Ουκρανία. Το Κίεβο απαιτεί όπλα τη στιγμή που παράγει αρκετά από αυτά το ίδιο.Ανάγνωση σε 2,5 '

Το Κίεβο απαιτεί όπλα τη στιγμή που παράγει αρκετά από αυτά το ίδιο.

Η κυβέρνηση Σελένσκι ζητά από τις χώρες του ΝΑΤΟ να  επανεξοπλιστούν μαζικά. Πώς ταιριάζει αυτό με τις δικές της εξαγωγές στρατιωτικού εξοπλισμού σε μαζική κλίμακα;

Susanne Härpfer

Το ινστιτούτο ερευνών για την ειρήνη Sipri υπολογίζει την αξία των εξαγωγών όπλων της Ουκρανίας το 2020 σε 115 εκατομμύρια δολάρια. Το 2019, υπήρξαν εξαγωγές της τάξης των 96 εκατομμυρίων δολαρίων, συμπεριλαμβανομένων των αντιαρματικών συστημάτων Korsar/Corsair και Stugna P, με την εξαγωγική ονομασία "Scythian". Σύμφωνα με ουκρανικές πηγές, αυτά πωλήθηκαν στην Ινδία, τη Σαουδική Αραβία και την Τουρκία. Γιατί θα πρέπει να σταλούν στην Ουκρανία ακριβώς αυτές οι κατηγορίες όπλων από τη Γερμανία και άλλες χώρες του ΝΑΤΟ, όταν η χώρα θα μπορούσε να τα διαθέσει μόνη της;

Είναι εξίσου αινιγματικό γιατί αποστέλλονται αντιαεροπορικοί πύραυλοι τύπου "Strela" από τα παλαιά αποθέματα του Εθνικού Λαϊκού Στρατού (NVA) της ΛΔΓ. Πριν τοποθετηθεί στην Ουκρανία η νεότερη παραλλαγή του τύπου "Stinger", θα πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι οι ΗΠΑ παρείχαν πυραύλους "Stinger" στους Αφγανούς μουτζαχεντίν κατά τη δεκαετία του 1980 σαν να μοίραζαν "γλειφιτζούρια", όπως το έθεσε κάποτε ο ειδικός των μυστικών υπηρεσιών Erich Schmidt-Eenboom. Τα συστήματα αυτά όχι μόνο κατέρριψαν σοβιετικά μαχητικά αεροσκάφη κατά την περίοδο της σοβιετικής κατοχής στο Αφγανιστάν (1979-1989), αλλά και περιπλανήθηκαν σε όλο τον κόσμο στη συνέχεια. Τα επιβατικά αεροπλάνα απειλήθηκαν και έπρεπε να εξοπλιστούν με τα λεγόμενα συστήματα anti-Manpad ως μέτρο προστασίας. "Οι πύραυλοι Stinger - ανεξάρτητα από το ποιος τους στέλνει στο οπλοστάσιο της Ουκρανίας - θα μπορούσαν να επανεισαχθούν και να απειλήσουν ανθρώπινες ζωές και κρίσιμες υποδομές στη Γερμανία ή σε άλλα κράτη της ΕΕ.

Τα ουκρανικά άρματα T 64 και BTR3 έχουν επίσης εξαχθεί στην Αγκόλα και την Ταϊλάνδη. Το 2016, οι εξαγωγές έφτασαν σε αξία τα δύο δισεκατομμύρια δολάρια. Ξαναρωτάμε, γιατί θα πρέπει παρ' όλα αυτά να προμηθεύονται τέτοια όπλα από τη Γερμανία και άλλες χώρες του ΝΑΤΟ; Οι μεταφορές όπλων από την Ουκρανία  σε άλλες χώρες έχουν οδηγήσει τρίτες χώρες μόνο να γίνουν χώρες για  παλιοσίδερα;

 

Κοινές στρατιωτικές ασκήσεις των ΗΠΑ και της Ουκρανίας

Μέχρι στιγμής, η Ουκρανία έχει λάβει στρατιωτικό εξοπλισμό από τις ΗΠΑ, τον Καναδά, τη Μεγάλη Βρετανία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, τη Γαλλία, την Πολωνία, τις χώρες της Βαλτικής, την Τουρκία, την Τσεχική Δημοκρατία, τη Σλοβακία και απευθείας από το ΝΑΤΟ, ενημέρωσε τον συντάκτη η εκπρόσωπος της αμερικανικής δεξαμενής σκέψης Cato Institute, Nicole Hinojosa. Ο ιστότοπος αναφέρει ότι το ινστιτούτο δημοσιεύει για 40 χρόνια θέματα πολιτικής ασφάλειας. Αναφέρει επίσης ότι η κυβέρνηση Μπάιντεν έχει ήδη στείλει αντιαρματικούς πυραύλους στην Ουκρανία το 2017 και το 2019, κάτι που επιβεβαιώνει η αρχική σελίδα του Πενταγώνου.

Το οποίο θα πρέπει να συμπληρωθεί από την πληροφορία ότι το 2021 ο ουκρανικός στρατός οργάνωσε τη στρατιωτική άσκηση "Agile Spirit" μαζί με μονάδες από τις ΗΠΑ. Μια άσκηση στην οποία συμμετείχαν επίσης το Ηνωμένο Βασίλειο, η Γερμανία, η Ισπανία, η Λετονία και η Λιθουανία, καθώς και η Ιταλία, ο Καναδάς, η Πολωνία, η Ρουμανία, η Τουρκία, η Γεωργία και το Αζερμπαϊτζάν. Οι ΗΠΑ και η Ουκρανία διεξάγουν δύο κοινές στρατιωτικές ασκήσεις το χρόνο. Αυτό υποτίθεται ότι θα κρατούσε τη Ρωσία υπό έλεγχο. Προφανώς, αυτό δεν λειτούργησε. Μήπως οι ουκρανικές δυνάμεις ήταν πολύ αδύναμες, τα ρωσικά στρατεύματα ήταν υπερβολικά ισχυρά ή οι εισαγωγές όπλων από φιλικά κράτη ήταν λανθασμένες; Αν ναι, πώς;

Το ινστιτούτο ερευνών για την ειρήνη Sipri υπενθυμίζει ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση επέβαλε εμπάργκο στην Ουκρανία το 2014 για να αποτρέψει τη χρήση ευρωπαϊκών όπλων για την καταστολή της αντιπολίτευσης στη χώρα. Αυτό το δίλημμα είναι πιθανό να υπάρχει πάντα. Το ερώτημα είναι αν αυτό περιλάμβανε και τις δυνατότητες στον κυβερνοχώρο. Οι μνήμες επανέρχονται στις επιθέσεις στις ιρανικές πυρηνικές εγκαταστάσεις με τον 

ιό Stuxnet. Γιατί δεν ήταν δυνατόν να αχρηστευθούν άμεσα τα ηλεκτρονικά εξαρτήματα των ρωσικών αρμάτων μάχης και των μαχητικών αεροσκαφών - πριν από την έναρξη των βομβαρδισμών που συνεχίζονται εδώ και δύο μήνες; Τέτοιες δυνατότητες λέγεται ότι υπάρχουν. Λέγεται επανειλημμένα ότι είναι δυνατή η παρέμβαση στα ηλεκτρονικά συστήματα των αεροσκαφών. Μήπως οι ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις δεν είχαν δυνατότητες στον κυβερνοχώρο; 

Ήταν η ρωσική άμυνα ισχυρότερη ή οι διεθνείς ισχυρισμοί για τέτοιες δυνατότητες ήταν απλώς ψέματα, δισεκατομμύρια χρήματα των φορολογουμένων που σπαταλήθηκαν;

Ποιος όμως ελέγχει σήμερα τα ουκρανικά πυρηνικά εργοστάσια ηλεκτροπαραγωγής μέσω τηλεπαρακολούθησης; Αντίστοιχα ερωτήματα προς το Υπουργείο Άμυνας στο Κίεβο παρέμειναν μέχρι στιγμής αναπάντητα, όπως και ερωτήματα προς την Ομοσπονδία Αμερικανών Επιστημόνων FAS, τη δεξαμενή σκέψης Rand, την αντιπυρηνική οργάνωση Pugwash, τη δεξαμενή σκέψης Bonn International Center for Conflict Studies (BICC), το Ινστιτούτο Ερευνών για την Ειρήνη και την Πολιτική Ασφάλειας στο Αμβούργο (IFSH), το Ινστιτούτο Ψηφιακής Κοινωνίας και άλλα. Ο Scott Ghiringhelli της US-Eucom, υπεύθυνος για τις αμερικανικές δυνάμεις στην Ευρώπη, με ενημερώνει σε απάντηση του ερωτήματός μου ότι δεν σχολιάζουν επιχειρήσεις, αναπτύξεις στρατευμάτων, στρατιωτικά σχέδια ή εξοπλισμό.

 

Συνεργασία εμπιστοσύνης μεταξύ Γερμανίας και Ουκρανίας

H Ουκρανία διαθέτει υψηλή τεχνολογία. Υπάρχει συνεργασία, ιδίως με τη Γερμανία. Οι δυνατότητες για σύγχρονη εθνική άμυνα είναι αναμφίβολα διαθέσιμες. Εξάλλου, η Ουκρανία παρείχε ένα κινητό εργαστήριο για τον εντοπισμό τυχόν αυξημένων επιπέδων ραδιενέργειας στη Γεωργία, σύμφωνα με την ιστοσελίδα του ουκρανικού υπουργείου Έρευνας. Και όπως δήλωσε εκπρόσωπος του Ομοσπονδιακού Υπουργείου Παιδείας και Έρευνας (BMBF) στο Βερολίνο, απαντώντας σε ερώτησή μου, υπάρχει "μακροχρόνια και εμπιστευτική ερευνητική συνεργασία" μεταξύ Γερμανίας και Ουκρανίας. Το BMBF υποστηρίζει πολυάριθμα "μονομερή και διμερή έργα συνεργασίας με ουκρανικά ερευνητικά ιδρύματα". "Οι συμφωνίες για την Ουκρανία που αναφέρονται στην τρέχουσα συμφωνία συνασπισμού εξακολουθούν να ισχύουν", δήλωσε το BMBF απαντώντας σε ερώτησή μου.

Αλλα αν είναι έτσι τότε η Ουκρανία θα είχε δυνατότητες που θα έκαναν μια μαζική παράδοση συμβατικών όπλων να φαίνεται παρωχημένη. Ήδη από το 2015, η Ουκρανία φέρεται να έχει παραλάβει από τις ΗΠΑ το σύστημα μάχης πολλαπλών λέιζερ Miles. Αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την προσομοίωση επιτυχιών μάχης και την εκπαίδευση στη χρήση των όπλων. Γιατί η Ουκρανία θα πρέπει τώρα να εξοπλιστεί με παρωχημένα όπλα που φαίνεται να έρχονται σε αντίθεση με αυτή την προσέγγιση υψηλής τεχνολογίας; Στο πλαίσιο αυτό, οι δυνατότητες στους τομείς του κυβερνοπολέμου, του ηλεκτρονικού πολέμου και της χρήσης λέιζερ θα πρέπει επίσης να εξεταστούν με κριτικό πνεύμα. Τέτοια όπλα θα μπορούσαν να έχουν αποτρέψει ή να σταματήσουν εκτεταμένες καταστροφές στο σημερινό πολεμικό πλαίσιο. Αυτή η ασάφεια της τεχνολογίας και οι συνέπειές της πρέπει να λαμβάνονται υπόψη προτού μιλήσουμε για μαζικό εξοπλισμό, περισσότερες εξαγωγές ή ακόμη και συμμετοχή σε πόλεμο.

 

«Όλα καλά θα πάνε» και οι αφορισμοί περί της ζωής στα κοινωνικά μέσα δικτύωσης. Ανάγνωση σε 1 '

«Όλα καλά θα πάνε» και οι αφορισμοί περί της ζωής και οι κοσμοθεωρίες στα κοινωνικά μέσα δικτύωσης.

Κάθε μέρα που περνάω από έξω το βλέπω. Μια Α4 ασπρόμαυρη φωτοτυπία με τις λέξεις « Όλα θα πάνε καλά». Μπαίνω σε ένα κοινωνικό μέσο και διαβάζω της κάθε καρυδιάς απόψεις για το τι είναι ζωή και μια σειρά αφορισμών για την καθημερινότητα μας – που συνήθως μεταδίδονται από γενιά σε γενιά- , αλλα ποτέ δεν πέφτει το βλέμμα μου σε παραινέσεις, που συνήθως προκύπτουν μετά από λίγο έως πολύ φιλοσοφικές διεργασίες αναφορικά με τις νέε premises διαβιωσης και επιβίωση που μας εχουν επιβληθεί και έχουμε επιβάλει οι ίδιοι σε εμας.

Εκνευρίζομαι γιατί μέχρι μερικά χρόνια έπιανα τον εαυτό μου να αυτοενθαρρύνεται με την πρόταση αυτή. Ευτυχώς νομίζω ότι απεγκλωβίστηκα και δεν αυτοθυματοποιούμαι πλέον.

Πως γίνεται να έχουμε φτάσει σε αυτό το σημείο να μιλάμε με τον εαυτό μας δυνατά και δημοσίως χωρίς πρόβλημα να εκτεθούμε, και να λέμε αυτό το αφηρημένο και εν πολλοίς αβάσιμο «όλα θα πάνε καλά» νομίζοντας, πείθοντας τον εαυτό μας και εξορκίζοντας το τυχόν κακό, να μας έρθουν τα πράγματα όπως θέλουμε. Οταν οφείλουμε όμως σε σημαντικά θέματα να παρουμε θέση φοβόμαστε να εκτεθούμε με μια γνώμη μας, μη τυχών και το δουν γνωστοί των ΚΜ και πουν, "Ωχ... τι λέει αυτός/αυτή".

Παρένθεση: τυχαίως πραγματικά τυχαίως, διάβαζα εκείνη τη περίοδο που μου έκανε το κλικ με το «όλα καλά…» δυο βιβλία. Δεν μπορώ να διαβάζω ένα βιβλίο, χρειάζομαι 2-5 βιβλία απλωμένα στο τραπέζι για εναλλαγή, άλλο κακό μου κι αυτό. Λοιπόν ένα γερμανικό μυθιστόρημα για τον Goethe(2021) , που δεν είμαι ευχαριστημένος από τη γραφή και τη δομή του και ένα γερμανικό πάλι σε ελληνική μετάφραση, ο μονόδρομος, που το είχα διαβάσει στα γερμανικά αλλα ήθελα να γνωρίζω την αντίστοιχη γλώσσα στα ελληνικά του Walter Benjamin (1929), έναν αιώνα νωρίτερα δηλαδή από το πρώτο βιβλίο.

«Όλα καλά» σίγουρα αναφέρεται στα ατομιστικά μας  θέλω, ποτέ δε στην κοινή, κοινοτική βούληση.

'Αυτό  το δίσπεπτο 《Όλα καλά 》 που συνοδεύεται από ένα χαμόγελο  τύπου διαφήμισης οδοντόκρεμας και βλέμμα βοός είναι κάτι που κυκλοφορεί πολλάκις συχνότερο ακόμα κι από τα σουβλάκια.

Έχει πάρει δε διεθνείς διαστάσεις αρχίζοντας από τις Ολλανδέζες που μπεκροπίνουν και γκρεμίζονται αναφωνώντας 《Όουλα Κάλα》μέχρι τις θλιβερές  ανατολικές στα στριπτιζαδικα που προσπαθώντας να τσιμπίσουν πελάτη κυνηγούν το βλέμμα σου. Όταν συναντηθεί, τότε αυτή η διεθνής ευδαιμονία αποκτά σάρκα και οστά. 《Όλα καλλλά》ρωτά  ανασηκώνοντας  το ποτήρι της προσδοκώντας ένα ψίχουλο από το κλεμμένο της ψωμί.

《Ο....ο.. λα κ...αλά》ψιθυριζ(ω,ει) ο πελάτης κρύβοντας τη φρικτή μοναξιά του.'

 Θα το δω όμως και από μια ανορθόδοξη πλευρά. Ναι μεν δεν αποφεύγουμε να αντιληφθούμε την παρακμή μας, την προσωπική μας και την δήθεν κοινοτική μας σαν μέλος ενός δήθεν κοινωνικού συνόλου, – εγω τουλάχιστον έτσι αισθάνομαι- όμως  παραμένουμε με δράση και συμμετοχή σε αυτό το χάος. Επιπλέον βρίσκουμε οποιανδήποτε δικαιολογία για την παραμονή μας εκεί μέσα. Και το παράδοξο είναι το εξής:

Όσες οι διαπιστώσεις της αποτυχίας του γενικού συνόλου, τόσες και οι εξαιρέσεις για τη  σφαίρα της προσωπικής δραστηριότητας, το χρόνο και τον τόπο που βρισκόμαστε ενεργούμε και κατοικούμε.

Και εδώ παρεμβαίνει ο Benjamin.

«Η τυφλή θέληση να περισωθεί το γόητρο της προσωπικής ύπαρξης μάλλον παρά αυτή ν’ απελευθερωθεί τουλάχιστον από το φόντο μιας γενικής τύφλωσης με μια απερίφραστη καταδίκη της αδυναμίας και της εμπλοκής της επιβάλλεται σχεδόν παντού.»

Γι’ αυτό κυκλοφορούν και στο διαδίκτυο τόσες απόψεις για τη ζωή και κοσμοθεωρίες και γι’ αυτό προβάλλουν εδώ τόσες αξιώσεις, επειδή τελικά στοχεύουν και εδώ πάλι σχεδόν πάντα, στην επικύρωση μια εντελώς ασήμαντης ιδιωτικής κατάστασης.

Και το «όλα καλά…» που κολλάει θα  μου πείτε. Είμαστε τόσο γεμάτοι από ψευδαισθήσεις και αντικατοπτρισμούς κάποιου ανθηρού τάχα μου μέλλοντος που παρ’ όλα αυτά θα ανατείλει μέσα σε μια νύχτα, επειδή ο κάθε ένας δεσμεύεται από τις οπτικές απάτες της στενά προσωπικής του σκοπιάς.

Αυτή καλοπερασάκικη επιδερμική έκφραση είναι σημάδι των καιρών μας. Μισητή σε μένα όσο ο πόλεμος, η αδικία και άλλα πολλά.