Solastalgia - Soliphilia - Eremocene κ.α., νεολογισμοί που θα γίνουν απαραίτητοι στην επικοινωνία μας, Διάβασμα σε 5'

Solastalgia - Soliphilia - Eremocene κ.α., λατινοελληνικoί νεολογισμοί στην εποχή του ανθρωπόκαινου για να μπορέσουμε να διαχειριστούμε τα συναισθήματα μας σε σχέση με τη κλιματική αλλαγή και τη καταστροφή του περιβάλλοντος

 

 

Ο Αυστραλός φιλόσοφος Glenn Albrecht δημιουργεί ένα εντελώς νέο λεξικό για να ταιριάζει με τη μεταλλαγμένη σχέση μας με την υπο εξαφάνιση φύση.

Οι Αυστραλοί έχουν συνηθίσει να αντιμετωπίζουν τις κολάσεις πυρκαγιών. Από τον Ιούλιο του 2019, οι πυρκαγιές έχουν καψει 46 εκατομμύρια στρέμματα, έχουν σκοτώσει τουλάχιστον 36 άτομα και έχουν θανατώσει ή εκδιώξει περισσότερο από ένα δισεκατομμύριο άγρια ζώα. Η Wallaby φάρμα, του Αυστραλού φιλλόσοφου Albrecht ευτυχώς τη γλύτωσε απο τη πυρκαγιά: τα ελικόπτερα με νερό καταπολεμούσαν τη πυρκαγιά ένα μίλι μακρυά πρίν από το αγρόκτημα του Albrechts. Πρόσφατα ζήτησα από τον Glenn Albrecht να μου πεί τι συναισθήματα προκάλεσε η κρίση σ 'αυτόν. "Solastalgia, προφανώς", μου είπε. "Είναι ένα ζωντανό βίωμα αρνητικής αλλαγής".

Ωστόσο, η ξηρική χρόνια που πυροδότησε την περίοδο της πυρκαγιάς της Αυστραλίας - μια ξηρασία που βεβαίως και επιδεινώθηκε από την κλιματική αλλαγή- έχει παραμορφώσει το τοπίο παρόλα αυτά.

Τα μισά από τα δέντρα της φάρμας έχουν πεθάνει, οι καλλιέργειές τους έχουν μαραθεί, και ο ποταμός έχει συρρικνωθεί σε ένα ρυάκι. Τα ζώα έχουν εγκαταλείψει ως επί το πλείστον την περιοχή, εκτός από τα απελπισμένα wallabies.

Ο Albrecht, φιλόσοφος, χρησιμοποίησε τη λέξη Solastalgia¹ το 2003 για να περιγράψει τη χρόνια δυσφορία που προκαλεί η περιβαλλοντική υποβάθμιση ή απλούστερα, η νοσταλγία για το σπίτι σου χωρίς να εχεις εγκαταλείψει το σπίτι σου. Η Solastalgia έχει γίνει από τότε ένα διαρκές μοτίβο της νεωτερικότητας, που επικαλείται συνέχεια για να εξηγήσει την απελπισία που σχετίζεται με τις αρνητικές επιδράσεις της αλλαγής του κλίματος, την εξαφάνιση των ειδών και την βιομηχανική εξόρυξη ορυκτών καυσίμων.

Ερευνητές και ακτιβιστές χαρακτηρίζουν με μια τέτοια λέξη την αδιέξοδη και άσχημη κατάσταση των Γαναίων στη Γκάνα, των οποίων τα βοσκοτοπια έχουν αποξηρανθεί, των κυνηγών των Ινουίτ που εχει μειωθεί ο πάγος της θάλασσας και των Λουιζιαννών των οποίων οι ακτές γέμισαν από τη διαρροή πετρελαίου Deepwater Horizon.

Είναι συνηθισμένο φαινόμενο στην Appalachia, όπου η εξαφάνιση των βουνών - μια εκτατική τεχνική εξόρυξης άνθρακα, με την οποία οι εταιρείες εξαφανίζουν απλά τις κορυφές των βουνών καταστρέφοντας τις και μετατρέποντας το τοπίο σε ερημωμένες κοιλάδες - έχει επιφέρει κατάθλιψη και κατάχρηση ψυχοουσιών στους ντόπιους. Η Solastalgia εχει εμπνεύσει τους τίτλους των pop albums της Αυστραλίας και των κονσέρτων piccolo της Εσθονίας. Ο συγγραφέας Stephen Marche δήλωσε ότι είναι η "καθοριστική ασθένεια του 21ου αιώνα".

Το να ονομάζουμε Solastalgia μια "ασθένεια", όμως, δεν είναι απολύτως ακριβής. "Η Solastalgia μπορεί να είναι πρόδρομος για πιο σοβαρά ψυχιατρικά προβλήματα", μου λέει ο Albrecht. "Είναι ένα υπαρκτό πρόβλημα παρά μια ιατρική διάγνωση." Μοιάζει λιγότερο με κλινική κατάθλιψη από ό, τι κάνει μια τρομοκρατία και ένας φόβος που πάει μέχρι τα κόκκαλα - μια κατάσταση περισσότερο της ψυχής παρά του πνεύματος.

Η Solastalgia που ο Albrecht αναφέρει στο πρόσφατο βιβλίο του "γήϊνα συναισθήματα", είναι το αστέρι σε έναν αστερισμό αναδυόμενων ψυχοterra (ψυχογήϊνων) συνθηκών,- νέες συναισθηματικές καταστάσεις στο άνθρωπο που συνδέονται με την κατάσταση της γης. Πολλοί από τoυς λεκτικούς θησαυρούς του Albrecht έχουν γίνει πάρα πολύ σημαντικοί για τη χώρα του. Υπάρχει η λέξη mermerosity¹, η προληπτική θλίψη που μπορεί να αισθανθεί κάποιος για τα είδη που πιθανώς οι πυρκαγιές της Αυστραλίας θα εξαφανίσουν. Υπάρχει tierratrauma(οξεία υπαρξιακή φρίκη) όταν γινεσαι μάρτυρας, για το ένα τρίτο νησιού του Kangaroo που χρησιμέυει ώς καταφύγιο για κοάλα και άλλα σπάνια είδη άγριας πανίδας – να πιάνει φωτιά. Και υπάρχει terrafurie(γήϊνος θυμός), ο δίκαιος θυμός που προκλήθηκε, ίσως από τη δειλία και την άρνηση του πρωθυπουργού Scott Morrison, ο οποίος ειναι φαν της εξόρυξης άνθρακα, να τα συνδέσει όλα αυτα με τη κλιματική αλλαγη.

Η προϋπόθεση των γήϊνων συναισθημάτων είναι ότι η μεταλλαγμένη σχέση μας με τη φύση - την παραμορφώνουμε όλο και περισσότερο καθημερινά, ακόμη και εάν αποσυρθούμε σήμερα απο αυτήν - απαιτεί ένα νέο λεξικό που να ταιριάζει.

Ζούμε μετά απο όλα αυτά στη σκιά ενός ενιαίου επικού νελογισμού, του Ανθρωπόκαινου, που επινοήθηκε από τους γεωλόγους για να χαρακτηρίσει την εποχή μας που κυριάρχησε ο άνθρωπος. Ωστόσο, ενώ το Anthropocene είναι περιγραφικό, τα πιο ισχυρά λόγια του Albrecht είναι ρυθμιστικά και αποσκοπούν ρητώς στη διαμόρφωση των αλληλεπιδράσεών μας με τον κόσμο.

Ακριβώς όπως η εκμάθηση των ονομάτων των πτηνών μας καθιστά ικανούς να παρατηρήσουμε ένα πουλί που πετά απο πάνω μας με ένα κιτρινο ράμφος, ορίζοντας ετσι ένα νέο σύνολο σχέσεων, ετσι πιστεύει ο Albrecht, ότι μπορεί με το χρόνο να κάνει αυτες τις σχέσεις μέρος των ενεργών βιωμάτων που έζησε. Ναι, υποφέρουμε με την tierratrauma και την terrafurie, αλλά είμαστε επίσης σε θέση να βιώνουμε τη Soliphilia², τη χαρά να προστατεύουμε ένα αγαπημένο περιβάλλον - μια χαρά που μοιράζεται ο καθένας που έχει φυτέψει ένα δέντρο.

Δεν έχουμε τίποτα στην κουλτούρα μας που μας επιτρέπει να αντιμετωπίσουμε τις αλλαγές που έχουν συμβεί από τη Βιομηχανική Επανάσταση " μέχρι σήμερα, δήλωσε ο Albrecht. Ο πυρήνας του έργου του, πρόσθεσε, "είναι να μας βγάλει από αυτές τις αρνητικές εμπειρίες και σε θετικές."

Τη πρώτη φορά που μίλησα με τον Albrecht ήταν τον περασμένο Ιούνιο-αρχές του καλοκαιριού για μένα, χειμώνα στην αυστραλιανή πολιτεία της Νέας Νότιας Ουαλίας. Ο Albrecht έζησε στο Wallaby Farm από το 2014, όταν αποσύρθηκε από μια θέση καθηγητού στο Πανεπιστήμιο Murdoch στο Περθ. Ο ίδιος περιγράφει τον εαυτό του ως έναν αγρότη, διαιρώντας τις ημέρες του, στην παράδοση του Wendell Berry, μεταξύ της σωματικής και της πνευματικής εργασίας. Πάνω από το Skype, έσκυψε προς τον φιλόσοφο σε γυαλιά με πυκνή δομή και ασημένια γένια Van Dyke. Είχε κοπεί το ξύλο εκείνο το πρωί για να κρατήσει ζεστό.

Η υπαναχώρηση του Albrecht στη φύση ήταν, για να την αφουγκρασθεί, στην πραγματικότητα την εξέλιξη στις πρώτες γραμμές ενός μεταβαλλόμενου πλανήτη. "Θα μπορούσα απλώς να ζήσω ολόκληρη τη ζωή μου σε μια κλιματιζόμενη φούσκα", μου είπε, "και να προσποιούμαι ότι όλα είναι εντάξει." Το αγρόκτημα, αντίθετα, έφερε τον Albrecht πιο κοντά στις μούσες του: την κλιματική αλλαγή και τις συνεπαγόμενες τρομακτικές επιδράσεις. Η γη του βρίσκεται σε απόσταση ενός χιλιομέτρου από έναν δρόμο μιας λωρίδας στην κοιλάδα Hunter, που κατά τη διάρκεια μιας πυρκαγιάς θα μπορούσε να γίνει παγίδα θανάτου. Όταν έφτασε το καλοκαίρι, είπε, αρχισε η τρομοκρατία από την λεγόμενη meteoranxiety, μια λέξη που δημιουργήθηκε για το φόβο ενόψει ακραίων καιρικών συνθηκών.
«Ξυπνάω κάθε πρωί ανησυχώντας για τη φωτιά», είπε προφητικά ο Albrecht, έξι μήνες πριν καταβροχθιστεί απο τη φωτιθα το σπίτι του.

Καθώς το αγρόκτημα του αποσγραγγίστηκε-ξεράθηκε τελείως, ο Albrecht αισθάνθηκε τη Solastalgia. Ο Albrecht είχε εφεύρει τη λέξη όταν οι κάτοικοι της κοιλάδας του Hunter άρχισαν να θλιβονται για τη δημιουργία των ανθρακορυχείων – τους μαύρους λάκους, η τρομακτική βουή των μηχανημάτων, τη καταστροφή των οικογενειακών γεωργικών εκμεταλλεύσεων. "Έχασα πολύ βάρος", δήλωσε ένας κτηνοτρόφος στον Albrecht, σε μια συζήτηση που σχετίζεται με τα γήϊνα συναισθήματα. "Ξυπνούσα μεσονυχτίς με το στομάχι μου να ειναι μια σφιγμένη γροθιά και σκεφτόμουν τι θα κάνω;" Ένας άντρας από την Aboriginal είπε ότι είχε αρχίσει να οδηγεί εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά για να αποφύγει "όλες τις τρύπες, όλη τη βρωμιά".

Ο Albrecht στρέφεται και αναζητεί μια λέξη που θα συλλάβει αυτό το μεταστατικό άγχος. Επανέφερε μια κατάσταση που περιγράφεται από τον Ελβετό ιατρό Johannes Hofer το 1688, την ασθένεια που προκαλείται από την έντονη επιθυμία να επιστρέψει στην πατρίδα του κάποιος: ένα συναίσθημα που το γνωρίζουμε σήμερα ως νοσταλγία. Οι κάτοικοι της Κοιλάδας του Hunter, ωστόσο, δεν τολμούσαν να επιστρέψουν στην πατρίδα τους, ήταν ήδη στο σπίτι τους, αν και με μια διαστρεβλωμένη εικόνα πέρα από την απλή αναγνώριση του τοπίου. Άλλες γλώσσες εθνότητων διέθεταν κατάλληλα λόγια, μεταξύ των οποίων η γλώσσα των koyaanisqqatsi των Hopi, η οποια μιλά για αποσύνθεση της ζωής. Αλλά ο Albrecht βρήκε ότι λείπουν τα αγγλικά. Πήρε ένα λεκτικό μόσχευμα το sol-, από τις λέξεις solca desolation, και προσέθεσε τη λέξη algia με την ελληνική ρίζα άλγος(πόνος). "Η Solastalgia βγήκε από το μυαλό μου και από τη γλώσσα μου", γράφει ο Albrecht στα Earth Emotions, "σαν να ήταν πάντα εκεί".

Η Solastalgia κατέληξε να καταλαμβάνει μια θέση στον λαϊκό πολιτισμό και την πολιτική που λίγοι είχαν συνειδητοποίησει, ότι είχαν παραμείνει κενές. Η Naomi Klein π.χ. την έχει χρησιμοποιήσει για να χαρακτηριστεί τη "νέα ανώμαλη" κλιματική αλλαγή, ενώ οι συγγραφείς των βιντεοπαιχνιδιών την χρησιμοποίησαν για να περιγράψουν το τοπίο Red Dead 2.

Η λέξη προκαλεί ένα συγκεκριμένο συναίσθημα που είναι ωστόσο διαδεδομένο, έναν δυϊσμό. Το Meteoranxiety(φοβος για ακραία καιρικά φαινόμενα) είναι τόσο έμφυτο για τους Αυστραλούς κατά τη διάρκεια της πυρκαγιάς, όσο για τους κατοίκους της Φλώριδας που παρακολουθούν το ραντάρ των τυφώνων. "Ο καθένας έχει βιώσει αυτά τα συναισθήματα, αλλά κανείς δεν τα κατονόμασε", δήλωσε ο Albrecht. "Υπάρχουν κενά διαστήματα στη γλώσσα μας, που προσπάθησα να γεμίσω".

Οι νεολογισμοί "εστιάζουν το μυαλό", μου είπε πρόσφατα η Ginny Battson, μια Ουαλή φιλόσοφος."Νέες λέξεις μας κάνουν να καθίσετε και να σκεφτείτε – μήπως είμαστε πραγματικά σε ένα τόσο μεταβαλλόμενο περιβάλλον που πρέπει να αλλάξουμε τη γλώσσα μας"; Οι ίδιοι οι νεολογισμοί της Battson τείνουν να είναι πιο φυσικοί από αυτες του Albrecht. Το 2017, όταν η τέφρα πυρκαγιάς εξαπλωθεί πάνω από το σπίτι της στο Κάρντιφ, χαρακτήρισε το σέπια χρωματισμένο φως Esranebulous, ή αλλιως το φως φάντασμα του Ανθρωπoκαινου. Το 2018, το σπίτι μου στην ανατολική Ουάσινγκτον είχε κατακλυστεί από το ίδιο άγριο σούρουπο, ένα χάλκινο λυκόφως που παράγεται από πυρκαγιές στη γειτονική Βρετανική Κολομβία. Υπάρχει κάτι ταυτόχρονα παρήγορο και ανησυχητικό για το ότι μποιράζομαι τη γνώση αυτή την αισθητήρια εμπειρία με τους ανθρώπους απο όλο το πλανήτη.

Για τον Albrecht, αυτή είναι ακριβώς η αξία των νεολογισμών: Συνδέουν κοινότητες συνειδητοποίησης και αντίστασης. Στα γήϊνα συναισθήματα, περιγράφει λεπτομερώς το έπος των Bulga και Milbrodale, αυστραλιανά χωριά που απευθύνονται στα δικαστήρια για να εμποδίσουν την εξόρυξη άνθρακα. Ο Albrecht διερεύνησε τις απόψεις των ντόπιων - τα ορυχεία ήταν πηγές "σοβαρής ανησυχίας και άγχους", όπως του είπε ένας - και υπέβαλε τις απαντήσεις υπό την ιδιότητά του ως ειδικού μάρτυρα, μια περίπτωση που περιγράφει στα γήϊνα συναισθήματα ως "η Solastalgia πηγαίνει στο δικαστήριο". Είναι αξιοσημείωτο ότι ένας δικαστής συμφώνησε με τη θέση των χωριών και αποφάσισε, ότι το ορυχείο "θα επιδεινώσει την απώλεια της αίσθησης του τόπου".

Ο θρίαμβος της Solastalgia, δυστυχώς ήταν μικρής διάρκειας: Η κρατική κυβέρνηση, με παρεμβάσεις των βιομηχανικών λομπι, τροποποίησε το νόμο και επέτρεψε να γίνει το ορυχείο. Παρ 'όλα αυτά, η υπόθεση δίδαξε βαθύτατα τον Albrecht ότι οι λέξεις μπορούσαν να ενδυναμώσουν καθώς και να διδάξουν. Η Solastagia, μου είπε, "δίνει τη δυνατότητα στους ανθρώπους να μοιραστούν αυτό που διαφορετικά θα ήταν ένα απομονωμένο, ατομικό, ατομικιστικό συναίσθημα και να συνεργαστούν για να νικήσουν την αιτία. H Solastalgia είναι μια αναγνώριση ότι κάτι απτό προκαλεί τη δυστυχία σας. Τη στιγμή που το κάνετε αυτό, έχετε εμπλακεί σε μια ενέργεια-πράξη αντιπολίτευσης(αντίστασης). "

Εχουμε πλυμυρίσει από ανθρωπόκαινους νεολογισμούς, λέξεις και φράσεις που απο τη παλίρροια του οικολογικού άγχους έχουν βγεί έξω στις ακτές της γλώσσας μας. Υπάρχει ένα σύνδρομο μετατόπισης βασικών γραμμών. Ειναι η τάση μας να εγκλιματιζόμαστε ανεπιθύμητα στην περιβαλλοντική καταστροφή, μια οικολογικο-κοινωνική ανομία, η τάση μας να παραβλέπουμε πιο έντονα τη φύση όσο πιο πολύ εξαφανίζεται η ίδια.

Ο παγκόσμαι γνωστός βιολόγος E.O. Ο Wilson είναι ένας ανεξάντλητος geyser(θερμοπίδακας) της γλώσσας: βλέπε, για παράδειγμα, τη Biophilie(Bιοφιλία), μια λέξη που αρχικά φτιάχτηκε από τον Erich Fromm και αργότερα επεκτάθηκε από τον Wilson - για την εγγενή ευχαρίστηση που λαμβάνουμε με την παρουσία άλλων οργανισμών. Ο Wilson είναι επίσης υπεύθυνος για την δυστυχισμένη αντίθεση του, την Eremocene(η εποχή της μοναξιάς), - ένα κοντινό μέλλον με το οποίο οι άνθρωποι θα καταλάβουν απλά έναν κόσμο άδειο από όλα τα άλλα είδη. Η Danielle Celermajer, κοινωνιολόγος στο Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ, χαρακτήρισε πρόσφατα τις πυρκαγιές της Αυστραλίας ως μια υπόθεση Οmnicide (δολοφονία άπαντων), "το σοβαρότερο από όλα τα εγκλήματα".

Ο Albrecht, προσπαθεί να δημιουργήσει concepts με παγκόσμια πολιτισμική εμβέλεια. Η πιο φιλόδοξη ιδέα των γήϊνων συναισθημάτων είναι η λέξη Symbiocene, για τον Albrecht ένα σχεδόν θαυμαστό μέλλον στο οποίο, αντί να κυριαρχούμε επι της φύσης, ζούμε σε τέτοια αρμονία που«σχεδόν κάθε στοιχείο του ανθρώπινου πολιτισμού, της οικονομίας, των οικοτόπων και της τεχνολογίας θα επανενταχθεί αδιάλειπτα σε κύκλους ζωής και διαδικασίες." Symbiocene είναι ένας αραχνοϋφαντος τόπος, όπου οι πανθεϊστικές αξίες ενεργοποιούνται μέσω του techno-outopianism(τεχνοουτοπισμού). «Θα αγαπάμε να τρώμε τις συσκευασίες τροφίμων με βάση την κυτταρίνη», και ετσι ενθουσιάζεται ο Albrecht στα γήϊνα συναισθήματα. "Θα απολαύσουμε τη ζωή σε σπίτια κατασκευασμένα από τούβλα που παράγονται και επισκευάζονται συνεχώς από οικιακούς μύκητες".

Αλλά γιατι όχι ένας τέτοιος Δονκινχωτισμός με τις λέξεις? Αν οι νεολογισμοί έχουν τη δύναμη να δημιουργήσουν νέες συναισθηματικές καταστάσεις, γιατί να μη δημιουργήσουμε αισιόδοξες; Με τη λέξη Solastalgia ξαναφέραμε ένα συναίσθημα που προηγουμένως ήταν απροσδιόριστο στις καρδιές του ανθρώπου. Ομοίως, ο Albrecht ελπίζει ότι η χρήση της λέξης Symbiocene θα καθιερώσει ένα νέο είδος σχέσεων και σχέσης.

Οι κατακλυσμιακές πυρκαγιές της ουρασλίας, μου είπε ο Albrecht όταν μιλήσαμε ξανά τον Ιανουάριο του 2020, ξύπνησε τους συμπατριώτες του αναφορικά με τις δυστοπικές ιδιότητες του Anthropocene. Η ιδέα της υπέρβασης της σημερινής εποχής μας, και της μετάβασης σε ό, τι μπορεί να συνεπάγεται με την Symbiocene, έχει αρχίσει να μοιάζει λιγότερο σαν ένα όνειρο, αλλα με μια στρατηγική επιβίωσης. "Η αναζήτηση ΄για νόημα, για μια καλή ζωή, για χαρά και την ομορφιά και το θαύμα, είναι αυτό που το βιβλίο προσπάθησε να μας φέρει", είπε. Και σε συμβίωση με τη φύση να υπάρξεις, φυσικά, δεν είναι μια νέα ιδέα. Πράγματι, η δική μας ιστορία είναι ένας από τις λίγες ανθρώπινες που πέφτει τόσο θλιβερά τόσο έξω, εκτός ισορροπίας Χρειαζόμαστε νέες λέξεις όχι μόνο για να χαρακτηρίσουμε το Ανθρωποκαινο, αλλά για να επιταχύνουμε σε έναν καλύτερο κόσμο.

Μετάφραση απο την  Αγγλική:blogger

Ο Ben Goldfarbis δημοσιογράφος του περιβάλλοντος, του οποίου τα κείμενα έχουν δημοσιευτεί  στα The Atlantic, the Guardian, Science και σε πολλά άλλα, είναι ο συντάκτης του Eager: The Surprising, Secret Life of Beavers and Why They Matter, Νικητής του PEN / E.O. Βραβείο συγγραφής λογοτεχνικών επιστημών Wilson

1Solastalgia.(λατινικά sōlācium (παρηγοριά)και ελληνική λέξη ρίζα -algia (πόνος)

2 Η ετυμολογική προέλευση της λέξης «πένθος» προέρχεται από την ελληνική γλώσσα, ο μιρμέρος που σχετίζεται με την «κατάσταση ανησυχίας» και το νόημά της συνδέεται με την ταλαιπωρία και τη θλίψη.

3 Η Soliphilia είναι η πολιτική αλληλεγγύη ή η αλληλεγγύη που απαιτείται μεταξύ όλων μας για να είμαστε υπεύθυνοι για έναν τόπο, μια βιοπεριφέρεια, έναν πλανήτη και την ενότητα των αλληλένδετων συμφερόντων εντός του. Ένα πολιτισμικό και πολιτικό κίνημα που βασίζεται στη Soliphilia είναι πλέον απαραίτητο για να προστατεύσει τη δυνατότητα αυτής της θαυμάσιας ψυχολογικής κατάστασης που ονομάζεται «eutierria» [(ευ + ρίζα της λέξηςTierria(γη)] για να βιώσουν οι μελλοντικές γενιές.

Ανθρωπογενής πανούκλα: μια κακομαθημένη ελληνική κοινωνία

Μια κακομαθημένη ελληνική κοινωνία “κάθεται στο κλαδί μοοοοναχή”

Αλλά και οι έξυπνοι κυβερνητικοί που δεν έχουν σκεφτεί τι συμβαίνει στις λαικές αγορές ούτε εχουν κάνει τη πρόταση να αραιώσουν τους εκθέτες-πωλητές παραγωγούς και εμπόρους εναλλάξ μέσα στην εβδομάδα. Απο την άλλη κλείνει ποδηλατάδικα και ενοικιάσεις ποδηλάτων.Ουτε καν σκέφτηκαν ότι με τις κινούμενες βόμβες , π.χ του ΟΑΣΘ στη Θεσσαλονίκη, μόνο το ποδήλατο είναι το ασφαλές μέσο μετακίνησης, φυσικά αν βγάλουμε το αυτοκινήτο, την ερωμένη του Ελληνα.

“Η καταπολέμηση του ιού είναι θέμα πλεόν του πολίτη” διάγγελμα πρωθυπουργού, καθώς δεν συμορφώνονται πολλοί, η μάλλον δεν θέλουν να τους πάρεις τη μαγγειά να κάνουν τις λεγόμενες ταρζανίες τους, για να αιθάνονται διευθυντές της επιχείρησης του εαυτού τους.

Δεν καταλαβαίνουν τι γίνεται γύρω τους , γιατι ποτέ δεν αναζητησαν αιτίες και αφορμές ακόμα και για τους χωρισμούς στις σχέσεις τους. Πάντα θεωρούν, ότι οι ευθύνες είναι εξωγενείς παράγοντες και μας πρίζουν τα  “μέζεα του στεατοπυγικού μας υποσυστήματος”.

Σαν Αμερικανάκια που στους χρόνους του κορωναϊού, πολλοί νέοι βρίσκονται στη Φλώριδα και κολυμπούν.

Είπα στη αρχή σε κάποια κατά νεότερη απο μένα γνωστή μου, θα γεμίσουν τα ψυχιατρεία από ψυχικές διαταράξεις και τα δικηγορικά γραφεία απο συμβαλλόμενους για μη συναινετικά διαζύγια(πριν ακουστεί και διαβαστεί για τη Κινα αν είναι αλήθεια αυτό με τα διαζύγια καθώς είναι κάτι νομοτελειακό αυτό που θα συμβεί), μετα ή κατα τη διάρκεια της σχετικής κοινωνικής απομόνωσης, καθώς μας τράβηξαν τη μπουχάρα ή τη κουρελού κάτω απο τα πόδια, και στις δύο περιπτώσεις διαφορετικά, ανάλογα τη κοινωνική μας θέση.

 

Τώρα θα καταννοήσουν πολλοί ίσως, ότι εχουν οικογένεια και παιδιά δίπλα τους, και ότι πρέπει κάπως να έχουν απέναντι τους μια κανονικότητα για να συνυπάρξουν και όχι να πραγματώνουμε καταστάσεις εις βάρος των άλλων μεσα στο σπίτι. Και ίσως τώρα που ακούν και βλέπουν συνέχεια, σίγουρα τηλεόραση και όχι ραδιόφωνο, γιατι εχουμε γίνει οπτικοί τύποι με τις οθόνες γύρω μας, ισως τώρα μπορέσουν και φιλτράρουν και πιάσουν κάποια θεματάκια, όπως 

• ο υπερβολικός τρόπος διαβίωσης που έχουν καθημερινά,  
• η άρνηση της υπαρκτής κοινωνικής τους ταυτότητας, 
• η επιθυμία τους να γίνουν όλοι Μποδοσάκηδες( αλλα απο τη πλευρά της κοινωικής αναγνώρισης),
• να θεωρούν ότι ανήκουν ακόμα σε κοινωνικό τζάκι, ή 
• ότι ειναι πλέον ανθρωπινο δικαίωμα κατωχυρωμένο στό σύνταγμα να μπορεί ένας νέος άνθρωπος να πάει για 3 ημέρες Βαρκελώνη ή Παρίσι και για μια εβδομάδα ακόμα και ΝΥ με 40 ή 80 ευρω με την χειρότερη ρυπογόνο αεροποριή εταιρεία στο κόσμο.

 

Και αργά να το επαναλαμβάνουν στο μυαλό τους, αργά, αλλα τουλάχιστον ναι εστω και αργά. Εδω δεν βιαζόμαστε. Ισως να ακούσουν το πρόλογο ενός τραγουδιού αναφορικά με τον “Σταύρο τον κότσιφα”.

Και όλα αυτα συμβαίνουν σε μια χώρα που δεν εχει την ικανότητα να κάνει τεστ αναγνώρισης ασθένειας και σφραγίζουν οι ανεύθυνοι μετα τα 54 άλλα 13 νοσοκομεία.

Και μέσα σε όλα ο πρωθυπουργός μιας χώρας που ποτέ δεν βγάζει διάγγελμα παρά μόνο οταν θέλει κάτι για πάρτι του(για τον κάθε ένα το γράφω αυτό οχι για τον σημερινό μόνο), προσεγγίζει την επικυνδυνότητα του θέματος, της ασθένειας του κορωναϊού με ένα σχεδόν αναχρονιστικού τύπου μέσο με μία έκκλιση, ένα καμπανάκι συναγερμού, και την ηρεμία του πληθυσμού, με ένα ανεπανάληπτο τρόπο για αυτά τα σημερινά δεδομένα: τα τηλεοπτικά διαγγέλματα στα οποία τονίζεται στο τέλος το εγώ θα... αλλά ζητάει απο την άλλη τη συλλογικότητα!

Τώρα πια μέσα στο σπίτι εχουμε μόνο τηλεόραση και οπωσδήποτε ένα ρεκόρ θεατών. Φαινεται ότι σε χρόνους κρίσης έχει νόημα να κοιτάξεις στο χρονοντούλαπο για παλιές καλές δοκιμασμένες μεθόδους.

Μόνο που φαίνεται ότι ο πρωθυπουργός αντιγράφει απλά διαγγέλματα άλλων πρωθυπουργών, π.χ του Μακρόν. Θυμάστε τι ειχε γίνει με την ομιλιά της πρώτης κυρίας του Τρουμπ όταν 'χειροτονήθηκε' ο Τρουμπ πρόεδρος της Αμερικής? Τότε έγινε χαμός, για το ότι αντέγραψε τη προηγούμενη πρώτη κυρία. Τωρα δεν ακούγεται τίποτα. Η κρίση τα καλύπτει και τα συγχωρεί όλα. Ακόμα και η εφορία συγχωρεί μερικά...

Η κανονικότητα του πρωθυπουργού δοκιμάζεται, για τον ίδιο, αλλα μόνο αυτό, η δημόσια ζωή και η κοινωνική συνεργασία παραμένουν ορφανές σε γονικό υλικό, όπως πάντα.

Εκκλήσεις για αλληλεγγύη κάνει ο πρωθυπουργός, όταν συγχρόνως καταδικάζει, εκδιώχνει και φυλακίζει τις πρωτοβουλίες στις κατάληψεις που είχαν αναλάβει κρατικό έργο απέναντι στους μετανάστες, για την επιβίωσή τους στη χώρα μας?
 

Και να ακούει τον υπουργό του υγείας να λέει θα τους κάνουμε δύσκολη τη ζωή για να τους απογοητεύσουμε, ότι δεν έχουν ελπίδα εδω και ο πρωθυπουργός να μη τον βάζει στη θέση του? Τι αλλο να πουμε εδω.

 

Και η αλληλεγγύη για τους “πας μη Ελλην βάρβαρος” εκεί στα νησιά που βρίσκεται, η του αρέσει να του λενε “ δικέ μου κράτα καλά και θα σου δώσουμε δωράκια όπως τώρα που πανηγύρισε; Είναι δυνατόν μέσα σε ένα τέτοιο πανικό να μιλάς για την ΕΚΤ και τα λεφτά που δε θα σου δώσει. Τι λαϊκίσμός!

 

Η ΕΚΤ που αγόρασε τα κρατικά ομόλογα, λέει ο πρωθυπουργός. Αλλα έλα που τα αγόρασε απο δευτερογενείς αγορές και τα λεφτά δε θα φτάσουν ποτέ στο ελληνικό ταμείο αλλά θα πάνε κατ' ευθείαν στα funds...(Ι. Βαρουφάκης)

Ενθαρρυντικός και αποφασισμένος, λίγος για πρωθυπουργός όμως, ηθελε να ακουστεί και να φτάσει η ομιλία του σε πολλά αυτιά, αυτό μόνο. Cool ο σημερινός, δραματουργός θα ήταν ο προηγούμενος, θα έγερνε και το κεφάλι του σαν καημενάκι.

Σήμερα από κάτω όμως ήταν η κοινωνία που μεσα σε 10 χρόνια βιώνει τη δεύτερη οξεία υπαρξιακή κρίση σαν κοινωνία. Διαλύεται, και ο πρωθυπουργος προσεύχεται για την κανονικότητα του, τη δική του κανονικότητα, καθώς ο λαός δεν αισθάνετραι καμία κανονικότητα, εκτός και αν πουμε και μπράβο του, ότι ο μοναδικός που δάμασε τον Έλληνα στο τστιγάρο στους κλειστούς δημόσιους χώρους ηταν αυτός. Και απο εδω κάτι φαίνεται για το λαό μας.

Η ηθική κατάσταση της κοινωνίας μας είναι δύσκολη ακόμη και μαζι με την υπάρχουσα οικονομική κρίση εισερχόμαστε και είμαστε ήδη πάλι σε μια νέα .Η έκκληση ακούγεται δυο φορές δραματική, στα αυτιά μου αλλα διαφορετικά.

Δυστυχώς συνέπεσε να ειναι και ο καιρός καλός, και άντε να τον κρατήσει τον φραπεδοέλληνα και τον λουγκοέλληνα στο σπίτι μέσα, και ο καιρός οδηγεί τις μάζες στους δρόμους, στα πάρκα, στα παραλιακά μέτωπα, στις υπαίθριους χώρους άθλησης παρά τον οξύ κίνδυνο για τη ζωή των ηλικιωμένων και ασθενών ατόμων.

 

Και ήδη η έκκληση για "κοινή, αλληλέγγυα δράση" τελικά θα πρέπει να μεταφραστεί όχι σαν σύσταση, αλλά σαν μια απειλή: Αν δεν το κάνετε μόνοι σας, πρέπει να σας αναγκάσουμε.

Κανείς δεν είναι αθώος. Και ο προηγούμενος τη γλύτωσε να τα κούσει. Ο σημερινός πρωθυπουργός που με τη εξουσία στη ΝΔ ξεκίνησε, συνέχισε ο ΣΥΡΙΖΑ, και ξανασυνεχίζει η ΝΔ την καταστροφική κατάσταση στο σύστημα υγειονομικής περίθαλψης, όπου οι ικανότητες του απεναντι στη κρίση έχουν 'εξορθολογιστεί' τελείως. Να αναφέρουμε πριν πόσο λίγο καιρό κάποιος κοντόφθαλμος, όπως όλοι οι δικοί μας ανατολικομεσογειακοί πολιτικοί, έλεγε ότι πρέπει να κλείσουν τμήματα νοσοκομείων και τι έκανε, πρόσφατα ανακοίνωσε οτι θα κλείσουν άλλα 13 νοσοκομεία στη χώρα.

Τώρα οι πολίτες μπορούν να το κρίνουν (?) και να πράξουν το σωστό κοινό πράγμα? Αυτοί που δεν μπορουν να αναπνεύσουν μέσα στο σπίτι όχι απο μόλυνση απο το ιό αλλα (και εδω πέρνουμε ένα παράδειγμα) ασφυκτιούν από τις μάζες χαρτιού τουαλέτας που αγοράζουν, για ένα και μοναδικό σκοπό,να μπορούν να εξασφαλίσουν μισοκαθαρά τα οπίσθια τους, γιατι κανείς δεν τους ε΄χει πεί ότι υπάρχει και το ντούζ. Αλλα κοιτάζουμε τι? "Τον κώλο μας" κυριολεκτικά  θα έλεγε κάποιος.

Αυτοί που διώχνουν τους ανθρώπους στα σύνορα, γιατι το θεωρούσαν οικονομική αναγκαιότητα να γυρίσουν πίσω, αυτοί που ηρθαν, και τωρα λιγότερο προβληματίζονται γιατι ετσι κι αλλιως τους γηραιότερους πιάνει.

 

Εκείνοι που ακόμα σε θεωρίες συνομωσίας πιστεύουν και θεωρούν τους εαυτούς τους -αντί να ακούσουν την απέναντι πλευρά των επιστημόνων και επιδημιολόγων- μια αυθεντία?

Εκείνοι που πηγαίνουν σε εστιατόρεια, ταβέρνες, μπαρ και καφετέριες και θέλουν πάντα να καθίσουν σε δικό τους τραπέζι και εάν όλα είναι κατηλειμμένα και τους προσφέρεις να καθίσουν μαζί σου το αρνούνται και φεύγουν, αλλα πριν φύγουν σε κοιτάζουν παράξενα. Και να μη πούμε και αυτό, ότι δεν κάθονται ποτέ οι νέοι δίπλα σε ηλικιωμένους, θεωρώντας ότι έχουν τη λέπρα.

Αυτη η κοινωνία μας δεν ήρθε ως μάννα εκ του ουρανού πρωθυπουργέ, φτιάχτηκε ιστορικά απο πολιτικά-κομματικά συστήματα, γονείς και εκπαιδευτικό σύστημα.

Βλέπουμε ότι η συμπεριφορά τους για τη κοινωνική συνύπαρξη στον κόσμο των ενηλίκων δύσκολα μπορεί να εγκαταλείψει το στάδιο του παιδικού σταθμού, όπως μου είπε κάποιος, είναι η τραγωδία της γήρανσης.

Η κοινωνία θα δείξει και σήμερα για ποσο κοινωνική αλληλεγγύη είναι ικανή εαν πρώτα πρέπει να αναγκαστεί ο μηχανισμός να ενεργήσει κατασταλτικά με ελέγχους, απαγορεύσεις και νόμους προτού μπορέσει να δεχθεί ακόμη και μια ελάχιστη μείωση της άνεσής και της βολής της προς όφελος όλων - μιας κοινωνίας που έχει περάσει εδώ και δεκαετίες  

 

το μοτο, δεν υπάρχει τίποτε άλλο παρά το προσωπικό οικονομικό συμφέρον, και τα τελευταία χρόνια, και η ατομική μου αυθεντικότητα.

Μια κοινωνία ανήλικη και κακομαθημένη. Η αθλιότητα ειναι μέσα στο σπίτι μας, μέσα μας, όχι εκτός.

Ανθρωπογενής πανούκλα: ο ιός παραλύει τη ζωή μας. Πώς λειτουργεί; Και τι συμβαίνει στο σώμα ενός προσβεβλημένου ατόμου; Ένα ταξείδι με κρυφή κάμερα

Η επίθεση στο σώμα μας: Πώς ο Sars-CoV-2 κυριεύει και καταστρέφει τα κύτταρα μας. Ενα ταξείδι με την ασθένεια Covid-19.

Ο ιός παραλύει τη ζωή μας. Πώς λειτουργεί; Και τι συμβαίνει στο σώμα ενός προσβεβλημένου ατόμου; Ένα ταξείδι με κρυφή κάμερα.

 

Διάβασμα σε 3,5 '                                           TSH 14032020

Λειτουργεί μυστικά. Το καμουφλάζ είναι η ειδικότητά του. Κανείς δεν ξέρει πού είναι και πότε θα εμφανιστεί. Ακόμα και τα κύτταρα που απαγάγει. Οι φύλακες δεν τον αναγνωρίζουν και δεν μπορούν να χτυπήσουν συναγερμό. Ακόμη και αν ειναι πολύ καιρό ήδη στο εσωτεριό του κυτάρου και εκει έχει αρχίσει να πολλαπλασιάζεται. Εκατό έως χίλιες φορές. Αλλά τότε είναι ήδη πολύ αργά. Ιογενής κατάσταση. Έκτακτη ανάγκη.

Μέρες πριν ακόμα ήταν σε ένα σταγονίδιο. Ένα φτάρνισμα, ένας βήχας, και ουπς πετάει μέσα από τον αέρα, μαζί με στρατιές ομοϊδεάτων που πετούν προς όλες τις κατευθύνσεις. Ορισμένοι αγγίζονται από τον ήλιο της άνοιξης και οι ακτίνες UV τον καταστρέφουν.Άλλοι προσγειώνονται σε μάνδαλα πόρτας ή παγκάκια κήπου. Περνούν εδώ τρεις μέρες και έχουν ένα μόνο στόχο: να βρουν έναν οικοδεσπότη και να τον ξεγελασουν. Αν δεν πετύχουν, καταρρέουν. Εάν πετύχει η προσπάθεια, οι άνθρωποι μπορούν να πεθάνουν.

Είναι ένας αγώνας για ζωή και θάνατο. Η εξέλιξη(evolution) έχει προετοιμάσει τον ιό για αυτό τον αγώνα του. Επίσης, δεν γνωρίζουν γιατί ο Sars-CoV-2 (ο ιός) είναι δέκα φορές πιο επικίνδυνος από την κοινή γρίπη ή γιατί ένας στους πέντε πάσχει από σοβαρή ασθένεια του πνεύμονα, την Covid-19(ασθένεια), και καταλήγει στη μονάδα εντατικής θεραπείας ή ίσως ακόμη και στο θάνατο. Αλλά γνωρίζουν, ότι αυτός ο ιός είναι μεταδοτικός, του αρέσει η κινητικότηταειναι, είναι ύπουλος και αδίστακτος.

Οδοντοτό φόρεμα ως μυστικό όπλο

Το Sars-CoV-2 προέρχεται από την οικογένεια των ιών corona. Οι συγγενείς του ονομάζονται Sars ή Mers και είναι με 120 νανόμετρα ακόμη μικρότεροι από πολλούς άλλους ιούς. Το όνομα Corona είναι εμπνευσμένο από τις ΑΚΙΔΕΣ με τις οποίες η επιφάνεια του είναι γεμάτη και οι οποίες κάνουν τα σωματίδια του ιού να μοιάζουν με ένα μικρό βασιλιά. Οι ΑΚΙΔΕΣ αυτές μπορεί να θυμίζουν ένα στέμμα, αλλά είναι πολύ περισσότερο από αυτό, ένα μυστικό όπλο, ένα κλειδί για τα κύτταρα που βρίσκονται κυρίως στη μύτη, στο στόμα, στους πνεύμονες ή στο καρδιαγγειακό σύστημα του ανθρώπινου οργανσμού. Πρέπει να πάει κάπου, πρέπει οπωσδήποτε για να μη πεθάνει.

Το δρόμος του είναι γεμάτο εμπόδια και ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος. Δεκάδες χιλιάδες διαφορετικοί ιοί προσπαθούν να εισχωρήσουν στον ανθρώπινο και ζωϊκο οργανισμό κάθε μέρα. Για τους ιούς, δεν είναι τίποτα περισσότερο από γιγαντιαία φρούρια που πρέπει να κατακτηθούν. Μέσα και πάνω απο το δέρμα; Δεν υπάρχει πιθανότητα να το καταφέρουν. Για τον ιό corona, είναι τόσο ανυπέρβλητο όσο ένα bunker για τους ανθρώπους. Εαν επιμείνετε σε ένα δάγκωμα σάντουιτς; Είναι μόνο μια καλή ιδέα αν δεν καταλήξει στο στομάχι. Εκεί το χαμηλό και συνεπώς όξινο pH διαλύει το προστατευτικό του κάλυμμα. Επίσης κινδυνεύει σε τραπέζια ή στα δάχτυλα, όπου ο θάνατος απειλείται με σαπούνι.

Ο ασφαλέστερος τρόπος είναι ο ευκολότερος. Στο στόμα, τη μύτη ή τα μάτια, εκείνες τις εισόδους του οργανισμού που είναι εμφανείς ανοιχτές. Αυτό είναι ιδιαίτερα εύκολο όταν ο ιός μεταφέρεται με ένα δάχτυλο απευθείας στο στόχο, για παράδειγμα όταν κάποιος αγγίζει τα χείλη του.

Ήδη στις βλεννογόνες μεμβράνες αρχίζει το ζόρισμα για το ιό. Κάποιοι βλέπουν τις κορυφές των συναδέλφων τους να τεμαχίζονται από τα κύτταρα. Όσο πιο κοντά έρχονται στα κύτταρα της στοματική κοιλότητα ή στα τοιχώματα του λαιμού, τόσο περισσότερο τους επιτίθενται. Ο στόχος είναι να ξεφύγει ή να μπεί σε ένα κύτταρο το συντομότερο δυνατό.

Μπροστά από τις πύλες των κυττάρων, ο ιός προσποιείται ότι είναι ειρηνικός. Με τις ΑΚΙΔΕΣ του είναι καλά καμουφλαρισμένο. Σαν μια πρωτεΐνη που προσκολλάται στα κύτταρα για να τα προμηθεύσει με στοιχεία ή μηνύματα. Αυτό ακριβώς μιμείται ο ιός corona. Οι ΑΚΙΔΕΣ τους ταιριάζουν στον υποδοχέα των κυττάρων όσο ταιριάζει ένα κλειδί στην κλειδαρότρυπα. Ανυποψίαστα, το κύτταρο τυλίγει τον ιό με την κυτταρική του μεμβράνη, και το καταπίνει ουσιαστικά. Αυτή η διαδικασία ονομάζεται ενδοκυττάρωση. Συνήθως είναι απαραίτητο για επιβίωση, αλλά τώρα είναι μοιραίο πλέον. Πόσο μοιραίο θα δείξει αργότερα. Ο άνθρωπος δεν το αισθάνεται ακόμα κάτι τέτοιο.

Το τέχνασμα είναι απλό και παλιό όπως η ίδια η ανθρωπότητα. Ακριβώς έτσι και οι Έλληνες πήραν την Τροία στη μυθολογία. Σήμερα, αυτά τα προγράμματα υπολογιστών ονομάζονται Trojans που χακάρουν ξένα συστήματα, όπως ο ιός corona το κύτταρο ξενιστή. Πρέπει να είναι πολύ προσεκτικός ώστε να μην ανακαλυφθεί από τους φρουρούς. Δεκάδες από αυτούς περιπολούν το κύτταρο όλο το εικοσιτετράωρο για να εντοπίσουν εισβολείς. Ο ιός κρύβεται. Επιθυμεί να αποτρέψει αυτούς τους φύλακες, να στείλουν αγγελιοφόρες ουσίες για να προειδοποιήσουν τα γειτονικά κύτταρα και έτσι να ενεργοποιήσουν μια σειρά από συστήματα συναγερμού. Όσο πιο πολύ διαρκεί η προσπάθεια του αυτή, τόσο αργότερα ξεκινάει ο συναγερμός του σώματος κατά των ιών. "Προειδοποίηση, προσοχή, κάποιο λάθος συμβαίνει, να ειστε όλοι έτοιμοι για το χειρότερο."

Δεν εχει φτάσει το στόχο του ακόμα. Ο ιός δεν χρειάζεται να καταπολεμήσει ακόμη τα μακροφάγα ή τα αντισώματα. Μπορεί να λειτουργήσει ειρηνικά. Με το γονιδίωμα του, ένα μόριο RNA, παίρνει τον έλεγχο των κεντρικών μονάδων ελέγχου κυττάρων και αντικαθιστά το πρόγραμμα κατασκευής κυττάρου στον πυρήνα. Στη συνέχεια, καλούνται οι εργάτες. Σημαντικές διαδικασίες μετατρέπονται σε παραγωγικές διαδικασίες του ιού. Το κύτταρο μεταλλάσσεται σε ένα μυστικό εργοστάσιο ιού. Ένα καινούργιο σωματίδιο του ιού εκτινάσεται γρήγορα το ένα μετά το άλλο. Αν κοιτάξει ένα γύρω του, δεν βλέπει παρά μόνο αντίγραφα του εαυτού του.

Σε μόλις έξι έως οκτώ ώρες, πλυθαίνουν σε μια ομάδα περίπου 1.000 ιογενών αρχαρίων. Όσο πιο πολλά γίνονται, τόσο πιο στενό γίνεται το περιβάλλον του κυττάρου σχεδόν γίνεται κελιστοφοβικό. Αρχίζουν τα παραγκωνίσματα. Τα πρώτα αρχίζουν να ψάχνουν για μια διέξοδο και τη βρίσκουν εκεί που πετάγονται συνήθως τα σκουπίδια. Φεύγουν έξω. Απλά να βγούν απο εδώ ειναι ο στόχος τους.

Είναι θέμα χρόνου πριν αποκαλυφθεί η προσποίησή η μετάλλαξή του. Ο κύτταρο-ξενιστής απειλείται σιγα σιγα να καταρρεύσει. Τα συστήματά του είναι υπερφορτωμένα και καταρρέουν. Εάν τίποτα δεν λειτουργεί καθόλου, ενεργοποιεί ένα πρόγραμμα αυτοκαταστροφής. Το απαχθέν κύτταρο αυτοκτονεί για να προστατεύσει τους άλλους. Καταρρέει διαλύεται σε όλα τα μεμονωμένα μέρη του. Για τους ιούς, αυτό είναι καλό στην αρχή. Τελικά είναι ελεύθεροι, τελικά μπορούν να κάνουν ό, τι θέλουν: σκαρφαλώνουν και σπεύδουν σε ένα από τα γειτονικά κύτταρα, όπου όλα ξεκινούν και πάλι απο την αρχή. Αν δεν εμφανιζόταν ξαφνικά όλα αυτά τα μακροφάγα κύτταρα να κόβουν το δρόμο τους, να τα περιβάλλουν και να τους επιτίθενται.

Ιοί εναντίον μακροφάγων
Η κρίσιμη φάση έχει ξεκινήσει. Ο ιός έχει εκτεθεί, αναγνωριστεί και εντοπιστεί από το ανθρώπινο ανοσοποιητικό σύστημα. Τώρα πρέπει να οπλιστεί ενάντια σε όλους τους βοηθούς που έρχονται απο παντού. Τα μακροφάγα κύτταρα ειναι τα πρώτα αφαιρούν τους ιούς και τους πετούν έξω. Ακόμα και οι ιοί που βρίσκονται ήδη σε έναν ξενιστή δεν είναι ασφαλείς από αυτούς. Γίνεται σφαγή. Η στοματική κοιλότητα μετατρέπεται σε πεδίο μάχης όπως και ο φάρυγγας. Όλα γίνονται γλυστερα, κολλώδη και γλοιώδη.

Οι ιοί προσπαθούν να κρατηθούν κάπου έτσι ώστε να μην παρασυρθούν από "τη λάσπη"και να απορριφθούν με ένα μαντήλι. 2 έως 20 ημέρες μετά την μόλυνση του πρώτου κυττάρου, τα πρώτα συμπτώματα είναι εμφανή, ρινική καταρροή, πονόλαιμος ή βήχας. Η αναπνευστική ασθένεια Covid-19 αναπτύχθηκε από τον ιό Sars-CoV-2. Τώρα οι άνθρωποι δεν αισθάνονται πλέον τον ιό, αλλά την αντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματος σε αυτόν. Η ερώτηση: πόσο καλά λειτουργεί η αντίδραση; Ποιος είναι πιο αποτελεσματικός, η φυσική άμυνα ή ο ιός;
Στις περισσότερες περιπτώσεις, ο Sars-CoV-2 είναι ανεπιτυχής. Τότε μπορεί να είναι τυχερός ο ιός εάν εκδιωχθεί από ένα βήξιμο και μπορεί να ξεκινήσει και πάλι στον καθαρό αέρα, για παράδειγμα σε ένα τραπέζι στον κήπο ή σε μάνταλο μιας πόρτας.

Κάθε πέμπτη περίπτωση είναι δύσκολη. Ο ιός συνεχίζει να εξαπλώνεται, μέσα από το λαιμό προς τα κάτω προς τους πνεύμονες. Παρόλο που γίνεται όλο και πιο δύσκολο, πρέπει να βιαστεί, γιατί ξαφνικά είναι τόσο ζεστό παντού. Το ανοσοποιητικό σύστημα προκαλεί την περαιτέρω αύξηση της θερμοκρασίας του σώματος, τα καλύτερα μακροφάγα κύτταρα σπεύδουν, που ονομάζονται και μεγάλοι φαγάδες, που σκοτώνουν τον ιό.

Μετά από λίγες μέρες, πρέπει να ξεφύγει από τα δολοφονικά μακροφάγα κύτταρα, τα οποία πολλαπλασιάζονται τόσο γρήγορα όσο οι ιοί στα εργοστάσια τους. Τα πιο απειλητικά είναι τα αντισώματα που έχουν αναγνωρίσει το σύστημα του ιού και στοχεύουν τις κορυφές του. Αν εξουδετερωθούν, ο ιός είναι εκτός δράσης. Δεν υπάρχουν τόσο επικίνδυνοι αντίπαλοι παντού. Εάν το ανοσοποιητικό σύστημα αποδυναμωθεί, ο ιός είναι εύκολος.

Κάποιοι γιατροί αγωνίζονται με το αντιικό φάρμακο HIV Kaletra, τη δραστική ουσία χλωροκίνη της ελονοσίας ή το νέο αντιιικό φάρμακο Remdesivir, οπου αυτα έχουν απλευθερωθεί. Ωστόσο, σύντομα θα δωθεί για κλινικές μελέτες σε πολλές χώρες. Τα φάρμακα έχουν σχεδιαστεί για να εμποδίζουν τον ιό να τρώει όπου είναι πραγματικά επικίνδυνο: βαθιά μέσα στα κατώτερα πνευμονικά κύτταρα. Εκεί μπορεί να προκαλέσει όλεθρο, να μολύνει τις κυψελίδες και ολόκληρο τον ιστό. Είναι επικίνδυνο.

Καταπολέμηση των πνευμόνωνΤο Sars-CoV-2 δεν μπορεί να εξαπλωθεί στους πνεύμονες χωρίς καμία αντίσταση απο πουθενά. Οι μεγάλοι φαγάδες του επιτέθηκαν. Υπάρχουν επίσης τα λεγόμενα Τ-κύτταρα που αντέχουν στον ιό, όπως επίσης ένα πλήρες κοκτέιλ ουσιών αγγελιοφόρων ορμονών. Όλα τα σήματα τους ειναι: συναγερμός στους πνεύμονες. Είναι πλέον καιρός να πολεμήσουμε τον εχθρό. Εάν δεν μπορούν να προστατεύσουν τους πνεύμονες, απειλείται η συνολική κατάρρευση. Το ανοσοποιητικό σύστημα προσπαθεί απεγνωσμένα να αφαιρέσει κύτταρα που έχουν μολυνθεί με τον ιό. Συχνά όμως δεν γνωρίζουν πλέον σε ποιούς επιτίθενται.

Υπάρχει τεράστια ανακατωσούρα στους πνεύμονες, μια μεγάλη διήθηση κυττάρων παράγει μεταξύ τριάντα και σαράντα διαφορετικά ένζυμα. Αυτές οι ουσίες αγγελιοφόρου στέλνουν μια εντολή: Δώστε προσοχή! Προστατέψτε τον εαυτό σας! Πολλαπλασιαστείτε! Τα πάντα είναι έντονα κόκκινα, πρησμένα, επώδυνα. Η πίεση αυξάνεται. Ο πόνος αυξάνεται καθώς τα κοντινά νευρικά κύτταρα συμπιέζονται. Η θερμοκρασία του σώματος συνεχίζει να αυξάνεται καθώς τα αμέτρητα κύτταρα καταστρέφονται.

Και αυτό οδηγεί σε μια ανεξέλεγκτη κατάσταση στο σώμα. Ειδικά επειδή οι πνεύμονες δεν είναι πλέον ικανοί να απορροφούν σωστά το οξυγόνο. Το ανοσοποιητικό σύστημα είναι εντελώς συγκλονισμένο. Ξεκινάει το οίδημα, επείδη οι πνευμονοκοιλότητες είναι παχιές και μπλοκαρισμένες. Επιπλέον, η παροχή οξυγόνου καθίσταται ολοένα και πιο σπάνια, γεγονός που επιδεινώνει την κατάσταση. Η βλέννα που δημιουργείται δεν μπορεί να πλέον να φύγει πλέον. Ο ασθενής παλεύει για οξυγόνο(αέρα), αναπνέει όλο και γρηγορότερα.

Παρ 'όλα αυτά, του διδεται η αίσθηση μιας έντονης δύσπνοιας. Υπάρχει κίνδυνος θανάτου από ασφυξία. Οι γιατροί πρέπει να προσθέσουν οξυγόνο μέσω ενός καθετήρα. Αυξάνουν τη συγκέντρωσή του από το φυσιολογικό 20 τοις εκατό σε 50 έως 70 τοις εκατό. Τα σταγονίδια στους πνεύμονες μεγαλώνουν, υπάρχει διαρροή υγρών από τους ενδιάμεσους πνεύμονες. Η αναπνευστική οδός γίνεται ασθενέστερη. Η φλεγμονή εξαπλώνεται από τους πνεύμονες σε ολόκληρο το σώμα.

Καρδιακές αρρυθμίες, νεφρική ανεπάρκεια, πτώση της αρτηριακής πίεσης, πιθανότητα κατάρρευσης λειτουργίας πολλαπλών οργάνων. Όλα αυτά οδηγούν σε μια κατάρρευση του ανοσοποιητικού συστήματος. Στο τέλος μερικές φορές δεν είναι καν σαφές από τι πεθαίνει κάποιος.

Ο ασθενής είναι σε καταστολή και σχεδόν δεν καταννοεί τίποτα. Αυτοί που επιβιώνουν συνήθως δεν θυμούνται πλέον τι τους δημιούργησε ο ιός. Δεν είναι ακόμη σαφές εάν ένα άτομο που έχει αναρρώσει θα είναι από τώρα και στο εξής άνοσο.

Και ο ιός, αυτός ο μικροσκοπικός τραμπούκος αυθάδης; Αν ο άνθρωπος πεθάνει, έχει καταστραφει και αυτός. Εκτός αν πριν από τον θάνατο έχει βήξει και έχει φέρει πάλι τον ιό έξω. Στη συνέχεια ψάχνει για έναν νέο οικοδεσπότη και όλα ξεκινούν πάλι απο την αρχή

Για μικρό χρονικό διάστημα, ο ιός ζωντανεύει για λίγο, διαφορετικά είναι πάντα μισόνεκρός και ποτέ καλά ζωντανός.

Το κείμενο συντάχθηκε από τους Carole Koch und Peter Hossli με συνεντεύξεις με τους,

• Cornel Fraefel είναι Καθηγητής της Ιολογίας και Διευθυντής του Ιολογικού Ινστιτούτου στο Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης.
• Huldrych Günthard είναι ένας υπεύθυνος μολυνσηματικών ασθενειών  στην Κλινική για τις Λοιμώξεις και την Υγιεινή του Νοσοκομείου στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Ζυρίχης.
• Beda Stadler είναι βιολόγος, ομότιμος καθηγητής και πρώην διευθυντής του Ινστιτούτου Ανοσολογίας στο Πανεπιστήμιο της Βέρνης.
• Volker Thiel είναι ερευνητής και καθηγητής στο Ινστιτούτο Ιολογίας και Ανοσολογίας στο Πανεπιστήμιο της Βέρνης. 
• Pietro Vernazza Ιατρικός διευθυντής στην Κλινική Λοιμωδών Νοσημάτων και Υγιεινής Νοσοκομείων στο Καντονικό Νοσοκομείο St.Gallen.

Ανθρωπογενής πανούκλα: Novel Virus:Μετακύλιση των ευθυνών μας στη βιασμένη από εμας άγρια φύση. Διάβασμα σε 4'.

Μύθος, μύθος... μύθος, ότι τα εξωτικά ζωάκια είναι υπεύθυνα για την δημιουργία και μετάδοση των ιών.

Επιστήμονες θεωρούν τις νυχτερίδες και τους παγκολίνους ως πιθανές πηγές του ιού σαν ξενιστές, αλλά η πραγματική ευθύνη βρίσκεται αλλού - στις ανθρώπινες επιθέσεις στο περιβάλλον.

Πρός διευκρίνηση:  Ο νέος κορωνοϊός-2019 ονομάζεται τώρα SARS-CoV-2, ενώ η ασθένεια που προκαλεί ονομάζεται COVID-19

 

 Θα μπορούσε να ήταν ένας πανγκολίνoς ή μια νυχτερίδα ή όπως πρόσφατα μια τελείως ανόητη θεωρία που έκανε to γύρο του κόσμου, και προτάθηκε να είναι ένα φίδι .

Ο αγώνας για να βρεθεί η πηγή του COVID-19, ο κορωναϊός, που εχει βάλει σήμερα περισσότερους από 150 εκατομμύρια ανθρώπους σε καραντίνα με υγειονομικές απολυμάνσεις στην Κίνα και αλλού, είναι ακόμα ανοιχτός. Η ζωική προέλευση του ιού είναι το κρίσιμο μυστήριο για την επίλυση του προβλήματος. Αλλά οι εικασίες σχετικά με το ποιο άγριο πλάσμα αρχικά εχει μέσα του τον ιό αποκρύπτει μια πιο θεμελιώδη πηγή της αυξανόμενης ευπάθειας μας στις πανδημίες: τον επιταχυνόμενο ρυθμό της απώλειας οικοτόπων.

Από το 1940, εκατοντάδες μικροβιακοί παθογόνοι οργανισμοί έχουν αναπτυχθεί ή επανεμφανίζονται σε νέα εδάφη όπου δεν τους είχαμε δει ποτέ πριν. Περιλαμβάνουν τον HIV, την Έμπολα στη Δυτική Αφρική, το Zika στην Αμερική και μια σειρά από νέους κοροναϊούς. Η πλειοψηφία τους - το 60% - προέρχεται από τα σώματα των ζώων. Ορισμένα προέρχονται από κατοικίδια και παραγωγικά ζώα. Τα περισσότερα από αυτά τα παθογόνα - περισσότερα από τα δύο τρίτα - προέρχονται από τα άγρια ζώα.

Αλλά αυτοί οι παθογόνοι οργανισμοί δεν είναι το φταίξιμο των άγριων ζώων. Αν και οι ιστορίες που απεικονίζονται με εικόνες άγριων ζώων ως "πηγή" θανατηφόρων επιδημιών θα μπορούσαν να υποδηλώνουν κάτι διαφορετιό, τα άγρια ζώα δεν είναι ιδιαίτερα μολυσμένα από θανατηφόρα παθογόνα, που θα μπορουσαν να μας μολύνουν. Στην πραγματικότητα, τα περισσότερα από αυτά τα μικρόβια ζουν ακίνδυνα πάνω και μέσα σε αυτά τα άγρια ζώα.

Το πρόβλημα είναι ο τρόπος με τον οποίο η αποψίλωση των δασών και η επέκταση των πόλεων, και των βιομηχανικών δραστηριοτήτων δημιουργούν δρόμους για την εγκατάσταση των ζωϊκών μικροβίων στον ανθρώπινο οργανισμό.

Η καταστροφή των οικοτόπων απειλεί τεράστιους αριθμούς άγριων ειδών με εξαφάνιση, συμπεριλαμβανομένων των φαρμακευτικών φυτών και των ζώων από τα οποία εξαρτάται ιστορικά η φαρμακοποιία μας. Αναγκάζει επίσης εκείνα τα άγρια είδη που απομένουν να συγκεντρώνονται σε μικρότερα τεμάχια άγριας φύσης του εναπομείναντος οικοτόπου, αυξάνοντας ετσι την πιθανότητα να έρθουν σε επαναλαμβανόμενη, στενή επαφή (επικοινωνία) με τους ανθρώπινους οικισμούς που επεκτείνονται στα πρόσφατα κατακερματισμένα ενδιαιτήματά τους. Είναι αυτό το είδος επαναλαμβανόμενης, στενής επαφής που επιτρέπει στα μικρόβια που ζουν στο σώμα τους να περάσουν στο δικό μας, μετατρέποντας τα καλοήθη ζωικά μικρόβια σε θανατηφόρα ανθρώπινα παθογόνα.

Ας δουμε τον ιό της Έμπολα. Σύμφωνα με μια μελέτη του 2017, η επιδημία και όχι πανδημία Ebola, η οποία έχει συνδεθεί με διάφορα είδη νυχτερίδων, είναι πιθανότερο να εμφανιστεί σε περιοχές της Κεντρικής και Δυτικής Αφρικής που έχουν βιώσει πρόσφατα δραστηριότητες αποψίλωσης. Η αποψίλωση των δασών των νυχτερίδων, τις αναγκάζει να πετάξουν σε δέντρα σε αυλές και αγροκτήματα, αυξάνοντας έτσι την πιθανότητα ένας άνθρωπος, για παράδειγμα, να δαγκάσει ένα φρούτο το οποίο έχει πάνω σάλιο νυχτερίδας. Ειναι το ίδιο που μπορεί να συμβεί οταν πίνουμε τη μπύρα απο το κουτάκι, καθώς δεν ξέρουμε τι ζώο(συνήθως ποντικάκι ή αρουραίος) εχει περάσει πάνω απο το στόμιο του κουτιού στο χώρο που αποθηκέυεται.

Τέτοιες συναντήσεις επιτρέπουν σε πλήθος ιών που μεταφέρονται ακίνδυνα από τις νυχτερίδες - Έμπολα, Νίπα και Μάρμπουργκ, για να αναφέρουμε μερικούς - να εισχωρήσουν στους ανθρώπινους οργανισμούς. Όταν τέτοια, λεγόμενα “spillover effects“, συμβαίνουν αρκετά συχνά, τα ζωϊκά μικρόβια μπορούν να προσαρμοστούν στο σώμα μας και να εξελιχθούν σε ανθρώπινα παθογόνα.

Οι επιδημικές εκρήξεις των κουνουπιών έχουν παρόμοια σχέση με την αποψίλωση των δασών, αν και λιγότερο λόγω της απώλειας οικοτόπων, και περισσότερο λόγω της μεταμόρφωσης, αλλαγής δηλαδή των οικοτόπων.

Καθώς τα φύλλα και οι ρίζες των δέντρων εξαφανίζονται, το νερό και τα ιζήματα ρέουν ευκολότερα κατά μήκος του φαλακρού εδάφους, που εχει ανοιχτεί πρόσφατα. Τα κουνούπια που φέρουν ελονοσία πολαπλασιάζονται στις ηλιόλουστες λακούβες. Μια μελέτη σε 12 χώρες διαπίστωσε ότι τα είδη κουνουπιών που μεταφέρουν ανθρώπινους παθογόνους οργανισμούς είναι δύο φορές πιο συνηθισμένα στις αποψιλωμένες περιοχές σε σύγκριση με τη παρθένα φύση.

Η καταστροφή των οικοτόπων καταστρέφει επίσης τα μεγέθη του πληθυσμού διαφορετικών ειδών με τρόπο που μπορεί να αυξήσουν την πιθανότητα εξάπλωσης ενός παθογόνου παράγοντα.

Παράδειγμα ο ιός του Δυτικού Νείλου, είναι ένας ιός αποδημητικών πτηνών. Το γεγονός ότι οι πληθυσμοί των πτηνών στη Βόρεια Αμερική έχουν συμπιεστεί χωρικά από την απώλεια οικοτόπων καθώς και από άλλες ανθρωπογενείς δραστηριότητες και καταστάσεις, οι πληθυσμοί έχουν μειωθεί περισσότερο από 25% τα τελευταία 50 χρόνια.

Αλλά τα είδη δεν μειώνονται με ενιαίο συντελεστή. Δηλαδή, κάποια είδη πτηνών, όπως οι δρυοκολάπτες και οι ραλίδες , έχουν πληγεί περισσότερο από τα γενικότερα γνωστα, όπως οι κοκκινολαίμηδες και τα κοράκια. Αυτό αυξάνει την αφθονία του ιού του Δυτικού Νείλου στα εγχώρια σμήνη πουλιών μας, διότι, ενώ οι δρυοκολάπτες και οι ραλίδες είναι κακοί φορείς του ιού, οι κοκινολαίμηδες και τα κοράκια υπερέχουν σε αυτό. Ετσι η πιθανότητα ένα τοπικό κουνούπι να δαγκώσει ένα πουλί μολυσμένο με ιό του Δυτικού Νείλου και στη συνέχεια έναν άνθρωπο αυξάνεται.

Ομοίως, η επέκταση των προαστίων στο βορειοανατολικό δάσος αυξάνει τον κίνδυνο ασθένειας που προκαλείται από τσιμπούρια, γιατι διώχνονται πλάσματα όπως τα διδελφόμορφα(opossums), τα οποία βοηθούν στον έλεγχο των πληθυσμών των

τσιμπουριών, ενώ παράλληλα βελτιώνονται οι συνθήκες για είδη όπως λευκά ποντίκια και ελάφια. Η νόσος των τσιμπουριών Lyme εμφανίστηκε για πρώτη φορά στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1975. Τα τελευταία 20 χρόνια, έχουν ακολουθήσει επτά νέα παθογόνα τσιμπούρια.

Αλλα δεν είναι μόνο το γεγονός της καταστροφής των ενδιαιτημάτων που εκμηδενίζει τον κίνδυνο εμφάνισης ασθένειας, είναι επίσης αυτό που αντικαθιστούμε με τον άγριο βιότοπο. Για να καταλάβουμε τις σαρκοφάγες ορέξεις του είδους μας, έχουμε αποκλείσει - με όποιο τρόπο μπορείτε να φανταστείτε-  μια περιοχή στο μέγεθος της ηπείρου της Αφρικής για να τραφούν τα ζώα για σφαγή που προορίζονται στο πιάτο μας.

Μερικά από αυτά τα ζώα αποκτούνται μέσα από το παράνομο εμπόριο άγριων ζώων ή πωλούνται στις λεγόμενες "wet markets". Εκεί, τα άγρια είδη που σπάνια συναντούν το ένα το άλλο στη φύση είναι τοποθετημένα το ένα δίπλα στο άλλο, επιτρέποντας στα μικρόβια να πηδούν από το ένα είδος(species) στο άλλο, μια διαδικασία που ξεκίνησε τον κορωναϊό που προκάλεσε την επιδημία SARS 2002-03 και ενδεχομένως και αυτόν τον σημερινό coronavirus που μας συνοδεύει σήμερα.

Αλλά πολλά άλλα ζώα εκτρέφονται σε στάβλους, όπου εκατοντάδες χιλιάδες άτομα περιμένουν τη σφαγή, σε πολύ στενό χωρικό περιβάλλον, παρέχοντας στους μικροοργανισμούς πλούσιες ευκαιρίες να μετατραπούν σε θανατηφόρα παθογόνα. Οι ιοί της γρίπης των πτηνών, για παράδειγμα, που προέρχονται από τους οργανισμούς των άγριων υδρόβιων πτηνών, επιτίθενται σε ορνιθοτροφεία που είναι αιχμάλωτα κοτόπουλα, μεταλλάσσονται και γίνονται πιο μολυσματικά, μια διαδικασία τόσο αξιόπιστη όσο μία που μπορεί να αναπαραχθεί και σε ένα εργαστήριο μικροβιολογίας. Ένα στέλεχος που ονομάζεται H5N1, το οποίο μπορεί να μολύνει τους ανθρώπους, σκότωσε περισσότερους από τους μισούς μολυνθέντες. Το άλλο στέλεχος, το οποίο έφτασε στη Βόρεια Αμερική το 2014, απαιτούσε τη σφαγή δεκάδων εκατομμυρίων πουλερικών.

Ο όγκος των κοπράνων και αποβλήτων που παράγονται από το ζωικό μας κεφάλαιο δίδει ακόμη περισσότερες ευκαιρίες στα ζωικά μικρόβια να μετατραπούν σε ανθρώπινους παθογόνους πληθυσμούς. Επειδή ο όγκος των ζωικών αποβλήτων είναι πολύ πιο μεγάλος από ότι μπορεί να διατεθεί στις καλλιεργήσιμες εκτάσεις και να μπορέσει να απορροφηθεί ως λίπασμα, συλλέγονται σε πολλά μέρη που ονομάζονται λακούβες κοπριάς. Το Escherichia coli που παράγει τη τοξίνη Shiga, το οποίο ζει ακίνδυνα μέσα στο έντερο σε πάνω από το ήμισυ του συνόλου των βοοειδών στις αμερικανικές φάρμες, κρύβεται σε αυτά τα απόβλητα. Στον άνθρωπο, προκαλεί αιματηρή διάρροια και πυρετό και μπορεί να οδηγήσει σε οξεία νεφρική ανεπάρκεια. Επειδή εισρέουν λοιπόν τόσα απόβλητα βοοειδών στη διατροφή μας και στο νερό μας, περίπου 90.000 Αμερικανοί μολύνονται κάθε χρόνο.

Αυτή η διαδικασία μετατροπής των ζωικών μικροβίων σε παθογόνα ανθρώπων επιταχύνεται σήμερα, αλλά δεν είναι καινούργια. Ξεκίνησε με τη Νεολιθική επανάσταση, όταν καθαρίσαμε για πρώτη φορά τους οικότοπους της άγριας πανίδας, για να δημιουργήσουμε καλλιεργούμενο έδαφος και να εξημερώσουμε άγρια ζώα για να δουλέψουν. Τα "θανατηφόρα δώρα" που λάβαμε από τους "φίλους μας τα ζώα", όπως το έθεσε ο Jared Diamond, περιλαμβάνουν την ιλαρά και τη φυματίωση από τις αγελάδες, κοκκύτη από χοίρους, και γρίπη από τις πάπιες. Συνεχίστηκε κατά την εποχή της αποικιοκρατικής επέκτασης.

Οι Βέλγοι άποικοι στο Κονγκό εφτιαξαν τις σιδηροδρομικές γραμμές και τις πόλεις που επέτρεψαν έναν λεντιϊό στους τοπικούς μακάκες (γένος μαϊμούδων του Παλαιού Κόσμου, της υποοικογένειας των Κερκοπιθηκιδών) να τελειοποιήσουν τις προσαρμογές του στο ανθρώπινο σώμα. Βρετανοί άποικοι στο Μπαγκλαντές μείωσαν τους υγροβιότοπους Sundarbans για να κατασκευάσουν ρυζοφάρμες, εκθέτοντας τους ανθρώπους σε βακτήρια που μεταφέρονται με το νερό στα υφάλμυρα νερά των υγροτόπων.

Οι πανδημίες αυτές που προήλθαν από τους εισβολείς της αποικιακής εποχής έχουν δημιούργησει μάστιγες μέχρι και σήμερα. Ο λεντιϊός των μακάκων εξελίχθηκε στον ιό HIV. Τα νεκρά βακτηρίδια των Sundarbans, γνωστά τώρα ως χολέρα, έχουν προκαλέσει επτά πανδημίες μέχρι στιγμής, το τελευταίο χτύπημα μόλις μερικές εκατοντάδες μίλια από τις ακτές της Φλώριδας στην Αϊτή.

Τα καλά νέα είναι ότι επειδή δεν είμαστε παθητικά θύματα ζωϊκών μικροβίων τα οποία εισβάλλουν απλά στο σώμα μας, αλλά είμαστε παράγοντες που μετατρέπουν αβλαβή ζωικά μικρόβια σε ανθρώπινα παθογόνα που προκαλούν πανδημία, υπάρχουν πολλά που μπορούμε να κάνουμε για να μειώσουμε τον κίνδυνο αυτών των μικροβίων που προκαλούν ασθένειες.

Μπορούμε να προστατεύσουμε τα οικοσυστήματα της άγριας πανίδας, έτσι ώστε τα μικροβιακά ζώα να παραμείνουν στο σώμα τους και να μη προσβάλουν τη δική μας, μια προσέγγιση που υποστηρίζεται από το κίνημα "One Health", μεταξύ άλλων.

Μπορούμε να διεξάγουμε ενεργή παρατήρηση σε τόπους όπου τα ζωϊκά μικρόβια είναι πιο πιθανό να μετατραπούν σε παθογόνα ανθρώπων, να κυνηγήσουμε εκείνα που δείχνουν σημάδια προσαρμογής στον ανθρώπινο οργανισμό - και να τα καταστρεψουμε προτού προκαλέσουν επιδημίες. Τα τελευταία 10 χρόνια, οι επιστήμονες που χρηματοδοτήθηκαν από το Πρόγραμμα Πρόβλεψης της USAID, έκαναν ακριβώς αυτό. Ενώ το ανθρώπινο αποτύπωμα συνέχισε να επεκτείνεται σε ολόκληρο τον πλανήτη, η πρόβλεψη επιστημόνων έχει εντοπίσει περισσότερους από 900 νέους ιούς σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων νέων στελεχών SARS- σαν coronaviruses

Σήμερα, είμαστε στη σκιά της επόμενης πανδημίας. Αλλά αυτό δεν είναι μόνο λόγω του νέου coronavirus. Η απελευθέρωση των εξορυκτικών βιομηχανιών και της βιομηχανικής ανάπτυξης όλων των κυβερνήσεων αλλα ιδιαίτερα αυτής του Trump από περιβαλλοντικούς και άλλους ρυθμιστικούς όρους αναμένεται να επιταχύνει την καταστροφή των οικοτόπων που φέρνει τα ζωϊκά μικρόβια σε ανθρώπινα σώματα. Ταυτόχρονα, η διοίκηση μειώνει τις δυνατότητές μας να εντοπίζουμε το επόμενο μικρόβιο εξαπλώσεως και να θέλουμε να το περιορίζουμε όταν αρχίζει να εξαπλώνεται, κάτι που εχει υψηλό ανρωπινο και οικομικό κόστος. Η αμερικανική διοίκηση αποφάσισε να τερματίσει το πρόγραμμα Predict τον Οκτώβριο του 2019. Αρχές Φεβρουαρίου, η διοίκηση πρότεινε την περικοπή κονδυλίων στον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, κατά 53%.

Ο επιδημιολόγος Larry Brilliant είπε κάποτε: "Οι εστίες είναι αναπόφευκτες, αλλά οι πανδημίες είναι προαιρετικές." Αλλά οι πανδημίες παραμένουν προαιρετικές μόνο αν έχουμε τη βούληση να ταράξουμε τη πολιτική μας τόσο εύκολα όσο διαταράσουμε τη φύση και την άγρια ζωή. Στο τέλος, δεν υπάρχει πραγματικό μυστήριο σχετικά με τη ζωική πηγή των πανδημιών. Δεν είναι κάποιος ακανθώδης pangolin ή κάποια γούνινη νυχτερίδα. Είναι πληθυσμοί θερμόαιμων πρωτευόντων (primates): Η πραγματική ζωϊκή πηγή είμαστε εμείς.

Πηγή:Sonia Shah., Think Exotic Animals Are to Blame for the Coronavirus? Think Again.Scientists have fingered bats and pangolins as potential sources of the virus, but the real blame lies elsewhere—with human assaults on the environment.

Μετάφραση επιμέλεια κειμένου: blogger

Ανθρωπογενής πανούκλα: ένα "δόγμα σοκ στην αντίστροφη κατεύθυνση"χρειαζόμαστε. Διάβασμα σε 3'

Ένα “δόγμα σoκ στην αντίστροφη” κατεύθυνση χρειαζόμαστε. Πρέπει να αντιμετωπίσουμε την κρίση του κορωναϊού με μείωση της κοινωνικής ανισότητας.

Σε περιόδους κρίσης - για παράδειγμα, όπως η σημερινή πανδημία του κοροναϊοϋ - αυτά τα είδη των προκλήσεων αλλα και προσκλήσεων για συνεργασία, γίνονται τα καμπανάκια της καθημερινής μας ζωής. Και αν όχι οι περισσότεροι, πολλοι τουλάχιστον από εμάς φτάνουμε να αναγνωρίσουμε αυτό το καμπανάκι γιατί καταλαβαίνουμε ότι πρέπει να συνεργαστούμε και να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον όταν πέφτουν επάνω μας η μια κρίση μετα την άλλη.

Δυστυχώς, κανένα καμπανάκι δεν φτάνει συχρονισμένο σε όλους. Σε κάθε κοινωνία, κάποιοι αυτοαπορροφημένοι άνθρωποι θα σκεφτούν πρώτα και πάντα τον εαυτό τους. Αλλά αυτοί που σκέφτονται μόνο τους εαυτούς τους, λίγοι όμως είναι  αυτοί σε σχετικά ισότιμες κοινωνίες, δεν αποτελούν μεγάλο πρόβλημα. Απλώς δεν έχουν τα μέσα να μπερδέψουν και να ανακατέψουν τα πράγματα.

Σε πιο άνισες κοινωνίες, έχουμε μια διαφορετική εικόνα. Εδω εχουμε δυσκολίες να τις αντιμετωπίσουμε. 

Σε βαθιά άνισες κοινωνίες και έθνη όπου ο πλούτος και η εξουσία έχουν συγκεντρωθεί πάρα πολύ, είναι λίγοι οι άνθρωποι που έχουν τα μέσα να υπονομεύσουν το κοινό καλό.

 

Αυτοί οι λίγοι πλούσιοι και υπερβολικά πλούσιοι μπορούν να εκμεταλλευτούν τις ευπάθειες των κοινωνιών που βρίσκονται σε κρίση για να γίνουν ακόμη πιο πλούσιοι. Εκτος αυτού η εισοδηματική κατάσταση των “αθλιων” σε αυτες τις άνισες κοινωνίες ειναι τοσο υποβαθμισμένη που και αυτοί δεν κοιτάζουν το διπλανό τους αλλα προσπαθούν να επιβιώσουν σε ένα υψηλότερο βιοτικό επίπεδο από ότι θα τους ταίριαζε.

Το 2007, η Naomi Klein διερεύνησε αυτό το φαινόμενο εξαιρετικά στο βιβλίο της με τίτλο The Doctrine Shock. Η Klein έδειξε πως οι επιχειρηματικές ελίτ σε όλο τον κόσμο έχουν χρησιμοποιήσει επανειλημμένα τον «αποπροσανατολισμό του κοινού μετά από ένα συλλογικό σοκ - πόλεμοι, πραξικοπήματα, τρομοκρατικές επιθέσεις, συντριβές της αγοράς ή φυσικές καταστροφές - για να προωθήσουν ριζοσπαστικά μέτρα υπέρ των εταιρειών τους» των ομίλων τους.

Η οικονομική κατάρρευση του 2008 απεικόνιζε έντονα τη δυναμική που η Klein περιγράφει τόσο χαρακτηριστικά. Οι γίγαντες της Wall Street, των οποίων η απερίσκεπτη και ακόμη και εγκληματική συμπεριφορά έφεραν τη κοινωνία σε αυτή την κρίση, κατέληξαν, αφού ηρέμησε η κρίση, να είναι ακόμη μεγαλύτεροι και ισχυρότεροι από τη φάση πριν ξεκινήσει η κρίση.

Η Klein βλέπει την ίδια δυναμική του "δόγματος του σόκ" να επανέρχεται τώρα στην κρίση του κοροναϊού.

«Βλέπουμε», σημείωσε τη περασμένη εβδομάδα σε μία εκπομπή στο Αμερικάνικο ραδιόφωνο που μπορεί ο κάθε ένας και κάθε μία να ακούσει, «αυτή την πολύ προβλέψιμη διαδικασία που βλέπουμε στη μέση κάθε οικονομικής κρίσης, η οποία είναι μια ακραία επιχειρηματική ευκαιριακή συμπεριφορά», ένα «ξεσκόνισμα» σύμφωνα με μια λίστα των επιθυμιών των επιχειρήσεων και της Wall Street για όλα, από την κόψιμο και την ιδιωτικοποίηση της Κοινωνικής Ασφάλισης - με την υπονόμευση των εσόδων από φόρους μισθωτών υπηρεσιών – έως και τον υπερπλουτισμό της βιομηχανίας ορυκτών καυσίμων.

Η Naomi Klein συνεχίζει: “ετσι, μπροστά σε αυτή την οικονομική κρίση, την κρίση της αγοράς, τη συντριβή της τιμής του πετρελαίου και φυσικά την κρίση για την υγεία, (οι κυβερνήσεις) δεν επιλύουν την κρίση. Αυτό που κάνουν είναι αυτό που κάνουν πάντα, μιλάνε με τους εκπροσώπους ομάδων συμφερόντων και τους ρωτάνε: "Τι θέλετε;" Βλέπουμε λοιπόν να ασχολούνται με τη διάσωση των αερομεταφορών, τα προγράμματα διάσωσης για τη βιομηχανία κρουαζιέρας, τα προγράμματα διάσωσης για τη βιομηχανία ξενοδοχείων, (τη βιομηχανία κάποιων ολιγαρχών).” Αυτό συμβαίνει και στην Ελλάδα με όποια χρηματικά αποθέματα έχει το κράτος. Και τα περισσότερα θα πάνε στους πλούσιους. Οι εργαζόμενοι που χάνουν τη δουλεία τους θα μείνουν με άδεια χέρια.

Είμαστε λοιπόν σε απόλυτα άμεση σύγκρουση των κοινωνικών μας συμφερόντων με τα επιχειρηματικά συμφέροντα πάλι.

Τι μπορούμε να κάνουμε, αυτή τη περίοδο κρίσης, για να αποφύγουμε την επανάληψη ενός «δόγματος σόκ»; Χρειαζόμαστε, για να αρχίσουμε, να δώσουμε άμεση στήριξη σε εκείνους που πλήγηκαν σκληρά από τον κοροναϊο: οι άρρωστοι και όσοι φροντίζουν γι 'αυτούς, οι εργαζόμενοι που χάνουν δουλειά και το εισόδημα.

Δεν μπορούμε όμως να σταματήσουμε εκεί. Χρειαζόμαστε, στην πραγματικότητα, ένα «δόγμα σοκ» στην αντίστροφη κατεύθυνση. Πρέπει να εκμεταλλευτούμε “τις κοινωνικές ευκαιρίες” αλλαγών που δημιουργεί ο κορωναϊός και να αμφισβητήσουμε και να προκαλέσουμε την ικανότητα των πλουσίων και ισχυρών να γίνουν όλο και πιο πλούσιοι και ισχυρότεροι εις βάρος της πλατύτερης κοινωνικής ευημερίας μας.

Ένα παράδειγμα: Στο πλαίσιο της ολοένα και πιο εξοντωτικής οικονομίας μας, όλο και περισσότερες οικογένειες θα αντιμετωπίσουν πλειστηριασμούς και κατ επέκταση εξώσεις, καθώς υπολείπονται των ενοικίων και των πληρωμών των δόσεων στις τράπεζες. Οι ακτιβιστές – αυτοι οι λίγοι που υπάρχουν στη χώρα μας- καλούνται τώρα να ζητήσουν ένα μορατόριουμ για τις εξώσεις.

Αλλά έχουμε εδώ μια ευκαιρία να προχωρήσουμε πολύ περισσότερο . Οι οικογένειες με χαμηλό εισόδημα, ερχονται τώρα αντιμέτωπες με μια αγορά ενοικίων που κυριαρχείται απο τα ενδιαφέροντα μεγάλων επιχειρήσεων και ιδιοκτητών διαμερισμάτων. Αυτά τα εταιρικά συμφέροντα δημιούργησαν μια «αυτοκρατορία των πλειστηριασμών και των εξώσεων» για να τρομοκρατήσουν οικογένειες χαμηλού εισοδήματος. Γιατί να μην πολεμήσουμε, σε αυτή την κρίσιμη στιγμή της κρίσης του κοροναϊού, να ανασυνταχθούν τα κείμενα και μοι νόμοι που επιτρέπουν την έξωση των οικογενειών και αφήνουν τους εταιρικούς ιδιοκτήτες να πλουτίσουνσε βάρος των οικογενειών που ήδη ζουν στην επισφάλεια;

Η κρίση του κοροναϊού μας δίνει επίσης την ευκαιρία να χρησιμοποιήσουμε τη δύναμη του δημόσιου ταμείου για να μεταστρέψουμε την οικονομία μας προς μια μεγαλύτερη σε ισότητα και βιωσιμότητα.

Διάφορες βιομηχανίες ζητούν ήδη εγγυήσεις δανείων και άλλα μέτρα διάσωσης για να τα βγάλουν πέρα από την κρίση του κοροναϊού. Έχουμε την υποχρέωση να βοηθήσουμε τους εργαζόμενους παντού. Έχουμε την ευκαιρία να βοηθήσουμε αυτούς τους εργαζόμενους όχι μόνο μέσα στη κρίση του κοροναϊού, αλλά και πέραν αυτής. 

 

Το κέντρο βάρους ενός “δόγματος αντίστροφου σοκ” θα έπρεπε να είναι ένα τεράστιο πρόγραμμα δημόσιων επενδύσεων που αποσκοπεί στη δημιουργία βιώσιμων θέσεων απασχόλησης, 

με μια πριμοδότηση για έργα που βάζουν καλύτερα θεμέλια στην οικονομία μας οσο αφορά την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής.

Για τα άμεσα κεφάλαια διάσωσης, οι αρμόδιοι για τη χάραξη πολιτικής θα πρέπει να εξετάσουν το ενδεχόμενο να δωθούν κάποια χρήματα υπέρ των εργαζομένων. Θα μπορούσαμε, λόγου χάρη, να αρνηθούμε τη στήριξη σε ευρω ιδιωτικών εταιρειών που πληρώνουν τους κορυφαίους τους managers από 10 έως και 50 φορές παραπάνω από αυτα που πέρνουν οι τυπικοί εργαζόμενοοι.

"The ECB Has the Wrong Priorities 

A lot of generals have the habit of refighting the last war. And faced with the coronavirus, political and monetary authorities give the impression that they’re falling into the same trap. In their minds, they’re dealing with a financial crisis comparable to 2008, when what we’re really going through is an unprecedented public health crisis, hitting the heart of the real economy. And neither public health nor the real economy needs the same responses as the markets do.

You wouldn’t know as much from the actions of the political and monetary authorities. For weeks they have concentrated all their attention on the financial markets. It’s true, there’s been an impressive collapse. Twice in one week, the circuit breakers were pulled out to try to prevent the stock exchanges tumbling spectacularly as soon as they opened. But to no avail. On Thursday, the Paris, Frankfurt, London, Milan, and New York stock exchanges lost between 10 and 16 percent of their value — Wall Street’s worst day of trading since 1987, when it plunged by 26 percent".

Οι κινήσεις προς αυτή την κατεύθυνση θα έδιναν κορυφή κίνητρο για να πληρωθούν περισσότερο οι εργαζόμενοι - και να τους εκμεταλλευτούν λιγότερο.

Αυτή η χώρα στην οποια ζούμε έχει περάσει από οικονομικές κρίσεις, εμφυλίους και φασισμό και οι προοδευτικοί εκμεταλλεύτηκαν τις λίγες ευκαιρίες που δημιούργησαν αυτές οι κρίσεις και άλλαξαν λίγο το πρόσωπο της ελληνικής κοινωνίας. Γιατί δεν μπορούμε τωρα στη κατάσταση που ήρθαμε να ξαναπροσπαθήσουμε, έστω και με αυτούς που ειναι στην εξουσία, αφού πάντα κάποιοι τέοιοι θα είναι, ειτε απο την αυτοπροσδιοριζόμενη Ψευτοαριστερα είτε απο την χωρίς ιδεολογία πλέον Δεξιά;

Πηγές: Τελευταία μου πρόσβαση 17 03 2020 

1) Biden Wins, Sanders Lags: Naomi Klein & Alicia Garza on Calls to Shut Down Primaries & Debates https://www.democracynow.org/2020/3/11/democratic_primaries_biden_sanders_michigan 

2) https://truthout.org/articles/we-need-to-address-the-coronavirus-crisis-by-reducing-inequality/ 

3) https://jacobinmag.com/2020/03/european-central-bank-ecb-coronavirus-stock-markets 

4)https://inequality.org/research/billionaire-wealth-coronavirus/ 

 

Ανθρωπογενής πανούκλα: καθηγής του Ηarvard για την ανεύθυνη πολιτική απέναντι στους πολίτες της, της λαϊκίστικης κυβέρνησης της Μεγάλης Βρετανίας, Διάβασμα σε 2,5'

Δεν παίζουμε με αυτό!

Είμαι επιδημιολόγος. Όταν άκουσα για τα βρετανικά σχέδια αναφορικά με τον κοροναϊό, να δημιουργήσουν «ανοσία αγέλης», νόμιζα ότι ήταν ένα απο τα Βρετανικά αστεία τους.

  William Hanage

Foto: Jane Barlow/POOL/AFP/Getty Images

Δρ. Ο William Hanage είναι καθηγητής της εξέλιξης και της επιδημιολογίας μολυσματικών ασθενειών στο Χάρβαρντ

Το σπίτι πιάνει φωτιά και οι άνθρωποι που πρέπει να φροντίζουν για την ασφάλειά σας δεν προσπαθούν να τη σβήσουν. Αν και βλέπουν ότι έρχεται η φωτιά και ήδη γνωρίζουν τι συνέβη με τους γείτονες που αποδεκατίστηκαν σε χορνο dt. H Bρετανική κυβέρνηση αποφάσισε, για άγνωστο λόγο, να κρατήσει τη φωτιά – πάνω στη λανθασμένη υπόθεση, ότι θα μπορούσε με το τρόπο αυτό να τεθεί υπό έλεγχο.

Όταν το άκουσα για πρώτη φορά, απλά δεν μπορούσα να το πιστέψω.

Ερευνώ και διδάσκω στον τομέα της εξέλιξης και της επιδημιολογίας των λοιμωδών νοσημάτων στη Σχολή Δημόσιας Υγείας του Harvard Chan School. Οι συνάδελφοί μου εδώ στις Ηνωμένες Πολιτείες, έστω και αν ταρλαχτηκαν αρκετά από την λίγο έως πολύ ανέυθυνη αντίδραση της διοίκησης του Trump, θεώρησαν ότι οι αναφορές της Βρετανικής πολιτικής είναι σάτιρα - ένα παράδειγμα του περίεργου χιούμορ για το οποιο είναι γνωστή η χώρα. Αλλά δυστυχως είναι πολύ πραγματικές.

Επιτρέψτε μου να πιάσω εγω ο ίδιος τα επιχειρήματα για το ζήτημα. Ο αναφερόμενος στόχος είναι να επιτευχθεί "ανοσία αγέλης" για τον έλεγχο της εκδήλωσης του ιού και για την πρόληψη ενός καταστροφικού «δεύτερου κύματος» τον επόμενο χειμώνα - ακόμη και αν ο βρετανός υπουργός Υγείας Matt Hancock προσπάθησε το περασμένο Σαββατοκύριακο να ξαναβάλει αυτό το πολύ ιδιαίτερο πνεύμα πίσω στο μπουκάλι. Ένα μεγάλο τμήμα του πληθυσμού κινδυνεύει να αναπτύξει μια σοβαρή λοίμωξη, περίπου όλοι μέχρι την ηλικία των 40 ετών. Έτσι, ο συλλογισμός είναι ότι, -αν και σε έναν τέλειο κόσμο φυσικά, δεν θέλουμε κανείς να αναλάβει τον κίνδυνο μόλυνσης-, η ανοσία στα νεότερα άτομα είναι ένας τρόπος για την προστασία του πληθυσμού στο σύνολό του.

Συνήθως μιλάμε για εμβόλια που παράγουν ανοσία αγέλης. Γιατί λοιπόν να γινει κάτι διαφορετικό εδώ; Επειδή δεν είναι εμβόλιο. Είναι μια πραγματική πανδημία που θα κάνει έναν πολύ μεγάλο αριθμό ανθρώπων να ασθενήσουν, μερικοί από τους οποίους θα πεθάνουν. Παρόλο που το ποσοστό θνησιμότητας είναι πιθανώς αρκετά χαμηλό, ένα μικρό ποσοστό ενός πολύ μεγάλου αριθμού εξακολουθεί να είναι ένας μεγάλος αριθμός. Και το ποσοστό θνησιμότητας θα αυξηθεί μόλις καταρρεύσει το σύστημα υγείας. Ακόμη και αν υποτεθεί γενναιόδωρα, ότι η κυβέρνηση κατορθώνει να περιορίσει τον ιό στον πληθυσμό χαμηλού κινδύνου, ο αριθμός των ατόμων που χρειάζονται εντατική φροντίδα θα είναι μεγαλύτερος από τον αριθμό των διαθέσιμων κλινών στην κορυφή της έξαρσης. Αυτό συντελείται από το γεγονός, ότι οι σοβαρά ασθενείς τείνουν να παραμένουν ασθενείς για μεγάλες χρονικές περιόδους, γεγονός που θα αυξήσει περαιτέρω την επιβάρυνση του συστήματος.

Αυτός ο ιός είναι σε θέση να εξολοθρεύσει χώρες

Φυσικά, το ξέσπασμα της επιδημίας δεν μπορεί να περιοριστεί σε αυτήν την ηλικιακή ομάδα. Σκεφτείτε όλους τους ανθρώπους ηλικίας 20 έως 40 ετών που εργάζονται στην υγειονομική περίθαλψη ή στα σπίτια των ηλικιωμένων. Δεν χρειάζεται υπερβολική μετάδοση του ιού σε τέτοια περιβάλλοντα εργασίας για να επιτύχετε αυτό που θα αποκαλούσαμε «σοβαρές συνέπειες». Στην Ουάσινγκτον, σχεδόν όλοι οι θάνατοι (47) που αναφέρθηκαν μέχρι σήμερα σχετίζονται με τα γηροκομεία. Πρέπει λοιπόν κάθε άτομο που ανήκει σε ομάδα υψηλού κινδύνου να αποσυρθεί από την εντελώς λειτουργική ακόμα κοινωνία για έξι μήνες έως ότου μπορέσουν να επανεμφανιστούν, αφού αποτραπεί το μέχρι σήμερα πλασματικό δεύτερο κύμα, όπως θεωρουν στη Βρετανία ;

Σε αυτό το δεύτερο κύμα - και επιτρέψτε μου να το πω ξεκάθαρα: τα δεύτερα κύματα είναι πραγματικά, τα έχουμε δει σε πανδημίες γρίπης. Αλλά δεν είναι πανδημία γρίπης. Δεν ισχύουν εδω οι κανόνες της γρίπης. Θα μπορούσε να υπάρξει ένα δεύτερο κύμα, δεν μπορώ να το αποκλείσω. Αλλά τα άτομα που βρίσκονται σε κίνδυνο δεν επιτρέπεται να εκτεθούν ήδη  σήμερα -στο βωμό ενός υποθετικού μέλλοντος- στον ιό corona.

Η εξασφάλιση της ασφάλειας των ανθρώπων σημαίνει αυτοαπομόνωση μόλις εμφανιστούν τα συμπτώματα - αν και οι επίσημες συμβουλές εδώ είναι επίσης παραπλανητικές. Ενώ είναι πολύ σημαντικό οι ασθενείς να παραμείνουν στο σπίτι για να αποφύγουν τη μόλυνση άλλων, είναι όμως ολοένα και πιο προφανές ότι η μετάδοση μπορεί να λάβει χώρα πριν από την εμφάνιση συμπτωμάτων. Έχουμε αποκτήσει αυτή τη γνώση από υπολογισμούς μοντέλων και μελέτες παρατήρησης. Εγω ο ίδιος το έχω ήδη βιώσει αυτό στον εαυτό μου. Δεν γνωρίζουμε πόσο συχνά συμβαίνει ή πόσο σημαντικό(significant)είναι στην επιδημιολογία - αλλά σίγουρα συμβαίνει.

Ωστόσο, οι καβγάδες για τα επιχειρήματα σχετικά αναφορικά με το ποσοστό θνησιμότητας, τους παράμετρους μετάδοσης και τη προσυμπτωματική μετάδοση αγνοούν τη πραγματική κατάσταση. Αυτός ο ιός είναι σε θέση να σκοτώσει χώρες. Δεν θέλετε να είστε δίπλα στο Wuhan, το Ιράν, την Ιταλία ή την Ισπανία. Τα συστήματα υγείας έχουν καταρρεύσει σε αυτές τις χώρες. Στην Ιταλία, η απόφαση του ποιος να σώσει και ποιος να αφήσει να πεθάνει είναι πραγματική. Αντ 'αυτού, πάρτε ένα παράδειγμα από τη Νότια Κορέα, μια χώρα που φαίνεται να έχει αποκτήσει κάποιο έλεγχο του ιού μέσω ενός συνδυασμού στενής παρατήρησης και κοινωνικής αποστασιοποίησης. Μπορούμε να μάθουμε από τη Νότια Κορέα, τη Σιγκαπούρη, το Χονγκ Κονγκ και την Ταϊβάν, χώρες που όλες έχουν κάνει καλή δουλειά για την ελχιστοποίηση των πιο σοβαρών συνεπειών, παρόλο που ανέφεραν περιπτώσεις από την αρχή της πανδημίας - και μάλιστα υπέστησαν σημαντική επιδημία στην περίπτωση της Νότιας Κορέας.

Δεν μπορεί απλά να προσπαθήστε να τη περάσετε ετσι μια πανδημία, πρόχειρα.

Το Ηνωμένο Βασίλειο δεν πρέπει να προσπαθήσει να δημιουργήσει ανοσία αγέλης - θα γίνει ετσι κι αλλιώς αυτό. Η πολιτική θα πρέπει να αποσκοπεί στην επιβράδυνση της επιδημίας σε (πιο) ελεγμένο ρυθμό.

Με τι μπορεί να μοιάζει αυτή;

• Μαζική κοινωνική αποστασιοποίηση. Όποιος μπορεί να εργαστεί από το σπίτι πρέπει να το κάνει. Οι άνθρωποι που δεν εργάζονται ακόμα από το σπίτι πρέπει να ενθαρρύνονται να το κάνουν. Οι εργοδότες θα πρέπει να εγγυώνται τη συνεχή αμοιβή των ασθενών - και για τις επαφές σε γνωστές περιπτώσεις - και να κάνουν ό, τι μπορούν για να αντισταθμίσουν την «νοοτροπία  της παρουσίας».
• Δεν πρέπει να τα δίινετε τα χερια για χειραψία πια. Κανείς.
• Πρέπει να πλένετε τα χέρια σας πολλές φορές την ημέρα για 20 δευτερόλεπτα όποτε εισέρχεστε στο διαμέρισμα (ή στο διαμέρισμα κάποιου άλλου).
• Αποφύγετε μεγάλες συγκεντρώσεις. Επιτρέψτε στους ανθρώπους να γνωρίζουν για τις προστατευτικές μάσκες και ότι πρέπει να προορίζονται για τους επαγγελματίες του τομέα της υγειονομικής περίθαλψης που τις χρειάζονται πραγματικά.

Όλα αυτά και πολλά άλλα θα έπρεπε να έχουν συμβεί πριν από εβδομάδες.

Είναι δύσκολο να αποφασιστεί εάν τα σχολεία πρέπει να κλείσουν. Προσφέρουν περισσότερα από ότι μόνο επεξήγηση. Αλλά αυτή είναι μια πανδημία, οπότε θα πρέπει να περιμένετε ότι θα κλείσουν αργά ή γρήγορα. Έχουν κλείσει στο Χονγκ Κονγκ για εβδομάδες (αλλα και στην Ευρώπη). Όταν ακούτε κάποιον στην τηλεόραση που σας λέει ότι τα παιδιά δεν αρρωσταίνουν, να θυμάστε ότι δεν σημαίνει ότι τα παιδιά δεν μπορουν να μολυνθούν και ότι δεν μπορούν να κολήσουν. 

Είναι μια καλή ιδέα να αναβληθούν οι επισκέψεις στη γιαγιά και τον παππού.

Το κυριότερο καθήκον μιας κυβέρνησης είναι να εξασφαλίσει την ασφάλεια των πολιτών της. Από αυτή αποκτά την εξουσία της, την εμπιστοσύνη του πληθυσμού και τη νομιμότητά της. Κανείς δεν πρέπει να ζεί με την ψευδαίσθηση ότι μπορεί να σκεφτεί ότι κάπως μπορεί να τη βγάλει ετσι πρόχειρα και ανέυθυνα, τη στιγμή που διερευνάται σήμερα ένας ιός που μόλις αρχίζουμε να τον καταλαβαίνουμε πως λειτουργεί. Δεν θα εξαφανιστεί ετσι απλά. Δεν είναι ανεμοστρόβιλος, είναι τυφώνας.

Έτσι, μην πανικοβάλεστε. Αλλά προετοιμαστείτε.

Μετάφραση απο Αγγλικά και Γερμανικά Blogger