Ένα τρομακτικό κόστος άνεσης!
Εsse est percipi. Το βλέπουν, το αντιλαμβάνονται?
Μόλις μου είπε μια γνωστή ότι αυτό που της έγραψα «ναι πεθαίνουν οι φτωχοί στους καύσωνες» και μου απαντά «I love AC» , και «αλλα εμείς τι κάνουμε δεν μπορούμε να παραμένουμε στις διαπιστώσεις» βρήκα αφορμή για να γράψω σχετικά με τον κλιματισμό στα σπίτια μας και στη δουλειά μας και πως η πόλη της Θεσσαλονίκη σφυρίζει κλέφτικά απέναντι στο πρόβλημα.
Και το θέμα όπως αναφέρει η αγαπητή γνωστή δε λύνεται με την κοινωνική κουζίνα και το μοίρασμα φαγητού στο δρόμο, αλλα πολύ πιο μπροστά και αν δεν μπορεί οικονομικά να γίνει αυτό φροντίζει ο Δήμος τουλάχιστον για τον πολίτη του με τις αστικές υποδομές πρασίνου γιατί δεν ομιλούμε εδω για άστεγους μονο αλλά για οικονομικά ασθενέστερους συμπολίτες, άνεργους και ένα σταρτό πρεκαριάτου που έφτιαξε ο νεοφιλελευθερισμός.-
«… ποιητικά κατοικεί ο άνθρωπος» [Martin Heidegger].
Ο κλιματισμός έχει γίνει ένας
από τους πιο αποτελεσματικούς τρόπους ψύξης. Όμως οι επιβλαβείς χημικές ουσίες που
απαιτούνται για τη λειτουργία του και που κάνουν τη ζωή μας άνετη συμβάλλουν προφανώς
στην κλιματική κρίση.
Το ψυκτικό - αέριο σε ψυγεία,
καταψύκτες και κλιματιστικά - κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στα χρόνια του ’30 με
το όνομα χλωροφθοράνθρακες (CFC), ή αλλιώς Freon. Αυτή η χημική ουσία διαφεύγει στον
αέρα με την πάροδο του χρόνου, δημιουργώντας μια τρύπα στο στρώμα του όζοντος.
Το 1987, επιτεύχθηκε μια παγκόσμια συμφωνία για την απαγόρευση της παραγωγής
CFC - αν και κάθε χρόνο επανεμφανίζεται μια τρύπα όζοντος στην Ανταρκτική τον
Οκτώβριο.
Οι HFC είναι οι τα χημικά που
αντικατέστησαν το απαγορευμένο ψυκτικό, ενώ δεν καταστρέφουν το όζον, το
δυναμικό θέρμανσης του πλανήτη μπορεί να είναι εκατοντάδες έως χιλιάδες φορές μεγαλύτερο
από αυτό του διοξειδίου του άνθρακα. Σήμερα, το πιο συχνά χρησιμοποιούμενο
ψυκτικό σε κλιματιστικά και αυτοκίνητα είναι το HCFC, το οποίο έχει πολύ
μικρότερες δυνατότητες καταστροφής του όζοντος.
Τα κλιματιστικά δεν
καταναλώνουν ή δεν εκπέμπουν τα ψυκτικά μηχανήματα χημικά
άμεσα. Αυτό όμως που ισχυρίστηκε η βιομηχανία που παρήγαγε κλιματιστικά ήταν
ότι δεν είναι αυτοί υπεύθυνοι για το Φρέον στην ατμόσφαιρα. Σύμφωνα με τον
κλάδο, ήταν απολύτως ασφαλές, διότι δεν θα διαρρεύσει ποτέ.
Αυτό όμως δεν συμβαίνει. Αυτό που συμβαίνει,
ειδικά με τα κλιματιστικά αυτοκινήτων, είναι ότι όταν ένα ψυκτικό εισρέει -σαν καύσιμο-
σε ένα σύστημα, σε ένα κλιματιστικό δηλαδή, διαρκεί η εκπομπή του πολύ αργά, σε
μια διάρκεια περίπου 15 ετών.
Και ας υποθέσουμε ότι απαλλασσόμαστε
από τα AC. Που πάνε όλες οι συσκευές ? Είτε στο δρόμο είτε στη
χωματερή…παρανόμως φυσικά. Και ποιος ενδιαφέρεται?
Η εξάρτηση από το AC στον καύσωνα
Σε έναν καύσωνα, έχουμε άτομα που είναι επιρρεπή σε ασθένειες που σχετίζονται με τη θερμότητα. Πρόκειται για άτομα που τείνουν να ζουν σε γειτονιές που έχουν λιγότερη πρόσβαση σε φυσική σκιά, λιγότερα δέντρα, λιγότερη πρόσβαση σε πάρκα, περισσότερη άσφαλτο που απορροφά θερμότητα και μπορεί να κάνει περιοχές της πόλης 3-5 βαθμούς C πιο ζεστές σε ορισμένα μέρη.
Οι κάτοικοι χαμηλού
εισοδήματος είναι οι πιο ευάλωτοι. Ακόμα κι αν μπορούν να αντέξουν οικονομικά τη μονάδα ψύξης, μπορεί να είναι απρόθυμοι να την λειτουργήσουν επειδή ενδέχεται να
είναι υψηλά οι λογαριασμοί ηλεκτρικής ενέργειας.
Επίσης, αυτό που συμβαίνει στο κύμα καύσωνα
είναι ότι όλοι στην πόλη ενεργοποιούν το κλιματιστικό τους και υπερφορτώνει το
δίκτυο και υπάρχει πιθανότητα διακοπής ρεύματος.
Ξεχνώντας ότι τοπικά
αυξάνεται η θερμοκρασία περιβάλλοντος λόγω της μετατροπής θέρμανσης-ψύξης.
Οι μονάδες παραγωγής ενέργειας οφειλουν να ελέγχονται από την δημόσια σφαίρα, αντί να
έχουμε μια μονοπωλιακή εταιρεία που την ελέγχει. Γιατί όταν το κέρδος είναι το
κίνητρο, τα μονοπώλια δεν ενδιαφέρονται να σώσουν ζωές.
Σκεφτείτε να υπάρξει ένα
ολοκληρωτικό blackout ενεργειακών
πηγών. Το είπα στη γνωστή μου, η απάντηση είναι εκπληκτική: "… νομίζω ότι μπορούμε να αντέξουμε 40ρια για 5
ημέρες». Ποιοί, ποιοί βρε ... ? Η ίδια δε ασχολείται με τους άστεγους πρόσφυγες κλπ. Είναι η αλληγορία το να εισαι εναλλακτικός!
Τι γίνεται αν δεν θέλουμε, ή
δεν μπορούμε να αντέξουμε οικονομικά, AC;
Η πιο χαμηλού κόστους και ας πούμε χαμηλής τεχνολογίας λύση είναι η φύτευση περισσότερων δέντρων. Πρωτοβουλίες για να διασφαλιστεί ότι υπάρχει πλούσια βλάστηση σε κάθε δρόμο, ειδικά σε γειτονιές της εργατικής τάξης, όπου τείνουν να υπάρχουν λιγότερα δέντρα, νομίζω ότι αυτό είναι ζωτικής σημασίας. Μια άλλη λύση είναι ο βιώσιμος σχεδιασμός που ενσωματώνει την παθητική ψύξη. Υπάρχουν καινοτόμοι αρχιτέκτονες που βλέπουν τη φύση, πράγματα που υπάρχουν στην άγρια φύση και ρυθμίζουν τη θερμοκρασία.
Θεσσαλονίκη Δήμος: Τα συντριβάνια και τα σχήματα νερού στον αστικό δημόσιο χώρο δεν πληρούν τις επερχόμενες σκληρότερες προϋποθέσεις και απαιτήσεις της κλιματικής αλλαγής.
Νεοκατασκευασμένο συντριβάνι στο πάρκο Μπότσαρη/Ηλέκτρας. Θεσσαλονίκη |
Ποιά θα μπορούσε να είναι η λογική των τεχνικών και των σχεδιαστών για την αναδιάρθρωση του πάρκου με ένα συντριβάνι σε μια εποχή, ελαχιστοποίησης βροχοπτώσεων αλλά προπάντων χιονοπτώσεων στη λεκάνη της Μεσογείου, της κλιματικής αλλαγής αλλα και της ασύμβατης χρήσης αυτού για τον σκοπό που το κατασκεύασαν δηλαδή για μέιωση της θερμοκρασίας(δρόσισμα) στο εγγύτερο περιβάλλον.
Ο Δήμος Θεσσαλονίκης ξεκινάει πρόγραμμα δενδροφυτεύσεων και το 1/3 σε 6 μήνες ξεραίνεται αφού δεν είναι ικανοί να τα ποτίσουν. Και οι πολίτες το βλέπουν αλλα δεν το παρατηρούν αυτό και δεν κάνουν καμία κίνηση να ποτίσουν το δενδράκι στην αρχή. Και που συμβαίνει αυτό ? Στις μη ελκυστικές περιοχές μακρυά από το κέντρο αλλα και στις λεγόμενες μεγαλοαστικές περιοχές.
Θεσσαλονίκη και ιερείς: αλλα και δίπλα από πλουσιοπάροχες εκκλησίες με επίχρυσους τρούλους όπως αυτή του Μεθόδιου και Κυρίλλου δεν ενδιαφέρονται για τα δενδράκια στα πεζοδρόμια τους και τα άφησαν να ξεραθούν.
Ιερείς και Φαρισσαίοι ειναι απασχολημένοι και δεν μπορουν...
Επίσης θα πρέπει να κατανοήσουμε πώς να σκιάζουμε, πώς να δίνουμε φως, αλλά χωρίς άμεσο ηλιακό φως που να θερμαίνουμε ένα δωμάτιο. Πράγματα όπως η ενσωμάτωση φυσικού ανέμου σε ένα δωμάτιο και η χρήση καλύτερων δομικών υλικών που δεν απορροφούν θερμότητα. Καλός σχεδιασμός είναι προϋπόθεση καταπολέμησης του προβλήματος στην πηγή.