15 Φεβ 2018

Reuters-Myanmar: Η Σφαγή στη Μyanmar. Ειδικές δημοσιογραφικές εκθέσεις από Reuters Δημοσιογράφους.

Ειδικές δημοσιογραφικές εκθέσεις από Reuters Δημοσιογράφους  ανά το κόσμο

AW SOE OO, SIMON LEWIS and ANTONI SLODKOWSKI 

ΣΦΑΓΗ ΣΤΗ Myanmar

How Myanmar forces burned, looted and killed in a remote village

ΤΑ ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ ΟΙ ΣΤΑΤΗΓΟΙ ΤΗΣ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ,  ΒΙΑΖΟΝΤΑΣ ΚΑΙ ΒΑΣΑΝΙΖΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΡΥΘΜΟ ΤΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ

Αποτέλεσμα εικόνας για Aung San Suu Kyi

On Sept. 2, Buddhist villagers and Myanmar troops killed 10 Rohingya men in Myanmar's restive Rakhine state. Reuters uncovered the massacre and has pieced together how it unfolded. During the reporting of this article, two Reuters journalists were arrested by Myanmar police.

INN DIN, Myanmar – Bound together, the 10 Rohingya Muslim captives watched their Buddhist neighbors dig a shallow grave. Soon afterwards, on the morning of Sept. 2, all 10 lay dead. At least two were hacked to death by Buddhist villagers. The rest were shot by Myanmar troops, two of the gravediggers said. “One grave for 10 people,” said Soe Chay, 55, a retired soldier from Inn Din’s Rakhine Buddhist community who said he helped dig the pit and saw the killings. The soldiers shot each man two or three times, he said. “When they were being buried, some were still making noises. Others were already dead.”

The killings in the coastal village of Inn Din marked another bloody episode in the ethnic violence sweeping northern Rakhine state, on Myanmar’s western fringe. Nearly 690,000 Rohingya Muslims have fled their villages and crossed the border into Bangladesh since August. None of Inn Din’s 6,000 Rohingya remained in the village as of October. The Rohingya accuse the army of arson, rapes and killings aimed at rubbing them out of existence in this mainly Buddhist nation of 53 million. The United Nations has said the army may have committed genocide; the United States has called the action ethnic cleansing. Myanmar says its “clearance operation” is a legitimate response to attacks by Rohingya insurgents.

Rohingya trace their presence in Rakhine back centuries. But most Burmese consider them to be unwanted immigrants from Bangladesh; the army refers to the Rohingya as “Bengalis.” In recent years, sectarian tensions have risen and the government has confined more than 100,000 Rohingya in camps where they have limited access to food, medicine and education. Reuters has pieced together what happened in Inn Din in the days leading up to the killing of the 10 Rohingya – eight men and two high school students in their late teens. Until now, accounts of the violence against the Rohingya in Rakhine state have been provided only by its victims. The Reuters reconstruction draws for the first time on interviews with Buddhist villagers who confessed to torching Rohingya homes, burying bodies and killing Muslims.

This account also marks the first time soldiers and paramilitary police have been implicated by testimony from security personnel themselves. Members of the paramilitary police gave Reuters insider descriptions of the operation to drive out the Rohingya from Inn Din, confirming that the military played the lead role in the campaign. The slain men’s families, now sheltering in Bangladesh refugee camps, identified the victims through photographs shown to them by Reuters. The dead men were fishermen, shopkeepers, the two teenage students and an Islamic teacher.

Three photographs, provided to Reuters by a Buddhist village elder, capture key moments in the massacre at Inn Din, from the Rohingya men’s detention by soldiers in the early evening of Sept. 1 to their execution shortly after 10 a.m. on Sept. 2. Two photos – one taken the first day, the other on the day of the killings – show the 10 captives lined up in a row, kneeling. The final photograph shows the men’s bloodied bodies piled in the shallow grave. The Reuters investigation of the Inn Din massacre was what prompted Myanmar police authorities to arrest two of the news agency’s reporters. The reporters, Burmese citizens Wa Lone and Kyaw Soe Oo, were detained on Dec. 12 for allegedly obtaining confidential documents relating to Rakhine.

Then, on Jan. 10, the military issued a statement that confirmed portions of what Wa Lone, Kyaw Soe Oo and their colleagues were preparing  to report, acknowledging that 10 Rohingya men were massacred in the village. It confirmed that Buddhist villagers attacked some of the men with swords and soldiers shot the others dead.


Ten lives: The victims

The slain villagers included fishermen, an Islamic teacher and two high school students. This picture was taken shortly after they were detained on Sept. 1. Click on each man to read his story.

Abul Hashim, 25

One of the wealthier villagers in the west hamlet of Inn Din - a neighborhood known to the Rohingya as Fosinpara - Abul Hashim ran a store selling machine parts and fishing nets and also stored rice for a nongovernmental organization. He owned a 3-acre plot of trees in the hills near Inn Din that were used as firewood and as construction material. He also had 16 buffalos, which were left behind. “I can’t think why these men were taken. They were all good men,” said his wife of five years Hasina Khatun. They have three children together, including Abdu Majid, born in November in Tenkhali refugee camp in Bangladesh.

The statement coincided with an application to the court by prosecutors to charge Wa Lone and Kyaw Soe Oo under Myanmar’s Official Secrets Act, which dates back to the time of colonial British rule. The charges carry a maximum 14-year prison sentence. But the military’s version of events is contradicted in important respects by accounts given to Reuters by Rakhine Buddhist and Rohingya Muslim witnesses. The military said the 10 men belonged to a group of 200 “terrorists” that attacked security forces. Soldiers decided to kill the men, the army said, because intense fighting in the area made it impossible to transfer them to police custody. The army said it would take action against those involved.

Buddhist villagers interviewed for this article reported no attack by a large number of insurgents on security forces in Inn Din. And Rohingya witnesses told Reuters that soldiers plucked the 10 from among hundreds of men, women and children who had sought safety on a nearby beach. Scores of interviews with Rakhine Buddhist villagers, soldiers, paramilitary police, Rohingya Muslims and local administrators further revealed:

• The military and paramilitary police organized Buddhist residents of Inn Din and at least two other villages to torch Rohingya homes, more than a dozen Buddhist villagers said. Eleven Buddhist villagers said Buddhists committed acts of violence, including killings. The government and army have repeatedly blamed Rohingya insurgents for burning villages and homes.

• An order to “clear” Inn Din’s Rohingya hamlets was passed down the command chain from the military, said three paramilitary police officers speaking on condition of anonymity and a fourth police officer at an intelligence unit in the regional capital Sittwe. Security forces wore civilian clothes to avoid detection during raids, one of the paramilitary police officers said.

• Some members of the paramilitary police looted Rohingya property, including cows and motorcycles, in order to sell it, according to village administrator Maung Thein Chay and one of the paramilitary police officers.

• Operations in Inn Din were led by the army’s 33rd Light Infantry Division, supported by the paramilitary 8th Security Police Battalion, according to four police officers, all of them members of the battalion.

The killings in Inn Din (Video)

Michael G. Karnavas, a U.S. lawyer based in The Hague who has worked on cases at international criminal tribunals, said evidence that the military had organized Buddhist civilians to commit violence against Rohingya “would be the closest thing to a smoking gun in establishing not just intent, but even specific genocidal intent, since the attacks seem designed to destroy the Rohingya or at least a significant part of them.”

Evidence of the execution of men in government custody also could be used to build a case of crimes against humanity against military commanders, Karnavas said, if it could be shown that it was part of a “widespread or systematic” campaign targeting the Rohingya population. Kevin Jon Heller, a University of London law professor who served as a legal associate for convicted war criminal and former Bosnian Serb leader Radovan Karadzic, said an order to clear villages by military command was “unequivocally the crime against humanity of forcible transfer.”

In December, the United States imposed sanctions on the army officer who had been in charge of Western Command troops in Rakhine, Major General Maung Maung Soe. So far, however, Myanmar has not faced international sanctions over the violence. Myanmar’s leader, Aung San Suu Kyi, has disappointed many former supporters in the West by not speaking out against the army’s actions. They had hoped the election of her National League for Democracy party in 2015 would bring democratic reform and an opening of the country. Instead, critics say, Suu Kyi is in thrall to the generals who freed her from house arrest in 2010.

Asked about the evidence Reuters has uncovered about the massacre, government spokesman Zaw Htay said, “We are not denying the allegations about violations of human rights. And we are not giving blanket denials.” If there was “strong and reliable primary evidence” of abuses, the government would investigate, he said. “And then if we found the evidence is true and the violations are there, we will take the necessary action according to our existing law.”

When told that paramilitary police officers had said they received orders to “clear” Inn Din’s Rohingya hamlets, he replied, “We have to verify. We have to ask the Ministry of Home Affairs and Myanmar police forces.” Asked about the allegations of looting by paramilitary police officers, he said the police would investigate.

He expressed surprise when told that Buddhist villagers had confessed to burning Rohingya homes, then added, “We recognize that many, many different allegations are there, but we need to verify who did it. It is very difficult in the current situation.”

Zaw Htay defended the military operation in Rakhine. “The international community needs to understand who did the first terrorist attacks. If that kind of terrorist attack took place in European countries, in the United States, in London, New York, Washington, what would the media say?”

NEIGHBOR TURNS ON NEIGHBOR

Inn Din lies between the Mayu mountain range and the Bay of Bengal, about 50 km (30 miles) north of Rakhine’s state capital Sittwe. The settlement is made up of a scattering of hamlets around a school, clinic and Buddhist monastery. Buddhist homes cluster in the northern part of the village. For many years there had been tensions between the Buddhists and their Muslim neighbors, who accounted for almost 90 percent of the roughly 7,000 people in the village. But the two communities had managed to co-exist, fishing the coastal waters and cultivating rice in the paddies.

In October 2016, Rohingya militants attacked three police posts in northern Rakhine – the beginning of a new insurgency. After the attacks, Rohingya in Inn Din said many Buddhists stopped hiring them as farmhands and home help. The Buddhists said the Rohingya stopped showing up for work.

On Aug. 25 last year, the rebels struck again, hitting 30 police posts and an army base. The closest attack was just 4 km to the north. In Inn Din, several hundred fearful Buddhists took refuge in the monastery in the center of the village, more than a dozen of their number said. Inn Din’s Buddhist night watchman San Thein, 36, said Buddhist villagers feared being “swallowed up” by their Muslim neighbors. A Buddhist elder said all Rohingya, “including children,” were part of the insurgency and therefore “terrorists.”

On Aug. 27, about 80 troops from Myanmar’s 33rd Light Infantry Division arrived in Inn Din, nine Buddhist villagers said. Two paramilitary police officers and Soe Chay, the retired soldier, said the troops belonged to the 11th infantry regiment of this division. The army officer in charge told villagers they must cook for the soldiers and act as lookouts at night, Soe Chay said. The officer promised his troops would protect Buddhist villagers from their Rohingya neighbors. Five Buddhist villagers said the officer told them they could volunteer to join security operations. Young volunteers would need their parents’ permission to join the troops, however.

DETAINED: Reuters journalists Wa Lone (foreground) and Kyaw Soe Oo were arrested on Dec. 12 for allegedly obtaining confidential documents related to Rakhine. Here they are seen arriving for a court hearing in Yangon earlier this month. REUTERS/Jorge Silva

The army found willing participants among Inn Din’s Buddhist “security group,” nine members of the organization and two other villagers said. This informal militia was formed after violence broke out in 2012 between Rakhine’s Buddhists and Rohingya Muslims, sparked by reports of the rape and murder of a Buddhist woman by three Muslim men. Myanmar media reported at the time that the three were sentenced to death by a district court.

Inn Din’s security group built watch huts around the Buddhist part of the village, and its members took turns to stand guard. Its ranks included Buddhist firefighters, school teachers, students and unemployed young men. They were useful to the military because they knew the local geography, said Inn Din’s Buddhist administrator, Maung Thein Chay.

Most of the group’s 80 to 100 men armed themselves with machetes and sticks. They also had a handful of guns, according to one member. Some wore green fatigue-style clothing they called “militia suits.”

In the days that followed the 33rd Light Infantry’s arrival, soldiers, police and Buddhist villagers burned most of the homes of Inn Din’s Rohingya Muslims, a dozen Buddhist residents said.

Two of the paramilitary police officers, both members of the 8th Security Police Battalion, said their battalion raided Rohingya hamlets with soldiers from the newly arrived 33rd Light Infantry. One of the police officers said he received verbal orders from his commander to “go and clear” areas where Rohingya lived, which he took to mean to burn them.

The second police officer described taking part in several raids on villages north of Inn Din. The raids involved at least 20 soldiers and between five and seven police, he said. A military captain or major led the soldiers, while a police captain oversaw the police team. The purpose of the raids was to deter the Rohingya from returning.

“If they have a place to live, if they have food to eat, they can carry out more attacks,” he said. “That’s why we burned their houses, mainly for security reasons.”

https://www.reuters.com/investigates/special-report/assets/myanmar-rakhine-events/003-warning.jpg?v=170817090218

AFTERMATH: Reuters obtained this picture of the slain Rohingya men from a Buddhist elder. The image is deliberately blurred here; click on the arrow to view at full resolution. Reuters shared the photo with Luis Fondebrider, a forensic anthropologist. He said injuries on two of the bodies were consistent with “the action of a machete or something sharp.”

“I want to be transparent on this case. I don’t want it to happen like that in the future.” A Rakhine Buddhist elder, explaining why he chose to speak to Reuters about the killings

Soldiers and paramilitary police wore civilian shirts and shorts to blend in with the villagers, according to the second police officer and Inn Din’s Buddhist administrator, Maung Thein Chay. If the media identified the involvement of security personnel, the police officer explained, “we would have very big problems.”

A police spokesman, Colonel Myo Thu Soe, said he knew of no instances of security forces torching villages or wearing civilian clothing. Nor was there any order to “go and clear” or “set fire” to villages. “This is very much impossible,” he told Reuters. “If there are things like that, it should be reported officially, and it has to be investigated officially.”

“As you’ve told me about these matters now, we will scrutinize and check back,” he added. “What I want to say for now is that as for the security forces, there are orders and instructions and step-by-step management, and they have to follow them. So, I don’t think these things happened.”

The army did not respond to a request for comment.

A medical assistant at the Inn Din village clinic, Aung Myat Tun, 20, said he took part in several raids. “Muslim houses were easy to burn because of the thatched roofs. You just light the edge of the roof,” he said. “The village elders put monks’ robes on the end of sticks to make the torches and soaked them with kerosene. We couldn’t bring phones. The police said they will shoot and kill us if they see any of us taking photos.”

The night watchman San Thein, a leading member of the village security group, said troops first swept through the Muslim hamlets. Then, he said, the military sent in Buddhist villagers to burn the houses.

“We got the kerosene for free from the village market after the kalars ran away,” he said, using a Burmese slur for people from South Asia.

A Rakhine Buddhist youth said he thought he heard the sound of a child inside one Rohingya home that was burned. A second villager said he participated in burning a Rohingya home that was occupied.

Soe Chay, the retired soldier who was to dig the grave for the 10 Rohingya men, said he participated in one killing. He told Reuters that troops discovered three Rohingya men and a woman hiding beside a haystack in Inn Din on Aug. 28. One of the men had a smartphone that could be used to take incriminating pictures.

The soldiers told Soe Chay to “do whatever you want to them,” he said. They pointed out the man with the phone and told him to stand up. “I started hacking him with a sword, and a soldier shot him when he fell down.”

Similar violence was playing out across a large part of northern Rakhine, dozens of Buddhist and Rohingya residents said.

Data from the U.N. Operational Satellite Applications Programme shows scores of Rohingya villages in Rakhine state burned in an area stretching 110 km. New York-based Human Rights Watch says more than 350 villages were torched over the three months from Aug. 25, according to an analysis of satellite imagery.

In the village of Laungdon, some 65 km north of Inn Din, Thar Nge, 38, said he was asked by police and local officials to join a Buddhist security group. “The army invited us to burn the kalar village at Hpaw Ti Kaung,” he said, adding that four villagers and nearly 20 soldiers and police were involved in the operation. “Police shot inside the village so all the villagers fled and then we set fire to it. Their village was burned because police believed the villagers supported Rohingya militants – that’s why they cleaned it with fire.”

A Buddhist student from Ta Man Tha village, 15 km north of Laungdon, said he too participated in the burning of Rohingya homes. An army officer sought 30 volunteers to burn “kalar” villages, said the student. Nearly 50 volunteered and gathered fuel from motorbikes and from a market.

“They separated us into several groups. We were not allowed to enter the village directly. We had to surround it and approach the village that way. The army would shoot gunfire ahead of us and then the army asked us to enter,” he said.

“Muslim houses were easy to burn because of the thatched roofs. You just light the edge of the roof.” Buddhist villager Aung Myat Tun

After the Rohingya had fled Inn Din, Buddhist villagers took their property, including chickens and goats, Buddhist residents told Reuters. But the most valuable goods, mostly motorcycles and cattle, were collected by members of the 8th Security Police Battalion and sold, said the first police officer and Inn Din village administrator Maung Thein Chay. Maung Thein Chay said the commander of the 8th Battalion, Thant Zin Oo, struck a deal with Buddhist businessmen from other parts of Rakhine state and sold them cattle. The police officer said he had stolen four cows from Rohingya villagers, only for Thant Zin Oo to snatch them away.

Reached by phone, Thant Zin Oo did not comment. Colonel Myo Thu Soe, the police spokesman, said the police would investigate the allegations of looting.

By Sept. 1, several hundred Rohingya from Inn Din were sheltering at a makeshift camp on a nearby beach. They erected tarpaulin shelters to shield themselves from heavy rain.

Among this group were the 10 Rohingya men who would be killed the next morning. Reuters has identified all of the 10 by speaking to witnesses among Inn Din’s Buddhist community and Rohingya relatives and witnesses tracked down in refugee camps in Bangladesh.

Five of the men, Dil Mohammed, 35, Nur Mohammed, 29, Shoket Ullah, 35, Habizu, 40, and Shaker Ahmed, 45, were fishermen or fish sellers. The wealthiest of the group, Abul Hashim, 25, ran a store selling nets and machine parts to fishermen and farmers. Abdul Majid, a 45-year-old father of eight, ran a small shop selling areca nut wrapped in betel leaves, commonly chewed like tobacco. Abulu, 17, and Rashid Ahmed, 18, were high school students. Abdul Malik, 30, was an Islamic teacher.

According to the statement released by the army on Jan. 10, security forces had gone to a coastal area where they “were attacked by about 200 Bengalis with sticks and swords.” The statement said that “as the security forces opened fire into the sky, the Bengalis dispersed and ran away. Ten of them were arrested.”

Three Buddhist and more than a dozen Rohingya witnesses contradict this version of events. Their accounts differ from one another in some details. The Buddhists spoke of a confrontation between a small group of Rohingya men and some soldiers near the beach. But there is unanimity on a crucial point: None said the military had come under a large-scale attack in Inn Din.

Government spokesman Zaw Htay referred Reuters to the army’s statement of Jan. 10 and declined to elaborate further. The army did not respond to a request for comment.

The Rohingya witnesses, who were on or near the beach, said Islamic teacher Abdul Malik had gone back to his hamlet with his sons to collect food and bamboo for shelter. When he returned, a group of at least seven soldiers and armed Buddhist villagers were following him, these witnesses said. Abdul Malik walked towards the watching Rohingya Muslims unsteadily, with blood dripping from his head. Some witnesses said they had seen one of the armed men strike the back of Abdul Malik’s head with a knife.

Then the military beckoned with their guns to the crowd of roughly 300 Rohingya to assemble in the paddies, these witnesses said. The soldiers and the Rohingya, hailing from different parts of Myanmar, spoke different languages. Educated villagers translated for their fellow Rohingya.

“I could not hear much, but they pointed toward my husband and some other men to get up and come forward,” said Rehana Khatun, 22, the wife of Nur Mohammed, one of the 10 who were later slain. “We heard they wanted the men for a meeting. The military asked the rest of us to return to the beach.”

Soldiers held and questioned the 10 men in a building at Inn Din’s school for a night, the military said. Rashid Ahmed and Abulu had studied there alongside Rakhine Buddhist students until the attacks by Rohingya rebels in October 2016. Schools were shut temporarily, disrupting the pair’s final year.

The grave

Reuters showed photographs of the grave site, some taken by reporter Wa Lone, to three forensic experts. They identified human remains including part of a spinal column and ribs.

“I just remember him sitting there and studying, and it was always amazing to me because I am not educated,” said Rashid Ahmed’s father, farmer Abdu Shakur, 50. “I would look at him reading. He would be the first one in the family to be educated.”

A photograph, taken on the evening the men were detained, shows the two Rohingya students and the eight older men kneeling on a path beside the village clinic, most of them shirtless. They were stripped when first detained, a dozen Rohingya witnesses said. It isn’t clear why. That evening, Buddhist villagers said, the men were “treated” to a last meal of beef. They were provided with fresh clothing.

On Sept. 2, the men were taken to scrubland north of the village, near a graveyard for Buddhist residents, six Buddhist villagers said. The spot is backed by a hill crested with trees. There, on their knees, the 10 were photographed again and questioned by security personnel about the disappearance of a local Buddhist farmer named Maung Ni, according to a Rakhine elder who said he witnessed the interrogation.

Reuters was not able to establish what happened to Maung Ni. According to Buddhist neighbors, the farmer went missing after leaving home early on Aug. 25 to tend his cattle. Several Rakhine Buddhist and Rohingya villagers told Reuters they believed he had been killed, but they knew of no evidence connecting any of the 10 men to his disappearance. The army said in its Jan. 10 statement that “Bengali terrorists” had killed Maung Ni, but did not identify the perpetrators.

Two of the men pictured behind the Rohingya prisoners in the photograph taken on the morning of Sept. 2 belong to the 8th Security Police Battalion. Reuters confirmed the identities of the two men from their Facebook pages and by visiting them in person.

One of the two officers, Aung Min, a police recruit from Yangon, stands directly behind the captives. He looks at the camera as he holds a weapon. The other officer, police Captain Moe Yan Naing, is the figure on the top right. He walks with his rifle over his shoulder.

The day after the two Reuters reporters were arrested in December, Myanmar’s government also announced that Moe Yan Naing had been arrested and was being investigated under the 1923 Official Secrets Act.

Aung Min, who is not facing legal action, declined to speak to Reuters.

Three Buddhist youths said they watched from a hut as the 10 Rohingya captives were led up a hill by soldiers towards the site of their deaths.

One of the gravediggers, retired soldier Soe Chay, said Maung Ni’s sons were invited by the army officer in charge of the squad to strike the first blows.

The first son beheaded the Islamic teacher, Abdul Malik, according to Soe Chay. The second son hacked another of the men in the neck.

“After the brothers sliced them both with swords, the squad fired with guns. Two to three shots to one person,” said Soe Chay. A second gravedigger, who declined to be identified, confirmed that soldiers had shot some of the men.

In its Jan. 10 statement, the military said the two brothers and a third villager had “cut the Bengali terrorists” with swords and then, in the chaos, four members of the security forces had shot the captives. “Action will be taken against the villagers who participated in the case and the members of security forces who broke the Rules of Engagement under the law,” the statement said. It didn’t spell out those rules.

Tun Aye, one of the sons of Maung Ni, has been detained on murder charges, his lawyer said on Jan. 13. Contacted by Reuters on Feb. 8, the lawyer declined to comment further. Reuters was unable to reach the other brother.

In October, Inn Din locals pointed two Reuters reporters towards an area of brush behind the hill where they said the killings took place. The reporters discovered a newly cut trail leading to soft, recently disturbed earth littered with bones. Some of the bones were entangled with scraps of clothing and string that appeared to match the cord that is seen binding the captives’ wrists in the photographs. The immediate area was marked by the smell of death.

Reuters showed photographs of the site to three forensic experts: Homer Venters, director of programs at Physicians for Human Rights; Derrick Pounder, a pathologist who has consulted for Amnesty International and the United Nations; and Luis Fondebrider, president of the Argentine Forensic Anthropology Team, who investigated the graves of those killed under Argentina’s military junta in the 1970s and 1980s. All observed human remains, including the thoracic part of a spinal column, ribs, scapula, femur and tibia. Pounder said he couldn’t rule out the presence of animal bones as well.

The Rakhine Buddhist elder provided Reuters reporters with a photograph which shows the aftermath of the execution. In it, the 10 Rohingya men are wearing the same clothing as in the previous photo and are tied to each other with the same yellow cord, piled into a small hole in the earth, blood pooling around them. Abdul Malik, the Islamic teacher, appears to have been beheaded. Abulu, the student, has a gaping wound in his neck. Both injuries appear consistent with Soe Chay’s account.

Fondebrider reviewed this picture. He said injuries visible on two of the bodies were consistent with “the action of a machete or something sharp that was applied on the throat.”

Some family members did not know for sure that the men had been killed until Reuters returned to their shelters in Bangladesh in January.

“I can’t explain what I feel inside. My husband is dead,” said Rehana Khatun, wife of Nur Mohammed. “My husband is gone forever. I don’t want anything else, but I want justice for his death.”

In Inn Din, the Buddhist elder explained why he chose to share evidence of the killings with Reuters. “I want to be transparent on this case. I don’t want it to happen like that in future.”

Massacre in Myanmar

By Wa Lone, Kyaw Soe Oo, Simon Lewis and Antoni Slodkowski

Graphics: Jessica Wang, Simon Scarr and Matthew Weber

Photo editing: Thomas White

Video: Matthew Larotonda and Ryan Brooks

Design: Troy Dunkley

Edited by Janet McBride, Martin Howell and Alex Richardson


Zaungastnic: Το μετά την κρίση μπορεί να γίνει … και πριν την κρίση

Μετά την κρίση είμαστε λίγο πριν από την επόμενη κρίση

Διάβασμα σε 0,5’

Πριν από 10 χρόνια, με την Lehman Βorthers, το διεθνές τραπεζικό σύστημα ήταν κοντά στην κατάρρευση και οι κυβερνήσεις έπρεπε να παρέμβουν για να σώσουν την οικονομία από την κατάρρευση. Έχει γίνει σαφές ότι τα διεθνώς στηριζόμενα στερεότυπα, ότι οι ιδιωτικές εταιρείες είναι πιο αποτελεσματικές από το «κράτος τέρας» δεν είναι παρά μια καθαρή ιδεολογία, θα το χαρακτηρίζαμε δε και μάλλον ιδεοληψία. Αλλά είναι χρήσιμο για τα χρηματοπιστωτικά επιτελεία: όταν  οι επενδύσεις του ιδιωτικού τομέα "γεμίζουν"τον αναποτελεσματικό δημόσιο τομέα, παρέχουν νομιμοποίηση για τις πρωτοβουλίες ιδιωτικών χρηματοδοτήσεων όπως αυτές της Αγγλίας. Αυτές οι λειτουργούν εν μέρει σαν συνδικάτο, γράφει ο Γυιλ Ντεναυερ με αφορμή την καταστροφή που περιβάλλει την κατασκευαστική εταιρεία Καριλλιον.

Ακόμη και εξαιτίας τέτοιων σκανδάλων, το Εργατικό Κόμμα υπό Corbyn έχει κάνει σημαντικές ανακαλύψεις και έχει εξελιχθεί. Το ίδιο ισχύει και για τους αριστερούς σχηματισμούς σε άλλες χώρες, πρώτον τον SYRIZA στην Ελλάδα, στη συνέχεια τους PODEMOS στην Ισπανία και επίσης τον Jean-Luc Mélenchon στη Γαλλία. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, η επιτυχία τους συνδέεται πάντοτε με τέτοιες  έννοιες σκανδάλων.

Στη Γερμανία, η αριστερά δεν είναι μεν σε ανοδική πορεία, αλλά η οικονομία κερδίζει σε δυναμική. Ωστόσο, αποκλειστικά σχεδόν η εξωτερική ζήτηση θέτει τις οικονομικές βάσεις στη χώρα αυτή. Η Γερμανία στοχεύει σε νέα στοιχεία όσον αφορά το πλεόνασμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών (οικονομική έκθεση).

Το ίδιο ισχύει και για τις ΗΠΑ, αλλά με το αντίθετο πρόσημο- παρά το εμπορικό έλλειμμα, η αμερικανική οικονομία αναπτύσσεται γύρω στο 2,5% στο τέταρτο τρίμηνο του 2017. Υπάρχει επίσης ευρεία αισιοδοξία στο εξωτερικό για περαιτέρω οικονομική ανάπτυξη. Αλλά για τον Γιορκ Μπιμποου (progressive economist), η ανάκαμψη είναι αιτία σκεπτικισμού. Η οικονομία πλήττεται από τεράστιες ανισορροπίες που θα εμποδίσουν την ανάπτυξη και τελικά θα οδηγήσουν σε μια άλλη σοβαρή κρίση. Η αναζωπύρωση της ακατάπαυστης κουλτούρας  του μπόνους στον κλάδο των χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών και η αύξηση των προσπαθειών για οικονομική απορρύθμιση των οικονομικών πολιτισμικών και κοινωνικών συναλλαγών σε διεθνές επίεπδο, σύμφωνα με τον Μπιμποου , είναι ο προάγγελος της νέας κρίσης.

Queen Rock Montreal

Queen Rock Montreal

Queen Montreal

7 Φεβ 2018

Ποιος ευθύνεται για ατύχημα σε πεζοδρόμιο και με όποιες συνέπειες για την υγεία του πολίτη?

12.2.2018, 15:20 Μητροπόλεως, Θεσσαλονίκη. Μπορεί να βρει το δίκιο του ο άτυχος άνθρωπος στο λεγόμενο κράτος δικαίου. Ποιος είναι υπεύθυνος? Ο Δήμος που ελέγχει την αποκατάσταση του πεζοδρομίου ή ο ΟΤΕ (TELEKOM)που κατασκευάζει και εξυπηρετεί τα φρεάτια των καλωδίων. Μήπως και οι δύο?  Θα διορθωθεί ή θα πέσουν κι άλλα άτομα περπατώντας σε αυτό το πεζοδρόμιο από εκεί. Πριν τη στάση Μητροπόλεως η πρώτη μετά τη πλατεία Ελευθερίας. Ελπίζω οι δύο αυτές φωτογραφίες να χρησιμεύσουν στον άτυχο Δημότη, που σκόνταψε στο φρεάτιο και έπεσε τραυματίζοντας το γόνατό του (φωτό: ο άνθρωπος κρατάει πλαστική σακούλα με πάγο πάνω στο γόνατό του, που του έδωσαν από το κατάστημα-καφετέρια παρά τη στάση).

20180212_151933

20180212_151942

4 Φεβ 2018

zaungastnic: Μια απροσδόκητη πολιτική revanche της Καταλονίας (τίτλος του blogger)


Οι Podemos από τα δεξιά

Ισπανία Το  Καταλανικό πρόβλημα  μπόρεσε και ευνόησε  μια συντηρητική αλλαγή  [στο κομματικό τοπίο] που οδηγείται από το κόμμα των Ciudadanos



Der-Freitag_thumb2_thumbConrad Lluis Martell                                                                                                                        THS 05022018
διάβασμα σε 3 ‘

Podemos von rechts
Το  κοινό εκλογικό σώμα συνήθως θέλει μια αξιόπιστη δύναμη που να το ανέχεται
Foto: Susana Vera/Reuters


Για τους πολίτες το 2017 ήταν ένα κακό, ανησυχητικό έτος θα έλεγα. Η μειοψηφική κυβέρνηση του Mariano Rajoys ασκείται σε μια στάση αναμονής... Δεν πραγμάτωσε καμία πολιτική, ήθελε μόνο να βρίσκεται στην εξουσία. Αλλά ακόμη και η αντιπολίτευση απέτυχε να προσφέρει μια εναλλακτική λύση. Η χώρα είναι παραλυμένη. Και αυτό τώρα και χρόνια. "Η ετυμηγορία της δημοσιογράφου Lucia Méndez αποκαλύπτει τι συμβαίνει πέρα από το καυτό σημείο της Καταλονίας στην Ισπανία, έως και απολύτως  τίποτα. Οι φανφάρες  της εθνικής ενότητας, του συνταγματικού πατριωτισού και της μαχητικής δημοκρατίας κρύβουν  πιο πολλά κακά παρά καλά, και  ότι ο πρωθυπουργός Rajoy και το συντηρητικό Λαϊκό Κόμμα (ΡΡ) στο Καταλανικό ερώτημα έχουν ακόμα μια ευθύνη να απαντήσουν.  Στην πραγματικότητα, η Καταλονία είναι ένα σύμπτωμα. Ο Rajoy και το κόμμα του ουσιαστικά στερούνται ενός βιώσιμου, ελπιδοφόρου σχεδίου.



Ο σαν προσωπικότητα λίγο βαρεμάρης  και εν αναμονή αρχηγός του κράτους θεωρεί ότι οι θετικοί οικονομικοί δείκτες είναι αρκετά καλοί για να αποδεχθεί ο λαός τη  στάση του. Οι μειωμένοι αριθμοί ανεργίας θα βοηθήσουν από μόνες τους να κερδίσει αυτός  την εμπιστοσύνη των πολιτών. Έτσι πίστεψε.  Εδώ διαψεύσθηκε. Το Partido Popular ξεκίνησε την αρχή τους έτους 2018  με δικαστήρια. Στη «περίπτωση Gürtel», το κόμμα σε περιοχές όπως στη Μαδρίτη και στη Βαλένθια κατηγορήθηκε για κατάχρηση δημόσιου χρήματος δωρεές κόμματος και διάχυση δημοσίου χρήματος σε εταιρείες τώρα και δεκαετίες. Για μεγάλο χρονικό διάστημα, το PP κατάφερε να απεικονιστεί ως βράχος παρά τις διαπλοκές, αψηφώντας την οικονομική υποτονικότητα, τον αριστερό λαϊκισμό και την πολιτική της απόσχισης.



Αλλά τώρα, που μετά το «θερμό φθινόπωρο» , που πάλι οι Rojigualdas, οι εθνικές σημαίες, κρεμάστηκαν έξω στα μπαλκόνια και έξω από τα παράθυρα στην Ισπανία, και που έγιναν ανεκτές ομάδες  Εθνικιστών (Φρανκιστών) που φώναζαν ενάντια στην αυτονομία της Καταλονίας, θα έπρεπε ο  Rajoy  να στέκεται  τώρα πολύ  σταθερότερα - το αντίθετο  έχει συμβεί. Ο πρωθυπουργός παραδέχτηκε στα μέσα Ιανουαρίου στην ηγεσία του κόμματος : "Η απάντηση της κυβέρνησης στη Καταλανική κατάσταση ήταν καλή για την Ισπανία, αλλά πιθανόν όχι για το Λαϊκό Κόμμα".



Τέλος της τάσης προς αριστερά

Επί του παρόντος, δύο τάσεις συναντώνται στην Ισπανία, μια παλιά και μια άλλη νέα. Από την πρώτη μπορεί κάποιος να βγάλει ένα συμπέρασμα: Η σύγκρουση για την Καταλονία τελείωσε τελικά την αριστερή στροφή, η οποία φαινόταν εξαντλημένη για αρκετό καιρό. Από την άνοιξη του 2011, όταν οι διαμαρτυρίες του Indignados ήταν αδιαμφισβήτητες, ξεκίνησε ένα κύμα στήριξης για αυτούς.  Όταν στις δημοτικές εκλογές Μάιο 2015 κέρδισε το κόμμα των Podemos στη Μαδρίτη, στη Βαρκελώνη και σε άλλες μεγάλες πόλεις, κάποιοι είδαν αυτό τον νέο αριστερό ήδη στην εξουσία. Έδωσε την εντύπωση ότι μαζί με άλλες χώρες της Νότιας Ευρώπης, όπως στην Ελλάδα και την Πορτογαλία, η αριστερή ηγεμονία είναι στην πορεία. Αποδείχθηκε όμως στις εκλογές στα τέλη Δεκεμβρίου του 2015 με 20,7 τοις εκατό ως όχι αρκετά ισχυρή δύναμη. Με τους συρρικνωμένους σοσιαλιστές - έχασαν σχεδόν το 7% - θα μπορούσε να γίνει μια αριστερή κυβέρνηση. Δυστυχώς, το Ισπανικό Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα (PSOE) δεν κοίταζε προς τα αριστερά, αλλά προς τα δεξιά, προς τη δεξιά πτέρυγα προς το  νεοεισερχόμενο φιλελεύθερο κόμμα  του Ciudadanos.



Όπως και το Podemos, έτσι και το Ciudadanης  εκλέχτηκε για πρώτη φορά στις κοινοβουλευτικές εκλογές του 2015. Όπως και η ριζοσπαστική αριστερά, θεωρήθηκε ότι το κόμμα θα ήταν ένας  πρόγονος μιας "νέας πολιτικής" που υπόσχεται να θέσει τελικά τα όρια στα αρτηριοσκληρωμένα  λαϊκά κόμματα. Το κόμμα των Ciudadanos έλαβε μόνο 14 τοις εκατό, που ήταν μέτριο, όμως αρκούσε επί της παρούσας για την εξουδετέρωση της ανόδου των Podemos και συγχρόνως να δημιουργηθεί ένα ισχυρό δεξιό μπλοκ στην Βουλή. Η αριστερή εκτίναξη οδηγήθηκε στο κενό.



Το κόμμα Ciudadanos - ιδρύθηκε το 2006 στη Βαρκελώνη από συντηρητικούς διανοούμενους όπως και αντικαταλανικές δυνάμεις  και επεκτάθηκε στην Ισπανία πολύ νωρίς το 2015 με την βοήθεια μιας εκστρατείας μεγάλης κλίμακας των μέσων ενημέρωσης– και λειτούργησε ως «Podemos της δεξιάς» και σαν το  ιδανικό ρυθμιστικό εργαλείο  ενάντια στην αριστερά. Οι δεξιοί φιλελεύθεροι φαινόταν να είναι ο συνδυασμός για να εξασφαλίσουν πλειοψηφίες τα παλιά κόμματα. Κατ’ αρχήν το  Ciudadanos  προσπάθησε μετά τις εκλογές του 2015 με τον Σοσιαλιστή τον  αρχηγό του κόμματος Pedro Sánchez. Μετά όμως  που με τον κοινωνικό-φιλελεύθερο άξονα  δεν υπήρχε πλειοψηφία και έφτασαν πάλι στις βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου 2016, οι φιλελεύθεροι δεξιοί προσκολλήθηκαν στους Συντηρητικούς με τον Rajoy.



Ήταν μια λογική στροφή προς το μέσο ή απλά ένα ς καθαρός καιροσκοπισμός, όπως παραπονέθηκαν οι κριτικοί; Ο αρχηγός του κόμματος Albert Rivera - όπως  είπε αρκετά επιθετικά  ο πολιτικός  επιστήμονας Jorge Verstrynge - «είναι λιγότερο πολιτικός και περισσότερο πωλητής πολιτικής, ένας  ‘γλύφτης σνομπίστας’ που μπορεί και έχει επικοινωνιακές δεξιότητες και έχει  ένα πρόγραμμα γεμάτο ασάφειες,  και που αποκαλύπτεται το απόθεμα της συντηρητικής προσέγγιση, όταν πρόκειται για δύσκολες ερωτήσεις: Φόροι, θρησκεία στο σχολείο, ο ρόλος του κράτους, το εδαφικό μοντέλο ... Το Ciudadanos παραμένει για μένα  ένας κοινωνιολογικός γρίφος. "



Εν τω μεταξύ,  από "κοινωνικό γρίφο" του Ciudadano έχει γίνει ένα πολιτικό γεγονός που διαθέτει περισσότερη δύναμη από  ότι η νέα αριστερά και η παλιά δεξιά επιθυμούν.  Ισπανία στις αρχές του 2018: Η όρεξη  και η συμπάθεια για μια αριστερή στροφή έχουν στερέψει, η χώρα πιστή βαδίζει προς τα δεξιά - και όχι με το Λαϊκό Κόμμα, αλλά  με τους Ciudadanos που  παραθέτουν πιστά  αυτή την συντηρητική τάση. Αυτή είναι η νέα τάση στην οποία  οδηγήθηκε η Ισπανία μετά από την Καταλανική σύγκρουση. Για πολλούς Ισπανούς, η ανεξαρτησία ήταν και παραμένει ένα ζήτημα ταυτότητας: Ο αυτονομισμός απειλεί να καταστρέψει αυτό που είναι σήμερα, και το αίσθημα, σε ποιον και για ποιο σκοπό κάποιος ανήκει κάπου».



Σε αυτήν την κατάσταση, το Ciudadanos βρίσκεται σαν πρωταγωνιστής α) για την ταυτότητα και β) κατά της ανεξαρτησίας της Καταλονίας. Είτε αυτοί  προτρέπουν την κυβέρνηση Rajoy να διαχειριστεί την κατάσταση με σκληρότερα μέτρα, εξυμνώντας το έθνος και τη μοναρχία ή με άγραφους νόμους και κανόνες  να τα sστραγγαλίσει την καταλανική πολιτικής,  που  στις ομιλίες τους  χρησιμοποιούν καταλανικά και τα ισπανικά επίσης - εξυπηρετεί πάντα την αυτοπεποίθηση της μέσης ενός του κομματικού τοπίου. Το Ciudadanos απειλεί ακόμη και με μια μισοειρωνική στάση, ότι σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης, η περιφέρεια της  αντι-αποσχιστικής τάσης  να πρέπει να χωριστεί από τη αυτονομιστική Καταλονία. Στο τέλος του 2017 στις περιφερειακές εκλογές της Καταλανίας, η άγρια δυσαρέσκεια απέδωσε, όταν το Ciudadanos έγινε η ισχυρότερη δύναμη με 25%.



Η high-flying  άφησε κάποιο αποτέλεσμα , αλλά κάποιες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι το κόμμα θα μπορούσε να ξεπεράσει τον Συντηρητικό  Rajoy και να αυξηθεί περαιτέρω, διότι προκαλεί συμπάθεια σε όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής. Ο χαρισματικός πρώην πρωθυπουργός Φελίπε Γκονζάλες (PSOE) τόνισε ότι δεν  διατηρεί επαφή ούτε με τον  Rajoy ούτε  με τον σοσιαλιστή επικεφαλής Sánchez, αλλά μόνο με τον Albert Rivera. Μήπως  βλέπει στον 38χρονο Rivera έναν Ισπανό Macron; Αναμφίβολα, το Ciudadanos αντιπροσωπεύει την παλιά λαχτάρα για ένα κόμμα εκσυγχρονισμού που δεν έχει ούτε το άρωμα της Αποκατάστασης ούτε της Επανάστασης. Οι συντηρητικοί παρεμποδίζονταν το Φράνκο-παρελθόν, αν ήθελαν να ακολουθήσουν το πρότυπο. Οι Σοσιαλιστές στερούνται αυτής της ετικέτας λόγω του αγώνα τους για επιβίωση με τους Podemos. «Δεν Θέλουμε καμία στασιμότητα  καμία παρακμή, αλλά και κανένα  λαϊκισμό και εκδίκηση (...) Η πραγματική αλλαγή δεν σημαίνει να ταρακουνήσει ότι λειτουργεί, αλλά να θέσει υπό αμφισβήτηση αυτό που δεν λειτουργεί», είπε ο Rivera πρόσφατα σε συνέντευξή του στην εφημερίδα El País. Κάτω από αυτές τις συνθήκες το Ciudadanos προσφέρει στην κακοποιημένη μεσαία τάξη την τέλεια μεμβράνη ταυτότητας και αναγνώρισης. Ο μικρός επιχειρηματίας , για τον οποίο οι συντηρητικοί είναι πολύ διεφθαρμένοι, οι σοσιαλιστές  μέσα στη παλαιοκαμματική σκονισμένη ατμόσφαιρά τους,  ο ηγέτης  των Podemos ένας επαναστάτης, μπορεί  να ταυτιστεί με ένα κόμμα που υπόσχεται πολιτικές  υπερ των επιχειρήσεων. Μετά από όλα, το ίδιο το κόμμα λειτουργεί σαν μια εταιρεία. Ο Rivera μπορεί να υπολογίζει στη νεαρή οικογένεια μεσαίας τάξης, που θέλει τα κοινωνικά πρότυπα της Ισπανίας να φθάσουν στα επίπεδα της Δυτικής Ευρώπης. Εν ολίγοις: Το Ciudadanos αντιπροσωπεύει το όραμα της μέσης, τάξη και αλλαγή βρίσκονται μέσα στη συσκευασία.



Νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα

«Η ήρεμη αλλαγή» - θα ήταν το καλύτερο σύνθημα για το Ciudadanos, αν δεν το είχε ήδη επινοήσει ο πολιτικός του κέντρου Adolfo Suárez το 1977. Ο Suárez, ο νεαρός, ενεργητικός πρωθυπουργός που οδήγησε τη χώρα από τη δικτατορία του Φράνκο στη δημοκρατία, έβαλε ρεαλιστές, κομμουνιστές και εθνικιστές σε ένα τραπέζι, και αυτό είναι το  πρότυπο του Ριβέρα. Με ζήλο μιμείται τις εκφράσεις ή χειρονομίες  του και θα ήθελε να επαναλάβει την ιστορία: Όπως κάποτε ο Suárez οδήγησε τη χώρα μετά τον Franco σε μια νέα εποχή, έτσι και  ο  Rivera θέλει  να φέρει την Ισπανία  στο στάδιο της ολοκλήρωσης  ενός παρατεταμένου εκσυγχρονισμού.



Αυτός παραμένει ο στόχος και η απαίτηση του κόμματος που δεν κυβέρνησε πουθενά, σε οποιαδήποτε περιοχή. Πώς το Ciudadanos, αν κάποια στιγμή μπορέσει και συμβεί , μπορεί να κάνει realpolitik, παραμένει άγνωστο. Το πρόγραμμά τους δείχνει σκληρές νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις. Θα περιορίσει ή θα βαθύνει η   "τυποποιημένη σύμβαση εργασίας" που προτείνει ο Rivera  την επισφάλεια της ζωής των εργαζομένων; Η πολιτική σε  ταραγμένες οικονομικά περιόδους όπως οι σημερινές  δεν βασίζεται σε προγράμματα, αλλά σε λαχτάρες και φόβους. Και τα δύο γνωρίζει  ο καθοδηγητής του Ciudadanos πώς να τα ερεθίσει. Ο φιλελευθερισμός τους έχει ως στόχο μόνο το βασικό: την εξουσία.

(Μέρος ΙΙ) Πρωτοχρονιάτικο ‘Απριλ-αστείο’ μιας υπηρεσίας του Δήμου ή πόσο εύκολα σε τοποθετούν στο πάγκο των παρανοϊκών.



Ο υπηρεσιακός και θεσμικός τραμπουκισμός των υπευθύνων των τομέων του Δημαρχείου και ιδιαίτερα διευθυντών και  αντιδημάρχων συνεπικουρούμενων της προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου 

Το πρώτο σκέλος του προβλήματος το είχαμε δημοσιέυσεις υπο το 

Μετά από απάντηση
α) του υπαλλήλου,
β) της διευθύντριας του τμήματος και τέλος
γ) του Αντιδημάρχου τον Δεκέμβριο 2017
σχετικά με τις επιστολές του πολίτη(όπως φαίνονται παρακάτω) – για το πόσο καλό είναι το έργο και στο τέλος με αυστηρό ύφος και υψωμένο το δάχτυλο εννοώντας να  μη τους ενοχλεί  άλλο-  αλλά χωρίς να λάβει καμία απάντηση σε καμία από τις ερωτήσεις του  όπως δείχνουν οι συνημμένες φωτογραφίες επανέρχεται ο πολίτης και  παρακαλεί να του απαντήσουν στις ερωτήσεις παραθέτοντας πάλι τις φωτογραφίες, καθώς στην τελευταία επιστολή αναφέρθηκε ο Αντιδήμαρχος σε Ευρωπαϊκές πόλεις που γίνονται τα ίδια έργα με τον ίδιο τρόπο. Παρακάτω η επιστολή του πολίτη σε μωβ χρώμα
Το εκπληκτικό είναι ότι όταν ζήτησε ο πολίτης την συνδρομή της κοινωνικού λειτουργού της Ένωσης Τυφλών βορείου Ελλάδος στη Θεσσαλονίκη, η απάντηση ήταν ”και τι θέλετε να κάνουμε εμείς”. Πως είναι δυνατόν να εχει κάποιος/α ακόμα υπομονή και προπάντων αξιοπρέπει να σχολείται μαζί τους. Εμείς θεωρούμε ότι το κάνει σαν εκπρόσωπος ενός συνόλου Δημοτών

Προς
Πρόεδρο Δημοτικού Συμβουλίου
Αντιδήμαρχο Τεχνικών Έργων και Περιβάλλοντος
Διευθύντρια βιώσιμης κινητικότητας
Θεσσαλονίκη, 04.2.2018
Θέμα: Αναπάντητες επιστολές μου από 18.7.2017 για εργολαβία περί κήπου Γ. Καλού, 25.10. 2017 Δημοτικός Ηλεκτροφωτισμός
κ.κ.,
Παρακαλώ όπως μου απαντήσετε επιτέλους, στις συγκεκριμένες ερωτήσεις των αρχικών μου επιστολών και στις φωτογραφίες (αναφορικά με την εργολαβία περί του κήπου του Γ. Καλού) που σας στέλνω πάλι συνημμένα και τι προτίθεστε να πράξετε,
i. για επανόρθωση των κατασκευαστικών λαθών και παραλείψεων που είναι και επικίνδυνα για τους τυφλούς συμπολίτες μας αλλά και
ii. σχετικά με την εξόφληση του εργολάβου για ένα έργο με τέτοια κατασκευαστικά λάθη, εάν δεν απαιτήσετε να επιδιορθωθούν τα λάθη και οι παραλείψεις από τον ίδιο.
Συμπληρωματικά αναφέρομαι :
Σχετικά με τον Δημοτικό οδικό και εξωτερικό ηλεκτροφωτισμό και την αντικατάσταση των παλαιότερων λαμπτήρων με LED. Βλέπε επιστολή προς κ. Κ. Γούλα με αριθμ. πρωτ. 477 25.10.2017 και ξεχωριστή επιστολή  προς κ. Ι. Μπουτάρη και με αριθμ πρωτ. 113170, 4.12.2017). Θα μπορούσε να υπάρξει οικονομικά φτηνότερη για τα οικονομικά του Δήμου λύση και εξ ίσου περιβαλλοντικά αποδοτική ! Δυστυχώς δεν έχω λάβει καμία τεκμηρειωμένη απάντηση από καμία υπηρεσία σας για ποιο λόγο δεν έχουν διερευνηθεί εφαρμογές άλλων τεχνολογιών, πριν την απόφαση για τα ακριβότερα LED
Εάν δεν έχετε τις αρχικές μου επιστολές για να δείτε τα ερωτήματα μου, μπορώ να σας τις ξαναστείλω.
Ευχαριστώ εκ των προτέρων.

Συνημμένα: Επιστολές μου 14.6.2017, 19.7.2017 και 8 αριθμημένες φωτογραφίες των κατασκευαστικών λαθών του συγκεκριμένου έργου και φωτογραφίες από έργα οδεύσεων τυφλών σε Ευρωπαϊκές πόλεις
Θέμα: Εργολαβία κήπος του Γ Καλού
1η επιστολή προς τη διεύθυνσή σας 14.6.2017
Προς :Διεύθυνση Βιώσιμης Κινητικότητας και Δικτύων
Θέμα: ΔΣ. 19.5.2015. ΘΕΜΑ8ο Έγκριση του πρωτοκόλλου οριστικής παραλαβής εργασιών του έργου “Ανάπλαση περιοχής Κήπου Καλού – Γυμνασιάρχου Μικρού – Διστόμου – Παπάφη”, αρ. μελέτης έργου Α45/2012 και π.δ. 950.000,00 €
Εισηγητής Διεύθυνση Βιώσιμης Κινητικότητας και Δικτύων
κύριοι,
Σχετικά με το παραπάνω έργο θέλω να γνωρίζω σαν δημότης:
1) Ποια επιτροπή παρέλαβε το έργο
2) Τα πρακτικά παραλαβής του έργου από την επιτροπή
3) Ποιοι εργολάβοι ήταν ανάδοχοι
4) Με ποιο ποσό αποζημιώθηκαν οι εργολάβοι για την εργασία τους (έκπτωση) από το αρχικό ποσό των 950.000 ευρώ
5) Η κατάσταση των οδών οδεύσεων τυφλών, οι ζικ ζακ διαβάσεις πεζών και πεζών τυφλών,  η ξαφνική διακοπή των οδεύσεων, οι σχάρες όμβριων μπροστά στις διαβάσεις για τυφλούς, οι λιγότεροι κατά 200 τμ. θάμνοι περίπου, κ.α. που αναφέρονται στις φωτογραφίες, ελήφθησαν υπόψη για την παραλαβή του έργου και σε ποιο έγγραφο εάν αυτά καταγράφηκαν και τιμολογήθηκαν για να αφαιρεθούν από το τελικό τιμολόγιο, ή υπάρχει άλλος τρόπος συμφωνίας για επιδιόρθωση των ατελειών ή ακόμα και την έλλειψη τμημάτων έργου με τον εργολάβο.

Αναμένοντας την σύντομη απάντηση σας παραμένω
με φ.Χ
Συνημμένα φωτογραφίες  όπως …(βλέπετε αρχείο σας )
2η επιστολή προς τη διεύθυνσή σας
Δήμος Θεσσαλονίκης
Δ06 ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΒΙΩΣΙΜΗΣ ΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑΣ &ΔΙΚΤΥΩΝ
Ν. <n.m…@thessaloniki.gr>
Θεσσαλονίκη, 19.7.2017
Θέμα: 56264/14-6-2017 “Ανάπλαση περιοχής Κήπου Καλού – Γυμνασιάρχου Μικρού – Διστόμου – Παπάφη”, Απάντηση του εγγράφους σας στις 18.7.2017
Αξιότιμε κύριε Μ…,
Σας ευχαριστώ άλλη μια φόρα για την απάντηση που μου στείλατε χθες 18.7.2017 μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου στην διεύθυνσή μου.
Συνημμένα σας στέλνω αναλυτικά τις φωτογραφίες και παρακαλώ όπως η υπηρεσία σας λάβει σε κάθε μια από αυτές ξεχωριστά θέση έχοντας υπόψη της – σας παρακαλώ πολύ- ότι απέναντι της έχει ένα πολίτη της πόλης που είναι γεωγράφος ….
Ευχαριστώ και πάλι και αναμένω την απάντησή σας.
Ν…
Συν.: Αρχείο word φωτογραφιών με μεμονωμένες ερωτήσεις… (βλέπετε και αρχείο σας )”
Φωτογραφίες από την π.α. εργολαβία"
clip_image002Nr. 1
clip_image004
Ευρωπαϊκή πόλη για του λόγου το αληθές

clip_image007Nr.2

clip_image009Nr.3
clip_image011Nr.4
clip_image013Nr. 5
clip_image015Nr. 6
clip_image017Nr. 7
clip_image019Nr. 8

Μερικές φωτογραφίες από Ευρωπαϊκές πόλεις για του λόγου το αληθές.
clip_image021clip_image023
clip_image025

Ακόμα και τα καπάκια (φυσικά και οι αποχετεύσεις όμβριων) είναι εκτός όδευσης τυφλών
clip_image027clip_image029
clip_image031
Διαχωρισμός ράμπας τυφλών πεζών και αναπήρων με καροτσάκι. Ο τυφλός χρειάζεται σκαλοπατάκι
για να διαχωρίζει ότι περνάει τώρα σε οδόστρωμα σε αντίθεση με τον ανάπηρο που χρειάζεται επίπεδη ράμπα

clip_image034
Όδευση τυφλών σε Ευρωπαϊκή πόλη «χωρίς αρχιτεκτονική παρέμβαση»



























































Ετικέτες