Ο άνεργος για 10 χρόνια επιδημιολόγος προέβλεψε τη συστημική πανδημία και συνέδεσε την επιδημιολογία με τη μακροοικονομία.
Eamon Whalen-The Nation
 |
Τhe door refused to open. It said, “Five cents, please.” –Philip K. Dick (1969) |
«Το άλογο το έσκασε από τον αχυρώνα».
Για χρόνια, ο Ρομπ Γουάλας προειδοποιούσε ότι η εκβιομηχανοποιημένη γεωργία και κτηνοτροφία θα μπορούσε να προκαλέσει θανατηφόρα ιογενή ξεσπάσματα σε παγκόσμια κλίμακα. Αυτό τον έκανε ένα εξόριστο επιστήμονα στο τομέα του... Μόνο τις εβδομάδες που ο γυιός του έμενε μαζί του διατρεφόταν σωστά... τελικά έπιασε δουλειά να φτιάχνει σάντουιτς σε ένα deli στο St Paul...
Του Blogger: Έψαχνα από αρχές του ’20 να βρω την ιστορία του άνεργου μαρξιστή επιδημιολόγου Ροπμ Γουάλας και για ποιο λόγο έμεινε άνεργος για μια δεκαετία σχεδόν σε ένα τομέα που ήταν η ζωή του, ώσπου το φθινόπωρο του 2021 έπεσε η προσοχή μου σε κάτι ενδιαφέρον και θεωρώ αλλά και οφείλω να το μεταφέρω σε όσους περισσότερους ανθρώπους γίνεται και ενδιαφέρονται. Και επειδή σαν γεωγράφος θεωρώ ότι το περιβάλλον δεν είναι ασύνδετες μεμονωμένες τάξεις γεγονότων παρακολούθησα απο τότε -αρχές του ‘20- τη θέση του για την σχέση του περιβάλλοντος της τριαδικής υγείας(ζώα φυτά άνθρωπος) και την βιομηχανική γεωργία-κτηνοτροφία συμφωνώντας απόλυτα όσο αφορά την έξαρση των επιδημιών και της πανδημίας σήμερα και τι μέλλει γενεσθαι . Σίγουρα και η πολύ συγκροτημένη θέση του επιδημιολόγου καθηγητή Drosten από το νοσοομείο Charite στο Βερολίνο -αναφορικά με την βιομηχανία γούνας στη Κίνα- δεν είναι μακρυά από το παρόν δοκίμιο. Λοιπόν τι συνέβει με τον Rob Γουάλας; Οι αναφερόμενες συνδέσεις είναι του Blogger.
Στις αρχές Μαρτίου 2020, ο Ρομπ Γουάλας, ένας εξελικτικός βιολόγος είχε βρεθεί μετά από μια ασυνήθιστη “έξοδο”(απόλυση) από το Πανεπιστήμιο της Μινεσότα σε 'φυγή' , πέταξε στη Νέα Ορλεάνη και στη συνέχεια πήγε στο Jackson, Miss., όπου ήταν προγραμματισμένο να μιλήσει σε μια εκδήλωση για την υγεία και τη φυλετική διάκριση και αδικία. Ο Γουάλας, ο οποίος έκλεισε τα 50 το καλοκαίρι του 2021, μελετά και γράφει για τις μολυσματικές ασθένειες και την προέλευσή τους για τη μισή και παραπάνω ενεργό ερευνητική ζωή του.
Τώρα και χρόνια , προειδοποιεί ότι οι πρακτικές της βιομηχανικής γεωργίας-κτηνοτροφίας θα οδηγήσουν σε μια θανατηφόρα πανδημία της κλίμακας του Covid-19 ή και χειρότερα ακόμα. «Μια πανδημία θα είναι πλέον σχεδόν αναπόφευκτη», έγραψε για τον ιό της γρίπης των πτηνών H5N1 το 2007. «Σε μια καταστροφική αποτυχία των ενεργειών κυβερνήσεων και των υπουργείων υγείας παγκοσμίως, εκατομμύρια άνθρωποι μπορεί να πεθάνουν».
Πριν από το ταξίδι του στο Τζάκσον, ο Γουάλας παρακολουθούσε στενά το ξέσπασμα ενός νέου ιού στην πόλη Γιουχάν. Αν και είχε τρομάξει από ένα ρεπορτάζ που έδειχνε έναν οδηγό ντελίβερι στην Κίνα να εφαρμόζει τα μέτρα της ελάχιστης κοινωνικότητας ή της μεγαλύτερης κοινωνικής απόστασης, συνέχισε το ταξίδι του. Ως κακοπληρωμένος ακαδημαϊκός χρειαζόταν τα χρήματα και ως Αμερικανός δεν περίμενε να του συμβεί τίποτα εκεί. «Κι εγώ είχα εμποτιστεί με το ιδιόμορφο αμερικανικό στίγμα, όπου η οικονομική μου απόγνωση συνάντησε την ιμπεριαλιστική προστασία μου», έγραψε.
Όταν ο Γουάλας επέστρεψε από το ταξίδι του, στράφηκε ξανά στη συγγραφή και την έρευνα με τόση ζέση που αγνόησε έναν δυνατό πονοκέφαλο που είχε. Όταν ξεκίνησε η δύσπνοια, ο έφηβος γιος του του φώναξε μέσω της οθόνης του υπολογιστή να πάει σε ένα γιατρό να τον δει. Αφού συμπλήρωσε ένα διαδικτυακό ερωτηματολόγιο, ο Γουάλας διαγνώστηκε τηλεφωνικά ότι είναι μολυσμένος με Covid-19.
Είχε μολυνθεί με κάτι για το οποίο προειδοποιούσε εδώ και χρόνια, και όπως τόσοι πολλοί σε όλη τη χώρα και τον κόσμο, το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να ελπίζει να συνεχίσει να αναπνέει.
“No test. No antiviral. No masks and no gloves provided. No community health practitioner stopping by to check on me,” έγραψε ο Γουάλας.
«Μπορείς να καταλάβεις διανοητικά τι συμβαίνει, αλλά και πάλι να μην μπορείς να αφομοιώσεις για το ποια θα είναι η επερχόμενη ζημιά», είπε όταν αργότερα θυμόταν την «πικρή επιβεβαίωση» ότι οι χειρότεροι φόβοι του επαληθεύτηκαν. «Έτσι υπάρχει από την μια πτυχή οργή και από την άλλη η επίτευξη της κατανόησης κάποιων πραγμάτων».
«epidemiologist is like a “stable boy with a shovel following around elephants at the circus.» (επιδημιολόγος είναι σαν ένα αγορί τσίρκου με ένα φαράσι που ακολουθεί τον ελέφαντα και καθαρίζει)
Ο Γουάλας μοιάζει περισσότερο σαν ένας μπαμπάς που συναντάς στο δρόμο με το παιδί του παρά με ένα επιστήμονα που φοράει τη λευκή ρόμπα εργαστηρίου και που συνήθιζε να συμβουλεύει τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων και τα Ηνωμένα Έθνη. Αυτό θα μπορούσε να οφείλεται στο ότι δεν είχε δουλειά στον ακαδημαϊκό χώρο για περισσότερο από μια δεκαετία όταν συναντηθήκαμε.
Γι' αυτό, το βιβλίο του που δημοσιεύτηκε τον περασμένο Οκτώβριο ήρθε με έναν προκλητικό τίτλο—Dead Epidemiologists(Ι): On the Origins of Covid-19.
Αν και υπάρχουν πολλοί «λαμπροί, ευφυείς, καταπληκτικοί και εργατικοί» επιδημιολόγοι των οποίων το έργο αναφέρεται μέσα στο βιβλίο, ο αντίκτυπός τους είναι περιορισμένος, είπε ο Γουάλας:
οι επιδημιολόγοι «ασχολούνται με το να καθαρίσουν το χάος που έχει προκαλέσει το σύστημα, και αυτός είναι ο βαθμός μέχρι τον οποίο είναι πρόθυμοι να προχωρήσουν».
Ως επιδημιολόγος, υποτίθεται ότι θέλεις να θέσεις τον εαυτό σου εκτός επιχειρηματικών συμφερόντων», είπε ο Γουάλας. «Όλοι έχουν λογαριασμούς να πληρώσουν. Το καταλαβαίνω αυτό.
Αλλά ο βαθμός στον οποίο η διαφθορά σου μπορεί να οδηγήσει σε ένα παθογόνο που θα μπορούσε να σκοτώσει ένα δισεκατομμύριο ανθρώπους - εκεί είναι η κόκκινη γραμμή μου».
Αν και δεν είναι η μόνη Κασσάνδρα της οποίας οι προειδοποιήσεις για μια πανδημία όπως ο Covid-19 δεν εισακούστηκαν, λίγοι είναι τόσο ξεκάθαροι σχετικά με το ποπιός εχει την ευθύνη. «Οι αγροτικές επιχειρήσεις και η βιομηχανική γεωργία-κτηνοτροφία είναι σε πόλεμο με τη δημόσια υγεία», έγραψε στο δοκίμιο του Μαρτίου 2020 «Covid-19 and the Circuits of Capital», και αν δεν ληφθούν σοβαρά μέτρα, το διάστημα πριν από την επόμενη πανδημία θα είναι «πολύ μικρότερο από το εκατονταετή (πανδημική) νηνεμία από το 1918».
Έτσι, κατά τη διάρκεια εκείνης της μοιραίας άνοιξης, είναι δίκαιο να πούμε, ότι ο Γουάλας θα έπρεπε να είχε επίγνωση όσο οποιοσδήποτε άλλος στη γη πάνω για την ταχύτητα με την οποία ένας τέτοιος ιός θα μπορούσε να εξαπλωθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες. «Ίσως αυτή ήταν η δική μου εκδοχή να είμαι ένας νεκρός επιδημιολόγος, που δεν μπορεί να αφομοιώσει αυτά που ξέρει για τα πράγματα σε δράσεις ή ερμηνευτικές διαδικασίες», παραδέχτηκε. Σε όλο το βιβλίο του των Dead Epidemiologists(ΙΙ) ο Γουάλας επιτίθεται αλύπητα στον εφησυχασμό και την απερισκεψία με την οποία οι επιστήμονες και οι πολιτικοί του (συστημικου πολιτικού και ελιτίστικου) κατεστημένου ανταποκρίθηκαν και αντέδρασαν στον ιό.
Ερευνά επίσης τη ζημιά που έχει προκαλέσει η πανδημία στις κατώτερες κοινωνικές τάξεις. Το βιβλίο είναι συγκινητικά αφιερωμένο σε τρεις εργάτες τυποποίησης κρέατος που πέθαναν από τον Covid-19 και ο Γουάλας περιγράφει λεπτομερώς τις βάρβαρες συνθήκες εργασίας τους. Αλλά η κύρια ανησυχία του βιβλίου είναι η προέλευση του ιού SARS-CoV2 και ο Γουάλας λειτουργεί αντίστροφα εδώ, από το ξέσπασμα του ιού μέχρι τη σπηλιά των νυχτερίδων.Για να κατανοήσουμε πλήρως για ποιο λόγο σήμερα ζούμε σε μια εποχή
πανδημιών, πρέπει πρώτα να κατανοήσουμε πώς η βιομηχανική γεωργία και η
αποψίλωση των δασών λειτουργούν παράλληλα και προσθετικά αρνητικά σε
οικολογία και περιβάλλον.
Η γρίπη των πτηνών H5N1 και η γρίπη των χοίρων H1N1 προέκυψαν από φάρμες πουλερικών και γουρουνιών, ενώ ο Έμπολα και ο Covid-19 προέκυψαν από άγρια ζώα. Όλα είναι αποτέλεσμα ζωονοσογόνων διαρροών - όταν τα παθογόνα που προέρχονται από ζώα, που πάνω στα ζωα δεν δημιουργούν κανένα πρόβλημα, περνούν στους ανθρώπους και μετά μεταλλάσσονται με τρόπους που τους επιτρέπουν να εξαπλωθούν στη συνέχεια σε άλλους ανθρώπους. Σύμφωνα με μια έκθεση του Ιουλίου 2020 από τα Ηνωμένα Έθνη, τρεις στις τέσσερις από όλες τις «νέες και αναδυόμενες ανθρώπινες μολυσματικές ασθένειες» είναι ζωονοσογόνας προέλευσης και μια μελέτη στο περιοδικό Nature διαπίστωσε ότι οι αγροτικοί οδηγοί εργαζόμενοι συσχετίστηκαν με το ήμισυ όλων των ζωονοσογόνων παθογόνων που εμφανίστηκε στους ανθρώπους εκείνη την εποχή. Κατά την άποψη του Γουάλας, αυτή η αύξηση γίνεται «σύχρονως» με την επανάσταση στον κλάδο της κτηνοτροφίας, την επέκταση και την εδραίωση του τομέα του κρέατος που ξεκίνησε τη δεκαετία του 1970 στις νοτιοανατολικές Ηνωμένες Πολιτείες και στη συνέχεια εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο.
Όταν χιλιάδες από την ίδια ράτσα ζώων εκτρέφονται σε συνθήκες συνωστισμού, η έλλειψη βιοποικιλότητας δημιουργεί «μια οικολογία σχεδόν τέλεια για την εξέλιξη πολλαπλών μολυσματικών στελεχών της γρίπης», έγραψε ο Γουάλας. Φάρμες που χτίστηκαν κοντά σε αποψιλωμένα πρωτογενή δάση, όπου κατοικούν ζωονοσογόνα παθογόνα, «ενίσχυσαν κατά λάθος τα παθογόνα να είναι ο καλύτερος εαυτός τους».
«Απογυμνώνεις την πολυπλοκότητα του δάσους που κρατούσε αυτά τα παθογόνα περιορισμένα εκεί στο χώρο τους και τα αφήνεις να έχουν μια ωραία άμεση βολή στις μεγάλες πόλεις, κάτι που τους δίνει ευκαιρίες να πολλαπλασιαστούν (καθώς υπάρχουν τόσοι πολλοι ξενιστές). Όλα αυτά αυξάνουν τη μετάδοση και αυξάνουν τη λοιμογόνο δύναμη».
Οι ίδιες οι πόλεις γίνονται επίσης όλο και πιο ευάλωτες, χωρίς επενδύσεις στο δημόσιο χώρο και την υγειονομική περίθαλψη.
«Έχετε αφαιρέσει τα πάντα, από την περιβαλλοντική υγιεινή, ειδικά στον Παγκόσμιο Νότο, και έχετε κάνει τη δημόσια υγεία ατομική υπόθεση και (νεοφιλελεύθερη παρέμβαση)».
Λίγοι όμως έχουν κάνει τη σύνδεση μεταξύ του περασμένου ενάμιση έτους και των διαδικασιών που τονίζει στην έρευνα του ο Γουάλας. «Εκτός από κάποιους καταραμένους σαν εμένα, οι περισσότεροι Αμερικανοί σκέφτονται τον Covid-19 ως κάτι που προέκυψε από την Κίνα και δεν έχει να κάνει με νυχτερίδες ή εργαστήρια ή κάτι τέτοιο «Άρα μια φυσική πράξη, ή λάθος των Κινέζων, ή και τα δύο».
Αυτή η σύγχυση είναι λογική, λαμβάνοντας υπόψη αυτό που ο Γουάλας τονίζει επανειλημμένα ως την ουσιαστική στρατηγική των εταιρειών αγροτικών επιχειρήσεων:
εξωτερικεύουν το μεγαλύτερο κόστος από τους δικούς τους ισολογισμούς και το αφήνουν να πέσει στο περιβάλλον, τα ζώα, τους αγρότες, τους εργαζόμενους, τους καταναλωτές και τις υπηρεσίες δημόσιας υγείας. σε όλο τον κόσμο.
«Οι κυβερνήσεις είναι έτοιμες να επιδοτήσουν δισεκατομμύρια στις αγροτικές επιχειρήσεις για τον έλεγχο των ζημιών με μορφή εμβολίων ζώων και εμβολίων ανθρώπων, ταμιφλού, επιλεκτική θανάτωση και σακουλιών πτωμάτων», είχε γράψει σχετικά με τη γρίπη των χοίρων το 2009.
 |
| Επιλεκτική θανάτωση |
Ο Γουάλας δεν απέρριψε ποτέ τη θεωρία της «διαρροής εργαστηρίου» και το 2013, προειδοποίησε ότι ο πολλαπλασιασμός των εργαστηρίων βιοασφάλειας τα τελευταία 20 χρόνια -τα οποία χειρίζονται και εκτελούν πειράματα σε μερικούς από τους πιο θανατηφόρους ιούς του κόσμου- καθιστούσε ένα ατύχημα σχεδόν αναπόφευκτο. Αν και εξακολουθεί να είναι υποστηρικτής της υπόθεσης του «πεδίου», η οποία υποστηρίζει ότι ο ιός πέρασε μέσα από τη φύση στις κοινωνίες και όχι από μια εργαστηριακή εγκατάσταση. Ο Γουάλας πιστεύει ότι η συζήτηση για την προέλευση του ιού, τουλάχιστον καθώς κατακερματίζεται στη δημόσια σφαίρα, χάνει σε μεγάλο βαθμό σε σημεία.
«Και τα δύο αντιπροσωπεύουν προσπάθειες για την αποφυγή αντιμετώπισης του οικονομικού μοντέλου που οδηγεί στην αρχή της εμφάνισης λοιμωδών παθογόνων μικροοργανισμών», υποστήριξε τον περασμένο Αύγουστο στη σελίδα του στο Patreon, όπου τα άρθρα του εμφανίζονται συχνά πρώτα.
«Το σχήμα λόγου που ταιριάζει καλύτερα για την οργάνωση της σκέψης μας εδώ δεν είναι απαραίτητα ένα μυστήριο δολοφονίας. Μπορεί καλύτερα να το πούμε ως μια
εξωγήινη εισβολή(διείσδυση) δικής μας δημιουργίας».
Οι γονείς
Οι γονείς του στα αριστερά του Δημοκρατικού Κόμματος, αλλά όχι και πολύ κόκκινοι. μην υπερβάλλουμε. Ο Ρόντρικ και η Ντέμπορα Γουάλας, ένας φυσικός και μια οικολόγος, συναντήθηκαν σε μια διαμαρτυρία ενάντια σε ένα ερευνητικό εργαστήριο όπλων όταν ήταν μεταπτυχιακοί φοιτητές στην Κολούμπια και το Μπάρναρντ. Ο Ρόντρικ οργάνωνε με μια ομάδα που ονομαζόταν Επιστήμονες και Μηχανικοί για την Κοινωνική και Πολιτική Δράση, έναν πρώιμο σχηματισμό της Επιστήμης για τον Λαό, που θα μετρούσε ως μέλη ριζοσπάστες επιστήμονες όπως ο Ρίτσαρντ Λέβινς, ο Στίβεν Τζέι Γκουλντ και ο Ρίτσαρντ Λεβόντιν. Όταν η Κολούμπια φιλοξένησε έναν εορτασμό για την Ημέρα της Γης με χορηγία της Ford Motors, την οποία η Deborah ονόμασε «η πρώτη προσπάθεια green washing», το ζευγάρι βοήθησε στην οργάνωση της εναρκτήριας εκδήλωσης People's Earth Day, με ομιλητές από τους United Farm Workers και το Black Panther Party, καθώς και τον ηγέτηςτων εργατών Τόνι Ματσόκι.
Λίγο μετά τη γέννηση του Ρόμπερτ, οι γονείς του μελέτησαν την καταστροφή κατοικιών στο Μπρονξ στις αρχές της δεκαετίας του 1970 και τις επιπτώσεις της στη δημόσια υγεία.[1] Οι Γουάλαςs έδειξαν ότι οι πυρκαγιές που έπληξαν το Μπρονξ μεταξύ 1969 και 1976 ήταν το αποτέλεσμα της απόφασης της πόλης να μειώσει τις υπηρεσίες πυρόσβεσης σε φτωχές γειτονιές, με βάση λάθος δεδομένα από την Rand Corporation. «Μπορούσε να καταλάβει(ο μικρός Γουάλας) τι συνέβαινε μέσα από τις συνομιλίες που άκουγε ή βλέποντας τις εκατοντάδες εκθέσεις αυτοψίας που είχαν τοποθετηθεί στην ταράτσα μας από τις μαζικές, θανατηφόρες τοξικές πυρκαγιές».
Ο Rodrick και η Deborah είναι οι συν-συγγραφείς πολλών κεφαλαίων στο Dead Epidemiologists.
Ενώ παρακολούθησε διδακτορικό στη βιολογία στο City University της Νέας Υόρκης, όπου συνέβαλε επίσης με άρθρα και εικονογραφήσεις στη φοιτητική εφημερίδα The Messenger, ο Γουάλας μελέτησε την κρίση του HIV στην πόλη τις δεκαετίες του 1980 και του 1990. Διαπίστωσε ότι τα ποσοστά θανάτου από AIDS ανά ταχυδρομικό κώδικα αντιστοιχούσαν στην άνιση κατανομή των σωτήριων αγωγών με κοκτέιλ των αντιρετροϊκών φαρμάκων, τα οποία με τη σειρά τους αντιστοιχούσαν σε προηγούμενες ανισότητες.
«Η διατριβή του Ρομπ ήταν ουσιαστικά μια επέκταση της οικογενειακής δράσης», είπε η Ντέμπορα. Σηματοδότησε την αρχή της γοητείας και την κλίση του Γουάλας προς τις κοινωνικές διαστάσεις των μολυσματικών ασθενειών και χρησίμευσε ως νοσηρή προετοιμασία για τον τρόπο με τον οποίο ο Covid-19 αποκάλυψε τις πιο βαθιά ριζωμένες κοινωνικές αδικίες των Ηνωμένων Πολιτειών και του υπόλοιπου κόσμου.
Μεταπτυχιακό και η …
Μετά το μεταπτυχιακό, ο Γουάλας πήγε στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, το 2007 ο Γουάλας ήταν ο κύριος συγγραφέας της πρώτης μελέτης που εντόπισε στη νότια Κινεζική επαρχία Guangdong ως την πηγή του ιού της γρίπης των πτηνών H5N1 στα μέσα της δεκαετίας του 1990. Ωστόσο, υπήρχε κάτι που η γενετική αλληλουχία που παρατηρούσε δεν μπορούσε να του εξηγήσει:
γιατί εμφανίστηκε εκεί εκείνη την περίοδο; «Έκανα το λάθος να γίνω περίεργος για κάτι», είπε ο Γουάλας. «Αυτή δεν είναι καλό για μια σταδιοδρομία στην επιστήμη».
Άρχισε να διαβάζει πέρα από το δικό του metier, ερευνώντας την ιστορία, την κοινωνιολογία και την πολιτική οικονομία. «Κατά την πορεία που έβαλα αυτές τις βιβλιογραφικές πηγές να μιλήσουν μεταξύ τους, ξαφνικά η οπτική μου για το αιτιατό, άλλαξε εντελώς». Διαπίστωσε ότι καθώς η οικονομία της Κίνας μετά το Μάο άνοιξε σε άμεσες ξένες επενδύσεις, μετατοπίστηκε η δραστηριότητα από τη γεωργία επιβίωσης στην κάθετα ολοκληρωμένη εκτροφή πουλερικών και γουρουνιών για εξαγωγή εμπορευμάτων. Μεταξύ 1985 και 2000, είχαμε εκτόξευση της παραγωγής κοτόπουλου και πάπιας σε συνδυασμό με μια παγκόσμια άνευ προηγουμένου μετανάστευση ανθρώπων από τις αγροτικές περιοχές της Κίνας στις πόλεις και έτσι να δημιουργήσουν την τέλεια επιδημιολογική καταιγίδα.
Οι κοινωνικές επιστήμες είναι εξαιρετικά σημαντικές για να κατανοήσουμε πώς εξελίσσονται τα πράγματα σε μοριακό επίπεδο. Ακολουθώντας τα οικονομικά άλλαξε η έννοια για το τι είναι ένα hot spot ασθένειας. Αν δίναμε τόση προσοχή στις μονάδες που χρηματοδοτούν την αποψίλωση των δασών και τις άκρως παθογονικές μεθόδους καλλιέργειας, όπως δίνουμε στις ζώνες έξαρσης, θα έπρεπε να δούμε και τα διεθνή χρηματοοικονομικά κέντρα όπως το Λονδίνο, το Χονγκ Κονγκ και η Νέα Υόρκη ως επικέντρα ιού.
«Το Χονγκ Κονγκ είχε πάρει τη θέση ενός θύματος σε αυτήν την ηθικολογική ιστορία(Κίνα), αλλά ήταν επίσης και η πηγή-θύτης λόγω της χρηματοδότησης της ανοικοδόμησης της γεωργίας στο Γκουανγκντόνγκ». ο Γουάλας πρότεινε στην Κίνα να υποστηρίξει τη μετονομασία των ιών και των παραλλαγών τους ώστε να αντικατοπτρίζουν την πολιτικοοικονομική προέλευσή τους, όπως έχει αρχίσει να κάνει στα δικά του κείμενα, με τη «NAFTA Flu» (για τη γρίπη των χοίρων) και τον «Νεοφιλελεύθερο Έμπολα». Τον Ιούλιο 2020, ο Keir Starmer του Εργατικού Κόμματος του Ηνωμένου Βασιλείου πρότεινε να ονομαστεί αυτό που τότε ήταν γνωστό ως παραλλαγή SARS-COV 2 του Ηνωμένου Βασιλείου από τον Μπόρις Τζόνσον. Ο Γουάλας το είχε ήδη ονομάσει BoJo Strain τον Δεκέμβριο.
Η ανακάλυψη του Γουάλας ότι η μακροοικονομία θα μπορούσε διαμορφώσει τη μικροβιολογία ήταν και μια σημαντική ανακάλυψη και η αρχή του τέλους της ακαδημαϊκής του καριέρας.
… απόλυση.
Είχε υποβάλει αίτηση για μια θέση στο τμήμα γεωγραφίας στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότα αλλά προσλήφθηκε το 2008 με σύμβαση. Υποψιάστηκε ότι αυτό οφειλόταν σε μια διαμάχη φατριών εντός του τμήματος και ένιωσε περιθωριοποιημένος από τους συναδέλφους του όταν πήγε εκεί να ξεκινήσει. Είχε επίσης ξεκινήσει ένα blog, Farming Pathogens,(απο εκεί πήραμε και κάποιες φωτογραφίες) και όταν εμφανίστηκε η γρίπη των χοίρων το 2009, ο Γουάλας έγραψε για το ποιος έφταιγε. «Όταν αρχίσετε να μιλάτε ανοιχτά στη Μινεσότα, που είναι ένα μια καθαρά αγροτική περιοχή, και κατηγορείτε τις αγροτικές επιχειρήσεις για την εμφάνιση μιας πανδημίας, δεν πρόκειται να λάβετε υποστήριξη», είπε ο Γουάλας. Το μονοετές συμβόλαιό του δεν ανανεώθηκε και του δόθηκε μια συμβολική θέση επισκέπτη μελετητή. «Έριξαν το σώμα μου στο Ινστιτούτο Παγκόσμιων Μελετών. Δεν είχα χρήματα αλλα ουτε και γραφείο, βασικά μόνο πρόσβαση στη βιβλιοθήκη. Οπότε πήρα το μήνυμα τους».
Γουάλας πέρασε τα επόμενα χρόνια πικραμένος και θυμωμένος. Ήταν επίσης καταρρακωμένος , ζώντας από κουπόνια τροφίμων και το επίδομα ανεργίας. Αυτός και η γυναίκα του είχαν πάρει διαζύγιο( ενδιαφέρον να μάθουμε για ποιο λόγο). Μόνο τις εβδομάδες που ο γιος του έμενε μαζί του, έτρωγε σωστά. Τελικά έπιασε δουλειά να φτιάχνει σάντουιτς σε ένα deli στο St. Paul. Ο Wallace είχε επίσης γράψει αρκετά κείμενα στο ιστολογιό του ώστε μπόρεσε και συνέταξε ένα βιβλίο με δοκίμια, το " Big Farms Make Big Flu": Dispatches on Influenza, Agribusiness, and the Nature of Science, που δημοσιεύτηκε το 2016 από την Monthly Review Press.
«Το βάθος της οικολογικής κατανόησής του ήταν απλά εκπληκτικό και κατάφερε να το συνδυάσει με την επιδημιολογία και τις κοινωνικές επιστήμες με εκπληκτικούς τρόπους», είπε ο John Bellamy Foster, εκδότης του Monthly Review, καθηγητής κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Όρεγκον και ο συγγραφέας της Οικολογίας του Μαρξ. «Ένα από τα προβλήματα στην αριστερά, όπως και παντού, ήταν ότι τα ζητήματα της φύσης και της επιστήμης ήταν ξεχωριστά από την κοινωνική επιστήμη και την ιστορία. Η βιολογία ήταν ένα ζήτημα για τους βιολόγους, όχι για τους κοινωνικούς επιστήμονες. Η δουλειά του Ρομπ μας διδάσκει να τα συνδυάζουμε και να κατανοούμε τι συμβαίνει» πλέονΕνώ οι οδυνηρές προβλέψεις του Γουάλας στο Big Farms Make Big Flu μπορεί να φαίνονταν ανησυχητικές το 2016, σήμερα, εν μέσω της πανδημίας Covid-19, φαίνονται προφητικές..
Καθώς ο Γουάλας όλο και πιο διάσημος τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, το βιβλίο έχει ανατυπωθεί στα ισπανικά και ιταλικά και του έχουν πάρει συνεντεύξεις από μέσα ενημέρωσης στην Ινδία, τη Βραζιλία και τη Γερμανία. «Το έργο του είναι ακαταμάχητο», είπε ο Φόστερ, «επειδή αντιμετωπίζουμε αυτές τις αυξανόμενες επιδημιολογικές και οικονομικές κρίσεις και η ανάλυση του Ρομπ είναι πραγματικά ο μόνος ρεαλιστικός φακός για να κατανοήσουμε το πρόβλημα. Η κριτική του είναι πλέον κοινός τόπος για τους κριτικούς διανοούμενους σε όλο τον κόσμο. Και αυτό έγινε πολύ γρήγορα».
Το βήμα που έκανε ο Γουάλας από τη μελέτη της γενετικής αλληλουχίας των ιών να πάει στην ανάλυση της προέλευσής τους δεν είναι απλώς θέμα πεποίθησης αλλά και ανάγκης. Μόλις εμφανιστεί ένας θανατηφόρος ιός, «το άλογο το σκάσε από τον αχυρώνα», τ’ αρέσει να λέει. Εδώ μπαίνει στην εικόνα η διαβόητη «wet market» της Γουχάν, η οποία τονίζει ότι ο Γουάλας πρέπει να γίνει κατανοητή ως μέρος ενός ιστού οικονομικών, πολιτικών και οικολογικών σχέσεων. Όταν τα αγροκτήματα της Κίνας βιομηχανοποιήθηκαν, πολλοί μικροκαλλιεργητές προσπάθησαν να γίνουν προμηθευτές άγριων ζώων. Καθώς οι μεγάλες φάρμες καταλάμβαναν ολοένα και περισσότερη γη, οι μικροκαλλιεργητές αναγκάζονταν να εκτρέφουν ή να κυνηγούν ζώα κοντά ή μέσα στα δάση όπου μπορεί να διαμένουν τα πιο εξωτικά παθογόνα. Ας πούμε, σε μια σπηλιά νυχτερίδας.
Η προσωπική θεωρία του Γουάλας είναι, ότι ο Covid-19 «αναδύθηκε κατά μήκος της ολοένα και πιο βιομηχανοποιημένης αλυσίδας τροφοδοσίας εμπορευμάτων άγριων ζώων από την ενδοχώρα και τις παραμεθόριες πόλεις τόσο νότια και δυτικά όσο το Γιουνάν. Στο τελευταίο σκέλος της εσωτερικής του περιοδείας, ο ιός έφτασε στη πόλη Γουχάν με φορτηγό ή αεροπλάνο και (λόγω της μέγιστης παγοσμιοποιημένης κινητικότητας), μετά σε ολόκληρο τον κόσμο», έγραψε τον Μάιο.
Και ενώ η νότια Κίνα έχει βρεθεί στο σημείο μηδέν για πολλές εξάρσεις ιών, λόγω της μοναδικής πορείας της χώρας προς την ανάπτυξη στα τέλη του 20ού αιώνα, και η κινεζική κυβέρνηση δεν είναι χωρίς ευθύνη εδω, σημειώνει ο Wallace ότι το ίδιο πράγμα θα μπορούσε -και συχνά συμβαίνει- να συμβεί και αλλού. Οι πανδημίες είναι μόνο ένα σύμπτωμα μιας ευρύτερης οικολογικής ασθένειας: ένα «ρήγμα» στον κοινωνικό μεταβολισμό του πλανήτη που συμβαίνει όταν οι οικονομικές αφηρημένς ενοιες αντιμετωπίζονται ως πιο πραγματικές από τα οικολογικά όρια που υπάρχουν (για να διαβιώσει ένας ανθρώπινος πολιτισμός μαζι με την οικολογία του), για να δανειστούμε το μαρξιστικό πλαίσιο που πρωτοστάτησαν οικοσοσιαλιστές θεωρητικοί όπως ο Φοστερ και επεκτάθηκε από τον Γουάλας.
Αυτό το ρήγμα μεταξύ οικολογίας και οικονομίας τρέχει παράλληλα με το αυξανόμενο πολιτικό χάσμα μεταξύ αστικών και αγροτικών περιοχών, είπε ο Γουάλας. Στις αρχές της πανδημίας, η οργάνωσή του, η Agroecology and Rural Economics Research Corps, ίδρυσε μια διεθνή συλλογικότητα με την ονομασία Pandemic Research for the People, με επίκεντρο τις «ανάγκες των καθημερινών ανθρώπων που επηρεάζονται πιο άμεσα» από τον Covid-19. Πολλοί από τους αγρότες της Αμερικής, για παράδειγμα, έχουν επί δεκαετίες συμβολαιακές σχέσεις εξάρτησης με εταιρείες γεωργικών βιομηχανιών. Στη Μινεσότα, βρίσκονται σε τόσο δεινή θέση που έχει οδηγήσει σε επιδημία αυτοκτονιών.
«Προσπαθούμε να γεφυρώσουμε τα κενά και να επισημάνουμε ότι η άσχημη κατάστασή τους είναι σοβαρή», είπε ο Γουάλας.
«Απαιτεί σεβασμό για τους ανθρώπους που δεν έχουν πτυχία στο τέλος των ονομάτων τους, αλλά έχουν βαθιά κατανόηση των συστημάτων που εξετάζουμε».
Είναι δύσκολο να υποστηρίξουμε την ιδέα ότι οποιοδήποτε κίνημα είναι ικανό να χαλαρώσει την ομηρία των γεωργικών βιομηχανιών εταιρειών και έτσι να αντιμετωπιζόταν και αυτό το χάσμα μεταξύ της πόλης και της ενδοχώρας. Η πανδημία τελειώνειωμόνο για μια μικρή μειοψηφία ανθρώπων στον πλανήτη.
Η εναλλακτική είναι η αγροοικολογία, η οποία είναι ταυτόχρονα επιστήμη, γεωργική πρακτική και ριζοσπαστικό αντικαπιταλιστικό κίνημα με ρίζες στο Κίνημα των Ακτώνων Εργατών της Βραζιλίας και στη διεθνή αγροτική συμμαχία La Via Campesina. Ο Γουάλας ορίζει ένα αγροοικολογικό σύστημα ως ένα σύστημα που «συνδέεται με την κατάσταση του περιβάλλοντος τοπίου από το οποίο αντλούνται (και επιστρέφονται) συνεχώς πόροι». Η διέξοδος, λοιπόν, δεν είναι τόσο η δημιουργία ενός νέου κόσμου ή η απόδραση στο διάστημα όπως ο Τζεφ Μπέζος και ο Έλον Μασκ φαίνεται να σχεδιάζουν, αλλά «περισσότερο στη γραμμή της επιστροφής στη γη».
Ο Γουάλας εργάζεται ακόμα πάνω σε ένα θέμα με τίτλο Revolution Space: Adventures Outside Capitalist Science, το οποίο θα ξεπεράσει τις φυσικές και κοινωνικές επιστήμες και θα ενσωματώσει τις ανθρωπιστικές επιστήμες, κυρίως την αρχαία μυθολογία.
«Epimethean Vision» έχει γίνει κάτι σαν το μάντρα της ζωής του: Πρέπει να κοιτάξουμε πίσω για να δούμε τι έρχεται στο μέλλον. «Η προνοητικότητα είναι σημαντική, αλλά χρειάζεσαι εκ των υστέρων ex ante -όχι για να επιστρέψεις σε κάποια προ-αμαρτωλή φαντασίωση, αλλά για να αντλήσεις τα μαθήματα που συνέβησαν προηγουμένως, ώστε να μην το ξανακάνεις», εξήγησε. «Επιστρέφουμε αμέσως σε αυτό που μας έφερε εδώ, εκτός από την επόμενη φορά που θα μπορούσε να είναι ένα παθογόνο που θα εμφανιστεί για να σκοτώσει ένα δισεκατομμύριο ανθρώπους».
Και αυτό το γνωρίζουμε τώρα και δεκαετίες και είχαμε χρόνο, να το παρατηρήσουμε, να το συστηματοποιήσουμε και να το προβλέψουμε, την επικινδυνότητα της συγκεκριμένης ατέρμονης ανάπτυξης. Μετα από τόσα χρόνια ανάπτυξης μετα την παγκόσμια καταστροφή το '40-'45 δεν έχει σκεφτεί κανείς, τι γίνεται μετα από μια συνεχή ανάπτυξη και μια τόσο έντονη και συνεχή αύξηση του καταναλωτισμού, προς που θα γυρίσουμε το βλέμμα μας?
Ενώ αναγνωρίζει ότι ο κυνισμός είναι ένας «επαγγελματικός κίνδυνος», η δουλειά του Γουάλας για τον Covid-19 του έχει φέρει περισσότερους συνεργάτες παρά επικριτές. «Διαπίστωσα ότι όταν τα συστήματα βρίσκονται σε κρίση, υπάρχει χώρος για περίεργους σαν εμένα», είπε. Όπως ο αρχέτυπος αουτσάιντερ επιστήμονας στην αρχή μιας ταινίας καταστροφής, ο Γουάλας αγωνίστηκε να ακουστεί. Αλλά με την τρίτη πράξη, αυτό που κάποτε φαινόταν σαν προφητεία της μοίρας, θα μπορούσε να γίνει η βάση για την ανάκαμψη.
«Αν αναδύθηκα σε αυτή την ιστορική στιγμή, είναι επειδή με πέταξαν στην άκρη με τέτοιο τρόπο που προσγειώθηκα σε ένα βασίλειο που με ανάγκασε να γίνω διαφορετικός επιστήμονας», είπε ο Wallace. «Πέρασα από την κόλαση του εξοστρακισμού και της περιθωριοποίησης. Είναι αλήθεια, δεν θέλω να πάω ξανά εκεί. Αλλά καταλαβαίνω επίσης ότι κάποιος μπορεί να πει ό,τι χρειάζεται να πει για να επιβιώσει ακόμα μια μέρα».
[1] A Plague on Your Houses: How New York Was Burned Down and National Health Crumbled.
