Ανθρωπογενής πανούκλα(κορωναϊός): Η θεωρία της “ανοσίας των μαζών(αγέλης)” και της “behavioural nudges“ ή οι Βρετανοί τρελάθηκαν, Διάβασμα σε 1,5'

Γιατί οι Βρετανοί δεν απαγορεύουν τίποτα στην απειλή του κορωναϊού

Η εφαρμογή της θεωρίας της “ανοσίας των μαζών”(αγέλης) και της “behavioural nudges“.

 Tony Yates 

Σημείωση του Blogger:[Οι Άγγλοι πάντα ήθελαν να ειναι πρωτοπόροι στην Ευρώπη στις εφαρμογές νεοφιλελεύθερων οικονομικών θεωριών αλλα ηταν και πάντα οι ανιχνευτές θεωριών οχι υπερ των λίγων, αλλα εις βάρος των πολλών.]

Με περίπου 5.000 έως 10.000 περιστατικά κοροναϊού στο Ηνωμένο Βασίλειο, η κυβέρνηση δεν κλείνει τα σχολεία και δεν απαγορεύει σημαντικά αθλητικά γεγονότα. Αντ 'αυτού, επέλεξε τη στρατηγική των «behavioral nudges», για συμπεριφορά που βασίζεται στο «Nudge», τί ειναι αυτό:

Οι Αμερικανοί οικονομολόγοι Ρίτσαρντ Τάλερ και Κάσσ Σούνσταϊν χρησιμοποίησαν τον όρο αυτό. Το βιβλίο Nudge δημοσιεύθηκε στις ΗΠΑ το 2008 και δημοσιεύθηκε στη Γερμανία το 2009 με τον υπότιτλο: Πώς να πέρνετε σοφές αποφάσεις. Ο Thaler και ο Sunstein έχουν συγγραψει σε 400 σελίδες τις συλλεχθείσες γνώσεις για τα

συμπεριφορικά οικονομικά.

Το συμπέρασμά τους: Ο άνθρωπος δεν είναι καθόλου homo economicus με την καθαρή έννοια, δεν παίρνει ποτέ τις αποφάσεις του μόνο από ορθολογικές εκτιμήσεις κόστους-οφέλους, υπάρχει πάντα ένα «αυτόματο σύστημα» ασυνείδητων χαρακτηριστικών, όταν ψωνίζει, όταν ερωτεύεται όταν εκλέγει, σε όλα γενικότερα, το οποιο τον επηρεάζει στις αποφάσεις του. Οι πολιτικοί θα μπορούν να υιοθετήσουν αυτό το "αυτόματο σύστημα", πρότειναν οι Thaler και Sunstein.

Η προσέγγιση αυτή διαφέρει σημαντικά από τα μέτρα απομόνωσης που έχουν παρθεί σε Κίνα, Νότια Κορέα, Ιταλία και Ιράν αλλα και σε πολλές χώρις της Ευρώπης στο ενδιάμεσο. Αλλά το Ηνωμένο Βασίλειο είναι επίσης πολύ διαφορετικό από χώρες όπως η Ιρλανδία, η Νορβηγία και η Δανία, οι οποίες διατάσσουν το κλείσιμο των σχολείων παρά έναν σχετικά μικρό αριθμό περιπτώσεων κορωναϊού. Ο Patrick Vallance, επικεφαλής επιστημονικός σύμβουλος της κυβέρνησης της Μεγάλης Βρετανίας, δήλωσε ότι οι απαγορεύσεις ακυρώθηκαν, μεταξύ άλλων, επειδή η βρετανική κυβέρνηση στηρίχθηκε στην «herd immunity»(ανοσία της μάζας): Αν αρκετοί άνθρωποι που υπο τη προϋποθεση ότι θα επιβίωναν την ασθένεια, θα μονλυνθούν από τη νόσο του κοροναϊού, ο ιός δεν θα είναι σε θέση να μολύνει νέους ανθρώπους και έτσι θα μειωθεί ο αριθμός των νέων περιπτώσεων !!!!

Αυτή η προσέγγιση φαίνεται επικίνδυνη για άλλες ευρωπαϊκές χώρες. η ανοσία είναι πιθανό να είναι προσωρινή. Αναμένονται μεταγενέστερες εστίες, οι οποίες θα πρέπει να αντιμετωπιστούν μέσω της αύξησης της κατάργησης των κοινωνικών επαφών των μολυσμένων ανθρώπων.

Ο David Halpern, διευθυντής των ερευνητικών ομάδων συμπεριφοράς τους ( "Μονάδα Nudge") δικαιολόγησε τη στρατηγική τους για τον ιό corona λέγοντας, ότι δεν είναι ακόμα καιρός να κλείσουν τα σχολεία ή να απαγορεύσουν τις μεγάλες συγκεντρώσεις επειδή σύντομα θα προκύψει "κόπωση" από τη κοινωνία των πολιτών: οι άνθρωποι θα κουραστούν από τις απαγορεύσεςις και θα βρουν τρόπους για να τις παρακάμψουν. Εάν η αποτελεσματικότητα της μείωσης των κοινωνικών επαφών είναι χρονικά περιορισμένη, φαίνεται λογικό, κρατάμε σαν στρατηγική τα κελισίματα και τοις απαγορεύσεςι όταν πλησιάζουμε στο ύψος της επιδημίας.

Όμως από την άλλη υπάρχουν, βεβαίως, στοιχεία στην επιδημιολογική βιβλιογραφία, ότι η κόπωση είναι ένα πραγματικό πρόβλημα - για παράδειγμα, η έρευνα δείχνει ότι η μιντιακή και θεματοποίηση της γρίπης γενικότερα επηρεάζει αρνητικά την ανθρώπινη συμπεριφορά. Αλλά δεν μπορούμε να πούμε ποιο ρόλο παίζουν για την κυβέρνηση τέτοιες μελέτες, αλλά και πάλι αν το σκεφτούμε μας οδηγούν πίσω στο ίδιο αίνιγμα: Εάν έχουμε την τάση κούρασης από κορεσμό πληροφοριών, γιατί να βασιζόμαστε σε nudges και ωθήσεις;

Για τα θέματα τοου ιου βλέπε επίσης:

Μύθος,μύθος... μύθος, ότι τα εξωτικά ζωάκιαείναι υπεύθυνα για την δημιουργία καιμετάδοση των ιών

6 γελοιογραφίες για τη περίοδο 2020 που διανύουμε, να σπάσει η ...

Ανθρωπογενής πανούκλα(κορωναϊός):Τα εξωτικά ζώα δεν φταίνε για τέτοιους νέους ιούς, Διάβασμα σε 3'

Νομίζετε ότι τα εξωτικά ζώα πρέπει να κατηγορηθούν για τον Corona-ιό; Ξανασκεφτείτε το.

Κλιματική αλλαγή, καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος και ιώσεις.

February 27, 2020

 Βλεπε επίσης Novel Virus:Μετακύλιση των ευθυνών μας στη βιασμένη από εμας άγρια φύση.

Διάβασμα σε 4'

Η Sonia Shah είναι ερευνητικός επιστημονικός δημοσιογράφος και συγγραφέας αναφορικά με τα θέματα της πανδημίας: Pandemic: Tracking Contagions, from Cholera to Ebola and Beyond . Λέει ότι η κλιματική αλλαγή δημιουργεί εστίες μολυσματικών νόσων συχνότερα, με την καταστροφή φυσικών οικοτόπων και τις αλλαγές στη μετανάστευση που φέρνουν τους ανθρώπους και τα ζώα σε ολοένα και πιο στενή επαφή και καθιστούν όλο και πιο πιθανό τους νέους παθογόνους οργανισμούς. Το τελευταίο της άρθρο, που δημοσιεύτηκε στο The Nation, έχει τίτλο "Σκεφτείκατε ότι τα εξωτικά ζώα είναι υπεύθυνα για τον κοροναϊό; Σκεφτείτε το ξανά”.

AMY GOODMAN: Εδω “δημοκρατία τώρα” Είμαι η Amy Goodman, και συνεχίζουμε να εξετάζουμε την εξάπλωση του κοροναϊού, με περιπτώσεις που έχουν πλέον διαγνωστεί σε τουλάχιστον 47 χώρες και σε όλες τις ηπείρους εκτός από την Ανταρκτική. Περίπου 3.000 άνθρωποι έχουν πεθάνει μέχρι στιγμής. Η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας κήρυξε την εκδήλωση της ασθένειας σαν διεθνή έκτακτη ανάγκη και κατόπιν σαν πανδημία.

Για περισσότερα έχουμε συνδεθεί με το Κλίβελαντ του Οχάιο με την Sonia Shah, επιστημονική ερευνητική δημοσιογράφος και την συγγραφέα της του βιβλίου Pandemic: Tracking Contagions, from Cholera to Ebola and Beyond . Το νέο της βιβλίο ονομάζεται Η Επόμενη Μεγάλη Μετανάστευση: Η Ομορφιά και η Τρομοκρατία της Ζωής εν κινήσει.

Εξηγήστε μας, Sonia Shah. Και ευχαριστώ πολύ για τη συμμετοχή σας.

SONIA SHAH: Ευχαριστώ που με καλέσατε. Λοιπόν αυτό που ήθελα και προσπαθούσα να βρω με αυτό το άρθρο ήταν αυτό το συγκεκριμένο γεγονός, δηλαδή ότι τα τελευταία 50 χρόνια έχουμε βρεί πάνω από 300 νέα παθογόνα μικρόβια, είτε έχουν εμφανιστεί πρόσφατα, που δεν τα ειχαμε συναντήσει ποτέ πριν είτε εμφανίζονται σήμερα σε νέα μέρη, στα οποια δεν υπηρξαν ποτέ μέχρι σήμερα. Αυτός ο νέος κοροναϊός είναι απλώς ένας από έναν ολόκληρο κύκλο και άλλων παθογόνων που έχουμε δει – όπως την Έμπολα στη Δυτική Αφρική, όπου δεν την γνωρίζε η Ηπειρος πιο μπροστά, το Zika στην Αμερική, όπου και εδω εμφανίστηκε πρώτη φορά, νέα είδη ασθενειών που μεταδίδονται με τσιμπούρια, ασθένειες που μεταδίδονται από νέα είδη κουνουπιών, νέα είδη βακτηριδιακών παθογόνων με υψηλή αντοχή στα φάρμακα. σε φάρμακα γενικώτερα. Και γνωρίζουμε ότι περίπου το 60% αυτών των νέων παθογόνων προέρχεται από ζωϊκούς οργανισμούς . Περίπου το 70% των παθογόνων αυτών βρίσκονται σε άγρια ζώα. Αλλά δεν είναι επειδή τα άγρια ζώα είναι ιδιαίτερα μολυσμένα. Οχι φυσικά, είναι εξαιτίας του τρόπου με τον οποίο οι άνθρωποι και η άγρια φύση έρχονται σε νέα οικεία επαφή, και αυτό οφείλεται στις ανεξέλνκτες ανθρώπινες δραστηριότητες.

AMY GOODMAN: Λοιπόν, μιλήστε για αυτή τη σχέση μεταξύ της κλιματικής αλλαγής-κρίσης και του κοροναϊού. Δεν ακούμε πολλά γι 'αυτό.

SONIA SHAH: Λοιπόν, γνωρίζουμε, σε μια γενική έννοια, ότι η κλιματική αλλαγή έχει ως αποτέλεσμα δεκάδες χιλιάδες άγρια είδη να μετακινούνται σε νέες τοποθεσίες. Αυτό μας μπερδεύει τώρα τα γνωστά πρότυπα μετανάστευσης. Και έτσι νομοτελιακά πλέον, αυτό θα συμβάλει στο ευρύτερο φαινόμενο συχνότερης επαφής μεταξύ των ανθρώπων και της άγριας φύσης όταν ερχονται τα ζώα αυτά κοντά στον άνθρωπο, όλο και συχνότερα.

Μπορούμε να δούμε με, με παράδειγμα την αποψίλωση των δασών, ότι όταν κόβουμε τα δέντρα οι νυχτερίδες φεύγουν, δεν απομακρύνονται όμως. Έρχονται και κρύβονται στους κήπους σας πίσω και τα αγροκτήματα σας στις αποθηκούλες σας. Και αυτό επιτρέπει στους ανθρώπους και τις νυχτερίδες να έρχονται σε ένα νέο είδος επαφής. Και τα μικρόβια που ζουν στο σώμα τους, τα οποία δεν τους προκαλούν καμία ασθένεια, μπορούν να εισέλθουν στον ανθρώπινο οργανισμό. Και έτσι μετατρέπουμε εμείς οι άνθρωποι αυτά τα ζωικά μικρόβια σε αυτά τα παθογόνα που προκαλούν επιδημία και κατ επέκταση μετά την πανδημία.

AMY GOODMAN: Πώς πρέπει να αντιμετωπιστεί αυτό; Πώς πρέπει οι άνθρωποι να καταλάβουν τον κοροναϊό; Ασθένειες πάντα υπάρχουν, αλλά πώς μπορούν να αποφευχθούν οι επιδημίες και οι πανδημίες;

SONIA SHAH: Θέλω να πω ότι η μολυσματικές ασθένειες θα υπάρχουν πάντα. Ζούμε σε έναν μικροβιακό πλανήτη, συνεπάγεται ότι αυτό είναι ένα μέρος των ανθρώπινων προϋποθέσεων επιβίωσης. Δεν πρόκειται να απαλλαγούμε από όλα τα μικρόβια, ούτε θα το θέλαμε ποτέ. Αλλά οι πανδημίες είναι κάτι για τις οποίες μπορούμε να κάνουμε πολλά για τις αποτρέψουμε. Υπάρχουν πολλά που μπορούμε να κάνουμε για την προστασία του οικοτόπου της άγριας ζωής, για παράδειγμα, έτσι ώστε τα μικρόβια στα σώματα των ζώων να παραμένουν στο σώμα τους και να μη μεταφέρονται στο δικό μας σώμα.
Μπορούμε να κάνουμε πολλά για να συνεχίσουμε την ενεργή επιστημονική παρακολούθηση, να αναζητούμε πραγματικά μικρόβια που μπορεί να μετατραπούν σε ανθρώπινα παθογόνα και να προσπαθήσουμε να τα συγκρατήσουμε εκεί που βρίσκονται, στη πηγή, πριν αρχίσουν να προκαλούν επιδημίες. Και αυτό είναι ένα επιστημονικό έργο που έχει επιτευχθεί πραγματικά τα τελευταία 10 χρόνια. Έτσι εάν έχουμε την πολιτική βούληση να συνεχίσουμε να χρηματοδοτούμε αυτό το είδος έρευνας, υπάρχουν πολλά που μπορούμε να κάνουμε για να μειώσουμε τον κίνδυνο πανδημιών.

AMY GOODMAN: Η Jan Schakowsky είναι το μέλος του Κονγκρέσου,η οποια ρώτησε τον γραμματέα Υγείας και Ανθρωπίνων Υπηρεσιών Alex Azar την Τετάρτη για το αν το εμβόλιο ή η θεραπεία του κορωναϊού θα είναι προσιτός σε όλους.

Ερώτηση. JAN SCHAKOWSKY: Λέτε ότι θα είναι σίγουρα προσιτό για όποιον το χρειάζεται;

Απάντηση SECRETARY ALEX AZAR: Λέω ότι θα θέλαμε - θα θέλαμε να διασφαλίσουμε ότι εργαζόμαστε για να το κάνουμε προσιτό, αλλά δεν μπορούμε να ελέγξουμε την τιμή, επειδή χρειαζόμαστε τον ιδιωτικό τομέα για να επενδύσει. Η προτεραιότητα είναι η δημιουργία εμβολίων και θεραπευτικών μέσων.Αν παρέμβουμε με τον έλεγχο τιμών δεν θα φτάσουμε μέχρι σε αυτό το σημείο.

AMY GOODMAN: Η Schakowsky tweeted, έδωσε στον Azar τρεις δυνατότητες να διαβεβαιώσει ότι οποιαδήποτε εμβόλια ή θεραπείες για τον ιό corona αναπτύσσονται στις ΗΠΑ με τα δολάρια των φορολογουμένων, και θα είναι οικονομικά προσιτά και προσβάσιμα σε όλους, και ο ίδιος ο ίδιος αρνήθηκε να το πράξει, δεν πήρε ξεκάθαρη θέση σε αυτό. SONIA SHAH τι λέτε γι αυτό;

SONIA SHAH: Θέλω να πω, είναι απλώς καταδικαστέο. Νομίζω ότι υπάρχει μια καλά κατανοητή αρχή στην παγκόσμια κοινότητα υγείας ότι αυτά είναι προϊόντα που πρέπει να τα δώσουμε στη ανθρώπινη κοινότητα. Έτσι όπως γίνεται ξέρετε, είναι σαν μια πραγματική αποτυχία της ηγεσίας, και είναι στην πραγματικότητα μια τέτοια - είναι μια travesty.

AMY GOODMAN: Τέλος, πως αισθάνεστε, ότι τα εταιρικά μέσα ενημέρωσης, τα mainstream media, λείπουν από εδώ, που ειναι απαραίτητα για να κατανοήσουν οι άνθρωποι;

SONIA SHAH: Θεωρώ ότι υπάρχει ένα νόημα στο να δίνουμε την αίσθηση σε εμας οτι η ασθένεια ειναι κάτι εξωγενές, σαν μία απ έξω παρέμβαση, που εισέρεχεται στην ανθρώπινη κοινότητα και εμείς μετά γινομαστε αυτομάτως απλά μόνο θύματα, στη συγκεκριμένη περίπτωση παθητικά θύματα. Αλλά, στην πραγματικότητα -και νομίζω ότι αυτό εξηγεί πραγματικά το μεγαλύτερο κομματι αυτής της ιστορίας με τον ιο, ότι υπάρχει πολλή ανθρώπινη παρέμβαση που εμπλέκεται στο πώς μετατρέπουμε τα μικρόβια σε παθογόνα και παράγοντες που συνεπάγονται πανδημικούς-παθογόνους οργανισμούς.

Επομένως, νομίζω ότι πρέπει να αναθεωρήσουμε τον τρόπο που μιλάμε για τις ασθένειες, καθώς δεν είναι πρόβλημα ξένης εισβολής. Ξέρετε συνέχεια μιλάμε, μιλάμε πολύ για τους τόπους, όταν μιλάμε για το από πού προέρχονται οι ασθένειες. Μιλάμε για τη "γρίπη Wuhan" ή την "ισπανική γρίπη" παρόλο που η γρίπη δεν προέρχεται από την Ισπανία.

Έτσι, υπάρχει μια αίσθηση στην οποία θέλουμε να προσπαθήσουμε να φανεί ότι αυτά είναι ξένα πράγματα που έρχονται για διεισδύουν σε μας. Και αυτό είναι επίσης μια συνήθεια της σκέψης μας που έχουμε γύρω και από πολλά άλλα θέματα. Αλλά νομίζω ότι αυτό συγκαλύπτει το δικό μας καταστροφικό ρόλο.Νομίζω ότι αυτό καλύπτει τον δικό μας ρόλο σαν άνθρωποι. Και υπάρχουν πολλά που μπορούμε να κάνουμε. Αντ' αυτού τροποποιούμε πολλά από αυτά τα μικρόβια σε παθογόνα μικρόβια.

AMY GOODMAN: Και τελικά, με τη διοίκηση του Trump να καταστρέφει τα κρατικά προγράμματα που ήταν επιφορτισμένα με κάτι τέτοιο, το CDC έκοψε το 80% των προσπαθειών του στην αποτροπή επιδημικών εκδηλώσεω παγκοσμίως, επειδή όπως ειπαν "δεν υπάρχουν χρήματα. " Το τμήμα πήγε από την έρευνα σε 49 χώρες σε μόλις 10, με τον πρόεδρο Trump και τις απομονωτικές τάσεις του - ξέρετε, γιατί να δωθούν χρήματα σε άλλες χώρες; Εξηγήστε γιατί, Sonia Shah.

SONIA SHAH: Λοιπόν, νομίζω ότι αυτό - και το άλλο πρόγραμμα που έχει κοπεί, πιθανώς θα μας προστάτευε από άγνωστα παθογόνα, που δεν ξέρουμε από πόσα ακόμα έχουμε προστατευτεί, είναι το πρόγραμμα Predict, το οποίο χρηματοδοτήθηκε μέσω USAID και χρηματοδοτήθηκε για να αναζητήσουν οι επιστήμονες πραγματικά μικρόβια που μπορεί να μετατραπούν σε παθογόνα. Και σε πάνω από 10 χρόνια, βρήκαν περίπου 900 διαφορετικά μικρόβια που θα μπορούσαν να το κάνουν και μπόρεσαν να τα συγκρατήσουν στη πηγή τους. Και αυτό είναι το είδος του προγράμματος που έκοψε η διοίκηση του Trump. Και νομίζω ότι ο λόγος που είπαν ήταν η ταχα μου άβολη και δύσκολη χρηματοδότηση τέτοιων επιστημονικά υψηλών standards προγραμμάτων.

Μετάφραση από: Αγγλικά blogger

"Να χύνεις σαν γυναίκα", Διάβασμa σε 4'

"Να εκκρίνεις(εκσπερματώνεις) σαν γυναίκα"

Η Στέφανι Χάερντλ γράφει για την ιστορία της γυναικείας εκσπερμάτισης - και πώς αυτή ξεχάστηκε.

Πολλές γυναίκες το κάνουν: 'εκτοξεύουν' εσωτερικά υγρά κατά τη διάρκεια του οργασμού. Ωστόσο, η γυναικεία “εκσπερμάτιση” (παρακάτω θα εξηγηθεί ο ορισμός διαφορετικά) ακούγεται σαν απόκλιση από τον κανόνα, ακόμη και σαν ασθένεια καμία φορά. Η Στέφανι Χόερντ εξέπλάγει πάρα πολύ για το πόσο λίγα γνώριζε για την έκκριση αυτών των υγρών. Διερεύνησε και κατέγραψε τι βρήκε: βαθιά γνώση της ανταλλαγής των γυναικείων σωματικών υγρών.

Κυρία H, γυναικεία εκσπερμάτιση: Πώς μια γυναίκα καταλήγει να γράψει για ένα τέτοιο θέμα

S H: Μέσω του κινηματογράφου. Είδα σε ένα λεσβιακό κινηματογράφο του Βερολίνου το 1998 το έργο How To Female Ejaculate . Η ταινία μου έκανε μεγάλη εντύπωση. Μεγάλωσα τη δεκαετία του '80 με την ιδέα ότι υπάρχουν αρσενικά και θηλυκά σώματα - και ότι αυτό περιλαμβάνει πολύ συγκεκριμένες συμπεριφορές κατά τη διάρκεια του σεξ. Και τότε αυτές οι τέσσερις γυναίκες κάθονταν σε έναν κύκλο και πιτσιλούσαν κανονικά τον καμβά. Το διττό αυτό concept στο κεφάλι μου είχε καταρρεύσει. Ταυτόχρονα, με έκανε να θυμώσω, ότι δεν είχα ακούσει για γυναίκες που εκσπερμάτιζαν όταν ήμουν στα μέσα της δεκαετίας των '20 χρόνων μου. Έτσι σήκωσα τις κεραίες μου και άρχισα την έρευνα.

Το 69 τοις εκατό των γυναικών εκσπερματώνουν κατά τη διάρκεια του οργασμού - ένας εκπληκτικά υψηλός αριθμός.

Υπάρχουν πολύ διαφορετικοί αριθμοί. Μια αυστριακή ερευνητική ομάδα ανέλαβε να συγκρίνει όλες τις μελέτες που δημοσιεύθηκαν σχετικά με το θέμα το 2007. Μετά από αυτό, το φάσμα των γυναικών που έχουν εκσπερματίσει τουλάχιστον μία φορά ή ακόμα και τακτικά κυμαίνεται από δέκα έως 69 τοις εκατό. Απαιτούνται όμως πολλές έρευνες για να προσδιοριστούν αξιόπιστα στοιχεία. Προσωπικά, πιστεύω ότι το 69% είναι ρεαλιστικό.

Τι σημαίνει εκσπερμάτιση ως γυναίκα; Έτσι κι αλλιώς όταν είναι ερεθισμένη, είναι συνήθως υγρή για να υγρανθεί παραπάνω ούτως ή άλλως;

Το χύσιμο(το εσωτερικό ράντισμα) μπορεί να διακριθεί σαφώς από την κανονική κολπική “λίπανση”: η εκσπερμάτιση είναι μια ξαφνική, δυνατή υγροποίηση πριν, κατά τη διάρκεια ή μετά τον οργασμό. Πρόσφατη έρευνα προτείνει επίσης τη διαφοροποίηση μεταξύ εκσπερμάτισης και εκτόξευσης(ραντίσματος). Η εκσπερμάτιση προέρχεται από τον προστάτη (που εχει και η γυναίκα φυσικά), είναι μικρή ποσότητα, γαλακτώδης, πηκτό και περιέχει το ειδικό για τον προστάτη αντιγόνο (PSA). Το άλλο υγρό είναι πιο υδαρές και διαφανές. Οι γυναίκες το εγχέουν σε μεγάλες ποσότητες, κατά πάσα πιθανότητα προέρχονται από την ουροδόχο κύστη, αλλά δεν είναι ούρα. Τα πολλά, μερικές φορές πολύ παλιά, κείμενα που εξέτασα επίσης περιγράφουν ένα πολύ ευρύ φάσμα 'σπερματικού υγρού'.

Αναφέρεστε στα παλιά κείμενα της Κίνας και της Ινδίας που ερευνήσατε για το βιβλίο σας. Στον πρόλογο, όμως, παραθέτεται ένα ερωτικό γράμμα προς την φεμινιστική και πολιτική ακτιβίστρια Emma Goldman, η οποία ασχολείται με την "ακτίνα του χυμού αγάπης". Γνώριζαν και τότε για την γυναικεία εκσπερμάτιση. Πότε χάθηκαν αυτές οι γνώσεις;

Η λέξη αναφορικά με την έγχυση των γυναικείων υγρών εξαφανίστηκε κανονικά κατά τα τέλη του 19ου αρχές του 20ου αιώνα. Παρόλο που υπήρχαν ακόμη επαγγελματίες του ιατρικού κλάδου που επεσήμαναν, ότι οι γυναίκες έκκριναν υγρό κατά τη διάρκεια του σεξ, εξαφανίστηκε από την ευαισθητοποίηση του κοινού την εποχή εκείνη. Εάν θεωρήσετε ότι πάνω από 2.000 χρόνια τα κείμενα αναφέρονται και περιγράφουν τη γυναικεία εκσπερμάτιση με μεγάλη ακρίβεια και λεπτομέρεια και ότι το θηλυκό σπέρμα ήταν πανταχού παρόν στο Μεσαίωνα, η γυναικεία έκκριση αποσιωπήθηκε στην πραγματικότητα πολύ αργά και για λίγο. Έτσι, η ιστορία της έκκρισης των γυναικείων υγρών είναι πολύ παλιά, αυτή της λήθης πολύ σύντομη.

Πώς θα μπορούσε αυτό να ξεχαστεί;

Αυτό έχει διάφορους λόγους και χαρακτηρίζεται από διαφορετικές παραδειγματικές μεταβολές. Για ένα πράγμα, η κατανόηση της σεξουαλικότητας έχει αλλάξει. Στα παλιά γραπτά, η εστίαση ήταν στην ευχαρίστηση, την ανταλλαγή σωματικών υγρών και την αμοιβαία ικανοποίηση, σε κάποιο σημείο το σεξ χρησίμευσε μόνο ως μέσο αναπαραγωγής. Για μεγάλο χρονικό διάστημα θεωρήθηκε ότι οι εγκυμοσύνες προκύπτουν όταν το αρσενικό και θηλυκό σπέρμα αναμειγνύεται. Η γνώση ότι γίνεται μόνο η γονιμοποίηση της ωαρίων, για την οποία η γυναίκα δεν χρειάζεται να αισθάνεται ή να έχει έναν οργασμό, έχει βοηθήσει στην άγνοια σχετικά με τη γυναικεία εκσπερμάτιση. Προστέθηκε σε αυτό το θέμα αναφορικά με το αν οι γυναίκες ήταν σε θέση να βιώσουν σεξουαλική ευχαρίστηση και ικανοποίηση γενικώτερα – και έτσι η εκσπερμάτιση ως εμφανές χαρακτηριστικό αυτής της ικανότητας φαινόταν ακατάλληλη.

Ταυτόχρονα, η εικόνα του ανθρώπινου σώματος έχει αλλάξει: από την κατανόηση ενός μοντέλου ενός φύλου, στο οποίο η γυναίκα είναι η λιγότερο ανεπτυγμένη μορφή του ανθρώπου, έχει πάει στο μοντέλο δύο φύλων, όπου οι άνδρες και οι γυναίκες είναι εντελώς διαφορετικοί άνθρωποι. Στο μοντέλο αυτό δεν υπήρχε όμως χώρος για την εκσπερμάτιση για τη γυναίκα, ήταν πολύ κοντά στον άνδρα μονο.

Γιατι ερευνητές που έχουν αναδείξει τη γυναικεία εκσπερμάτιση δεν ακούγονται.

Τα αποτελέσματα της έρευνας δεν μεταβιβάζονται. Έχω διερευνήσει πολλές ιατρικές διδακτορικές διατριβές και εξειδικευμένες βιβλιογραφικές μελέτες και η παρουσίαση δεν είναι ακόμη πλήρως ενημερωμένη. Το Ομοσπονδιακό Κέντρο Εκπαίδευσης για την Υγεία είναι τώρα κάπως καλύτερα εξοπλισμένο όσον αφορά την κλειτορίδα (βλέπε το βιβλίο), αλλά η γνώση της γυναικείας εκσπερμάτισης και ο προστάτης δεν έχουν ακόμη πάρει τη θέση που σαν θέματα τους αξίζουν να έχουν εκεί.

Εκπληκτικό, διότι θα πρέπει να είμαστε πιο μπροστά τον 21ο αιώνα: οι γυναίκες μπορούν να απολαύσουν το σεξ και η ιατρική έχει την ευκαιρία να κάνει την ανάλογη έρευνα.

Όμως, δεδομένου ότι ο θηλυκός προστάτης είναι λιγότερο πιθανό να αρρωστήσει, δεν παρουσιάζει κανένα ενδιαφέρον για τη φαρμακοβιομηχανία. Επιπλέον, η ιατρική έρευνα εξακολουθεί να κυριαρχείται από άνδρες, οι οποίοι με τη σειρά τους κάνουν περισσότερη έρευνα σε αρσενικά σώματα παρά σε γυναικεία. Προσωπικά αισθάνομαι διαφορετικά το πως αντιλαμβάνεται το κοινό το θέμα. Εδώ είναι κυρίως νεαρές γυναίκες που αρχίζουν να ασχολούνται με το θέμα της έμμηνου ρύσεως, του αιδοίου, της κλειτορίδας ή ακόμα και της εκσπερμάτισης και έτσι αρχίζουν και ακούγονται.

Ας πάμε στα γυναικεία μας... Πώς αντιδρούν οι γυναίκες όταν λέτε ότι ερευνάτε το πολιτισμικό ιστορικό της γυναικείας εκσπερμάτισης;

Διαφορετικά. Οι γυναίκες που έχουν ήδη εκσπερματίσει ή γνωρίσουν κάποιον που το κάνει είναι ικανοποιημένοι από την ανταλλαγή των πληροφοριών και θεωρούν εξαιρετικά σημαντικό να μάθουν περισσότερα γι' αυτό. Άλλες είναι πολύ προσεκτικές και φοβούνται ότι θα τους οριστεί τώρα ένα νέο σεξουαλικό πρότυπο που πρέπει να εκπληρωθεί από αυτές. Σίγουρα δεν θέλω να το διαδώσω το τελευταίο! Δεν εκκρίνουν όλες οι γυναίκες και αυτές που το κάνουν δεν το κάνουν πάντα. Κάποιες μπορούν να το ελέγξουν συνειδητά, για άλλες «απλά συμβαίνει» - οι δυνατότητες είναι ποικίλες και πάνω από όλα τελείως εξατομικευμένες. Υπάρχουν επίσης ανατομικοί παράγοντες που μπορούν να το επηρεάσουν αυτό.

Αυτός ο φόβος σχετίζεται επίσης με την τότε απόρριψη της εκσπερμάτισης στο δεύτερο γυναικείο κίνημα. Δεν έπρεπε να είναι φυσικό για τις φεμινίστριες να γιορτάσουν τη σεξουαλική δύναμη των γυναικών;

Δεν υπήρχε μόνο η απόρριψη. Το 1981 κυκλοφόρησε το βιβλίο Frauenkörper(το γυναικείο σώμα) - από μια νέα προοπτική του κινήματος της γυναικείας υγείας, το οποίο έχει προσπαθήσει να παρουσίασει γραφιστικά τη γυναικεία εκσπερμάτιση εξαιρετικά. Έτσι, το θέμα θα μπορούσε να είχε πάρει άλλη τροπή, αλλά μετά σχεδόν εξαφανίστηκε κάτω απο το τραπέζι. Νομίζω ότι έγινε, επειδή συνδέθηκε με την κολπική διέγερση.

Ο κόλπος ήταν ο τόπος για τον οποίο οι γυναίκες της δεκαετίας του '70 και του '80 δεν ήθελαν να προβληματιστούν πλέον. Η κολπική διείσδυση και η σεξουαλική επαφή έπρεπε να τροποποιηθούν ή να αγνοηθούν πλήρως. Αντ' αυτού, η κλειτορίδα χαιρετίστηκε ως ο νέος τόπος γυναικείας σεξουαλικής αυτοπεποίθησης. Και έρχονται γυναίκες πλέον που λένε, ότι όταν διεγείρουν τον ανώτερο κολπικό μέρος, χύνουν. Αυτό δεν ταίριαζε με το σεξουαλικό αυτονόητο των φεμινιστριών εκείνης της εποχής.

Σήμερα θα ήταν ίσως ευκολώτερο, αλλα ακόμα αναρωτιέμαι αν βρήκατε έναν εκδότη εύκολα.

Χρειάστηκε λίγο χρόνο, αλλά η έκδοση Nautilus είχε τότε το θάρρος και το κοινωνικό θράσος. Ορισμένοι εκδότες θεώρησαν ότι το θέμα ήταν πολύ εξειδικευμένο. Αισθανόμουν σαν να έγραφα ένα βιβλίο για το μηνίσκο. Ένα παράλογο επιχείρημα. Σαν να ήταν μόνο ένα μέρος του σώματος. Το βιβλίο μου είναι για το πώς η γυναικεία εκσπερμάτιση συνδέεται με την εικόνα του σώματος της, της επιθυμίας, της αναπαραγωγικότητας και της σεξουαλικότητας της. Πρόκειται για τα πραγματικά μεγάλα ζητήματα - όχι μόνο για τα υγρά.

Η κλειτορίδα

Αληθινό μεγαλείο. Στην Αναγέννηση το ανθρώπινο σώμα ήταν καλά διερευνημένο λαμβάνοντας υπόψη τα μέσα που υπήρχαν τότε, pardon: το αρσενικό σώμα. Μόνο το 1559 ο ανατόμος Realdo Colombo περιέγραψε τη κλειτορίδα ως όργανο γυναικείας απόλαυσης. Μέχρι τότε, θεωρήθηκε ότι ήταν είτε ένα «κενό διάστημα» είτε ένα "αναποδογυρισμένο» πέος. Για αιώνες, το ιατρικό επάγγελμα συμφωνούσε σε ένα πράγμα: κάτι λείπει από τις γυναίκες.

Χρειάστηκαν ακόμη μερικά εκατόχρονα - μέχρι το 1998 – μέχρι που η Αυστραλιανή ουρολόγος Helen O'Connell περιέγραψε τη κλειτορίδα σε βάθος. Είναι δέκα φορές μεγαλύτερη από το ορατό τμήμα της, την άκρη της κλειτορίδας. Και στη φύση το παγόβουνο αυτό που φαίνεται πάνω απο την επιφάνεια της θάλασσας είναι το 1/9 του συνολικού όγκου. Και δύο φορές μεγαλύτερη από ό,τι είχαν πει προηγουμένως οι εμπειρογνώμονες. Με 8.000 απολήξεις νεύρων, δεν είναι μόνο σημαντικά πιο ευαίσθητη, αλλά και μεγαλύτερη σε όγκο από το πέος! Ένα γεγονός που θα παραποιούσε κοσμοθεωρίες πριν από αιώνες.

Η Stephanie Haerdle, γεννήθηκε στο Freiburg το 1974, σπούδασε σύγχρονη γερμανική λογοτεχνία, σπουδές πολιτισμού και σπουδές φύλου στο Βερολίνο, όπου ζει και εργάζεται σήμερα. Το 2007 κυκλοφόρησε το πρώτο της βιβλίο για τους καλλιτέχνες τσίρκου, τώρα είναι το δεύτερο βιβλίο της για τη  γυναικεία  έκκριση(εκσπερμάτιση).

Σημείωση του blogger,

Παλαιότερες βιβλιογραφικές αναφορες:

• 1ος αιώνα μΧ – Bai Xingjian: “milk fruit” που παράγει λευκωπό υγρό κατά τη διέγερση
• Kama Sutra, Anangaranga (1ος & 13οςαιώναςμΧ) :ερωτογόνος ζώνη του κόλπου (madanagamanadola)
• 17οςαιώνας μΧ: Reinjier De Graaf - “Tractatus de Virorum Organis Generationi Inservientibus”: περιουρηθρικός ιστός που σχετίσθηκε με τον ανδρικό προστάτη και τη “γυναικεία εκσπερμάτιση“

Πρόσφατη βιβλιογραφία

• SEXUAL MEDICINE HISTORY: The History of Female Ejaculation, 2010
  

Joanna B.KordaMD, Sue W.GoldsteinBA^†FrankSommerMD

Υπάρχει κατάσταση έκτακτης ανάγκης στα Ελληνοτουρκικά σύνορα που μπορεί να υπερισχύσει των θεμελιωδών δικαιωμάτων; Διάβασμα σε 2'

Σιγά μη γίνονται όλα αυτά στα σύνορα λόγω νόμου και τάξης κ.κ. του Νεοφιλελευθερισμού και της άκρα δεξίας.

Τη προπερασμένη Κυριακή 1.3.2020, η Ελληνική κυβέρνηση ανέστειλε τελικά το νόμο περί ασύλου και δεν δέχεται πλέον αιτήσεις ασύλου. Οι κυβερνήσεις των άλλων Ευρωπαϊκών κρατών υποστηρίζουν την Ελληνική κυβέρνηση στις ενέργειές της.

Υπάρχει κατάσταση έκτακτης ανάγκης στα Ελληνοτουρκικά σύνορα που μπορεί να υπερισχύσει των θεμελιωδών δικαιωμάτων; Η απάντηση είναι σαφής: όχι

Φωτογραφία Σάκης Μιτρολίδης/AFP via Getty Images

5 ερωτήματα που χρήζουν απλών απαντήσεων για να κατανοηθούν και απο μη νομικούς.

• Μπορεί να ανασταλεί η αποδοχή αιτήσης ασύλου από την Ελληνική κυβέρνηση?
• Υπάρχει εκτακτη ανάγκη στα Ελληνοτουρκικά σύνορα?
• Ειναι η Τουρκία ασφαλής χώρα για απέλαση?
• Υπάρχει λόγος για επαναφορά νόμου και τάξης?
• Εχει γίνει παραβίαση νόμου?

Η Σύμβαση της Γενεύης για τους πρόσφυγες (GFK) στο άρθρο 33 και η Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΣΔΑ) στο άρθρο 3 διατυπώνουν την απαγόρευση απόρριψης αίτησης ασύλου, σύμφωνα με ομόφωνη και αδιαμφισβήτητη ανάγνωση, στο μέτρο που απειλούνται οι πρόσφυγες με πολιτικές διώξεις, με απάνθρωπη ή εξευτελιστική αντιμετώπιση.

Το άρθρο 78 παράγραφος 3 της ΣΛΕΕ είναι επίσης σημαντικό: η διάταξη αυτή, η οποία θεσπίστηκε από την ελληνική κυβέρνηση όταν ανεστάλει το δικαίωμα ασύλου, προβλέπει προσωρινά μέτρα υπέρ των ενδιαφερομένων κρατών μελών σε περίπτωση «ξαφνικής εισροής σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης». Ωστόσο, η εφαρμογή του προτύπου δεν μπορεί να ενεργοποιηθεί από την ελληνική κυβέρνηση, αλλά πρέπει να αποφασιστεί από το Συμβούλιο. Επιπλέον, το εν λόγω πρότυπο δεν μπορεί να αναστείλει στο σύνολο της διαδικασίας χορήγησης ασύλου.

Υπάρχει νομική έκτακτη ανάγκη στα ελληνοτουρκικά σύνορα που μπορεί να υπερισχύσει των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του κράτους δικαίου;

Η απάντηση είναι σαφής: όχι. Οι συνθήκες στα ελληνοτουρκικά σύνορα και στα νησιά του βορειοανατολικού Αιγαίου δεν αποτελούν ανθρωπιστική καταστροφή που έχει πέσει από τον ουρανό. Bία, επαναπροωθήσεις προς την χώρα προέλευσης (pushbacks), κρατήσεις σε φυλακές και άθλιες συνθήκες επιβίωσης σε καταυλισμούς που είναι υπερπλήρεις, ειναι ανθώπινες και κρατικές παραβιάσεις των θεμελιωδών δικαιωμάτων που δεν δικαιολογούνται με τίποτα.

Αφενός, όπως προβλέπεται στα άρθρα 38 και 39 της οδηγίας για τις διαδικασίες ασύλου, η Τουρκία δεν κατατάσσεται ως ασφαλής τρίτη χώρα σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Από την άλλη πλευρά, αυτό δεν θα ήταν νομικά εφικτό, δεδομένου ότι η σύμαβση της Γενεύης στην Τουρκία δεν ισχύει για πρόσφυγες από μη Ευρωπαϊκές χώρες με καθαρά νόμιμο τρόπο και επιπλέον εκείνοι που χρειάζονται προστασία στην Τουρκία δεν έχουν μόνιμο δικαίωμα παραμονής και γενικότερα κανένα δικαίωμα που να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις της σύμβασης της Γενέυης, όπως επίσης και επειδή η Τουρκία πραγματώνει συνεχώς αλυσιδωτές 'αναγκαστικές' απελάσεις πρός Συρία και Αφγανιστάν.

Επαναφορά του νόμου και της τάξης;

Η σημερινή πολυσυζητημένη και απαιτούμενη αποκατάσταση του νόμου και της τάξης είναι επίσης προβληματική από την άποψη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ειδικότερα, η συμφωνία μεταξύ Τουρκίας και ΕΕ, η οποία στην πραγματικότητα ακυρώθηκε από την τουρκική κυβέρνηση, δεν είναι σε καμία περίπτωση άψογη σύμφωνα με το κράτος δικαίου και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η αρχικά νομικά μη δεσμευτική συμφωνία βασίζεται ουσιαστικά σε δύο βασικές ιδέες για τη διαδικασία ασύλου στην Ελλάδα: πρώτον, την ταξινόμηση της Τουρκίας ως ασφαλούς τρίτης χώρας (κάτι που δεν ισχύει), και η οποία δεν είναι νομικά ρητή αλλά απλά ασκείται. Με βάση μια ταχεία διαδικασία, η οποία περιορίζεται κατ 'αρχήν σε έλεγχο αμιγώς παραδεκτού, χωρίς να ελέγχεται το περιεχόμενο της αίτησης προστασίας - πράγμα που τελικά συνεπάγεται τη συντόμευση της διαδικασίας ασύλου κατά παράβαση του κράτους δικαίου.

Δεύτερον, οι βασική παραμονή όλων αυτών που αναζητούν προστασία στα ελληνικά νησιά, οδήγησε προφανώς σε υπερπλήρεις καταυλισμούς και δυστυχισμένες και απάνθρωπες συνθήκες. Επιπλέον, το ελληνικό σύστημα ασύλου ήταν προφανώς εξίσου  καταστροφικό με την αντιμετώπιση της διαδικασίας ασύλου και εξακολουθεί να είναι.Είναι προφανές ότι οι πολιτικές δυνάμεις που τώρα ζητούν νέες διαπραγματεύσεις με την Τουρκία με στόχο την επανέκδοση της συμφωνίας θέλουν να τηρήσουν αυτή τη βασική ιδέα. Μια συμφωνία με την Τουρκία είναι σκόπιμη κατά την άποψη της ΕΕ υπο τις σημερινές συνθήκες, εάν πραγματώνεται αυτομάτως η εξωτερική ανάθεση προστασίας των προσφύγων.

Η παραβίαση του νόμου

Η πλέον συχνά διαψευσθείσα διατύπωση της παραβίασης του νόμου από το φερόμενο άνοιγμα των συνόρων το 2015 ήταν και είναι η κεντρική αφήγηση της δεξιάς και της άκρα δεξίας πολιτικής σκηνής. Η ανάλυση της τρέχουσας πρακτικής στα εξωτερικά σύνορα, αφενός, και των μέσων που χρησιμοποιούνται για την αποδοχή των προσφύγων αφετέρου, καθιστούν σαφές:

η απώθησή και η επαναπροώθησή τους στα εξωτερικά σύνορα και η πολιτική ελέγχου της μετανάστευσης κινούνται ακόμη και σε έναν χώρο χωρίς νομικά δικαιώματα. 

Το ηγεμονικό αίτημα για τη θέσπιση νόμου και τάξης είναι στην πραγματικότητα η έκκληση να καταργηθεί το κράτος δικαίου και να αγνοηθούν εντελώς τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Από την άλλη πλευρά, μια πολιτική χειραφέτησης υπέρ των προσφύγων δεν μπορεί και δεν πρέπει να αναφέρεται μόνο στις βασικές ανθρωπιστικές αρχές, αλλά πρέπει να την υποστηρίζει η ίδια με τη δύναμη του νόμου που έχει.

Πάνω απ 'όλα, η δημόσια τάξη πρέπει να σημαίνει την εγγύηση του κράτους δικαίου στα εξωτερικά σύνορα και την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων

Πηγές:

1)Matthias Lehnert νομικός στις 4.3.2020. Die Herrschaft des Rechts an der EU-Außengrenze? (Η εξουσία του δικαίου στα εξωτερικά σύνορα της ΕΕ;)

2)Matthias Lehnert νομικός, der Freitag, Von wegen Recht und Ordnung, 4.3.2020

Εγώ η σκύλα, μ' αρεσει το πολύ σεξ στη ζωή μου. Είμαι όμως και φεμινίστρια. Συχνά δεν είναι εύκολο να συμβιβαστούν αυτά τα δύο. Διάβασμα σε 3'

Εγώ, η σκύλα.

Έχω πολύ σεξ στη ζωή μου. Είμαι όμως και φεμινίστρια. Συχνά δεν είναι εύκολο να συμβιβαστούν αυτά τα δύο. 

 Kathrin Weßling

Fotos: Jacob Aue Sobol/Magnum Photos/Agentur Focus (αριστερά); Liliya Rodnikova/Stocksy (δεξιά)

Μια ανοικτή ομολογία μιας γυναίκας φεμινίστριας για τους ενδοιασμούς του εθελοντικού και απελευθερωμένου σεξ και γιατί δεν μιλούν οι γυναίκες γι' αυτό και τις επιθυμίες τους. Για την ημέρα της γυναίκας! Πραγματικά ένα άρθρο μέσα από το οποίο θα μπορούσαν και άνδρες να κατανοήσουν κάτι τόσο για τις γυναίκες όσο και για τους ίδιους τους εαυτούς.

Μιλώντας και γράφοντας για το σεξ ως γυναίκα σημαίνει συνήθως να μιλάς σεξιστικά. Προφανώς, αφού το πρώτο που με ρώτησαν ήταν, αν θέλω να γράψω αυτό το κείμενο. Ένα κείμενο σχετικά με την άποψή μου για τη γυναικεία σεξουαλικότητα; Ακριβώς τώρα έχουν ανάψει όλα τα alarm, στο κεφάλι και στο στομάχι: Τι θα έλεγε η οικογένεια, οι φίλοι, οι φεμινίστριες, τα ανδρείκελα, τι θα γίνει αν το διάβαζαν μελλοντικοί εργοδότες μου; Τι γίνεται αν αυτό θα έβλαπτε τη φήμη μου και ούτω καθεξής; Ο κατάλογος των φόβων είναι ατελείωτος.

Αλλά ακριβώς γι 'αυτό το λόγο είναι το κείμενο τώρα διαθέσιμο: γιατί ακριβώς αυτό που συνέβη στο κεφάλι μου για λίγα δευτερόλεπτα είναι αρκετά σημαντικός λόγος για να γράψω το κείμενο. Παρά τον φόβο που νιώθω τώρα. Επέλεξα τον τίτλο ακριβώς εξαιτίας αυτού: ιδιοποιούμαι αυτό που λέγεται ότι είμαι και σίγουρα θα είμαι. Είμαι μια "τσούλα", το λιγότερο μια "σκύλα", όταν πρόκειται να κινηθώ σε κανονιστικά πρότυπα. Γιατί είχα και έχω πολύ σεξ. Και είμαι φεμινίστρια. Και δεν είναι πάντα εύκολο να συμβιβάσεις αυτά τα δύο. Μερικές φορές καθόλου.Επειδή η γυναικεία σεξουαλικότητα είναι τόσο στενά συνδεδεμένη με τη σεξουαλικοποιημένη βία, τον φόβο, τη ντροπή και την καταπίεση, ότι στα πλαίσια αυτής της συνείδησης είναι σχεδόν αδύνατο να μιλήσω για τη σεξουαλικότητα και το σεξ που έχω χωρίς να σκέφτομαι όλα αυτά. Παρ 'όλα αυτά, θα ήθελα να προσπαθήσω να γράψω και να μιλήσω γι' αυτό εδώ. Το βλέπω σχεδόν αδύνατον να γίνει.

Επειδή υπάρχουν εκείνοι που θέλουν να ντροπιάζουν γυναίκες σαν κι εμένα, για τον ανοιχτό τρόπο που έχω σεξ, για τη συχνότητα, την επαναλειπτικότητα. Και εκείνοι που πιστεύουν ότι είμαι αντιφεμινίστρια επειδή μου αρέσει να ντύνομαι πολύ σέξι, να φλερτάρω και να το κάνω στα κρεβάτια του Βερολίνου. Εκεί κάπου στη μέση βρίσκομαι και προσπαθώ να ενεργήσω με τρόπο που να αισθάνομαι ελεύθερη και ελαφριά. Δεν το πετυχαίνω.

Διότι εκτός από την αξιολόγηση από τους άλλους, υπάρχει και η δική μου συμπεριφορά και η συνεχής αμφισβήτηση της. Και εγώ είχα επίσης αποτροπιαστική συμπεριφορά τα τελευταία είκοσι χρόνια και έκανα λάθη στην αντιμετώπιση άλλων. Δεν μπορώ να ελευθερωθώ από αυτό και να μη το σκέφτομαι τώρα που γράφω. Πρέπει να τα σκέφτομαι όλα αυτά όλα, όταν μιλάω για σεξ, τα κίνητρά μου, τις επιθυμίες μου, τα λάθη μου.

Γρήγορα να  πάει το πορνό πιο μπροστά, μη το βλέπω
Όλα αυτά το καθιστούν απεριόριστα δύσκολο, διότι μιλάμε για κάτι που προκαλεί συγκρούσεις: Πώς μπορώ να γράψω ένα κείμενο σχετικά με τη σεξουαλική απελευθέρωση αν μπορούσε να έχει τόσες συνέπειες; Ίσως ακριβώς έτσι: αποκαλύπτοντας πόσο δύσκολο είναι όλα αυτά για μένα. Και το κάνω παρ όλα αυτά. Γιατί το σεξ είναι πολύ σημαντικό για μένα. Είναι κάτι στοιχειώδες. Είναι σημαντικό μέρος της προσωπικότητάς μου. Αλλά αυτό είναι πάντα ένα πρόβλημα.

Για πολύ καιρό, για παράδειγμα, ήμουν ντροπαλή για πίπες. Το έβρισκα πατριαρχικό, στη χειρότερη περίπτωση ταπεινωτικό . Στην περίπτωση του πορνό, πήγαινα γρήγορα μπροστά τις σκηνές δεν ήθελα να τις δω όταν το πέος έπαινε πιέζοντας τόσο βαθιά στο στόμα που οι γυναίκες πνιγόντουσαν. Προσπάθησα να αυνανίζομαι και να έρχομαι σε οργασμό με φεμινιστικά πορνό, δεν τα κατάφερα. Τα έβρισκα πάντα βαρετά. Το αιώνιο παιγνίδι, το γλύψιμο, οι διάλογοι. Δεν θέλω να δω δυο hipsters να κάνουν σεξ. Θέλω μόνο να παρακολουθήσω σεξ. Παθιασμένο σεξ.

Αλλά ακόμα και αυτή η προτίμηση για έντονο σεξ δεν μπορεί να συνδεθεί με τις φεμινιστικές στάσεις μου. Αλήθεια δεν είναι? Πως συμβιβάζεται αυτό?

Τώρα πια με αναγνωρίζω: ναι. Λειτουργεί. Επειδή η διαφορά ανάμεσα στο φεμινιστικό και το πατριαρχικό σεξ δεν είναι στα ειδικά πράγματα που κάνω. Είναι πολύ περισσότερο κάτι άλλο: το κάνω, επειδή αισθάνομαι ότι θέλω να το κάνω ή το κάνω επειδή πιστεύω ότι το χρειάζονται οι άλλοι.

Όταν το συνειδητοποίησα αυτό, βρήκα ξανά την επιθυμία μου για πίπες. Όταν δεν ήμουν αναγκασμένη να το δώσω, αλλα ούτε να το αρνηθώ απο φεμινιστικής πλευράς, επέστρεψα στην ελευθερία να γλύφω το ανδρικό πέος όταν ήθελα. Αν πραγματικά, πραγματικά το θέλω. Διότι αυτή είναι η μεγάλη παρεξήγηση: δεν είναι αυτό που κάνουμε, αλλά γιατί το κάνουμε.

Για να το κάνω πιο συγκεκριμένο: Διαφέρει αν θα αφήσω τον εαυτό μου να με πάρει από πίσω κατά τη διάρκεια του σεξ επειδή το απολαμβάνω - ή αν το κάνω επειδή ο άνδρας το απαιτεί ή το θέλει με αυτόν τον τρόπο. Η ταπείνωση και ο πόνος μπορούν επίσης να είναι ευχάριστα συναισθήματα, αρκετά θα έλεγα. Είναι θέμα επικοινωνίας. Και έπρεπε να δουλέψω και σε αυτό το θέμα επάνω.

Για πολλά χρόνια της ζωής μου, ποτέ δεν σκέφτηκα να δείξω σε άνδρα αυτό που μου αρέσει πραγματικά. Και για να είμαι ειλικρινής δεν ήταν αλήθεια στην περίπτωσή μου, ότι μέσω του αυνανισμού ήξερα τι μου άρεσε. Μερικά πράγματα μπορώ να τα κάνω μόνη μου άλλα με ένα άνδρα ή με ένα δονητή. Και εδώ ανήκουν οι Squirting(κλειτοριδικός οργασμός) και ο κολπικοί οργασμοί. Χωρίς εξαίρεση, όλοι οι άνδρες με τους οποίους κοιμόμουν έβρισκαν γυναίκες που ικανοποιούνται με Squirting super. Αυτή είναι και η εμπειρία πολλών φιλενάδων μου που δίνουν μεταξύ τους συμβουλές για το πώς μπορεί να δουλέψει καλύτερα(αν το επιθυμεί κάποιος).

Όταν καπνίζαμε ξεπαγιάζοντας σε ένα μπαλκόνι κάποιες ημέρες του χειμώνα μιλώντας για το πώς ακριβώς λειτουργεί, σκέφτηκα για λίγο: πω πω, τελικά ζούμε σε μια κοινωνία όπου αυτό δεν είναι πλέον πρόβλημα! Στην οποία οι γυναίκες μπορούν να μιλήσουν ανοιχτά για το Squirting και την καλύτερη τεχνική.

Λίγους μήνες αργότερα, έγραψα χαρούμενη στο προφίλ μου Twitter και Instagram "θετική στο σέξ", δίπλα στο "φεμινίστρια". Το αισθανόμαι συγχρόνως σαν ένα μεγάλο βήμα αλλά και επικίνδυνο. Και ήταν. Μέχρι σήμερα, αρκετοί άνθρωποι πιστεύουν ότι αυτή η λέξη είναι μια πρόσκληση (και είμαι βέβαιη ότι και αυτό το κείμενο παροτρύνει μερικούς ανθρώπους να λένε "απλά ένα γεια" και να πηγαίνουν παρακάτω). Μια παρανόηση στην οποία πολλές γυναίκες εκτίθενται επειδή είναι ανοιχτές και ειλικρινείς με τη σεξουαλικότητά τους: Το να είμαστε θετικές δεν σημαίνει ότι θέλουμε να πηδηχτούμε με τους πάντες ανά πάσα στιγμή. Απλώς σημαίνει ότι δεν απορρίπτουμε το σεξ όσο είναι ισότιμο. Όλα τα υπόλοιπα είναι μια ατομική υπόθεση, θέμα προτιμήσεων και επιθυμιών.

Πόσο μεγάλη είναι αυτή η παρεξήγηση το ανακαλύπτουμε σε περιβάλλοντα όπως #metoo: εκεί λοιπόν ρωτούν άνδρες και γυναίκες τι είναι ακόμη επιτρεπτό και τι όχι. Πώς μπορούν να φλερτάρουν και να γαμήσουν. Και τελικά είναι πολύ απλό - η σεξουαλική βία, όπως ο βιασμός και η κακοποίηση είναι ακριβώς αυτό: μια βία που προσπαθεί να κρυφτεί πίσω από την κάλυψη της σεξουαλικότητας. Σε περιπτώσεις όπως του Harvey Weinstein και απεριόριστών πολλών άλλων περιπτώσεων, το σεξ χρησιμοποιείται μόνο για άσκηση βίας και εξουσίας. Είναι μόνο ένας τρόπος για έναν τελείως διαφορετικό σκοπό. Μιλώντας για αυτό, η αβεβαιότητα από όλες τις πλευρές, αποκαλύπτει μόνο πόσο λίγο μιλάμε για αυτή τη διαφορά. Και για πόσους ανθρώπους φαίνεται απολύτως αποδεκτό, ότι η κακοποίηση και η βία αποτελούν μέρος μιας υγιούς σεξουαλικότητας.

Δεν είναι έτσι. Όποιος σκοπίμως ενεργεί υπερβολικά - ή ακόμη και ακούσια - πρέπει να φέρει την ευθύνη γι' αυτό. Δικαιολογίες και επιθετικότητα δεν λύνουν το πρόβλημα ούτε από τη μία πλευρά ούτε από την άλλη.Κάνουμε λάθη. Πρέπει να μάθουμε από τα λάθη μας. Πρέπει να μιλήσουμε γι' αυτά.

Γιατί όλο και πιο συχνά με τριγυρίζει το συναίσθημα, ότι μετά την καταστολή της γυναικείας σεξουαλικότητας, ένα νέο κλειδί θα κλειδώσει τώρα τα χείλη του αιδοίου: Η συνεχής αμφισβήτηση αλλά και ανάκριση της επιθυμίας των γυναικών στο πλαίσιο μιας πατριαρχικής κοινωνίας. Θέλω να ελευθερώσω τον εαυτό μου, θέλω να φορέσω ότι θέλω, όταν θέλω και όσο πιο κοντά το θέλω, θέλω να έχω σεξ τόσο συχνά και όσο συχνά το βρίσκω καλό. Αλλά ναι μεν κατάφερα να βγάλω από πάνω μου μέχρι τώρα τις σκέψεις που θα μπορούσε κάποιος να με θεωρήσει «τσούλα» και ότι μου έδειξα, ότι δεν πρέπει να ενδιαφέρομαι πως θα με χαρακτηρίσουν, έρχονται τώρα οι επόμενες αμφιβολίες. Αμφιβολίες ως προς το αν θα ήθελα τους άντρες ως μια καλή φεμινίστρια.

Οι διαδηλώσεις "Slutwalk" δεν με βοηθούν σε αυτό το πλαίσιο, επειδή ο στόχος τους είναι να μεταφέρουν το στοιχειώδες και σημαντικό μήνυμα ότι μια σέξι ενδυμασία δεν σημαίνει ότι θέλετε να σας πειράξουν και να σας την πέσουν. Και στο δρόμο για μια γνωριμία, αισθάνομαι πραγματικά κατά τον ίδιο τρόπο: Δε θέλω να με κοιτάζουν. Αλλά θέλω να είμαι επιθυμητή στην αρσενική μου γνωριμία. Θέλω σεξ. Πολύ και συχνά, με πολλούς κατά προτίμηση όλη την ώρα. Και παρόλο που θέλω να βλέπω τον εαυτό μου ως ανοικτό και αντανακλαστικό, εξακολουθώ να μην βρίσκω έναν τρόπο αντιμετώπισης αυτής της σύγκρουσης, δηλαδή να μπορώ να απολαύσω τη σεξουαλικότητά μου χωρίς φόβο και αμφιβολία.

Χωρίς φόβο και αμφιβολία

Είναι ιδιαίτερα σημαντικό για τις γυναίκες να είναι τελικά σε θέση να είναι τόσο ανοιχτές όσο οι άντρες που είναι εδώ και τόσο καιρό χωρίς να υποβαθμίζονται. Είναι λυπηρή η αλήθεια ότι η προκατάληψη συνεχίζεται. Έτσι η γυναικεία σεξουαλικότητα δεν είναι ακόμα ελεύθερη. Είναι πάντοτε εκτεθειμένη σε εκτιμήσεις, κρίσεις και εχθρότητα. Και από όλες τις κατευθύνσεις. Ναι, από όλους, συμπεριλαμβανομένων και των φεμινιστριών. Αυτό που μου έχει απομείνει είναι απλώς μια απόπειρα, η οποία είναι αυτό το κείμενο και πρέπει να είναι η αρχή ενός διαλόγου. Γιατί μόνο με το να μιλάμε μπορεί να ξεκινήσει μια αλλαγή. Παρά το φόβο, παρά τις αμφιβολίες.

Όλο το σεξ στο Διαδίκτυο, στα κοινωνικά μέσα ενημέρωσης, στη φεμινιστική πορνογραφία, στους στίχους, στους δονητές ηχητικών κυμάτων, στα βιβλία - υποδηλώνουν ότι τώρα και καιρό βρισκόμαστε σε ένα σημείο όπου η γυναικεία ηδονή είναι τελικά εδώ, είναι στο επίκεντρο. Και είναι αλήθεια: έτσι είναι και το πραγματώνει αυτό. Αλλά ακριβώς γι 'αυτό εκτίθεται περισσότερο σε εχθρότητα και κριτικές από ποτέ άλλοτε.

Ξέρω μόνο πόσο φοβισμένη είμαι να στείλω αυτό το κείμενο. Και αυτό ακριβώς σημαίνει ότι είμαστε ακόμα πολύ, πολύ, πολύ στην αρχή.

Η Μεσόγειος μπαίνει σε περιόδο ξηρασίας ταχύτερα από ό,τι υπολόγισαν οι επιστήμονες. Διάβασμα σε 2'

Η Μεσόγειος μπαίνει σε περίοδο ξηρασίας ταχύτερα από ό,τι υπολόγισαν οι επιστήμονες.

Οι μεσογειακές βροχοπτώσεις δεν αντιδρούν γραμμικά στις κλιματικές αλλαγές.

Ταχεία καθολική ξηρασία: η περιοχή της Μεσογείου αντιμετωπίζει τις αρνητικές επιδράσεις της κλιματικής αλλαγής γρηγορότερα από το αναμενόμενο, γιατί η ξηρασία δεν αυξάνεται γραμμικά με την αύξηση των παγκόσμιων μέσων θερμοκρασιών, αλλά πολύ ταχύτερα, όπως αποκαλύπτει μια μελέτη. Αυτό οφείλεται σε μια πολύ γρήγορη αλλαγή στην περιφερειακή ατμοσφαιρική κυκλοφορία(ανέμων). Το θετικό, ωστόσο, είναι ότι εάν οι τιμές του CO2 μειωθούν λόγω μέτρων προστασίας του κλίματος, το μεσογειακό κλίμα θα ωφεληθεί σχεδόν αμέσως. (συνεχίζεται στο blog).

Η περιοχή της Μεσογείου ήδη υφίσταται αυξανόμενη ξηρασία και εξαντλημένα αποθέματα υπόγειων υδάτων. Η λεβάντα γνώρισε τη χειρότερη ξηρασία μετα από 900 χρόνια. Ως εκ τούτου, η περιοχή της Μεσογείου είναι μία από τις περιοχές που θα πλήττεται ιδιαίτερα από τις κλιματικές αλλαγές στο μέλλον. Σύμφωνα με τις προβλέψεις, θα μπορούσε να εισέλθει σε ένα νέο, πιο ξηρό κλίμα, ακόμη και με αύξηση της θερμοκρασίας κατά 1,5 βαθμούς. Με δύο βαθμούς θέρμανσης, μεγάλα τμήματα της νότιας Ισπανίας θα μπορούσαν να ερημοποιηθούν.

Οι χειμερινές βροχοπτώσεις είναι ο αποφασιστικός παράγοντας για το μεσογειακό κλίμα και την ανάπτυξή του. Επειδή παρέχουν την παροχή νερού από την οποία αντλείται η βλάστηση κατά τη διάρκεια των ζεστών, ξηρών καλοκαιρινών μηνών.

Χρόνια μέχρι και αιώνες μπορεί να χρειαστεί

Ωστόσο, ο ρυθμός με τον οποίο το μεσογειακό κλίμα και, πάνω απ 'όλα, οι βροχοπτώσεις αντιδρούν στην κλιματική αλλαγή ήταν μέχρι στιγμής ασαφής. Επειδή ορισμένες παράμετροι μπορούν να αντιδράσουν σχεδόν αμέσως - μέσα σε λίγα χρόνια - σε μια αλλαγή στις τιμές των αερίων του θερμοκηπίου και την επίπτωση της ακτινοβολίας. Άλλοι, αντιθέτως, αντιδρούν εξίσου αργά όπως οι παγκόσμιες θερμοκρασίες - σε αρκετές δεκαετίες ή αιώνες.

"Πιστεύεται γενικά ότι οι μεταβολές στη διαθεσιμότητα νερού είναι ανάλογες με την υπερθέρμανση του πλανήτη", δήλωσε ο Guiseppe Zappa του Πανεπιστημίου του Reading και οι συνεργάτες του. Έχει εξεταστεί, αν αυτό συμβαίνει στην πραγματικότητα χρησιμοποιώντας το παράδειγμα της περιοχής της Μεσογείου και τις δύο κλιματικά παρόμοιες περιοχές τη Χιλή και την Καλιφόρνια. Για το σκοπό αυτό, χρησιμοποιούν κλιματικά μοντέλα για να αναλύσουν τον τρόπο με τον οποίο αναπτύσσονται οι βροχοπτώσεις στη μέτρια κλιματική αλλαγή σύμφωνα με το σενάριο εκπομπών RCP 4,5 (4,5 βαθμούς μέσο  όρο παγκόσμιας θερμοκρασίας) έως 2100 και, πάνω από όλα, πόσο γρήγορα και με ποιο τρόπο συμβαίνει αυτό.

Ταχύτερη η ξηρασία από τις παγκόσμιες θερμοκρασίες

Το αποτέλεσμα: Ενώ οι βροχοπτώσεις σε μεγαλύτερα γεωγραφικά πλάτη αλλάζουν σχεδόν γραμμικά με τις θερμοκρασίες, αυτό δεν συμβαίνει στις μεσογειακές κλιματικές ζώνες. "Στη Μεσόγειο και στη Χιλή, η ξηρασία προχωρά σημαντικά ταχύτερα από την υπερθέρμανση του πλανήτη", αναφέρει ο Zappa και οι συνεργάτες του. Αντί να αναπτύσσονται τόσο αργά όσο οι μέσες θερμοκρασίες, οι βροχοπτώσεις ακολουθούν την αύξηση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου μέσα σε λίγα χρόνια.

"Τα αποτελέσματά μας δείχνουν ότι η υπερθέρμανση του πλανήτη δεν είναι πάντα επαρκής για να προβλέψουμε τη μελλοντική εξέλιξη των περιφερειακών βροχοπτώσεων", δήλωσε η Zappa και οι συνεργάτες του. Αντίθετα, αυτές οι αλλαγές μπορούν να συμβούν τοπικά και σε περιφερειακό επίπεδο σε σημαντικά διαφορετικές χρονικές κλίμακες.

Η περιφερειακή ατμοσφαιρική κυκλοφορία ως κινητήρια δύναμη

Αλλά ποιος είναι ο λόγος; Οι ερευνητές εντόπισαν το λόγο αυτό ως γρήγορες αλλαγές στις θερμοκρασίες της θάλασσας και την σχετική ατμοσφαιρική κυκλοφορία. Κάτω λοιπόν από την επίδραση της αλλαγής του κλίματος, οι ζώνες δυτικών ανέμων των εύκρατων γεωγραφικών ζωνών( βλέπε δίπλα σχεδιάγραμμα) μετατοπίζονται περαιτέρω πρός τους πόλους, όπως εξηγούν οι ερευνητές. Μεταξύ άλλων, αυτό σημαίνει ότι οι περιοχές χαμηλής πίεσης με βροχές δεν μετακινούνται πλέον στην περιοχή της Μεσογείου όπως συχνά αυτό συμβαίνει το χειμώνα. Ως αποτέλεσμα, η περιοχή αυτή στερείται εφοδιασμού με νερό και η ξηρασία αυξάνεται αναλόγως.

Μια παρένθεση για το jetstream

Jetstream

[3 είδη Jetstream υπάρχουν: Ο λόγος για αυτό το περίεργο φαινόμενο μπορούμε να το βρούμε σε ύψος δέκα χιλιομέτρων και είναι μία από τις ταχύτερες αέριες κίνησεις στη γη: ένα λεγόμενο jetstream ή ρεύμα τζετ. Σύμφωνα με τον ορισμό των μετεωρολόγων, αυτά τα ρεύματα αέρων είναι δυτικοί άνεμοι στην άνω τροπόσφαιρα που μπορούν να φτάσουν ταχύτητες 250 έως 550 χιλιόμετρα την ώρα. Τρεις διαφορετικές μορφές ρεύματος είναι γνωστές.

1. Ανάλογα με τη θέση στο πολικό μεέτωπο, το βόρειο πολικό jetstream είναι μεταξύ 40 και 70 μοίρες βόρεια ή νότιο γεωγραφικό πλάτος. Είναι αυτό το jetstream που ωθεί ουσιαστικά τα αεροπλάνα στην πορεία τους από την Αμερική πρός την Ευρώπη: σε ύψος δέκα χιλιομέτρων, βρίσκεται ακριβώς στην τυπική διαδρομή πτήσης ενός εμπορικού αεροσκάφους.
2. Το jetstream των ισημερινών ή των τροπικών ρευμάτων εκτείνεται πάνω από τις τροπικές περιοχές σε ύψος 15 χιλιομέτρων το καλοκαίρι, αλλά μερικές φορές μπορεί να ανέλθει σε πάνω από 20 χιλιόμετρα.
3. Η τρίτη μορφή του jetastream είναι το εύκρατων ρευμάτων. Βρίσκεται πάνω από την εύκρατη ζώνη υψηλής πίεσης σε υψόμετρο περίπου 12 χιλιομέτρων, αλλά μπορεί να αλλάξει τη θέση του ελαφρώς ανάλογα με την εποχή.

Τα ρεύματα Jet δημιουργούνται από τις μεγάλες διαφορές θερμοκρασίας μεταξύ τροπικών και πολικών αέριων μαζών. Εάν ο τροπικός αέρας επεκταθεί λόγω της ισχυρής ηλιακής ακτινοβολίας στον ισημερινό και ταυτόχρονα ο πολικός αέρας στον πόλο συστέλλεται λόγω της εκπομπής θερμότητας, η συνολική θερμοκρασία και συνεπώς η αντίθεση της πίεσης του αέρα αυξάνεται. Στις περιοχές με τις μεγαλύτερες διαφορές πίεσης, οι λεγόμενες πλανητικές μετωπικές ζώνες, δημιουργούνται ισχυροί άνεμοι οι οποίοι εκτρέπονται από τη δύναμη Coriolis στα δεξιά στο βόρειο ημισφαίριο και στα αριστερά στο νότιο ημισφαίριο. Γίνονται θυελλώδεις, δυτικοί άνεμοι, τα ρεύματα τζετ. ]

Υπάρχουν όμως και θετικά νέα: Μόλις εξαφανιστούν οι αρνητικές επιπτώσεις της αλλαγής του κλίματος, μπορούν να υποχωρήσουν και πάλι γρήγορα. "Τα αποτελέσματά μας υποδηλώνουν ότι εάν σταθεροποιήσουμε τις εκπομπές αερίων θερμοκηπίου, αυτές οι περιοχές θα επωφεληθούν σχεδόν αμέσως», εξηγεί ο συν-συγγραφέας Paulo Ceppi από το Imperial College London. Μόλις οι τιμές του CO2 θα σταματήσουν να αυξάνονται ή και ακόμα και να μειώνονται, διακόπτεται η ταχεία μείωση των ατμοσφαιρικών κατακριμνήσεων(βροχές).

"Με άλλα λόγια: τα μέτρα προστασίας του κλίματος δεν έχουν μόνο θετική επίδραση μακροπρόθεσμα, αλλά μπορούν να έχουν και άμεσο αντίκτυπο μετά από μερικά χρόνια", λέει ο Ceppi. (Πρακτικά της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών, 2020, doi: 10.1073 / pnas.1911015117) 

Πηγή: Sinexx, das Wissensmagazin - Imperial College London

 Στόχοι ενάντια στη κλιματική αλλαγή, πάνω σε σαθρά θεμέλια 
 Αλάσκα:λάθος εκίμηση για την απόψυξη του permafrost
Στα δάση της μαύρης ερυθρελάτης κατά μήκος του ποταμού Tanana στην κεντρική Αλάσκα, οι επιστήμονες Miriam Jones και Merritt Turetsky παρακολουθούν εδώ και χρόνια πως δέντρα αναποδογυρίζουν, σκιζόταν και θαβόταν μέσα σε ελώδη έδάφη. Με την πάροδο του χρόνου, η σκληρή γη κάτω από την επιφάνεια αποψύχθηκε και έγινε σούπα... (συνέχεια στο blog)

Αλάσκα: λάθος εκίμηση της ταχύτητας απόψυξης του permafrost-Μεσόγειος: λάθος εκτίμηση της ταχύτητας ξηρασίας στη λεκάνη Διάβασμα σε 2,5'

Στόχοι ενάντια στη κλιματική αλλαγή, πάνω σε σαθρά θεμέλια

Αλάσκα: λάθος εκίμηση για την απόψυξη του permafrost

Μεσόγειος: λάθος εκτίμηση για της ξηρασία στη λεκάνη της Μεσογείου

Στα δάση της μαύρης ερυθρελάτης κατά μήκος του ποταμού Tanana στην κεντρική Αλάσκα, οι επιστήμονες Miriam Jones και Merritt Turetsky παρακολουθούν εδώ και χρόνια πως δέντρα αναποδογυρίζουν, σκιζόταν και θαβόταν μέσα σε ελώδη έδάφη. Με την πάροδο του χρόνου, η σκληρή γη κάτω από την επιφάνεια αποψύχθηκε και έγινε σούπα. Αυτό το σκληρό έδαφος, από παχύ πάγο, θερμάνθηκε, βυθίστηκε και γεμίζει με βροχή και χιόνι που λείωνει. Οι επιστήμονες γνωρίζουν εδώ και δεκαετίες ότι καθώς οι ανερχόμενες θερμοκρασίες αποψύχουν τα βόρεια γεωγραφικά πλάτη, το αιώνιο παγωμένο έδαφος που ονομάζεται permafrost απελευθερώνει αέρια θερμοκηπίου, τα οποία και αυτά με τη σειρά τους θα επιταχύνουν την παγκόσμια αλλαγή του κλίματος.

Αλλά βασισμένοι εν μέρει σε αυτό που διέγνωσαν με τη μελέτη της Αλάσκας, η Τούρτσεκι, η Τζόουνς και μια ομάδα εμπειρογνωμόνων επιβεβαίωσαν αυτή την εβδομάδα κάτι άλλο: Η θέρμανση μικρών περιοχών παγωμένου εδάφους που περιέχουν μεγάλες κύλες πάγου θα απελευθερώσει πολύ περισσότερα αέρια θερμοκηπίου απο ότι ειχαν υπολογίσει.

Αυτή η διαδικασία, που ονομάζεται "απότομη απόψυξη", πιθανώς να χτυπήσει μόλις το 5% του αρκτικού πάγου. Αλλά αυτό μάλλον, με μεγάλη πιθανότητα θα είναι αρκετό, υπολογίζοντας συντηρητικά, για να διπλασιαστεί η συνολική συμβολή του permafrost στην υπερθέρμανση του πλανήτη, κατέληξε η ομάδα ερευνητών με επικεφαλής τον Turetsky σε μελέτη που δημοσιεύθηκε τη Δευτέρα στο περιοδικό Nature Geoscience.

O καταψύκτης του άνθρακα καταστρέφεται

Ενώ τα αποτελέσματα της Τουρκτσέκι καθώς και των συνεργατών της δεν είχαν δημοσιευθεί μέχρι αυτή την εβδομάδα, όλα τα χρόνια της έρευνας της αποτέλεσαν τη βάση για μια ιστορία στο περιοδικό National Geographic του Σεπτεμβρίου του 2019.

Η ιστορία έδειξε ότι οι επιστήμονες γνωρίζαν εδώ και πολύ καιρό ότι το permafrost κατέχει σχεδόν διπλάσια ποσότητα άνθρακα από ότι η ατμόσφαιρα - κυρίως από μερικώς σαπισμένα υπολλειμματα αρχέγονων φυτών και ζώων. Κανείς δεν αναμένει ότι όλα ή και τα περισσότερα από αυτά τα εδάφη θα ξεπαγώσουν ξαφνικά, όμω τα περισσότερα από αυτά που θα ξεπαγώσουν θα το κάνουν σταδιακά μέσα σε δεκαετίες, απελευθερώνοντας σιγά-σιγά κυρίως το διοξείδιο του άνθρακα. Κάποια μέρη αυτού του CO2 θα απορροφηθεί ακόμη και από τα φυτά, καθώς οι υψηλές θερμοκρασίες προκαλούν αυξημένο πράσινο της βλάστησης της Αρκτικής. 

Πηγή: https://www.researchgate.net/figure/A-cross-section-through-upland-and-lowland-terrains-in-interior-Alaska-A-cross-section_fig3_270588574

Αλλά ένα μικρό κλάσμα των εννέα εκατομμυρίων τετραγωνικών μιλίων της έκτασης της Αρκτικής είναι γεμάτο με συμπαγή πάγο. Όταν το έδαφος αποψυχθεί, ο πάγος λειώνει, αλλάζοντας δραματικά το τοπίο. Το έδαφος υποχωρεί για να γεμίσει το κενό που αφήνεται πίσω από το παγωμένο νερό, δημιουργώντας εκτάσεις γης που μετατρέπονται σε λάκκους με νερό και σε λίμνες. Όλη αυτή η υγρασία επιταχύνει την απόψυξη ακόμη περισσότερο.

Το γήινο έδαφος μετα την απόψυξη του φέρνει στην επιφάνεια πλέον και τύρφη που είναι πλούσια σε άνθρακα και έχει 'κλειδωθεί' σε αυτόν τον καταψύκτη εδώ και χιλιάδες, ίσω και εκατομμύρια χρόνια. Μπορεί να προκαλέσει κατολισθήσεις και να αναδεύσει παλιά εδάφη. Το πρόβλημα ακόμα και για τους επιστήμονες είναι, ότι σε πολλά μέρη της Αρκτικής αυτές οι αλλαγές συμβαίνουν ταχύτερα από ό, τι περίμενε κανείς. Σε ένα βόρειο καναδικό νησί, οι καταστροφές στο έδαφος έχουν ήδη αυξηθεί 60 φορές περισσότερο από το 1984 έως το 2013.

Γιατί όλα αυτά έχουν σημασία: μόλις ο συμπαγής πάγος αρχίσει να λειώνει δημιουργούνται πολλές αλλαγές στο τοπίο υπαίθρου μεσα σε μια νύχτα, σε λίγες ημέρες, εβδομάδες ή μήνες. Και όταν συμβαίνουν αυτές οι απότομες αλλαγές, πολύ περισσότερο από τον άνθρακα που διατηρείται σε αυτές τις παγωμένες εκτάσεις γης απελευθερώνεται το μεθάνιο, το οποίο μπορεί να είναι και 25 φορές πιο ισχυρό αέριο θερμοκηπίου από το CO2.

Κάποιες φορές οι επιστήμονες μπορούν ακόμη να παρατηρήσουν το μεθάνιο καθώς εκλύειται. Katey Walter Anthony, από το Πανεπιστήμιο της Αλάσκας, Fairbanks, πηγαίνει συχνά έξω το βράδυ του χειμώνα της Αρκτικής και κάνει τρύπες σε παγωμένες λίμνες. Με μια φλόγα που αναφλέγεται, μπορεί να τεκμηριώσει εάν το μεθάνιο διαφεύγει, δηλαδή υπογείως έχει αρχίσει η διαδικασία απόψυξης και προφανώς όταν τα βακτήρια δουλεύουν.

Κάθε άνοιξη για χρόνια, η Jones και η Turetsky, και οι δύο εμπειρογνώμονες του υγροβιότοπου της Αρκτικής, με snowmobiles, εξέταζαν στη κεντρική Αλάσκα το permafrost. Κάποτε, πριν από μερικά χρόνια, η Jones, είδε μια τρύπα στο έδαφος που είχε μόλις δημιουργήσει με κάποια όργανα που ειχε μαζι της. Κάτω από μερικά μέτρα είδε ένα φούσκωμα. Το έδαφος είχε γίνει τόσο ζεστό που τα μικρόβια τρέφονταν με την αρχαία φυτική ύλη, απελευθερώνοντας μεθάνιο μέσα από το υγρό χώμα. "Φαινόταν σαν να βράζει", λέει η Jones.

Ο permafrost αρχίζει και το μετρούν

Η μελέτη Turetsky που δημοσιεύθηκε αυτή την εβδομάδα είναι η πρώτη που επιχειρεί να ποσοτικοποιήσει όλους τους τρόπους με τους οποίους αυτές οι μεταβολές του permafrost μπορούν να συμβάλουν στις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου - και πόσο μεγάλη θα είναι αυτή η συμβολή.

"Οι περισσότεροι από εμάς πιστεύαμε ότι θα είναι πολύ μικρότερη, λέει ο συν-συγγραφέας Lawrence. „Ήταν έκπληξη για 'μας”.

Το διαταύτα, λέει o Laurence, είναι ότι το permafrost θα καταστήσει ακόμα πιο δύσκολη την επίτευξη των στόχων μας για τις εκπομπές των αερίων του θερμοκηπίου.

Τα μοντέλα υπολογιστών που προβάλλουν τον τρόπο με τον οποίο οι εκπομπές επηρεάζουν τις μεταβολές της θερμοκρασίας παγκοσμίως, μόλις σήμερα αρχίζουν και συμπεριλαμβάνουν και τη προσομοίωση της απόψυξης του permafrost. Το 2018, η ειδική έκθεση της IPCC (διακυβερνητικό πάνελ για την αλλαγή του κλίματος) σχετικά με τον τρόπο αποφυγής της αύξησης της θερμοκρασίας σε 2,7 βαθμούς F, δήλωσε ότι οι παγκόσμιες εκπομπές ορυκτών καυσίμων πρέπει να μειωθούν κατά 45 τοις εκατό έως το 2030 και εντελώς μέχρι το 2050. Η έκθεση αυτή χρησιμοποίησε ένα απλοποιημένο μοντέλο για να εκτιμήσει τη σταδιακή απόψυξη - και δεν ενσωμάτωσε την απότομη απόψυξη καθόλου!!!

Οι επιστήμονες γνωρίζουν ότι πρέπει να αλλάξει κάτι. "Πρέπει να καθορίσουμε τους στόχους πολιτικής μας τώρα" για να αρχίσουμε να επιταχύνουμε τη μετάβαση στην καθαρότερη ενέργεια, λέει η Turetsky. Εάν οι κυβερνήσεις δεν λαμβάνουν υπόψη τις ανατροφοδοτήσεις για την υπερπληθωρία, «πόσο ρεαλιστικές είναι οι προβλέψεις μας;»

Δεν είναι επίσης απολύτως σαφές ότι θα λύσουν οι ερευνητές αυτό το πρόβλημα καθώς τα τοπία της Αρκτικής είναι τεράστιες εκτάσεις, παρακολουθούνται ελάχιστα επιστημονικά και υπάρχουν άλλοι παράγοντες, όπως οι αυξήσεις των πυρκαγιώντης Αρκτικής, που μπορούν να προκαλέσουν ακόμη πιο γρήγορη απόψυξη.

Ο Charles Koven, επιστήμονας του προσωπικού με το Εθνικό Εργαστήριο Lawrence Berkeley, είναι συγγραφέας στην επόμενη αξιολόγηση της IPCC, εξετάζοντας ένα κεφάλαιο σχετικά με τον κύκλο του άνθρακα. Έτσι είναι και ένας συν-συγγραφέας στο χαρτί του Turetsky.

«Γνωρίζουμε και θα λάβουμε υπόψη αυτά τα αποτελέσματα», λέει ο Koven.

Κατά έναν περίεργο τρόπο, υποστηρίζει ο Turetsky, οι για αυτόν παράξενοι ερευνητές της συμπεριφοράς στο τοπίο, θεωρούν ότι θα πρέπeι να δουμε σαν δώρο το ότι αποψύχεται μεγάλος μέρος του permafrost.

"Αλλαγές στην αρκτική ακούγονται πολύ τρομακτικά," λέει. Αλλά "η Αρκτική αποκαλύπτει τα μαθήματά της, ενώ εξακολουθούμε να έχουμε τον έλεγχο του μέλλοντός μας στα χέρια μας . Η Αρκτική μας λέει τι θα συμβεί σε όλο τον κόσμο τις επόμενες δεκαετίες. "

Απλά πρέπει να ακούσουμε - και να εντατικοποιήσουμε τις αντιδράσεις μας ανάλογα.

Η Μεσόγειος αποξηραίνεται ταχύτερα από ό,τι υπολόγισαν οι επιστήμονες.

Οι μεσογειακές βροχοπτώσεις δεν αντιδρούν γραμμικά στις κλιματικές αλλαγές.

 

Ταχεία καθολική ξηρασία: η περιοχή της Μεσογείου αντιμετωπίζει τις αρνητικές επιδράσεις της κλιματικής αλλαγής ταχύτερα από ότι αναμενόμενο, γιατί η ξηρασία δεν αυξάνεται γραμμικά με την αύξηση των παγκόσμιων μέσων θερμοκρασιών, αλλά πολύ ταχύτερα, όπως αποκαλύπτει μια μελέτη. (συνέχεια στο blog).