27 Νοε 2019

Οι μεγάλες εταιρείες πετρελαίου και αερίου 'αγοράζουν' πολιτικές επιρροές επί της Ευρωπαϊκής Νομοθετικής Εξουσίας στις Βρυξέλλες.
Με χρήματα και συναντήσεις, επιδοτήσεις και χορηγίες, το λόμπι του πετρελαίου και φυσικού αερίου τροφοδοτούν τη καταστροφή του κλίματος

Το ιστορικό
Μόνο 20 εταιρείες ορυκτών καυσίμων ευθύνονται για το ένα τρίτο όλων των εκπομπών αερίων θερμοκηπίου στη σύγχρονη εποχή. Η συγκέντρωση διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα προκάλεσε την υπερθέρμανση του πλανήτη, αυξάνοντας τον κίνδυνο πλημμυρών, ακραίων βροχοπτώσεων, πυρκαγιών και καυσώνων με καταστροφικές συνέπειες για τους ανθρώπους, τα ζώα και το περιβάλλον γενικότερα.
251 εκτ  ευρω έχουν δαπανήσεςι οι εταιρείες στην ΕΕ για επιρροή πολιτικών που άπτωνται των αντικειμένων τους.

Ο κόσμος μας είναι τώρα περίπου 1 βαθμό C θερμότερος από ό, τι κατά την προ-βιομηχανική εποχή. Σύμφωνα με την IPCC, η μέση αύξηση κατά 1,5 ° C (αυτή η άυξηση υπάρχει ηδη στη Γερμανία με το 2% των συνολικών εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα παγκοσμίως)μπορεί να θέσει 20-30% των ειδών της βιοποικιλότητας σε κίνδυνο εξαφάνισης. Εάν ο πλανήτης θερμανθεί περισσότερο από 2 ° C, τα περισσότερα οικοσυστήματα θα καταρρεύσουν.
Οι επιστήμονες έχουν διαπιστώσει ότι οι επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης είναι χειρότερες από ό, τι αρχικά εκτιμήθηκαν και ότι, ο ρυθμός της υπερθέρμανσης του πλανήτη επιταχύνεται. Τα τελευταία πέντε χρόνια ήταν τα πιο καυτά  χρόνια από ποτέ και κάθε χρόνο σπάνε νέα ρεκόρ.

Οι 5 μεγαλύτερες εταιρείες  μπλοκάρουν τις ενέργειες υπερ του κλίματος
Εκατομμύρια άνθρωποι διαδηλώνουν σε ολόκληρο τον κόσμο απαιτώντας από τις κυβερνήσεις να αναλάβουν ριζοσπαστική δράση για την αντιμετώπιση της έκτακτης ανάγκης για το κλίμα. Διαμαρτυρίες όπως η friday for future and Extinktion Rebellion (αμφιβόλου ιδεολογικού χαρακτήρα από πολλούς) ζητούν τον τερματισμό της χρήσης των ορυκτών καυσίμων για παραγωγή ενέργειας και μετακίνησης. Για να συμμορφωθούν με τους στόχους της συμφωνίας του Παρισιού του 2015 (υπογράφηκε τοι 2016) και για να ολοκληρωθεί η μετάβαση σε μια οικονομία που δεν θα ίναι κλιματικά παράλογη, η Ευρωπαϊκή Ένωση εφαρμόζει στρατηγικές και νομοθεσίες μέσω οδηγιών ενάντια στη κλιματική αλλαγή. Ωστόσο, οι εκπομπές εξακολούθησαν να αυξάνονται από έτος σε έτος και η Επιτροπή προειδοποίησε ότι τα κράτη μέλη υστερούν στους στόχους τους.
Παρά το δυσοίωνο σενάριο, οι εταιρείες ορυκτών καυσίμων συνέχισαν να δηλώνουν τεράστια κέρδη. Τα συμφέροντά τους έρχονται σε σύγκρουση με αυτά των πολιτών που αγωνίζονται για να σώσουν το πλανήτη. Τα γεγονότα σχετικά με τη κλιματική αλλαγή είναι γνωστά εδώ και χρόνια, γιατί όμως διαρκεί τόσο πολύ μέχρι να αντοδράσουν οι διάφορες κυβερνήσεις αποτελσματικά?


Πολιτική χωρίς ορυκτά
Για να σηματοδοτήθεί η έναρξη μιας νέας καμπάνιας #FossilFreePolitics, πραγματώθηκε μια νέα έρευνα από τους διευθύνοντες συμβούλους (CEO), των Food and Water Watch και τους Φίλους της Γης EU και της Greenpeace EU αποκαλύπτοντας, ότι οι πέντε μεγάλες εταιρείες πετρελαίου και φυσικού αερίου και οι εκπρόσωποι ομάδων συμφερόντων,λομπίστες και έχουν δαπανήσει τουλάχιστον 251 εκατ. στην ΕΕ από το 2010 μέχρι και 2019.
 

Από το 2010, μόνο πέντε εταιρείες πετρελαίου και φυσικού αερίου (Shell, BP, Total, ExxonMobil και Chevron) και οι ομάδες λόμπι ορυκτών καυσίμων έχουν ξοδέψει τουλάχιστον το ένα τέταρτο του ενός δισεκατομμυρίου ευρώ αγοράζοντας επιρροή στο κέντρο των ευρωπαϊκών αποφάσεων. Αποτελεί μέρος μιας δεκαετούς στρατηγικής από τους εκπροσώπους των εταιρειών των ορυκτών καυσίμων, οι οποίοι αρνούνται την ευρέως αποδεκτή επιστήμη όσο αφορά τη κλιματική αλλαγή και προσπαθούν να καθυστερήσουν, να αποδυναμώσουν και να σαμποτάρουν τις δράσεις για το κλίμα - παρά το γεγονός ότι γνωρίζουν ότι η επιχειρήσεις τους συμβάλλουν στην υπερθέρμανση του πλανήτη και καταστρέφουν τις κοινωνίες. 


Αυτή η έρευνα δείχνει όχι μόνο τα εκατοντάδες εκατομμύρια που έχουν ξοδέψει οι μεγάλες εταιρείες πετρελαίου και φυσικού αερίου για την άσκηση πιέσεων στην ΕΕ, αλλά και την ευρεία κλίμακα των πρακτικών που χρησιμοποίησαν για την επιτυχή αποδυνάμωση μιας αποτελεσματικής νομοθεσίας για το κλίμα.
 

Για να αντιμετωπίσουμε πραγματικά την έκτακτη ανάγκη που υπάρχει για τη προστασία τους κλίματος και να διασφαλίσουμε, ότι η πολιτική για το κλίμα και την ενέργεια διεξάγεται εξ ολοκλήρου για το δημόσιο συμφέρον, πρέπει να σταματήσουμε την χρήση των ορυκτών καυσίμων.



Για να κατεβάσετε την έρευνα, κάντε κλικ εδώ.


Χρήσιμες πηγές βιβλιογραφίας

Read our report "Big Oil and Gas Buying Influence" (October 2019)
This research is just the tip of the iceberg. Check out previous CEO reports to see how deep the influence of the fossil fuel industry goes:
"Ending the Affair Between Politicians and Polluters" (March 2014)
"Carte Blanche for Fracking: How the European Commission’s new advisory group is letting the shale gas industry set the agenda" (April 2015)
"Cooking the Planet: Big Energy's year of privileged access to Europe's climate commissioners" (November 2015)
"Carbon Welfare: How big polluters plan to profit from EU emissions trading reform" (December 2016)
"The Great Gas Lock-in" (October 2017)
"A Dangerous Distraction (Part II): Industry lobbies behind renewable gas" (November 2018)
"Captured States: When EU governments are a channel for corporate interests" (February

21 Νοε 2019

(ΚΥΓεω ΙΙ) Η απάντηση στη πρόταση χωρίς να έχουν διαβάσει τη πρόταση για ίδρυση φορέα αλληλέγγυας γεωργίας


Η πρόταση που τους εστάλει βρισκόταν σε ένα σύνδεσμο τον οποίον άνοιξαν αλλά δεν κατέβηκαν προς τα κάτω για να δουν το link της καθεαυτού πρότασης να τη διαβάσουν, και είπαν 'οκ ας το αφήσουμε, ετσι κι αλλιώς δεν συμφωνούμε με ότι θα ειχε να μας πεί η πρόταση'. Όμως απαντούν!!!


"Καλησπέρα Νικο και λοιποι

ευχαριστουμε για τα οσα εστειλες -αν και το λινκ δεν οδηγουσε καπου συγκεκριμενα, και για τον κοπο που εκανες.
Αισθανομαι οτι ειναι αρκετα μακρυα οσα γραφεις απο αυτο που εχουμε κατα νου, οσο αφορα στο γενικοτερο μοντελο αλλα και τον χαρακτηρα του εγχειρηματος.
Και παλι ευχαριστουμε για το ενδιαφερον και ελπιζω οταν επιτελους το στησουμε το εγχειρημα να συμμετεχεις κι εσυ αν σε ενδιαφερει.
Καλο απογευμα σε ολους
Τ…"

20 Νοε 2019

(ΚΥΓεω IV) Εμμονή σε ηγεμονικές πρακτικές αντι τρυφερότητα.Διάβασμα σε 1,5'.Το εξαιρετικόν της μη ύπαρξης σημαντικού οικολογικού κινήματος.


Το εξαιρετικόν για το οποίον δεν θα υπάρξει ποτε οικολογικό κίνημα στη χώρα μας. Γιατί υπάρχει εμμονή για ηγεμονία στη κοινωνία μας και όχι η ανάγκη για τρυφερότητα ?
Παράδειγμα η αλληλέγγυα γεωργία.

Το σημείο απόδρασης όσο αφορά τη δόμηση μιας αλληλέγγυας γεωργίας θα πρέπει να ήταν απολύτως σαφές: η αλληλεγγυότητα  εντός της αλληλέγγυας γεωργίας.   Χωρίς κοινωνική δικαιοσύνη αλλά μόνο με προσωπικό όφελος το εγχείρημα αναπαράγει διακρίσεις. Και μια πρωτοβουλία που ισχυρίζεται ότι υπερασπίζεται π.χ. τη βιοποικιλότητα, δηλαδή τη βιοποικιλότητα μόνο στο δικό της κήπο, δεν είναι μια πρωτοβουλία που επιδιώκει να ξεπεράσει τις συμβατικές ιεραρχίες. Τουναντίον διαιωνίζει νόσηρες  συνεργατικές/συνεταιριστικές/κοινοτικές και κοινωνικές καταστάσεις. Αυτό το οποιο πρεσβεύουν πολλοί, δεν το προσκυνούν.

Επί του παρόντος, οι αρχές και οι αξίες μιας αλληλέγγυας γεωργίας  στην Ελλάδα δεν είναι παρά μια επιθυμία, μια αποστολή και μια υπόσχεση για το μέλλον. Οτι και να προσπαθήσεις να κάνεις θα πρέπει να αντικατοπτρίζεται στις δομές της, στη στρατηγική της και στη συνύπαρξή των μελών. Και όπως διαφάνηκε, αυτό δεν υπάρχει και δεν θα γεννηθεί με την έναρξη διανομής ενός ή δυο καλαθιών πριν τα Χριστούγεννα, όπως θέλουν γρήγορα γρήγορα για να δειξουν απλά έργο κάποιοι, αφού τρια χρόνια τώρα ...

Όπως είπε και μία αξιόλογη φίλη σε μια συζήτηση, με αυτούς που θα σου προτάξουν σοβαρές και τεκμηρειωμένες  αμφισβητήσεις στο τρόπο που προσπαθείς να στήσεις ένα εγχείρημα θα πρέπει να τα βγάλεις πέρα, όχι με αυτούς που μπορείς με επικοινωνιακό τρόπο να τους μπερδέψεις και να τους καναλώσεις.

Και μη ξεχνάμε ακόμα και ένα αστείο έχει πάντα συνέπειες, πόσο μάλλον μια αποτυχία για ένα τέτοιο σοβαρό εγχείρημα για τη τοπική και περιφερειακή κοινωνία και οικονομία!

Με ηγεμονικό ύφος, ακόμα και σε τόσο χαμηλά επίπεδα εξουσίας όπως και σε τέτοιες πρωτοβουλίες, προσπαθούν κάποιοι να κρατήσουν τις διάφορες κριτικές δυνάμεις μακρυά απο το κυρίαρχο κόσμο τους, για αρχαίγονους γνωστούς λόγους.
Και γιατί το αναφέρω? Γιατί μια κριτική άποψη από έξω βοηθάει, συχνά να δεις με μεγαλύτερη σαφήνεια τις ελλείψεις στη βιωματική πρακτική σου στο εγχείρημα. 

Ποιός θα τολμήσει να τους πει ότι ακόμα και οι διακρατικές συνεργασίες μεταξύ των  διαφορων εθνικών και περιφερειακών ομάδων και των εθνικών συντονιστικών οργάνων της λεγόμενης Κοινωνικά Υποστηριζόμενης Γεωργίας θα έπρεπε να έχουν σχεδόν μηδενικό οικολογικό αποτύπωμα και όχι για κάθε θέμα ή θεματικότητα να συναντώνται 10 άτομα με εξοδα ταξειδίων με ότι αυτο συνεπάγεται αναφορικά με εκπομπές CO2 π.χ. επειδή υπάρχει η πηγή χρηματοδότησης.   Η τεχνολογία έχει προχωρήσει τόσο που ειναι απαράδεκτο να μη εξοικονομούμε κόστος και εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου, εκμεταλλευόμενοι τη διαδικτυακή υποδομή  σε μεταφορά φωνής και εικόνας, και να τρέχουμε στα αεροδρόμια. Αν τα ταξείδια γινόντουσαν με τραίνο ή car sharing π.χ. θα ήταν σε μια άλλη, βιώσιμη βάση, οι διακρατικές συναντήσεις.

Αυτό που βοηθά ακόμα περισσότερο είναι μια προσφορά βοήθειας είτε από ομάδες  είτε και από μεμονωμένες πρωτοβουλίες που θέλουν να τολμήσουν και να ρισκάρουν μέσα σε ένα κόσμο γεμάτο κοινωνικό ρατσισμό(κάτι που κατέχει πολύ καλά το εναλλακτικό κίνημα στην Ελλάδα εμείς ειμαστε οι επίλεκτοι), σεξισμό και καπιταλιστικές αρχές.  Γιατί αυτή η παραπάνω τόλμη και το παραπάνω ρίσκο διαμέσου όλων των κοινωνικών τάξεων είναι πλέον ο νέος τρόπος ακτιβισμού που χρειαζόμαστε εμείς εδώ στην Ελλάδα και που μπορεί να συμβάλλει πολύ στην πραγματική αλλαγή, χωρίς να γελοιοποιεί και να προφητεύει με παραδοσιακό και mansplaining τρόπο από την άνετη καρέκλα ενός θεσμικού και μη οργάνου.

Εν πάση περιπτώσει,  υπήρχε μια αίσθηση όταν μου πρότειναν να προτείνω εναλλακτικούς τρόπους λειτουργίας μιας ομάδας αλληλέγγυας γεωργίας, ότι θα μπορούσαμε να αποφύγουμε μια πλύση εγκεφάλου, όπως  "συνεχίστε όπως  κάνατε μέχρι σήμερα" ή business as usual όσο αφορά τις περισσότερες σαν ιδεοληπτικές συλλογικές πρωτοβουλίες, για να μην αναπτυχθεί απο μια πρωτοβουλία ένα κίνημα. Δεν είναι πλέον  πιθανό κάτι τέτοιο, γιατί κάποιοι προσπαθούν να χειριστούν  τις συλλογικές πρωτοβουλίες σαν τσιφλικάκι τους όπως το ξέρουμε, για να μην έχουν καμία ελπίδα εξέλιξης προς ένα τοπικό μαζικό κίνημα, και να ελέγχονται κατα το δοκούν, καθώς τα πρόσωπα πρέπει να παραμένουν τα ίδια στην εξουσιαστική δομή. Αυτή η ανασφάλεια της ταυτότητάς μας!

Μήπως μια νέα αρχή σε μια άλλη πραγματικά κοινωνικά ακτιβιστική και βιώσιμη βάση, με ανθρώπους που 
  • δεν ζητούν δόξα,
  • δεν  στοχεύουν  στην επιβεβαίωση, 
  • δεν ανακυκλώνονται μέσα στην ίδια κοινωνική ομάδα -για ασφάλεια και αυτοσυντήρηση-  και 
  • δεν θεωρούν εαυτους ότι ειναι 'οι επίλεκτοι', το να εχουν το status του εναλλακτικού  τύπου  
πρέπει να αναλάβουν  με τόλμη και ρίσκο τη δόμηση  κάθε επιθυμητής κοινωνικά και περιβαλλοντικά βιώσιμης πρωτοβουλίας?

Τελευταίο αλλά όχι ασήμανο πιστεύω ότι είναι  ο διαχωρισμός που γίνεται ακόμα περισσότερο σήμερα -ιδιαίτερα στους κύκλους αριστερών και οικολόγων εναλλακτικών- μεταξύ, εδω "ο λαός" και εκεί "οι προνομοιούχοι"(elit).
Αυτή η λογική του επαναπροσδιορισμού της συλλογικότητας,  της συλλογικής δημόσιας σφαίρας, εμποδίζει το να τολμήσουμε ακόμα και να γοητευτούμε από σχήματα, με πραγματικά εναλλακτικά σχέδια συμμετοχικότητας και αλληλεγγύης. Εδω κυριολεκτικά χρειάζεται να βγάλουμε το πάθος απο τίς έννοιες.

Και ας παραλληλίσουμε: Η αλληλεγγύη σε ένα κοινοτικό σχήμα είναι η τρυφερότητα των μελών.

"Πάντα ριζοσπαστικά, ποτέ με συνέπεια(απέναντι στο κόμμα)  στα σημαντικότερα θέματα (της ζωής)…" [Walter Benjamin]

Διαβάστε επισης:  
Η πρόταση για την αλληλέγυα γεωργία                 https://zaungastnic.blogspot.com/2019/11/blog-post_71.html
https://zaungastnic.blogspot.com/2019/11/blog-post_38.html

Ετικέτες