Η αποχώρησή της είναι μια κλήση αφύπνισης
Λίγοι όπως η αριστερή Christa Luft αντιπροσωπεύει την ιστορία του Κόμματος της Αριστεράς(dieLinke). Τώρα αποχώρησε από το κόμμα.
Πορτρέτο μιας γυναίκας που είχε πολλά να πει - και δεν ακούστηκε αρκετά.
|
|||
Για σχεδόν 67 χρόνια συνδέθηκε με το σοσιαλισμό κάτω από το όνομα ενός κόμματος. Αλλά τώρα, λίγο πριν τα Χριστούγεννα 2021, η Christa Luft έστειλε μια πεντασέλιδη επιστολή στην περιφέρεια Treptow-Köpenick και στο ομοσπονδιακό γραφείο του Αριστερού Κόμματός της: εξηγεί την παραίτησή της. Με τη Luft δε φεύγει οποιοσδήποτε μέλος. Η αποχώρησή της αφορά πολύ περισσότερο από ότι μόνο το πρόσωπο της. Είναι μια επιπλέον ένδειξη ότι το Κόμμα της Αριστεράς βρίσκεται σε αυτή τη κρίση, που είναι ίσως η μεγαλύτερη της ύπαρξής του.
Δεν είναι η πικρία που μιλάει, αλλά μάλλον η εξάντληση η κούραση. Μετά από μια ζωή στην υπηρεσία μιας κομματικής γραμμής - από το SED στο PDS και μετά στην die Linke - η επιστολή δεν είναι απολογισμός, αλλά μάλλον ανάλυση. Η Luft, η οποία προσπάθησε να σώσει τη βυθιζόμενη ΛΔΓ ως υπουργός Οικονομίας στην κυβέρνηση Modrow το 1990, θα μπορούσε να το κάνει πιο εύκολο για τον εαυτό της. Αλλά αυτό δεν θα ταίριαζε στην κριτική διανοούμενη που ήταν. Το 1988, όταν έγινε πρύτανης του Οικονομικού Πανεπιστημίου, προειδοποίησε: οι αποφάσεις της ηγεσίας του κόμματος δεν πρέπει να γιορτάζονται μόνο κατόπιν εορτής, αλλά χρειάζεται συνεργασία πριν από κάθε απόφαση.
Η απόφαση δεν ήταν εύκολη για εκείνη, γράφει αυτές τις μέρες, η 84χρονη και η οποία δεν παρευρίσκεται στα ραντεβού με τον Τύπο λόγω της φασαρίας για την αποχώρησή της. Η απογοήτευση φαίνεται ιδιαίτερα στις αντιδράσεις των νεότερων μελών του κόμματος. Μάλλον δεν περίμενε το αποτέλεσμα που θα είχε η επιστολή παραίτησής της. Διότι αυτό για το οποίο καταγγέλλει στην επιστολή της είναι ότι το κόμμα δεν ακούει πλέον τις συμβουλές των αρχαιότερων. Ένα κόμμα δεν μπορεί να έχει μέλλον χωρίς ιστορία, σχολίασε το Συμβούλιο των αρχαιότερων του κόμματος. Ίσως έπρεπε πρώτα να αποχωρήσει ένα κομμάτι της ιστορίας για να ακούγονται οι παλιότεροι.
Δύο είναι τα γεγονότα με τα οποία η Luft δικαιολόγησε την αποχώρησή της: αφενός η συμμετοχή της Αριστεράς σε μια νέα κυβέρνηση με την SPD και τους Πράσινους στο Βερολίνο, αφετέρου ένα πρόσφατο αίτημα για δωρεές από τα γραφεία του κόμματος («The LINKE σε χρειάζεται τώρα!»). Σε σύγκριση με την ιστορία του σοσιαλισμού, αυτό φαίνεται θεαματικό σε όλη του την τραγικότητα, αλλά είναι λογικό από την οπτική γωνία της ιστορίας του.
Η Christa Luft ήταν η ίδια απευθείας υποψήφια για πολλά χρόνια και μέλος της Bundestag εκ μέρους της εκλογικής περιφέρειας Berlin-Lichtenberg/Friedrichshain από το 1994 έως το 2002. Το 1994, μαζί με τους Stefan Heym, Gregor Gysi και Manfred Müller, εξασφάλισε ότι το PDS εκπροσωπήθηκε σε ομάδες στην Bundestag για πρώτη φορά, πέραν της βασικής ρήτρας εντολής που έσωσε την αριστερά το 2021 και παρέμεινε στη Βουλή. Οι πολιτικές κρίσεις και η φόβοι για μη είσοδο του κόμματος στη βουλή δεν ήταν ξένα για τη Luft, ούτε η ήττα αυτή κάθε αυτή. Αλλά αυτό στο οποίο εστιάζει τώρα είναι η έλλειψη πραγματικής ανάλυσης της «εντελώς αποτυχημένης» ομοσπονδιακής εκλογικής εκστρατείας πέρυσι. Εφόσον δεν παρουσιάζεται ανάλυση της αποτυχίας, απαγορεύεται η πρόσκληση για δωρεές!
Η συμμετοχή στην κυβέρνηση του Βερολίνου βαραίνει ακόμη περισσότερο: τα καθήκοντα του σημαντικού τμήματος αστικής ανάπτυξης, η έλλειψη κριτικής της κυβερνώσας πλέον δημάρχου Franziska Giffey για χάρη της συμμετοχής στη κυβέρνηση του Βερολίνου. Ο πληθυσμός, γράφει η Luft, θα δει αυτό και ην αναβολή του επιτυχημένου δημοψηφίσματος «Deutsche Wohnen & Cο. να απαλλοτριωθεί» ως προδοσία. Η Luft ξέρει πώς να αξιολογεί την ισορροπία δυνάμεων στο Βερολίνο και βάζει το δάχτυλό της στην ανοιχτή πληγή.
Η επιστολή της είναι το θέμα της κερδοσκοπίας της γης και της ιδιοκτησίας - ο εκλιπών σύζυγός της ήταν ειδικός στο ζήτημα της αστικής γης. Αυτό που μπορεί να φαίνεται σαν παρελθόν είναι άκρως επίκαιρο. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο μια οικονομολόγος από τη ΛΔΓ, η οποία εργάστηκε ως καθηγήτρια για πολλά χρόνια πριν την καλέσει στην πολιτική ο Χανς Μόντροου, εξακολουθεί να έχει κάτι να πει στην αριστερά σήμερα. Λες και οι αντιφάσεις του χρηματιστικοποιημένου καπιταλισμού, που ιδιωτικοποιεί και το τελευταίο κομμάτι γης και το μετατρέπει σε αντικείμενο κερδοσκοπίας, έχουν ξεβράσει τις αναγνωρίσεις του κρατικού σοσιαλισμού στην επιφάνεια πάλι. Και μαζί τους μια φιγούρα σαν την Christa Luft, η οποία, σύμφωνα με τις στήλες της στο Neues Deutschland, δεν αποχώρησε ποτέ πραγματικά.
Όμως η αριστερή παράταξη, καταγγέλλει η Luft, δεν ήθελε να ακούσει τις συμβουλές της, με το σκεπτικό ότι δεν μπορεί να υπάρξει η αριστερά στη Δύση με θέματα όπως ‘κερδοσκοπίας της γης’ και ‘της κοινής ιδιοκτησίας (κοινοτικής απαλλοτρίωσης)’. Άλλη μια ανοιχτή πληγή, όχι μόνο στη γερμανο-γερμανική ιστορία, αλλά και στην ιστορία της αριστεράς.
Η διαρκής αποξένωση και οι κοινές εμπειρίες σε Ανατολή και Δύση δεν έχουν ξεπεραστεί. H Luft, η οποία έγινε υπουργός Οικονομικών όταν εκατοντάδες χιλιάδες έχασαν τις δουλειές τους και που έπρεπε να αντιταχθεί στις πολιτικές ελίτ της Δύσης, είναι και προϊόν της ανατολικογερμανικής κοινωνίας αλλα και ιστορικό υποκείμενο της ιστορίας της. Είναι εντυπωσιακό να βλέπεις στο ντοκιμαντέρ του Netflix Rohwedder, πώς ζήτησε 15 δισεκατομμύρια μάρκα και τρία έως τέσσερα χρόνια για μια αναδιάρθρωση της οικονομίας της ΛΔΓ προκειμένου να προετοιμαστεί για το μερικό άνοιγμά της στην οικονομία της ελεύθερης αγοράς. Αλλά αυτό που έγινε είναι γνωστό: η εκκαθάριση αντί ενός γερμανικού μάρκου.
Όταν προειδοποιεί ότι υπάρχει κάτι «άξιοδιατηρητέο», τότε αυτό είναι σημάδι προσπάθειας αφενός της αυτοσυντήρησης της δικής της ιστορίας, αλλά και μια σκληρή αντιπαράθεση με το παρόν. Τη στιγμή που οι αρνητές του κορωναϊού και η AfD κυριαρχούν στην Ανατολική Γερμανία, η πολιτική αριστερά έχει αποτύχει. Με την πορεία της, η Luft εκπροσωπεί ένα κόμμα που δεν εγκαταλείπει την Ανατολική πλευρά, αλλά που επίσης βασικά έχει απογοητευτεί.
Είτε το ήθελε είτε όχι, με την αποχώρησή της, έγινε σύμβολο της καθυστερημένης ιδεολογικής σύγκρουσης με τη ΛΔΓ. Η παραίτηση της Christa Luft είναι μια κλήση αφύπνισης, ότι η σοσιαλιστική αριστερά δεν μπορεί να αγνοήσει την ιστορία εάν θέλει να ανανεωθεί.
