Δεν
ήταν το πρόβλημα μόνο ο Assange
Η υπόθεση έχει
αποπροσανατολίσει αρκετά τη συζήτηση
για τη σεξουαλική βία. Οι θιγόμενοι
πρέπει να φοβούνται για την αξιοπιστία
τους.
Οι ισχυρισμοί για βιασμό επισκίασαν την πραγματική πολιτική ιστορία του Τζούλιαν Άσανγκεν. Ένα μεγάλο λάθος, όπως θεωρεί ο ειδικός ερευνητής του ΟΗΕ για εγκλήματα πολέμου Nils Melzer.
Μια
γυναίκα εμφανίζεται σε ένα αστυνομικό
τμήμα, αναφέρει ότι είχε συναινετικό
αλλά απροστάτευτο σεξ με έναν άνδρα.
Θέλει να μάθει αν ο σύντροφος αυτός
μπορεί να υποχρεωθεί να κάνει μια εξέταση
HIV, ότι ανησυχεί για τη μόλυνση. Ο
εισαγγελέας ενημερώνεται πριν κάν
τελειώσει η μαρτυρία της. Δινεται να
καταλάβει στη γυναίκα, ότι ο άνδρας θα
κατηγορηθεί και μάλιστα εξαιτίας βιασμού.
Η
γυναίκα δεν το θέλει καθόλου, γι 'αυτό
τελειώνει την ανάκριση, εγκαταλείπει
το ανακριτικό τμήμα και στέλνει ένα
μήνυμα σε ένα φίλο. Λέει ότι δεν θέλει
να κατηγορήσει τον άντρα με τον οποίο
είχε σεξουαλική επαφή. Δύο ώρες αργότερα,
ο άνδρας αυτός θα κατηγορείται στο πρωτοσέλιδο τίτλο μιας εφημερίδας για βιασμό. Αυτός
είναι ο τρόπος με τον οποίο ο Επίτροπος
του ΟΗΕ για τα βασανιστήρια, Nils Melzer,
συνοψίζει την ιστορία αφού εξέτασε
προσεκτικά όλα τα έγγραφα και στοιχεία.
Ένας ερασιτέχνης
τέτοιες υποθέσεις δεν θα μπορουσε να
ελέγξει, εαν οι ισχυρισμοί της σουηδικής
αστυνομίας και της εισαγγελείας είναι σωστοί.
Αλλά ας συμφωνήσουμε σε κάτι, ένα πράγμα είναι
σαφές: αν ο κατηγορούμενος δεν ονομαζόταν
Julian Assange, αυτή η ιστορία από τη Σουηδία
του 2010 θα είχε πάρει διαφορετική πορεία.
Θα είχε συζητηθεί στο πλαίσιο του
ποινικού δικαίου για σεξουαλικά
αδικήματα, το οποίο είναι ιδιαίτερα
εκεί επιγκεντρωμένο στη προστασία των θυμάτων.
Θα μπορουσε επίσης να εργαλειοποιηθεί
απο προφήτες των ανδρικών δικαιωμάτων.
Επειδή το όνομα αυτού του άνδρα είναι
ο Julian Assange, η ιστορία έγινε διαφορετικά.
Αν και επανειλημμένα
προσφέρθηκε να καταθέσει στην αστυνομία,
δεν εισακούστηκε ο Assange. Δεν είναι μόνο μια
συνηθισμένη ιστορία, είναι η ιστορία
ενός ατόμου που αντιμετωπίζει φυλάκιση
στις Ηνωμένες Πολιτείες(180 έτη) για την αποκάλυψη
εγκλημάτων πολέμου. Είναι η ιστορία
ενός δημοσιογράφου, ο οποίος, λόγω του
φόβου ότι η Βρετανία θα μπορούσε να τον
παραδώσει στη Σουηδία και η Σουηδία
στις Ηνωμένες Πολιτείες, παρέμεινε σε
πρεσβεία του Ισημερινού για πάνω από
εννέα χρόνια, και σήμερα είναι υπό
κράτηση σε φυλακή μέγιστης ασφάλειας,
σε άθλια και καταστροφική σωματική και ψυχική
κατάσταση υγείας. Για όλους αυτούς τους
λόγους, ο Ειδικός Απεσταλμένος του ΟΗΕ
Νιλς Μελζερ την διηγείται τώρα στους Ελβετούς
συναδέλφους του σε ένα Interview mit republik.ch"
και θα είναι αυτή τροφή για σκέψη τους επόμενους μήνες.
Ο Nils Melzer λέει
ότι δίστασε να αναλάβει την υπόθεση
Julian Assange. Επειδή οι ισχυρισμοί βιασμού,
όπως λέει, τον είχαν τυφλώσει τόσο πολύ
που «παρά την επαγγελματική μου εμπειρία,
που με προειδοποιεί να είμαι προσεκτικός»,
δεν θα είχα δει τον Assange αρχικά ως κάποιον
«που σε ένα σκοτεινό δωμάτιο θα εστιάζει
το φως των εγκλημάτων πολέμου
και της διαφθοράς πάνω του».
Είναι πολύ εύκολο
να φανταστεί κανείς, πώς οι ισχυρισμοί,
επηρέασαν πολλούς που είχαν μόνο ένα
κλάσμα της εμπειρίας του Melzer. Η παράνοια
της διαδικασίας είναι όμως στο γεγονός ότι μια επίσημη αρχή κράτους παραποιούσε τη
μαρτυρία μιας γυναίκας δείχνει έλλειψη
σεβασμού όχι μόνο γι 'αυτή τη γυναίκα,
αλλά για όλους εκείνους που έχουν πληγεί
από τη σεξουαλική βία. Δεν είναι μόνο η
αξιοπιστία των ατόμων που πλήττονται
που κινδυνεύοει να αποδυναμωθεί - αλλά
και το θάρρος τους να στραφούν σε μια
αρχή για να υπερασπιστούν το δικαίωμα
για τη σωματική τους ακεραιότητα.
Και τέλος: Ακόμα
και σε ένα βιαστή δεν μπορεί να αναμένεται
να κάνουν, οτι έκαναν στον Assange για πάνω
από εννέα χρόνια. Μια δίκαιη δίκη, μια
κρίση, μια τιμωρία θα ήταν λογική. Ωστόσο,
είναι παράλογο να καταρρεόυν και να
εξαφανίζονται άτομα εξαιτίας κάποιων
εγκλημάτων που δεν εγιναν ποτέ σε μια
βρετανική ή αμερικανική φυλακή.
