Οι Κούρδισες αγωνίστριες βοήθησαν να νικηθεί ο IS. Τώρα απειλούνται όσο ποτέ άλλοτε. Διάβασμα σε 2,5'

Εξαλειφθείσες¹ γυναίκες!

Rojava Οι Κούρδισσες αγωνίστριες βοήθησαν να νικηθεί ο IS. Τώρα απειλούνται όσο ποτέ άλλοτε.

Shaina Oppenheimer

 

Στις πρώτες μέρες της τουρκικής επίθεσης στη Συρία, κυκλοφόρησε και έγινε γνωστό ένα βίντεο στα κοινωνικά δίκτυα. Στο βίντεο μπορουσε να δει κάποιος, τα στρατεύματα που υποστηρίζονταν από τη Τουρκία να κακοποιούν το σώμα μίας Κούρδισας αγωνίστριας. "Allahu Akbar! Αυτή είναι μια από τις πόρνες που μας έστειλες ", φώναζε ένας από τους στρατιώτες που στεκόταν πάνω στο σώμα της γυναίκας με το όνομα αγωνίστριας Ama Renas. 

 

Σύμφωνα με το reportage ο στρατιώτης ήταν μέρος μιας ομάδας μισθοφόρων που είχε προσλάβει η Τουρκία για να δημιουργήσει μια "ζώνη ασφαλείας" κατά μήκος του βόρειου τμήματος της Συρίας, αφού ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τράμπμ αποφάσισε να αποσύρει τα στρατεύματά του από την περιοχή. Η απόφαση οδήγησε στο ότι κουρδικές δυνάμεις βασιζόταν μόνο στις δυνάμεις τους πλέον και οι αγωνίστριες γυναίκες απειλόντουσαν διπλά, τώρα και από τη σεξουαλική βία.

Παρόμοιες φωτογραφίες και βίντεο στρατιωτών που διαφήμιζαν την επιτυχημένη σύλληψη Κούρδων γυναικών ανέβηκαν στο Twitter από δημοσιογράφους και επιστήμονες στη Συρία. Επιπλέον, η 35χρονη πολιτικός Hevrin Khalaf δέχτηκε ένοπλη επίθεση κοντά στη Tal Abyada τον Οκτώβριο. Σύμφωνα με πληροφορίες, την έβγαλαν απο το αυτοκίνητο της, την ξυλοκόπησαν, την τραβούσαν απο τα μαλιά και στο τέλος τη σκότωσαν. Εικόνες του ακρωτηριασμένου σώματος της εμφανίστηκαν σε απευθείας σύνδεση και προκάλεσαν διεθνή κατακραυγή.

Η εγκληματικότητα του ολιγάρχη-δικτάτορα Ερτ Ταγ

Σύμμαχοι. Εγλαταλελειμένοι

"Όταν η φίλη μας Hevrin Khalaf (...) πέθανε, ένα μήνυμα στάλθηκε σε όλες τις γυναίκες", λέει ο Saristan Efrin, μια 31χρονη Κούρδισα αντάρτισα που βρίσκεται στο Al-Darbasiyah στα σύνορα μεταξύ Τουρκίας και Συρίας. Η Efrin ανήκει σε μια από τις αμυντικές μονάδες των γυναικών. Αυτή η γυναικεία πολιτοφυλακή, γνωστή και ως YPJ, βοήθησε στην ασφάλεια της de facto αυτόνομης περιοχής της Rojava , στην οποία και στόχευε η τουρκική επίθεση. Η μονάδα, που ιδρύθηκε το 2013, απαρτίζεται κυρίως από Κούδισες που πολέμησαν μαζί με τις μονάδες άμυνας ανδρών του YPG στις δημοκρατικές δυνάμεις της Συρίας (DKS). Το DKS πρωτοστάτησε στην επίθεση που προηγήθηκε των ΗΠΑ κατά του λεγόμενου Ισλαμικού Κράτους στη βορειοανατολική Συρία.

Η Κούρδισσα πολιτικός Îlham Ahmed, πρώην αντιπρόεδρος του δημοκρατικού Συμβουλίου της Συρίας (πολιτικός μέρος της DKS), δήλωσε στον Haaretz, ότι υπάρχει «μια συγκεκριμένη μορφή πολέμου εναντίον των γυναικών». «Το είδαμε όταν σκοτώθηκε η Khalaf. Ο θάνατός της αντιπροσωπεύει αυτόν τον πόλεμο: ήταν γυναίκα που αγωνίστηκε για ελευθερία - και γι 'αυτό και της επιτέθηκαν. " ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

 

Τώρα που οι πολιτοφυλακές που υποστηρίζονται από την Τουρκία, τα συριακά και τα ρωσικά στρατεύματα προχωρούν στον κουρδικό εγκλωβισμό, οι μαχητές της Ροτζάβα βρίσκονται στη πιο ευάλωτη θέση. Η Χάνα, μια Κούρδισσα ακτιβιστρια από το Qamishli, το όνομα της οποίας το αλλάξαμε, δήλωσε στον Haaretz σε τηλεφωνική συνέντευξη,ότι η ήττα ειναι “χειρότερο από το να πεθάνει στον αγώνα“ . Το Συριακό Παρατηρητήριο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα αναφέρει ότι οι κουρδικές πολιτοφυλακές έχουν αποσυρθεί από τμήματα της συνοριακής ζώνης.Η αγωνίστρια Efrin είπε στον Haaretz ότι αυτές παρέμειναν.

Στις 9 Οκτωβρίου, η Τουρκία ξεκίνησε τη διασυνοριακή στρατιωτική επίθεση στη Συρία με σκοπό να απωθήσει τον DKS από τα σύνορά της. Μέσω συμφωνίας μεταξύ Μόσχας και Άγκυρας στις 23 Οκτωβρίου, μέρος της επικράτειας που κατείχε η DKS παραχωρήθηκε στην Τουρκία. Κούρδοι ηγέτες δήλωσαν ότι η τουρκική επίθεση συνεχίζεται παρά τη συμφωνία, ακόμη και σε περιοχές εκτός της καθορισμένης ζώνης ασφαλείας των 30 χιλιομέτρων.

Υπάρχουν περίπου 20.000 γυναικείες μαχητές στο YPJ που διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στον αγώνα κατά του IS μεταξύ 2013 και 2019. Ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες θεωρούσαν τους Κούρδους ως συμμάχους στον αγώνα κατά του ISIS, ο Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν τους θεωρεί τρομοκράτες που συνεργάζονται με το Κουρδικό Εργατικό Κόμμα (γνωστό ως ΡΚΚ, που θεωρούν την Τουρκία και τις Ηνωμένες Πολιτείες ως τρομοκρατικές οργανώσεις).

Ο αγώνας εναντίον του IS επισκιάζει με πολλούς τρόπους τα επιτεύγματα του κουρδικού θύλακα, που είναι μια προσπάθεια να δημιουργηθεί από το χάος κάτι μοναδικό . Αφού οι Συριακές δυνάμεις εγκατέλειψαν την περιοχή το 2012, οι Κούρδοι προσπάθησαν να δημιουργήσουν μια ισότιμη, εκ των κάτω προς τα άνω κυβέρνηση στη Rojava. Στοχεύουν να φέρουνι όλες τις ομάδες - Κούρδους, Άραβες, Σύριους, Αρμένιους, Γιεζιντίτες² και Τουρκμενιστάν - σε ένα δημοκρατικό σύστημα. Ο Ahmed από το δημοκρατικό συμβούλιο της Συρίας λέει ότι οι Κούρδοι στη Rojava«θα μπορούσαν να αναπτύξουν ένα εναλλακτικό πολιτικό project». Αν και οι κριτικοί πιστεύουν ότι η κουρδική ηγεσία έχει και αυταρχικές τάσεις, η πρώτη προτεραιότητα της Τουρκίας ήταν να ανατρέψει την πολιτική πρόοδο της Rojava. "Είναι πολύ επικίνδυνο τώρα", προειδοποιεί. "Πουθενά αλλού στον κόσμο δεν υπάρχει ένα σύστημα όπως το δικό μας - μια διοίκηση που προωθεί και έχει επιτύχει την ισότητα των φύλων. Αυτό είναι ακριβώς που βρίσκεται υπό επίθεση. "

Τα γραπτά του ιδρυτικού μέλους του ΡΚΚ, Αμπντουλάχ Οτσαλαν, ο οποίος ονειρευόταν την ίδρυση ενός σοσιαλιστικού κράτους για τους Κούρδους, είχαν μεγάλη επιρροή στην πραγματοποίηση της Ροζάβα. "Όταν ο Οτσαλάν (1979, αναφορά της συγγραφέος) ήρθε στην περιοχή, οι γυναίκες οργανώθηκαν για πρώτη φορά", λέει η Dirik, Κούρδισσα φεμινίστρια και ερευνητής στο Κέντρο Έρευνας για τους Πρόσφυγες στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. "Αλλάζει τις σχέσεις των δύο φύλων στη Rojava ". Αφού ο Οτσαλάν συνελήφθη από τις τουρκικές αρχές το 1999 (με τη βοήθεια της Ελλάδας υπο κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ) επειδή στήριζε τον ένοπλο αγώνα, δημοσίευσε στη φυλακή την «Jineology»(Γυναιολογία)  ένα σχεδιο του Κουρδικού φεμινισμού. "Εκτός από το ίδιο το γυναικείο κίνημα, μπορεί σήμερα να πεί κάποιος ότι ο φεμινισμός είναι ένα τόσο σημαντικό θέμα για το κουρδικό ζήτημα", λέει η Dirik. Οι κουρδικές γυναίκες έχουν πάρει τα όπλα από το 1995. Το YPJ επαινείται, γιατι δεν υιοθέτησε την ιδέα ότι "οι γυναίκες χρειάζονται άνδρες για να υπερασπιστούν τον εαυτό τους", λέει η εκπρόσωπος Nesrin Abdullah.

Είτε υπό τον έλεγχο της τουρκικής πολιτοφυλακής είτε του καθεστώτος του Προέδρου Bashar al-Assad και των Ρώσων - είναι σαφές ότι στην περιοχή Rojava κανείς δεν θα έχει ψηλά στην ημερήσια διάταξη τα δικαιώματα των γυναικών. Έπειτα, υπάρχει πολύ πραγματικός κίνδυνος η IS να επιστρέψει. Αν η ιδέα δεν σταματήσει, "η ανδρική νοοτροπία και τα ανδροκρατούμενα συστήματα θα επικρατήσουν", δήλωσε ο Αμπντουλάχ.

Πολλοί Κούρδοι πιστεύουν ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες τους έχουν γυρίσει τις πλάτες τους. Οι γυναίκες στη Rojava και αλλού ελπίζουν τώρα ότι ο κόσμος δεν θα παρακολουθεί απλώς οποιαδήποτε προσπάθεια να αποκατασταθεί η ανδρική κυριαρχία στη βορειοανατολική Συρία. "Πρόκειται για όλα τα πολιτικά, πολιτισμικά και οικονομικά επιτεύγματα των γυναικών", λέει η ερευνήτρια Dirik. «Οι γυναίκες σε άλλα μέρη του κόσμου πρέπει να τις υπερασπιστούν - αυτό που συμβαίνει είναι ιστορία των γυναικών που απλά εξαλείφεται».

Υποσημείωση του blogger: Μη ξεχνάμε όμως και όλους τους νέους απο όλα τα μέρη του κόσμου που ενώθηκαν με το στρατό YPJ και πολέμησαν τις δυνάμεις του IS, ασχέτως απο που προήλθε και ποιά ηταν η αιτία της δημιουργίας του "προϊόντος" IS.  

 1)Οι σβησμένες ιστορικά 

2)(Γιαζιντίτες ή Γιεζιντίτες), εθνοθρησκευτική ομάδα με ινδοϊρανικές ρίζες. Οι Κούρδοι Γεζίντι διατηρούν στοιχεία του κουρδικού πολιτισμού. Ζουν στην επαρχία της Νινευή του βορείου Ιράκ. Στην Ασία υπάρχουν κι άλλες κοινότητες Γιαζιντιτών στην Υπερκαυκασία, την Αρμενία, την Τουρκία και τη Συρία, οι οποίες όμως βρίσκονται από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 σε παρακμή, με τα περισσότερα μέλη τους να έχουν μεταναστεύσει στην Ευρώπη, κυρίως στη Γερμανία.

Προσκύνημα στον Καταναλωτισμό. Διάβασμα σε 4 '

Καταναλωτές, ενωθείτε για την επάρκεια και οχι για το προσκύνημα του καταναλωτισμού.

Το σημερινό μας σύστημα δεν μπορεί να σταματήσει τη κλιματική αλλαγή. Μόνο μια δημοκρατική επανάσταση θα μπορούσε ίσως να το κάνει αυτό. Πώς θα μπορούσε να ξεκινήσει αυτή.

Είναι αδύνατο να σταματήσει η κλιματική αλλαγή δημοκρατικά! Την είδαμε να έρχεται τώρα και δεκαετίες, επιστήμονες αλλά και κόμματα προειδοποιούσαν συνεχώς για αυτήν, αλλά οι κυβερνήσεις δεν έκαναν απολύτως τίποτα. Εάν έκαναν κάτι, τότε μόνο για τον καθορισμό κάποιων μεσοπρόθεσμων στόχων, τίποτε άλλο. Ειναι προφανές ότι από όλες αυτές τις συναντήσεις που έχουν κάνει μέχρι σημερα και τους στόχους που έβαλαν στο παρελθόν δεν μπόρεσαν να τους επιτύχουν.

Όμως κανείς δεν κατάφερε να επιτύχει ένα στόχο χωρίς να χρησιμοποιήσει κάποια αποτελεσματικά μέτρα-εργαλεία. Και κανείς δεν ομιλεί για αυτό το πρόβλημα, το αιώνιο! Χρησιμοποιούνται “μέτρα που ειναι αποτελεσματικά”, δηλώνουν οι κυβερνήσεις.

Αλλά αυτό συμβαίνει εδώ και δεκαετίες. Για παράδειγμα, η ενεργειακή απόδοση υποτίθεται ότι αυξάνεται και πραγματικά συνεχίζει να αυξάνεται. Από την άλλη και η αύξηση του CO2 συνεχίζεται ... Συνεπάγεται τι ? 

 

Οι άνθρωποι που εχουν μέσα τους την τάση να λύνουν προβλήματα θα έλεγαν πραγματικά στον εαυτό τους: «υπερεκτιμήσαμε τους πόρους μας, ας χρησιμοποιήσουμε άλλους που είναι πιο αποτελεσματικοί». Δεν συμβαίνει όμως αυτό. 

 

 

 

Τι μας οφελεί μια τέτοια δημοκρατία;

Το βλέπουμε καθημερινά, οι κυβερνήσεις δεν τολμούν να εμποδίσουν τους ανθρώπους να καταναλώνουν ορισμένα αγαθά, ή ακόμα και να τα απαγορεύσει, η παραγωγή και χρήση των οποίων βλάπτει το κλίμα. Ναι, "να εμποδίσουν" και χρησιμοποιούμε συνειδητά τη λέξη αυτή. Εαν το κάνουν αυτό δε θα επανεκλεγούν. Η προσπάθεια να αποσύρουν τέτοια αγαθά από την εκμετάλλευση τους από τους ανθρώπους με τέτοιο τρόπο ώστε να θεωρούν ότι το έχει η μοίρα τους, αποτυγχάνει ξανά και ξανά. Γιατί δεν είναι ηλίθιοι. Εάν δεν μπορούν πλέον να αντέξουν οικονομικά π.χ. ένα αυτοκίνητο, επειδή έχουν γίνει πολύ ακριβά, έχουν ενημερωθεί πλέον μέσω της εφημερίδας ή των ηλεκτρονικών κοινωνικών μέσων ενημέρωσης: η κυβέρνηση εξανάγκασε αυτη την αύξηση της τιμής.

Τώρα οι αριστεροί -φυσικά και θα το δουν έτσι- έρχονται στη σκηνή και λένε, ότι το κεφάλαιο πρέπει να αναλάβει μόνο του την ευθύνη του κόστους, επειδή οι άνθρωποι δεν ειναι υπεύθυνοι γι αυτό. Ωραία, αλλά τι σημαίνει αυτό; Πρέπει ένας επιχειρηματίας να πληρώνει για τον ρύπο που προκύπτει κατά τη διάρκεια της παραγωγής και να μην το προσθέτει στην τελική τιμή κατανάλωσης; Αυτό θα ήταν οικονομικά παράλογο. Το "κοινωνικό κόστος"είναι επίσης "γενικά έξοδα" και σαν τέτοια προστίθενται πάνω στη τιμη, διαφορετικά θα ήταν ζημιογόνα η παραγωγή και αυτό θα σήμαινε ότι δεν θα παραχθούν καθόλου προϊόντα.

Η κλιματική καταστροφή οφείλεται στο γεγονός ότι πωλούνται πάρα πολλά αγαθά με μεγάλη ρύπανση, συμπεριλαμβανομένων και των πολλών αυτοκινήτων. 

 

Πάρα πολύ, όχι μόνο όσον αφορά τις αμιγώς φυσικές συνέπειες, αλλά και όσον αφορά τα οφέλη τους. Η αυτοκινητοβιομηχανία προβαίνει σε μελέτες για να μάθει πώς να μπορεί να επηρεάσει ακόμα και τους ηλικωμένους για να αγοράσουν αυτοκίνητο παρόλο που δύσκολα μπορούν να κρατήσουν το τιμόνι.

Και οι άνθρωποι καταναλώνουν ευχάριστα. Αν όχι αυτοκίνητα, τότε κάνουν μια άλλη άχρηστη κατανάλωση. Αυτό ονομάζεται καταναλωτισμός. Πράγματι, το κεφάλαιο είναι υπεύθυνο για ένα μεγάλο μέρος για τον καταναλωτισμό.

 

Ο Ελβετός οικονομολόγος Ματθαίος Μπινσβανγκερ περιγράφει τον μηχανισμό στο τελευταίο του βιβλίο “ο αναπτυξιακός εξαναγκασμός”: «Είναι όλο και λιγότερες οι ακόρεστες ανάγκες που οδηγούν την ανάπτυξη στις αναπτυγμένες οικονομίες, αλλά και οι προσπάθειες των επιχειρηματιών να δημιουργούν πάντα νέα δυναμικά ανάπτυξης. Από τεχνολογική άποψη αυτό δεν είναι πρόβλημα. Το μπλοκάρισμα βρίσκεται στους στους ίδους τους καταναλωτές που έχουν γίνει  από κινήτήρια δύναμη για την ανάπτυξη κυνηγημένοι πλέον από την ίδια την ανάπτυξη (τον καταναλωτισμό alias κεφάλαιο), προσπαθώντας συνεχώς να τους ενθαρρύνουν να συνεχίσουν να καταναλώνουν ".

 

Η κυριολεκτικά καιροσκοπική υποκατάσταση της θρησκείας απο τον καταναλωτισμό?

Το κεφάλαιο θέλει να δημιουργεί κέρδος, αποφασίζει τι πρέπει να παραχθεί - αυτό φταίει τελικά. Το μόνο πρόβλημα είναι, ότι τελικά καταφέρνει επίσης να κάνει τους ανθρώπους ενθουσιώδεις αγοραστές των αγαθών του. Εάν το κράτος αυξήσει την τιμή του αυτοκινήτου, θα επαναστατήσει το κεφάλαιο. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το κράτος προτιμά να μην κάνει τίποτα και να σιωπά.

Αλλά ουτε μια δικτατορία μάλλον δεν θα βοηθούσε. Ποιος θα ήταν ο οικολογικός της στόχος; Απαίτηση καθορισμού πραγματικών τιμών λαμβάνοντας υπόψη το κοινωνικό κόστος; Ωστόσο, αυτό θα ήταν δικτατορικό. "Κίτρινα γιλέκα" ή παρόμοιες κινήσεις που τολμούν να βγούν στους δρόμους θα κατασταλούν σίγουρα στρατιωτικά. Αλλά αυτές οι δικτατορίες καταρρέουν. 

 

Οι άνθρωποι θα έβλεπαν ότι η επιβλαβής για το περιβάλλον κατανάλωση θα συνέχιζε απλώς, με τη μόνη διαφορά ότι μόνο οι πλούσιοι θα μπορούσαν να το αντέξουν οικονομικά. Θα στεκόντουσαν στην άκρη του δρόμου, θα έβλεπαν τα αυτοκίνητα να κινούνται και θα γνώριζαν ότι οι πλούσιοι καθόνται μέσα. Δεν θα λειτουργούσε αυτό. 

 

Μόνο μια 'δικτατορία' που δεσμεύει μόνο τα χέρια των επιχειρηματιών θα μπορούσε να βοηθήσει 

 

να περιοριστεί η ποσότητα των αυτοκινήτων που μπορούν να παραχθούν όπως και άλλων ρυπογόνων αγαθών. Ωστόσο, αυτό ισχύει μόνο εάν η ποσότητα μειώνει επίσης την εθελοντική απαίτηση. Διαφορετικά, το μόνο αποτέλεσμα θα ήταν να αυξηθούν οι τιμές και να αγοράζουν μόνο οι πλούσιοι. Αλλά όπου η ανάγκη υποχωρεί εθελοντικά, δεν είναι πλέον δικτατορία. 

  

 Αυτή η δημοκρατία θα ήταν μια νέα και σε μια άμεση πρακτική σχέση και σε μια πιο ανθρωποιστορική έννοια. Η άμεση πρακτική πτυχή είναι ότι το θέμα πρέπει να λειτουργήσει συντονισμένα και συνταγματικά άψογα, ουτε λιγότερο ουτε περισσότερο. Θα πρέπει να μπορεί να πεί κάποιος, ότι τόσοι πολλοί άνθρωποι έχουν πλέον αποφασίσει να αλλάξουν και να χρησιμοποιούν αντί το αυτοκίνητο τις  δημόσιες συγκοινωνιες.

 

Επομένως ούτε η δικτατορία, αλλά ούτε και η δημοκρατία που έχουμε βοηθά. Η δημοκρατία που έχουμε δεν αγγίζει την "οικονομία" - αυτό είναι το πρόβλημα. 
 

Ωστόσο, στην "οικονομία" συμμετέχουν και οι καταναλωτές που ακολουθούν οικειοθελώς τον καταναλωτισμό που προκαλεί το κεφάλαιο. 

Μια οικολογική λύση μπορεί να ήταν μόνο εάν οι καταναλωτές τα σπάσουν με τον καταναλωτισμό. Δε θα γίνει με το να το απαγορεύσεις, αλλά θα πρέπει να το κάνουν εθελοντικά. Πώς θα ήταν δυνατόν αυτό; 

 

Πιθανόν μόνο εάν πείσουμε τους πολίτες ότι θα είναι καλύτερα χωρίς καταναλωτισμό. Οι εταιρείες θα βρεθούν σίγουρα υπό πίεση. Όμως θα πρέπει να ακολουθήσουν τη βούληση των πολιτών. Ενώ από την άλλη πλευρά μπορούν σήμερα χωρίς κανένα πρόβλημα να αγωνιστούν για τη παραμονή κάθε σταθμού ηλεκτροπαραγωγής με καύση άνθρακα.

 

Προφανώς στη συνέχεια θα πρέπει να διασφαλιστεί, ότι οι δημόσιες μεταφορές θα επεκταθούν αναλόγως και ότι η παραγωγή αυτοκινήτων θα μειωθεί αναλόγως. Αυτό δε θα λειτουργήσει χωρίς μια επίσημη επιλογή  από τους καταναλωτές, οι οποιοι με έναν τέτοιο τρόπο θα επέλεγαν τι κοινωνική παραγωγή θα πραγματωνόταν.

Ανθρωποιστορικά σχετίζεται με το γεγονός ότι μερικοί ερευνητές καταδεικνύουν μια αιτία καταναλωτισμού που είναι σχεδόν άσχετη με το κεφάλαιο. Εδω μιλάμε για το γεγονός ότι η θρησκεία έχει χάσει την κοινωνική της επιρροή. Πιο συγκεκριμένα, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν πιστεύουν πλέον σε μια μεταθανάτια ζωή, όπου αποζημιώνονται για την επίγεια τους ταλαιπωρία στον ουρανό. Ως αποτέλεσμα, βλέπουμε να προσπαθούν να παραμείνουν αβλαβείς στη γη - όχι μόνο "στον παράδεισο", που δεν υπάρχει, αλλά να είναι ευτυχισμένοι εδώ και τώρα όπως αυτοί θεωρούν την ευτυχία τους.

Κάποιος ειχε γράψει για τη θρησκεία ότι ειναι “το όπιον του λαού”. Όμως οι περισσότεροι Χριστιανοί πλέον έχουν πειστεί – σίγουρα απο το κεφάλαιο και τη παραγωγή- ότι ο καταναλωτισμός θα αντισταθμίσει τις απώλειες του ουρανού. Όσο περισσότερα αυτοκίνητα, οσο περισσότερα SUV τόσο πιο ευτυχισμένοι. Είναι μια πλάνη και στην πραγματικότητα φταίει το κεφάλαιο γι 'αυτό.

Το 1921, ο Walter Benjamin υποστήριξε τη θέση ότι " μπορεί να δει κανείς στον καπιταλισμό μια θρησκεία". Η συνοπτική περίληψή του είναι ότι εξυπηρετεί την ικανοποίηση των ίδιων βασικών ανησυχιών, μαρτυρίων και αναταραχών μεσα απο τις οποίες αποκαλύφθηκαν κάποτε οι αποκαλούμενες θρησκείες.

100 χρόνια αργότερα, αυτό το εύρημα δεν ειναι λιγότερο διαχρονικό. Ο Jean Ziegler διαβεβαίωσε ότι ο ταχέως αναπτυσσόμενος οικονομικός καπιταλισμός ήταν εξίσου ισχυρός όπως τον έβρισκε και ο Benjamin: «Είναι το αυξανόμενο σε λίγα χέρια μονοπωλιακό, όλο και περισσότερο πολυεθνικό χρηματοδοτικό κεφάλαιο που εξαναγκάζει στον πλανήτη μας μια σχεδόν ομογενή συλλογική συνείδηση, έναν ενιαίο νόμο δράσης, «καθολικές τιμές αναφοράς».

Από αυτή την ανθρώπινη προοπτική, βλέπουμε, ότι δεν αρκεί να σκεφτόμαστε μόνο για μεμονωμένα προϊόντα. Πρέπει να είμαστε πιο απαιτητικοί αναρωτώντας τον εαυτό μας και τους άλλους καταναλωτές τι μας κάνει ευτυχισμένους ή τι θα μπορούσε να μας κάνει. «Είμαι στον έβδομο ουρανό», πότε μπορώ να το πω αυτό;

Πόσο δύσκολο είναι να το απαντήσω αυτό; 

 

 Όπου αυτή η ευτυχία είναι επιτυχής, ο καταναλωτισμός συμμετέχει πολύ λίγο με το ρόλο του στο να υποστηριξει την ευτυχία. Ο καταναλωτισμός μπορεί τότε να είναι πολύ λιγότερος από αυτό που είναι σήμερα. Τόσο μικρός ώστε να μη δημιουργεί πλέον κανένα κίνδυνο για το περιβάλλον.

Η κοινωνία μπορεί να δημιουργήσει προϋποθέσεις για να το πετύχει αυτό. Ακόμη και για μια περιπέτεια. Εάν θέλει κάποιος να πάει διακοπές μακριά, δεν θα μπορεί και δε θα πρέπει να το κάνει με αεροπλάνο αν ο χρόνος διακοπών του επεκταθεί!

Ακόμη και η αγάπη-ο έρωτας μπορεί να προωθηθεί, επειδή σχετίζεται με τις επικοινωνιακές ικανότητες. Πολλές μελέτες δείχνουν ότι οι γυναίκες είναι κατά μέσο όρο πολύ πιο ικανές να επικοινωνούν απ' ό, τι οι άνδρες. Αυτό και μόνο δηλαδή επειδή υπάρχει αυτή η ικανότητα, μπορεί να διδαχθεί.

 

Μήπως να ξαναδούμε τον Κάρλ Μάρξ λίγο πιο αναλυτικά

 

Οι παραπάνω σκέψεις αφορούν πέρα από την αυτο-απελευθέρωση των ανθρώπων και κάποια αυστηρά όρια για το κεφάλαιο. Όρια για το κεφάλαιο υπάρχουν όμως?

 

"Το κεφάλαιο ως τέτοιο," διαβάζουμε στον Μαρξ, "δίνει μόνο μια συγκεκριμένη προστιθέμενη αξία επειδή δεν μπορεί να την πραγματώσει σε άπειρο χρόνο, αλλά είναι σε συνεχή κίνηση για να φτιάχνει περισσότερο από αυτή."

Αν έχει δίκιο ο Μάρξ τότε ο περιορισμός της καπιταλιστικής παραγωγής ισοδυναμεί με την κατάργησή της.

Συμπίπτει αυτή η θέση πραγματικά με την ανάγκη για μία νέα επανάσταση? 

 

Αλλα εάν ναι αμέσως βρισκόμαστε όμως αντιμέτωποι με την επόμενη ερώτηση: Οι επαναστάτες πρέπει να είναι δημοκράτες, διότι πρέπει να αγωνιστεί κάποιος για μια (επίσης οικονομική) δημοκρατία. Ποια θα ήταν μια νέα δημοκρατική επανάσταση; Ο Μαρξ πίστευε ότι ήταν δυνατόν: «Γνωρίζουμε», λέει σε μια εκδήλωση στο Άμστερνταμ το 1872, «ότι πρέπει να ληφθούν τα θεσμικά όργανα, τα έθιμα και οι παραδόσεις διαφορετικών χωρών υπόψη και δεν αμφισβητούμε ότι υπάρχουν χώρες όπως η Αμερική, η Αγγλία και εάν ήξερα καλύτερα τους θεσμούς σας, θα μπορούσα να προσθέσω και την Ολλανδία, όπου οι εργαζόμενοι μπορούν να φτάσουν στον προορισμό τους ειρηνικά ».

Η σοβιετική προπαγάνδα προσπάθησε να επιμείνει ότι μόνο ο Μπολσεβίκικος τρόπος μπορεί να ονομαστεί επαναστατικός. Ωστόσο, αυτή η πορεία δεν ήταν ποτέ επιτυχημένη για να την ακολούθησαν σε μια χώρα με κοινοβουλευτικό πολιτικό σύστημα. Στη παραπάνω πρόταση λοιπόν που μόλις αναφέρθηκε διαρκίνει κανείς ότι είναι εφικτός ένας «ειρηνικός» επαναστατικός τρόπος; Αρκεί να ληφθούν υπόψη τα θεσμικά όργανα, τα έθιμα και οι παραδόσεις.

Οι θεσμοί της σημερινής Δύσης είναι διαφορετικοί από τη Ρωσία του 1917, εχουν τα μειονεκτήματά τους, αλλά δεν αξίζουν περιφρόνηση.

Μόνο δύο θεσμικά όργανα πρέπει να πέσουν, το κεφάλαιο και η πατριαρχία.  

 

Γι' αυτό η κάθε μορφή επ-ανάστασης πρέπει να είναι δημοκρατική και όχι δικτατορική. Στη Ρωσία των Μπολσεβίκων υπήρχαν περίπου έντεκα εκατομμύρια θάνατοι από το 1917 έως το 1923. Συγκρίνετε αυτό με την επανάσταση του 1968 στο βαθμό που υπήρξε στη Δύση. Επέλεξαν τον ειρηνικό δρόμο αλλα σίγουρα δεν θα πρπεπει να το δούμε σαν την αιτία της αποτυχίας. Παρά το γεγονός ότι υπήρξαν και ορισμένες πολιτικές δολοφονίες. Ισω απέτυχε επειδή μερικοί νόμιζαν τότε ότι θα έπρεπε να επιστρέψουν στον μπολσεβικισμό. Και φυσικά, επίσης, επειδή πολλοί απελπίστηκαν λόγω των δολοφονιών.

Αλλά ποιοι ήταν οι θύτες των επιθέσεων; Martin Luther King και Robert Kennedy, Rudi Dutschke και Aldo Moro - πολύ διαφορετικές μορφές πολιτών, αλλά το κοινό τους ήταν ότι όλοι νόμιζαν ότι ενεργούσαν δημοκρατικά. Δεν ήταν η δικτατορία, αλλά η δημοκρατία που απειλούσε το κεφάλαιο - και το κεφάλαιο το αναγνώρισε αυτό. Ακόμα και σήμερα αληθεύει αυτό.
 

Michael Jäger

ΔΩΣΤΕ ΤΟΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΕΝΑΣ ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΧΩΡΟΣ ΜΕ ΣΕΒΑΣΜΟ ΣΕ ΙΣΑ & ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΕΣ ΕΥΘΥΝΕΣ

 Ο Δημόσιος χώρος της νέας παραλίας. Ποιος ειναι αυτός?

Υπάρχει ταυτότητα της νέας παραλίας  σαν δημόσιος χώρος? Όπως μέχρι πριν μερικά χρόνια όπου υπήρχε ο διαχωρισμός μεταξύ  δημόσιου ρόλου και ιδιώτη ατόμου και μεταξύ δημόσιου χώρου και ιδιωτικού χώρου ή του έχει γίνει και αυτού εκκαθάριση (όπως επίσης και σε πολλούς άλλους τομείς όπου θα μπορούσες να βρεις  ακόμα ίχνη αυτού του διαχωρισμού αλλά και εκεί με μόνο και μόνο που θέτεις το ερώτημα του διαχωρισμού επιτελεστικά εκκαθαρίζεις τον διαχωρισμό αυτό) ?

Εδώ δεν είναι το καθήκον μας μας να καταδικάσουμε μια ιδιωτική πρωτοβουλία. Όχι φυσικά. Εδώ θα πρέπει να το δει ο κάθε Δημότης, σαν Πολίτης και όχι σαν Ιδιώτης, μαζί με τη Δημαρχιακή Αρχή, ότι έχουν απέναντι σε βασικές αρχές καθορισμού και εκμετάλλευσης της δημόσιας σφαίρας και χώρου δικαιώματα και υποχρεώσεις. Εκτός και δεν μας ενδιαφέρει πλέον τίποτε άλλο από το “τι είμαστε εκείνη τη στιγμή” που ενεργούμε  και δεν σκεφτόμαστε τι θα θέλαμε να έχουμε ή να είμαστε και στο μέλλον. Και εδώ έχει χάσει το παιγνίδι η αειφορία. Αειφορία και ο ναρκισσισμός του νεοφιλελευθερισμού δεν πάνε μαζί. Αυτό πρός όλες τις κατευθύνσεις της εκάστοτε δημαρχιακής αρχής.

Η μεταμοντερνίστικη ιδεολογία διακατέχει πλέον όλα τα πολιτισμικά στρώματα του πληθυσμού από Δήμαρχο, Αντιδήμαρχο, Αρχιτέκτονες και πολεοδόμους που το κάνουν συνειδητά λόγω ναρκισσισμού – εάν  δεν έχουν συνειδητοποιήσει το έγκλημα που διαπράττουν απέναντι σε αυτά που κατόρθωσε η νεωτερικότητα-  μέχρι και τον άπορο που πολλές φορές τον αναγκάζουν να συμπεριφερθεί με το ίδιο τρόπο σε άλλο επίπεδο για να αισθανθεί άπορος συνέχεια και να κρέμεται από την καλοσύνη του Δημάρχου ή κάθε υπηρεσίας.

Το performative turn

Ιούλιος 2018: Η βιομηχανία διατροφής στο ζενίθ. Με μια τέτοια λογική που να βγούμε στους δρόμους ενάντια στις διεθνείς συμβάσεις ελεύθερων εμπορικών συναλλαγών και υπηρεσιών (CETA, TTIP JEFTA, TiSA) για να προστατέψουμε τη διατροφή μας και τον πολιτισμικό της χαρακτήρα τουλάχιστον στο μέλλον. Εμείς οι ίδιοι έχουμε φέρει τη λογική αυτή ήδη. Adieu! Αλλά  και οι της τέχνης και της αισθητικής ART ART ART ΚΑΙ ξερό ART. Ας μπει κάποιος μέσα να τρίψει να καθαρίσει. Δικά του  καλημέντα είναι:


"Πληρώνουμε άρα πρέπει να έρθει ο Δήμος να καθαρίσει" τις βρωμιές μας.  Γιατί να μην υπάρχει πολιτική αγωγή ανακύκλωσης και να μη τα μαζεύει ο Δήμος. Να πρέπει ο Δήμος να το κάνει, να τα πηγαίνει στην ανακύκλωση χωρίς να το λαμβάνει υπόψη του ο Δημότης. Πάλι έτοιμο στο πιάτο του το δίνεις. Παθητικός ανακυκλωτής ο πολίτης, όποιος πολίτης.

Μακροχρόνιες μισθώσεις ιδιωτικού/εμπορευματικού χαρακτήρα μέσα σε ένα δημόσιο χώρο, όπου ο μισθωτής μπορεί να αποκλείσει πολίτες απο την χρήση του συγκεκριμένου χώρου, χωρίς να θέσετε προϋποθέσεις αειφορικού χαρακτήρα εκμετάλλευσης, καθώς εσεις πλέον μόνο ανθρωποκεντρικά καταλαβαίνετε το κόσμο σας. Μόνο οι υπερβολικές και όχι επαρκείς ανάγκες του κόσμου υπάρχουν και πρέπει να εκπληρωθούν!

Και μετά τον απαξιώνετε σαν πολίτη. Θέλετε να έχετε  μόνο τη κυριαρχία τους Δήμαρχοι σαν αδύναμα άτομα, γιατί αν αλλάξει προς το καλύτερο ο Δημότης σας, δεν χρειάζεστε εσείς να βγαίνετε και να λέτε πολλές φορές ασυναρτησίες. Γιατί δεν κάνετε μια τέτοια πολιτική, έτσι ώστε ο Δημότης να ψάξει να πάει στο κάδο ανακύκλωσης να ρίξει το πλαστικό ποτηράκι και το αλουμίνιο. Που είναι η πρωτοπορία του Δήμου να ορίσει και να καθορίσει, ότι όσοι χρησιμοποιούν τη νέα παραλία εμπορικά θα πρέπει να έχουν και συγκεκριμένα υλικά συσκευασία-αποδομήσιμα ?Που είναι το πλαίσιο του Δήμου για σωστή χρήση με εκπαιδευτική πολιτική στους πολίτες του και σε αυτούς που κάνουν χρήση δημόσιο χώρο εμπορικά? 

Είχαμε αναφερθεί και στις λαϊκές αγορές που θα έπρεπε εκεί ο Δήμος να ξεκινήσει την πολιτική του αγωγή και να πείσει του συμμετέχοντες αγρότες και εμπόρους να καθαρίζουν τα χοντρά πριν φύγουν και να πηγαίνουν τα πράσινα σε κάδο κομποστοποίησης, όχι να αφήνουν μια εικόνα άθλια στο τέλος και να φεύγουμε  και γαία πυρί  μιχθήτω. Τα σκαμπό στα γυάλινα ήρθαν Mayors!

War Deutschland durch die Airbase Ramstein/Pfalz beteiligt?

Info Claus Kittstzeiner, 8.1.20

War Deutschland durch die Airbase Ramstein/Pfalz beteiligt?
Weitere Pressestimmen zur Eskalation USA-Iran nach der Tötung von Qassim Soleimani
"Es wurde schon der Vergleich bemüht: Wie würden wir reagieren, wenn das umgekehrt passiert wäre, wenn von iranischer Seite ein amerikanischer Politiker gezielt ermordet worden wäre? Wie würden wir reagieren, wenn eine deutsche Politikerin oder ein deutscher Politiker ermordet würde?" (S.u. Artikel von Domradio)
---------------------------------
(...)
Nach Informationen des US-Magazins Newsweek - auch von der New York Times aufgegriffen - war es eine Drohne, die General Soleimani getötet hat – und die wurde über die Airbase Ramstein gesteuert. Das heißt, es sind technische Signale von der US-Airbase hier in Deutschland benutzt worden.
Dazu gibt es in der Charta der Vereinten Nationen klare Definitionen: Wenn ein Staat sein Hoheitsgebiet einem anderen Staat zur Verfügung stellt – in diesem Fall Deutschland, das Amerika für die US-Airbase Ramstein das Gebiet zur Verfügung stellt – und dann zulässt, dass sein eigenes Hoheitsgebiet vom anderen Staat genutzt wird, Angriffshandlungen gegen einen dritten Staat zu begehen, ist das Gewalt. Dann ist das eine Angriffshandlung, die von der UN-Charta verboten ist. Die Friedensbewegung fordert die Bundesregierung schon lange auf, gegen den Drohnenkrieg vorzugehen.
Sie verurteilt ihn, aber sie hat auch konkrete Möglichkeiten, etwas zu tun. Sie kann das Truppenstationierungsabkommen kündigen. Dann müssen diese Liegenschaften in ein Konversionsprogramm überführt werden. Die Bundesregierung hat diese Möglichkeit. Immer wieder wird das hin- und herdebattiert: War jetzt wirklich Ramstein involviert oder nicht? Und es ist so offensichtlich, dass es involviert war. Da geht es auch um eine Mitverantwortung.
(...) Vollständiger Artikel: https://www.domradio.de/themen/kirche-und-politik/2020-01-08/wir-duerfen-uns-gewalt-nicht-gewoehnen-pax-christi-zum-konflikt-zwischen-usa-und-iran  
**********************
https://www.rheinpfalz.de/nachrichten/politik/artikel/drohnenangriff-auf-soleimani-friedensaktivist-erstattet-anzeige-gegen-ramstein/
Ein Friedensaktivist aus Baden-Württ. hat bei der Generalstaatsanwaltschaft in Zweibrücken Anzeige erstattet.
Er wolle wissen, ob die Drohne, die den iranischen General Quassem Soleimani tötete, von Ramstein aus gesteuert wurde. Sei dies der Fall, seien sowohl das Völkerrecht als auch deutsches Recht verletzt worden, so der Friedensaktivist.

Auswertiges Amt schließt Ramstein aus

Die Anzeige richtet sich „gegen alle infrage kommenden Tatverdächtigen aus den USA und Deutschland“. Ein Sprecher des Auswärtigen Amtes sagte gegenüber dem SWR, die Bundesregierung gehe nicht davon aus, dass der Drohnenangriff von Ramstein aus koordiniert wurde.

Anzeige weitergeleitet

Die Anzeige wurde an die Staatsanwaltschaft Zweibrücken weiter geleitet, die nun prüfen soll, ob der Anfangsverdacht einer Straftat vorliegt. Wie lange diese Prüfung dauern wird, steht noch nicht fest.
|elru
***********************

Sicherheitsexperte zu US-Drohnen Airbase Ramstein spielte wohl Rolle bei Angriff auf Soleimani

Bei der Tötung des iranischen Generals Soleimani hat sehr wahrscheinlich der US-amerikanische Militärstützpunkt in Ramstein in der Westpfalz eine Rolle gespielt. Der Sicherheitsexperte Marcel Dickow kommt damit zu einer anderen Einschätzung als das Auswärtige Amt.

SWR Aktuell: Wie wahrscheinlich ist es, dass Soleimani tatsächlich von Ramstein aus getötet wurde?
Marcel Dickow: Es ist ziemlich wahrscheinlich, dass Ramstein zumindest einen technischen Anteil an dieser Operation hatte. Denn wir wissen, dass Ramstein als Relais-Station fungiert. Dort werden nämlich die Satellitendaten, mit denen die Drohnen gesteuert werden, umgeleitet auf eine Glasfaserverbindung, die dann in die USA führt. Diese technische Infrastruktur, die die USA schon seit vielen Jahren aufgebaut haben und dort betreiben, ist essentiell für den Drohnenkrieg und deswegen ist es sehr wahrscheinlich, dass Ramstein hier wenigstens eine technische Rolle gespielt hat.

Marcel Dickow ist der Leiter der Forschungsgruppe Sicherheitspolitik der Stiftung Wissenschaft und Politik (SWP). Die SWP berät Bundesregierung und Bundesrat.

SWR Aktuell: Bringt sich Deutschland durch diese Involvierung in der aktuellen Lage noch zusätzlich in Gefahr?
Dickow: Das ist schwer zu beurteilen. Das hängt ein bisschen damit zusammen, in wieweit sozusagen Iran in diesem Fall als Konfliktpartei glaubt, dass Deutschland hier eine aktive Rolle spielt und das lässt sich schwer abschätzen. Tatsächlich ist ja die Frage da und damit haben sich auch deutsche Gerichte beschäftigt, in wieweit die Bundesregierung Kenntnis davon hat, dass Ramstein technische, aber vielleicht auch andere Unterstützung bei solchen Angriffen liefert und hier hat ein deutsches Gericht die Bundesregierung aufgefordert, stärker zu prüfen, welche Rolle die Airbase in Ramstein tatsächlich hier spielen kann. Das ist aber auch verständlich, dass die Bundesregierung sehr zurückhaltend ist, hier weitere Erkenntnisse zu teilen. Denn es geht ja nicht nur um die Rolle der USA im Drohnenkrieg, sondern auch um die außenpolitische Rolle Deutschlands und damit – wie man jetzt sieht – tatsächlich auch um die Frage wie andere Länder auf eine Involvierung Deutschlands reagieren könnten.
Das Interview führte Astrid Meisoll.
************************
Videos:

Die Rolle von Ramstein Wie kommen die Drohnen an ihr Ziel? 

Mainzer Nahostexperte Meyer warnt Was die Golfkrise für Rheinland-Pfalz bedeuten könnte 

Angriff auf Suleimani aus Ramstein gesteuert? Auswärtiges Amt widerspricht Aktivist wegen Drohne

 

 

*********************
Absender und K o n t a k t :
Claus.Kittsteiner@gmx.de
Tel. +49(0)7556 4739614
Mobil +49(0)1522 9216648
Tel. in GR +30 6906779307

Η μαγεία της επαφής. Το άγγιγμα... Διάβασμα σε 2'

Η μαγεία της επαφής
Να αγγίζεστε για να αισθάνεστε ότι υπάρχετε

Γιατί δεν μπορείτε να ερεθίσετε τον εαυτό σας όταν προσπαθείτε να τον γαργαλίσετε;
Επειδή τα απτικά ερεθίσματα που επιβάλλετε εσείς ο ίδιος στον εαυτό σας αντιλαμβάνονται από τη συνείδηση μόνο πάρα πολύ αχνά. Ο εγκέφαλος απλά εμποδίζει την επεξεργασία αντίστοιχων τέτοιων αισθήσεων.
Ωστόσο, υπάρχει μια ομάδα ανθρώπων που, αξιοσημείωτα, δεν αντιμετωπίζουν αυτόν τον αισθητηριακό μηχανισμό αποδυνάμωσης: Οι ασθενείς με σχιζοφρένεια συνήθως μπορούν να γαργαλίσουν τον εαυτό τους.

Η νευροεπιστήμονας Rebecca Böhme, θεωρεί ότι η έλλειψη του αποτελέσματος ενός γαργαλητού σε αυτή την ασθένεια(σχιζοφρένεια) αποδεικνύει πόσο θεμελιώδης είναι η αίσθηση της επαφής μας για την ανάπτυξη του εαυτού μας, αλλά και του κοινωνικού μας εαυτού. 

Εξάλλου, οι ασθενείς αυτοί συχνά δυσκολεύονται να διακρίνουν μεταξύ αυτών και των άλλων ή οι σκέψεις τους οι ίδιες, μερικές φορές τους φαίνονται περίεργες.
Από την άλλη πλευρά, τα άτομα με αυτισμό που δυσκολεύονται να κοινωνικοποιηθούν είναι συχνά υπερευαίσθητα στην αφή, στην επαφή. Μια αυτιστική γυναίκα, επειδή αισθανόταν συγκλονισμένη από κάθε αγκαλιά, κατασκεύασε μια συσκευή με επένδυση αφρού. Μόνο με αυτή τη "μηχανή ζουλήγματος" θα μπορούσε να μάθει να αντέχει και να ελέγχει την πίεση της επαφής.

Η ηλεκρονικές εφαρμογές μεταφέρουν την επαφή μόνο με μια εντολή
Μάλλον δεν είναι τυχαίο ότι στην εποχή του #MeToo και της ψηφιοποίησης, το θέμα της επαφής με το σώμα αντιμετωπίζει μια μικρή έκρηξη στην αγορά της βιβλιογραφίας.
Το άγγιγμα ίσως δεν ήταν ποτέ τόσο αυτονόητο όσο είναι σήμερα. Τα νέα πολιτισμικά φαινόμενα που ανάγονται σε πολτιστικά event, όπως τα πάρτυ με ζεστά τρυφερά αγκαλιάσματα με άλλους ξένους ή η προσφορά ελεύθερων αγκαλιασμάτων στα πεζοδρόμια("free hugs") το επιβεβαιώνουν αυτό. Και επίσης η ανάπτυξη ψηφιακών εφαρμογών και ειδών ειδικά για ζευγάρια που έχουν μια σχέση μεγάλων αποστάσεων. Όπως το «αγκαλιαστό μπλουζάκι»: Αν το φορέσετε, μπορείτε να πάρετε ζεστασιά από τον σύντροφο που πρέπει να ενεργοποιήσει την εφαρμογή του για να εξομοιώσει την αίσθηση μιας πραγματικής αγκαλιάς!

Οι εξελίξεις αυτές αποτελούν συμπτώματα μιας ολοένα και πιο αποξενωμένης μακρινής κοινωνίας στην οποία οι άνθρωποι εξακολουθούν να χαϊδεύουν μόνο τα smartphones τους και γενικά ότι εχει σχέση με οθόνη και δεν καταφέρνουν να υποκαθιστούν την πραγματική φυσική επαφή-εγγύτητα. Σύμφωνα με τα βιβλία του ψυχολόγου Martin Grunwald ("Homo hapticus - Γιατί δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς την αίσθηση της αφής", 2017) και της δημοσιογράφου Elisabeth von Thadden ("The Contactless Society", 2018), εξηγεί γιατί η φυσική εγγύτητα είναι τόσο σημαντική για υγεία και καλή διάθεση.

Ο κατάλογος των θετικών σωματικών και ψυχολογικών επιπτώσεων της σωματικής επαφής είναι μακρύς. Ανεξάρτητα από το αν πρόκειται για ένα νεογέννητο, μικρό παιδί, παντρεμένο ζευγάρι ή αγκαλιασμένους ηλικιωμένους: η αφή είναι μία από τις «βασικές ανθρώπινες ανάγκες». Έχει αποδειχθεί ότι μειώνει το άγχος, μειώνει την αρτηριακή πίεση και ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα. Για να μην αναφέρουμε την "ορμόνη της αγάπης" που απελευθερώνεται από την oxytocin.
Για παράδειγμα, τα νεογνά που αγκαλιάζονται από τους γονείς τους αμέσως μετά τη γέννηση έχουν μια πιο σταθερή θερμοκρασία σώματος ώρες αργότερα από τα παιδιά που τις πρώτες ώρες τις περνούν χωρίς επαφή με τους γονείς.

Μικρές χειρονομίες
Με την ευκαιρία, παρόμοια θετικά αποτελέσματα μπορούν επίσης να βρεθούν στους ιδιοκτήτες κατοικίδιων ζώων. 

 

Γι 'αυτό συνιστάται έντονα τη χρήση σκύλων ή γάτων στο πλαίσιο θεραπείας καρκίνου ή τραύματος ή επίσης στη φροντίδα ηλικιωμένων.

Το "Midas effect", (Το άγγιγμα του Μίδα) από την άλλη πλευρά, δείχνει πόσο εύκολα επηρεαζόμαστε από την επαφή στην καθημερινή ζωή: εάν, για παράδειγμα, μια σερβιτόρα στην pub αγγίξει ελαφρώς τον ώμο ενός πελάτη, η πιθανότητα είναι μεγάλη να καταλήξει να πάρει ίσως υψηλότερο φιλοδώρημα. Ο επισκέπτης δεν χρειάζεται να γνωρίζει συνειδητά γιατί βρίσκει αυτή την σερβιτόρα τόσο συμπαθητική. Αντίθετα, μετά από τυχαίο άγγιγμα από έναν ξένο σε ένα άλλο κατάστημα, κάποιος ξαφνικά χάνει το ενδιαφέρον του για ψώνια. Το αποτέλεσμα της αφής εξαρτάται γενικά από το αντίστοιχο πλαίσιο στο οποίο συμβαίνει.
Στο επαγγελματικό περιβάλλον, οι επαφές είναι αδιαχώριστες από την ιδιότητα και τους ρόλους των φύλων: Έτσι το αφεντικό μπορεί να βάλει το χέρι του στον ώμο του αρσενικού υπαλλήλου του, αλλά αυτή η ενέργεια θα ήταν αδιανόητη αντίστροφα για τον εργαζόμενο. Εκτός και αν είναι μια διευθύντρια, τότε για ένα ετεροφυλόφιλο υπάλληλο με παραδοσιακή κατανόηση του ρόλου μπορεί να του φαίνεται μια τέτοια κίνηση φυσική!

Χάιδεμα με το σωστό ρυθμό και οι ζεστοί Νότιοι
Σε γενικές γραμμές, ποιος μπορεί να έρθει σε επαφή με ποιον και πώς, εξαρτάται πάντα από το φύλο: οι γυναίκες έχουν γενικά σαφέστερες ζώνες ταμπού σχετικά με τις επαφές με μακρινούς γνωστούς ή ξένους, ενώ οι άντρες δεν τείνουν να έχουν τόσα πολλά όσο οι γυναίκες με γνωστούς ή ξένους.
Ένα από τα δυνατά σημεία του σαφώς κατανοητού βιβλίου της Rebecca Böhme είναι το πόσο σίγουρα συνδυάζει τις νευρολογικές γνώσεις με κοινωνικές, πολιτισμικές ή φιλοσοφικές πτυχές. Η συγγραφέας ξεκινάει επιδέξια να περιγράφει προσωπικές εμπειρίες (όπως η παρηγοριά που θα μπορούσε να δώσει μια ζεστή αγκαλιά κατά τη διάρκεια μιας περιόδου θλίψης) ή παρέχει πληροφορίες για το ζωικό βασίλειο, κάνοντας αναφορές στις διαχρονικές σχέσεις μεταξύ των πιθήκων κατά την διάρκεια της αποψίλωσης τους.

Στο τέλος, ο αναγνώστης όχι μόνο μαθαίνει ότι το δέρμα μας έχει τους δικούς του υποδοχείς για επαφή, τις λεγόμενες C-ίνες αφής, οι οποίες κυρίως μεταδίδουν ερεθίσματα με μια συγκεκριμένη ταχύτητα (περίπου τρία εκατοστά ανά δευτερόλεπτο). Αυτή είναι ακριβώς η ταχύτητα που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι διαισθητικά όταν χαϊδεύουν τους άλλους.
Απαλά χαδέματα έχουν μια τελείως διαφορετική ποιότητα από άλλες απτικές αισθητικές διεγέρσεις. Γίνονται αντιληπτά μέσω των δικών τους υποδοχέων στο δέρμα και μεταδίδονται στο νωτιαίο μυελό μέσω των λεγόμενων C-tactile ινών. Σε αντίθεση με τις ίνες Α που είναι υπεύθυνες για την κλασική αίσθηση της αφής, οι ίνες C μεταδίδουν τις σχετικές με το σώμα αντιλήψεις όπως η θερμοκρασία και ο πόνος. Η υποομάδα των C-tactile ινών αντιδρά ιδιαίτερα στα απαλά χάδια.

Αλλά επίσης και τα πολιτισμικά στερεότυπα έχουν πολλές φορές έναν πραγματικό πυρήνα. Όπως και με τις ζεστές νότιες χώρες και τους κρύους Βορειοευρωπαίους. Τα ζευγάρια παρατηρούνται στα καφέ του Πουέρτο Ρίκο να αγγίζονται κατά μέσο όρο 180 φορές την ώρα. Αντίθετα, ούτε μια φορά στη Μεγάλη Βρετανία. Εδώ δε στην Ελλάδα σχεδόν καμία (blogger).