατόνους διοξειδίου του άνθρακα, σύμφωνα με νέα έρευνα που δημοσίευσε το Παγκόσμιο Ταμείο για τη Φύση. Αυτό ισοδυναμεί με την απομάκρυνση 5 εκατομμυρίων αυτοκινήτων από τους δρόμους κάθε χρόνο.

Ο καθαρισμός του διοξειδίου του άνθρακα ξεκινά από το φυτοπλαγκτόν που απορροφά τα αέρια του θερμοκηπίου που καίγονται από τον άνθρωπο, λέει η Emma Cavan, βιολόγος στο Imperial College του Λονδίνου, η οποία συνέγραψε την έκθεση. Τα κριλ τρέφονται με τα μικροσκοπικά φυτά και στη συνέχεια μεταφέρουν γονιμοποιητικά θρεπτικά συστατικά στον πυθμένα του ωκεανού με τη μορφή αποβλήτων και του κελύφους τους που βγαίνει.

"Το κριλ της Ανταρκτικής αξίζει περισσότερο για τη φύση και τους ανθρώπους αν παραμείνει στον ωκεανό από ό,τι αν αφαιρεθεί ή χαθεί λόγω της εξαφάνισης των θαλάσσιων πάγων", δήλωσε η Cavan, η οποία υπέβαλε πρόσφατα τις εκτιμήσεις της για αξιολόγηση από ομοτίμους.

Το κριλ δεν είναι απλώς ένα προπύργιο κατά της κλιματικής αλλαγής - είναι και θύματα.

Στο εργαστήριο του Steinberg, οι ερευνητές εξετάζουν πώς η αύξηση της θερμοκρασίας των ωκεανών - το κριλ της Ανταρκτικής χρειάζεται νερό ψυχρότερο από 4 βαθμούς Κελσίου (39 Φαρενάιτ) για να επιβιώσει - μεταβάλλει τον κύκλο ζωής του κριλ. Είναι ένα έργο που έγινε πιο επείγον λόγω της απώλειας ρεκόρ των θαλάσσιων πάγων φέτος.

Ήδη, στα βορειότερα τμήματα της Ανταρκτικής, όπου συγκεντρώνεται η αλιευτική δραστηριότητα, οι πληθυσμοί έχουν μειωθεί καθώς το κριλ μεταναστεύει προς τα ψυχρότερα νερά πιο κοντά στο Νότιο Πόλο, σύμφωνα με τον Steinberg. Άλλοι επιστήμονες λένε ότι απαιτείται περαιτέρω έρευνα, αμφισβητώντας αν υπάρχουν αποδείξεις για μια μετατόπιση προς τον πόλο και, αν υπάρχει, την αιτία της.

Η εντολή της CCAMLR είναι η διατήρηση - είναι ακριβώς εκεί στο όνομα", δήλωσε η Claire Christian, εκτελεστική διευθύντρια της Antarctic and Southern Ocean Coalition, μιας ομάδας με έδρα την Ουάσινγκτον που εκπροσωπεί περιβαλλοντικές οργανώσεις στις διαδικασίες της CCAMLR. "Δεν είναι να επιτρέπει την αλιεία".

"Το κριλ είναι γεμάτο με σημαντικά θρεπτικά συστατικά, ώστε να μπορούμε να παραμείνουμε υγιείς, να ζήσουμε πολύ και να συνεισφέρουμε στην κοινωνία", δήλωσε ο Johansen.

Ο William Harris, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Ντακότα, ο οποίος βοήθησε στην εφεύρεση ενός τεστ που μετρά τα λιπαρά οξέα στα ερυθρά αιμοσφαίρια, δήλωσε ότι είναι "αγνωστικιστής" σχετικά με το πού οι άνθρωποι παίρνουν τα ωμέγα-3 τους.

"Το κριλ είναι μια χαρά. Το ιχθυέλαιο είναι μια χαρά", είπε. Επιπλέον, είπε ότι πολλά κοινά τρόφιμα, όπως τα αυγά ή τα μανιτάρια, είναι φορτωμένα σε χολίνη σε τάξεις μεγέθους περισσότερο από τα χάπια του κριλ.

Το κριλ περιέχει επίσης συνήθως χαμηλότερα επίπεδα ωμέγα-3 από ό,τι τα ψάρια, οπότε πρέπει να συλλεχθούν περισσότερα για να έχουν την ίδια περιεκτικότητα σε λίπος, σύμφωνα με την GOED, μια ομάδα που εκπροσωπεί τη βιομηχανία ωμέγα-3 με έδρα το Σολτ Λέικ Σίτι της Γιούτα.

Η Aker BioMarine, η νορβηγική εταιρεία που ηγείται της ανάπτυξης του διχτυού κριλ, ήταν πρόθυμη να παράσχει έναν καλεσμένο για τη ζωντανή παράσταση (ήταν δικό μου λάθος. Είχα αλλάξει την ημερομηνία ηχογράφησης και δεν άφησα αρκετό χρόνο). Αλλά έστειλαν αυτά τα σημεία συζήτησης, πολλά από τα οποία εξετάζουμε στη συζήτηση:

1.               Η αλιεία κριλ της Ανταρκτικής αναγνωρίζεται παγκοσμίως ως μία από τις καλύτερα διαχειριζόμενες στον κόσμο.  Αποτελείται από μικρό αριθμό σκαφών που αλιεύουν λιγότερο από το 1% της συνολικής βιομάζας krill.

1.               Η αλιεία διαχειρίζεται στενά, παρακολουθείται και ρυθμίζεται από  την CCAMLR και  η βιομηχανία κριλ συνεργάζεται στενά με τους ενδιαφερόμενους φορείς για την παροχή και την ανταλλαγή δεδομένων παρακολούθησης στην CCAMLR για την υποστήριξη του έργου του οργανισμού για την ενίσχυση της διαχείρισης κριλ.

2.              Η CCAMLR έχει μια επιτροπή επιστημόνων που εργάζονται για το krill για περισσότερα από 40 χρόνια. Είναι πλέον καλά τεκμηριωμένο ότι το κριλ είναι ένας από τους μεγαλύτερους ανεκμετάλλευτους θαλάσσιους πόρους στον κόσμο, ότι η τρέχουσα αλιεία κριλ είναι μία από τις πιο προληπτικές όσον αφορά τα αλιεύματα σε σχέση με το μέγεθος των αποθεμάτων και ότι οι πληθυσμοί φαλαινών αυξάνονται επί του παρόντος έως και 150%, κανένα από τα οποία δεν δείχνει ότι η αλιεία αποτελεί απειλή για το οικοσύστημα της Ανταρκτικής.

3.              Η αλιεία αυτή δεν γνωρίζει «άνθηση», δεδομένου ότι τα αλιεύματα περιορίζονται σε 620 000 μετρικούς τόνους έως ότου η CCAMLR βάσει επιστημονικών πληροφοριών αποφασίσει διαφορετικά. "Η αλιεία κριλ αυξάνεται προς τα μέσα της δεκαετίας του 1980" είναι η ακριβέστερη περιγραφή της κατάστασης, και οι εξελίξεις τα τελευταία 10-12 χρόνια σημαίνουν ότι το ποσοστό εκμετάλλευσης της βιομάζας krill στην αλιευτική περιοχή έχει μετακινηθεί διακριτικά από περίπου 0,3% σε 0,8%. Το 2023 τα αλιεύματα ήταν περίπου 420 000 μετρικοί τόνοι, δηλαδή 200 000 μετρικοί τόνοι λιγότεροι από το ανώτατο προληπτικό όριο αλιευμάτων.

4.              Η αλιεία krill είναι μια διαφανής αλιεία με παρατηρητή επί του σκάφους παρόντα το 100% του χρόνου κατά τη διάρκεια των αλιευτικών δραστηριοτήτων. Η αλιεία είναι επίσης μία από τις καθαρότερες αλιευτικές δραστηριότητες στον κόσμο, καθώς το ρεκόρ παρεμπιπτόντων αλιευμάτων δεν υστερεί σε κανέναν. επιστημονική εργασία που δημοσιεύθηκε στο Fisheries Management and Ecology το 2022

5.              Τα περιστατικά τυχαίας θνησιμότητας μεγάπτερης φάλαινας, συνολικά, 4 περιπτώσεις σε διάστημα 17 ετών που συνέβησαν το 2021 και το 2022, όσο ατυχή κι αν είναι, δεν είναι από στοιχεία συστημικά μοτίβα αλλά συνέπεια δυσλειτουργίας της συσκευής αποκλεισμού θηλαστικών που έκτοτε έχουν βελτιωθεί. Δεν έχουν προκύψει νέες περιπτώσεις εδώ και δύο χρόνια και σκοπεύουμε να το διατηρήσουμε έτσι.

6.              Η συσκευή αποκλεισμού θηλαστικών, όπως σχεδιάστηκε από την Aker BioMarine, ορίζεται πλέον ως βέλτιστη πρακτική στη βιομηχανία και αποτελεί μέρος των απαιτήσεων κατά την κοινοποίηση για την αλιεία στην CCAMLR

7.              Όλα τα παραπάνω και ακόμα περισσότερα είναι στοιχεία που συμβάλλουν στη συνεχή πιστοποίηση MSC της Aker BioMarine από το 2011

Οι θάνατοι φαλαινών που περιγράφουν τεκμηριώθηκαν στην έκθεση του Associated Press, η οποία περιελάμβανε φωτογραφίες που ελήφθησαν από παρατηρητές της Επιτροπής, CCAMLR.

https://revkin.substack.com/p/a-growing-antarctic-fishery-for-tiny?utm_source=post-email-title&publication_id=1136572&post_id=140750015&utm_campaign=email-post-άλαtitle&isFreemail=true&r=2v7gja&utm_medium=email

 

[1] Andy @Revkin 22.01.2024

[1] Ο Conor Ryan είναι ζωολόγος που μοιράζει το χρόνο του μεταξύ ακαδημαϊκής κοινότητας, διατήρησης, εκπαίδευσης και καθοδήγησης άγριας ζωής. Βρισκόταν σε ένα μικρό κρουαζιερόπλοιο Lindblad τον Ιανουάριο του 2021 που συνάντησε μια εκπληκτική συνάθροιση πτεροφαλαινών - το δεύτερο μεγαλύτερο είδος φαλαινών - και σκαφών γρι-γρι κριλ. Η στιγμή έδειξε έντονα το πρόβλημα που συζητήσαμε. Ήταν επικεφαλής συγγραφέας σε μια εργασία που συνοψίζει τις παρατηρήσεις:

Εμπορική αλιεία κριλ εντός υπερομάδας πτεροφαλαινών αναζήτησης τροφής στον Νότιο Ωκεανό Οικολογία 104 (4), e4002

[1] Ο Joshua Goodman είναι δημοσιογράφος του Associated Press με έδρα το Μαϊάμι, ο οποίος, μαζί με τον συνάδελφό του David Keyton, ηγήθηκε μιας ισχυρής παγκόσμιας προσπάθειας ρεπορτάζ για το krill της Ανταρκτικής, συμπεριλαμβανομένων δύο εβδομάδων στη θάλασσα τον περασμένο Μάρτιο σε ένα σκάφος  που διαχειρίζεται η Sea Shepherd Global - ουσιαστικά ο μόνος τρόπος για να βγείτε στα απομακρυσμένα νερά όπου λαμβάνει χώρα το αλιεύμα.

[1] Η Nicole Bransome εργάζεται στο έργο Pew's Protecting Antarctica's Southern Ocean, το οποίο επικεντρώνεται στη διατήρηση μιας περιοχής που περιλαμβάνει το 10% του παγκόσμιου ωκεανού μέσω της δημιουργίας ενός δικτύου μεγάλης κλίμακας θαλάσσιων προστατευόμενων περιοχών (MPA) γύρω από την Ανταρκτική. Έγραψε μια πρόσφατη έκθεση που είναι μια φανταστική περίληψη των διεθνών προσπαθειών για τη διαχείριση αυτής της αναζωπυρωμένης βιομηχανίας. Εδώ είναι ένα βίντεο Pew σχετικά με το ρόλο του κριλ στην Ανταρκτική "ζώνη μεταφοράς άνθρακα

ΜΑΝ. "Αδύνατον για το υδρογόνο να ανταγωνιστεί τα ηλεκτρικά φορτηγά", σήμερα.

Διευθύνων Σύμβουλος της Man: «αδύνατο» για το υδρογόνο να ανταγωνιστεί τα BEVs(Battery Electric Vehicle)

Ο Alexander Vlaskamp, διευθύνων σύμβουλος της γερμανικής εταιρείας κατασκευής βαρέων φορτηγών MAN Truck &; Bus, δήλωσε στους δημοσιογράφους ότι ήταν «αδύνατο για το υδρογόνο να ανταγωνιστεί αποτελεσματικά τα ηλεκτρικά φορτηγά μπαταρίας». Αλλά αν αυτό είναι αλήθεια, γιατί η MAN εξακολουθεί να εργάζεται στην τεχνολογία κυψελών καυσίμου υδρογόνου;

Είτε βρίσκεστε ανάμεσα σε γνώστες της βιομηχανίας είτε σε μια ομάδα ‘αγωνιστών’  του πληκτρολογίου στο Facebook, οι πιθανότητες είναι ότι δεν θα έχετε κανένα πρόβλημα να βρείτε κάποιον πρόθυμο να υποστηρίξει ότι το υδρογόνο, όχι οι μπαταρίες, θα τροφοδοτούν τα οχήματα του αύριο. Αλλά ένα μέρος που δεν θα ακούσετε αυτό το επιχείρημα είναι το c-suite της MAN Truck &; Bus, όπου ο διευθύνων σύμβουλος της MAN, Alexander Vlaskamp, ισχυρίζεται ότι η εταιρεία του δεν βλέπει το υδρογόνο ως βιώσιμο καύσιμο για τις μεταφορές.

"Είναι άλλο πράγμα να έχεις την τεχνολογία και άλλο πράγμα να είναι βιώσιμη η τεχνολογία", δήλωσε ο Vlaskamp στο ισπανόφωνο περιοδικό Expansión (μετάφραση από τα ισπανικά). «Το πράσινο υδρογόνο δεν είναι διαθέσιμο για τις μεταφορές και δεν έχει νόημα η μετάβαση από το ντίζελ στο υδρογόνο εάν η πηγή ενέργειας δεν είναι βιώσιμη».

Λάβετε υπόψη ότι υπάρχουν δύο τρόποι για να εξετάσετε την έννοια της βιωσιμότητας όσον αφορά τα επαγγελματικά φορτηγά. Το πρώτο είναι η βιωσιμότητα της επιχείρησης (μπορούμε να συνεχίσουμε να λειτουργούμε με τον τρόπο που ήμασταν) και το δεύτερο είναι η περιβαλλοντική βιωσιμότητα. Ο Vlaskamp κάνει μια προσπάθεια να επισημάνει ότι το υδρογόνο, τουλάχιστον προς το παρόν, δεν είναι βιώσιμο με καμία έννοια της λέξης.

 

Κορυφαίο σχόλιο από ctromley

Εργάστηκα ως μηχανικός σε μια εταιρεία αντλιών και κάποια στιγμή μου ανατέθηκε ένα τμήμα ειδικών αντλιών. Ένα από τα έργα τους ήταν η προμήθεια αντλιών "ανεφοδιασμού" για σταθμούς υδρογόνου στην Καλιφόρνια.

Σε κάποιο σημείο συζήτησα τη συμμετοχή μου στα ηλεκτρικά οχήματα και την ευρέως διαδεδομένη πεποίθηση μεταξύ αυτής της ομάδας ότι το H2 ως πηγή καυσίμου δεν οδηγούσε πουθενά. Ενώ θα μπορούσαμε να κάνουμε κάποια κέρδη και να αποκτήσουμε κάποια νέα εμπειρία αποδεχόμενοι έργα στον κλάδο, ένιωσα ότι ήταν τεράστιο λάθος να υποθέσουμε ότι επρόκειτο να είναι οποιοδήποτε είδος μακροπρόθεσμης πηγής εσόδων.

Με ανακούφιση, ο προϊστάμενός μου μου είπε ότι αυτός και τα στελέχη το γνώριζαν ήδη αυτό. Είναι μια ευκαιρία για έσοδα, οπότε κάνεις την πώληση, αλλά μην βασίζεσαι μελλοντικά σε αυτήν. Εκείνη τη στιγμή το μόνο χρήμα στον κλάδο για το οποιοι μπορούσαμε να μιλήσουμε ήταν οι κρατικές επιχορηγήσεις που καθοδηγούνταν από τους λομπίστες της Η2.

Το όλο θέμα είναι μια απάτη. Το πράσινο Η2 έχει νόημα μόνο με πλεονάζουσα χωρητικότητα δικτύου, και αν έχετε αξιοπρεπή διανομή και εξακολουθείτε να έχετε ορυκτά καύσιμα στο δίκτυο, δεν μπορείτε πραγματικά να πείτε ότι έχετε πλεονάζουσα χωρητικότητα, έτσι δεν είναι; Οποιαδήποτε ανανεώσιμη ηλεκτρική ενέργεια χρησιμοποιείται για την παραγωγή πράσινου Η2 ΔΕΝ εκτοπίζει τα ορυκτά καύσιμα από το δίκτυο, έτσι δεν είναι; Οπότε πώς είναι πράσινη;

Ο Vlaskamp ξεκινά επισημαίνοντας ότι

•      το πράσινο υδρογόνο είναι πολύ πιο ακριβό στην παραγωγή από την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές όπως η αιολική και η ηλιακή. Συνεχίζει εξηγώντας ότι, εκτός από το υψηλότερο κόστος παραγωγής ανά μονάδα χρησιμοποιήσιμης ενέργειας, το υδρογόνο

•       πρέπει να διανέμεται και να αποθηκεύεται χρησιμοποιώντας εξειδικευμένα δοχεία υψηλής πίεσης που είναι επιρρεπή σε διαρροές. «Σήμερα δεν μπορείς να αγοράσεις υδρογόνο για λιγότερο από 13 ή 14 ευρώ».

«Και δεν είναι πράσινο. Και όταν έχουμε πράσινο υδρογόνο θα είναι απαραίτητο για τη βαριά βιομηχανία χάλυβα, τσιμέντου ή πλαστικού».

Έτσι, αν όλα αυτά είναι αλήθεια, γιατί η MAN συνεχίζει να επενδύει στην έρευνα υδρογόνου; «Μόνο για να ελέγξουμε τον τομέα μας», ισχυρίζεται ο Vlaskamp. «Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε υδρογόνο για μεταφορές το 2035, αλλά μόνο εάν υπάρχει αρκετό πράσινο υδρογόνο στη σωστή τιμή και υπάρχει η απαραίτητη υποδομή».

Σχεδόν κάθε σημαντικός παίκτης της βιομηχανίας - από  τη Hyundai και τη Volvo έως  την Bosch και την Cummins  - επενδύει σε κάποια μορφή φορτηγών που κινούνται με υδρογόνο. Ως εκ τούτου, είναι εκπληκτικό να βλέπουμε τον διευθύνοντα σύμβουλο ενός σημαντικού παίκτη να τάσσεται κατά του υδρογόνου ως βιώσιμης πηγής καυσίμου. Όλα αυτά κάνουν τα νέα αυτής της εβδομάδας για μια επίσημη συνεργασία με την ABB για τη φόρτιση μεγαβάτ να φαίνονται πολύ πιο σημαντικά για το μέλλον των καθαρών φορτηγών από ό, τι πριν από λίγες ημέρες!

 

Οι γυναίκες lifestyle influencers αλλάζουν το πρόσωπο της ακροδεξιάς-Podcast

Οι γυναίκες lifestyle influencers αλλάζουν το πρόσωπο της ακροδεξιάς – podcast

Όταν σκέφτεστε την άκρα δεξιά, πιθανότατα φαντάζεστε ομάδες νέων, λευκών ανδρών που μεταφέρουν εικόνες με σβάστικες ή πυρσούς, όπως αυτές που είδαμε στη συγκέντρωση Unite the Right στο Σάρλοτσβιλ της Βιρτζίνια το 2017.

Αλλά το πρόσωπο της ακροδεξιάς αλλάζει, τουλάχιστον στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Σε αυτό το επεισόδιο του podcast The Conversation Weekly , ακούμε για μια νέα έρευνα σχετικά με μια ομάδα γυναικών influencers που εμπορεύονται ακροδεξιά ιδεολογία σε mainstream πλατφόρμες όπως το Instagram και το YouTube.

 Η Eviane Leidig είναι μεταδιδακτορική ερευνήτρια στο Πανεπιστήμιο του Tilburg στην Ολλανδία, εστιάζοντας στην ακροδεξιά ιδεολογία, το φύλο και το διαδίκτυο. Πέρασε αμέτρητες ώρες ακολουθώντας τους λογαριασμούς και τις αναρτήσεις γυναικών ακροδεξιών influencers για να ερευνήσει  το νέο της βιβλίο για το θέμα.

Μερικοί από αυτούς τους influencers, διαπίστωσε, μοιράζονται αυτό που θα περίμενε κανείς στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης: μαθήματα ομορφιάς, επιμελημένες φωτογραφίες ενός όμορφου σπιτιού και προτάσεις προϊόντων. Αλλά διάσπαρτα με αυτά μπορεί να είναι αντισημιτικές θεωρίες συνωμοσίας, αντιφεμινιστικά μηνύματα και λευκά εθνικιστικά συναισθήματα.

«Συγχωνεύουν τόσο την πολιτική τους ιδεολογία όσο και τις προσωπικές τους μάρκες σε μία», λέει ο Leidig.

Ενώ μεγάλο μέρος της τεχνολογίας είναι σχετικά νέο, η Leidig λέει ότι οι τάσεις που παρατήρησε έχουν ρίζες στη δεξιά πολιτική ιστορία.

Τα μηνύματα είναι μάλλον συνεπή με την ιστορία της συντηρητικής σκέψης, όσον αφορά τις έννοιες σχετικά με τους παραδοσιακούς ρόλους των φύλων για τις γυναίκες και τους άνδρες.

Η Leidig λέει ότι οι γυναίκες διαδραματίζουν βασικό ρόλο στη στρατολόγηση και τη νομιμοποίηση ακροδεξιών κινημάτων. Χρησιμοποιώντας τα εργαλεία επιρροής των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, κάνουν την εξτρεμιστική ιδεολογία «να φαίνεται αποδεκτή».

Όπως το έθεσε ένας πρώην ακόλουθος από τον οποίο πήρε συνέντευξη: «Ένα κίνημα χωρίς γυναίκες είναι καταδικασμένο να αποτύχει».

Για να μάθετε περισσότερα σχετικά με την έρευνα της Leidig για τις γυναίκες influencers, ακούστε ολόκληρο το επεισόδιο του podcast The Conversation Weekly .

 

Author Avery Anapol  Commissioning Editor, Politics + Society, The Conversation Weekly Podcast 

 Interviwed Eviane Leidig Postdoctoral fellow, Tilburg University 

 Claudia Lorenzo Rubiera  Culture Editor

 

Ενεργειακή μετάβαση. Πόσο ακριβή είναι τελικά? Και γιατί 'παραπονιέται' το κεφάλαιο?

Τι γίνεται αν η μετάβαση στην καθαρή ενέργεια κοστίζει πολύ λιγότερο απ' ότι μας έχουν πει;

Οι συζητήσεις για το αστρονομικό κόστος μιας βιώσιμης οικονομίας(εδώ αναφερόμαστε μόνο σε καθαρά καύσιμα)  παραλείπουν κάποιες από τις εξοικονομήσεις από τη χρήση λιγότερων ορυκτών καυσίμων, σύμφωνα με μια νέα ανάλυση.

Η παγκόσμια μετάβαση στην καθαρή ενέργεια έχει κόστος, αλλά μπορεί να είναι πολύ χαμηλότερο από τα αριθμητικά στοιχεία που μερικές φορές προκύπτουν. Οι διαφορές είναι μεγάλες και ανέρχονται σε τρισεκατομμύρια ή ακόμη και δεκάδες τρισεκατομμύρια δολάρια.

Μια νέα ανάλυση από την RMI, την ομάδα έρευνας και προώθησης/υπεράσπισης της καθαρής ενέργειας, εντοπίζει αυτό που οι συντάκτες της λένε ότι είναι ένα βασικό ελάττωμα σε πολλές από τις συμβατικές εκτιμήσεις: Δεν λαμβάνουν πλήρως υπόψη τη μείωση των δαπανών για ορυκτά καύσιμα.

«Αυτό το είδος αφηγήματος ότι υπάρχει μια τεράστια αύξηση του κεφαλαίου που απαιτείται για την μετάβαση είναι απλά λανθασμένο», δήλωσε ο Kingsmill Bond, συν-συγγραφέας της έκθεσης και αναλυτής της RMI, η εργασία της οποίας καλύπτει την οικονομική πλευρά της ενεργειακής μετάβασης.

Η έκθεση διαπιστώνει ότι οι παγκόσμιες κεφαλαιουχικές δαπάνες (χρήματα που χρησιμοποιούνται για εξοπλισμό και ακίνητα, μεταξύ άλλων) για τον ενεργειακό εφοδιασμό βρίσκονται σε καλό δρόμο για να είναι περίπου 2,5 τρισεκατομμύρια δολάρια το 2030, από 2,2 τρισεκατομμύρια δολάρια το 2023.

«Είναι 2% ετήσια ανάπτυξη», δήλωσε ο Bond. «Σε καθαρή βάση, δεν είναι πολλά».

Η ανάλυση RMI δεν λαμβάνει υπόψη κανένα από τα οικονομικά οφέλη από τον περιορισμό της βλάβης της κλιματικής αλλαγής, όπως η μείωση των ιατρικών ζητημάτων που σχετίζονται με τη θερμότητα και των υλικών ζημιών.

 Θα μπορούσε δηλαδή να είναι ακόμα χαμηλότερο το κόστος μετάβασης αν λάβουμε υπόψη και αυτά τα  externalities. Η έκθεση χρησιμεύει ως αντίστιξη στις εκτιμήσεις οργανισμών όπως η McKinsey & Company και του  Διεθνή Οργανισμού Ενέργειας.

Η McKinsey, η εταιρεία συμβούλων διαχείρισης, ανέφερε  σε έκθεση του 2022 ότι οι δαπάνες για συστήματα ενέργειας και χρήσης γης στη μετάβαση σε καθαρό μηδέν θα κόστιζαν κατά μέσο όρο 9,2 τρισεκατομμύρια δολάρια ετησίως μεταξύ 2021 και 2050, που  είναι ετήσια αύξηση περίπου 3,5 τρισεκατομμυρίων δολαρίων ετησίως από αυτό που ήταν τότε το τρέχον επίπεδο δαπανών. Οι συντάκτες της McKinsey σημείωσαν ότι αυτή η αύξηση θα ισοδυναμούσε με το ήμισυ των παγκόσμιων εταιρικών κερδών και το ένα τέταρτο των παγκόσμιων φορολογικών εσόδων.

Αυτό ακούγεται τρομακτικό - και είναι παραπλανητικό, σύμφωνα με τον Bond. Η McKinsey κάνει μια άδικη σύγκριση, είπε, επειδή η παγκόσμια οικονομία και οι ενεργειακές δαπάνες αυξάνονται και θα αυξηθούν ανεξάρτητα από το αν το σύστημα βασίζεται σε ορυκτά καύσιμα ή όχι.

Μια δικαιότερη σύγκριση θα ήταν μεταξύ μιας οικονομίας που στοχεύει

·       σε καθαρές μηδενικές εκπομπές και

·       μιας οικονομίας με σενάριο «business as usual» με βραδύτερη μετάβαση στην καθαρή ενέργεια.

Η McKinsey περιλαμβάνει αυτό το είδος σύγκρισης αργότερα στην έκθεσή της, δείχνοντας ότι η μέση ετήσια αύξηση για ένα σενάριο καθαρού μηδενικού ισοζυγίου είναι περίπου 1 τρισεκατομμύριο δολάρια ετησίως. (Η McKinsey δεν απάντησε σε αίτημα για σχόλιο.)

Σύνθετος ετήσιος ρυθμός ανάπτυξης (=CAGR- Compound Annual Growth Rate). Η συντομογραφία CAGR (compound annual growth rate) υποδηλώνει το μέσο ετήσιο ρυθμό αύξησης των επενδύσεων ή των βασικών μεγεθών με την πάροδο του χρόνου, λαμβάνοντας υπόψη την επίδραση του ανατοκισμού. Ιδανικά, υποτίθεται ομοιόμορφη ανάπτυξη, πράγμα που σπάνια συμβαίνει στην πράξη. Λόγω της ευέλικτης εφαρμογής του, ο CAGR χρησιμοποιείται ωστόσο συχνά σε αναλύσεις επιχειρήσεων.Οι παγκόσμιες επενδύσεις στον ενεργειακό εφοδιασμό θα οδηγήσουν σε μέση ετήσια αύξηση του κόστους κατά 2% από τώρα έως το 2030, σύμφωνα με έκθεση της RMI. Ένα από τα βασικά στοιχεία είναι η μείωση των δαπανών για ορυκτά καύσιμα. Πηγή: RMI

Ο IEA αναφέρει ότι οι κεφαλαιουχικές δαπάνες για ενέργεια ήταν 2,8 τρισεκατομμύρια δολάρια το 2023 και θα αυξηθούν σε περισσότερα από 4 τρισεκατομμύρια δολάρια το 2030 σύμφωνα με το σενάριο «καθαρών μηδενικών εκπομπών», το οποίο είναι ένα από τα πολλά σενάρια στις Παγκόσμιες Ενεργειακές Προοπτικές. (Ο IEA με έδρα το Παρίσι κάνει έρευνα για να βοηθήσει τις 31 χώρες μέλη του, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών, να σχεδιάσουν και να διαχειριστούν να καλύψουν τις ενεργειακές τους ανάγκες.)

 

Ο Bond και οι συνεργάτες του υποστηρίζουν ότι ο IEA είναι παραπλανητικός στις εκτιμήσεις του, επειδή συγκεντρώνει διάφορες κατηγορίες κόστους κεφαλαίου, μερικές από τις οποίες είναι πιο κατάλληλες να συμπεριληφθούν από άλλες.

Η απάντηση του  IEA: «Είναι λίγο δύσκολο να απαντήσουμε, καθώς πολλά από τα σημεία είναι ασαφή ή διατυπωμένα αρκετά αόριστα», δήλωσε ο Tim Gould, επικεφαλής οικονομολόγος ενέργειας του IEA.

Είπε ότι ο IEA εξηγεί σαφώς τις μειώσεις στις κεφαλαιουχικές δαπάνες ορυκτών καυσίμων, οπότε πιστεύει ότι αυτή η πτυχή της κριτικής του RMI είναι άστοχη.

Η σύγκρουση αφορά σε μεγάλο βαθμό τον τρόπο υπολογισμού και επικοινωνίας αυτών των μειώσεων. Μπορώ να δω τι λέει η RMI και μπορώ επίσης να καταλάβω γιατί ο IEA είναι σίγουρος για την προσέγγισή του.

Είναι σημαντικό να διευκρινιστεί ότι η έκθεση της RMI χρησιμοποιεί εκτιμήσεις δαπανών του IEA ως βάση της ανάλυσής της, επομένως οι δύο έχουν πολλά κοινά. Η διαφορά είναι ότι η RMI κάνει αυτό που οι συγγραφείς λένε ότι είναι δικαιολογημένες προσαρμογές στους αριθμούς του IEA ως μέρος ενός ευρύτερου επιχειρήματος ότι η μείωση των δαπανών για ορυκτά καύσιμα θα πρέπει να θεωρηθεί ως μείωση του κόστους της ενεργειακής μετάβασης.

Θεωρείται μάλλον, ότι ο τρόπος με τον οποίο ο Bond πλαισιώνει αυτό το θέμα είναι συναρπαστικός, συμπεριλαμβανομένης της ιδέας ότι ο κόσμος έχει περισσότερα από αρκετά χρήματα για να πληρώσει για μια γρήγορη μετάβαση.

Η έκθεση του RMI αναγνωρίζει ότι υπάρχει έλλειψη διαθέσιμων δεδομένων για την εκτίμηση του κόστους στις αναδυόμενες αγορές, όπως οι περιοχές εντός της Αφρικής. Εάν η μετάβαση σε αυτά τα μέρη είναι ασυνήθιστα αργή και δαπανηρή, θα μπορούσε να υπονομεύσει την κύρια ώθηση του επιχειρήματος της έκθεσης.

Ο Bond είπε ότι ο ίδιος και άλλοι στο RMI εργάζονται για να χειριστούν καλύτερα το κόστος στα μέρη όπου συχνά λείπουν αυτές οι πληροφορίες.

Ένα από τα κύρια συμπεράσματά από  αυτήν την έκθεση είναι ότι η μετάβαση στην καθαρή ενέργεια δεν είναι κάτι περίεργο με αστρονομικό κόστος που θα έπρεπε να φοβόμαστε. Είναι η πίστα στην οποία βρισκόμαστε ήδη.

Το βασικό ερώτημα δεν είναι ο προορισμός, αλλά πόσο γρήγορα θα φτάσουμε εκεί. Οι εταιρείες ορυκτών καυσίμων έχουν πολλά να κερδίσουν από μια αργή μετάβαση και αυτό είναι που ζωντανεύει μεγάλο μέρος της συζήτησης που έχουμε και θα συνεχίσουμε να έχουμε.