Το "έγκλημα" της πόλης του ενός τετάρτου της ώρας. Και όλοι οι εξαρτώμενοι από το αυτοκίνητο πιστεύουν ότι είναι ελεύθεροι

Τι είναι η του ενός τετάρτου της ώρας πόλη.

Είναι ικανοί οι δημοτικοί άρχοντες και δημοτικοί σύμβουλοι να κατανοήσουν την έννοια του πολεοδομικού σχεδιασμού και την έννοια της «Η πόλη των 15 λεπτών»? Δεν είναι καμία παγκόσμια εφεύρεση του συντάξαντος αλλά ένα αυτονόητο όραμα για μια βιώσιμη πόλη σήμερα και στο μέλλον. Θα μπορούσε ο κάθε ένας και η κάθε μια να συλλάβει την συγκεκριμένη έννοια εάν ήταν ικανός να πάει στην άλλη πλευρά την πλευρά της άλλης οντότητας του περιβάλλοντος, της βιοποικιλότητας και του κλίματος αλλά και της κοινωνικής δικαιοσύνης σύμφωνα με αυτά που μας τροφοδοτεί η επιστημονική κοινότητα για να γνωρίζουμε.

Τι είναι αυτή η πόλη? Είναι μια έννοια πολεοδομικού σχεδιασμού όπου οι γειτονιές παρέχουν στους κατοίκους τα βασικά πράγματα που χρειάζονται - καταστήματα, σχολεία, πάρκα, επιλογές αναψυχής, υγειονομική περίθαλψη - σε ακτίνα 15 λεπτών με τα πόδια ή το ποδήλατο. Και αν αυτό δεν είναι εφικτό σε μια συγκεκριμένη γειτονιά δίνεις ευκαιρίες στους κατοίκους της να πάνε σε μια διπλανή αλλά όχι με το αυτοκίνητο.

Από τα μέσα του περασμένου αιώνα, οι πόλεις έχουν σχεδιαστεί σε μεγάλο βαθμό αυτοκίνητοκεντρικά, εις βάρος του περπατήματος και της ποδηλασίας, γεγονός που συχνά έχει οδηγήσει σε εξάρτηση από το αυτοκίνητο και αστική εξάπλωση αλλά και πολλές φορές ad absurdum.

Η λεγόμενη 15λεπτη πόλη παρουσιάζεται ως μια πιθανή θεραπεία για αυτό.

Η κυκλοφοριακή συμφόρηση έχει γίνει ένα μεγάλο πρόβλημα σε πολλές πόλεις σε όλο τον κόσμο όχι μόνο στη Θεσσαλονίκη. Και εκτός πολεοδομικού σχεδιασμού να το κοιτάξεις το θέμα  υπάρχουν τόσοι πολλοί λόγοι δημόσιου συμφέροντος για να θέλουμε να το κάνουμε αυτό, που πραγματικά θα το θεωρούσαμε παράδοξο σαν sapiens να μη το δεχτούμε αυτό.

Το οικολογικό αποτύπωμα άνθρακα είναι πολύ χαμηλότερο, επομένως είναι ένα ισχυρό εργαλείο μετριασμού της κλιματικής αλλαγής... Προωθεί την αστική υγεία και έτσι προωθεί την πραγματική μείωση των δαπανών για τη δημόσια υγεία. Προωθεί την ατομική οικονομική προσιτότητα και την οικονομική προσιτότητα του νοικοκυριού, επειδή δεν χρειάζεται να έχετε το δεύτερο αυτοκίνητο ή ίσως ακόμη και το τρίτο αυτοκίνητο.

Πολλές πόλεις έχουν υιοθετήσει την ιδέα - ή μια παραλλαγή της ιδέας - τα τελευταία χρόνια.

 

Δεν έχω προσέξει και ακούσει ποια πόλη στην Ελλάδα είχε την ιδέα να εφαρμόσει την ιδέα της κατανάλωσης του χρόνου στις γειτονιές μας – του χρόνου που χρειάζεται για να φτάσουμε σε αυτό που χρειαζόμαστε ή θέλουμε κάθε μέρα. Εδω ειμαστε της λογικής των flying...

Αυτή η έννοια έχει ονομαστεί διεθνώς  διαφορετικά όπως «πλήρεις κοινότητες», «κοινότητες μικτής χρήσης», «η πόλη των μικρών αποστάσεων», η ακόμα και «γειτονιά των 20 λεπτών» ή όπως ο ένας αστικός σχεδιαστής [Toderian], συνήθιζε να την αποκαλεί «η δύναμη της εγγύτητας» και θα συμπλήρωνα και της αμοιβαιότητας.

  Αυτή όμως  που έφερε το προσκήνιο αυτό το concept ήταν η Δήμαρχος Παρισιού Anne Hidalgo όταν το έκανε κυρίαρχο μέρος της εκστρατείας επανεκλογής της το 2020

Γιατί δεν μπορούμε να έχουμε περισσότερες επιλογές και περισσότερη ελευθερία να επιλέξουμε αντί να έχουμε μόνο μία επιλογή: Το αυτοκίνητο. Πάντως από τις επενδύσεις σε ποδηλατοδρόμους και στη βελτιωμένη πρόσβαση πεζών στη Θεσσαλονίκη δεν βλέπεις ούτε το ελάχιστο. Άντι να περιορίζονται τα αυτοκίνητα τους δίνεται όλο και περισσότερος δημόσιος χώρος. Το είδαμε από την πανδημία αναφορικά με το μείον στις υποδομές πεζοπορίας και ποδηλασίας. 

Για εκείνη, ο σχεδιασμός με επίκεντρο τους πεζούς και το ποδήλατο ήταν το μέλλον. Επανεξελέγη λοιπόν!Και αισθανθήκαμε κάποιοι ή μάλλον εκτιμήσαμε κάποιοι την έννοια των 15 λεπτών πόλης.

 Η Δήμαρχος συνεχίζει όμως και σήμερα: "Η δήμαρχος του Παρισιού, Anne Hidalgo, καλεί σε ψηφοφορία για το αν τα τέλη στάθμευσης για τα SUV θα πρέπει να αυξηθούν "πολύ σημαντικά". Ελπίζει ότι αυτό θα στείλει ένα μήνυμα στους κατασκευαστές αυτοκινήτων να σταματήσουν να πωλούν "ολοένα και μεγαλύτερα, ακριβότερα, ρυπογόνα και οχήματα με υπερβολική κατανάλωση πόρων".

Πολλοί προχωρούν στα μεγάλα ψέματα για να απωθήσουν μια τέτοια σκέψη

Όμως η πόλη της Θεσσαλονίκης έχει προϊστορία στην άρνησης των βιώσιμων  λειτουργικών εργαλείων στην πόλη και στις γειτονιές. Και ο μέχρι σήμερα Δήμαρχος νέος σε ηλικία Κ Ζερβας, ελπιδοφόρο πρόσωπο πριν 4 χρόνια, απογοήτευε όταν τελικά είδαμε ότι απαξιώνει καθημερινά την ποδηλασία και το βάδην του πεζών.

 

Μεγάλο μέρος της αντίστασης στην ιδέα της 15λεπτης πόλης έχει τις ρίζες της στη μυθοπλασία και όχι στην πραγματικότητα. Οι ισχυρισμοί ξεκινούν με την ιδέα ότι ο περιορισμός της χρήσης αυτοκινήτου είναι κυβερνητική υπέρβαση και επίθεση στην ατομική ελευθερία .  

  

Η οργή για την ιδέα της πόλης των 15 λεπτών έχει διαχυθεί από το διαδίκτυο σε διαμαρτυρίες σε πολλές πόλεις. (Getty Images: Μάρτιν Πόουπ)

Ο περιορισμός των αυτοκινήτων και η προώθηση της πρόσβασης πεζών ή ποδηλάτων πλαισιώνεται ως ολισθηρός δρόμος προς τις ονομαζόμενες κυβερνητικές, υπαίθριες φυλακές.

Σύμφωνα με ένα tweet από τον αμφιλεγόμενο Καναδό ψυχολόγο Jordan Peterson: «Η ιδέα ότι οι γειτονιές πρέπει να περπατούν είναι υπέροχη. Η ιδέα όμως ότι οι ηλίθιοι τυραννικοί γραφειοκράτες με εντολή τους πού "επιτρέπεται" να οδηγείς είναι ίσως η χειρότερη δυνατή διαστροφή που μπορεί να φανταστεί κανείς - και, μην κάνετε κανένα λάθος, είναι μέρος ενός καλά τεκμηριωμένου σχεδίου».

Ποιο «σχέδιο»;

Η ιδέα της πόλης των 15 λεπτών έχει επίσης προωθηθεί από το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, οδηγώντας σε ισχυρισμούς ότι αποτελεί μέρος ενός παγκόσμιου σχεδίου γύρω από τον συγκεντρωτισμό και τον έλεγχο.

«Τα ψέματα κυμαίνονται από μικρά ψέματα - όπως "δεν θα θέλουν να οδηγήσετε [καθόλου]" - σε μεγάλα ψέματα - χρησιμοποιώντας κυριολεκτικά όρους όπως "θέλουν να μετατρέψουν τη γειτονιά σας σε στρατόπεδο συγκέντρωσης" ότι "η ζωή σας θα είναι σαν τους Αγώνες Πείνας(Hunger Games)[i], όπου υπάρχουν διαφορετικοί τομείς που θα εκπροσωπείτε"», λέει ο Toderian.

Έφτασε ακόμη και στο κοινοβούλιο του Ηνωμένου Βασιλείου, με έναν βουλευτή να αποκαλεί την ιδέα  μια «διεθνή σοσιαλιστική ιδέα» που «θα μας κοστίσει την προσωπική μας ελευθερία».

Και προφανώς εμείς εδώ ούτε καν έχουμε το θάρρος να ασχοληθούμε έστω και φιλολογικά με το θέμα. Ουδείς έχει εκφραστεί και εκφράζεται επιμόνως για το πρόβλημα της ποδηλασίας και του περπατήματος. Ουδείς. Πότε πότε κάποιες δηλώσεις και αυτό είναι.

 

Απειλές θανάτου, διαμαρτυρίες και παράνοια

Αυτά τα συναισθήματα έχουν οδηγήσει σε πραγματικές διαμαρτυρίες.

Για παράδειγμα, το Έντμοντον στον Καναδά υιοθέτησε πρόσφατα σχέδια πόλης 15 λεπτών, τα οποία, σύμφωνα με την πόλη, «μας φέρνουν πιο κοντά στο όραμά μας για μια πιο συνδεδεμένη, ευημερούσα, υγιή και ανθεκτική στο κλίμα πόλη».

Το σχέδιο έχει προκαλέσει διαμαρτυρίες, με τους διοργανωτές να ισχυρίζονται λανθασμένα ότι «θα περάσετε το 90% της ζωής σας σε αυτόν τον 15λεπτο χώρο, καθώς παρακολουθούν το «αποτύπωμα άνθρακα» σας».

Η βρετανική πόλη της Οξφόρδης προσπαθεί να περιορίσει τη χρήση αυτοκινήτων σε ορισμένους δρόμους, που επιβάλλονται από κάμερες κυκλοφορίας και πρόστιμα. Αυτό πυροδότησε διαμαρτυρίες κατά των λεγόμενων «κλιματικών lockdown» και οι δημοτικοί σύμβουλοι εκεί έχουν λάβει απειλές θανάτου.

Μια πρόσφατη διαμαρτυρία στην Οξφόρδη της Αγγλίας ενάντια στα νέα μέτρα για τον περιορισμό της κυκλοφορίας. (Getty Images: Μάρτιν Πόουπ)

Μια διαδήλωση στην Οξφόρδη, η οποία προσέλκυσε χιλιάδες ανθρώπους, περιελάμβανε μια ομιλία ενός 12χρονου κοριτσιού που προειδοποίησε για τους «κινδύνους» του σχεδίου. «Σύντομα θα γίνουν ζώνες αναγνώρισης προσώπου ψηφιακής ταυτότητας... Πώς τολμάτε να κλέβετε την παιδική μου ηλικία και το μέλλον μου, και το μέλλον των παιδιών μας, υποδουλώνοντάς μας στην τρελή φυλακή ψηφιακής επιτήρησης».

Όλα τα παραπάνω τα αναφέρουμε για να δείξουμε ότι στις άλλες άκριες του πλανήτη και όχι στον ομφαλό της γης γίνονται πράγματα!

 

Σχεδιάζοντας τις πόλεις μας

Οφείλουμε να αντιδράσουμε και ναι εάν χρειαστεί να αντεπιτεθούμε.

Εάν αφήστε χρόνο για να μπείτε σε μια συζήτηση με ανθρώπους που είναι υπέρμαχοι του αυτοκινήτου θα εξοργιστείτε. Ξέρουν ότι όσο πιο εξωφρενικό είναι το ψέμα, τόσο περισσότερη προσοχή λαμβάνουν. Ένα ψέμα τραβάει πολύ περισσότερη προσοχή από την ορθολογική αλήθεια. Το μεγαλύτερο θύμα μπορεί να είναι η ορθολογική συζήτηση της κοινότητας γύρω από το μέλλον των πόλεων.

Ούτε κατά διάνοια μπορείτε να φανταστείτε σαν ποδηλάτης σε μια πόλη τι έχω ακούσει σε κύκλο γνωστών. Δεν τα αναφέρω γιατί θα με ρωτήσετε και με το δίκιο σας, αυτοί είναι γνωστοί σου?

Είναι η ίδια λογική που ακολουθείται και στην πολιτική. Είσαι διαφορετικός είσαι απέναντι μας, είσαι εχθρός μας, θέλεις το κακό μας. Και εγώ προσωπικά πραγματικά δεν είμαι κατά των αυτοκινήτων αλλά κατά της εξάρτησης της κοινωνίας από το αυτοκίνητο. Και εδώ μια παράλληλη. Σε μια οδό γνωστή της Θεσσαλονίκης είναι ένα κατάστημα που εμπορεύεται κάποια γλυκά εδέσματα που τα παρασκευάζει εκείνη την ώρα. Μου αναφέρουν γελώντας ότι έρχεται ντελιβερας και παίρνει το πακέτο και το πάει απέναντι.

"Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να σχεδιάζουμε πόλεις και περιοχές όπου το αυτοκίνητο είναι η μόνη επιλογή, γιατί αυτό μπορεί να φαίνεται σαν ελευθερία σε κάποιους, αλλά είναι κάπως το αντίθετο". Η εξάρτηση δεν είναι ποτέ ελευθερία».

Πάντα θα υπάρχει συζήτηση στον πολεοδομικό σχεδιασμό. Πάντα. Αλλά υπάρχει καλόπιστη συζήτηση, βασισμένη σε διαφωνίες, και στη συνέχεια υπάρχουν σκόπιμα ψέματα και παραπληροφόρηση.

Αν πρόκειται να έχουμε πραγματική συζήτηση, συζήτηση και δημοκρατία και καλή λήψη αποφάσεων, η αλήθεια είναι μια αναγκαιότητα - είναι ένα απαραίτητο σημείο εκκίνησης για τη λήψη καλών αποφάσεων.

---

[i] https://en.wikipedia.org/wiki/The_Hunger_Games

LNG (Υγροποιημένο Φυσικό Αέριο)‘MEGA BOMB’ . Οπως όλα στον δικο μας κόσμο και αυτό ανάποδο και δεν θέλουν να το δεχτεί η ελιτ της οικονομιας και πολιτικής(LNG)

 ‘Carbon mega bomb’ η μεγάλη απόφαση αναφορικά με τo ΥΦΑ(LNG) για το κλίμα;

Μια νέα ανάλυση δείχνει ότι οι εξαγωγές LNG μπορεί να είναι χειρότερες για το περιβάλλον από την καύση άνθρακα.

Φωτογραφία από την εφημερίδα The Washington Post / Getty

Η κυβέρνηση Μπάιντεν αντιμετωπίζει μια από τις πιο βαθιές κλιματικές επιλογές της αυτό το φθινόπωρο: Θα πρέπει να συνεχίσει να επιτρέπει την επέκταση των εξαγωγών υγροποιημένου φυσικού αερίου ή θα πρέπει να σταματήσει την ταχεία ανάπτυξη αυτής της βιομηχανίας τουλάχιστον μέχρι να μπορέσει να καταλήξει σε νέες κατευθυντήριες γραμμές; Το διακύβευμα είναι τεράστιο – η κατασκευή υποδομών LNG στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι μακράν το μεγαλύτερο παράδειγμα επέκτασης των ορυκτών καυσίμων που προτείνεται σήμερα οπουδήποτε στον κόσμο. Αλλά υπάρχουν κάποια νέα δεδομένα που μπορεί να κάνουν την επιλογή της κυβέρνησης ευκολότερη.

Τα δεδομένα προέρχονται από μια ανάλυση του Robert Warren Howarth, καθηγητή οικολογίας και περιβαλλοντικής βιολογίας στο Cornell, ο οποίος είναι ένας από τους κορυφαίους επιστήμονες μεθανίου στον κόσμο.

Η ανάλυση επιχειρεί να προσδιορίσει το αποτύπωμα αερίων θερμοκηπίου του υγροποιημένου φυσικού αερίου που εξάγεται στην Ευρώπη και την Ασία και οι αριθμοί που παρουσιάζονται είναι εκπληκτικοί. Η ενέργεια με καύση άνθρακα είναι από καιρό το πρότυπο για τη μέτρηση των κλιματικών ζημιών: όταν καίγεται, ο άνθρακας απελευθερώνει διοξείδιο του άνθρακα στον αέρα σε μεγάλες ποσότητες. Τα τελευταία χρόνια, ο Howarth έχει αποδείξει ότι, στην εγχώρια αγορά, το φυσικό αέριο δεν είναι καλύτερο για το κλίμα από τον άνθρακα, κυρίως λόγω των διαρροών μεθανίου που συνδέονται με αυτό. Τώρα, όμως, φαίνεται ότι η εξαγωγή  

από τις μεγαλύτερες αποθήκες φυσικού αερίου στον κόσμο) μέχρι το 2016. Αλλά η βιομηχανία έχει αναπτυχθεί ραγδαία και οι ΗΠΑ είναι πλέον ο μεγαλύτερος εξαγωγέας φυσικού αερίου στον κόσμο. Μέχρι στιγμής, έχουν κατασκευαστεί επτά μεγάλοι τερματικοί σταθμοί εξαγωγής, οι περισσότεροι από αυτούς κατά μήκος της ακτής του Κόλπου, και τουλάχιστον είκοσι ακόμη σχεδιάζονται. Σύμφωνα με τον σύμβουλο ενέργειας και πρώην σύμβουλο κλιματικής πολιτικής της Υπηρεσίας Προστασίας του Περιβάλλοντος Jeremy Symons, εάν κατασκευαστούν όλοι οι σταθμοί που θέλουν οι ΗΠΑ  στον κόλπο του Μεξικού, θα συνδεθούν με επιπλέον 3,2 δισεκατομμύρια τόνους εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου ετησίως, που είναι κοντά στο σύνολο των ετήσιων εκπομπών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, από κάθε αυτοκίνητο και σπίτι και εργοστάσιο από το βορειότερο φινλανδικό χωριό έως το νοτιότερο ελληνικό νησί. «Είναι μια απίστευτη ποσότητα ρύπανσης και θα σήμαινε το τέλος του παιχνιδιού για έναν βιώσιμο πλανήτη όπως τον ξέραμε», δήλωσε πρόσφατα ο Symons στον Guardian.

Αντιμέτωπη με τέτοια ευρήματα, η βιομηχανία έχει υποχωρήσει σε ισχυρισμούς σχετικά με σχετικές, σε αντίθεση με τις απόλυτες, εκπομπές. Μετά την εμφάνιση του προηγούμενου άρθρου μου, ένας εκπρόσωπος της Venture Global, της εταιρείας πίσω από τον μεγαλύτερο από τους προτεινόμενους τερματικούς σταθμούς εξαγωγής στον Κόλπο, δήλωσε ότι «οι καλά χρηματοδοτούμενοι περιβαλλοντικοί ακτιβιστές που αντιτίθενται στο CP2 και σε όλα τα έργα ΥΦΑ των ΗΠΑ είναι εντελώς εκτός πραγματικότητας». Κατά ειρωνικό τρόπο, ο κ. McKibben και άλλοι ακτιβιστές που ισχυρίζονται ότι θέλουν να μειώσουν τις παγκόσμιες εκπομπές στην πραγματικότητα υποστηρίζουν τον περιορισμό της πρόσβασης σε μια καθαρότερη μορφή ενέργειας και αρνούνται την ενεργειακή ασφάλεια σε εκατομμύρια ανθρώπους. Αυτό θα είχε ως αποτέλεσμα μόνο τη συνεχή και αυξημένη χρήση άνθρακα και θα εμπόδιζε τη μείωση των παγκόσμιων εκπομπών».

Αφήνοντας κατά μέρος το «καλά χρηματοδοτούμενο» μέρος (πάντα δούλευα ως εθελοντής στην Third Act and 350.org, τις δύο οργανώσεις για το κλίμα που ίδρυσα, και, συνολικά, οι προϋπολογισμοί τους είναι ένα μικρό κλάσμα των δισεκατομμυρίων δολαρίων σε έσοδα που φέρνουν αυτές οι εξαγωγές φυσικού αερίου ετησίως), η «πραγματικότητα», σύμφωνα με το έγγραφο του Howarth, είναι ότι το LNG στέλνει τις παγκόσμιες εκπομπές στα ύψη, ακόμη και σε σύγκριση με τον άνθρακα. Ακολουθεί ένα σχετικό διάγραμμα από τον Howarth, που δείχνει πώς ακόμη και το καθαρότερο εξαγόμενο LNG θα μπορούσε να είναι χειρότερο για το κλίμα:

Ο Howarth φτάνει στο σημείο να πει ότι οι «βραχυπρόθεσμες ενεργειακές ανάγκες», σε μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης όπως η εισβολή στην Ουκρανία, «καλύπτονται καλύτερα με την επαναλειτουργία κλειστών εγκαταστάσεων άνθρακα, σε προσωρινή βάση, παρά με την επέκταση της υποδομής LNG».

Το γεγονός ότι αυτή η ανάλυση προέρχεται από τον Howarth είναι το κλειδί, επειδή έχει αποδειχθεί σωστός ξανά και ξανά. Αυτός και δύο συνάδελφοί του τότε στο Cornell, ο Anthony Ingraffea και η Renee Santoro, άρχισαν να ερευνούν τις κλιματικές επιπτώσεις των εκπομπών μεθανίου από την παραγωγή πετρελαίου και φυσικού αερίου το 2009 και ένα χρόνο αργότερα άρχισαν να δημοσιεύουν τα ευρήματά τους σε επιστημονικά περιοδικά. (The New York Review of Books.

Εκείνη την εποχή, το fracked φυσικό αέριο θεωρήθηκε ευρέως ως λύση στην κλιματική κρίση. Σε αρκετά μηνύματα για την κατάσταση της Ένωσης, ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα επαίνεσε την εξάπλωση του fracking και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ του δημιούργησε ένα ειδικό γραφείο που διέδωσε την τεχνολογία στο εξωτερικό. «Η έκρηξη του φυσικού αερίου έχει οδηγήσει σε καθαρότερη ενέργεια και μεγαλύτερη ενεργειακή ανεξαρτησία», δήλωσε ο Ομπάμα  το 2013. «Πρέπει να το ενθαρρύνουμε αυτό. Και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η κυβέρνησή μου θα συνεχίσει να μειώνει τη γραφειοκρατία και να επιταχύνει τις νέες άδειες πετρελαίου και φυσικού αερίου». Ακόμη και οι περιβαλλοντολόγοι συμφώνησαν· Ο τότε εκτελεστικός διευθυντής του Sierra Club περιόδευσε στη χώρα με τον επικεφαλής μιας από τις μεγαλύτερες εταιρείες υδραυλικής ρωγμάτωσης, επαινώντας τη νέα τεχνολογία. (Το Sierra Club έχει γίνει έκτοτε ένθερμος αντίπαλος της επέκτασης του φυσικού αερίου.) Αυτή η υποστήριξη βασίστηκε στο γεγονός ότι, όταν καίτε φυσικό αέριο σε μια μονάδα παραγωγής ενέργειας, παράγει το μισό διοξείδιο του άνθρακα από ό, τι η καύση άνθρακα. Έτσι, αν ο στόχος ήταν απλώς να μειωθούν οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα, η αντικατάσταση του άνθρακα με φυσικό αέριο θα ήταν ίσως η γέφυρα προς ένα ανανεώσιμο μέλλον που ισχυρίστηκαν οι υποστηρικτές.

Το πρόβλημα είναι ότι ο άλλος κύριος ένοχος για την υπερθέρμανση του πλανήτη είναι το μεθάνιο, το CH4, το οποίο μέχρι στιγμής είναι υπεύθυνο για το σαράντα τοις εκατό της υπερθέρμανσης του πλανήτη, και το φυσικό αέριο είναι κυρίως μεθάνιο. Οι πρώτες εργασίες του Howarth και της ομάδας του απέδειξαν ότι ήταν πιθανό ότι το μεθάνιο διέρρευσε ειδικά από εκρηκτικά σχιστολιθικά πετρώματα για να φτάσει στο αέριο και ότι η ζημιά από αυτά τα μόρια που διαφεύγουν πιθανότατα υπερτερούσε του οφέλους που προήλθε από την απενεργοποίηση του άνθρακα: πρόσθετη έρευνα από περισσότερους επιστήμονες πρότεινε ότι το νεκρό σημείο στο οποίο το αέριο έγινε χειρότερο από τον άνθρακα ήταν ένα ποσοστό διαρροής κάπου γύρω στο δύο ή τρία τοις εκατό. Οι διαπιστώσεις αυτές δεν ήταν ευπρόσδεκτες. Όπως είπε ο πρώην υπουργός Ενέργειας του Ομπάμα, Steven Chu, το 2013, «Υπήρχε μια πολύ διάσημη έκθεση Cornell την οποία εξετάσαμε και αποφασίσαμε ότι δεν ήταν τόσο αξιόπιστη όσο αυτή – καλά, δεν πιστεύαμε ότι ήταν αξιόπιστη. Θα το θέσω έτσι».

Χρόνο με το χρόνο, ωστόσο, νέα δεδομένα που συλλέχθηκαν από υπερπτήσεις των πεδίων ρωγμάτωσης, περιπολίες αστικών αγωγών και, πιο πρόσφατα, δορυφορικές μετρήσεις επιβεβαίωσαν τα δεδομένα του Cornell: τα ποσοστά διαρροής ήταν αρκετά υψηλά ώστε να καταστήσουν το φυσικό αέριο αφύσικα επικίνδυνο. Μέχρι το 2016, μια ομάδα του Χάρβαρντ είχε δημοσιεύσει δορυφορικά δεδομένα που έδειχναν ότι οι εκπομπές μεθανίου στις ΗΠΑ είχαν αυξηθεί κατά τριάντα τοις εκατό από το 2002, μια περίοδο που σχεδόν τέλεια συνέπεσε με την έλευση του fracking για φυσικό αέριο.

Κατά τη διάρκεια της διοίκησης Τραμπ, ακόμη και οι ομοσπονδιακές προσπάθειες για την επιβράδυνση των διαρροών, όπως με τη σύσφιξη των εργασιών σε πηγάδια και αντλιοστάσια, εγκαταλείφθηκαν σε μεγάλο βαθμό. Αυτές οι προσπάθειες έχουν ξαναρχίσει υπό τον πρόεδρο Μπάιντεν και οι μεγάλοι παίκτες ορυκτών καυσίμων συνέχισαν να στοιχηματίζουν σε ένα μέλλον fracked-gas: νωρίτερα αυτό το μήνα, η ExxonMobil αγόρασε την Pioneer Energy, μία από τις μεγαλύτερες frackers στη λεκάνη Permian. Αλλά η μεγαλύτερη έκρηξη σημειώθηκε στις εξαγωγές, ειδικά από τότε που η Ρωσία πήγε στον πόλεμο στην Ουκρανία. Και εκεί είναι που τα δεδομένα του Howarth χτύπησαν τόσο δυνατά.

Προστίθενται σε άλλα δεδομένα που έχουν προκύψει τις τελευταίες εβδομάδες. Ένα νέο έγγραφο εργασίας από μια ομάδα με επικεφαλής τον Douglas Almond, οικονομολόγο στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια, δείχνει ότι οι δορυφόροι μπορούν τώρα να παρστηρήσουν μια αύξηση θιση μεθανίου όταν οι μεταφορείς LNG ξεφορτώνουν σε ευρωπαϊκά λιμάνια. (Ο Howarth, όμως, με τον συνήθη προσεκτικό τρόπο του, πιστεύει ότι η πραγματική ποσότητα διαρροής κατά τη διάρκεια της εκφόρτωσης μπορεί να είναι μικρή, και δεν την περιλαμβάνει στην ανάλυσή του.) Και η κλιματική τρέλα της κατασκευής νέων υποδομών ορυκτών καυσίμων έχει επισημανθεί για τους κατοίκους του Κόλπου από το πρόβλημα υπερθέρμανσης του πλανήτη αυτού του μήνα: η φθίνουσα ροή ενός Μισισιπή που μαστίζεται από ξηρασία αφήνει το αλμυρό νερό να αναβλύσει στον ποταμό, απειλώντας τα τοπικά αποθέματα πόσιμου νερού.[i]

Η βιομηχανία φυσικά θα αντισταθεί στις νέες κατευθυντήριες γραμμές και οι Ρεπουμπλικάνοι στο Κογκρέσο έχουν κινηθεί για να αφαιρέσουν εντελώς το πρότυπο δημοσίου συμφέροντος. Αλλά η κυβέρνηση Μπάιντεν μπορεί να βρει νέα υποστήριξη για ένα τέτοιο βήμα σε μια ακόμη νέα έκθεση, αυτή από τον Tyson Slocum, του Public Citizen, η οποία καταλήγει στο συμπέρασμα ότι «η δραματική πλημμύρα εξαγωγών υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) που εγκρίθηκε από το DOE τα τελευταία χρόνια ανατρέπει τις εγχώριες αγορές ενέργειας, συμβάλλοντας άμεσα στις τιμωρητικά υψηλές τιμές ενέργειας για τους Αμερικανούς.  επιδεινώνοντας έτσι την ενεργειακή φτώχεια και την εισοδηματική ανισότητα για τους πιο ευάλωτους στις κοινότητές μας». Χρησιμοποιώντας νέα κυβερνητικά στοιχεία, ο Slocum εκτιμά ότι το κόστος για τους Αμερικανούς καταναλωτές θα ξεπεράσει τα δεκατέσσερα δισεκατομμύρια δολάρια μέχρι το 2050.

Μένει να δούμε αν τα ευρήματα του Howarth και άλλες πρόσφατες εκθέσεις, για να μην αναφέρουμε τις θερμοκρασίες ρεκόρ του 2023, θα μπορούσαν να οδηγήσουν την κυβέρνηση Μπάιντεν να σταματήσει νέες εγκρίσεις για περισσότερα εργοστάσια μέχρι να μπορέσει να επαναπροσδιορίσει το «δημόσιο συμφέρον». Οι ενέργειές της, τις επόμενες εβδομάδες, θα μπορούσαν να αρχίσουν να επιδιορθώνουν μέρος του πολιτικού ρήγματος που άνοιξε η έγκριση του Προέδρου για το πετρελαϊκό συγκρότημα Willow νωρίτερα αυτό το έτος, ή θα μπορούσαν να εμβαθύνουν την αίσθηση πολλών νέων ότι παραμένουμε σε μια πορεία ολίσθησης προς ακόμη πιο καταστροφική υπερθέρμανση.  

Bill McKibben Οκτώβριος 31, 2023

---

[i] Έτσι, η πίεση στη διοίκηση συνεχίζει να αυξάνεται. Η Ομοσπονδιακή Ρυθμιστική Επιτροπή Ενέργειας - η οποία είναι η πρώτη στάση για αιτήσεις άδειας για αυτούς τους νέους τερματικούς σταθμούς - ήταν μέχρι στιγμής περισσότερο μια σφραγίδα. (Νωρίτερα αυτό το μήνα, ενέκρινε ένα σχέδιο για τη δραματική αύξηση της ροής του fracked gas μέσω μιας από τις εγκαταστάσεις της Venture Global και επίσης ενός μεγάλου αγωγού fracked-gas στον βορειοδυτικό Ειρηνικό.) Αλλά, μετά  το FERC, ο επόμενος παίκτης είναι το Υπουργείο Ενέργειας. Δεν μπορεί να αρνηθεί τις άδειες για τις εγκαταστάσεις, αλλά μπορεί να αρνηθεί τις άδειες εξαγωγής που απαιτούνται για να τις καταστήσει κερδοφόρες. (Χωρίς μια τέτοια άδεια, οι εταιρείες θα μπορούσαν να πουλήσουν μόνο στο Μεξικό, τον Καναδά και μια χούφτα άλλες χώρες με τις οποίες έχουμε συμφωνίες ελεύθερου εμπορίου.) Για να γίνει αυτό, το DOE πρέπει να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι τα έργα θα είναι προς το «δημόσιο συμφέρον», κάτι που κάνει, χρησιμοποιώντας κατευθυντήριες γραμμές που αναπτύχθηκαν υπό τη διοίκηση Trump, με το σκεπτικό ότι το LNG θα έκανε λιγότερη κλιματική ζημιά. Εάν τα ευρήματα του Howarth είναι σωστά, η διοίκηση πρέπει να θεσπίσει νέες κατευθυντήριες γραμμές.