Για να αλλάξεις ένα αρνητικό για τον πολίτη κατεστημένο εδώ στην Ελλάδα χρειάζεται κάποιο ρίζο-σπαστικό τράνταγμα του βολέματός του εις βάρος τρίτων και συγχρόνως ορθολογικές ενέργειες προς όφελός του.
Διάβασμα σε 1,5 ‘.
Με τις παρακάτω απλές και μη κοστοβόρες ενέργειες μπορεί μια πόλη σαν τη Θεσσαλονίκη να αλλάξει το πρόσωπο της city και της πόλης γενικότερα. Δεν θα αλλάξει χθες, αλλά αύριο, όχι για εμάς μόνο αλλά και για τους επόμενους
Ποια θα είναι τα οφέλη για τους κατοίκους εκτός από εξοικονόμηση χρόνου και οικονομικών πόρων για τους ίδιους και τον προϋπολογισμό της πόλης
Ακόμα και σε μερικούς δρόμους με νησίδα και δυο λωρίδες μόνο ανά κατεύθυνση με μια προσαρμογή των σημάτων κυκλοφορίας μπορεί να επιτευχθεί το ιδανικό για όλους του Δημότες. Και αυτός ο συνδυασμός ενεργειών είναι πολιτική αγωγή και δείχνει την ικανότητα για κυβερνησιμότητα. Δεν επιτρέπεται πλέον να κάνει κάποιος έκκληση μόνο στο φιλότιμο και συγχρόνως να κατηγορεί τον πολίτη σαν ανάξιο και απολίτιστο -και το γνωστό πλέον- και βεβαίως χωρίς παιδεία, τη στιγμή που ο ίδιος δεν κάνει χρήση της όποιας παιδείας έχει.
“Το αυτοκίνητο έχει κολλήσει στον εγκέφαλό μας σαν ιός. Και όχι οπουδήποτε, αλλά ακριβώς εκεί όπου δεν μπορούμε πλέον να τον φτάσουμε με λογικά επιχειρήματα. Όταν πρόκειται για το αυτοκίνητο, αντιδρούμε περισσότερο ρηχά από τους ανθρώπους της Λίθινης Εποχής, δηλαδή σύμφωνα με την φυλετική μας ιστορία πολύ πιο πριν από την εξέλιξη των ανώτερων όντων”[ Hermann Knoflacher].
“Δεν έχουμε πλέον τον απέραντο χρόνο να επιτύχουμε έναν μετασχηματισμό στη κοινωνία, δηλαδή να πείσουμε τους ανθρώπους με πληροφορίες και πεποίθηση να αλλάξουν οικειοθελώς τη συμπεριφορά τους βήμα προς βήμα. Αρχίζω να πιστεύω στη διακοπή απλά, του να τα σπάσω με το κατεστημένο. Φυσικά, αυτό συνδέεται με τις μεταβαλλόμενες συνθήκες πλαισίου, και αυτό είναι μια ευφημιστική λέξη, που αυτή είναι οι απαγορεύσεις. Φωνάζουνε και εκδηλώνονται αρνητικά για τη λεγόμενη οίκο-δικτατορία. Αλλά πρέπει να το συνηθίσουμε, γιατί τρώμε και καίμε ήδη το μέλλον των παιδιών, των παιδιών μας και των εγγονιών μας ...”
Τείνω προς: λιγότερα αυτοκίνητα και άλλα, διαφορετικά αυτοκίνητα, όχι εκείνα με 200 hp, όπου θα ήταν αρκετό και 75 hp. Το αυτοκίνητο είναι ένα μέσο μεταφοράς για να φτάσουμε από το Α στο Β. Αλλά το έχουμε κάνει ένα σύμβολο status, έτσι ώστε να διαφημίζονται και να πωλούνται σαν τέτοια, αφού και στη χώρα προέλευσης τους έτσι πωλούνται. Και ως ανώριμοι καταναλωτές επίσης πέφτουμε στη λούμπα αυτή. Όπως μπορούμε να δούμε και από μια γνωστική ασυμφωνία: Λένε λοιπόν οι πολίτες, “καταλαβαίνουμε ότι δεν χρειαζόμαστε του πολλούς ίππους (hp)”, και όμως αγοράζουν τέτοια αυτοκίνητα. Γι 'αυτό η βοήθεια για αυτούς τους ανώριμους είναι ότι πρέπει να τους απαγορεύσουμε να προχωρούν σε τέτοια ενέργεια. Δεν είναι χαρακτηριστικό ολοκληρωτισμού αλλά χαρακτηριστικό συνειδητής πολιτικής κυβερνησιμότητας υπό προφανώς άλλες οικολογικά προσαρμοσμένες νεοφιλελεύθερες συνθήκες. Μα που αναφερόμαστε τώρα, σε προσαρμογή νεοφιλελεύθερων πρακτικών?
Τείνω προς: λιγότερα αυτοκίνητα και άλλα, διαφορετικά αυτοκίνητα, όχι εκείνα με 200 hp, όπου θα ήταν αρκετό και 75 hp. Το αυτοκίνητο είναι ένα μέσο μεταφοράς για να φτάσουμε από το Α στο Β. Αλλά το έχουμε κάνει ένα σύμβολο status, έτσι ώστε να διαφημίζονται και να πωλούνται σαν τέτοια, αφού και στη χώρα προέλευσης τους έτσι πωλούνται. Και ως ανώριμοι καταναλωτές επίσης πέφτουμε στη λούμπα αυτή. Όπως μπορούμε να δούμε και από μια γνωστική ασυμφωνία: Λένε λοιπόν οι πολίτες, “καταλαβαίνουμε ότι δεν χρειαζόμαστε του πολλούς ίππους (hp)”, και όμως αγοράζουν τέτοια αυτοκίνητα. Γι 'αυτό η βοήθεια για αυτούς τους ανώριμους είναι ότι πρέπει να τους απαγορεύσουμε να προχωρούν σε τέτοια ενέργεια. Δεν είναι χαρακτηριστικό ολοκληρωτισμού αλλά χαρακτηριστικό συνειδητής πολιτικής κυβερνησιμότητας υπό προφανώς άλλες οικολογικά προσαρμοσμένες νεοφιλελεύθερες συνθήκες. Μα που αναφερόμαστε τώρα, σε προσαρμογή νεοφιλελεύθερων πρακτικών?
Εάν θέλουμε να αποτρέψουμε περιφερειακές εθνικές και παγκόσμιες καταστροφές, πρέπει επειγόντως να κάνουμε κάτι ριζοσπαστικό και πραγματικά να το κάνουμε. Αν πάρουμε το παράδειγμα του Καφές to go το γνωστό πρωϊνό του Έλληνα αλλά και όχι μόνο του Έλληνα πλέον. Αυτά τα χάρτινα κύπελλα δεν υπήρχαν πριν από δέκα χρόνια. Πηγαίναμε για καφέ για να καθίσουμε, παγαίναμε στο καφενείο στη καφετέρια, πίναμε τον καφέ σε κούπες ή φλυτζάνες από πορσελάνη και στη συνέχεια σηκωνόμαστε και συνεχίζαμε. Αλλά μετά εδραιώθηκε η ιδέα – όπως πάντα η αγορά εφευρίσκει για να κάνει τον άνθρωπο να είναι συνέχεια στη κατανάλωση- ότι θα πρέπει κανείς να μπορεί να καταναλώνει τον καφέ και στο δρόμο. Και έτσι κάθε μέρα καταναλώνουμε εκατομμύρια από αυτά τα κύπελλα και αυτά πρέπει στη συνέχεια να συλλέγονται και να πετάγονται μετά από μία μόνο χρήση.
Και σαν επίλογο: Συμπεριφορά πεζών - στα πλαίσια ακτιβισμού- σε κάποια πόλη της Νότιο-Ανατολικής Ασίας, γιατί εκεί τα ίδια προβλήματα έχουν όπως εμείς, αλλά έχουν άλλη αντίληψη αντιμετώπισης πολλές φορές (το τράνταγμα σε μικροκλίμακα που λέγαμε παραπάνω). Take back the crosswalks(video).
Και μια πληροφόρηση σχετικά με την ρύπανση στις πόλεις
[1]Συγκοινωνιολόγος Hermann Knoflacher
