Ο κακοήθης ναρκισσισμός παντού. Διάβασμα σε 2,5'

Ο Ναρκισσισμός και η κακοήθειά του.

Ας κοιτάξουμε γύρω μας όχι στην πιο πρόσφατη φρικιαστική  ιστορία της Ευρώπης ή στην απέναντι πλευρά του Ατλαντικού. Όχι, δίπλα μας  αλλά και μέσα μας!

Ας κοιτάξει και ο κάθε ένας/η κάθε μία/το κάθε ένα προς τα έσω του να αναγνωρίσει ίσως  κάτι κρυφό … Ας παρατηρήσουμε και τους πολιτικούς μας αυτούς στη κεντρική κυβέρνηση και αυτούς δίπλα μας στη πόλη μας, τους Δημάρχους, Αντιδημάρχους, πρόσφατα πρωτοβαφτισμένους Δημοτικούς Συμβούλους κλπ. που πέρασαν και είναι ακόμα αυτή την περίοδο στην πόλη. 

Συγκρίνετε τυχόν ομοιότητες με σημερινούς πολιτικούς μας.

'ΝΑΡΚΙΣΣΟΣ' - Φωτης Τρασανίδης 2019

Για τον Erich Fromm, ο κακοήθης/κακόβουλος ναρκισσισμός ήταν μέρος της πέμπτης ουσίας του ανθρώπινου κακού. Οι κακόβουλοι νάρκισσοι αισθάνονται ανώτεροι από όλους, δεν έχουν ενσυναίσθηση και έχουν μια  εμμονή να έχουν την απόλυτη προσοχή όσων βρίσκονται γύρω τους.

 

Οι ναρκισσιστές, για παράδειγμα, είναι ευαίσθητοι στην κριτική και εύκολα προσβάλλονται. Η αντίδραση που αμφισβητεί την ικανότητά τους έχει υπεραλλεργική επίδραση - συχνά εντελώς ακατανόητη για τους άλλους. Το ναρκισσιστικό άτομο θα είναι θυμωμένο, προκατηλειμένο ή λυπημένο.

Ο κακοήθης ναρκισσισμός, επίσης γνωστός ως maligner ναρκισσισμός, ορίστηκε από τον Erich Fromm το 1964. Περιγράφει τη συμπεριφορά των κακόβουλων ναρκισσιστών ως καυχησιάρική , αντικοινωνική και εχθρική.

Οι άνθρωποι που πάσχουν από αυτήν την κατάσταση βρίσκονται συνέχεια σε απ-άνθρωπες καταστάσεις. Λόγω της έλλειψης ενσυναίσθησης και της Μακιαβελικής συμπεριφοράς τους[1], μπορούν να προκαλέσουν μεγάλη βλάβη σε άλλους ανθρώπους.

Όταν μιλάμε για ναρκισσιστικές προσωπικότητες σήμερα, έχουμε συχνά πολύ παρόμοιες εικόνες για αυτόν τον τύπο ατόμου. Για παράδειγμα, σκεφτόμαστε αυτό το επιφανειακό άτομο που όλη μέρα δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να κάνει selfies και να τις δημοσιεύει στα κοινωνικά δίκτυα, ή να καλεί μέσα ενημέρωσης για να το κάνουν αυτοί για αυτόν.

Αναφερόμαστε επίσης σε ανθρώπους ως ναρκισσιστές που σκέφτονται πάντα πρώτα τους εαυτούς τους και ταυτόχρονα αγνοούν εντελώς τον κόσμο γύρω τους. Ωστόσο, οι ναρκισσιστικές συμπεριφορές είναι πολύ πιο εκτεταμένες.

Πρόσφατα έζησα μέσω 3 γνωστών  σε μια παρέα το γνωστό αλλά και παράδοξο: Είναι σχεδόν αδύνατο να συνεργαστείς μαζί του. Διαχειρίζεται τους άλλους  έτσι ώστε να μη μπορούν να έχουν δική τους γνώμη. Επιμένει σθεναρά ότι μόνο το έργο του είναι το σωστό, και τίποτα άλλο δεν ισχύει. Διακυβεύεται η διατήρηση της διαίρεσης και κανείς δεν θα την σταματήσει γιατί διαφορετικά θα την καταστρέψει.

Ο μεταμοντερνισμός  με τον «οικονομικό του αχώριστο συγγενή», το νεοφιλελευθερισμό σήμερα δεν είναι τίποτα περισσότερο από άλλο ένα βήμα στη σκάλα για την εξατομίκευση του ατόμου, που είναι αφιερωμένο στην ναρκισσιστική αυτοεξυπηρέτηση και στους αδιάφορους καλειδοσκοπικούς συνδυασμούς.

Ο Έριχ Φρομ σαν  ψυχαναλυτής, κοινωνικός ψυχολόγος και ανθρωπιστικός φιλόσοφος που, ως Γερμανός Εβραίος, ήταν μάρτυρας των γεγονότων του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου. Μιλούσε για το τι πίστευε, ότι ήταν η πέμπτη ουσία του κακού. Με βάση τις δικές του πεποιθήσεις, έθεσε τα θεμέλια για την έρευνα σχετικά με το τι θεωρούσε ως τη πιο σοβαρή και τρομερή παθολογική κατάσταση της ανθρωπότητας. Αυτό που έκανε τους ανθρώπους να γίνουν βίαιοι.[2]

 

Κακοήθης ναρκισσισμός: τυπικά χαρακτηριστικά αυτής της κατάστασης

Οι ερευνητές Goldner-Vukov πραγματοποίησαν μελέτη στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν, τα αποτελέσματα της οποίας τους οδήγησαν στο συμπέρασμα, ότι ο κακοήθης ναρκισσισμός είναι μια σοβαρή κατάσταση. Αυτό το γεγονός έχει παραμεληθεί στην ψυχιατρική έρευνα και τη βιβλιογραφία για δεκαετίες μετά που  ο Erich Fromm περιέγραψε για πρώτη φορά την ασθένεια.

Από το έργο των  Goldner-Vukov, φαίνεται ότι ο κακοήθης ναρκισσισμός είναι μια διαταραχή της προσωπικότητας με καταστροφικές συνέπειες. Στην πολιτική, βιώνουμε σενάρια που χαρακτηρίζονται από συμπεριφορές που, σύμφωνα με ειδικούς, μπορούν να αποδοθούν σε κακοήθη ναρκισσισμό.

Παράδειγμα: Ο John Gartner είναι ψυχοθεραπευτής στο Νοσοκομείο Johns Hopkins στη Βαλτιμόρη και είναι γνωστός, μεταξύ άλλων, για τις βιογραφίες που έγραψε για γνωστούς πολιτικούς. Παρατήρησε κάτι πολύ αισθητό. Ο Ντόναλντ Τραμπ είναι ένα πολύ καλό παράδειγμα για κάποιον που πάσχει από αυτή τη διαταραχή. Ο Gartner λέει επίσης ότι αυτός ο τύπος ασθένειας δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί ή να θεραπευτεί. Είναι κάτι μη αναστρέψιμο.Βλέπυμε εδω στην Ελλάδα κάτι παράμοιο σε κάποιους και κπαποιες πολιτικούς?

Από την άλλη οι πολιτικοί επιστήμονες θα έχουν να ομιλούν για πολύ καιρό ακόμα για το πως καταφέρνει ένας τέτοιος πολιτικός να επανεκλεγεί ίσως στην Αμερική.

Ας δούμε  μερικά χαρακτηριστικά αυτής της διαταραχής.

 

Ακραίος ναρκισσισμός και αντικοινωνική συμπεριφορά

Η ναρκισσιστική διαταραχή προσωπικότητας αναφέρεται στο DSM-5 (Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο Ψυχικών Διαταραχών) στο σύμπλεγμα Β κάτω από διαταραχές προσωπικότητας. Γνωρίζουμε από την ψυχολογία και την ψυχιατρική ότι κανένα προφίλ προσωπικότητας και καμία διαταραχή δεν μπορούν να αποδοθούν σε μια μόνο κατηγορία.

Ως εκ τούτου, τα συμπτώματα και τα χαρακτηριστικά άλλων διαταραχών και ασθενειών βρίσκονται επίσης στην περιγραφή αυτής της διαταραχής προσωπικότητας. Ο κακοήθης ναρκισσισμός είναι ο συνδυασμός πολύ ισχυρού ναρκισσισμού και αντικοινωνικής συμπεριφοράς που το συναντάς πολύ συχνά στην ψυχοπάθεια. Τα ακόλουθα χαρακτηριστικά είναι χαρακτηριστικά των κακοήθων ναρκισσιστών:

 ·        Ένα υπέροχο συναίσθημα της δικής τους σημαντικότητας

·        Έλλειψη ενσυναίσθησης

·        Χωρίς αίσθηση τύψεων

·        Αυθόρμητες ενέργειες

·        Παραβίαση των δικαιωμάτων των άλλων

·        Μια τάση προς εξαπάτηση και καταστροφική συμπεριφορά

  

Ο κακοήθης ναρκισσισμός δεν χρειάζεται εξωτερική επιβεβαίωση ή προσοχή

Ένα πολύ κοινό χαρακτηριστικό του απλού ναρκισσισμού είναι η έντονη ανάγκη να είναι πάντα το κέντρο της προσοχής. Λόγω της χαμηλής αυτοεκτίμησής τους, ένας ναρκισσιστής χρειάζεται συνεχώς επιβεβαίωση, εκτίμηση και θαυμασμό.

Ωστόσο, με κακοήθη ναρκισσισμό, αυτή η ανάγκη δεν υπάρχει. Ένας κακοήθης ναρκισσιστής ζει εντελώς στον ρόλο του και είναι απολύτως πεπεισμένος για την ανωτερότητα και το μεγαλείο του και δεν το αμφισβητεί ούτε για ένα δευτερόλεπτο. Απλώς προσπαθεί να κατέχει πάντα πολύ σημαντικές και υψηλού επιπέδου θέσεις στη κοινωνία, ή να θεατρινίζει με τη θέση του απέναντι σε θεσμούς της πολιτείας, όπως π.χ, όπως το έζησα προσωπικά "είμαι σημαντικός για την εφορία, γιατί έχω περιουσία". Αυτό το βρίσκουμε σήμερα πολύ συχνά μετα από τον μετασχηματισμό της κοινωνίας λόγω των δυο οικονομικών κρίσεων από το 20108 και αλλαγή της λεγόμενης άρχουσας κοινωνικής τάξης. Και αυτό διαχέεται μέσα από τη καθημερινή τους συμπεριφορά και προς τους άλλους και χωρίς να έχουν οικονομική σχέση μαζί του.

Ο Έριχ Φρομ περιέγραψε τους κακοήθεις ναρκισσιστές ως εξής:

«Αισθάνονται πολύ δυνατοί λόγω των χαρακτηριστικών και των ιδιοτήτων που πιστεύουν ότι είναι από τη γέννηση. Είμαι καλύτερος από εσάς και έτσι δεν χρειάζεται να αποδείξω τίποτα. Δεν χρειάζεται να επικοινωνήσω με κανέναν ούτε να κάνω άλλη προσπάθεια. Επιπλέον, όσο περισσότερο καλλιεργώ την εικόνα του μεγαλείου μου, τόσο περισσότερο και πιο μακριά είμαι από την πραγματικότητα. "

Παρανοϊκή σκέψη και σαδισμός

Ο Αμερικανός ψυχαναλυτής Otto Kernberg, εξέτασε και διερεύνησε τον κακοήθη ναρκισσισμό. Αυτή τη διαταραχή την ορίζει με βάση τα ακόλουθα χαρακτηριστικά:

 

·         Παρανοϊκή σκέψη. Οι κακοήθεις ναρκισσιστές τείνουν να υποψιάζονται ότι οι γύρω τους συνωμοτούν εναντίον τους. Λόγω της διχοτόμου νοοτροπίας τους, χωρίζουν τον κόσμο σε εκείνους που τους υποστηρίζουν και σε εκείνους που δεν τους υποστηρίζουν. Επομένως, δεν εμπιστεύονται επίσης όλους εκείνους τους ανθρώπους που είναι διαφορετικοί, που δεν μοιράζονται τη γνώμη τους και που δεν εντάσσονται στην άκαμπτη κοσμοθεωρία τους.

·          Σαδισμός. Αυτοί οι άνθρωποι δεν αποφεύγουν να χρησιμοποιούν σκληρότητα, περιφρόνηση, σοβαρή κριτική, χειραγώγηση και ταπείνωση, να γίνονται ακόμα και τιμωροί  για την επίτευξη των στόχων τους. Επιπλέον, είναι ιδιαίτερα αξιοσημείωτο ότι συχνά το απολαμβάνουν όταν συμπεριφέρονται με αυτόν τον τρόπο απέναντι σε άλλους ανθρώπους.

 

Οι κακόβουλοι ναρκισσιστές χρειάζονται μόνο τις κατάλληλες συνθήκες για να γίνουν τύραννοι. Είναι επικίνδυνοι?

Τώρα που έχουμε όλες αυτές τις πληροφορίες, προκύπτει ένα πολύ μεγάλο ερώτημα: οι κακόβουλοι ναρκισσιστές είναι πραγματικά επικίνδυνοι; Η απάντηση είναι σαφής και σαφής: ναι. Εάν ένας γονέας, ένας συνεργάτης, ένας διευθυντής ή ακόμη και ένας υπάλληλος και ένας συνάδελφος πάσχουν από αυτή τη διαταραχή, τότε μπορεί να είναι πολύ επιβλαβές για το περιβάλλον.[3]

Παρατηρήστε το περιβάλλονσας και όλους/όλες αυτούς/αυτές με τους οποίους ερχεστε σε επαφή στη καθημερινότητά σας, από στο σχολείο, στις υπηρεσίες, στις παρέες σας, μέσα στην οικογένειά σας...

---

[1] Στην ευρεία έννοιά του ο μακιαβελισμός προσέλαβε διαφορετικό αμοραλιστικό και δημώδες περιεχόμενο, σύμφωνα με το οποίο επιτρέπεται η άρση κάθε ηθικού φραγμού, η μηχανορραφία και η δολοπλοκία για την επίτευξη προσωπικών στόχων, ακόμα και άνομων, στα πλαίσια των ρυθμιστικών κανόνων μιας κοινωνικής ομάδας ή οποιασδήποτε μορφής κοινότητας. Σε αυτή την ευρύτερη έννοιά του δε θα πρέπει να ταυτίζεται με την πολιτική θεωρία, καθώς μακιαβελιστής με την ακριβή έννοια του όρου είναι εκείνος που ασπάζεται την πολιτική διδασκαλία του Νικολό Μακιαβέλι

[2] Σήμερα υπάρχουν διαφορετικοί ορισμοί και εξηγήσεις στη νευροεπιστήμη και την ψυχολογία το τι είναι το κακό. Ωστόσο, ο Fromm ήταν πρωτοπόρος σε αυτόν τον τομέα, πιστεύοντας ότι ο ναρκισσισμός βρίσκεται στη ρίζα πολλών επιβλαβών ανθρώπινων συμπεριφορών. Αυτή η θεωρία κλινικά είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα.

[3] Πρόσφατα, μια ομάδα Αμερικανών ψυχολόγων και ψυχιάτρων αμφισβήτησαν την ψυχική υγεία του Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Και πάλι, ο όρος κακοήθης ναρκισσισμός ρίχτηκε στο δωμάτιο για να ενθαρρύνει το ευρύ κοινό να σκεφτεί τους πιθανούς κινδύνους που μπορεί να προκύψουν από αυτόν. Ακόμα, για πολλούς, ο Τραμπ δεν είναι τίποτα περισσότερο από το πιο παραγωγικό κυβερνοτυχοδιώκτη στην ιστορία.

Ανάλυση της σύνθεσης κλιματικών ανωμαλιών και σε αυτές εκτεθειμένου πληθυσμού στην Αφρική κάτω από δύο διαφορετικά σενάρια εκπομπών ρύπων, (ΕΝ)

 Ανάλυση σύνθεσης ακραίων  κλιματικών συνθηκών και εκτειθέμενου πληθυσμού στην Αφρική κάτω από δύο διαφορετικά σενάρια έκλυσης ρύπων.

T. Weber P. Bowyer  D. Rechid  S. Pfeifer  F. Raffaele  A. R. Remedio C. Teichmann D. Jacob

 

 

 Επιστημονική περίληψη

Είναι πλέον καλά αποδεδειγμένο ότι η Αφρική είναι ιδιαίτερα εκτεθειμένη σε ακραίες κλιματικές συνθήκες, όπως κύματα καυσώνων, ξηρασία και έντονα συμβάντα βροχοπτώσεων. Το πόσο εκτεθειμένη είναι η Αφρική στη συνύπαρξη αυτών των γεγονότων όμως είναι σχεδόν άγνωστο. Αυτή η μελέτη παρέχει την πρώτη ανάλυση των προβλεπόμενων αλλαγών στη συνύπαρξη πέντε τέτοιων ακραίων κλιματικών κλιμάτων στην Αφρική, σε ένα σενάριο χαμηλών εκπομπών (RCP2.6) και υψηλών (RCP8.5) εκπομπών. Αυτές οι αλλαγές συνδυάζονται με προβολές πληθυσμού για ένα σενάριο χαμηλής (SSP1) και υψηλής (SSP3) αύξησης του πληθυσμού, προκειμένου να παρέχουν εκτιμήσεις για τον αριθμό των ατόμων που ενδέχεται να εκτεθούν σε τέτοια γεγονότα στο τέλος του 21ου αιώνα.

Χρησιμοποιήθηκε ένα σύνολο περιφερειακών προβολών για το κλίμα από την μελέτη Coordinated Output for Regional Evaluations (CORE) που ενσωματώνεται στο πλαίσιο του Coordinated Regional Climate Downscaling Experiment (CORDEX). Αυτό το σύνολο περιλαμβάνει πέντε διαφορετικούς συνδυασμούς Model Earth Model / Regional Climate Model (ESM / RCM) με τρεις διαφορετικούς ESM και δύο RCM. Δείχνουμε ότι και τα πέντε σύνθετα ακραία κλίματα θα αυξηθούν στη συχνότητα, με τις αλλαγές να είναι μεγαλύτερες  με το σενάριο RCP8.5  από ότι με το σενάριο RCP2.6. Επιπλέον, οι πληθυσμοί που εκτίθενται σε αυτές τις αλλαγές είναι μεγαλύτεροι σε σχέση με το RCP8.5 / SSP3, αλλα μεγαλύτερες από το RCP2.6 / SSP1, αυξάνοντας κατά 47‐ και 12 φορές, αντίστοιχα, σε σύγκριση με σήμερα. 

 

Οι περιοχές της Αφρικής που εκτίθενται ιδιαίτερα είναι η Δυτική Αφρική, η Κεντρική-Ανατολική Αφρική και η Βορειοανατολική και Νοτιοανατολική Αφρική. Η αυξημένη έκθεση οφείλεται κυρίως στην αλληλεπίδραση μεταξύ του κλίματος και της αύξησης του πληθυσμού, ή και την επίδραση του πληθυσμού μόνο. Αυτό έχει σημαντικές επιπτώσεις στην πολιτική αναφορικά με τον μετριασμό του κλίματος και την προσαρμογή του.


Εκλαικευμένη περίληψη

Είναι ευρέως γνωστό ότι η Αφρική εκτίθεται σε μια σειρά διαφορετικών κινδύνων για το κλίμα, όπως ξηρασίες, κύματα καυσώνων και ακραίων βροχοπτώσεων, τα οποία προκαλούν σοβαρά κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα και καταστορφές. Είναι, ωστόσο, σε μεγάλο βαθμό άγνωστο πόσο εκτεθειμένος είναι ο αφρικανικός πληθυσμός στη συνύπαρξη τέτοιων κλιματικών κινδύνων. Αυτό είναι σημαντικό επειδή τα σύνθετα γεγονότα πιθανότατα θα αυξήσουν τα προβλήματα πολύ και πάνω από αυτά που προκαλούνται από μεμονωμένους κινδύνους για το κλίμα. Σε αυτήν τη μελέτη, παρέχουμε μια ανάλυση των πιθανών αλλαγών σε πέντε διαφορετικά σύνθετα γεγονότα και την έκθεση του αφρικανικού πληθυσμού σε αυτά, στο τέλος αυτού του αιώνα. Συνδυάζοντας στην έκθεση σε όλα τα σύνθετα γεγονότα, τα αποτελέσματα δείχνουν ότι σε σύγκριση με σήμερα, η έκθεση του αφρικανικού πληθυσμού μπορεί να αυξηθεί κατά 12 έως και 47 ‐ φορές στα καλύτερα και χειρότερα σενάρια, αντίστοιχα. Η χωρική κατανομή των αλλαγών δείχνει ότι η Δυτική Αφρική και οι κεντρικές και ανατολικές περιοχές της Αφρικής ενδέχεται να εκτεθούν ιδιαίτερα περισσότερο. Η αυξημένη έκθεση προκαλείται κυρίως από την αλληλεπίδραση μεταξύ του κλίματος και της αύξησης του πληθυσμού και από την επίδραση του πληθυσμού μόνο. Αυτά τα αποτελέσματα υπονοούν ότι οποιαδήποτε ανταπόκριση πολιτικής που έχει σχεδιαστεί για τη μείωση της έκθεσης πρέπει να αντιμετωπίζει τόσο κλιματικούς όσο και κοινωνικοοικονομικούς παράγοντες.

 

 

Γροιλανδία: Σε ποιο σημείο έφτασε ο πάγος της Γροιλανδίας το 2020, Διάβασμα σε 4 " (EN)

How the Greenland ice sheet fared in 2020

Carbonbrief - Clear on climate  

Dr Ruth Mottram, a climate scientist at the Danish Meteorological Institute (DMI) in Copenhagen, which is part of the Polar Portal. Dr Martin Stendel, a climate scientist at DMI.   Prof Jason Box, an ice climatologist at the Geological Survey of Denmark and Greenland (GEUS). Dr Kenneth D. Mankoff, senior scientist at GEUS. Dr Louise Sandberg Sørensen, a senior researcher in the geodesy and earth observation division at the National Space Institute at the Technical University of Denmark (DTU Space). Prof Peter Langen, a professor in the department of environmental science – atmospheric modelling at Aarhus University.

This year has seen exceptional warmth across much of the Arctic, with record high temperatures recorded in Svalbard, the collapse of the last remaining ice shelf in the Canadian Arctic, record heat and widespread fires in Siberia and a new record low sea ice extent for July. 

However, unlike in 2019, Greenland has actually had a relatively “normal” year with regard to ice changes at its surface. Yet losses via the breaking off of icebergs remain at the high end compared to the early years of the satellite record, which stretches back to the late 1970s. 

The ice sheet ends the season losing about 152bn tonnes when accounting for both surface melting and discharge of icebergs. This means that the ice sheet is continuing to lose ice, though at a slower rate than seen in 2019.

As another melt season draws to an end over the Greenland ice sheet, it’s time for our annual look back at the weather in Greenland and how it has affected the ice sheet since September last year. (See our previous annual analysis for 2019, 2018, 2017, 2016 and 2015.)

Melt season

The end of August marks the ideal time to assess the health of the Greenland ice sheet. 

Typically, this is the point in the year where the ice melt seen through late spring and summer comes to an end and the ice sheet starts to gain mass again as northern hemisphere temperatures decline through autumn and into winter.

Totting up the snow gains and ice losses at the ice sheet’s surface over the past 12 months gives scientists the “surface mass balance” (SMB). The 2019-20 SMB comes in at a gain of 349bn tonnes of ice. 

The chart below shows the cumulative SMB over 2019-20 (blue line), which tracks below the long-term average (grey) for much of the year. The red line shows the record low year of 2011-12 for comparison.

 Cumulative surface mass budget of the Greenland ice sheet for 2019-20 (blue line), the record low SMB year of 2011-12 (red), and the 1981-2010 average (grey). Credit: DMI Polar Portal.

The map below illustrates the geographical spread of surface mass losses (red shading) and gains (blue) over 2019-20 compared to the long-term average. In general, the map reveals more losses on the western side of Greenland over the past year and gains in the east.

Map shows the difference between the annual SMB in 2019-20 and the 1981-2010 period (in mm of ice melt). Blue shows more ice gain than average and red shows more ice loss than average. Credit: DMI Polar Portal.

But this is only half of the story. To get the total mass balance, we must also factor in the losses of ice from the breaking off, or “calving”, of icebergs and from ocean melting at its edge.

Including these processes gives a total mass loss of 152bn tonnes for the year.

This means that the Greenland ice sheet has again seen an overall decline in ice mass this year. However, this loss is not as large as last year – which saw a loss of 329bn tonnes – or the annual average over the past decade of around 250bn per year.

Comparing years

The start of Greenland’s 2019-20 annual cycle saw a winter that was a little drier than average, though not as snow-free as 2018-19. 

The ice sheet then started the melt season on 22 June – around 10 days later than average. Fresh snow in late May and early June had delayed the start of ice loss season, in contrast to last year’s very high melt rates around the same time.

July was a relatively warm and sunny month in Greenland and the area experiencing melt was at the high end of the range, though not record high.

However, in mid-August, unusually large storms brought four times the normal monthly rainfall to western Greenland. This fell as snow at higher levels over the ice sheet and temporarily stopped the net loss of ice.

These storms were probably decisive in reducing the amount of melt as the fresh snow is bright white and reflective, compared to the darker old snow and bare glacier ice after a summer of high melting.

This is highlighted in the maps below, which compare the albedo – a measure of how well the surface reflects sunlight – in August 2020 (left) and August 2019 (right), compared to the 2000-09 average. The maps show above average albedo (blue shading) – so a more reflective surface – in 2020 and below average (red) in 2019.

Maps showing albedo, relative to the 2000-09 average, around mid-August 2020 (left) and 2019 (right). Shading indicates a higher (blue) and lower (red) albedo than average. Credit: Polar Portal.

Following the snow and rainfall, melting and ice loss resumed. But, as autumn has returned to Greenland, it has been rather subdued leading to lower mass loss than otherwise would be expected.

Decadal decline

Akin to a bank account, the SMB includes credits in the form of snowfall at the surface and debits in the form of ice melt that runs off. If we take the average over the past 40 years, the ice sheet typically ends the balance year with a gain of around 341bn tonnes – very close to this year’s figure of 350bn tonnes. 

In our records, where September marks the start of the year, it means that the end of the 2020 season completes another decade (2011-20 inclusive). As a result, we can now look at the average SMB for four different decades. This shows that – although the SMB varies from one year to another – overall, there has been a declining average SMB over time.

In the 1980s, the average SMB saw a gain of 406bn tonnes each year. In the 1990s, this increased to 426bn tonnes, but in subsequent decades it fell – to 270bn tonnes in the 2000s and then 260bn tonnes in the 2010s. (Though it should be noted that these results are calculated based on a climate model output, so different models with different forcing data may give slightly different results).  

Over this period, Greenland has not only warmed up on average, but it has also had more periods of high pressure over the ice sheet with lots of sunshine. This has significantly increased the amount of melt in summer, leading to a decrease in the balance remaining in the surface mass budget account. The melt season of 2018-19 is a classic example.

However, as mentioned above, to get the full ice sheet budget we also have to calculate how much is lost by calving from the face of glaciers. Fortunately, we have satellites to help us with this.

From the middle of the 1980s, satellite measurements can be used to measure glacier flow speeds all around the edges of the ice sheet and from these we can estimate how much of the ice is being lost as icebergs. 

The chart below shows satellite-derived estimates of ice “discharge” from calving and submarine melting. The black dots show the discharge in individual years, with the grey lines indicating the uncertainty in the estimates. The orange line shows the annual average.

Timeseries of ice discharge from the Greenland Ice Sheet. Dots represent when observations occurred, and grey bars show the uncertainty. The orange stepped line is the annual average. Data is updated monthly and available to download from here. Source: Mankoff et al (2020).

 

This analysis shows that in the early 2000s many of these glaciers accelerated and have carried on flowing at high speed into the fjords, carrying a lot of ice with them. 

The combination of declining SMB and increasing iceberg discharge and submarine melting has been shown clearly in a study published last year. Overall, the Greenland ice sheet has lost around 4tn tonnes of ice since 1992.

As the chart below reveals, this rate of loss from Greenland – when combined with ice losses from Antarctica (see black line) – is very close to that projected as a high emissions scenario (red line) in the fifth assessment report (AR5) of the Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC).

Combined Antarctic and Greenland ice-sheet contribution to global sea level according to IMBIE reconciled satellite observations (black) and IPCC AR5 projections between 1992–2040 (left) and 2040–2100 (right). For each AR5 emission scenario, the upper (maroon), mid (orange) and lower (yellow) estimates are taken from the 95th percentile, median and 5th percentile values of the ensemble range, respectively. Within the upper, mid and lower sets, AR5 pathways are represented by darker lines in order of increasing emissions: RCP2.6, RCP4.5, RCP6.0, SRES A1B (pdf) and RCP8.5. Shaded areas represent the spread of AR5 scenarios and the uncertainty around the observations. The dashed vertical lines indicate the period during which the satellite observations and AR5 projections overlap (2007–17). AR5 projections have been offset to equal the satellite record value at their start date (2007). Source: Slater et al (2020).

New satellite data

This year we now also have the successor to NASA’s GRACE satellite, known as GRACE-Follow On (GRACE-FO), and this will give us an independent means of assessing if our analysis is correct. However, as usual, we will need to wait a few months until the data is available. 

After thorough investigations of data quality, it is now evident that the GRACE and GRACE-FO data are, indeed, consistent across the gap between the two satellite missions from late 2017 to mid-2018.

The GRACE‐FO data has now been used to document the large summer ice mass loss of 2019. A recent paper in Communications Earth & Environment has shown that 2019 was indeed an extreme melt year, though the melt totals in the study are a little higher than those we reported last year, probably due to the different models used to calculate SMB. 

However, their results – and the findings of another paper in the same journal – basically confirm the results we have shown on the Polar Portal.

The chart and map below shows the changes in ice volume derived from data from the GRACE and (from 2018) the GRACE-FO satellites on a monthly basis. 

The red dots on the chart show the month-by-month observations of ice sheet mass. The chart illustrated both the mass loss (right-hand axis) and what contribution to sea level rise this corresponds to (left-hand axis). In general, 100bn tonnes of melted ice adds 0.28mm to global sea levels.

Each winter the ice sheet gains a small amount and in the summer it is lost – this seasonal fluctuation is what creates the wavy pattern. However, the loss of ice has been outstripping the winter gains consistently through the satellite record. 

The map shows, which shows the ice mass in August 2019 relative to April 2002, highlights that most of the loss of ice (red shading) occurs along the edge of the ice sheet. Independent observations also indicate that the ice is thinning, that the glacier fronts are retreating in fjords and on land, and that there is a greater degree of melting from the surface of the ice.

High on the central region of the ice sheet, however, the GRACE satellites show that there is a small increase in the mass of the ice (blue shading). Other measurements suggest that this is due to a small increase in snowfall.

Map and chart of Greenland ice mass changes from April 2002 to August 2019 from the GRACE and GRACE-FO satellite missions. Shading of hexagons on the map indicates increases (blue) and decreases (red) in surface height (in metres of water equivalent). Red dots on the chart show monthly changes in ice in terms of mass (right-hand axis) and sea level rise equivalent (left-hand axis). Credit: DTU-Space Polar Portal.

Finally, we would like to note that this has been an unusual and sorrowful year for us at the Polar Portal and our constituent institutes. The shutdown of society and transport in and out of Greenland due to Covid-19 affected fieldwork on the ice sheet. Then in August came the terrible news of the loss of our close collaborator Prof Konrad Steffen on fieldwork at Swiss Camp. He will be much missed.

Μετάδοση του Sars-Cov-2 ιού μέσω των σωληνώσεων μιας υψηλής πολυκατοικίας. Διάβασμα σε 1,5'

Πως μεταδίδεται ο Sars-Cov-2 ιός μέσω των σωληνώσεων  μιας υψηλής πολυκατοικίας. Ακόμα και γι’ αυτό δαπανούνται χρήματα. Για να σώσουμε τα τομάρια μας ή για να επιβεβαιώσουμε την επιστημονική μας επάρκεια ή προς όφελος της παγκόσμιας κοινότητας … των προνομιούχων?

Εκτός από τα σταγονίδια,  και την ατμοσφαιρική ρύπανση υπάρχουν ακόμα τα αερολύματα φαίνεται, που προφανώς  διαδραματίζουν ένα ρόλο στη μετάδοση του κορωναϊού. Ενώ μεγάλα σταγονίδια (μεγαλύτερα από 5 μm) βυθίζονται γρήγορα στο έδαφος, τα αερολύματα μπορούν να αιωρούνται στον αέρα για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα και να εξαπλώνονται σε όλο το δωμάτιο, ακόμη και σε απόσταση δύο μέτρων. Όταν αναπνέετε και μιλάτε, αλλά ακόμη περισσότερο όταν φωνάζετε και τραγουδάτε, τα αερολύματα απεκκρίνονται.

Coronavirus: Η μελέτη αποκαλύπτει τη διαδρομή μετάδοσης κορώνας: είναι επικίνδυνο το «φαινόμενο της καμινάδας»;

Ο κορυφαίος ιολόγος του Βερολίνου Christian Drosten ήταν ήδη πεπεισμένος στην αρχή της πανδημίας της κορώνας ότι τα μικροσκοπικά σωματίδια θα μπορούσαν να ευθύνονται για κάθε δεύτερη μόλυνση. Αμερικανοί ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Φλόριντα απέδειξαν πρόσφατα ότι οι μεταδοτικοί κορωναϊοι κολλούν στα αερολύματα. Ωστόσο, η μελέτη δεν έχει ακόμη περάσει από τη διαδικασία Peer-Review αξιολόγησης. Ωστόσο, οι ερευνητές δεν έχουν διερευνήσει εάν το ιογενές φορτίο στα αιωρούμενα σωματίδια μπορεί πραγματικά να προκαλέσει μόλυνση από κορωναϊό.

 Ο τρόπος διάδοσης των αερολυμάτων στα δωμάτια εξαρτάται από διάφορους παράγοντες. Έτσι η υγρασία παίζει ρόλο. Ο κορωναϊός εξαπλώνεται πιο γρήγορα σε ξηρά περιβάλλοντα δωματίων. Μια ομάδα ερευνητών από τη Λειψία και την Ινδία το διαπίστωσε σε μια ανάλυση δέκα διεθνών μελετών. Τα αποτελέσματα δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό "Aerosol and Air Quality Research". Συνιστούν υγρασία τουλάχιστον 40% για τη μείωση των επιπτώσεων του Covid-19 και άλλων ιών.

 Coronavirus: Μια μελέτη ασχολείται με έναν ειδικό τύπο εξάπλωσης αερολύματος, συγκεκριμένα με αεροζόλ από τουαλέτες από άτομα που έχουν μολυνθεί με κορωναϊό σε πολυκατοικία. Οι ερευνητές εξέτασαν πάνω από 200 δείγματα αέρα και επιφανείας και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι κάτοικοι του κτιριακού συγκροτήματος είχαν προφανώς μολυνθεί στο μπάνιο από αερολύματα αέρα ιού - στο μπάνιο.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, οι άνθρωποι σε ένα πολυώροφο κτίριο στο Γκουάνγκτζου (Κίνα) δεν είχαν φυσική επαφή και εξακολουθούν να έχουν μολυνθεί με τον ιό της κορώνας. Τα διαμερίσματα των πληγέντων συνδέονταν μόνο με σωλήνες αποστράγγισης στα μπάνια. Πάνω απ 'όλα η κάθετη σύνδεση του συστήματος αποχέτευσης στο πολυώροφο κτίριο ήταν υπεύθυνη για την εξάπλωση των αερολυμάτων. Παρατήρησαν το λεγόμενο «φαινόμενο της καμινάδας» μέσω του οποίου ο ιός της εξαπλώνεται όταν ξεπλένεται η τουαλέτα.

 Πηγή: Probable Evidence of Fecal Aerosol Transmission of SARS-CoV-2 in a High-Rise Building. Min Kang, MSc, Jianjian Wei, PhD, Jun Yuan, MSc, Juxuan Guo, MSc, Yali Zhuang, MSc , Xuguang Chen, MSc, Xin Peng, MSc, Tongxing Shi, BSc, Jun Wang, MSc, Jie Wu, PhD, Tie Song, MSc, Jianfeng He, BSc, Yuguo Li, PhD, Nanshan Zhong, PhD

 

Αλλος ένας, τωρα πλέον γιγαντιαίος «κρατήρας» βάθους 50 μέτρων δημιουργήθηκε στην Αρκτική τούνδρα! Aπόψυξη του permafrost

 Ένας νέος ιγαντιαίος «κρατήρας» βάθους 50 μέτρων άνοιξε στην Αρκτική τούνδρα

Ολόκληρα μπλοκ γαίας και πάγου πέφτουν εκατοντάδες μέτρα από το επίκεντρο της χοάνης στη χερσόνησο Yamal.

 By Anna Liesowska, 29.8.2020

Η πρόσφατα σχηματισμένη νέα τρύπα ή χοάνη είναι η τελευταία που παρατηρείται στη βόρεια Σιβηρία από τοτε που εμφανίστηκαν τα φαινόμενα για πρώτη φορά το 2014.

Αρχικά εντοπίστηκε τυχαία από τον αέρα από ένα πλήρωμα της τηλεόρασης Vesti Yamal καθ 'οδόν για μια άσχετη ανάθεση.

Στη συνέχεια, μια ομάδα επιστημόνων πραγματοποίησε μια αποστολή για να εξετάσει τον μεγάλο κυλινδρικό κρατήρα που έχει βάθος έως και 50 μέτρα.Τέτοιες χοάνες πιστεύεται ότι προκαλούνται από τη συσσώρευση μεθανίου σε τσέπες απόψυξης του permafrost (αιώνιου πάγομένου εδάφους)κάτω από την επιφάνεια.
 

 

 

 

 

Εικόνες του B1, της πρώτης χοάνης που παρατηρήθηκε το καλοκαίρι του 2014 στη    χερσόνησο Yamal, και ένας χάρτης των τεσσάρων πρώτων χοανών τόσο στη χερσόνησο Yamal όσο και στο Taymyr. Εικόνες: Vasily Bogoyavlensky

 Ο επιστήμονας Δρ Εγένιος Chuvilin, κορυφαίος ερευνητής στο Ινστιτούτο Επιστήμης και Τεχνολογίας του Skolkovo, δήλωσε: "Αυτό που είδαμε σήμερα είναι εντυπωσιακό στο μέγεθος και ειναι μεγαλειώδες".

«Αυτές είναι οι κολοσσιαίες δυνάμεις της φύσης που δημιουργούν τέτοια αντικείμενα.» Ο «κρατήρας» - αυτές οι τρύπες ονομάζονται υδρολακκόλιθοι ή bulgunnyakhs  - έχει τον αριθμό 17, και θεωρείται ως η πιο εντυπωσιακή από τις μεγάλες τρύπες που εμφανίστηκαν ξαφνικά τα τελευταία χρόνια καθώς ξεπαγώνει το peramfrost .

O  καθηγητής Vasily Bogoyavlensky, του ρωσικού Ινστιτούτου Ερευνών Πετρελαίου και Φυσικού Αερίου στη Μόσχα, είπε στη Vesti Yamal: «Αυτό το αντικείμενο είναι μοναδικό. Διαθέτει πολλές επιπλέον επιστημονικές πληροφορίες, τις οποίες δεν είμαι ακόμη έτοιμος να αποκαλύψω.«Αυτό είναι θέμα επιστημονικών δημοσιεύσεων. Πρέπει να τα αναλύσουμε όλα αυτά και να δημιουργήσουμε τρισδιάστατα μοντέλα. "Οι κρατήρες εμφανίζονται επειδή κορεσμένες με αέριο κοιλότητες σχηματίζονται κάτω από το μόνιμο παγωμένο έδαφος… "

 

«Κυριολεκτικά, ένας κενός χώρος πληρείται με αέριο και με υψηλή πίεση. Το στρώμα εδάφους κάλυψης εκτείνεται και διογκώνεται, του οποίου το πάχος είναι περίπου 5-10 μέτρα. »Εκρήξεις έχουν συμβεί σε φουσκωμένα pingos ή αναχώματα στην τούνδρα που εκρήγνυται όταν το αέριο συσσωρεύεται κάτω από ένα παχύ στρώμα πάγου.

Ο Bogoyavlensky ισχυρίστηκε προηγουμένως ότι οι ανθρώπινες δραστηριότητες, όπως η γεώτρηση φυσικού αερίου από τα τεράστια αποθέματα Yamal θα μπορούσαν να αποτελέσουν παράγοντα για τις εκρήξεις.

Ανησυχεί για τον κίνδυνο οικολογικών καταστροφών εάν συσσωρευτούν pingos κοντά στους αγωγούς φυσικού αερίου, σε γκαταστάσεις παραγωγής ραεύματος ή κατοικημένες περιοχές.«Σε αρκετές περιοχές, τα pingos - όπως βλέπουμε τόσο από δορυφορικά δεδομένα όσο και με τα δικά μας μάτια κατά τη διάρκεια επιθεωρήσεων ελικοπτέρων - στηρίζουν κυριολεκτικά σωλήνες αερίου», είπε προηγουμένως.