Zaungast:STREET FOOD FESTIVAL, A DEGROWTH VERSION

Δρομοτσιμπολόγημα (street food) σε  δημόσιους χώρους.  Ας  τον κάνει δικό της  ‘θεσμό’ η  πόλη, βάζουμε δικιές  μας  ιδέες. “degrowth”[1]  street food festival

THS27092017

Μπορεί η ιδέα του φεστιβάλ να εισήχθη στην Θεσσαλονίκη όπως όλα σχεδόν πάνω στη βάση του αντιγράφω-επικολλώ γίνονται εδώ στην Ελλάδα και μετά θέλουμε αμέσως να γίνει και θεσμός,  αλλά μπορεί αυτή η ιδέα να διαφοροποιηθεί και με μια νότα ιθαγενούς καινοτομίας προς όφελος όλων των πολιτών μιας άλλης αστικής κοινωνίας, της κοινωνίας της Θεσσαλονίκης. Χωρίς πολλά προκαταρκτικά θα αναφερθώ επιγραμματικά περισσότερο στην χωροθέτηση  μιας τέτοιας πρωτοβουλίας ειδικά για το «street food  φεστιβάλ» , της δίκαιης καταμέρισης ευκαιριών  στις γειτονιές και στα ΔΔ σε μιας πόλης και τέλος στη βιωσιμότητα (κοινωνική, περιβαλλοντική, οικονομική αλλά και ηθική) μίας τέτοιας πρωτοβουλίας. [2]
 

«Φεστιβάλ Δρομοτσιμπολογήματος»

Περιφερειακό, βιώσιμο και περιβαλλοντικά ανθεκτικό για την πόλη και την κοινωνία

Τα παρακάτω  πιστεύω ότι μπορούν να δώσουν και μια περιβαλλοντική και διατροφική αγωγή στον πολίτη μέσα από το φεστιβαλισμό  -φτηνός και μη-  που μας διακατέχει τελευταία σαν κοινωνία, εάν πάρει σοβαρά η Δημαρχιακή αρχή το κοινωνικό της καθήκον.

Όλα  στη πλατεία του χωριού:  Δημαρχείοή ΔΕΘ;  Ο χώρος ακατάλληλος. Επειδή έγινε ένας χώρος για κάποια events στην πόλη, για μένα προσωπικά τόσο άσχημος  και τόσο εγκλωβισμένος μέσα στο  μπετό με αρνητική ενέργεια- με γυρισμένη την πλάτη του  τόσο στη θάλασσα αλλά και στο βουνό-, όπως οι άνθρωποι που τον έκαναν και τον διαφημίζουν σήμερα, δεν πρέπει όλα να συμβαίνουν εκεί. Υπάρχουν τόσοι πολλοί ΟΜΟΡΦΟΙ δημόσιοι χώροι και με ιστορία και με αισθητική στη Θεσσαλονίκη που πραγματικά μπορούν να ελκύσουν πολίτες αλλά και να αλλάξει η φήμη και κάποιων συγκεκριμένων χώρων που ίσως είναι μερικώς υποβαθμισμένοι έως και εγκαταλελειμμένοι.  Ας γίνει η επόμενη συνάντηση δρομοτσιμπολογήματος σε ένα άλλο δημοτικό διαμέρισμα, σε ένα που είναι υποβαθμισμένο, οικονομικά  ή περιβαλλοντικά ή κοινωνικά etc etc. Σε μια άλλη εγκαταλελειμμένη γειτονιά ίσως.  Σε ένα χώρο για να έχει και αυτός ίσες και δίκαιες ευκαιρίες όπως το  1ο και 5ο  ΔΔ όπου δίνεται ιδιαίτερα και υπερβολική προσοχή από τον  Δήμο. Σαν τους χωρικούς που δεν θέλουν να φύγουν έξω από τα σύνορα του χωριού τους γιατί δεν αισθάνονται ασφαλείς.. Όλα στο κέντρο της πλατείας του χωριού μπροστά ή δίπλα στο κοινοτικό κατάστημα του χωριού… Για τους ξένους, πως θα πάνε? Ας βάλει το travel agency του Δήμου τον ΟΑΣΘ με λεωφορεία να πηγαινοέρχονται. Η σαρδελοποιϊα του ΟΑΣΘ δεν είναι που λέει,  ότι είναι κοντά στον πολίτη? Για να δούμε, δύο μέρες θα είναι μόνο.

Καθαριότητα-υγιεινή: Περιβαλλοντική αγωγή του Δήμου προς  τον πολίτη αλλά για να το κατανοήσει και ο ίδιος ο Δήμος   

Είναι σημαντικό η καθαριότητα και η ανακύκλωση. Η χρήση της one way συσκευασίας αυξάνει την ποσότητα των απορριμμάτων. Αυτό είναι ένα αρνητικό. Εάν οι υποδομές για τα απόβλητα του δρομοτσιμπολογήματος δεν είναι επαρκείς, τότε το φεστιβάλ αυτό  είναι ρυπογόνο.  Σαν πρώτη καινοτομία για το φεστιβάλ η χρήση βιοδιασπώμενων υλικών σε ποτήρια πιρούνια etc. Μόνο πιστοποιημένων από αναγνωρισμένο φορέα ελέγχου και πιστοποίησης, βιοδιασπώμενα υλικά, χωρίς επιβαρύνσεις από βαρέα μέταλλα & φυτοφάρμακα ,  π.χ  μπαμπού που μπορεί και καλλιεργείται γρήγορα και δεν κόβονται δένδρα ή από ζαχαροκάλαμο.  Κουλτούρα φαγητού χωρίς γόπες και βρώμα από τα τσιγάρα στα τραπεζάκια που τρώμε.  Εκτός τραπεζιών τα τασάκια. Υπάρχουν και μη καπνιστές, γονείς με παιδιά και μωρά.   Χάρτινα από ανακυκλωμένο χαρτί τραπεζομάντηλα χωρίς τυπωμένη λεζάντα το πολύ ασπρόμαυρο χωρίς χημικά για πολύχρωμα  επάνω ή λαδόκολλες-ρυζόχαρτο.

Στο τέλος του φεστιβάλ δίνει ο Δήμος σακούλες γάντια και καλάμια με ένα καρφάκι στην μύτη  σε 5 εθελοντές νέους η ακόμα και «ώριμους» επισκέπτες να καθαρίσουν την περιοχή. Οι εκθέτες-παρασκευαστές καθαρίζουν οι ίδιοι τον χώρο τους εκτός πλυσίματος του εδάφους αν χρειαστεί, αυτό το κάνει ο Δήμος. Για περιβαλλοντική εκπαίδευση μιλάμε, «ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα».

33-40% των αγορασμένων προϊόντων μας καθημερινά καταλήγουν στα συμβατικά απορρίμματα. Θέλουμε αποανάπτυξη ή λιγότερη ρυπογόνο ανάπτυξη, χωρίς μείωση των Gourmet  απαιτήσεών μας? Μπορούμε! Κοινωνική αγωγή του Δήμου προς πολίτες του.

„Degrowth street food“: Η δεύτερη καινοτομία στο δρομοτσιμπολόγημα φεστιβάλ Θεσσαλονίκης που θα μπορούσε να είναι και  απαρχή για πολλά άλλα τέτοια events και σε άλλες χώρες (να εξάγουμε βρε αδελφέ και εμείς μην εισάγουμε μόνο ιδέες),  είναι η υποχρέωση στους παρασκευαστές  στο δεύτερο έτος της υλοποίησης του φεστιβάλ να χρησιμοποιούν το 25%, στο τρίτο έτος το 50% προϊόντα ναι μεν εμφανισιακά μη εμπορεύσιμα  αλλά κατάλληλα για μεταποίηση-παρασκευή ή προϊόντα με best before κατανάλωση του προϊόντος που έχουν απομακρυνθεί από τα ράφια των καταστημάτων. Φυσικά σε προϊόντα ζωϊκής παραγωγής δεν το συζητάμε, λόγω υγιεινής. Αλλά όσο αφόρα νωπά προϊόντα φυσικά και ξηρά τυποποιημένα είναι εφικτό. „Degrowth  food“.  Αυτό θα είναι για τα πρώτα τρία χρόνια σαν προϋπόθεση για βράβευση από πλευράς του Δήμου, π.χ. 3 μήνες gratis ρεύμα για να λειτουργεί η Καντίνα-van στη νέα παραλία πιλοτικά.
Ας εντάξουμε επιχειρήσεις λιανικής ή χονδρικής πώλησης νωπών φυτικών πρόιόντων  στο θεσμό για να τροφοδοτούν πραγματικά με προϊόντα που υπο άλλες συνθήκες θα κατέληγαν στο κάδο των απορριμμάτων

Πρώτες ύλες και εδέσματα από περιφέρεια – υγιεινή συντήρησης και παρασκευής εδεσμάτων: Διατροφική αγωγή του Δήμου προς τους πολίτες του και τον ίδιο το Δήμο για το κυλικείο του.

Καθαρή διαφοροποίηση από το fast food  και το junk food: Όλες οι πρώτες ύλες παρασκευής να είναι νόμιμα αγορασμένες με τιμολόγιο για να γνωρίζουμε σε περίπτωση ‘ατυχήματος’ δηλαδή τροφικής δηλητηρίασης ή γαστρεντερίτιδας  ποιος έχει την ευθύνη.

Προϋπόθεση να υπάρχει υγιεινή παρασκευή του προϊόντος και θα γίνεται just in time, δεν θα μαγειρεύεται τίποτα στο σπίτι.  Εάν θέλουμε να γεννηθεί ένα νέος «θεσμός’ όπως αποκαλείται  να τον κάνουμε τον θεσμό καινοτόμο.   Το σουβλάκι με πατάτες τηγανιτες δεν μπορεί να ειναι slow food.

  Υπάρχει χώρος για βελτίωση. To street food δεν μπορεί να ειναι junk food

Με κάποιο τρόπο θα φρόντιζα και για περιφερειακό υγιεινό φαγητό όχι μόνο ethnic που δεν υπήρχε στο τελευταίο φεστιβάλ εκτός από 1-2 εξαιρέσεις, αφού δεν υπάρχουν αρκετά stands ethnic. Το περιφερειακό έχει και χαμηλότερο logistics κόστος, ίσως οικονομικότερο περιβαλλοντικό αποτύπωμα και δίνεις και ώθηση- ελάχιστη μεν- στην περιφέρεια. Συνεργασία με άλλους Δήμους της κεντρικής Μακεδονίας για να συνεισφέρουν διαχέοντας την πληροφορία για το τι γίνεται στη Θεσσαλονίκη. Ας γνωρίσουμε τα του οίκου μας πρώτα. Ψήσιμο π.χ. ποντιακής πίτας με τον παραδοσιακό τρόπο.   Τα εδέσματα ιδιαίτερα σε αυτά που τηγανίζονται, ψήνονται σε φούρνο σε γκριλ κλπ κλπ. δημιουργείται ακρυλαμίδιο [3]  και θα πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή. Επίσης αναμένεται παραγωγή ή εμφάνιση υποπροϊόντων της μεταποίησης ( προϊόντα διάσπασης του λίπους)  στο μπιφτέκι, πατάτες  τηγανίτες, κλπ  του δρομοτσιμπολογήματος με αυξημένο φορτίο.

Οι κανόνες πώλησης στο δρόμο σχετικά με τις εγκαταστάσεις υγιεινής είναι σχετικά ασθενείς.  Αυτό αυξάνει τους πιθανούς κινδύνους υγιεινής με την υπερφόρτωση του εξοπλισμού ψύξης και δεν εγγυάται πλήρως την συνέχεια της ψυκτικής αλυσίδας, ιδιαίτερα σε κλίματα με υψηλές θερμοκρασίες.

Μουσική, παρέα,  επικοινωνία: Κοινωνική αγωγή του Δήμου προς τους πολίτες

Μουσική συναυλία?  Ας είναι κάπου περιφερειακά  η συναυλία να μην ενοχλεί τυχών συναντήσεις και συζητήσεις που θα γίνονται στα τραπέζια ή στα stands. Έτσι να ακούγεται στο background. Να έρθουν οι άνθρωποι ποιο κοντά με συνομιλίες και συζητήσεις. Έτσι κι αλλιώς μιλούν ολημερίς και ολονυχτίς με τους αοράτους των κοινωνικών μέσων.  Ας συμπτύξουμε το «άρτος και θεάματα» μόνο στο ‘άρτος’ μπας και αφήσουμε χώρο και χρόνο για κάτι ουσιαστικό κάπου αλλού. Ας το κάνουμε το φεστιβάλ και θεσμό επικοινωνίας όχι μόνο φαγητού και μουσικής διασκέδασης αλλά δρομοτσιμπολογήματος και δια ζώσης  επικοινωνίας, όπως παλαιότερα η επικοινωνία μέσω γραμμάτων. Να μάθουμε να καθόμαστε όλοι διαφορετικής ηλικίας και διαφορετικής κουλτούρας άτομα στο ίδιο τραπέζι. Αυτό ναι, θα πολεμούσα για να γίνει αυτό. Προτείνω δε την επόμενη φορά να φέρει ο Δήμος ή ο οργανωτής είδους μοναστηριακών τραπεζιών (άνω των 8 ατόμων) για να κάθονται πολλοί μαζί. Να προσπαθήσουμε να εγκαταλείψουμε την ανασφάλειά μας «ο κάθε Έλληνας και ένα τραπέζι». 

Παιδιά: Διατροφική αγωγή του Δήμου προς του γονείς των μικρών παιδιών

Ένας δυο μάγειροι να μάθουν στα παιδιά μέχρι και εφήβους ξεχασμένες αυθεντικές γεύσεις, μακριά από fast food και junk food τηγανισμένα, καμένα από φούρνο ή γκριλ. Μαγειρεμένα με τρόπο (φυσικό) που να είναι νόστιμα για παιδιά.

Κοινωνική-ηθική βιωσιμότητα στο φεστιβάλ: Ηθική αγωγή του Δήμου προς του πολίτες του και προς τον ίδιο του τον εαυτό.

Οι τιμές να είναι προσιτές για όλα τα ηλικιακά και κοινωνικά στρώματα από όλα τα δημοτικά διαμερίσματα της πόλης για να μπορούν βρε αδελφέ να  έρθουν και αυτοί που δεν είναι ούτε καν του μεσαίου εισοδήματος πολίτες.  Εάν πολλά υλικά είναι από εταιρείες που θα τα πετούσαν τότε η τιμή γίνεται ελκυστικότερη και είναι προσιτή σε  όλους.  Εάν η ενέργεια που χρειάζονται και η διαχείριση των αποβλήτων τους είναι gratis, τότε το λειτουργικό τους κόστος μειώνεται αρκετά για να μη μπορούν να χαμηλώσουν τις τιμές. Παρά το γεγονός ότι το δρομοτσιμπολόγημα θέλει να διαφοροποιηθεί από  το fast food επιβάλουν συνήθως υψηλότερες τιμές (υψηλότερο περιθώριο κέρδους) όπως και το παρατηρήσαμε το ΣΚ του τελευταίου street food ferstival . Τελικά  είναι εννοιολογικά  παρόμοιο με το fast food, εάν δεν γίνει σωστή επιλογή των παραγόντων και των εδεσμάτων.  Και αν οι επαγγελματίες δεν έμαθαν ακόμα να μειώνουν τις τιμές και λόγω της οικονομικής κατάστασης αλλά και λόγω του «θεσμού» που θέλουμε να ονομάζεται (και στο εξωτερικό είναι φτηνό το δρομοτσιμπολόγημα) τότε αυτό σημαίνει για άλλη μια φορά ότι αυτή η χώρα με τέτοιους ‘επαγγελματίες’ δεν έχει προοπτική. Δεν κάνουμε ένα τέτοιο ‘θεσμό’ για να βγάλουμε τα σπασμένα μιας περιόδου η μιας χρονιάς ή για να δώσουμε ώθηση δυο ημερών στην οικονομία  με αυτό τον τρόπο!

Επίσης επιχειρήσεις με ακριβά εστιατόρεια σε ακριβούς δρόμους της πόλης δεν χουν σχέση με το street food,  με προβλήματα με τους εργαζόμενους που δεν έχουν πληρώσει κανονικά, δεν πρέπει να λαμβάνουν μέρος στο φεστιβάλ.  Η κοινωνική ανθεκτικότητα και η κοινωνική ηθική πρέπει να είναι δεδομένη.

Ενσωμάτωση αλλοδαπών-περισσότερο ethnic.  Αλλά με μια πινακίδα όπως είδα κάπου «ethnic» επειδή προσφέρει ελληνικά σουβλάκια και κάτι άλλο αδιευκρίνιστο δεν περιπαίζεις τους πολίτες.

Σε ένα ΔΔ που ζουν πολλοί αλλοδαποί διαφόρων εθνικοτήτων που θα μπορούσαν ίσως να λάβουν και αυτοί μέρος με κάποιο τρόπο. Η υγιεινή προφανώς και θα είναι το πρώτο μέλημα για την επιλογή όλων. Μια άλλη ομάδα εκθετών λοιπόν που θα μπορούσε να λάβει μέρος θα είναι αυτοί και κάποιοι μετανάστες ή πρόσφυγες. Ή ακόμα και συνεργασία ελλήνων ιδιοκτητών υποδομών για δρομοτσιμπολόγημα ή καντίνας junk food με αλλοδαπούς από συγκεκριμένες περιοχές της περιφέρειας της Θεσσαλονίκης που δεν έχουν την ικανότητα και δυνατότητα. Σε ποιο τομέα ? Στον τομέα της συνταγής (τεχνογνωσίας) και του μαγειρέματος. Joint venture partnership. Αλλά και άλλοι φυσικά που δεν είναι επαγγελματίες οι οποίοι θέλουν να παρουσιάσουν την μαγειρική τους τέχνη.

---

[1] «Αποανάπτυξη»

[1] Εδώ σίγουρα θα πει κάποιος, ότι εάν βάλουμε τέτοιες προϋποθέσεις δεν θα γίνει ποτέ το φεστιβάλ. Ας το δοκιμάσουμε κάτι ωφελιμιστικό.

[3] Το ακρυλαμίδιο σχηματίζεται σε υψηλή θέρμανση του τρόφιμα πλούσια σε υδατάνθρακες - για παράδειγμα, στην πατάτα και τα προϊόντα δημητριακών από περίπου 120 ° C και άνω, σε περίπου 170 ° C. Κατά την διάρκεια της αντίδρασης προς μαύρισμα του προϊόντος (αντίδραση Maillard) κατά τη διάρκεια του ψησίματος στο φούρνο, το καβούρδισμα, το ψήσιμο στη σχάρα, το τηγάνισμα και το ψήσιμο στα κάρβουνα παράγεται ως ανεπιθύμητη ουσία αντίδρασης από τους υδατάνθρακες και βασικά συστατικά πρωτεϊνών (για παράδειγμα, ασπαραγίνη). Ακριβώς αυτή η αντίδραση, είναι αυτή επίσης που δίνει στα φαγητά το χαρακτηριστικό χρώμα και  την φρυγανισμένη γεύση του. Το ακρυλαμίδιο βρίσκεται, επομένως, όλο και περισσότερο σε πατάτες chips, μπισκότα και τηγανιτές πατάτες. Έτσι λοιπόν οι τηγανιτές πατάτες σε αρκετό τηγάνισμα στους  175^ο  Cπεριείχαν 287 μικρογραμμάρια/ kg ακρυλαμίδιο. Συγκριτικά,  τριπλασιάστηκε σε ελαφρώς υψηλότερη θερμοκρασία ψησίματος  στους 180^o C, το περιεχόμενο σε 1070 μg/kg. Καφέ σκούρες τηγανητές πατάτες ψημένες σε υψηλές θερμοκρασίες αλλά βρώσιμες ακόμα περιείχαν ακόμα υψηλότερη συγκέντρωση ακρυλαμιδίου, 10.000 μg/kg! Μια σουηδική εταιρεία βιολογικών προϊόντων το ανακάλυψε.  Μη τηγανίζετε πατάτες πάνω από 150^ο C.