Αλλαγή από τη βάση και γυναίκες στην εξουσία! Διάβασμα σε 2,5'

H ελευθερία δεν ανήκει μόνο στους προνομιούχους-Αλλαγή από κάτω και γυναίκες στην εξουσία

Παρά την ύπαρξη της ρομποτικής, το τέλος της ανθρώπινης εργασίας δεν είναι ορατό ακόμα, η ταξική σύγκρουση παραμένει. Ιδέες, πώς μπορούν όλα να γίνουν καλύτερα υπάρχουν παρ’ όλα αυτά.

Χιλη:Το λάθος πεδίο μάχης, όπως πάντα. Διάβασμα σε 1,5'

Το λάθος πεδίο μάχης στη Χιλή

Αντί να στραφεί εναντίον των πολιτών του, το κράτος θα πρέπει να πολεμήσει τον πραγματικό εχθρό: τη κοινωνική ανισότητα

Cristóbal Rovira Kaltwasser

 

Παγκόσμιες καταστάσεις Φωτογραφία: Claudio Reyes / AFP μέσω Getty Images

Όπως και με τη κίνηση των κίτρινων γιλέκων στη Γαλλία, ήταν απίθανο ότι μια αύξηση της τιμής του μετρό του Σαντιάγκο δεν θα οδηγούσε σε διαδηλώσεις σε όλη τη Χιλή. Ωστόσο, μόλις το σκεφτείτε πιο πολύ, δεν πρέπει να παραξενευτείτε. 

Η ανισότητα στη Χιλή είναι σημαντικότατη, το μεγαλύτερο μέρος της μεσαίας τάξης της Χιλής ζει σε επισφαλή κατάσταση (σχόλιο του blogger: κάτι μας θυμίζει, και ας διαφέρει η μεσαία τάξη της Χιλής από αυτή της Ελληνικής κοινωνίας). Η Χιλή μαστίζεται από μαζικές διαμαρτυρίες και λεηλασίες - η κυβέρνηση έχει κηρύξει τη κατάσταση έκτακτης ανάγκης και επέβαλε απαγόρευση κυκλοφορίας σε πολλές πόλεις σε ολόκληρη τη χώρα. Η έκταση των ταραχών δείχνει, ότι η χώρα έχει ένα διαρθρωτικό πρόβλημα με ένα σαφές όνομα: την ανισότητα.

Το κατά κεφαλήν εισόδημα του κατώτερου πέμπτου της Χιλιανής κοινωνίας είναι μικρότερο από 140 δολάρια το μήνα. Το ήμισυ του πληθυσμού κερδίζει περίπου 550 δολάρια. Εν τω μεταξύ, η φοροδιαφυγή κοστίζει στο προϋπολογισμό του κράτους  περίπου 1,5 δισ. Δολάρια. Τα δύο τρίτα των Χιλιανών θεωρούν άδικο ότι εκείνοι που μπορούν να πληρώσουν περισσότερα έχουν πρόσβαση σε καλύτερη υγειονομική περίθαλψη και εκπαίδευση. Έχουν δίκιο.

Οι εικόνες δυσαρέσκειας και οργής σε όλη τη χώρα μπορεί να σας ταράζουν. Αλλά η σημερινή κυβέρνηση της Χιλής και ένα μεγάλο μέρος της πολιτικής τάξης απλά δεν φαίνεται να καταλαβαίνουν πόσο μεγάλο είναι το πρόβλημα - ή τι διακυβεύεται. Τη Παρασκευή το βράδυ, όταν η κατάσταση βρέθηκε εκτός ελέγχου, ο Πρόεδρος, Σεμπαστιάν Πίνερα, δειπνούσε στη Vitacura, τη πλουσιότερη γειτονιά στο Σαντιάγκο. Λίγες μέρες νωρίτερα, ο υπουργός Οικονομικών πρότεινε το εξής, «οι άνθρωποι θα πρέπει να σηκώνονται νωρίτερα για να εξοικονομήσουν χρήματα», καθώς η τιμή του μετρό του Σαντιάγο το πρωί είναι φθηνότερη. Τέτοιες προτάσεις προς το πληθυσμό ενισχύουν μόνο την ήδη υπάρχουσα έλλειψη κατανόησης προς τις ελίτ.

Πώς αντέδρασαν οι αρχές της Χιλής μέχρι στιγμής; Από τη μία πλευρά, έμειναν σιωπηλοί για μεγάλο χρονικό διάστημα, και μετά ήρθε η αντίδρασή τους πολύ αργά και ανεπαρκής. Από την άλλη πλευρά, η κυβέρνηση έχει αρχίσει να παίρνει μια αυταρχική θέση δηλώνοντας ότι η σύγκρουση μπορεί να επιλυθεί μόνο μέσω της καταστολής. Μήνυμα προς την ελίτ: Δεν μπορεί να συνεχιστεί έτσι!

"Η Χιλή βρίσκεται σε πόλεμο", δήλωσε ο Πρόεδρος Piñera το βράδυ της Κυριακής. Ισχυρίστηκε ότι η χώρα αντιμετωπίζει έναν ισχυρό και βίαιο εχθρό και ότι η κυβέρνηση πρέπει να αντιδράσει αναλόγως. Όσοι είχαν ζήσει στη δικτατορία του Pinochet άκουγαν αυτές τις λέξεις με απογοήτευση. Είναι αλήθεια ότι η λεηλασία είναι σοβαρή και ότι η κατάσταση πρέπει να τεθεί υπό έλεγχο. Αλλά είναι εξίσου ανησυχητικό το γεγονός ότι η κυβέρνηση δεν φαίνεται να έχει το παραμικρό ενδιαφέρον να κατανοήσει την κοινωνική δυσαρέσκεια της κοινωνίας της Χιλής - δηλαδή, τη ρίζα του προβλήματος.

Ο Πρώσος στρατιωτικός θεωρητικός Carl von Clausewitz ήταν γνωστό ότι είπε ότι «ο πόλεμος είναι η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα». Εάν ο πρόεδρος της Χιλής ισχυριστεί ότι η χώρα βρίσκεται σε πόλεμο, υποδεικνύοντας ότι οι ένοπλες δυνάμεις πρέπει να λύσουν το πρόβλημα, αποφεύγει ουσιαστικά τη δουλειά του: να κυβερνήσει. (Ευτυχώς, ο στρατηγός Javier Iturriaga, ο οποίος είναι υπεύθυνος για τη διαχείριση κρίσεων, δήλωσε αργότερα ότι δεν βρίσκεται σε πόλεμο με κανέναν.) Η Piñera και οι σύμβουλοί του δεν φαίνεται να καταλαβαίνουν ότι το πρόβλημα της χώρας δεν είναι στρατιωτικό αλλά πολιτικό. Αυτή η κρίση είναι ουσιαστικά ένα επείγον μήνυμα προς την Χιλιανή ελίτ: απαιτούνται βαθιές αλλαγές για την αποκατάσταση της κοινωνικής ειρήνης.

Όσο περισσότερο χρόνο χρειάζεται η κυβέρνηση να το καταλάβει αυτό, τόσο πιο δύσκολο θα γίνει να βγούμε από αυτή την κρίση. Οι πραγματικές πολιτικές μεταρρυθμίσεις θα χρειαστούν χρόνο, αλλά υπάρχουν συμβολικά μέτρα που η κυβέρνηση θα μπορούσε να πάρει ως πρώτο βήμα - όπως η απόλυση υπουργών που έχουν χάσει εντελώς οποιαδήποτε επαφή με τους πολίτες τους.

Πρέπει επίσης να υπενθυμίσουμε ότι η αυξανόμενη οικονομική ανισότητα δεν είναι Χιλιανό αλλά παγκόσμιο φαινόμενο. Ελπίζουμε ότι άλλες κυβερνήσεις θα μάθουν από αυτό: Η αύξηση της οικονομικής ανισότητας είναι επικίνδυνη για την κοινωνική σταθερότητα.

Αν η κυβέρνηση της Χιλής ακολουθήσει τη κατασταλτική πορεία που έχει πάρει, όχι μόνο θα προκαλέσει μεγαλύτερη βία, αλλά θα δώσει μεγαλύτερη βαρύτητα στις ριζοσπαστικές και αυταρχικές δεξιές δυνάμεις. Η ίδια η δημοκρατία διακυβεύεται. Εάν ο Piñera θέλει να διεξάγει πόλεμο, θα πρέπει να πολεμήσει εναντίον του πραγματικού εχθρού: ενάντια στη κοινωνική ανισότητα. Αυτός ο πόλεμος μπορεί να κερδηθεί μόνο από την πολιτική και όχι με άλλα μέσα.

Ο Cristóbal Rovira Kaltwasser είναι Καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο Diego Portales στο Σαντιάγκο της Χιλής

Η παρανοϊκή σχέση απαίτησης και αποχής διεκδίκησης δικαιώματος για τα δημόσια ΜΜΜ (ΟΑΣΘ)

Η παρανοϊκή σχέση από τη μια απαίτησης και απο την άλλη αποχής από τη διεκδίκηση του δικαιώματος για τα δημόσια ΜΜΜ (ΟΑΣΘ)

Πριν πολλά χρόνια ήρθαν εκείνοι και με το έτσι θέλω έφτιαξαν μια κουζίνα  και άρχισαν και μαγείρευαν για τους ημέτερους, μαγείρευαν τα αδηφάγα. Οι άνθρωποι τότε είχαν άλλα ζόρια, μεταπολεμικά ζόρια δεν έδιναν σημασία . Τους έδιναν το γάιδαρο θα τον κοιτούσαν στα δόντια?

Και μετά  από πολλά χρόνια ανθυγιεινής διατροφής, έτρωγαν τα σκασμένα,, ήρθαν οι άλλοι, οι καλοί  με το φωτοστέφανο -το είπαν εξ άλλου μέσω του Στ. Παππά και στο ΔΣ της πόλης το 2017-  και σκέφτηκαν και είπαν θα βάλουμε το δικό μας μάγειρα να μαγειρεύει πιο νόστιμα πιο οικονομικά, για να τρώνε όλοι, όχι οι λίγοι, καλά και φτηνά, έτσι είπαν οι φορώντας το „Four Spoons Stelios Papps“.  Ετσι έλεγαν το μάγειρα. Και πέρασε ο καιρός, αλλά  ο μάγειρας δεν είχε δει καν κουζίνα μαγειρείου από μέσα,  και αγόραζε μόνο τα μη εμπορεύσιμα προϊόντα από τα ΣΜ για τη κουζίνα του καθώς φτηνότερα και το φαγητό όλο και πιο άνοστο γινόταν, και έτρωγαν οι πελάτες γιατί δεν είχαν άλλη επιλογή, το μοναδικό μαγειρείο στη πόλη και αυτό άθλιο πλέον.  Και μετά  από λίγο χρονικό διάστημα εξαφανίστηκε μαζί με τους βοηθούς μαγείρου εν μια νυκτί.

• Κύριε Παππά που είσαι τώρα. Διακοπές επ’ αορίστω? Είσαι υπόλογος όπως είπες.
• Κύριε Στεφανίδη πως βλέπεις (γιατί ούτε στο πληθυντικό δεν αξίζετε να σας μιλούν) «το έργο σου» ετών και ετών?
• κ.κ. του Δημοτικού Συμβουλίου τι κάνατε για την διευθέτηση του σημαντικού προβλήματος κινητικότητας των δημοτών σας 9 χρόνια?
• Λαέ που ήταν η φωνή σου για να διεκδικήσεις τα δικαιώματα σου. Σ’ έμαθαν να δίνεις εργολαβία τα προβλήματά σου και τις ανησυχίες σου στους πολιτικούς και κάθεσαι εσύ αναμένοντας αγωνιωδώς, τι θα συμβεί πότε από ποιόν. Ναι, γιατί το από ποιον, έχει σημασία. Πρέπει να είναι δικός μας αυτός που θα το κάνει όχι των άλλων.

Οι τελευταίοι έκαναν «βελτιώσεις και αλλαγές», το νούμερο Ν78 σε Χ01, το 5 το έκαναν Κ5  WOW! Από το σταθμό ΙΚΕΑ για τη πόλη περίμενα μισή ώρα ένα μεσημέρι.  Μείωσαν το στόλο σχεδόν στο 50% και βρίσκονται στο δρόμο οχήματα που σε μια άλλη χώρα, θα τα χρησιμοποιούσαν για κοτέτσια. Παίρνουν φωτιά τα λεωφορεία δεν λειτουργεί το κλιματιστικό, τρέχουν νερά μέσα όταν βρέχει, γενικά μια κατάσταση «τα φώτα της ράμπας»  ή «μοντέρνοι καιροί».

Τα δε καυσαέρια του στόλου, υπάρχουν  επίσημα και ανεπίσημα σύμφωνα με κάποιους(απάντηση υπεύθυνου του ΟΑΣΘ: «Είμαι στην διάθεση σας για οποιαδήποτε άλλη πληροφορία σας είναι χρήσιμη ακόμη και ανεπίσημα». Στις 6.10.2017 σε απάντηση δικού μου mail όταν ζήτησα τις κάρτες καυσαερίων και τα TÜV του στόλου, το 2015 και δεν απάντησαν και επανήλθα το 2017. Η τιμωρία τους? Ένα ολόκληρο ελληνικό καλοκαίρι με 40 βαθμούς να πηγαίνουν στα μπάνια του λαού με το λεωφορείο του ΟΑΣΘ στο Παλιούρι!

Εκτός από την τιμή φυσικά, και άλλοι παράγοντες παίζουν στη βιωσιμότητα και για την απόφαση τι να επιλέξω σαν δημόσιο Μέσο Μαζικής Μεταφοράς. Πιο σημαντικότατο την τιμή  είναι η ακρίβεια των δρομολογίων η ασφάλεια και η συχνότητα των δρομολογίων. Υπάρχουν επίσης και τα λεγόμενα soft χαρακτηριστικά ποιότητας, όπως η φιλικότητα του προσωπικού, υποκειμενική αντίληψη της ασφάλειας, της ποιότητας των υπηρεσιών, την άνεση, την πολυτέλειας, την καθαριότητα και φυσικά οι στάσεις επι- και αποβίβασης.

Στο δια ταύτα τώρα. Και οι δημότες υπομένουν όπως τους έχουν μάθει το μαρτύριο γιατί ελπίζουν να τους λύσει το πρόβλημα ο κυριούλης τους, ο κύριος τους, το αφεντικό τους ο διεφθαρμένος πολιτικός κεντρικής ή τοπικής εξουσίας. Και όταν μπήκα κάποια στιγμή τον Οκτώβριο  2014 με την αύξηση του εισιτηρίου, σε ένα λεωφορείο και άρχισα και μιλούσα δυνατά στους επιβάτες για το τι συμβαίνει στον ΟΑΣΘ και που άρχισαν να μη πληρώνονται οι οδηγοί, όλοι με κοιτούσαν με απορία.

Οι δημότες εκεί σταθεροί προφανώς, δεν διαμαρτύρονται. Φοβούνται να ανοίξουν το στόμα τους να εκτεθούν, τρέμουν. Μόνο σε πηγαδάκια λένε το πόνο τους, σύμφωνα πάντα με τη δική τους κοινή λογική να μη το ξεχνάμε αυτό. Εκφράζονται όχι σε δημόσιο χώρο γιατί τους έχουν τρομοκρατήσει, ότι ο δημόσιος χώρος είναι επιλεκτικός πλέον για συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες και ο δικός τους για έκφραση είναι μόνο εκεί στη παθητική στάση απέναντι στη τηλεόραση και το κινητό όπου και εκεί δεν εκτίθενται όταν λένε τη γνώμη τους. Το σκεπτικό μέσα τους είναι, τι θα πουν οι άλλοι αν ακούσουν ή διαβάσουν  καμία βλακεία- σύμφωνα με αυτούς-  ή φανούν ότι μισούν τους προς ημάς ξένους.  Απλά ξεδίνουν στο μονολεκτικό κουτσομπολιό, στο βρίσιμο, στην έκφραση μίσους, στους σηκωμένους αντίχειρες ανεβάζοντας φωτογραφίες. Ευτυχώς ξεκόλλησα από τον "κ. Ζαχαροβουνό".  Όλων των τάξεων πολίτες, μη θεωρήσετε ότι είναι μόνο οι κοινωνικά άθλιοι και οι μη προνομιούχοι. Απλά οι προνομιούχοι και οι διανοούμενοι το κάνουν eclectic. Όχι, ο νεοφιλελευθερισμός τους έβαλε όλους στο χορό, με λίγες εξαιρέσεις.

Δεν πρέπει όλοι αυτοί οι μικροπολιτικοί της αστικής ζωής, οι πρώην και οι νυν, της δεκάρας να καθίσουν στο σκαμνί για σπατάλη δημοσίων πόρων, διαπλοκή παραπληροφόρηση και κοροϊδία και παραπλάνηση των δημοτών, προπάντων όμως ταλαιπωρία των δημοτών ?

Ποια είναι τελικά η επιτυχία του νεοφιλελευθερισμού τα τελευταία χρόνια, τις τελευταίες 3 δεκαετίες? Η ικανότητα που έδειξε να φέρει μεγάλα μέρη του πληθυσμού να ασχοληθούν με το ερώτημα σχετικά με την ταυτότητα τους και μόνο. Όσο καιρό συλλογίζονται για το «τί θέλουν οι ίδιοι να είναι» δεν φτάνουν στο σημείο να αναρωτηθούν «τι θέλουν να έχουν» στο μέλλον. Αυτό έκανε και το Δημοτικό Συμβούλιο και οι Δημοτικοί Σύμβουλοι. Τι θέλουν να είναι απέναντι στους δημότες τους ήταν γι’  αυτούς το ερώτημα. Η βιωσιμότητα μιας πολιτικής της κινητικότητας τους ήταν αδιάφορη.

Τώρα όμως θα πρέπει, αν όχι όλοι που δεν είναι δυνατόν αυτό, κάποιοι δημότες να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας. Δημότες που πιστεύουν στο δημόσιο χώρο και στη δημόσια αστική συγκοινωνία αλλά και Δημότες που θέλουν να υπερασπιστούν το βασικό δικαίωμα τους να μπορούν να μεταφέρονται ασφαλείς, άνετα και οικονομικά με δημόσια ΜΜΜ.

zaungastnic.blogspot.no