Η πολιτική άνοια[1] της «ΑΓΟΡΑΣ[2]» και του αγοραίου μιας πόλης και ο βιασμός της δημόσιας ηθικής και της αξιοπρέπειας.
Διάβασμα σε 4’ THS 20012019
Με αφορμή όλα αυτά που συμβαίνουν και δε συμβαίνουν καν στην τοπική πολιτική σκηνή, από παραιτήσεις, ναρκισσισμούς, πουριτανισμούς, κατηγορίες etc., αλλά και προπάντωνν μαγκιές , ενθυμούμαι και ξαναφέρνω μέσα απο το σκληρό δίσκο ένα Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης(27.11.2017) σαν ερέθισμα για τις παρακάτω σκέψεις.
Θα πρότεινα δε, με δημόσιο κάλεσμα και για τους Δημότες να καλέσουν
μια φορά την “αγορά τους” με μοναδική ημερήσια διάταξη ‘Αφήγηση του
ποιήματος “Οκτανα” του Ανδρ. Εμπειρίκου’.
Τα artefakte: Δημοτικός Σύμβουλος προς Αντιδήμαρχο έργων «Μα πότε τελικά θα αντικατασταθούν τα δένδρα στην Γραβιάς εκεί κοντά ... , δυο χρόνια τα βλέπω καθημερινά κομμένα?» Αντιδήμαρχος έργων προς Δημοτικό Σύμβουλο αντιπολίτευσης: "το γνωρίζουμε και το έχουμε στο πρόγραμμα να βάλουμε υψηλής ποιότητας δένδρα" , «το γνωρίζουμε το θέμα και έχουμε δώσει προτεραιότητα στην οδό Γραβιάς», χαμογελώντας ειρωνικά.
Αρχηγός της μείζονος αντιπολίτευσης προς Δήμαρχο «Το λιγότερο που έχετε να κάνετε είναι να πείτε συγγνώμη στους Θεσσαλονικείς». Το είπε τουλάχιστον 4 φορές στον ίδιο το λόγο του, σχετικά με το γειτνιάζον κράτος των Σκοπίων και το όνομα Μακεδονία στο οποίο αναφέρθηκε ο Δήμαρχος κατά την επίσκεψή του εκεί.
Δήμαρχος προς αρχηγό της μείζονος αντιπολίτευσης «Είσαι παντελώς ανόητος.»
Στο βάθος του ήχου της χάβρας Θεσσαλονικέων κάποια αλαλάζουσα που παραιτήθηκε πρόσφατα από τρία αξιώματα (Wow),να εκφέρεται κατά των «πραξικοπηματιών» που αποχωρούσαν από την αίθουσα .
Αρχηγός της μείζονος αντιπολίτευσης προς Δήμαρχο «Το λιγότερο που έχετε να κάνετε είναι να πείτε συγγνώμη στους Θεσσαλονικείς». Το είπε τουλάχιστον 4 φορές στον ίδιο το λόγο του, σχετικά με το γειτνιάζον κράτος των Σκοπίων και το όνομα Μακεδονία στο οποίο αναφέρθηκε ο Δήμαρχος κατά την επίσκεψή του εκεί.
Δήμαρχος προς αρχηγό της μείζονος αντιπολίτευσης «Είσαι παντελώς ανόητος.»
Στο βάθος του ήχου της χάβρας Θεσσαλονικέων κάποια αλαλάζουσα που παραιτήθηκε πρόσφατα από τρία αξιώματα (Wow),να εκφέρεται κατά των «πραξικοπηματιών» που αποχωρούσαν από την αίθουσα .
Αυτή είναι η δομή του λόγου των «συ(ν)-γκοινωνούντων» δοχείων μέσα στην αίθουσα του κτιρίου στη - promenade bord de l’ eau- Θεσσαλονίκης.
H αισθητική του political correctness: Αντιδήμαρχος πολιτισμού της πόλης, μάλλον καλύτερα των events της πόλης επ' ουδενί πολιτισμού, μπαίνει μέσα στην αίθουσα Δημοτικού Συμβουλίου εν ώρα συνεδριάσεως: Στο ένα χέρι την κούπα του καφέ μιλώντας με κάποια κυρία καθήμενη στα πίσω καθίσματα της αίθουσας στο διάδρομο και στο στόμα ένα σβηστό στριφτό τσιγάρο (δυστυχώς δεν βρίσκω την φωτογραφία να την αναρτήσω)
Αυτή είναι – θα μπορούσε να ήταν και ένας νέος χαρακτηρισμός στo φιλοσοφικό diskurs - η χωρική αναξιοπρέπεια του αξιώματος της Αντιδημαρχίας από την ίδια την Αντιδήμαρχο ή απλά “space demontage”.
Έχουμε φτάσει στο σημείο της μαζικής κατανάλωσης μιας δημοκρατίας όπως αυτή η μαζική κατανάλωση του Νες καφέ φραπέ. Μας σερβίρουν επικοινωνιακές αντιπαραθέσεις του παραπάνω αναφερόμενου ύφους σαν διαβούλευση σε τοπικό επίπεδο, όπως ένα φραπέ με καλαμάκι. Είναι το «tittytainment» σε πολιτικό επίπεδο. Από όλα πρέπει να έχει το θέαμα!
Ο κόσμος μας είναι γεμάτος από “nausées EGO”
“Όλη η αξιοπρέπεια των ανθρώπων πηγάζει από την αξιοπρέπεια που δείχνουν απέναντι στη φύση” [Αξιοπρέπεια του Πλάσματος. Θεμελίωση, Σημασία και το Καθήκον μιας νέας Συνταγματικής Αρχής.][3]
Μπορεί κάποιος από αυτούς να απαιτήσει την αξιοπρέπεια απέναντι στο θεσμό « Δημοτικό Συμβούλιο» από τον ίδιο τον πολίτη ή να απαιτήσει, ο πολίτης να σκεφτεί πολιτικά? Όχι, την αξιοπρέπεια δεν την ζητάς, την κερδίζεις. Η πολιτική συνδέει επικοινωνιακά εξουσία και πολίτη. Δεν έχεις να δώσεις πολιτική αγωγή στο «ποίμνιό σου», δεν έχεις να κερδίσεις αξιοπρέπεια ! Την αξιοπρέπεια δεν την παίρνεις αιτώντας την από κάπου από ένα φορέα ή θεσμό αλλά μόνο μέσω της πολιτικής αγωγής που πραγματώνεται απέναντι στον πολίτη.
Η αξιοπρέπεια όμως βγάζει στην επιφάνεια και ελλείψεις: Νοιώθουμε ότι κάτι λείπει.
Η κεντρική σημασία της αξιοπρέπειας έχει ένα και μοναδικό χαρακτήρα, την ηθική, όπως είπε ο Rousseau: Νομίζουν ότι « είναι γεννημένοι ελεύθεροι αλλά [παντού] είναι δεμένοι με αλυσίδες» μέχρι να έρθει η ώρα τους, και τότε σκέφτονται πρώτη φορά την αξιοπρέπεια aliaw ελευθεριακή σκέψη. Μόνο κοντά, πριν έρθει ο θάνατος τότε θα αρχίσουμε να συνειδητοποιούμε ή να αναζητούμε το νόημα ή της αξιοπρέπεια για τον άνθρωπο.
Η αξιοπρέπεια σε πραγματικό χρόνο απέναντι σε αυτόν που πιστεύει, ότι μπορεί να αλλάξει την καθημερινότητά του, ο υγιής αστικό-πολιτικός λόγος και η ηθική είναι η τριάδα του δικαίου του Αειφόρου Δημόσιου «ΚΑΤΙ» που μας οδηγεί στην τελική σύνεση. Ένα από αυτά να βιαστεί, παραδίδεται το «ΚΑΤΙ» στην δυσμένεια της πολιτικής άνοιας.
Η κεντρική σημασία της αξιοπρέπειας έχει ένα και μοναδικό χαρακτήρα, την ηθική, όπως είπε ο Rousseau: Νομίζουν ότι « είναι γεννημένοι ελεύθεροι αλλά [παντού] είναι δεμένοι με αλυσίδες» μέχρι να έρθει η ώρα τους, και τότε σκέφτονται πρώτη φορά την αξιοπρέπεια aliaw ελευθεριακή σκέψη. Μόνο κοντά, πριν έρθει ο θάνατος τότε θα αρχίσουμε να συνειδητοποιούμε ή να αναζητούμε το νόημα ή της αξιοπρέπεια για τον άνθρωπο.
Η αξιοπρέπεια σε πραγματικό χρόνο απέναντι σε αυτόν που πιστεύει, ότι μπορεί να αλλάξει την καθημερινότητά του, ο υγιής αστικό-πολιτικός λόγος και η ηθική είναι η τριάδα του δικαίου του Αειφόρου Δημόσιου «ΚΑΤΙ» που μας οδηγεί στην τελική σύνεση. Ένα από αυτά να βιαστεί, παραδίδεται το «ΚΑΤΙ» στην δυσμένεια της πολιτικής άνοιας.
Ο Καντ στιγμάτισε τον ορισμό της αξιοπρέπειας: «Στο βασίλειο της σκοπιμότητας όλα έχουν ή μια τιμή ή μια αξιοπρέπεια. «Όταν κάτι έχει μια τιμή, στη θέση του μπορεί να υπάρξει κάτι άλλο ισοδύναμο. Ότι όμως υπάρχει πέρα από κάθε μορφή τιμής, για το οποίο δεν αναγνωρίζεται κάποιο ισοδύναμο αυτό έχει μια αξιοπρέπεια.» [Immanuel, Kant., Grundlegung zur Metaphysik der Sitten, Stuttgart 2008, p. 72 ].
Και η τιμή και η σύγκριση εδώ αναφέρονται σε αξίες όχι οπωσδήποτε σε καθαρό χρήμα. Η αξιοπρέπεια απαλλάσσεται από μόνη της από την ίδια λέξη ρίζας την «αξία» [P, Tiedeman., Was ist Menschenwürde, Darmsatdt 2006, p. 83].
Θα ερχόντουσαν οι σημερινοί πολιτικοί στην εύνοια της Αρχαίας Ελληνικής «ατέλειας» ? Θα μου πείτε μόνοι τους τα διεκπεραιώνουν πλέον δεν χρειάζονται την άδεια ή κάποιο θεσμικό πλαίσιο. Οι άνθρωποι στην Αρχαία Ελλάδα δεν γνώριζαν τη λέξη αξιοπρέπεια αλλά το μέγεθος και την απόλυτη αξία του δημόσιου «ΚΑΤΙ» και παράλληλα διερευνούσαν την ύπαρξη του ανθρώπου. Ο Πλάτων πρέσβευε, ότι ο άνθρωπος θα έπρεπε να μοιάσει στο Θεό και με αυτό τον τρόπο να εξυψωθεί πάνω από τα ζώα.
Θα ερχόντουσαν οι σημερινοί πολιτικοί στην εύνοια της Αρχαίας Ελληνικής «ατέλειας» ? Θα μου πείτε μόνοι τους τα διεκπεραιώνουν πλέον δεν χρειάζονται την άδεια ή κάποιο θεσμικό πλαίσιο. Οι άνθρωποι στην Αρχαία Ελλάδα δεν γνώριζαν τη λέξη αξιοπρέπεια αλλά το μέγεθος και την απόλυτη αξία του δημόσιου «ΚΑΤΙ» και παράλληλα διερευνούσαν την ύπαρξη του ανθρώπου. Ο Πλάτων πρέσβευε, ότι ο άνθρωπος θα έπρεπε να μοιάσει στο Θεό και με αυτό τον τρόπο να εξυψωθεί πάνω από τα ζώα.
Ο Ernst Bloch στοχευμένα είπε για την αξιοπρέπεια: «Συμμετοχή στην παγκόσμια σύνεση, την ενότητα του ανθρώπινου είδους, το φυσιολογικό δικαίωμα για ειρήνη, τη γνήσια δημοκρατία και την αμοιβαία στήριξη» [Ernst, Bloch., Naturrecht und menschliche Würde, Frankfurt/Main, 1972, pp. 27, δευτ. πηγή].
Ποιος έχει τελικά αξιοπρέπεια? Όλοι οι άνθρωποι?, Όλα τα όντα? Γιατί? Γιατί έχουν την ικανότητα της λογικής σκέψης? Τι θα γίνει όμως με αυτούς που δεν είναι άτομα πλέον με αυτή τη λογική, γιατί έχασαν την διάνοιά τους και την μνήμη τους νκαι περιήλθαν σε μια κατάσταση πολιτικής άνοιας, demenz?
Σύμφωνα με τον Tiedemann δεν τους ανήκει καμία αξιοπρέπεια, αλλά επειδή υπάρχει μια σειρά ηθικών βασικών εννοιών, μας οδηγούν αυτές στο να τους συμπεριφερθούμε αξιοπρεπώς, όπως σε όλα τα όντα. Ακόμα και με το ηθικό τους κακούργημα απέναντι στη πολική υπόσταση της κοινωνίας?
Πολιτικά, αναρωτιόμαστε λοιπόν πως εμφανίζεται τελικά η πολιτική αξιοπρέπεια σε ένα άνθρωπο. Η πολιτική αξιοπρέπεια σαν ορισμός στοχεύει σε ένα quasi «πολιτικό ελάχιστο μέγεθος»- όπως το εννοεί ο Πλάτων- στο οποίο ένας πολιτικός πρέπει να μπορεί να συμμετέχει από κοινού με τους άλλους πολιτικούς της «ΑΓΟΡΑΣ», εάν θέλει να ζει σύμφωνα με ένα αληθινό βίο πολιτικής αγωγής. Όμως σήμερα βλέπουμε μια πολιτική να αναδύεται από την πρόσφατη ιστορία αυτού του έθνους αλλά και παγκοσμίως, του πλανήτη, η οποία στοχεύει μόνο στην πολιτική εκγύμναση των μαζών, για να κατευναστεί το 80% του πληθυσμού για να μη εξεγερθεί. Το άλλο 20% είναι ήδη οικονομικοπολιτικά ευνουχισμένο.
Θα πρότεινα δε, με δημόσιο κάλεσμα και για τους Δημότες να καλέσουν μια φορά την “αγορά τους” με μοναδική ημερήσια διάταξη ‘Αφήγηση του ποιήματος “Οκτανα” του Ανδρ. Εμπειρίκου’. Αλλιώς εάν τους είναι υπερβολικό τότε την “Άνοιξη” του Κ. Καρυωτάκη.
Πολιτικά, αναρωτιόμαστε λοιπόν πως εμφανίζεται τελικά η πολιτική αξιοπρέπεια σε ένα άνθρωπο. Η πολιτική αξιοπρέπεια σαν ορισμός στοχεύει σε ένα quasi «πολιτικό ελάχιστο μέγεθος»- όπως το εννοεί ο Πλάτων- στο οποίο ένας πολιτικός πρέπει να μπορεί να συμμετέχει από κοινού με τους άλλους πολιτικούς της «ΑΓΟΡΑΣ», εάν θέλει να ζει σύμφωνα με ένα αληθινό βίο πολιτικής αγωγής. Όμως σήμερα βλέπουμε μια πολιτική να αναδύεται από την πρόσφατη ιστορία αυτού του έθνους αλλά και παγκοσμίως, του πλανήτη, η οποία στοχεύει μόνο στην πολιτική εκγύμναση των μαζών, για να κατευναστεί το 80% του πληθυσμού για να μη εξεγερθεί. Το άλλο 20% είναι ήδη οικονομικοπολιτικά ευνουχισμένο.
Η ζωτικότητα του κοινωνικού διαλόγου και της κοινωνικής αλλά και πολιτικής σύγκρουσης έχει τραβήξει το πιο κοντό σπίρτο από όλες τις συγκρίσιμες αξίες.
Τέλος για να φτάσουμε και στο δια ταύτα του τίτλου. Ο Tiedeman αναφέρεται στην διαφορά της απόλυτης και της ηθικής αξίας. Ορίζει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια ως την "απόλυτη αξία που έχει ένα άτομο, υπό την έννοια ότι το ίδιο έχει τη θεμελιώδη ικανότητα να αποφασίζει με τη θέλησή του βάσει των δικών του εκτιμήσεων και έτσι να ταυτίζεται με τον δημιουργό της θέλησής του"[4]. Φαίνεται πιο σημαντικό όμως πώς συμπληρωματικά καθορίζει την απόλυτη αξία ως εξής: "Η απόλυτη αξία του βασίζεται επίσης στο γεγονός ότι η συνείδηση της δικής του αξιοπρέπειας προκύπτει από μια επικοινωνιακή διαδικασία από την οποία προκύπτει ταυτόχρονα και η συνείδηση για την αξιοπρέπεια του άλλου."[5]
Αυτό είναι υλοποιήσιμο σαν ιδεατή «αξιοπρέπεια» μόνο όταν ο πολιτικός υποταχθεί στην πολιτική αγωγή που του επιβάλει η κοινωνία και ο πολίτης στην πολιτική αγωγή που του επιβάλει ο απέναντί του.
Τέλος, «Πολιτική» είναι μια άλλη λέξη για την δημόσια πολιτισμένη αντιπαράθεση. Δημόσιες αυτοαπαξιώσεις ή αυτοεξευτελισμοί δείχνουν μόνο προς μια κατεύθυνση: βεβιασμένη αποσυναρμολόγηση της πολιτικής πειθούς και αξιοπρέπειας ή διαφορετικά πολιτική άνοια.
Τέλος, «Πολιτική» είναι μια άλλη λέξη για την δημόσια πολιτισμένη αντιπαράθεση. Δημόσιες αυτοαπαξιώσεις ή αυτοεξευτελισμοί δείχνουν μόνο προς μια κατεύθυνση: βεβιασμένη αποσυναρμολόγηση της πολιτικής πειθούς και αξιοπρέπειας ή διαφορετικά πολιτική άνοια.
«Τι θα πίστευε ένας επισκέπτης ζωολογικού κήπου εάν θα έβλεπε ένα πίθηκο μέσα από το κλουβί του να πετάει τα φιστίκια έξω από το κλουβί του». Αυτή είναι και η κατάσταση στο ζωολογικό κήπο μας.
Θα πρότεινα δε, με δημόσιο κάλεσμα και για τους Δημότες να καλέσουν μια φορά την “αγορά τους” με μοναδική ημερήσια διάταξη ‘Αφήγηση του ποιήματος “Οκτανα” του Ανδρ. Εμπειρίκου’. Αλλιώς εάν τους είναι υπερβολικό τότε την “Άνοιξη” του Κ. Καρυωτάκη.
