Τοξικοί νάρκισσοι και νήπια παντού. (Μέρος Ι) Ανάγνωση σε 4'

Τοξικοί νάρκισσοι και νήπια παντού. Επιτυχημένοι ψυχοπαθείς από πολιτική μέχρι και οικογένεια 

(Μέρος Ι)

Πλέον υπάρχει μια τοξική κυριαρχία των νάρκισσων[i] στην κοινωνία απέναντι στην οποία θα πρέπει να αντιδράσουμε. Κερδίζουν όλο και περισσότερη δύναμη στην κοινωνία μας και δηλητηριάζουν τη συνύπαρξή μας, από την πολιτική, τον κόσμο της εργασίας έως και τις οικογένειες. Είναι μια σχεδόν συνδημία σαν αποτέλεσμα αρχέτυπων αλλά και κοινωνικών μετασχηματισμών.

Περιεχόμενα

 Μέρος Ι

1. Μάσκες της κακοήθειας
2. Προνύμφες προσαρμογής
3. Ο νεοφιλελευθερισμός τους τρέφει
4. Κυνηγοί του δικαίου
5. Ο κόσμος ως επέκταση του εγώ
6. Εισβολή του Εγω 
7. Συλλογική χειραφέτηση versus εξατομικευμένη υπόσχεση θεραπείας

 Μέρος ΙΙ

1. Χαρά για την ίδια μας ύπαρξη 
2. Ναρκισσισμός, νηπιοπισμός και δημόσια σφαίρα

Μέρος ΙΙΙ

1. Ανδρικός vs. γυναικείος ναρκισσισμός
2. Διάχυση των κοινών χαρακτηριστικών
3. Γιατί ξεχνιέται το παρελθόν μας;

Δεν είναι μόνο ο Trump, o Putin και ο Xi Jinping, οι νάρκισσοι par excellence καθώς είναι οι περισσότερο γνωστοί στο πεδίο της ενημέρωσης. Οι παραπάνω χρησιμοποιούν ένα «δικό τους» κοινωνικό σύνολο, τον λαό τους καθώς κατέχουν την πολιτική εξουσία  του εκάστοτε κράτους.  Όμως οι γνωστοί  μας,  αλλά σαν ‘ασήμαντοι’ παρατηρούμενοι νάρκισσοι στην καθημερινότητα μας, χρησιμοποιούν πόλεις, κοινωνικές ομάδες, γειτονιές, εργασιακά περιβάλλοντα, οικογενειακά σχήματα για να ρουφήξουν το συμπονετικό και ενσυναίσθητο που θα βρουν στο δρόμο τους. Το πρόβλημα το μεγάλο είναι, ότι δίπλα  στο υποσυνείδητο της δράσης υπάρχει και η σκοπιμότητα παράλληλα που τη γνωρίζουν οι θύτες.

Ας κοιτάξουμε στο περίγυρό μας, μη ντραπούμε να αναγνωρίσουμε ακόμα και στον εαυτόν μας, στοιχεία τέτοια. Θα είναι σκληρό αλλά ίσως μας βοηθήσει να βοηθήσουμε τους πλησίον μας μη τους παιδεύουμε και μη τους τυραννάμε,  και αν δε μπορούμε να το κάνουμε, να απομακρυνθούμε  από αυτούς που καταστρέφουμε.

 

Μάσκες της κακοήθειας

Η Marie-France Hirigoyen (ψυχοαναλύτρια) δηλώνει: «οι ναρκισσιστικοί διεστραμμένοι μεθούν από τη σκληρότητα τους. Αφήνουν τα θύματά τους να αιμορραγούν συναισθηματικά. Αν και είναι απλώς άδεια θυλάκια που συναισθηματικά θα λιμοκτονούσαν ακόμα και στις δικές τους ‘ΕΓΩ-ερήμους’, έχουν εκπληκτικές αλλα και λειτουργικές δεξιότητες. Αποικίζουν το θήραμά τους με εξαιρετικά παρασιτικό τρόπο. Η γενετική ρίζα αυτού του κώδικα είναι τόσο παλιά όσο η ίδια η ζωή.»[ii]

 

Προνύμφες προσαρμογής

Οι ναρκισσιστικοί διεστραμμένοι κρύβουν το τοξικό δυναμικό τους κάτω από ένα μανδύα γοητείας. Η μεγαλομανία τους κρύβεται πίσω από προνύμφες προσαρμογής.  Ενεργούν με υποδειγματικό τρόπο, χωρίς να έχουν ηθικές δυσκολίες. Αυτό ισχυρίζεται η Marie France Hirigoyen στην προειδοποίησή της μέσα από το έργο της «Η τοξική δύναμη των ναρκισσιστών»[iii]. Η ψυχαναλύτρια τα διατυπώνει (video) όλα αυτά τόσο αφοσιωμένη, σαν να βρισκόταν σε έναν πολιτισμικό πόλεμο εναντίον των ναρκισσιστών,

„οι οποίοι σαν τους νεκρούς καταλαμβάνουν την υγιή ψυχή των υπόλοιπων.“

Κινούμαστε στα όρια της ανάπτυξης του ανθρωπόκαινου ή αλλιώς της ανθρωπογενούς ανάπτυξης. Ο εκρηκτικός εγωισμός είναι μια απάντηση στο στάτους της πρωτοποριακής μας εξέλιξης. Ενώ η Hirigoyen δίνει ευθύνη σε εκφυλιστικά φαινόμενα για τον καλπάζοντα  και ανεξέλεγκτο ναρκισσισμό, ο James Lee Burke αναγνωρίζει ταυτόχρονα τα αρχέτυπα και τους freebooting[iv] entrepreneurs, οι οποίοι υπονομεύουν τις καθιερωμένες διαδικασίες ασφαλούς επικοινωνίας και επιβάλλουν τις παρείσακτες προτιμήσεις τους.[v]

Η ζωτικότητα των ναρκισσιστών προκύπτει από ένα πραγματικό βαμπίρ. Εξαντλούν το θήραμά τους σε όλα τα επίπεδα. «Απορροφούν τους χυμούς της ζωής από τους ενσυναίσθητους- συμπονετικούς ιδεαλιστές της γενιάς τους. Στις επιδρομές τους, οπλίζονται με τη λεγόμενη «ασυλία σύγκρουσης» δηλαδή,

δεν αφήνουν με οποιοδήποτε τρόπο να τους αναφέρει κανείς τα δικά τους λάθη.

Οι ναρκισσιστικοί διεστραμμένοι είναι «άδεια θυλάκια που προσπαθούν να εξαπατήσουν αλλά δεν έχουν καμία ουσία». «Εισβάλλουν στην ψυχολογική περιοχή κάποιου άλλου».

Ωθούν το "θήραμα" τους σε ... λάθος συμπεριφορά(παρεκτροπή) "

προκειμένου να  καταστήσουν το θήραμα "ανίκανο" σε όλους τους τομείς.

Ήδη στη δημοσίευση «Ο Ναρκισσισμός και η κακοήθειά του» αναφερθήκαμε στο χαρακτηριστικό τους γνώρισμα. Οι κακόβουλοι ναρκισσιστές αισθάνονται ανώτεροι από όλους, δεν έχουν ενσυναίσθηση και έχουν μια  εμμονή να έχουν την απόλυτη προσοχή όσων βρίσκονται γύρω τους.

 

Ο νεοφιλελευθερισμός τους τρέφει

Όπως ήδη έχουμε αναφερθεί σε προηγούμενες δημοσιεύσεις, όπως Ναρκισσισμός και πολιτισμικός πουριτανισμός, η ασθένεια  αυτή είναι το σύμπτωμα των νεοκλασικών και νεοφιλελεύθερων πολιτικών των τελευταίων 50 ετών και είναι και αφορμή για πραγματική Rebellion απέναντι στο σύστημα που συντηρεί και θέλει να συντηρήσει ες αεί το κοινό τους γνώρισμα,

την κακοήθεια, την καταστρεπτική δύναμη της διαστροφής τους και τις άθλιες στρατηγικές τους.

Ίσως αυτή η σημερινή ‘πανδημία της ανθρώπινης προσωπικότητας μας’ η οποία έχει εξελιχθεί σε συνδημία για όλο το φάσμα της καθημερινότητας της κοινωνίας, επηρεάζει και τομείς και κοινωνικές ομάδες ξεχωριστά. Και αν δεν ήταν αποτέλεσμα ενός οργανικού και οργανωμένου πολιτικού συστήματος δεν θα υπήρχε αιτία αναφοράς στο θέμα. Όμως  υπάρχει σαφώς μια σύνδεση μεταξύ του

ιδεολογικά νεοφιλελεύθερου και οικονομικά καπιταλιστικού μας συστήματος

και της μαζικής εμφάνισης των ναρκισσιστών.

Η κοινωνία μας στοχεύει στην αποδοτικότητα, στην κατανάλωση και στο κέρδος. Μια αλυσίδα από ίδιες λέξεις κρίκους μόνο: θέλω-θέλω-θέλω.

Ναρκισσιστικά χαρακτηριστικά ενδυναμώνονται επίσης από μια πανταχού παρόν εγωκεντρική και μια κατασκευασμένη μέσω των ΜΜΕ αυθεντικότητα στην προσωπικότητα του ατόμου, που στο τέλος αυτοακυρώνεται και σαν τέτοια, καθώς  γίνεται μαζικό χαρακτηριστικό και  γνώρισμα της μάζας(για κοιτάξτε γύρω σας στη συμπεριφορά του διαβιώνειν του κάθε ένός/μιας μέλος της κοινωνίας) . Αυτά τα στοιχεία αφήνουν όμως τοξικά υπολείμματα στη κοινωνία και βλαστάρια (βάου βάου του "μικρού πρίγκηπα") που περιμένουν τις κατάλληλες κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες για να ξαναβλαστήσουν.

 

Κυνηγοί του δικαίου

Η εξουσία – σε όποιο πεδίο και αν αυτή υφίσταται- δημιουργεί φόβο από την πλευρά της ίδιας της εξουσίας. Είναι σαν βαριές αποσκευές. Το βάρος του στέμματος και το βάρος της ηγεμονίας δεν παίζει μόνο ρόλο στα παραμύθια. Από περισσότερες από μία οπτική γωνία, η δημοκρατία φαίνεται να είναι ως εξέταση εκείνων που την καταλαβαίνουν σαν σύνδεση της βίας ενός κράτους με το πρόσωπό τους. «Ο Ντόναλντ Τραμπ εκτιμά τη δημοκρατία τόσο λίγο που στις ευλογίες του για απολυταρχικούς ηγέτες, όπως για τον Σι Τζίν Πινγκ και τον Βλαντιμίρ Πούτιν, εκφράζει το παράπονο, ότι πρέπει να κυβερνήσει σε ακόμη και κάτω από δυσκολότερες συνθήκες.»

Το σημερινό σύστημα διακυβέρνησης σε όλες σχεδόν τις χώρες βασίζεται πάνω σε αντίστοιχους λιγότερο ή περισσότερο νάρκισσους πολιτικών και οικονομικών δρώντων. Πλαισιώνονται βέβαια τελευταία και από άλλους που μέχρι πρότινος τους θεωρούσαμε ότι προέρχονται από μια κάστα εναλλακτικών αναθεωρητών.

 

Ο κόσμος ως επέκταση του εγώ

Η Hirigoyen διευκρινίζει τον όρο σύμφωνα με τον Φρόιντ και πέρα ​​από τον Φρόιντ. Περιγράφει τον επεκτατικό ναρκισσο ως άτομο «που παραμένει σε ένα πρωτόγονο στάδιο της ψυχολογικής του ανάπτυξης και… κατανοεί τον κόσμο ως προέκταση του εαυτού του».

 "Με άριστα το δέκα  παίρνω 6"

«Ο σημερινός κόσμος ευνοεί τους ναρκισσιστές» Οι ναρκισσιστές κερδίζουν όλο και περισσότερη δύναμη στην κοινωνία μας και δηλητηριάζουν τη συνύπαρξή μας, από την πολιτική, στον κόσμο της εργασίας έως τις οικογένειες.

Για τον Adorno, ο ναρκισσισμός ήταν μέρος μιας άμυνας "ενάντια στην αδυναμία ενός συλλογικού εγώ (που προκαλείται από τις συνθήκες παραγωγής)". Οι Αμερικανοί κοινωνιολόγοι της συγκεκριμένης μεταπολεμικής περιόδου δήλωσαν ότι η «οικονομική ευημερία» είναι η αιτία μιας έκρηξης του εγωισμού. Η διάθεση για αυτοθαυμασμό γεννιόταν απευθείας από τον υπάρχοντα πολιτισμό.

 

Συλλογική χειραφέτηση versus εξατομικευμένης υπόσχεσης θεραπείας.

Ο ιστορικός Chistopher Lasch, από τον οποίον παρεμπιπτόντως προέρχεται η εξής αξιοσημείωτη  αντίληψη:  «Όσο υψηλότερα ανεβαίνει η φήμη(γόητρο) της επίγνωσης, τόσο πιο κοντά (έρχεται) η κατάρρευση της κοινωνίας», αναγνώρισε τη δεκαετία του 1970 μια συσχέτιση μεταξύ των ναρκισσιστικών διαταραχών που απαιτούν ψυχιατρική θεραπεία και την εμφάνιση των ναρκισσιστών σε όλα τα κοινωνικά επίπεδα. Για τον Lasch, ο ναρκισσισμός είναι η ψυχική απάντηση «στον καταιγισμό εικόνων και της μαζικής κατανάλωσης». Ο ναρκισσισμός είναι ο καλύτερος τρόπος για να «αντέξουμε τους φόβους της σύγχρονης ζωής».  «Οι προσδοκίες  σε μια συλλογική χειραφέτηση απογοήτευσαν σχετικά νωρίς, ενώ στον ηδονισμό δόθηκαν νέα πεδία επιβεβαίωσης».

Η Marie-France Hirigoyen συνδυάζει μοντέρνο και μεταμοντέρνο. Χωρίς αμφιβολία, μιλά για τον «ιδεολογικά κενό» μεταμοντερνισμό (μετανεωτερικότητα) από τον οποίο «το ιερό και το συλλογικό έχουν εξαφανιστεί».

Λέει λοιπόν ο Gilles Lipovetsky, στον οποίο αναφέρεται η Hirigoyen. Ο δρών έχει την επιλογή μεταξύ του να είναι "νάρκισσος ή κενό".

Gottfried Benn: Υπάρχουν μόνο δύο πράγματα: «το κενό και το διαγεγραμμένο Εγω». «Ο άνθρωπος βάζει τον εαυτό του στο προσκήνιο (από αμηχανία)» γιατί κανένας θεός δεν θέλει να παίξει μαζί του. Περιορίζεται στη «διαμόρφωση μιας ευέλικτης κοινωνίας που εδράζεται στην πληροφόρηση και την διέγερση δημιουργίας αναγκών, στο σεξ και στην θεώρηση ανθρώπινων παραγόντων πάνω στη λατρεία της φυσικότητας, της ζεστασιάς και του χιούμορ».

 ...

Συνέχεια στο Μέρος ΙΙ

Το κείμενο είναι μια σύνθεση του Blogger Jamal Tuschick  και του Blogger nicolaszaungast (zaungastnic.blogspot.com)

---

[i] Και φυσικά δεν εννοούμε εδώ τους εκστασιασμένους από την εικόνα του προσώπου τους ή τους σώματός τους. Εδώ αναφερόμαστε στα άτομα με ναρκισσιστική διαταραχή προσωπικότητας, μια παθολογία που είναι απεριόριστα διαδεδομένη στη κοινωνία μας.

 [ii] Marie-France Hirigoyen Masken der Niedertracht. 2002. Μάσκες της κακοήθειας

[iii] Marie-France Hirigoyen: „Die toxische Macht der Narzissten und wie wir uns dagegen wehren“C.H. Beck, München 2020

[iv] Πειρατικό ανέβασμα μη αδειοδοτημένων αρχείων

[v] Είναι δυο βιβλία στα οποία αναφέρεται ο  blogger(στα γερμανικά):

 Marie-France Hirigoyen, „Die toxische Macht der Narzissten“, aus dem Französischen von Thomas Schultz, C.H. Bec

James Lee Burke, „Blues in New Iberia“, Ein Dave Robicheaux-Roman, Band 22, aus dem Amerikanischen von Jürgen Bürger, Pendragon, 586 Seiten

Ας το ονομάσουμε «σέξ gourmet». Ο οργασμός δεν είναι το πρωταρχικό στο σεξ, Ανάγνωση σε 4'

 Ας το ονομάσουμε «σέξ … ».

Ο οργασμός δεν είναι το πρωταρχικό στο σεξ[1]. Μήπως και γι’ αυτό βρίσκονται οι περισσότεροι σε αναζήτηση νέων σεξουαλικών βιωμάτων με ότι αυτό συνεπάγεται για μια συντροφική σχέση ή την συνέχεια της οικογένειας?

Συνοδευτική μουσική:

The old kind of summer

Release my heart

Εάν κάποιος  θέλει να βιώσει κάτι νέο στον έρωτα, στο σεξ, δεν χρειάζεται ούτε να πάθει λουμπάγκο από τις παράξενες στάσεις, ούτε και να γεμίσει τη ντουλάπα του με sex toys.

Θα μπορούσε να είναι και αρκετό εάν κατέβαζε την ταχύτητα στο σεξ.

Γιατί τελικά δεν έχει νόημα το κυνήγι του οργασμού. Πως μπορεί να λειτουργήσει ένα ας το πούμε ταντρικό[2] παιχνίδι δύο ατόμων ακόμα και ενός μόνο, της γυναίκας, χωρίς αυτό το συνηθισμένο του  άνδρα να εκσπερματώνει απλά, όπως και γίνεται συνήθως? 

Το «αργό» από τη άλλη δεν πρέπει να είναι συμβατό μόνο με αργές  κινήσεις κατά τη  διάρκεια του σεξ αλλα το «αργό» σχετίζεται και με προσεκτικότητα και ενσυνείδηση της διαδικασίας. Φυσικά και οι αργές κινήσεις μου διαμεσολαβούν στην αίσθηση της κοινής βαθιάς ύπαρξης εκείνες τις στιγμές.

Σίγουρα αν ψάξει κάποιος θα βρει στη βιβλιογραφία κάτι που υπάρχει εδώ και πολλές χιλιάδες χρόνια. Δεν το ανακάλυψε ο ανθρωπόκαινος  το ταντρικό σεξ, ας το ονομάσουμε έτσι, καθώς κατά τη διάρκεια της ζωής μας έχουμε το «σεξ τυφλοσούρτη», ή το λεγόμενο συντροφικό σεξ με το γρήγορο οργασμό.

Βρίσκουμε έναν σύντροφο , φίλο σύζυγο κλπ. για να περάσουμε τη ζωή μας, λέμε.

Στην αρχή όλα καλά, μετα ως γνωστό πέφτει το κοινό ενδιαφέρον και συνήθως ο ένας επιμένοντας επιθυμεί και ό άλλος υπομένει.

Δεν υπάρχει ενδιαφέρον για σεξ και οι δύο σύντροφοι αισθάνονται αγανακτισμένοι και αποτυχημένοι για να προχωρήσουν μελλοντικά στο τομέα αυτό μαζί με ότι αυτό συνεπάγεται όσον αφορά τις συμπεριφορές των δύο -και σε διαφορετικά διαμορφωμένες πολιτισμικά κοινωνίες. Αποτέλεσμα είναι η δυσαρέσκεια και όλα τα άλλα  που συνδέονται μαζί, από γκρίνια, βία μεχρι χωρισμό.

Όμως όπως συνήθως γίνεται, κανείς από τους δυο δεν τολμά να μιλήσει για το θέμα αυτό,

και έτσι μετα από κάθε διαδικασία σεξ είτε κοιμάται το ζευγάρι είτε μένουν ανάσκελα ακίνητοι και ο κάθε ένας αναρωτιέται «τι είναι αυτό που κάναμε τώρα», η αναρωτιέται μόνο η γυναίκα, «τι έκανα εγω τώρα, για ποιόν?» διότι συνήθως  ο άνδρας εκσπερματώνει, και μένει ικανοποιημένος από την πράξη του, ως συνήθως. Θα έλεγα χωρίς να αστειεύομαι, ότι "συμβαίνει και στα καλύτερα ζευγάρια",  όπως συμβαίνει και η ενδοοικογενειακή βία στις καλύτερες οικογένειες.

Αν πραγματικά συνειδητοποιηθεί ότι υπάρχει πρόβλημα στην ερωτική-σεξουαλική σχέση τους, αυτό που σκέπτεται κάποιος πρώτα είναι, ότι ίσως χρειαστεί το ζευγάρι βοήθεια. Και είτε προσπαθούν και οι δύο μέσω ενός ψυχοθεραπευτή αν έχουν την δυνατότητα να πληρώσουν ή μέσω βιβλίων ή απλά αν έχεις την τύχη και είσαι ελεύθερος και όχι σε σχέση με κάποιον, να συναντήσεις κάποιον που αναζητούσε αυτό το ίδιο τώρα και χρόνια και δεν το έβρισκε και προσπαθήσουν μόνοι τους, μέσα από τη βαθύτητα της κοινής συνύπαρξης.

Μετα από 20-30 χρόνια σχέσης γάμου, παιδιών, οικογένειας, αποτυχημένης συμβίωσης κλπ κλπ.,

φθείρεται το  δεδομένο του σεξ που είχαμε μάθει στα 15 μας στα 20 στα 30 και στα 40 αλληλοβοηθούμενοι σαν νεαρούδια μεταξύ μας από πορνοπεριοδικά από πορνό σε τηλεόραση και στο διαδίκτυο. Κάποιοι ίσως να μην είχαν ούτε αυτή την δυνατότητα. Τελικά έτσι νομίζαμε ότι είναι το σεξ, όπως το πραγματώνουμε ακόμα και σήμερα και εν τω μεταξύ μας έχει φέρει σε αδιέξοδο, έχει αναποδογυρίσει σε πολλούς τη ζωή μας.

Το πρόβλημα είναι πάντα, ότι δεν υπήρξε ποτέ μια σημαντική και διεξοδική συζήτηση πως μπορεί αυτό το αδιέξοδο να το προσεγγίσουμε, να ελαχιστοποιηθεί με δική μας πρωτοβουλία σαν ζευγάρι σαν άνδρας και γυναίκα για να μην επανέλθουμε πάλι στα ίδια. Και εδώ τα βάου βάαυ του μικρού πρίγκιπα σε εννοιολογική μεταφορά ισχύουν.

Μια προϋπόθεση μόνο για να συνεχίσουμε.

Όλα αυτά και τα επόμενα που θα κατατεθούν μπορούν να συμβούν εάν υπάρχει μια ειλικρινή βαθιά αγάπη, εμπιστοσύνη και πίστη και πάνω από όλα για τον συντάξαντα το εξής:

Εξαφανίζεται η υπερηφάνεια για τον άλλο, εξαφανίζεται και το ενδιαφέρον να συνευρεθώ μαζί με την/τον  μέχρι τότε σύντροφο.

Παράλληλα αυτόνομοι, ανεξάρτητοι και ελεύθεροι άνθρωποι, οφείλουν και οι δυο να είναι. Όχι να θεωρούμε τον απέναντι μας την μια παντόφλα μας, για να μπορέσουμε να κινηθούμε ασφαλείς μέσα στο σπίτι και να θέλουμε να εξαρτάται από εμάς συναισθηματικά ή οικονομικά για να τον/την έχω συνέχεια όμηρο της δικής μου ζωής των δικών μου επιθυμιών.

 

Τι λείπει κατά τη διάρκεια του σεξ?

Σύνδεση, οικειότητα, ειλικρίνεια, ρίσκο, παιχνίδι, χαλαρή προσέγγιση του σεξ χωρίς πίεση για αποδοτικότητα. Και όλα αυτά με ανοιχτά τα μάτια και όχι στο σκοτάδι, καρφώνοντας ο ένας τον άλλο.

Να μη χρειάζεται να πρέπει να το κάνω καλά, να πρέπει να το κάνω για τον άλλο(συνήθως από τη πλευρά της γυναίκας για τον άνδρα ).

Να μη χρειάζεται να σκεφτώ στο τέλος πόση ώρα διήρκεσε, γιατί συνήθως το ξέρουμε από την αρχή εάν κάνουμε το δεδομένο και στερεότυπο σεξ. Δεν διαρκεί, πολύ 15 -20 λεπτά περίπου, είναι συνήθως η διάρκεια της σεξουαλικής διαδικασίας  σε νεαρά άτομα μέχρι 45 ετών. Και όχι να ειναι αρκετό για μένα  να διαρκεί περισσότερο από αυτό που βλέπω π.χ. σε ένα έργο , αλλα να θέλω να διαρκέσει περισσότερο γιατί θέλω να είμαι intim (οικεία, πολύ κοντά, απέραντα ιδιωτικά)  με τη σύντροφό μου, περισσότερο χρόνο.

 Καλύτερα θέλω να φάω μια σοκολάτα παρά σεξ με τον άνδρα μου

Οι γυναίκες από την άλλη έχουν διαπαιδαγωγηθεί, με συγκεκριμένα στερεότυπα στο τι είναι σημαντικό για τον άνδρα, ότι πρέπει να το κάνει και η γυναίκα για τον άνδρα, και εάν κάτι δεν πάει καλά θεωρεί ότι η ίδια έχει πρόβλημα. Κλειτοριδικός ή κολπικός το σύνηθες ερώτημα στις γυναίκες. Και τι γίνεται αν δεν συμβαίνει ούτε το ένα ούτε το άλλο?

Εξελίσσεται σε δομικό εξαναγκασμό.

Ο κλειτοριδικός οργασμός είναι ταμπού σε ορισμένες κοινωνίες  και ομάδες γυναικών, μπορεί ακόμα και ντροπή. Και αν συμβαίνει κάποιος οργασμός τότε οφείλει να είναι μέσω του κόλπου, αλλιώς δεν αισθάνεσαι 100% γυναίκα. 

Μετά, κατά τη διάρκεια της διαβίωσης μπορεί να το θεωρήσει η γυναίκα μια πράξη που απαιτεί απόλυτη ηρεμία και χαλάρωση όπως σε διακοπές για να μπορέσει να δοθεί όσο μπορέσει, και αν ξεπεράσει τις στερεότυπες γνώσεις που της έχουν εμφυτεύσει, για το τι είναι η ικανοποίηση της γυναίκας μπορεί και αυτή να έρθει στο σημείο να το κάνει ευχάριστα και για τον εαυτό της.

Κάποια στιγμή μετά από μερικά χρόνια συμβίωσης και σεξουαλικής δράσης αλλα όχι διάδρασης σε μια ερώτηση «τι θέλετε καλύτερα μια σοκολάτα ή να κάνετε σεξ με τον άνδρα σας» να πείτε εσείς σαν γυναίκα, θέλω μια σοκολάτα καλύτερα. Κάτι που σίγουρα κάθε μια και κάθε ένας γνωρίζει αυτή την αίσθηση.

Το σώμα λειτουργεί άριστα, το μυαλό κάπου μπλοκάρει για να το χρησιμοποιήσει όπως θέλει ο οργανισμός

 

Πέος και κόλπος στα ετεροσεξουαλικά ζευγάρια

Στα ετεροσεξουαλικά ζευγάρια η κανονικότητα- διότι περί κανονικότητας/ ρύθμισης πρόκειται- υπάρχει μια διαδικασία:

• Γρήγορο σχετικά ερωτικό  παιχνίδι, μετά
  
• διείσδυση και στο τέλος
• οργασμός.

Αφήνουμε το στόχο στην άκρη, δεν υπάρχει στόχος οργασμού.

Αυτή είναι η διαφορά  με το ξεπερασμένο σεξ. Στο «αργό» δεν υπάρχει κανονική διαδικασία. Βλέπω και αισθάνομαι τι συμβαίνει τώρα. Δεν σκεφτόμαστε το στόχο μας, δηλαδή τον οργασμό του/της συντρόφου ή τον δικό μου, αλλα απλά κοιτάζω τι συμβαίνει μέσα μου, σήμερα τι θέλω εγώ. Δεν ντρέπομαι, δεν έχω  αναστολές  να δείξω τα αισθήματά μου χωρίς να είμαι σε οργασμό, κοιτάζω τον άλλο στα μάτια.

Εδώ θα παραλληλίσω το τι συμβαίνει εκείνη τη στιγμή με αυτό που πάντα πίστευα ότι θα πρέπει να συμβαίνει και σε μια σχέση, δηλαδή το να περπατάς παράλληλα μέσα σε ένα δάσος ο ένας δίπλα στον άλλο, αλλα να μπορείς να είσαι εσύ συγχρόνως και να βρίσκεσαι στο περιβάλλον του δάσους έτσι όπως θέλεις και αισθάνεσαι εσύ και να βιώνεις αυτά που θέλεις εσύ στο δάσος, γνωρίζοντας και ασθανόμενος/νη ότι ο άλλος για τον οποίο είσαι υπερήφανος ειναι σε απόσταση ανανοής απο σένα, και νιώθει και αυτός όμοια για τη δική τιου ενσυναίσθηση.

Στο αργό δεν υπάρχουν τα τρία στάδια, οπως παραπάνω αναφέραμε. Όλα πραγματώνονται σε ένα σύνολο.

Οι ιστοί στο πέος και στον κόλπο έχουν υποδοχείς ευαισθησίας που δεν λειτουργούν με σπασμωδικές και γρήγορες κινήσεις, όπως και με «χτυπήματα». Δεν αντιδρούν με αυτό το τρόπο. Όλα αυτά τα νεύρα που χρειάζονται για να ενεργοποιηθούν οι υποδοχείς έχουν αδρανοποιηθεί. Και χρειάζεται ένα χρονικό διάστημα για να τα ενεργοποιήσεις μετα από χρόνια χρήσης του γρήγορου sex.

 Hey, υπάρχει και το άλλο…!

Η ενσυνείδητη σεξουαλική διαδικασία είναι μέσα στον ΄κάθε άνθρωπο. Υπάρχει η λαχτάρα μέσα μας αλλα φοβόμαστε να την εκφράσουμε. Και όμως όσο ώριμος και να είναι κάποιος ηλικιακά είναι ικανός να το επαναφέρει αυτό αν έχει τον κατάλληλο σύντροφο δίπλα του.

Μαθαίνουμε είτε από το σχολείο είτε από τους γονείς πως να μη μείνει μια γυναίκα έγκυος ή πω να μη κολλήσoυμε αφροδισιακά νοσήματα, και όλα τα άλλα θα έρθουν. Ακόμα και σε μικρές κοινωνίες της υπαίθρου θεωρούσαν ότι ας παντρευτεί το ζευγάρι και η αγάπη θα έρθει. Και θυμάμαι τωρα. Κάποια στιγμή ειχα πάει σε ένα γάμο ενός ζευγαριου απο τη Τουρκία στη Γερμανία. Γνώριζα τους γονείς στη πόλη που έμενα  τότε. Στην ερώτηση μου εαν γνωρίζονται πολυ χρόνο και εαν βρέθηκαν απο έρωτα να θέλουν να παντρευτούν πήρα την απάντηση: 'Οχι  αλλά ας παντρευτούν και η αγάπη θα έρθει με το καιρό."  Δεν γίνεται έτσι δουλειά που λένε.

Ποτέ δεν θα ακούσεις σε κανένα θεσμό να σου πει. Εεεε υπάρχει και το άλλο!

Τελικά πρέπει να μάθουμε από την αρχή τι θα πει σεξουαλικότητα, πρέπει να μάθουμε στο σώμα μας αυτό το άλλο που δεν γνώρισε ποτέ. Να παρατηρείς τις κινήσεις σου όχι για να ευχαριστήσεις τον άλλο αλλα επειδή εσύ αισθάνεσαι ευτυχισμένος να μπορείς να το κάνεις αυτό με τον σύντροφό σου.

Μπορεί με τα 40, 45,  50 ή ακόμα και τα 60 να επανατεθούμε σε αυτό το τομέα στην εφηβεία. Χρειάζεσαι λίγο χρόνο.

Σεξ οφείλει να είναι αυθόρμητο. Αλλα όταν έχεις οικογένεια δεν έχεις τον χρόνο. 'Αρα μπορεί να συναντιέσαι προγραμματισμένα με τον σύντροφο όχι με σκοπό το σεξ αλλα να βρίσκεστε μαζί και εάν έρθει η στιγμή του ερωτικού παιγνιδιού είναι οκ. Διαφορετικά στην επόμενη συνάντηση.

Έχουμε ρωτήσει ειλικρινά ποτέ τη σύντροφο, εάν κατά τη διάρκεια του σεξ μαζί μας έχει αναρωτηθεί «πόσο γρήγορα θα τελειώσει πάλι»?

Αυτή η ενσυνείδητη σεξουαλικότητα και το ενσυνείδητο σεξ είναι μια βασική ελευθερία που πρέπει να τη μάθουμε γιατί δεν γνωρίζουμε ότι υπάρχει.

Βρισκόμαστε από κοινού και ξεφεύγουμε από το στόχο: Θέλω να ερεθιστώ σεξουαλικά θέλω να έλθω σε οργασμό. Όσο περισσότερο απομακρυνόμαστε από αυτούς τους στόχους τόσο πιο συχνά αισθανόμαστε το δώρο που μας δίνεται. Σίγουρα θα χρειαστεί κάποιο χρονικό διάστημα μέχρι να αρχίσει το σώμα να αισθάνεται αυτό το απαλό σεξουαλικό ερέθισμα, γιατί δεν το είχαμε μάθει ποτέ. Και όλο αυτό το σεξουαλικό ερέθισμα με το χρόνο αυξάνει την ένταση του μέχρι που κάποια στιγμή θα αισθανθούμε μια όμοια με οργασμό κατάσταση.

 

Ο εγκέφαλος δεν ξέρει αν έχεις όρεξη για σεξ ή όχι

Έρχεται λοιπόν η ώρα που το σώμα του ενός συντρόφου θέλει το σώμα του άλλου, να το αγγίξει να το μυρίσει να το γευτεί. Αυτό που τελικά εναι ανάμεσα στο στοχευμένο σεξ και στο αργό σεξ είναι το μυαλό μας, ο νους μας. Η λαχτάρα για σεξ δεν δημιουργείται στο εγκέφαλο apriori αλλα στο σώμα μας.

Μια ιδεοληψία

Και φυσικά δεν είναι πάντα όμορφα τα συναισθήματα κατά τη διάρκεια του σεξ. Μπορεί κάποια στιγμή να αισθανθείς λυπημένος και στη γωνία πιεσμένος από τον άλλο. Κάποιοι, ιδιαίτερα γυναίκες μετα από σεξ μπορεί να ξεσπάσουν στα κλάματα γιατί βγαίνει από μέσα τους μια καταπιεσμένη ιδεοληψία. «Wow μπορώ να είμαι αυτή που είμαι, δεν χρειάζεται να παίξω κάποιο ρόλο στο σεξ, για τον άλλο».

Αυτή η ελευθερία  το να είναι ο κάθε σύντροφος ο αληθινός εαυτός του και να συμπεριφέρεται για τον εαυτό του και όχι μόνο για τον άλλο σε φέρνει σε μια άλλη διαδικασία να γνωρίσεις και τον άλλο, τις πιο βαθιές πτυχές του, καθώς η ελευθερία και των δυο περιπλέκεται. Δεν υπάρχει αυτόματος πιλότος πλέον.

Σίγουρα υπάρχουν στιγμές πόνου και αγανάκτησης κατά τη διάρκεια του σεξ, αλλα χρόνια δεν λέμε κάτι, φοβόμαστε μην εκτεθούμε(το κάνουμε κυρίες και κυριοι  κατα κανόνα καθημερινά στην επικοινωνία μας) απέναντι στο σύντροφο, καθώς, μάθαμε να μη λέμε το πόνο μας, την αντίθεση μας και την "παράλογη" για το μέσο κοινωνικό σύνολο γνώμη μας,  ούτε στην κοινωνία ούτε στη σχέση ούτε στο σύζυγο.

Ο σεξουαλικός ερεθισμός υπάρχει και είναι ευπρόσδεκτος αλλά απλά συμβαίνει, δεν τον προτρέπω αυτόν και μόνο αυτόν κατά τη διάρκεια της συνεύρεσης. Απλά η διαδικασία του, ο ερεθισμός, δεν χρειάζεται να είναι συνέχεια στο ζενίθ δηλαδή σε μια σκάλα από 1 έως το 10 στο 10 συνέχεια. Κινούμαστε σε χαμηλότερα επίπεδα. Το ρυθμίζουμε αυτό με τη σιγή, τη γαλήνη την ενσυνείδητή αναπνοή κλπ. Και φσικά δεν θέλω να κάνω γιογκα αλλα σεξ.

Πότε τελειώνει η διαδικασία του σεξ

Κανονικά θα πρέπει να φτάσεις σε σημείο να μπορεί να τελειώνει η διαδικασία οπότε θέλει ο ένας ή ο άλλος. «Άσε να κάνουμε ένα διάλειμμα, πεινάω»,  ή θέλω να κάνω ενα ντουζάκι να δροσιστώ (αν ειναι καλοκαίρι) ή για κάθε άλλη ευκαιρία π.χ.

Το ενδιαφέρον είναι να αισθανθείς και το σώμα του άλλου με όλες σου τις αισθήσεις όχι μόνο το δικό σου σώμα χαϊδεύοντας το ή παρατηρώντας τις κινήσεις του. Αγγίζοντας με τα χείλη σου  π.χ. το σώμα, την επιδερμίδα του άλλου είναι εκπληκτικό το τι συναισθήματα ανεβαίνουν και στον εγκέφαλο, ο οποίος μέχρι πρότινος δεν σε άφηνε να πιστέψεις ότι έχεις επιθυμία για σεξ.

Συνειδητοποιείς πραγματικά πόσο μπορείς, να αισθανθείς το δέρμα του άλλου με τα χείλια σου π.χ., μυρίζοντας το συγχρόνως. Εκείνη τη στιγμή που είσαι τόσο βαθιά συγκεντρωμένος σε αυτό που κάνεις για σένα με το σώμα του άλλου ο άλλος το απολαμβάνει ακόμα περισσότερο, παρόλο που το κάνεις για σένα όχι για τον άλλο !!!

 

Επικοινωνία κατά τη διάρκεια του σεξ? Ναι  οπωσδήποτε!

Παρατηρήστε τον εαυτό σας κατά τη διάρκεια του σεξ. Είτε δεν μιλάτε είτε όταν μιλάτε συνήθως λέτε κάποιες στερεότυπες προτάσεις που τις έχετε ακούσει σε πορνό ή τις έχετε διαβάσει κάπου, η σε κάποιο θερινό σινεμά.

Και μια επικοινωνία άλλης διάστασης κατά τη διάρκεια του σεξ δε σε απομακρύνει αλλά σε δένει ακόμα περισσότερο στη διαδικασία. Φυσικά δεν είναι το θέμα να μιλάς για πολιτική ή για κοινωνικά προβλήματα. Όχι, αλλά να πεις στον άλλο τι αισθάνεσαι εσύ ο/η ίδια/ίδιος κατά τη διάρκεια που θέλεις να εκφραστείς. «Χάιδεψε το στήθος μου πιο απαλά, μ’ αρέσει έτσι» αντί, «με πονάς έτσι σφιχτά που το πιέζεις», ή "χαιδεψέ τον απλά και αργά όχι τόσο γρήγορα"

  

Το αργό σεξ εξελίσσει και την σχέση την ίδια.

Γνωρίζεις τον άλλο καλύτερα, έρχεσαι πιο κοντά του, γίνεστε  αυτόνομοι πλέον. Δεν είσαστε πλέον μόνο ένα κόμπος π.χ. από Ορφέα και Ευρυδίκη, αλλα Ορφέας για τον εαυτό του και Ευρυδίκη για τον εαυτό της. Η αμοιβαία εμπιστοσύνη και συνεπώς η αμοιβαία ειλικρίνεια, χωρίς τρομοκρατία και φόβο είναι προϋπόθεση για ένα αργό ερωτικό σεξ.

Το σημαντικό σημείο είναι να μην απογοητευτεί κάποιος από τη πρώτη φορά που το προσπαθεί αλλα να έχει υπομονή και να αισθανθεί μήπως το βρίσκει αυτό που έκανε μετα από κάποιες ώρες μετά από κάποιες ημέρες. Πως είναι η συμβίωση με τον σύντροφο. Πως είναι συγκριτικά η αίσθηση όταν έχεις σεξ με 3 δευτερόλεπτα οργασμό και πώς είναι τώρα μετα από μερικές φορές αργού σεξ.

Και ας αναρωτηθούμε γιατί την επόμενη ημέρα ενός συμβατικού σεξ υπάρχει ένταση μεταξύ των συντρόφων?

Ίσως και εδώ θα πρέπει να σκεφτόμαστε και να αισθανόμαστε περισσότερο σεξουαλικά βιώσιμα παρά σεξουαλικά εντυπωσιακά με τον οργασμό των δευτερολέπτων.

Μπορείς να δημιουργήσεις και να παράγεις αισθήματα και χωρίς αυτό το bing bang του οργασμού. Μείνε σε φάση όπως είσαι εκείνη τη στιγμή και όχι πως οφείλεις να είσαι. Δώσε χώρο σε αργές κινήσεις και στο χάδι, όχι οπωσδήποτε μόνο στο πέος και στo κόλπο.  Βίωσε εκείνη τη στιγμή χωρίς στόχους και πρέπει.

Το καθημερινό, το μπανάλ μπορεί επίσης να υπάρχει. Η ευαισθησία δεν είναι η νέα ανώτατη πειθαρχία του σεξ, αλλά η δυνατότητα να το βιώσετε και να αναρωτηθείτε σε μια συγκεκριμένη κατάσταση: Είναι αλήθεια τι κάνω εδώ; 

Δεν σημαίνει ότι είμαι προσεκτικός 24 ώρες την ημέρα. Θεωρώ ότι αυτή η κανονικοποίηση της προσοχής είναι τρομακτική.

---

[1] Τι λένε και τι κάνουν οι νέοι μας ψυχολόγοι και ψυχοθεραπευτές στην ιδιωτική τους ζωή?

[2] Σήμερα υπάρχουν σπάνιες στιγμές για ένα μακρύ ερωτικό παιχνίδι. Ο λίγος χρόνος που έχουμε και  χαρακτηρίζεται από μια γρήγορη καθημερινή ζωή, συνήθως αφήνει χώρο μόνο για ένα πολύ σύντομο «διάλειμμα». Μπορεί να είναι πολύ ευχάριστο, αλλά είναι και πολύ απογοητευτικό μακροπρόθεσμα. Ειδικά για τις γυναίκες, αυτό μπορεί να οδηγήσει σε μια μακρά, απογοητευτική απώλεια σεξουαλικού ενδιαφέροντος, καθώς, όπως όλοι γνωρίζουμε, οι γυναίκες χρειάζονται συχνά μεγαλύτερη περίοδο προθέρμανσης.

Δεν είναι λοιπόν περίεργο ότι όταν πρόκειται για ένα quickie, συνήθως μόνο ο άνδρας μπαίνει στο παιχνίδι.

Τάντρα, η γνώση της  Άπω Ανατολής, της ιερής σεξουαλικότητας Το Tantra είναι μια αλληλεπίδραση της θέσης αγάπης, των τεχνικών αναπνοής και της επανάληψης συλλαβών και προτάσεων που παράγουν δύναμη. Για τους περισσότερους από εμάς ακούγεται σαν πολλή δουλειά και είναι ακόμη πιο περίπλοκο να κάνουμε πράξη. Δεν είμαστε για γιόγκα θα πει κάποιος. Ποιος θέλει να σκεφτεί τη σεξουαλική πράξη και να γίνει ο ίδιος κόμπος για να έχει σεξουαλική διέγερση;

Το νόημα: Ένα ταντρικό σεξ, το οποίο εξασκείται πάντα με τα μάτια ανοιχτά και με ένα χαμόγελο στο πρόσωπο θα τόνιζα εδώ, είναι μια μοντέρνα και πολύ πιο σύντομη έκδοση στην οποία και οι δύο σεξουαλικοί σύντροφοι αγαπούν και διεγείρουν ο ένας τον άλλον. Εδώ η γυναίκα μαθαίνει να ελέγχει τα σεξουαλικά αντανακλαστικά της. Έτσι, η γυναίκα είναι επίσης αρκετά τυχερή που έχει έναν οργασμό σε ένα σύντομο διάλειμμα που ονομάζεται quickie. Για τον άνδρα, από την άλλη πλευρά, το αποκορύφωμα πρέπει να συμβαδίζει χωρίς εκσπερμάτωση. Αυτή η εμπειρία μπορεί και θα είναι πολύ δύσκολη στην αρχή.