Δουλειές με φούντες με τις κοινωνικές ταυτότητες και την ανεκτικότητα για τις μειονότητες (LGBTQ) ή το φαινόμενο Pinkwashing
ΛΟΑΤΚΙ= Λεσβία, Ομοφυλόφιλος, Αμφιφυλόφιλος, Τρανς, Queer(αντί-ετεροκανονικότητα), Ιντερσεξ
THS 10.10.2018
Δεδομένης αφορμής; με την γυμνή ποδηλατοδρομία; θεώρησα ότι θα πρέπει να αναφερθώ στο τι συμβαίνει ίσως στην πολιτισμική και ταξική εμπορική εκμετάλλευση των μειονοτήτων χωρίς αυτές να το γνωρίζουν πολλές φορές αλλα και οι ίδιοι εμείς οι καταναλωτές να έχουμε άγνοια για το τι συμβαίνει σε ένα καπιταλιστικό σύστημα.
Ένα μεγάλο μέρος των νεοφιλελεύθερων ψευτοπολιτικών και μέσω αυτών προερχόμενων ‘ευαισθητοποιήσεων’, βασίζεται στη σπουδαιότητα που δίνουν σε ερωτήματα της (πολιτισμικής, φυλετικής και θρησκευτικής) ταυτότητας. Εάν δεν προτίθενται ή δεν μπορούν να δώσουν μια προοπτική σε κάποιους ανθρώπους, σε κάποια κοινωνία, τους οδηγούν να δουν το παρελθόν τους, την καταγωγή τους ή τη στιγμή και το σημείο στο οποίο just βρίσκονται.
Μια τέτοια οργάνωση φαντασίας των μελών μιας
τέτοιας κοινωνίας οδηγεί και με έκπληξη στην επόμενη ερώτηση: γιατί πλέον οι
γυναίκες συγκεκριμένα προνόμια που είχαν, ξαφνικά τα βλέπουν σαν μειονέκτημα
και πολλές φορές από μια σεξιστική οπτική γωνία, και γιατί η ευτυχία του άλλου
ξαφνικά μας φαίνεται σαν κλοπή, αρπαγή από τη δικιά μας.
Γιατί λοιπόν ξαφνικά αγωνίζονται οι άνθρωποι για την αναγνώριση και όχι για την ισότητα π.χ.?
Υπάρχουν άτομα- πάρα πολλά άτομα- , για να ξεκινήσουμε από το πιο απλό που αισθάνονται σαν άνθρωποι -χωρίς να κατατάσσονται σε μειονότητες - κάπως σαν υποδεέστεροι των υπολοίπων, αλλά ενδιαφέρονται για την αναγνώριση των φυλετικών μειονοτήτων. Ίδια προβλήματα στη κοινωνική τους ομάδα στη γειτονιά τους στη κοινωνία τους στην οικογένεια τους που έχουν να προσεγγίσουν και να λύσουν δε τα αγγίζουν καθόλου διότι είναι πολύ επικίνδυνο για όλους που σχετίζονται με το άτομο αυτό. Και τι κάνουν προσφέρουν εκτός, μακρυά από αυτούς σε μια άλλη ομάδα. Έτσι καλύπτουν και τις κοινωνικές ενοχές τους, φυσικά όχι συνειδητα.
Και δεν είναι αυτό που θα πουν όλοι? «Μα πρώτα δεν έρχεται η αναγνώριση και μετά η ισότητα?» Παραδόξως και ο Nietzsche απέναντι στον Hegel το είχε πει: «Η αναγνώριση είναι μόνο για τους σκλάβους».
Ποια είναι η επιτυχία του νεοφιλελευθερισμού τα τελευταία χρόνια, τις τελευταίες 3 δεκαετίες? Η ικανότητα που έδειξε να φέρει μεγάλα μέρη του πληθυσμού να ασχοληθούν με το ερώτημα σχετικά με την ταυτότητα τους και μόνο. Όσο καιρό συλλογίζονται για το «τί θέλουν οι ίδιοι να είναι» δεν φτάνουν στο σημείο να αναρωτηθούν «τι θέλουν να έχουν». Και φυσικά αυτό είναι απολύτως χρήσιμο για το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο και την διεθνή πολιτική προοπτική. Γιατί με αυτό το τρόπο αφαιρούν πράγματα από τους ανθρώπους, που στο μέλλον «δεν θα μπορέσουν να θέλουν να έχουν», όπως π.χ. δημοκρατική συναπόφαση , πρόσβαση στην εργασία και εισοδήματα, εκπαίδευση και παιδεία, υποδομές, κοινωνική ασφάλεια, κοινωνική φροντίδα ή ακόμα π.χ. αξιοπρέπεια, κομψότητα ευτυχία!!
Εάν αυτή η μετανεωτερική ικανότητα ξεκινάει από τις εξελικτικές εστίες μιας
κοινωνίας – ναι και από τους κύκλους των διανοουμένων και αυτοπροσδιοριζόμενων
αριστερών- τότε τι μπορούμε να πούμε για το υπόλοιπο κομμάτι της?
Και μπαίνουμε κατ’ ευθείαν στο θέμα. Τα προϊόντα που υποστηρίζουν την λεγόμενη κοινωνική ανοχή με τα χρώματα του ουράνιου τόξου και μη και που αντιμετωπίζουν τις σεξουαλικές μειονότητες είναι ιδιαίτερα δημοφιλή στους νέους.
Υπάρχει πίσω από αυτό καλή θέληση ή ειναι απλως μάρκετινγκ;
Ακόμα και όταν αγοράζετε ρούχα, κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει τις λεγόμενες συλλογές "Pride". «Pride» σημαίνει υπερηφάνεια και είναι ένας όρος από το λεσβιακό και ομοφυλόφιλο κίνημα. Οι ρίγες στο αθλητικό παντελόνι είναι τώρα κόκκινες, κίτρινες, μπλε και πράσινες και όχι μόνο λευκές. Η τάση συνεχίζεται: Όλο και περισσότερες εταιρείες βασίζονται στη διαφήμιση με περιεχόμενο LGBTQ και με αντίστοιχα προϊόντα. Οι εταιρείες μόδας θέλουν επίσης να απευθυνθούν στη μια νέα ομάδα-στόχο με αποτυπώματα όπως «#feminist» ή «Η επανάσταση ονομάζεται γυναίκα». Μετά το #MeToo και τη νομιμοποίηση του γάμου των ομοφυλοφίλων, βρήκαν μια καλή στιγμή να το κάνουν.
Οι καμπάνιες LGBT δεν έχουν απαραίτητα πολιτικό νόημα. Η πολυμορφία συχνά απαιτείται, αλλά φυσικά αφορά κυρίως τις επιχειρήσεις.
Βασικά, οι καμπάνιες LGBT θεωρούνται από πολλούς της μειονότητας πολύ κριτικά επειδή δεν τις βρίσκουν πάντα όλοι από τους LGBT εξαιρετικά καλές που τέμνουν τα ενδιαφέροντά τους». Πρέπει να πηγαίνουμε με τους καιρούς: «Το να παραδεχόμαστε π.χ. μέσω διαφήμισης ότι υπάρχουν ομοφυλόφιλοι λεσβίες και τρανς π.χ. σαν περιθωριακές ομάδες είναι λάθος. Αυτό δεν είναι πλέον προοδευτικό και δεν ωφελεί τις συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες.
Είναι ένα μεγάλο πρόβλημα όταν οι υπεύθυνοι των εταιρειών ή οι start ups εταιρείες δεν γνωρίζουν καθόλου την ομάδα-στόχο για τις οποίες θέλουν να ξεκινήσουν κάποιες διαφημιστικές καμπάνιες για τους LGBTQ ή ακόμα και παραγωγή προϊόντων γι’ αυτούς, και δεν εννοούμε να γνωρίζουν απλά. Φυσικά, υπάρχουν ακόμη και μάρκες προϊόντων που αυτή η μορφή μάρκετινγκ δεν τους ταιριάζει καθόλου. Φυσικά, το μάρκετινγκ LGBT αυξάνει τον κίνδυνο αρνητικών σχολίων, αλλά αυξάνει επίσης και τις πιθανότητες επιτυχίας.
Υπάρχουν επίσης εταιρείες που προκαλούν σκόπιμα για να κάνουν πρωτοσέλιδα. Το σύνθημα: οι κακές ειδήσεις είναι επίσης οι καλές ειδήσεις. Αλλά είναι μια ηθική βάση διαφήμισης αυτή με οποιοδήποτε κόστος?
Είναι αμφίβολο εάν η ισότητα ωφελείται στην πραγματικότητα, από το εάν οι άνθρωποι ψεκάζονται με αποσμητικά ουράνιου τόξου ή φορούν "Pride Collection" ενδύματα. Πρώτα απ' όλα, επωφελούνται οι εταιρείες των οποίων φυσικά οι πωλήσεις αυξάνονται. Επιπλέον, οι καταναλωτές μπορούν να δείξουν ότι είναι ιδιαίτερα ανοιχτοί και ευαίσθητοι στην κοινωνική ανισότητα -χωρίς να έχει σχέση με αυτό αλλα με την αναγνώριση- και να δείξουν στον κόσμο απλά τι προοδευτικοί ειναι.
Ανοχή στη διαχείριση προσωπικού
Εκτός Ελλάδας υπάρχουν οι λεγόμενες ομάδες θεσμικές πολλές φορες, που εκπροσωπούν τα συμφέροντα των εργαζομένων με μεταναστευτικό υπόβαθρο ή εκείνων που ανήκουν στο φάσμα LGBT και τους δίνουν μια πλατφόρμα για να μπορέσουν να εκφράσουν τη γνώμη τους δημοσίως.
«Η ποικιλομορφία γίνεται επίσης όλο και πιο σημαντική στη διαχείριση ανθρώπινων πόρων». Υπάρχει έλλειψη εξειδικευμένων εργαζομένων, έτσι οι εταιρείες σήμερα πρέπει να προσπαθήσουν να είναι μακρυά από κοινωνικούς αποκλεισμούς και να μην κρίνουν σύμφωνα με τον σεξουαλικό προσανατολισμό ή την προέλευση, για παράδειγμα.
Αλλά μη ξεχνάμε οι περισσότεροι εργοδότες είναι πάντα εργοδότες. «Ωστόσο, μια καμπάνια για ομοφυλόφιλους δεν κάνει αυτόματα μια εταιρεία φιλική προς το LGBT. Πρέπει να το υποστηρίζει πλήρως. "Η αξιοπιστία αυξάνεται μέσω στοχευμένης δράσης. "Οι αδέξιες καμπάνιες δεν είναι αποτελεσματικές."
Βιβλιογραφία:
Από πού προέρχεται το Pinkwashing;
Έχει γεμίσει η αγορά από pinkwashing εταιρείες. Πολλές εταιρείες είναι LGBT. Αλλά μόνο τον Ιούνιο. Επειδή ο Ιούνιος είναι μήνας υπερηφάνειας (pride), και οι άνθρωποι αρέσει να πίνουν βότκα ουράνιου τόξου και να τρώνε μπιφτέκια τυλιγμένα σε χαρτί ουράνιου τόξου. Ωστόσο πρωτίστως, οι καταναλωτές δεν πρέπει να κατηγορούνται. Οι εταιρείες κάνουν ροζ πλύσιμο.
Ο όρος «ροζ πλύσιμο» προέρχεται αρχικά από τις ΗΠΑ. Αυτή η λέξη χρησιμοποιήθηκε το 1985 σε συνδυασμό με το "Pink Ribbons" (παγκόσμιο σύμβολο αλληλεγγύης με ασθενείς με καρκίνο του μαστού). Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, πολλά διαφορετικά προϊόντα είχαν το ροζ φιόγκο στη συσκευασία. Ωστόσο, πολλά από αυτά τα προϊόντα περιέχουν ουσίες που θεωρούνται καρκινογόνες!
'Ουράνιο τόξο καπιταλισμός'
Σήμερα, Pinkwashing σημαίνει να εκμεταλλευόμαστε τις μειονότητες για
· θετική δημοσιότητα και κάλυψη από τον Τύπο,
· εξουσία και/ή
· χρήματα.
Όσον αφορά το Pinkwashing στον τομέα LGBT, -οι εταιρείες θέλουν να ταυτιστούν με άτομα LGBT- προκειμένου να τους συνδέσουν με την επιχείρηση ως καταναλωτές τους. Αυτός είναι καθαρός καπιταλισμός, που συχνά αποκαλείται ουράνιο τόξο καπιταλισμός, επειδή αυτά τα είδη ουράνιου τόξου τοποθετούνται απλά στο ράφι για κέρδος και μεγιστοποίηση αυτού.
Μια πραγματικά επαναστατική ή σκέψη ανοχής μειονοτήτων σπάνια βρίσκεται πίσω από αυτήν. Τα χρήματα σχεδόν ποτέ δεν καταλήγουν σε καλό σκοπό, αλλά κυρίως στις τσέπες των εταιρειών. Ακριβώς επειδή τα χρώματα του ουράνιου τόξου μπορούν να βρεθούν στο λογότυπο μιας εταιρείας δεν σημαίνει ότι είναι φιλικό προς το LGBT.
Ένα άτομο μπορεί επίσης να κάνει " Pinkwashing ", π.χ. όταν ένα άτομο υποκινεί πρωτοβουλίες εναντίον της κοινότητας LGBT στον ελεύθερο χρόνο του, αλλά στη συνέχεια εμφανίζεται σε μια παρέλαση Pride για να βελτιώσει τη δική του εικόνα. Ή αν κάποιος απαντήσει σε μια δικαιολογημένη κατηγορία του, με τις λέξεις «Ένας φίλος μου είναι γκέι, δεν μπορώ να είμαι ομοφοβικός».
Και τελειώνουμε με αναφορά πάλι στον Hegel. "Πολλές σύγχρονες θεωρίες αμοιβαίου σεβασμού μεταξύ ανθρώπων, οι οποίες συχνά εκφράζονται με τον όρο «αναγνώριση», πάνε πίσω από τον Fichte μέχρι τον Hegel.
Αντί όπως ο Hegel, να βρούμε μια διαδικασία αναβάθμισης και εκπλήρωση της αναγνώρισης όπως στις συγκεκριμένες σχέσεις αγάπης, του αγώνα, της κυριαρχίας ή ακόμη και τις κοινοτικές μορφές της οικογένειας, του επαγγέλματος, του κράτους, η βασική αναγνώριση του άλλου καθώς και η προέλευση γίνεται πιο αναπόφευκτη θεωρώντας το δικαίωμα σεβασμού ως μέτρο όλων των κοινωνικών σχέσεων.
Από αυτήν την άποψη, η αγάπη, η ευημερία της οικογένειας ή του κράτους οδηγούν στον πατερναλισμό της κηδεμονίας που προσανατολίζεται στις αξίες και τους θεσμούς προκειμένου να αγνοήσει τις υποτιθέμενες «παράλογες» επιθυμίες του άλλου." [Siep, Ludwig: Anerkennung in der „Phänomenologie des Geistes“ und in der praktischen Philosophie der Gegenwart]
