Και για μια χούφτα (δολάρια- "A Fistfull Of Dollars (1964)" )μέτρων χαλάρωσης, προσπαθεί να επανέλθει η κοινωνία στην προ CoVid-19 εποχή, για να ανακτήσει τα συνταγματικά της δικαιώματα πάλι που είναι...
Και συνεχίζεται τη νύχτα...θα είχαμε ήδη 20% λιγότερα πλαστικά ποτηράκια ή άλλες πλαστικές συσκευασίες ροφημάτων για συλλογή, 10% λιγότερα σκυψίματα από τους εργαζόμενους του Δήμου- καθώς ο Δήμος ούτε ένα εργαλείο δεν τους δίνει να τσιμπάνε αυτά που είναι κάτω και όπως βλέπετε είναι αρκετά, -εργάτες είναι να ξεπατωθούν είναι η λογική, ας σπούδαζαν ιατρική- να τα πιάσουν και να τα βάλουν στη σακούλα των απορριμμάτων, και ότι από αυτό συνεπάγεται για την παραγωγή του προϊόντος,
- τα μεταφορικά προς τη βιομηχανία επεξεργασία πρώτης ύλης,
- τα μεταφορικά προς τη βιομηχανία παραγωγής προϊόντος πολύ πιθανό σε ασιατική χώρα,
- τα μεταφορικά προς το κέντρο διανομής
- τα μεταφορικά προς τις χώρες,
- προς τους χονδρέμπορους κλπ κλπ.,
Τι θα κάνουν όλοι αυτοί? Μα είναι απλό, ας φέρουν το ποτηράκι τους μαζί εκεί που θα αγοράσουν τον take a way nescafe ή ας αρχίζουν να κάνουν καφέ στο σπίτι τους, τουλάχιστον τον φραπέ !!!!
Και σε λίγο καιρό δεν θα έχουν το άλλοθι, ότι δεν μπορούν να καθίσουν στον "καναπέ τους", για να απολαύσουν το ρόφημά τους.
Αλλά το σκεπτικό που είχα ακούσει από συμμαθητή μου στη νοηματική γλώσσα (24 ετών) πριν δυο χρόνια είναι ότι, αφού "από κάτω από το σπίτι μου, τον δίνει το καφέ 1,00 ευρώ γιατί να παίρνω καφετιέρα και καφέ και να κάνω μόνη μου στο σπίτι", έχει μια μια λογική δεν μπορώ να πω ...