Μπορούμε να δούμε πόσο κοντά στην κλιματική καταστροφή είμαστε ή θα βουλιάξουμε πιο μπροστά τις πόλεις μας από την υπεράντληση του νερού;
Η πρόκλησή μας είναι να επανεφεύρουμε το μέλλον μας αναδιαρθρώνοντας ένα παρόν, αλλά δεν μπορούμε να λύσουμε ένα πρόβλημα χρησιμοποιώντας την ίδια ακόρεστη επιδίωξη μιας άπληστης ανάπτυξης.
Το ζήτημα είναι οδυνηρά προφανές: ο μηχανισμός της παγκόσμιας οικονομίας μας οδεύει προς ένα απρόβλεπτο εμπόδιο με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Για δεκαετίες, η ακόρεστη επιδίωξη της οικονομικής ανάπτυξης υπήρξε η κινητήρια δύναμη που ώθησε τον αρπακτικό καπιταλισμό προς τα εμπρός με μια φαινομενικά ασταμάτητη ορμή[i].
Αλλά τώρα, μια τρομερή δύναμη απειλεί να πατήσει φρένο, στέλνοντας κύματα σοκ στα συστήματα και τις κοινωνικές δομές μας: η κλιματική κρίση-αλλαγή-μεταβολή. Το μέλλον είναι θύμα των σημερινών πράξεων και κινδυνεύει να καταρρεύσει πριν καν προλάβει να ξεδιπλωθεί.
Οι πλουσιότεροι οργανισμοί του κόσμου αποτυγχάνουν να αναλάβουν τους κινδύνους και το κόστος και τα δίκτυα αρχίζουν να καταρρέουν. Ο μόνος τρόπος για να προχωρήσουμε φαίνεται να είναι να γυρίσουμε το βλέμμα μας από την άλλη πλευρά και να προσποιηθούμε ότι όλα είναι εντάξει. Μάλλον έχουμε πιάσει πάτο ή οδεύουμε προς αυτόν αφού συμβαίνει κάτι τέτοιο.
Καλώς ήρθατε σε μια πραγματικότητα γνωστή ως «παγκόσμια κρίση κόστους ζωής», ένας σύνθετος και ύπουλος οικονομικός κύκλος στασιμοπληθωρισμού και πληθωρισμού, όπου η έννοια της οικονομικής «ανάπτυξης» είναι κυρίως καπνός και καθρέφτες: οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι, οι υπόλοιποι αγωνιζόμαστε να επιβιώσουμε και τα εισοδήματα πέφτουν από έναν γκρεμό. Βλέπετε κάποιον μέσο άνθρωπο με πάρα πολλά χρήματα; Όποιον γνωρίζετε, στέλνει πυραύλους στη στρατόσφαιρα;
Σύμφωνα με πρόσφατη πρωτοποριακή έρευνα, οι μισές οικονομίες μας θα μπορούσαν να εξαφανιστούν έως το 2070. Αυτό δεν είναι μόνο μια οικονομική απώλεια - είναι ένα μέλλον που καίγεται, πνίγεται, αποτεφρώνεται, ξηραίνεται και πλημμυρίζει.
Αυτή η έρευνα δεν προέρχεται από απλούς «κινδυνολόγους» ή ομάδες PRO μιας κατάστασης. Μερικές από τις πιο πρωτοποριακές σκέψεις για την κλιματική αλλαγή σήμερα προέρχονται από το Βρετανικό Ινστιτούτο Αναλογιστών(British Institute of Actuaries), μια αξιόπιστη αλλά και συντηρητική πηγή. Υπολογίζουν τον κίνδυνο, τη ραχοκοκαλιά του ασφαλιστικού κλάδου. Σκεφτείτε τους ευρωπαϊκούς καύσωνες που στοίχισαν πάνω από 60.000 ζωές και, στη συνέχεια, φανταστείτε τι θα συμβεί όταν ξεπεραστούν παρόμοια όρια καύσωνα στη Λατινική Αμερική, την υποσαχάρια Αφρική ή τη Νοτιοανατολική Ασία.
Η επόμενη έκθεση αυτής της σειράς μόλις βγήκε, και αν μη τι άλλο, είναι ακόμη... πιο τρομακτικό. Και το καθιστούν σαφές: η κλιματική αλλαγή είναι ένας κίνδυνος πολύ μεγάλος για να τον αντέξουμε, ακριβώς όπως και η υπεράντληση των υπόγειων υδάτινων πόρων ii).
Ο κίνδυνος ουράς
αναφέρεται στον κίνδυνο εμφάνισης απίθανων συμβάντων, συνήθως στις «ουρές» μιας
κατανομής πιθανότητας. Τέτοια γεγονότα μπορεί να είναι σπάνια, αλλά μπορούν να
έχουν σημαντικές επιπτώσεις στις χρηματοπιστωτικές αγορές, τις επενδύσεις ή
άλλα συστήματα. Οι αναλογιστές συχνά δίνουν προσοχή στον κίνδυνο ουράς, καθώς
συνεπάγεται την πιθανότητα μεγάλων ζημιών, οι οποίες παρουσιάζουν ιδιαίτερο
ενδιαφέρον για τη διαχείριση κινδύνων. Ο όρος «μαύρος κύκνος» χρησιμοποιείται
μερικές φορές για να αναφερθεί σε ένα γεγονός που δεν είχε φανταστεί μέσα στο
εύρος των μοντελοποιημένων αποτελεσμάτων.
Πηγή: Climate Scorpion, – the sting is in the tail. Sandy Trust, Oliver Bettis, Lucy Saye, Georgina Bedenham, Timothy M. Lenton, Jesse F. Abrams, Luke Kemp
[i] Η ΤΡΙΑΔΑ του EGO μου(Ι). Για ποια ελευθερία για ποια ισότητα. Η ex ante νεκρολογία μου της σχέσης ανθρώπου φύσης https://zaungastnic.blogspot.com/2021/10/ex-ante.html
Η ΤΡΙΑΔΑ του EGO μου (III). Για ποια ελευθερία για ποια ισότητα. Ο ανθρωπόκαινος Λεβιάθαν
https://zaungastnic.blogspot.com/2021/11/blog-post_19.html
[ii] Σχεδόν οι μισές από τις μεγάλες πόλεις της Κίνας βυθίζονται λόγω της άντλησης νερού και του αυξανόμενου βάρους της ταχείας επέκτασής τους, λένε οι ερευνητές.
Ορισμένες πόλεις υποχωρούν γρήγορα, με μία στις έξι να υπερβαίνει τα 10 χιλιοστά ετησίως. Η ταχεία αστικοποίηση της Κίνας τις τελευταίες δεκαετίες σημαίνει ότι πολύ περισσότερο νερό αντλείται τώρα για να καλύψει τις ανάγκες των ανθρώπων, λένε οι επιστήμονες. Στις παράκτιες πόλεις, αυτή η καθίζηση απειλεί εκατομμύρια ανθρώπους με πλημμύρες καθώς ανεβαίνει η στάθμη της θάλασσας.
