“Ποιος είναι ο ιδανικός Δήμαρχος”Η μεγάλη απορία στα πρόσωπά μας”

Δεν είναι θέμα ανίκανου ή ιδανικού Δημάρχου αλλά ανίκανου Δημοτικού Συμβουλίου,  Αντιδημάρχων, υπηρεσιών του Δήμου, μιας ανύπαρκτης συμμετοχικής διαβούλευσης, για το μέλλον μιας πόλης

 

Επαναδημοσίευση 05.07.2023

Ο πολίτης μόλις αισθανθεί πολιτική αξιοκρατία κατά το κοινωνικό εύρος και κυβερνησιμότητα θα ακολουθήσει.

Η παρακάτω συμβολή μας δεν έχει χαρακτήρα επίθεσης ούτε ειρωνείας απέναντι σε πρόσωπα. Είναι ένα κείμενο βασιζόμενο σε βιώματα, γνώσεις και επιστημονικές κατακτήσεις επιστημόνων και παρατηρεί απλά  και μόνο τα χαρακτηριστικά στα οποία αναφέρθηκε  ο ΚΖ για ένα ιδανικό επάγγελμα, πρόσωπο, θεσμό… δεν καταλάβαμε ακριβώς,  Δημάρχου.

Εμένα προσωπικά δεν θα με ενδιέφερε καθόλου, εάν ο Δήμαρχος δεν ήταν ντόπιος και ήταν Φινλανδός ή Πακιστανός ο οποίος θα ομιλούσε τη γλώσσα μου και αγωνιζόταν για μια ανοικτή κοινωνία στη πόλη του. Και μη πούμε ότι ο Δήμαρχος εισήγαγε το  pride party στη πόλη και πως με αυτό το τρόπο αναβάθμισε τον ανοικτό  πολιτισμό  στη πόλη.

Δεν ζω σε μια πόλη για να είμαι υπερήφανος  για τον Δήμαρχο μου, για κάποιον που αφού αποφάσισε να γίνει Δήμαρχος κάθισε και σκέφτηκε τι θα πει αυτό και με τι έχει να αγωνιστεί και γνωρίζει και το ποιόν  του δημότη. Τ ο   α υ τ ο ν ό η τ ο   δεν   τ ο  ε π ι β ρ α β ε ύ ω,  τ ο  δ ι α φ ο ρ ε τ ι κ ό  ό μ ω ς  ν α ι. Διαφορετικό όμως δεν έχω δει μέχρι σήμερα.

Ο δημότης θέλει να νοιώθει ότι κυβερνάται από ένα σωστό ηθικό άτομο και που νοιώθει, ότι δεν έχει λευκή επιταγή από τους δημότες να κάνει ότι θέλει και να προσπαθεί συνέχεια μέσω της βέλτιστης συμμετοχικής διαβούλευσης  στις γειτονιές και όχι μέσω web να νομιμοποιεί τις αποφάσεις του ακόμα περισσότερο και ισχυρότερα, μιας ας πούμε διπλή νομιμοποίηση. Αναζητούμε νέες ταυτότητες ή αυτές που είμαστε τελικά ή που θέλουμε και δεν μπορούμε, μέχρι και στο ‘ξεκατίνιασμα’ έχουμε φτάσει.

Δεν με ενδιαφέρει να είναι εργάτης ο Δήμαρχος και να είναι στους δρόμους συνέχεια, τότε απέτυχε η αποστολή του. Να ασχοληθεί με τα κυριότερα καθήκοντα  του: στόχευση στη συνέργεια και συντονισμό των δημοτικών πολιτικών. Εκεί θέλει όχι ψυχολόγο, όχι μηχανικό ούτε αρχιτέκτονα, όχι κοινωνιολόγο, όχι γιατρό δίπλα του, αλλά κάποιον βρε αδερφέ που να έχει  έστω και κάποια τυπικά προσόντα όσο αφορά, όχι το κυκλοφοριακό, ούτε να γνωρίζει τους πολεοδομικούς και γενικώτερα νόμους των αστικών κατασκευών και υποδομών, αλλά την αειφόρο αστική ανάπτυξη που να έχει σφαιρική παιδεία επί της ολιστικής κατάστασης ενός αστικού περιβάλλοντος. Υπάρχουν τόσοι άνεργοι νέοι Έλληνες  με τέτοιο επιστημονικό υπόβαθρο.

 

Οι Αντιδήμαρχοι και οι Δημοτικοί Σύμβουλοι έχουν την υποχρέωση να είναι οι “εργάτριες της βασίλισσας” που θέλετε, συνεπικουρούμενοι όλων των Δημοτικών Συμβούλων τους και των υπηρεσιών. Σήμερα όλα είναι χύμα.  Το να δώσεις τους τομείς ηλεκτροφωτισμό, τεχνικά έργα, πράσινο, περιβάλλον και  καθαριότητα σε ένα άτομο για το οποίο δεν έχει αποδειχθεί ότι είναι ικανός, τουναντίον μπερδεμένο και συγχυσμένο φαίνεται το άτομο, και να καταφέρνεις να μη αντιδράει το ΔΣ και η παράταξή σου και να το δέχεται πρέπει να είσαι πολύ γάτα. Εδώ το διασκεδάζουμε και λίγο για να μη μας πιάσει κατάθλιψη με αυτά που γράφουμε.

Πρέπει να ξεφύγουμε από το κόμπλεξ, ότι όλα της πόλης τα γνωρίζουν μηχανικοί και αρχιτέκτονες, γιατί αλλιώς να κλείσουμε το πανεπιστήμιο Αιγαίου και όλες τις αστικογεωγραφικές και αστικοκοινωνιολογικές σχολές. 

Περίμενα να μη το διαβάσω αυτό από σχετικά νεότερους υποψήφιους, δηλαδή απο ένα κ Ζέρβα:

«Ποιος είναι ένας ιδανικός Δήμαρχος». 

Γιατί να πιστέψω εσάς και τον καθένα, που μου μιλάτε τώρα για το τι θα είναι καλύτερο, που ήσασταν 9 χρόνια στο ΔΣ και τελικά βγάζετε και την ουρίτσα σας απ’ έξω και τη πικρία σας προς τη δημόσια σφαίρα.  Θυμάμαι ακόμα και με την  κυρία Αντιδήμαρχο ανθεκτικότητας κ. Λιάκου – ξέρετε σχετικά νέα με το μέσο όρο ηλικίας του ΔΣ,  που εγκατέλειψε το πόστο βλέποντας ότι δεν οδηγεί πουθενά η τακτική του Δήμου, και γι’ αυτό την έβαλε εκεί ο Δήμαρχος, νέα καθώς, αλλά την κατάλαβε τη δουλειά και έφυγε – με ελαφριά βηματάκια - και πήγε στα καλύτερα και οικονομικά αλλά και από πλευράς καριέρας. Και γιατί όχι, νέα ήταν, δεν είχε και το ιδιαίτερο βιογραφικό και έτσι θα αναβαθμιζόταν με τη νέα δουλειά. Είμαστε ενήλικα άτομα ή infantil ? Να χαιρόμαστε που κάποιος προσπάθησε για κάτι καλύτερο και να ξεφύγει από το βάλτο της Θεσσαλονίκης. Και δεν έχει εδώ να πούμε: “Να καθίσει εδώ να αγωνιστεί και να παλέψει”, απέναντι σε ανεμόμυλους?  Οι Don Quixote δεν θα σώσουν την κατάσταση μας.

Όλα τα χαρακτηριστικά που αναφέρονται για τον ιδανικό Δήμαρχο θα πρέπει να τα έχουν οι συνεργάτες του, προπάντων οι Αντιδήμαρχοί του και προφανώς και οι Δημοτικοί σύμβουλοι του ΔΣ.

Ο Δήμαρχος είναι ένας ας πούμε πρόεδρος σε επίπεδο ΤΑ.  Άρα περισσότερο διακοσμητικός, επικοινωνιακός, όπως και συναινετικός όπως αναφέρατε και εσείς,  ο ρόλος του. Θεσμικός στο τέλος, αφού χωρίς την υπογραφή του δεν κινείται τίποτα στη πόλη. Οι συνεργάτες του κάνουν τη σημαντική  διαφορά από τον κάθε επόμενο ή κάθε προηγούμενο Δήμαρχο.  Και επειδή στην ανάρτηση κάλεσαν εμμέσως πλην σαφώς όλους τους πολίτες να δείξουν την κριτική τους και να την αποδεχτεί και όχι βέβαια απέναντι στο Δήμαρχο μόνο, ας ξεκινήσουμε από αυτό.

Δυστυχώς  ο γλωσσικός προσανατολισμός και γλωσσική χρειά δείχνει λίγο λαϊκισμό. Και πάλι υπογραμμίζω, μάλλον ασυνείδητα,  δεν είναι ο σκοπός του, αλλά έτσι βγαίνει προς τα έξω. Δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από την επικοινωνιακή παγίδα που έχουν στήσει οι λαϊκιστές(και οφείλουμε να το καταλάβουμε), γιατί ξέρουν, όντως όλοι είναι κουρασμένοι από την παθητικότητα της διανόησης των λεγόμενων προοδευτικών, διανοούμενων και αριστερών όποτε το τραβάνε και αυτοί όσο μπορούν και καλά τα πάνε μέχρι σήμερα οι ακροδεξιοί λαϊκιστές. Βλέπε και Δυτική Ευρώπη. Οπότε βάζουν και οι λεγόμενοι εκσυγχρονιστές και λέξεις όπως εργάτης, συναινετικός, ντόπιος, υπερήφανος  κλπ. και έτσι δεν διαφέρουν απολύτως από τους ακροδεξιούς.  Βάζουμε και τη φράση  “να έχει γνώσεις” για να τονίσουμε τη υπάρχουσα ίσως διανόηση, και έχει κλείσει ο κύκλος, των προαπαιτούμενων που θα πουλήσουν στη δημόσια σφαίρα. Και η δημόσια σφαίρα, δεν είναι  «απλά εκεί» μόνη της, αλλά δημιουργείται από μας αλλά και από αυτούς, δεν είναι αμιγώς δικιά μας! Αλλά μιμόζες έχουμε γίνει όλοι. Προς Θεού μη πούμε κάτι και πληγωθεί κανείς. Και να προσέχετε κύριε Ζέρβα όλους αυτούς που σας λένε έτσι απροκάλυπτα «τράβα Ζέρβα εσύ μας οδηγείς». Αυτούς να τους προσέχετε περισσότερο.

Η συμβολή μας ας θεωρηθεί  σαν  ένας παραγωγικός αντίλογος(discurs) για το τι θέλουν ίσως οι  πολίτες από μια διαχειριστική αρχή. Γιατί μια τέτοια υπηρετείτε, είστε σαν Δημοτικό Συμβούλιο, μία διαχειριστική αρχή. Και έχετε, προσέξτε, – «σαν εργοδότες»- έχετε αναλογουμένων των δεδομένων το μεγαλύτερο ποσοστό απασχολουμένων που δουλεύουν για σας χωρίς να τους πληρώνετε εσείς οι ίδιοι αλλά οι δημότες. Ένας τεράστιος αριθμός απασχολουμένων που δουλεύουν για εσάς gratis και θα μπορούσατε να κάνατε όπως λένε στη αργό «παπάδες» για τη πόλη που σας πληρώνει με όποιο τρόπο και αν είναι αυτός.

Θα  χαρακτηρίζαμε δε τις απαριθμούμενες θέσεις σας για το Δήμαρχο σαν θέσεις λίγο έως πολύ επιφανειακές και λαϊκίστικες, αφελείς μέχρι και στερεότυπες που αφορούν ένα αποτυχημένο άτομο, σε μια αθλητική ομάδα σε μια οικογένεια αλλά όχι σαν Δήμαρχο. Δεν είναι πολεμική - γιατί δεν ενδιαφέρει κάτι τέτοιο πλέον-  αλλά κριτική στα χαρακτηριστικά, άσχετα αν τα αναφέρατε και εσείς.

Ναι και όμως έτσι είναι στα μάτια των περισσοτέρων, άσχετα ότι στο τέλος χωρίς εναλλακτική θα του δείξουν πάλι το δρόμο προς τη πολυθρόνα του, που δεν του αρέσει η αισθητική της  αλλά την ανέχεται όπως έχει πει.

Δεν ρωτώ δε που είναι οι γυναίκες στην ανοικτή κοινωνία μας!

Και εδώ φαίνεται ο ναρκισσισμός, και ο πολιτισμικός πουριτανισμός. Το απόστημα του νεοφιλελευθερισμού.

Wilhelm Busch

Με τα προβλήματα και την αρνητική εικόνα των άλλων δημιουργούμε το σωσίβιο για εμάς. Ξαφνικά μετά από 9 χρόνια Τοπικής Αυτοδιοίκησης εμφανίζεται το απόστημα.  Είναι σημεία των καιρών. Βιαζόμαστε να καταθέσουμε τη ψυχή μας, λίγο επιπόλαια όμως.  Τώρα θα αρχίσουν όλοι με την εικόνα του αποτυχημένου να δημιουργήσουν την δική τους ευνοϊκότερη εικόνα. Ο ναρκισσισμός του ανήλικου πολιτικού μιας ανήλικης κοινωνίας ? Και τα προβλήματα μεταφέρονται στο μέλλον.

«Αν ήμουν εγώ Δήμαρχος, θα έκανα…» Όλοι τελικά αρνούνται την ταυτότητα τους, θέλουν να είναι κάτι ανώτερο κάτι, ακόμα και θεσμικά, διαφορετικό. Τι κρίμα, αποδυναμώνουν έτσι τη πολιτειακή βάση. Δεν θέλουν να ανήκουν στη βάση. Όχι, όχι  θέλουν να ανήκουν σε κάτι λίγο παραπάνω από τη βάση, να φαίνονται σαν αστοί προνομιούχοι αλλά να αισθάνονται σαν κυρίαρχοι της πολιτικής κατάστασης, και παράλληλα να είναι και θύματα οι καημένοι.

Μετά από όλα αυτά τι συνέπεια να χρειάζεται να έχει κάποιος. Μάλλον αστειευόμαστε .

Παραινέσεις 

Όλα αυτά που αναφέρονται σε διάφορες  αναρτήσεις για τον επόμενο Δήμαρχο είναι οι ευχές για αποτυχημένα πρόσωπα όχι για δημόσιους δημοτικούς λειτουργούς.

Είστε σύμβουλοι του Δημάρχου άρα εσείς θα πρέπει να έχετε περισσότερες και ειδικότερες γνώσεις και πολιτική δημόσια ηθική για το τι έπεται στο μέλλον, ποιο θα είναι το όραμα για τις επόμενες γενεές, για να προειδοποιήσουν και να συμβουλεύσουν τεκμηριωμένα πλέον το Δήμαρχο στις αποφάσεις του, γιατί χωρίς επόμενες γενιές δεν υπάρχει και αστική  ζωή, δεν υπάρχει ζωή, ή είμαστε λάθος? Εσείς πρέπει να διαβάζετε και να ενημερώνεστε. Και να μη ξεχνιόμαστε, φυσικά και οι υ π η ρ ε σ ι α κ ο ί    π α ρ ά γ ο ν τ ε ς που όταν τους ζητάς να σου απαντήσουν κάτι και βλέπουν ότι βρίσκονται με τη πλάτη στο τοίχο πετούν το μπαλάκι στον Αντιδήμαρχο για να βγάλει το φίδι από τη τρύπα όχι αντικειμενικά αλλά με φόβο και τρομοκρατία  προς τον πολίτη(υπάρχει επίσημο κείμενο σαν αποδεικτικό). Οι υπηρεσίες του Δήμαρχου Θεσσαλονίκης έχουν το σύμπτωμα της ελληνικής κρατικής μηχανής. Έχουν εμπεδώσει στο πως δεν πρέπει να δουλεύεις και να λειτουργείς και πάει από γενιά σε γενιά δημοτικών υπαλλήλων.

Ο Δήμαρχος και οι Δημοτικοί Σύμβουλοι θα πρέπει να έχουν την  ελάχιστη νοητική ικανότητα να μπορούν να διαχωρίζουν, ότι η έξυπνη πόλη δεν είναι η ψηφιοποιημένη πόλη αλλά  πολύ περισσότερο η πόλη με έξυπνους πολίτες! Εκτός και δεν  θέλετε έξυπνους πολίτες γιατί η δουλειά σας  δεν θα είναι τετριμμένη πλέον, θα είναι δυσκολότερη μετά, αλλά… πολύ διασκεδαστικότερη από ότι σήμερα, πιστέψτε μας. Και αυτός θα πρέπει να είναι ο στόχος σας, μια πόλη με έξυπνους δημότες. Μη βάζει LED ράβδους στις ράμπες των φαναριών για τους mobile zombies και να το θεωρεί εξέλιξη σαν έξυπνη πόλη αυτό. Ποιος δημοτικός σύμβουλος εναντιώθηκε σε αυτό. Ούτε καν σαν πιλοτικό δεν επιτρέπεται να εφαρμοστεί κάτι τέτοιο, τη στιγμή που υπάρχουν σημαντικότατα προβλήματα στη πόλη.

Ο Δήμαρχος δεν επιτρέπεται να παραπλανεί  και να εξαπατά το πολιτειακό σώμα της πόλης με διάφορες άσκοπές ενέργειες και δράσεις και μόνο για το φαίνεσται ή ιδιοτελώς για τη φήμη του και να ευχαριστήσει την κοινωνική κάστα του.

Ο Δημοτικός Σύμβουλος θα πρέπει να γίνεται αστικός περιπατητής και να παρατηρεί, αν μπορεί και γνωρίζει τι θα πει παρατήρηση φυσικά.  Όχι άλλους δήθεν, όχι άλλους γιατρούς που να λένε , «δεν με ενδιαφέρει το λογιστικό κομμάτι του ελέγχουν στα οικονομικά του Δήμου,  εγώ είμαι γιατρός τι σχέση έχω εγώ, άντε να προχωράμε», για να γυρίσει γρήγορα σπίτι του ή όπου αλλού  θέλει να πάει. Δηλαδή ο τύπος είναι ακόμα Δημοτικό Συμβούλιο. Υπάρχουν πολλά τέτοια διαμάντια να ακούσετε αν θέλετε.

Προσωποποιείτε την ανύπαρκτη αστική πολιτική με τα  για σας αρνητικά γνωρίσματα του Δημάρχου.  Λάθος κατά την ταπεινή μας γνώμη.   Θάψιμο κανονικό, άσχετα ότι δεν έχουμε την καλύτερη γνώμη για τον σημερινό Δήμαρχο. Πολύ πικρία βγαίνει.

Η ψηφιοποίηση της επικοινωνίας  και η λεγόμενη  για σας διαβούλευση με τους πολίτες είναι, πώς το λένε οι νέοι σήμερα “για τα μπάζα”. Είναι  μια καθαρά ταξική αν το αναλογιστείτε, καθώς δεν φτάνει ούτε τα 3/5 των δημοτών της πόλης για να πάρετε τη γνώμη τους. Πρέπει να εγκαταλείψουν οι Δημοτικοί Σύμβουλοι και Αντιδήμαρχοι τις οθόνες τους και να περπατήσουν . Και αυτό γιατί τα Κοινοτικά Συμβούλια είναι σχεδόν νεκρά.

Δεν παρατηρείται κάποια συλλογική δημοτική ενέργεια και δημοτική πολιτική στην αστική ανάπτυξη. Δεν παρατηρείται να έχετε καν στρατηγική αειφόρου αστικής ανάπτυξης. Μόνο ότι προτείνει η ΕΕ και κάποια Ιδρύματα που διαθέτουν χρήματα, δωρεάν σχεδόν. Φέρνουμε τουρίστες  κάνουμε ένα μουσείο(να μείνει και το όνομα σε καμιά πλάκα επάνω)  επι πλέον δουλεύει λίγο το εμπορικό κέντρο συντηρούμε just τις υποδομές- ο θεός να τις πει συντηρήσεις βλέπε νέα  παραλία και όλα τα συντριβάνια της πόλης- και εκπληρώσαμε το καθήκον μας. Ααα, ξεχάσαμε και τις εκδηλώσεις «tittytaintment» για τον λαουτζίκο.

Δεν διαβάσαμε κάτι για την αειφόρο αστική ανάπτυξη και τη κλιματική αλλαγή, για τις τεράστιες ανισότητες εντός της αστικής κοινωνίας τόσο ηλικιακά, οικονομικά, κοινωνικά όσο και φυλετικά και εθνικά.  

Δεν διαβάσαμε για το πως επιδρά η κ λ ι μ α τ ι κ ή   α λ λ α γ ή  στην αστική ανάπτυξη και την κοινωνική ισότητα. Δεν μιλάμε για τη βρώμα την επικινδυνότητα για την υγεία, την μη ύπαρξη μετρητών ατμοσφαιρικής ρύπανσης από τον Νοέμβριο του 2017 μέχρι και τον Ιούνιο του 2018- δεν γνωρίζουμε τι συμβαίνει σήμερα- πράσινο στη πόλη εκτός του κέντρου ανύπαρκτο, γιατί και εκτός κέντρου κατοικούν άνθρωποι, ναι δυστυχώς είναι αλήθεια.  Βιώσιμη κινητικότητα? Απολύτως τίποτα απολύτως τίποτα, θλιβερό.  Για την ποδηλατομετακίνηση απολύτως τίποτα και αυτό θλιβερό. Μάλλον οι κυρίες/γυναίκες ή όπως θέλετε γιατί μπορεί και να χαρακτηριστούμε και σεξιστές με λάθος έκφραση μας για το φύλλο, που είναι υπεύθυνες δεν χρησιμοποιούν το ποδήλατο για τη δουλειά τους αλλά ούτε και για άλλα πραγματάκια καθημερινά μάλλον. Ίσως μπορεί να κάνω και λάθος και το εύχομαι. Αλλά γιατί?  Το κέντρο της πόλης τη νύχτα είναι νεκρό. Η αναγέννηση του κέντρου για το κατοικείν με ζωή είναι απαραίτητη με όλες τις αειφόρες ενέργειες, όπως έξω από το κέντρο τα αυτοκίνητα και ανάπτυξη της ποδηλατοκίνησης για βελτίωση του αστικού περιβάλλοντος και δημιουργία πρασίνου και μικρών πάρκων.

Δεν είμαστε ανοικτή κοινωνία: Δεν χρειάζεται να μεταμφιεστεί ο ένας σε παγώνι και ό άλλος να ποδηλατήσει γυμνός για να δείξει ότι και αυτός σαν μειονότητα έχει δικαιώματα σε μια κοινωνία. Τα pride είναι για τα μάτια του κόσμου ποιανού κόσμου όμως, της κάστας μας! Μπράβο του θα πουν όλοι οι ψευτοαριστεροί και ψευτοδιανοούμενοι και καλλιτέχνες είναι μοντέρνος. Όχι, όχι μεταμοντέρνος είναι ο Δήμαρχος μας, απολύτως! Και αυτός τόσο μπαμπάς, καθώς γενιά του ‘68  όσο και παιδί καθώς είναι το σύμπτωμα της παρθενογένεσης του νεοφιλελευθερισμού.

Η ανθρωπόκαινος περίοδος που διανύουμε έχει άλλα καθήκοντα και ευθύνες. Περιλαμβάνει περισσότερες ενέργειες που στοχεύουν στην αξιοπρεπή  εξασφάλιση του μέλλοντος  από ότι η αστική πολιτική των 70’,  ’80 και ’90 χρονών,  σύμφωνα με το αγγλοσαξωνικό do what you want,  get what you can get. Από εκεί πρέπει να ξεκινήσει και όσο κρατήσει μια Δημαρχιακή αρχή. Τα γυρίζουμε ανάποδα όλα και ξεκινάμε την πολιτική αγωγή των εαυτών μας και των πολιτών μας. Από κοινού. Δεν είστε οι Illuminati όπως πολλές φορές δείχνετε να αισθάνεστε. Δεν ήρθατε σε αυτό το κόσμο  για πάρετε δάφνες. Όλοι ήρθαμε για να φύγουμε γνωστικότεροι και σοφότεροι αλλά όχι…. Αυτή είναι ανώτερη αξία του ανθρώπου.

Δεν θέλουμε άλλες copy paste πολιτικές από το εξωτερικό. Δεν θα αναφερθούμε σε παραδείγματα, είναι όλα προφανή.

… και αξιώματα

Το κυριότερο που δεν διαβάσαμε και δεν θεωρούμε ότι υποδηλώνονται από τα σημεία στα οποία αναφέρεται η ανάρτηση του κ. Ζερβα, και θα μπορούσε να εννοηθεί με μερικές λέξεις είναι :

·         Μια Δημαρχιακή αρχή με την οποία να αισθανθούν οι Δημότες την κυβερνησιμότητα της πόλης τους και να μη τους απαξιώνουν με π.χ., άνθρωποι χωρίς παιδεία, χωρίς ιστορία, γρουσούζηδες, κλπ. κλπ., γιατί σίγουρα όλοι οι άλλοι της κάστας μας  έχουν την απαιτούμενη παιδεία.

·         Ένα Δήμαρχο που όταν δεν καταλαβαίνει κάτι να ρωτάει «τι εννοείτε», όχι «τι» ή «τι εννοείς» στον Ενικό, σαν να έπαιζαν μαζί μπριτζ τη προηγούμενη στον ιστιοπλοϊκό  και να μη υπάρχει κανένα λυκόσκυλο δίπλα του να τον προστατεύει όταν μιλάει.

·         Ένα Δήμαρχο και Δημοτικούς Συμβούλους που η αρχή τους θα είναι η συμμετοχική διαβούλευση των πολιτών στις γειτονιές. Δικό τους θέμα είναι πως θα το φτάσει αυτό το στόχο. Είναι καθήκον μιας ζωής. Ας αναρωτηθεί ο κάθε ένας μας σε ποιο στάδιο βρίσκεται η διαβούλευση στη πόλη μας, σύμφωνα με το διπλανό διάγραμμα.

·         Ένα Δήμαρχο και ΔΣ που αρχή τους θα είναι η δημόσια ηθική πολιτική αγωγή τους απέναντι στον πολίτη, στον κάθε πολίτη όμως.  Όχι με παιδαγωγικό στυλ και σηκωμένο το δάχτυλο, όπως οι περισσότεροι αυτοχρηζόμενοι διανοούμενοι.

• Να πείσει τους πολίτες προς μια επάρκεια της διαβίωσης και όχι υπερβολή. Αλλά να το δείχνει και ό ίδιος με τον τρόπο που ζει στη πόλη. Να μη θεωρεί ότι επειδή αυτός θέλει να του προσφέρει  το γκαρσόνι το καφέ του καθήμενος, πρέπει να είναι και αυτή η γραμμή των πολιτών. Τι λογική του παραδειγματίζειν είναι αυτή? Αν μας μιλήσει και κάποιος φιλόσοφος για την υπερβολική ζωή που κάνουμε, Ας καλέσει κάποιον. Έχουμε πρόταση εάν θέλει.

·         Και εάν βλέπει ότι η ομάδα του δεν τραβάει σε αυτό το επίπεδο να παραιτηθεί αφού δεν είχε καλούς συνεργάτες. Εδώ θα φανεί τι ποιοτικό ιδεώδες έχει και εάν εύχεται πραγματικά και ανιδιοτελώς  και όχι μόνο για την κάστα του και την μεσοαστική τάξη, αλλά  για όλους τους Δημότες του μια καλύτερη ζωή.  Καθίστε να διασκεδάστε μια φορά με μπυρίτσα ή κρασάκι βλέποντας τα Δημοτικά Συμβούλια. Θα εκπλαγείτε για τι είναι ικανός ο άνθρωπος. Δείτε τα ΔΣ σας από έξω σαν τρίτος σαν πολίτης απαξιωμένος από το Δήμαρχο και το ΔΣ και σκεφτείτε τι αισθάνεται ο δημότης σας.

·         Αυτός που θα έχει γνώση σε τι? Τι θα πει αυτό? Δεν χρειάζεται να είσαι μηχανικός, γιατρός ή νομικός για έχεις γνώσεις και συναίσθημα αλλά και ένστικτο. Στο πως επιβιώνουν οι άνθρωποι  με όλο και περισσότερο αυξημένη ανεργία, όλο και λιγότερες υπηρεσίες φροντίδας όλο και λιγότερο εισόδημα στα πολεοδομικά τετράγωνα, με όλο και λιγότερο καθαρό αέρα, με όλα και λιγότερη ηρεμία κατά τη διάρκεια της ημέρας, με όλο και περισσότερη ζέστη αφού κόβετε τα δέντρα και δεν τα αντικαθιστάτε, που να τελειώσουμε? Στο ότι πρέπει να σε μερικά χρόνια αν δεν βελτιωθεί η κατάσταση στη πόλη και ιδιαίτερα στο κέντρο να κυκλοφορούν προπάντων μωρά και μικρά παιδιά με μάσκες για να φιλτράρουν μερικά από τα μικροσωματίδια και τους ΠΑΥ και καυσαέρια της πόλης? Στο τι συμβαίνει στη πόλη του στο τι συμβαίνει στη γειτονιά του στο πως αντιμετωπίζει τη κλιματική αλλαγή η πόλη του, στο πως να ελέγχει τις βλακείες που κάνουν οι Αντιδημαρχίες σε τεχνικά έργα και εργολαβίες?

·         Ο στόλος του ΟΑΣΘ δεν επιτρεπόταν  να κυκλοφορεί στη πόλη τώρα και χρόνια από τη ρυπογόνο λειτουργία τους στην ατμόσφαιρα της πόλης. Πως έχει προστατέψει τους δημότες του ο Δήμος?

·         Γνώση πρέπει να έχει για το πως θα κάνει ο ίδιος μόνος τους με τους συνεργάτες τους ένα internal auditing των καθηκόντων και προσφερόμενων υπηρεσιών που είναι «απλά εκεί»  και δεν κάνουν τίποτα. Αλλά και να υπάρχει πραγματική παραλαβή των εργολαβιών, διότι έχουμε αποδείξεις ότι υπέγραψε η επιτροπή από το γραφείο τους, χωρίς να δουν το έργο και το συγκρίνουν με την εργολαβία. Στο πως ελέγχει την επικοινωνία των πολιτών με τις υπηρεσίες του να μη του λένε ψέματα και να τον κοροϊδεύουν? Εδώ υπάρχουν πολλά να πούμε αλλά τα αφήνουμε στη άκρη. Θα έρθει η στιγμή με αποδεικτικά στοιχεία.

·         Ένα Δήμαρχο και Δημοτικούς Συμβούλους με ενήλικη και κομψή συμπεριφορά που την έχουμε χάσει και όχι χύμα,  έχοντας πλέον Θεό μόνο το «χυμαδιό», και αυτούς τους χύμα και μάγκες να τους αποκαλούμε Persona!!! Ναι το έχουμε ακούσει και αυτό από καλλιτέχνη θεάτρου. 

·         Ένας Δήμαρχο και Δημοτικό Συμβούλιο που να εξαντλούν την αυστηρότητα τους πρώτα στους εαυτούς τους και μετά  στους άλλους. Και δεν παίζει εδώ, «είμαι ηλικιωμένος και θέλω σεβασμό». Που να μη κυκλοφορεί στην αίθουσα του ΔΣ με – σβηστό βέβαια- το τσιγάρο στα δάχτυλα του και μια Αντιδήμαρχος βράδυ, νύχτα έξω, με τα γυαλιά ηλίου στα μαλλιά, στο ένα χέρι η κούπα του καφέ (αυτό δεν ενοχλεί) και στο άλλο το στριφτό τσιγάρο ανάμεσα στα δάχτυλα και αυτό πηγαίνοντας να καθίσει στη θέση της. Τι το θέλει το τσιγάρο στα δάχτυλα ? Δικαιολογίες θα βρούμε δεν υπάρχει περίπτωση. Δεν θα μπορέσουμε να αποδεχτούμε κριτική και να πούμε συγνώμη «έχετε δίκιο», όχι «έχεις δίκιο». Όταν το λέω αυτό μου φεύγει ένα βάρος από μέσα μου.

·         Θέλουμε ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΣ για ΟΛΟΥΣ τους ΠΟΛΙΤΕΣ με ακοή και χωρίς ακοή με όραση και χωρίς όραση, σε αρτιμελείς και μη, σε μουσουλμάνους, βουδιστές  και μη, και μη,  και μη … και σε  όλα τα Δημοτικά διαμερίσματα και όχι μόνο στο εμπορικό κέντρο, για όλες της κοινωνικές και ηλιακές ομάδες και όχι για τους ψευτοαριστερούς, ψευτοδιανούμενους και ψευτοαστούς που έχουν ξεχάσει τι θα πει διεκδικώ την ισότητα και το δίκαιο σε μια κοινωνία, τουλάχιστον για τα τελευταία 30 χρόνια. Και μη ξεχνάμε η ανισότητα θα επιδεινωθεί μέσω της κλιματικής αλλαγής.

·         Θέλουμε η πολιτική του tittytainment δηλαδή του  «άρτος και θεάματα» που πλέον είναι μια πραγματικότητα – για να μη σαλτάρουν οι πολίτες από τη πίεση που τους εξασκεί το νεοφιλελεύθερο οικονομικό πρόγραμμα των κυβερνήσεων, να εφαρμόζεται, όχι μόνο στο κέντρο αλλά αποκεντρωμένα σε όλες τις γειτονιές της πόλης.

·         Οι συνεργάτες είναι δύσκολο πράγμα. Τους δοκιμάζεις με παραδοτέα για ένα εξάμηνο και αν δεν κάνουν τη δουλειά τους τους αποχωρίζεσαι όσο και να σε λυπεί. Δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο στη κατάσταση που βρίσκεται η κοινωνία η οικονομία και το περιβάλλον. Βάζεις στόχους στα δημοτικά κοινοτικά συμβούλια που θα τα ονόμαζα δημοτικά κοινοτικά κοιμητήρια και καταργείς θέσεις αν δεν λειτουργούν. Και εδώ έχουμε να πούμε αν μας ρωτήσουν, γιατί το λέμε αυτό.

·         Γιατί από την ίδια πόλη?  Αυτό πραγματικά δεν το περίμενα. Επαρχιωτισμός είναι αυτός. Αγαπάτε περισσότεροι και γνωρίζετε περισσότερο εσείς από κάποιον που ήρθε και αγάπησε τη πόλη σας – παρόλο που την έχετε καταντήσει μιας επαρχιώτικη πόλη, και την έχει περπατήσει όσο κανένας άλλος από όλους αυτούς που θέλουν να ασχοληθούν με τα δημοτικά?  Οι συνεργάτες  του κάνουν το Δήμαρχο όχι η εντοπιότητά του. Ένας που έρχεται στη πόλη σας και μένει, μπορεί να έχει αγαπήσει τη πόλη σας πολύ περισσότερο και ανιδιοτελώς από εσάς μου προέρχεστε από τη πόλη. Μη το ξεχνάτε. Και να σας εκπλήξει για τις ικανότητές του στη αειφόρο αστική ανάπτυξη.

·         Ένα Δήμαρχος και Δημοτικοί Σύμβουλοι  που θα αναζητούν τη σκληρή κριτική. Τι είναι πάλι αυτό ?  Τι θα πει αυτό?  Πότε έχει ανέβει ένας ΔΣ ή Δήμαρχος στο βήμα και είπε ναι δική μου ευθύνη και θα κάνω ότι μπορώ για να το διορθώσω ή από ανάγκη λόγω εξόφθαλμης ευθύνης του να παραιτηθεί ή να βάλει δημοσίως στον εαυτό του και στους συνεργάτες τους ένας στόχο αλλιώς σύσσωμοι για παραίτηση. Λίγη αξιοπρέπεια να είχανε όλοι οι ΔΣ έπρεπε αν παραιτηθούν όλοι ναι, διότι απλά δεν α καταφέρνουν  Μην αναφέρουμε παραδείγματα. Ούτε για θέματα ευθιξίας δεν έχει παραιτηθεί κανείς. Που και αυτό είναι ψευδαίσθηση. “ Είσαι βλάκας” , “δεν ξέρεις τι λες”, “λες ψέματα”…

·         Σχέση υφισταμένων και εργαζόμενων. Ο Δήμαρχος και οι Δημοτικοί Σύμβουλοι να ξέρουν που είναι το τμήμα, π.χ. το κιόσκι των υπευθύνων της λειτουργίας και adhoc συντήρησης της νέας παραλίας και που και που να επισκέπτονται από εκεί τους υπευθύνους και εργαζόμενους και να τους συμβουλεύονται!!! Ποιος έχει περάσει τα τελευταία 9 χρόνια πόσες φορές από εκεί? Και αυτό σαν παράδειγμα που μόλις πέρασε από το μυαλό μας. Όλα τα τμήματα θα πρέπει να έχουν άμεση επικοινωνιακή σχέση με τους ΔΣ και τον Δήμαρχο. Δεν είμαστε ακόμα τόσο ενήλικη κοινωνία που να εμπιστεύομαι εγώ ο εργαζόμενος τον υφιστάμενο μου ότι θα παρουσιάσει την κατάσταση στο τμήμα του έτσι όπως είναι η έτσι όπως θέλει αυτός/αυτή για να έχει την εύνοια του Δημάρχου!

·         Ο Δήμαρχος θα εκτιμηθεί  και θα αξιολογηθεί από τις αειφόρες ενέργειες που κάνει και το όραμα που έχει για παιδιά και νέους από  5 ετών μέχρι και 25 ετών και τους ηλικιωμένους. Ναι και οι ηλικιωμένοι πρέπει να έχουν το δικαίωμα να περάσουν ήρεμα γηρατειά. Όλες οι ηλικίες θα πρέπει να  διεκδικήσουν το καλλίτερο μέσο, αυτό της ενεργούς τους συμμετοχικής διαδικασίας στις αστικές πολιτικές του Δήμου τους. Δημιουργήστε ένα νεανικό δημοτικό κοινοβούλιο με μια συνεδρίαση κάθε μήνα και δώστε φωνή στη διαμελισμένη νεολαία που υπάρχει.

·         Ας αφήσουμε τις στερεότυπες ευχές αφού σημαντικότερο είναι πρώτα να κατανοήσουν πρώτα οι του Δήμου ποιος είναι ο ρόλος τους σαν δημόσιοι λειτουργοί.

Η καλλίτερη δημαρχιακή αρχή ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΔΙΝΕΙ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΟΥ ΝΑ καταλάβουν ΟΤΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ κατανοήσουν ΟΤΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ και κάθε ΕΥΑΛΩΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΟΜΑΔΑΣ - ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΒΑΡΚΑ ΜΕΣΑ.

Και ο Δήμαρχος  οφείλει να γνωρίζει ότι δεν θα υπάρξει αειφόρο περιβάλλον αστικής διαβίωσης εάν δεν υπάρξει, κοινωνική ισότητα και δικαιοσύνη για ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ αφού οι άνθρωποι ζουν ο ένας δίπλα στον άλλο  και όχι μόνο για τους μεσοαστούς, και ένας λειτουργικός δημόσιος χώρος  και όχι ιδιοποιημένος και ανεξέλεγκτα ιδιωτικοποιημένος.

Το μέλλον μιας πόλης, χωρίς το μέλλον για τους νέους και για τον δημόσιο χώρο της δεν υπάρχει!

Ο δημόσιος χώρος είναι το κοινωνικό και πολιτισμικό κεφάλαιο των πόλεών μας, γιατί είναι

• η ενσάρκωση της αστικότητας και
• η Λυδία λίθος για την κουλτούρα μας στην ποιότητα του πολεοδομικού σχεδιασμού.
  

Οι διανοούμενοι και η σπιτική τους ανησυχία. Διάβασμα σε 1’

 Οι διανοούμενοι και η  σπιτική τους ανησυχία

Γιατί δεν συμβαίνει κάτι τρανταχτό να ξεσκουντηθεί ο κόσμος και να αρχίσει να διεκδικεί για το μέλλον του, έστω και αυτό των παιδιών του. Φτάνει μια απλή ενασχόληση με τα κοινά ή χρειάζεται και κάτι «πέρα από το φράχτη».  Και όπως μας έγραψε μια cyber γνωστη.O "ΔΗΘΕΝ"(των δήθεν διανοουμένων) καλά κρατεί» σε αυτή τη πόλη που ζούμε, στη Θεσσαλονίκη.

Διάβασμα σε 1’ THS 20082018

Τι άλλο μπορεί να σημαίνει η επιθυμία κάποιων από εμάς πέρα από μόνο μια ενασχόληση και δέσμευση για τα κοινά? Τι είναι αυτό?
 
Το κοινό στο οποίο οφείλει κανείς να ενεργεί και να δραστηριοποιείται πάντα συμπαράγεται από εμάς. Το κοινό δεν είναι μόνο του, "απλά εκεί", αλλά συνδημιουργείται από εμάς , και από τους λαϊκιστές βεβαίως. Οι διανοούμενοι δεν δείχνουν ότι εμπλέκονται ενεργά όταν μόνο και μόνο αρχίζουν να μιλάνε από κάποιο βήμα ή από μια βουλή του λαού. Αυτό που “χρειάζεται είναι η απόδοση εννοιολογικού έργου” [Isolde Charim].  

Οι καιροί είναι τόσο συγκεχυμένοι ώστε οι παλαιές γραμμές επιχειρημάτων και διαμαρτυριών των δεκαετιών 70’ 80’ & 90’είναι εντελώς άσχετες με το ζητούμενο μιας ανοικτής κοινωνίας, με ισότητα και δικαιοσύνη . «Οφείλουμε να επιδείξουμε κατανόηση για να δημιουργήσουμε στους ανθρώπους δυνατότητα κατανόησης» για όλα αυτά που τους λέμε[Isolde Charim]. Αυτό είναι σημαντικότερο από κάθε τυφλό κομματικό ας πούμε ακτιβισμό, και άνοιγμα ενός πανό μπροστά σε μια τράπεζα ή απέναντι σε δυο διμοιρίες ΜΑΤ.

Φαίνεται ότι κάθε προγραμματισμένη ενέργεια μέσα από τη δημόσια σφαίρα  σε δημόσιους χώρους χρειάζεται τρόπους μετάφρασης, ενός είδους διερμηνείας για το κοινό, για να εισχωρήσει στο κοινό, για να κατανοηθεί από αυτό. Δεν μπορείς να βάλεις ένα χωνί και να τα βάλεις όλα όσα νομίζεις εσύ ότι θέλεις να πεις στο μυαλό του άλλου και να έχει και αυτόματη transformation(μετασχηματισμό) σε ανάλογες βιώσιμες συμπεριφορές στην καθημερινότητά του. Μερικές φορές είναι απαραίτητο όχι μόνο να παράγουμε γνώση, αλλά και να την μεταφράζουμε σε ένα ευρύτερο κοινό. «Χρειαζόμαστε πνευματικούς ανθρώπους, ειδικά όταν το κοινωνικό και πολιτικό περιβάλλον εξασθενεί» και υποβαθμίζεται σαν υπόβαθρο για τη δημόσια σφαίρα.

Δεν λέει απολύτως τίποτα ο επίλογος (πρόσφατα) μιας Κοινοτικής Συμβούλου στη Θεσσαλονίκη(ΕΧ) σε άρθρο της σε ηλεκτρονικό μέσο στη πόλη(Ρmagazin) σχετικά με την εξαθλίωση ενός δημόσιου χώρου, που οι μεσοαστοί το ονομάζουν “στολίδι” της πόλης:”να αρχίσουμε με το έργο αυτό που τόσο αγάπησε η πόλη να διδάσκουμε στους κατοίκους της την κουλτούρα της συντήρησης.”  Τι μπορείς να καταφέρεις με μια τέτοια πρόταση σε μια γειτονιά, ακόμα και σε μια πλησίον της παραλιακής ζώνης. Δεν είναι αυτό το καθήκον σας, να προτείνετε αόριστα, να  πείτε παιδαγωγικά να σταματήσουν οι πολίτες να…  και να προσέχουν σαν τα μάτια τους το δημόσιο χώρο  etc etc. Αυτό είναι το τετριμμένο γιατί για άλλα δεν υπάρχουν αντοχές μάλλον και το έχει αποδείξει ο Δήμος.

Και τώρα ερχόμαστε στο προκείμενο ευαίσθητο σημείο. Η αλήθεια δεν βρίσκεται μόνο στο περιεχόμενο, αλλά και στην «αξιοπιστία και αυθεντικότητα αυτών που θέλουν να διαχύσουν την επεξεργασμένη πληροφορία» [Isolde Charim]. Ας πάρει ο κάθε ένας μας θέση γι’ αυτούς που θέλουν να μας κάνουν καλύτερη τη διαβίωση μας από το 2019 και μετά στη πόλη που ζούμε και αναφέρομαι σε μερικά πρόσωπα. Και ας μη μας συγχωρέσουν που αναφερόμαστε με το όνομα τους, αλλά σαν δημόσια πρόσωπα εκτίθεστε κύριοι. Παρεμπιπτόντως δεν βλέπω καμία κυρία μέχρι σήμερα στην ιστορία της ΤΑ της πόλης. 

Τους αναφέρουμε λοιπόν εδώ, σχετικά με το τι είναι ζητούμενο όταν το κοινωνικό περιβάλλον εξασθενεί: Bout, Aidon,  Vugia. Ποιος από αυτούς μπορεί να εκπληρώσει το γνώρισμα ενός πνευματικού ανθρώπου με αυθεντία και αξιοπιστία? Και δεν μιλάμε φυσικά για μαγκιά όσο αφορά την αυθεντία. Κανείς δεν πληρεί τα γνωρίσματα αυτά. Θα μου πείτε ότι περιμένουμε από πνευματικούς ανθρώπους να μας ωθήσουν προς την ανατροπή ή μια ταχύτερη προσαρμοστικότητα στις αλλαγές του περιβάλλοντος που έχει επέλθει από δραστηριότητες του ανθρωπόκαινου ανθρώπου, χωρίς να διεκδικήσουμε εμείς οι ίδιοι το αυτονόητο? Ε κάπου ναι αυτό περιμένει ο πολίτης όπως το έχεις φτιάξεις και απολιτικ χειραγωγήσει. Συνήθως από την αστική τάξη- που εδώ δεν έχουμε ούτε είχαμε ποτέ-  και τους διανοούμενους ξεκινούσε πάντα κάτι ανατρεπτικό για τουλάχιστον μια  μειωμένη ισχυρή πλειοψηφία.

Παράδειγμα για το παραπάνω είναι η επιστήμη του κλίματος - όσο χρήσιμη και εποικοδομητική είναι - έχει ένα μεγάλο μειονέκτημα: «οι επιστήμονες του κλίματος δεν καταλαβαίνουν τι είναι η κοινωνία, δεν καταλαβαίνουν τι είναι ο πολιτισμός δεν καταλαβαίνουν τι είναι η ψυχολογία»[Harald Welzer]. Δεν κατηγορείται κανείς με αυτό, απλά δεν είναι ενσωματωμένο το συγκεκριμένο θέμα στην επιστημονική τους εκπαίδευση. Το να έχουμε την ιδέα ότι η απλά και μόνο η παρουσίαση ορισμένων γεγονότων (facts) οδηγεί την επιθυμητή δράση αντίδραση είναι κάτι το εξωπραγματικό δεν έχει τίποτα να κάνει με την αληθινή κατάσταση έξω στη κοινωνία και πως αντιδρά αυτή. Δεν λειτουργεί έτσι το πράγμα. «Με αυτή την έννοια, πολλά από τα προβλήματα που έχουμε τώρα είναι καθαρά τού σπιτιού μας» [Harald Welzer], δεν εξαπλώνονται παραπέρα, παραμένουν στο κύκλο μας. Κάποιος πρέπει να λάβει υπόψη το γεγονός ότι έχουμε μια καπιταλιστική οικονομία ανάπτυξης που οι άνθρωποι εξαρτώνται από την κατανάλωση «και ότι βρίσκονται μέσα σε διάφορες δομές εθισμού». Αυτό το έχει καταλάβει ο καπιταλισμός και η παραγωγή του και το εκμεταλλεύεται πλήρως μέσω των διαφημίσεων, και η ο οποία διαφήμιση είναι και η κότα και το αυγό. Σε αυτό το πλαίσιο, δεν μπορείτε να διακηρύξετε μια ανοησία, παράδειγμα ένα πολιτικό στόχο των 2 βαθμών C° λόγω αερίων του θερμοκηπίων, και στη συνέχεια να αναρωτηθείτε γιατί κανείς δεν ακούει. «Όλες οι βασικές μας οικονομικές παράμετροι έχουν ως στόχο να παράγουν όλο και περισσότερες εκπομπές αερίων, όχι το αντίθετο.» [Harald Welzer]

Και επειδή ζούμε σε μία εποχή του δήθεν και του ξεκατινιάσματος. Οι διανοούμενοι έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την υπεράσπιση του χώρου που τους καθορίζει. «Εκείνοι που διαμαρτύρονται ενάντια στους αυταρχικούς κινδύνους μπορούν σίγουρα να αποτύχουν. Αλλά αυτοί που δεν καταδικάζουν τη διάβρωση της ελευθερίας και της ισότητας και είναι απολογητές για κάθε αυθαιρεσία εγκαταλείπουν τον εαυτό τους.» [Doron Rabinovici] Προσωπικά, μπορούν να νομίζουν ότι πετυχαίνουν με τις μικρές ομιλίες τους και την απτόητη γαλήνη τους, όμως σαν διανοούμενοι έχουν αποτύχει. Έτσι ξεκινάει η αυτοκτονία των διανοουμένων αλλά αυτοί συνεχίζουν να πιστεύουν ότι παράγουν έργο και λειτουργούν σαν alarm για την κοινωνία και συντηρούν έτσι ένα ολόκληρο μηχανισμό μιμοζών, αδυνάμων και αναξιοπαθούντων. Στα σπιτικά είμαστε όλοι καλοί.

Το κλίμα δεν αγνοεί τη ταξική διάκριση σε φτωχούς και πλούσιους στις κοινωνίες. Τουναντίον δημιουργεί νέα ταξική αστική ανισότητα και ενδυναμώνει τις υπάρχουσες και μας οδηγεί σε ένα circulus vitiosus. Διάβασμα σε 2’

Η επερχόμενη κοινωνικά οξεία ανισότητα  θα ζεστάνει ακόμα περισσότερο το αστικό περιβάλλον διαβίωσης.

Υπάρχει μια υπολανθάνουσα εντύπωση, ότι παιγνίδι το χάσαμε ήδη. Το κλίμα δεν αγνοεί τη ταξική διάκριση σε φτωχούς και πλούσιους στις κοινωνίες: ενώ οι προνομιούχοι αναπαύονται ή εργάζονται με την  ψύξη, άλλοι ιδρώνουν μέχρι ακόμα να πέσουν και νεκροί. Η κοινωνία δεν είναι επαρκώς προετοιμασμένη για την συχνότητα και την αύξηση των κυμάτων καύσωνα λόγω κλιματικής αλλαγής. Μάλλον χειροτερεύει η κατάσταση των φτωχών, αυτών  των «αόρατων» , κοινωνικά ευάλωτων και των λαθρομεταναστών. Και εάν διερευνήσουμε θα βρούμε και άλλους παράγοντες που επιδρούν ανασταλτικά και αρνητικά στα χαμηλότερα μέχρι και κατώτερα κοινωνικά στρώματα φτιάχνοντας πλέον τμηματοποιημένη ταξική ανισότητα, βλέπε AirBnb. Δεν είναι μακριά από τα διαμερίσματά και σπίτια μας μας. Ας παραμείνουμε όμως στο κλίμα και δεν είναι υπερβολικός πανικός όπως θα έλεγαν πολλοί. Άλλοι υποκειμενικά το εκλογικεύουν, ας αφήσουμε τους άλλους δεν μας καίει, στη κυριολεξία, ακόμα το πρόβλημα.

Αποφασίσαμε να ζήσουμε εξ αιτίας του… θα πρέπει να προσαρμοστούμε εγκαίρως στις μεταβολές της δικής του προοπτικής εξ αιτίας μας

Οι πόλεις απορροφούν θερμότητα

Στις αστικές περιοχές, οι δολοφονικές θερμοκρασίες επιτυγχάνονται ταχύτερα από ότι σε περιοχές με λιγότερη αστικοποίηση.  Οι πόλεις απορροφούν θερμότητα και παράγουν θερμότητα και όλο αυτό το pensum το ακτινοβολούν. Άσφαλτος, τούβλα, τσιμέντο, μπετόν και σκοτεινές στέγες ενεργούν σαν σφουγγάρια που απορροφούν τη θερμότητα κατά τη διάρκεια της ημέρας και την απελευθερώνουν τη νύχτα. Ο κλιματισμός είναι ένα σωσίβιο για όσους μπορούν να το αντέξουν οικονομικά, αλλά κάνει τους δρόμους ακόμα πιο θερμούς - ειδικά δε όταν δεν  υπάρχουν δένδρα- για όσους δεν μπορούν να έχουν κλιματισμό. Μια μελέτη από την κυβέρνηση των ΗΠΑ, είναι προειδοποιητική: «Αστικές  Θερμονησίδες σε συνδυασμό με τη γήρανση του πληθυσμού και η αυξανόμενη αστικοποίηση μελλοντικά θα αυξήσουν την ευπάθεια του αστικού πληθυσμού όσο αφορά τα προβλήματα υγείας που σχετίζονται με τη ζέστη».

Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ), το 2030, το 60% των ανθρώπων θα ζουν στις πόλεις. Και όσο περισσότερο γεμίζουν οι πόλεις, τόσο θερμότερές θα γίνονται. Με τις πρόσφατες προειδοποιήσεις ότι οι θερμοκρασίες στη Νότια Ασία θα υπερβούν το όριο για την ανθρώπινη επιβίωση στο τέλος αυτού του αιώνα, κάθε βαθμός μετράει. Ήδη φέτος, 65 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους σε θερμοκρασίες σχεδόν 44 βαθμών Κελσίου στην πακιστανική πόλη του Καράτσι - μια πόλη που είναι συνηθισμένη στην υπερβολική ζέστη.

Αλλά τα αποτελέσματα δεν είναι τα ίδια για όλους. Για παράδειγμα, υπάρχει μία ισχυρή συσχέτιση μεταξύ των πράσινων περιοχών μιας περιοχής σε μια πόλη και την ευημερία της: Όταν η σκιά των δέντρων μπορεί να μειώσει τις μέγιστες επιφανειακές θερμοκρασίες από 11 έως 25 βαθμούς, «το τοπίο αστικού πρασίνου  γίνεται ένας δείκτης της θνησιμότητας κατά τις περιόδους καύσωνα,» εξήγησε ο Tarik Benmarhnia, ειδικός της δημόσιας υγείας στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια Σαν Ντιέγκο. Είναι συν-συγγραφέας μιας επιστημονικής έκθεσης που ισχυρίζεται ότι σε περιοχές με λιγότερη βλάστηση υπάρχει 5% υψηλότερος κίνδυνος θανάτου λόγω ζέστης. Το 2017, οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Μπέρκλεϊ κατάφεραν να δημιουργήσουν μια σύνδεση μεταξύ εθνολογικά χωρισμένων οικιστικών περιοχών στις ΗΠΑ και αυτών που είναι πλησίον  σε περιοχές με δέντρα. Για μαύρους σε σύγκριση με τους  λευκούς, η πιθανότητα να ζήσουν σε περιοχή με ρίσκο καύσωνα είναι 52% παραπάνω, για Ασιάτες 32% και 21% για τους Ισπανόφωνους.

Οι φτωχοί και οι απομονωμένοι υποφέρουν περισσότερο

Στην Αμερική αλλά τελικά αποδείχτηκε και σε άλλες χώρες, η πιθανότητα να πεθάνει κάποιος από καύσωνα με μεταναστευτικό υπόβαθρο είναι 3 φορές υψηλότερη από ότι Αμερικανοί πολίτες ή αντίστοιχα οι ιθαγενείς.

Ο θάνατος σε ένα κύμα καύσωνα είναι σαν να βράζεις σιγά-σιγά", δήλωσε ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης, Καθηγητής Camilo Mora, κατά τη στιγμή της δημοσίευσης. "Είναι καθαρό βασανιστήριο. Τα παιδιά και οι ηλικιωμένοι διατρέχουν ιδιαίτερο κίνδυνο. Αλλά διαπιστώσαμε ότι αυτή η ζέστη μπορεί να σκοτώσει και στρατιώτες, ή αθλητές, τον κάθε  έναν από εμάς. "

Πέρυσι το 2017, οι ερευνητές της Χαβάης προέβλεψαν ότι το ποσοστό του παγκόσμιου πληθυσμού που εκτίθεται σε θανατηφόρο καύσωνα για τουλάχιστον 20 ημέρες το χρόνο θα αυξηθεί από το σημερινό 30% σε 74% το 2100. Εφόσον επιτρέψουμε να συνεχίσουν να αυξάνονται οι εκπομπές καυσαερίων. Αντίθετα, με μια "δραστική μείωση", το ποσοστό αυτό θα αυξηθεί μόνο στο 48 τοις εκατό, αλλά θα εξακολουθεί να αυξάνεται. Το συμπέρασμα των επιστημόνων: "Η αυξανόμενη απειλή για την ανθρώπινη ζωή λόγω της υπερβολικής ζέστης φαίνεται σχεδόν αναπόφευκτη".

Το έτος 2018 είναι πιθανό να γίνει ένα από τα πιο καυτά από την έναρξη της καταγραφής θερμοκρασίας. Σε παγκόσμιο επίπεδο, έχουν φθάσει σε πρωτοφανή επίπεδα - από τους 43 βαθμούς Κελσίου στην πρωτεύουσα του Αζερμπαϊτζάν, το Μπακού μέχρι σε μόλις πάνω από 30 βαθμούς στις σκανδιναβικές χώρες. Στο Κιότο, Ιαπωνία, ο υδράργυρος δεν έπεσε κάτω από τους 38 βαθμούς Κελσίου για μια εβδομάδα. Και στις ΗΠΑ, το προάστιο του Λος Άντζελες Chino Hills γνώρισε ένα ασυνήθιστα πρώιμο και υγρό κύμα καύσωνα τον Ιούλιο που κορυφώθηκε στους 48,8 βαθμούς Κελσίου. Οι κάτοικοι γύρισαν τον κλιματισμό τους τόσο ψηλά ώστε έφτασαν στο σημείο να μη φτάνει η παραγόμενη ηλεκτρική ενέργεια.

 

Ο κλιματισμός παραμένει ανέφικτος για πολλούς

Η ατμοσφαιρική ρύπανση έχει επίσης πιο θανατηφόρες συνέπειες σε τέτοιες περιοχές, καθώς τα οξείδια του αζώτου παράγουν όζον όταν θερμαίνονται από τον ήλιο, προκαλώντας φλεγμονή του αναπνευστικού συστήματος και αυξανόμενο κίνδυνο θνησιμότητας. "Οι άνθρωποι με χαμηλό εισόδημα που ζουν κοντά σε βαρύ κυκλοφοριακό σε κακώς μονωμένα σπίτια ή σπίτια χωρίς κλιματισμό έχουν περισσότερα προβλήματα με αυτά τα θέματα", ανέφερε ο Benmarhnia. Αλλά ο κλιματισμός παραμένει ανέφικτος για πολλούς, ακόμα και αν είναι όλο και περισσότερο απαραίτητος.

 

Δρόσισμα μιας νεαρής γυναίκας στο Κάϊρο

Το 2014, ο δημόσιος οργανισμός Δημόσιας Υγείας της Αγγλίας εξέφρασε την ανησυχία ότι "η διάθεση συσκευών air  condition αντικατοπτρίζει την κοινωνικοοικονομική ανισότητα εάν δεν επιδοτηθεί σε μεγάλο βαθμό". Η αύξηση του κόστους των καυσίμων επιδεινώνει το πρόβλημα. Και αν η ανθρωπότητα θέλει να καταναλώνει λιγότερη ενέργεια για να ψύξει τον πλανήτη της - όχι μόνο τα σπίτια και τα γραφεία - δεν έχει νόημα να βασιζόμαστε σε κλιματισμό μακροπρόθεσμα ούτως ή άλλως. Σε καμία περίπτωση δεν είναι λύση για όλους τους ανθρώπους.

 

"Το καλοκαίρι γίνεται κόλαση"

Στην τροπική πρωτεύουσα των Φιλιππίνων της Μανίλα, όπου  οι θερμοκρασίες άνω των 30 βαθμών επιδεινώνονται από τη νωθρότητα της υγρασίας, ο κλιματισμός είναι πολυτέλεια ακόμη και για νοσοκομειακούς ασθενείς. Ο χώρος μητρότητας του νοσοκομείου του Dr Jose Fabella Memorial είναι σχεδόν πάντα υπερπλήρης. Μόνο πρόσφατα, στο κατά κύριο λόγο καθολικό κράτος, τα αντισυλληπτικά είναι πλέον ελεύθερα διαθέσιμα. Ένα μονόκλινο δωμάτιο με κλιματισμό κοστίζει 650 πέσος τη νύχτα - λιγότερο από 10 ευρώ, αλλά σημαντικά περισσότερα από ό, τι οι περισσότερες έγκυες μητέρες μπορούν να αντέξουν οικονομικά. Φιλοξενούνται σε κοινόχρηστα δωμάτια, τα οποία εξαρτώνται από ανεμιστήρες . "Αυτοί οι ανεμιστήρες εργάζονται 24 ώρες την ημέρα χωρίς διακοπή. Σπάνια διαρκούν περισσότερο από ένα χρόνο », αναφέρει ο Maribel Bote, ο οποίος εργάζεται στο νοσοκομείο για 28 χρόνια. "Το καλοκαίρι γίνεται πραγματικά κόλαση εδώ- οι ανεμιστήρες φυσούν ζεστό αέρα", λέει ο Bote. "Στη συνέχεια, οι μητέρες χρησιμοποιούν δίσκους χαρτιού για να δροσιστούν".

Στην Καμπότζη,  η επιβίωση του καύσωνα για τους τρόφιμους των φυλακών είναι ένα θέμα της κοινωνικής θέσης. Στις αρχές της δεκαετίας του 2000, η 30-ετών Chao Sophea περασε περισσότερο από δύο χρόνια στη φυλακή της Πνομ Πενχ Prey Sar. Καταδικάστηκε για αδικήματα ναρκωτικών, αλλά αρνείται την κατηγορία.  Όταν ήταν στη φυλακή, ήταν τέσσερις μήνες έγκυος. Το παιδί της πέρασε το πρώτο έτος της σε ένα γεμάτο δωμάτιο για τις εγκύους και τις μητέρες με μωρά. "Ήταν στην πραγματικότητα ατμόλουτρο", θυμάται η Σόφα. "Χρησιμοποίησα μια βεντάλια από φύλλο φοίνικα για να ανακουφίσω το μωρό μου από τη ζέστη - αυτό ήταν μόνο που θα μπορούσα να αντέξω. Υπήρχε ένα μικρό παράθυρο που ανοίγει στον τοίχο. Αλλά μπορείτε να φανταστείτε πόση ποσότητα του αέρα καταναλώνεται σε ένα τόσο γεμάτο δωμάτιο; Υποβάλαμε αίτηση για έναν ανεμιστήρα, αλλά ποτέ δεν ήρθε."  Ένας ακτιβιστής για το περιβάλλον ο οποίος ζήτησε να παραμείνει ανώνυμος, είπε ότι έπρεπε να μοιράζονται ένα κελί τεσσάρων τετραγωνικών μέτρων με 25 άλλους άνδρες, όταν ήταν υπό κράτηση . "Κοιμόμασταν σαν καπνιστά ψάρια περασμένα σε ένα καλαμάκι. Δεν υπήρχε κλιματισμός, ούτε καν ανεμιστήρας. "

 Τρομακτικό το συναίσθημα του νεαρού για λίγη δροσιά στο Νέο Δελχί

Τι μέλλει γενέσθαι ?

Έχει αποδειχθεί  ότι μια κλειστή κοινωνία ‘η αλλιώς μη κοινωνία με πολλές υπάρχουσες ανισότητες «ανάβει» το αστικό περιβάλλον. Οι Αμερικανοί ερευνητές, οι οποίοι το 2013  αποκάλυψαν την σχέση του ρατσισμού με τους κινδύνους και ρίσκα που σχετίζονται με την υπερθέρμανση, βρήκαν άλλο ένα φαινόμενο: όσο εντονότερος είναι ο ρατσισμός σε μια πόλη, τόσο θερμότερη είναι η πόλη για όλους[1].

Μια γυναίκα δροσίζεται σε ένα συντριβάνι στο Μοντρεάλ την Δευτέρα 2 Ιουλίου 2018. Το κύμα καύσωνα ηταν υπέυθυνο για 91 νεκρούς Quebec,, με  53 μόνο στο Μοντρεάλ.  (Graham Hughes / THE CANADIAN PRESS). Πηγή:https://www.thestar.com/news/canada/2018/07/18/89-deaths-now-linked-to-heat-wave-in-quebec.html

Οι επιστήμονες συνέστησαν επομένως στον αγώνα ενάντια στη θερμότητα να αντιμετωπίσουν τις πόλεις στο σύνολό τους, συμπεριλαμβανομένων των γκέτο. Κάτι που τονίζεται συνέχεια αναφορικά με την ολιστική αειφόρο αστική ανάπτυξη. Περισσότερα δέντρα, περισσότερα μικρά πάρκα όχι μεγάλα. Μεγάλα δεν έχουν το θετικό αντίκτυπο για το αστικό κλίμα όσο τα μικρά. Τα μεγάλα έχουν θετικές επιδράσεις μόνο στους γειτνιάζοντες κατοίκους.  Ανοιχτόχρωμες προσόψεις κτιρίων  και δένδρα στους δρόμους θα μπορούσαν να μειώσουν το σύνολο της επίδρασης της θερμότητας σε μια πόλη. Επιπλέον, ο πολεοδομικός σχεδιασμός στο μέλλον πρέπει «να λαμβάνει προληπτικά υπόψη την οικολογική δικαιοσύνη και να εξαλείφει κάθε εθνοτική ανισότητα». Για τον Benmarhnia. ^[2]  η διάλυση της κοινωνικής απομόνωσης και του αποκλεισμού είναι ένας βασικός παράγοντας που θα ωφελήσει όλους. Επιπλέον, αυτοί  για πολλούς από μας "αόρατοι", δηλαδή οι πιο ευάλωτοι άνθρωποι - όπως οι άστεγοι και οι λαθρομετανάστες - θα πρέπει να αγκαλιαστούν από την κοινότητα για να τους φροντίσει. ^[3]

Ο Francine Nadler του House Benedict Labre λέει ότι οι περισσότεροι άνθρωποι μόλις αρχίζουν^[4] να συνειδητοποιούν τα καταστροφικά αποτελέσματα της υπερθέρμανσης του πλανήτη.

Οι πόλεις πρέπει να αναθεωρήσουν την όποια δημοτική πολιτική έχουν  και να επανακαθορίσουν την μελλοντική σήμερα μη αειφόρο κατασκευαστική και πολιτική του κατοικείν για όλους τους πολίτες - από τους πολύ προνομιούχους και πλούσιους  έως τους πιο ευάλωτους με συγκριτικό πλεονέκτημα στους ευάλωτους καθώς εάν έχουμε ίσα μέτρα θα έχουμε συνέχεια ένα προβάδισμα των προνομιούχων, σε ένα θέμα που θεωρείται δημόσιο αγαθό, όπως π.χ. το νερό. Και αυτό είναι η υγεία στους καιρούς του καύσωνα, και βεβαίως εδώ δεν θα μιλήσουμε για δίκαιη ανακατανομή του συγκεκριμένου αγαθού καθώς οι προνομιούχοι είναι αυτοί που έχουν συνεισφέρει κατά σημαντικό λόγο στη κλιματική αλλαγή σε σχέση με τις ευάλωτες ομάδες.

«Η πραγμάτωση της ζωής σήμερα έχει αφεθεί περισσότερο στο έλεος των γεγονότων παρά στην πεποίθηση»

[Walter Benjamin,1892-1940].

Πηγές αλφαβητικά:

Από Amy Fleming(der Freitag) με συνεργασία της Ruth Michaelson και Adham Youssef στο Καϊρο, Oliver Holmes στην Ιερουσαλήμ, Carmela Fonbuena στη Μανίλα und Holly Robertson στην Πνομ Πεν

·         https://www.c40.org Τελευταία πρόσβαση μου στις 17/8/2018

·         https://www.freitag.de/autoren/the-guardian/die-naechste-ungleichheit Τελευταία πρόσβαση μου στις 14/8/2018

·         http://iopscience.iop.org/article/10.1088/1748-9326/10/2/024005/pdf Τελευταία πρόσβαση μου στις 16/8/2018

          https://www.nature.com/articles/nclimate3322 Τελευταία πρόσβαση μου στις 17/8/2018

·        https://www.reuters.com/article/us-temperature-immigrants-casualties/immigrant-workers-in-u-s-have-tripled-risk-for-heat-related-death-idUSKBN1DE2G3 Τελευταία πρόσβαση μου στις 17/8/2018

---

[1] Illumniati το κατανοούν αυτό ή θέλουν και επεξήγηση.

[2]Tarik Benmarhnia,1,2,3 Marie-France Sottile,4,5 Céline Plante,6 Allan Brand,3,7 Barbara Casati,4 Michel Fournier,6 and Audrey Smargiassi1,3,7. Variability in Temperature-Related Mortality Projections under Climate Change.       [¹Département de santé environnementale et santé au travail (DSEST), Université de Montréal, Montréal, Québec, Canada; ²EHESP School of Public Health (École des hautes études en santé publique), Rennes, Sorbonne-Paris Cité, Rennes, France; ³Chaire sur la pollution de l’air, les changements climatiques et la santé, DSEST, Université de Montréal, Montréal, Québec, Canada; ⁴Consortium Ouranos, Montréal, Québec, Canada; ⁵Ministère du Développement durable, de l’Environnement et des Parcs, Québec, Canada; ⁶Direction de santé publique de l’Agence de la santé et des services sociaux de Montréal, Québec, Canada; ⁷Institut National de Santé Publique du Québec, Montréal, Québec, Canada ]  https://ehp.niehs.nih.gov/1306954/.

Τελευταία πρόσβαση μου 18/08/2018

^[3]Πρώτα μέτρα έχουν ληφθεί ήδη σε τουλάχιστον μία από τις πιο “καυτές χώρες” του κόσμου. Σύμφωνα με την Ινδική κυβέρνηση με μια σειρά απλών μέτρων, ο αριθμός των θανάτων θερμότητας μειώθηκε  δραστικά - από 2.040 το 2014 σε μόλις πάνω από 200 το 2017. Μεταξύ άλλων, κατά τη διάρκεια της ημέρας το πάρκο άνοιξε, διανέμονται δωρεάν νερό και στη παραγκούπολη οι στέγες βάφτηκαν λευκές, που μείωσαν την εσωτερική θερμοκρασία κατά 5%.Η πόλη του Μόντρεαλ εισήγαγε για πρώτη φορά ένα παρόμοιο σχέδιο δράσης για το καύσωνα το 2004, μειώνοντας τον αριθμό των θανάτων κατά μέσο όρο κατά 2,52 ανά μέρα στις πολύ ζεστές μέρες. Όμως, καθώς τα κύματα καύσωνα αυξάνονται σε ένταση, πιθανόν να χρειαστούν ξανά σύντομα προσαρμογές των μέτρων.

^[4]https://www.thestar.com/news/canada/2018/07/18/89-deaths-now-linked-to-heat-wave-in-quebec.html