FRIEDLICHE SABOTAGE
Διαμαρτυρίες αγροτών 2024, ή: η μεγάλη επίθεση της κοινωνίας των μαλάκων
Για άλλη μια φορά, ξυπνάω μετά από μια υπέροχη παραμονή Πρωτοχρονιάς σε μια δημοκρατία που έχει κάνει ένα σημαντικό βήμα προς τα δεξιά μέσα σε λίγες μόνο ημέρες. Αυτή τη φορά, όμως, η κίνηση δεν ήταν μόνο ηθική και διαλεκτική (2023: "Πρωτοχρονιά στο Neukölln" και "μικροί Πασάδες"), αυτή τη φορά η κίνηση ήταν τακτική και στρατηγική. Αυτή τη φορά, οι διαμαρτυρίες των αγροτών, οι οποίες δεν είναι δεξιές καθεαυτές, αλλά έχουν έντονες δεξιές τάσεις, απέσπασαν μέσα σε λίγες ημέρες παραχωρήσεις από μια αδύναμη ομοσπονδιακή κυβέρνηση, τις οποίες το κίνημα για το κλίμα δεν θα μπορούσε να κερδίσει σε 15 χρόνια. Είναι προφανές, γιατί αν τα βάλεις με τους αγρότες, κινδυνεύεις με εξεγέρσεις και αποκλεισμούς κοινωνικά ζωτικών διαδικασιών (διυλιστήρια κ.λπ.), ενώ αν τα βάλεις με το κλιματικό κίνημα, κινδυνεύεις το πολύ με μια απογοητευμένη τούρτα από το Fridays For Future.
Ο θυμός των αγροτών
Θυμάστε τον νεοφιλελευθερισμό; Οι αριστεροί πίστευαν ότι ήταν ανίκανος για "ηγεμονία", για σταθερή διακυβέρνηση, επειδή έκοβε μισθούς, κοινωνικές παροχές κ.λπ. Θα έπρεπε να υπάρχει αντίσταση... Αλλά η ηγεμονική ενσωμάτωση του νεοφιλελευθερισμού έγινε μέσω των χαμηλών τιμών.
Με άλλα λόγια, οι άνθρωποι όντως δεν σεβάστηκαν και εξαθλιώθηκαν ως εργαζόμενοι, αλλά ο νεοφιλελευθερισμός δεν κάλεσε τους ανθρώπους ως εργαζόμενους, όπως έκανε ο φορντισμός/κεϋνσιανισμός, αλλά ως καταναλωτές. Και τους υποσχέθηκε, όχι, τους έδωσε: τα πάντα όλο και φθηνότερα.
Καταναλωτικά ηλεκτρονικά είδη; Φθηνότερα. Ενέργεια, βενζίνη; Φθηνότερα. Ρούχα; Φθηνότερα. Βασικά τρόφιμα καθώς και εισαγόμενα αγαθά που ήταν πολύ ακριβά ή δεν ήταν καθόλου διαθέσιμα; Όχι μόνο πολύ φθηνότερα, αλλά και όλο το χρόνο. Τα πάντα φθηνότερα παντού για όλους.
Στον γεωργικό τομέα, αυτές οι μαζικές μειώσεις τιμών έγιναν δυνατές χάρη στην ταχεία εκβιομηχάνιση και τη συγκέντρωση των γεωργικών εκμεταλλεύσεων σε γιγαντιαίες γεωργικές βιομηχανικές επιχειρήσεις με εξαιρετικά τεχνικές και χημικά βελτιωμένες διαδικασίες παραγωγής.
Κατά συνέπεια, οι μικροκαλλιεργητές αποτελούσαν πάντα έναν από τους κεντρικούς πυλώνες του αντι-νεοφιλελεύθερου κινήματος "κριτικής της παγκοσμιοποίησης" (ιδίως της La Via Campesina, η οποία εκπροσωπείται στη χώρα μας από την Arbeitsgemeinschaft bäuerliche Landwirtschaft).
Γεωργία vs. προστασία του κλίματος
Μπροστά στην #κλιματικήκρίση: Σε αυτή την κρίση, η προστασία του κλίματος πρέπει να σημαίνει, μεταξύ άλλων, ότι οι διαδικασίες παραγωγής, οι οποίες είναι οικολογικά γαμημένες από κάθε άποψη, πρέπει να αλλάξουν ριζικά. Αυτό αποτελεί πρόβλημα για τους αγρότες, επειδή τα περιθώρια κέρδους στον τομέα (τουλάχιστον μέχρι πρόσφατα) ήταν μάλλον στενά.
Έχουμε λοιπόν: έναν τομέα με χαμηλά περιθώρια κέρδους, μια παραγωγική διαδικασία που είναι βιομηχανοποιημένη και χημικά επεξεργασμένη (δεν είναι λέξη) μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια, και μαζικά αρνητικές κοινωνικο-οικολογικές επιπτώσεις, ο οποίος μέχρι στιγμής έχει γλιτώσει από κάθε μέτρο προστασίας του κλίματος.
Κάθε πραγματικό μέτρο για την προστασία του κλίματος θέτει επομένως σε κίνδυνο τα προς το ζην αυτών των αγροτοβιομηχανικών επιχειρήσεων, επειδή δεν είναι σε θέση να μετακυλήσουν τις όποιες αυξήσεις τιμών στους καταναλωτές λόγω του υψηλού επιπέδου ανταγωνιστικότητας του τομέα (& φυσικά της γενικότερης οικονομικής κατάστασης).
Γαμηθείτε με τους αγρότες με δική σας ευθύνη.
Τώρα βρισκόμαστε σε ένα σενάριο μάχης: από τη μία πλευρά, μια υποτιθέμενη κοινωνικο-οικολογική φιλελεύθερη ομοσπονδιακή κυβέρνηση που προσπαθεί απεγνωσμένα να πετύχει ένα μικρό κομμάτι προστασίας του κλίματος πριν το τέλος της το αργότερο μέχρι το 2025, αφού τα έχει κάνει θάλασσα στον ενεργειακό τομέα.
Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν αγρότες που βρίσκονται με την πλάτη στον τοίχο οικονομικά, που αισθάνονται όλο και περισσότερο αόρατοι και άγνωστοι σε έναν κόσμο που γίνεται όλο και λιγότερο λευκός, αγροτικός και τρακταριστικός, που (Μαρξ: "η ηλιθιότητα της αγροτικής ζωής") τείνουν να είναι πολιτισμικά συντηρητικοί, και που είναι επίσης εξοπλισμένοι με δύο πράγματα που τους κάνουν ικανούς να πολεμήσουν:
1. Είχαν πάντα τον έλεγχο των δικών τους μέσων αναπαραγωγής (μπορούν να καλλιεργούν τα δικά τους τρόφιμα, να κατέχουν τη γη τους), γεγονός που τους καθιστά ανθεκτικούς.
2. Οι γεωργικές μηχανές είναι ισχυρά όπλα.
Αυτό το ξέρουμε από το Wendland, όπου ο αποκλεισμός των διαδρομών του Κάστορα (2 δρόμοι οδηγούσαν στον "τελικό χώρο αποθήκευσης": νότια & βόρεια διαδρομή) μοιράστηκε μεταξύ των ομάδων ακτιβιστών & των τοπικών αγροτών. Χρειαζόμασταν χιλιάδες άτομα για έναν αποτελεσματικό αποκλεισμό. Αυτοί χρειάζονταν μόνο μερικές κροτίδες.
Το ξέρουμε αυτό από την Ολλανδία, ή από τους αγώνες των Γάλλων αγροτών στο Larzac - ίσως κάποιοι θυμούνται τον José Bové, ο οποίος χρησιμοποίησε το τρακτέρ του για να καταστρέψει ένα εργοτάξιο των McDonalds. Οι ιχνηλάτες (όπως το μπλόκο των φορτηγατζήδων στον Καναδά) μπορούν να μπλοκάρουν τα ΠΑΝΤΑ.
Το να μπλοκάρεις
τα ΠΑΝΤΑ σημαίνει να μπορείς να διακόψεις τη ροή των τροφίμων προς τις πόλεις-
σημαίνει να αποκόψεις μια κοινωνία που βασίζεται στα ορυκτά καύσιμα από τον
ενεργειακό εφοδιασμό, π.χ. με μπλοκαρίσματα διυλιστηρίων (βλ. διαμαρτυρίες
φορτηγατζήδων στο Ηνωμένο Βασίλειο το 2000).
Η διασπαστική δυναμική των διαμαρτυριών των αγροτών είναι επομένως γιγαντιαία, ενώ ο ρόλος των αγροτών στην κοινωνία παραμένει σημαντικός παρά την παγκοσμιοποίηση και την εκβιομηχάνιση: μια κατάρρευση της εγχώριας παραγωγής τροφίμων θα ήταν καταστροφή για κάθε κυβέρνηση.
Εξ ου και οι γιγαντιαίες επιδοτήσεις για τον υπερ-βιομηχανισμένο και -χημικοποιημένο (ακόμα δεν είναι λέξη) γεωργικό τομέα, όπως περιγράφηκε παραπάνω. Ως κυβέρνηση, χρειάζεσαι τους αγρότες, & δεν θέλεις να τα βάλεις μαζί τους. Πραγματικά δεν θέλεις.
