Μεταναστευτικές πολιτικές: κλείνουμε τα μάτια μπροστά στη βαρβαρότητα, Διάβασμα σε 1,5'

Κλείνουμε τα μάτια μπροστά στη βαρβαρότητα 

Matthias Lehner

 

Καταυλισμοί, βασανιστήρια, καταστολή - κανείς δεν υποφέρει τόσο από την επιτυχία της πολιτικής δεξιάς και άκρα δεξιάς όσο οι πρόσφυγες. Ώρα να αντιμετωπιστεί νομικά η πολιτική μετανάστευσης από αριστερά.

Είναι αυτές ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης, φωτογραφία Aris Messinis

Σε μια πρόσφατη συνέχεια της συνέντευξης- podcast "νέοι & αφελείς", επετράπει να παίξει ο υπουργός εσωτερικών ο Horst Seehofer (CSU) τον θεματοφύλακα της λογικής για περισσότερες από δύο ώρες. Τι λέει: η εσωτερική πολιτική ασφαλείας του δεν είναι σε καμία περίπτωση δεξιά, υποστηρίζει τόσο την ασφάλεια όσο και την ελευθερία. Και η πολιτική του για τη μετανάστευση σημαίνει μια ισορροπία μεταξύ της ανθρωπιάς και της τάξης.

[Σημείωση του blogger: και αυτό ποιος το ορίζει, θα μπορουσε να ρωτήσει κάποιος , το σύνταγμα της κάθε χώρας ή αστυνομία και η Frontex ή η άκρα δεξία με τη πολιτική της ?]

Στην πραγματικότητα, ο Ομοσπονδιακός Υπουργός Εσωτερικών προσπαθεί επί του παρόντος να καταργήσει πλήρως το νόμο περί ασύλου. Τον περασμένο Οκτώβριο υπέβαλε την πρόταση να αναθέσει τις διαδικασίες ασύλου στα εξωτερικά σύνορα της Ευρώπης, να μοιράσει σε ευρωπαϊκές χώρες μόνο κπαποιους που χρεειάζονται προστασία και να απελάσει όλους τους άλλους απευθείας από τα εξωτερικά σύνορα. Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση έχει αυμφωνήσει τώρα με τη πρόταση αυτή την εβδομάδα, τονίζοντας ότι πρέπει να διασφαλιστεί η νομική προστασία σε αυτές τις διαδικασίες. Αλλά αυτό είναι απλά μια συνθηματολογία χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο: είναι απλά αδιανόητο πώς οφείλουν να διεξάγονται τα νόμιμα τεστ ασύλου και οι δικαστικές διαδικασίες στα εξωτερικά σύνορα, για να μην αναφερθούμε στην αξιοπρεπή στέγαση και διαβίωση.

Η σκληρή πραγματικότητα στα εξωτερικά σύνορα

Η ιδέα του υπουργου εσωτερικών δεν είναι νέα, και οι ανομες ζώνες στην Ευρώπη είναι ήδη μια σκληρή πραγματικότητα:

Στα Ελληνικά νησιά του ανατολικού Αιγαίου, πάνω από 40.000 άνθρωποι παραμένουν σε καταυλισμούς, εξαπλάσιοιαπο το επιτρεπόμενο. Η ελληνική κυβέρνηση αντιμετωπίζει τη κατάσταση μόνο με καταστολή: μέσω ταχύτερων διαδικασιών ασύλου, συμπεριλαμβανομένης της κράτησης και της επακόλουθης απέλασης, και σύντομα με πλωτά πλαστικά φράγματα στα νησιά [σημείωδση του blogger:που είναι εδω το Ευρωπαικό δίκαιο]. Στο συνοριακό ποταμό Έβρου, οι ελληνικές αρχές εκτελούν παράνομους επαναπατρισμούς στην Τουρκία(δείτε το βίντεο του Απριλίου 2019) pushbacks τωρα από τον Απριλιο του 2019 οχι μονο με τη δεξια κυβέρνηση.

Η τουρκική ακτοφυλακή είναι επίσης βίαιη (δειτε το συντομο βίντεο και την έκληση της καθηγήτριας μαθηματικών που έφυγε  απο τη Τουρκία στην Ελλάδα για πολιτικό άσυλο και οι ελληνικές αρχές τη γύρισαν πίσω χωρίς τις απαραίτητες διαδικασίες) ενάντια στη διέλευση προσφύγων στην Ελλάδα.

Χιλιάδες άνθρωποι έχουν κολλήσει στα σύνορα μεταξύ Βοσνίας και Κροατίας υπό ολέθριες συνθήκες. Οι Κροατικές αρχές ωθούν τους ανθρώπους πίσω στα σύνορα χωρίς να ελέγχουν τις αιτήσεις ασύλου.Οι πρόσφυγες υποβάλλονται σε κακομεταχείριση και βασανιστήρια. Η Ουγγρική συνοριακή αστυνομία χρησιμοποιεί προειδοποιητικά πυρά για να αποτρέψει την είσοδο μεταναστών από τη Σερβία.

Και το 2019, τουλάχιστον 1.300 άνθρωποι πνίγηκαν ξανά στη Μεσόγειο. Πολλά πλοία δεν επετράπηκαν να εισέλθουν σε Ευρωπαϊκούς λιμένες και τα κράτη αρνούνται να σώσουν ανθρώπινες ζωές. Από την ακτοφυλακή της Λιβύης τα πλοιάρια των προσφύγων απειλούνται και πυροβολούνται.

Οι πυλώνες της βίας

Αυτές οι πραγματικότητες δεν είναι μεμονωμένες περιπτώσεις, ούτε αποτυχίες των συντηρητικών μέχρι και άκρα δεξιών κυβερνήσεων στην Ανατολική και τη Νοτιοανατολική Ευρώπη και τη Τουρκία, ούτε της εγκληματικής πολιτοφυλακής της Λιβύης.

Η βία στα σύνορα υποστηρίζεται από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση και την ΕΕ: η καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ επιβεβαίωσε πρόσφατα τη συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας και υποσχέθηκε στον Πρόεδρο Ερντογάν περαιτέρω πληρωμές για να κρατήσει τη μετανάστευση προς την Ευρώπη χαμηλή. Η Κροατική συνοριακή αστυνομία υποστηρίζεται από το γερμανικό Υπουργείο Εσωτερικών με τεχνικό εξοπλισμό και επαίνεσε ο Seehofer για τη "νόμιμη" προστασία των συνόρων. Η ΕΕ παραμένει προσηλωμένη στη στήριξη της ακτοφυλακής της Λιβύης. Και η Ελλάδα, όπως πρόσφατα από τις τάξεις του CDU, έχει επικριθεί για τη "διοικητική αποτυχία" της - λόγω του χαμηλού αριθμού απελάσεων στην Τουρκία.

Η μετατόπιση του ανθρώπινου διαλόγου σε ρατσιστικό λόγο των τελευταίων ετών έχει οδηγήσει σε σοβαρή βαρβαρότητα της κρατικής βίας και η βία στα σύνορα έχει γίνει μια κανονικότητα. Ενώ το 2016 η τότε πρόεδρος των ακροδεξιών Frauke Petry εξόργισε παρα πολλούς με την πρότασή της να χρησιμοποιηθούν πυροβόλα όπλα στα σύνορα, η χρήση πυροβόλων όπλων και βασανιστηρίων στα εξωτερικά σύνορα σήμερα δεν αξίζει να αναφερθεί πλέον.

Κανείς δεν πρέπει να υποφέρει από την επιτυχία του δεξιάς πολιτικής τόσο πολύ όσο οι πρόσφυγες στα σύνορα της Ευρώπης.

Διάβρωση του κράτους δικαίου
Η πολιτική αποκλεισμού και καταστολής συνοδέυεται συνεχώς από τη μνήμη του γερμανικού τραύματος: ποτέ πάλι το 2015! "Πρέπει να βοηθήσουμε τους ευρωπαίους εταίρους μας (...). Εάν δεν το κάνουμε αυτό, θα βιώσουμε ένα κύμα προσφύγων όπως το 2015 ", δήλωσε ο υπουργίος εσωτερικών πέρυσι.

Δεν είναι απλώς μια πολιτική που στερείται ανθρωπιάς. Η ευρωπαϊκή μεταναστευτική πολιτική αποτελεί μόνιμη παραβίαση των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του κράτους δικαίου. Αντίθετα, η απλή έκκληση για ανθρωπιά και συμπόνια συνεχίζει μόνο τις αποικιακές συνθήκες που συμφέρει τον Δυτικό πολίτη. Αφήνουν επίσης τη σκληρή σφαίρα του νόμου και του κράτους στη δεξιά. Αυτή είναι η σύγκριση του Seehofer με την ανθρωπιά αφενός και την τάξη από την άλλη. Για παράδειγμα, οι απελάσεις χαρακτηρίζονται λανθασμένα ως επιβολή του κράτους δικαίου. Τελευταίο αλλά όχι ασήμαντο, η λανθασμένη διατύπωση της «ρήξης με το νόμο», που βασίζεται στο φερόμενο άνοιγμα των συνόρων το 2015, είναι μια αφήγηση της ακροδεξιάς που συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

Αντ 'αυτού, ο νόμος πρέπει να αντιμετωπιστεί από την αριστερά ιδιαίτερα και ειδικά στη μεταναστευτική πολιτική: αυτό που φοβάται κάποιος σε άλλους τομείς - από την κρατική επιτήρηση μέχρι και τους νέους αστυνομικούς νόμους - για την κοινωνία της λευκής πλειοψηφίας, είναι η αρχή, και δικαίως οδηγεί σε ευρείες διαμαρτυρίες, και είναι ήδη η σκληρή και καθημερινή πραγματικότητα στα εξωτερικά σύνορα: η διάβρωση του κράτους δικαίου.

Ο Δρ. Ο Matthias Lehnert εργάζεται ως δικηγόρος στο Βερολίνο. Έχει ασχοληθεί στο διδακτορικό τους για τη Frontex και επιχειρησιακά μέτρα στα ευρωπαϊκά εξωτερικά σύνορα και είναι μέλος του "Δικτυο μεταναστευτικο δίκαιο"