Ι) Μηνάς Δημάκης- ποιητής
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
Ο Μηνάς Δημάκης γεννήθηκε στις 20 Απριλίου 1913, στο Ηράκλειο της Κρήτης. Ήταν γιος του εμπόρου Γεωργίου Δημάκη και της Μαρίας το γένος Μεταξάκη. Στο Ηράκλειο του μεσοπολέμου, συμμετείχε στην «Πνευματική Κοινότητα» (1930-1934), μια λογοτεχνική συντροφιά, τα μέλη της οποίας, επιστήμονες αλλά και άτομα χωρίς τυπική μόρφωση, μαζεύονταν σε ένα πατάρι της οδού Μαρτύρων, όπου κάθε Κυριακή γίνονταν λογοτεχνικές συζητήσεις.
Του απονεμήθηκαν το 2ο Κρατικό Βραβείο Ποίησης το 1957 («Σκοτεινό πέρασμα»), το 1ο Κρατικό Βραβείο Ποίησης το 1961 («Το ταξίδι») και το 1ο Κρατικό Βραβείο Δοκιμίου το 1975 («Η ποίηση του Σεφέρη»). Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, γαλλικά, ρωσικά, γερμανικά και σε άλλες γλώσσες.
Στις 13 Ιουλίου 1980, αυτοκτόνησε πέφτοντας από το δώμα της πολυκατοικίας, όπου κατοικούσε από το 1960, επί της οδού Αναγνωστοπούλου 69.
ΙΙ) "Αχ ερασμιώτατη"
ΓΙΑ ΑΥΤΕΣ/ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟ ΒΑΖOΥΝ ΚΑΤΩ
Ενα κείμενο ενός τραβαδούρου το 1979 οπου η ζωή και η κοινωνία οσο αφορά τη χειραφέτηση στους νέους ηταν πολυ πιο μπροστα απο ότι σημερα. Ηταν μια ελεύθερη κοινωνία τότε.
Τον τραγούδι μπορείτε να το ακούσετε εδω στην αυθεντική του εκτέλεση και ειναι ενδιαφέρον να το ακούσετε καθώς ο ρυθμός εχει σχέση με το νόημα του τραγουδιού.
... για κάποιες 50ρες και κάποιους 60ρηδες αντιστοίχως!
ΙΙΙ) Manuel Castells. Η εξουσία στην ψηφιακή εποχή[i]
Θα μοιράσουμε το κείμενο σε μερικά μέρη για να μη κουράσει . Είναι ένα πολύ εύκολα κατανοητό κείμενο που θα μας δώσει δυνατότητες κατανόησης της εξουσία της επικοινωνίας μέσα από τη εξουσία του κράτους και πως ο εκφοβισμός και η τρομοκρατία επικοινωνιακά έχουν κατακλύσει τη καθημερινή μας ζωή.
Είναι ιστορικές διαλέξεις αυτές και νομίζω ότι οποιοσδήποτε αντιπροσωπεύει οποιαδήποτε ιδεολογία οφείλει να ακούσει την άλλη πλευρά και σαν υγιής και όχι μονοδομημένος νους να πάρει θέση απέναντι στις θέσεις αυτές.
Η εξουσία συνήθως εκφράζεται μέσω δυο τρόπων
· Εξουσία σαν ‘δυνατότητα άσκησης βίας ή εκφοβισμού’ Max Weber
· Εξουσία σαν ‘η πειθώ’ Foucault και ‘ως ηγεμονία’ Gramsci
Η εξουσία αναδύεται από το κράτος, ενώ το κράτος είναι ένας οργανισμός συναρθρωμένων αξιών και συμφερόντων και τα οποία εξαρτώνται κατά πολύ από τη κατασκευή νοήματος από τα ανθρώπινα νοήματα.
Η κατασκευή νοήματος εξαρτάται από το περιβάλλον επικοινωνίας, όπου και παράγεται η σημασία, ως εκ του θα πρέπει να κατανοήσουμε τον μετασχηματισμό στην επικοινωνία στην ψηφιακή εποχή τεχνολογικά, οργανωτικά και πολιτισμικά, ιδιαίτερα σε μια εποχή που χαρακτηρίζεται από τη μαζική αυτοεπικοινωνία[ii].
Να καταλάβουμε όμως και το πως επεξεργάζεται ο εγκέφαλος τα σήματα. Άρα εδώ αγγίζουμε πλέον την γνωσιακή επιστήμη και την ψυχολογία της επικοινωνίας και βεβαίως πρέπει να γίνει κατανοητό
πως τα δίκτυα επικοινωνίας προγραμματίζονται από την αλληλεπίδραση κοινωνικών και πολιτικών δρώντων υποκειμένων με τις επιχειρήσεις των ΜΜΕ και με τα λεγόμενα κοινωνικά τους δίκτυα.
Το αποτέλεσμα αυτής της κομβικότητας επικοινωνίας στον ορισμό της εξουσίας συνιστά την ωρίμανση της εξουσίας επικοινωνίας και της εξουσίας αντιπροσώπευσης , που είναι και η σημαντικότητα στη κρίση του δημοκρατικού συστήματος.
Τα κοινωνικά κινήματα εξαρτώνται από την ικανότητας τους να αναπρογραμματίζουν τα δίκτυα.
Παρόλο που στη κοινωνίας μας ενυπάρχει πάντα σιωπηρά η βία ή η απειλή βίας, η εξουσία σήμερα στις περισσότερες κοινωνίες ασκείται μέσα από την κατασκευή νοήματος στον ανθρώπινο νου, μέσα από διαδικασίες επικοινωνίας που εφαρμόζονται από παγκόσμια δίκτυα παγκόσμια επικοινωνίας ή μαζικής αυτοεπικοινωνίας.
Η ομαλή λειτουργία στους θεσμούς των κοινωνιών δεν απορρέει από τη ικανότητα των δικαστικών και των αστυνομικών αρχών να επιβάλλουν την συμμόρφωση των πολιτών αλλά από το τι σκέφτονται οι άνθρωποι για τους θεσμούς υπό τους οποίους ζουν, αλλα και το πως αυτοί οι θεσμοί σχετίζονται με την κοινωνία την οικονομία και την κουλτούρα, αυτό ορίζει τίνος εξουσίας μπορεί να ασκηθεί και πως.
Η πολιτική βία είναι μορφή επικοινωνίας και δρα στο νου των ανθρώπων μέσα από εικόνες θανάτου για να ενσταλάξει εκεί τον φόβο και τον εκφοβισμό.
Αυτό για παράδειγμα συνιστά τη στρατηγική της τρομοκρατίας. Τα μέτρα ασφαλείας για την αντιμετώπιση της απειλής της τρομοκρατίας παρατείνουν τον φόβο και την ανησυχία, προκαλώντας την άκριτη στήριξη στους αφέντες και προστάτες τους.
Η βία που μεταδίδεται από τα μέσα επικοινωνίας γίνεται το μέσον για την καλλιέργεια του φόβου, όπου και ρίχνει άγκυρα η κυριαρχία.
Η βία και η επαπειλούμενη βία πάντα συνδυάζονται τουλάχιστον στη σύγχρονη εποχή με την κατασκευή νοήματος και την παραγωγή και αναπαραγωγή σχέσεων εξουσίας σε όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής.
Αυτή η διαδικασία λειτουργεί σε ένα πολιτισμικό πλαίσιο, το οποίο είναι ταυτόχρονα και παγκόσμιο και τοπικό και χαρακτηρίζεται από πολύ μεγάλη ποικιλομορφία. Ωστόσο υπάρχει ένα στοιχείο το οποίο είναι κοινό σε όλες τις διαδικασίες της κατασκευή συμβόλων. Εξαρτώνται κυρίως από τα μηνύματα και τα πλαίσια που δημιουργούνται, τυποποιούνται και διαχέονται μέσα από τα δίκτυα επικοινωνίας. Κάθε ατομικός νους κατασκευάζει βέβαια το δικό του νόημα βέβαια, ερμηνεύοντας τα υλικά που του έχουν επικοινωνοιηθεί, ωστόσο αυτά είναι μια διαδικασία που ρυθμίζεται από την επικοινωνία της βίας.
Οι σχέσεις εξουσίας κατασκευάζονται κυρίως στον ανθρώπινο νου και στα διατροπικά και διακαναλικά του δίκτυα, και μπορούμε να σκεφτούμε ότι οι ιδιοκτήτες των δικτυών επικοινωνίας είτε είναι εταιρείες είτε είναι κυβερνήσεις μπορούν να νοηθούν ως οι κάτοχοι της εξουσίας. Σαν συμπέρασμα είναι λογικό αλλα εμπειρικά δεν είναι ορθό. Γιατί?
Διότι ενώ τα δίκτυα επικοινωνίας είναι οι αγγελιοφόροι, δεν είναι τα ίδια το μήνυμα. Παρόλο που ρυθμίζουν τη μορφή και τη διανομή του μηνύματος στο δίκτυο το μήνυμα είναι το μήνυμα και το κέντρο του μηνύματος είναι η πηγή της κατασκευής νοήματος.
Και στην πραγματικότητα είναι η μια μόνο πλευρά της κατασκευής γιατί η άλλη πλευρά είναι ο νους που λαμβάνει αυτό το μήνυμα, είτε είναι ατομικός νους είτε συλλογικός.
Η εξουσία όντως, επεξεργάζεται τη σφαίρα της επικοινωνίας, αλλα η διαδικασία της δημιουργίας εξουσίας μέσα από την επικοινωνία είναι πάρα πολύ σύνθετη.
Τι υποστηρίζει ο Manuel Castells
Τι εστί εξουσία?
Αντιλαμβάνομαι την εξουσία σε μεγάλο βαθμό σύμφωνα με την παράδοση του Πουλατντζά, ως τη δυνατότητα ενός κοινωνικού δρώντος να επηρεάζει ασύμμετρα, και εδω τονίζεται το ασύμμετρα- τις αποφάσεις άλλων κοινωνικών δρώντων με τρόπους που ευνοούν τα θέλω, τα συμφέροντα και τις αξίες των υποκειμένων που κατέχουν την εξουσία. Έτσι οι σχέσεις εξουσίας πλαισιώνονται από την κυριαρχία, που είναι η δύναμη και η ισχύς που υπάρχει ήδη ενσωματωμένη στους θεσμούς της κοινωνίας.
Όλα τα θεσμικά συστήματα αντανακλούν σχέσεις εξουσίας αλλα και τα όρια τους, τα οποία τίθενται πάντα υπό διαπραγμάτευση από τις ιστορικές διαδικασίες της κυριαρχίας και αντικυριαρχίας.
Κάθε σύστημα εξουσίας και σχέσεων εξουσίας εξαρτάται από το θεσμικό, κοινωνικό και επικοινωνιακό πλαίσιο της κοινωνίας.
Αν αυτό ισχύει όντως, που βρίσκεται η εξουσία στην παγκόσμια κοινωνία δικτύων?
Και για να απαντηθεί το ερώτημα αυτό θα πρέπει πρώτα από όλα να ταυτοποιηθούν οι μορφές εξουσίας.
[i]Η παρακαταθήκη του Νίκου Πουλαντζά στη νέα ιστορική συνθήκη. 14η ετήσια διάλεξη στη μνήμη Νίκου Πουλαντζά.
[ii] Τον όρο έφερε ο Manuel Castells, για να εξηγήσει σε δύο λέξεις τις δυνατότητες που δίνουν τα νέα μέσα πληροφορικής και επικοινωνιών για να επικοινωνούν πολλοί με πολλούς ως ίσος προς ίσο, ανταλλάσσοντας μάλιστα οποιαδήποτε μορφή πληροφορίας.
Η ομοιομορφία και η ανωνυμία είναι τα χαρακτηριστικά που ταιριάζουν πλέον στο τρόπο που οι άνθρωποι αναζητούν, καταναλώνουν, και ζητούν να χειριστούν τις πληροφορίες στην καθημερινή τους ζωή. Αυτά τα νέα μέσα μαζικής ενημέρωσης ονομάζεται «εναλλακτικά μέσα» ή «μαζική αυτο-επικοινωνία».
